تحقیق درباره مچ پـا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 101

در حدود 14% تمام آسیبهای ورزشی کشیدگی های مچ پا هستند، و این نشانه یک آسیب مچ در طول هر فصل ورزشی از هر 17 ورزشکار است. در ورزشهای پرریسک مثل پریدن و دویدن این آمار بالاتر است تا 25% تمام آسیبهایی که زمان وقوعشان مشخص نیست. (Reid 1992) پیچ خوردگی مچ در پای غالب 4/2 برابر شایع تر است و شیوع تکرار بالایی (%5/73) دارد. (Yeenget al. 1994).

مکانیک مفاصل مچ و پا در فصل 9 توصیف شده اند. مفصل مچ سطح مفصلی بین سطح قرقره ای استخوان تالوس و انتهای تحتانی دو استخوان تیبیا و فیبولا. فیبولا در حدود 20-15% وزن بدن را تحمل می‎کند (Lambert , 1971)، همچنین به سمت پایین و خارج در فاز stance راه رفتن حرکت می‎کند تا دهانه گاز انبری مفصل مچ را عمیق تر کرده و ثبات آن را افزایش دهد. این حرکت فیبولا در غشا بین استخوانی و لیگامان tibio- fibular کششی ایجاد می‎کند تا شوک را تقلیل دهد. نبود این مکانیسم بین تیبیا و فیبولا موجب اثرات بزرگی روی مفصل مچ پا می شود، با جابجایی mm2-1 فیبولا به سمت خارج نیروهای وارده بر مفصل را تا حدود 40% کاهش می‎دهد (Reid , 1992).

مچ پا نیروهای فشاری قابل توجهی را حین ورزش متحمل می‎شود.

نیروهای فشاری تا 5 برابر وزن بدن در طول راه رفتن و تا 13 برابر وزن حین دویدن محاسبه شده اند (Burdett , 1982).

مفصل با لیگامانهای متنوعی تقویت می شود، لیگامانهای طرفی از دیدگاه آسیبها مهم ترین به شمار می روند. هر دو لیگامان طرفی داخلی و خارجی از قوزکها شروع شده و باندهایی دارند که به استخوانهای پاشنه و تالوس می چسبند.

لیگامان داخلی (دلتوئید) شکل سه ضلعی دارد. بخش عمیقی آن ممکن است به دو باند tibio- talar قدامی و خلفی تقسیم شود. بخش سطحی تر به دو قسمت tibiocalcaneal , tibionavicular تقسیم می‎شود که به لیگامان spring چسبندگی دارند. لیگامان خارجی از سه قسمت مجزا تشکیل شده است و از همتای داخلی خود کمی ضعیف تر است. لیگامان talofibular قدامی (ATF) باند پهنی به ضخامت mm5-2 و طول mm 12-10 است که از نوک قدامی قوزک خارجی تا گردن استخوان تالوس کشیده شده است و ممکن است به عنوان اولین ثبات دهنده مفصل مچ پا مطرح شود . (Palastanga- field- Soams , 1989).

لیگامان talofibular خلفی (PTF) از حفره ای زیر قوزک خارجی تا سطح خلفی استخوان تالوس، غالباً به شکل عرضی کشیده شده است. در میان دو لیگامان ATF , PTF لیگامان calaneo fibular قرار دارد، از قدام قوزک خارجی شروع شده و به سمت پایین و عقب جهت چسبیدن به سطح خارجی پاشنه کشیده شده است. نقش لیگامانهای طرفی در حفظ ثبات ساق و تالوس در جدول 1-13 خلاصه شده است.

جدول 1-13. نقش لیگامانهای طرفی در ثبات مچ پا

نوع حرکت

کنترل شده توسط

abd. تالوس

add. تالوس

plantar flex

Dorsi flex

Ext. Rot. تالوس

Ext. Rot. تالوس

باندهای Tibionavicular , Tibiocalcaneal

لیگامان calcaneo fibular

لیگامان ATF و باند tibiotalar قدامی

لیگامان PTF و باند tibiotalar خلفی

باندهای tibiotalar قدامی و tibionavicelar

لیگامان ATF و باندهای فوق الذکر

Palastanga , field & Soams (1989)

مهمترین آسیب به مفصل مچ صدمه به لیگامان ATF ، همراه یا بدون درگیری عضله Proneus brevis است. سطح

مقاله درباره آسیبهای ورزشی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

آسیبهای ورزشی

آسیبهای ورزشی در اثر ضربه های شدید یا کششهای متمادی و بیش از حد در حین انجام حرکات ورزشی به وجود می آیند. صدمات ورزشی میتوانند استخوانها یا بافت نرم (رباط، ماهیچه و تاندون) و یا هردو را دچار مشکل نمایند. برخلاف تصور بسیاری افراد، کودکان، با عکس العملهایی ناپخته، عدم توانایی در تشخیص و پرهیز از خطر و توانایی کم در ایجاد هماهنگی در حرکات، بسیار بیشتر از بزرگسالان در معرض آسیبهای ورزشی هستند.

سالانه تعداد افراد بسیاری دچار صدمات ورزشی میشوند که نیمی از آنها با انجام معالجات خانگی و یا بدون رسیدگی خاص بهبود یافته و نیم دیگر به رسیدگی پزشکی نیاز پیدا میکنند. بر اساس محاسبات آماری در هر 1000 نفر، 26 نفر به آسیبهای ورزشی دچار میشوند و بالاترین میزان این صدمات متوجه کودکان 14-5 سال است. در این آمارها بیشترین تعداد مصدومین را پسران 17-12 ساله تشکیل میدهند، که میزان این آسیبها از نظر تعداد نفرات صدمه دیده، در ورزشهای جمعی که امکان برخورد در آنها زیاد است و از نظر وخامت، در ورزشهای انفرادی بیشتر است.

انواع آسیبهای ورزشی

حدود 95% این آسیبها را کوفتگی و ضرب دیدگی بافت نرم تشکیل میدهد. کبودی رایج ترین اثر این ضرب دیدگی هاست و دلیل بروز آن زخم های زیر پوست یا آسیب دیدگی موی رگهای سطحی و جمع شدن خون در زیر پوست است.

یک سوم تمام صدمات ورزشی را اصطلاحا رگ به رگ شدن میگویند. این آسیب در واقع پیچیدن یا پارگی قسمتی ازرباط است. رباط رشته محکمی است که پیوند دهنده استخوانها به یکدیگر بوده و مفاصل را محکم در جای خود نگه میدارد.

ضرب دیدگی یا پیچ خوردگی از انواع دیگر آسیبهای شایع در ورزش است. این حالت پیچیدگی و کشش ماهیچه یا تاندون است که گاهی به پارگی آنها می انجامد. تاندونها بافتهای محکمی هستند که پیوند دهنده ماهیچه ها به استخوانها هستند.

التهاب تاندون و یا التهاب یکی از محفظه های کوچک پر از مایعی که موجب حرکت روان تاندون بر روی استخوان میشوند در اثر تکرار بیش از حد حرکاتی که موجب وارد شدن فشار بر مفاصل میشوند به وجود می آید.

آسیبهای استخوانی

شکستگی استخوان 5 تا 6% کل آسیبهای ورزشی را تشکیل میدهد. استخوانهای بازو و پا بیش از همه در معرض شکستگی قرار دارند. شکستگی ستون فقرات یا جمجمه در حین حرکات ورزشی بسیار نادر است. استخوانهای پا از ران تا کف آن بسیار مستعد شکستگی در اثر فشار هستند و زمانی رخ میدهند که ماهیچه ها دچار پیچیدگی شده یا در اثر انقباض بیش از حد موجب خم شدن و شکستن استخوان میشوند. این نوع شکستگی بخصوص در میان رقصندگان باله، دوندگان استقامت و افرادی که استخوانهای باریک دارند شایع است.

شکستگی ساق پا با دردناک شدن و تورم جلو، داخل و پشت ساق پا همراه است که در هنگام حرکت بسیار دردناک شده و درد آن مدام شدت پیدا میکند. این آسیب در اثر حرکات پر فشار یا کوبیدن های مداوم پا بر روی زمین در ورزشهایی چون ایروبیک، دو استقامت، بسکتبال و والیبال عارض میشود.

آسیبهای مغزی

آسیب دیدیگی مغزی خطرناکترین حالت آسیب دیدگی ها می باشد.

آسیبهای مغزی، دلیل اصلی صدمات منجر به مرگ در حرکات ورزشی است. ضربه مغزی ممکن است حتا با ضربه ای مختصر به سر ایجاد شود و به بیهوشی یا از دست دادن تعادل، هماهنگی حرکات، قوه ادراک، شنوایی، حافظه و بینایی منجر شود.

عوامل اصلی صدمات ورزشی شامل :

• لوازم ورزشی که اشتباه به کار برده شده اند

• سقوط

• برخورد شدید دو بازیکن که بر اثر سرعت زیاد (مثلا در هاکی روی یخ) یا خشونت ذاتی ورزش (مانند راگبی) ایجاد میشود

• آسیب دیدگی سطحی یا پارگی بخشهایی از بدن که به طور مداوم تحت فشار یا کشیدگی قرار گرفته اند

علائم این آسیبها عبارتند از :

• لقی یا از جا درآمدن یک مفصل

• تورم

• ضعف

بررسی آسیب شناسی :

علائمی که به طور مداوم موجب تشدید یا کاهش توانایی ورزشکار در بازی شده و گاهی هم دردناک نبوده و فقط با خستگی غیر معمول همراه هستند، باید توسط جراح ارتوپد مورد معاینه قرار گیرد. تشخیص به موقع از تبدیل شدن مشکلات کوچک به صدمات جدی و مشکلات طولانی جلوگیری میکند.

یک جراح ارتوپد اشخاصی را که،

• از شرکت در ورزش به دلیل درد ناشی از آسیب شدید منع شده اند

• قابلیت ورزشی آنها به دلیل مشکلات مزمن ناشی از یک آسیب ورزشی کم شده است

• کسانی که آسیب ورزشی در آنها موجب از شکل افتادگی بازو یا پا شده است

را مورد نظر قرار می دهد. او با معاینه موضعی، پرسیدن سوالهایی در رابطه با چگونگی آسیب دیدگی و نوع علائمی که بیمار داشته است و همچنین با گرفتن عکسهایی با اشعه ایکس، استخوانها و بافت نرم آسیب دیده را بررسی میکند. اشخاصی که دچار ضربه مغزی شده اند باید فورا مورد معاینه قرار گیرند و تا زمان دریافت نتیجه نرمال تحت نظر باشند و تا این زمان هر 5 دقیقه یک بار مورد معاینه قرار بگیرند. معاینات اصلی در هر 5 دقیقه عبارتند از اندازه گیری هشیاری، تمرکز و حافظه کوتاه مدت فرد مصدوم.

علائم دیگر تشخیص صدمه مغزی عبارتند از گیجی، سردرد، تهوع و مشکل بینایی.

شیوه های درمان :

درمان صدمات مختصر بافت نرم معمولا شامل محکم بستن محل آسیب دیده با نوار کشی، کمپرس یخ و استراحت است. داروهای ضد التهاب خوراکی یا تزریقی برای تورم کیسه های مفصلی تجویز میشوند.

برای تاندونهای آسیب دیده داروهای ضد التهاب همراه با ورزش مخصوص تجویز میشود. اگر تاندونی دچار پارگی شده باشد، برای درمان آن به عمل جراحی نیاز است. جراحیهای ارتوپدی برای پیچیدگیها یا ضرب دیدگیهای جدی توصیه میشوند. درمان این صدمات نه تنها شامل برطرف کردن درد و التهاب که شامل برگرداندن ورزشکار به حالت و تواناییهای اولیه او است.

معمولا به ورزشکاران آسیب دیده توصیه میشود که تا بهبود کامل، فعالیتهای خود را محدود نمایند. پزشک آنها شاید تمرینهای خاصی را برای ورزشکاری که دچار آسیبهای متعدد شده است تجویز نماید اما صدمات جدی،ورزشکار را برای مدتی از انجام عملیات ورزشی محروم خواهد کرد.

پیشگیری :

کودکانی که میخواهند در یک فعالیت ورزشی سازمان یافته شرکت کنند باید ابتدا توسط متخصص معاینه شوند و در باره نوع ورزشی که میخواهند انجام دهند با پزشک خود مشورت نمایند. پزشک متخصص باید،

• هر گونه آسیب قبلی را با دقت معاینه کرده و اهمیت آنرا در ورزش مورد نظر بسنجد.

• در صورت لزوم برای جلوگیری از رشد یا عدم رشد نامطلوب عضلات و استخوانهای کودک تمرینهای اضافه تجویز کند

• به سیستم استخوان بندی و دستگاه گردش خون کودک توجه کند و قابلیت بدنی او را تایید یا رد کند

همانطور که میبینید اگر پزشک بداند که ورزش مورد نظر شما چیست میتواند بگوید که کدام بخش بدن بیشتر در معرض فشار خواهد بود و برای جلوگیری از آسیبهای احتمالی توصیه هایی بکند

چند برنامه دیگر برای جلوگیری از آسیبهای ورزشی عبارتند از:

مقاله درباره آسیبهای الکتریکی حفاظت سیستمهای قدرت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

آسیبهای الکتریکی حفاظت سیستمهای قدرت

مقدمه

وقتی‌ شخصی‌ دچار برق‌ گرفتگی‌ می‌شود، عبور جریان‌ الکتریکی‌ از طریق‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ وی‌ را از هوش‌ برده‌، منجر به‌ توقف‌ تنفس‌ و حتی‌ ضربان‌ قلب‌ وی‌ شود. جریان‌ الکتریکی‌ می‌تواند هم‌ در محلی‌ که‌ وارد بدن‌ می‌شود و هم‌ در محلی‌ که‌ برای‌ تخلیه‌

وقتی‌ شخصی‌ دچار برق‌ گرفتگی‌ می‌شود، عبور جریان‌ الکتریکی‌ از طریق‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ وی‌ را از هوش‌ برده‌، منجر به‌ توقف‌ تنفس‌ و حتی‌ ضربان‌ قلب‌ وی‌ شود. جریان‌ الکتریکی‌ می‌تواند هم‌ در محلی‌ که‌ وارد بدن‌ می‌شود و هم‌ در محلی‌ که‌ برای‌ تخلیه‌ به‌ «زمین‌» از بدن‌ خارج‌ می‌شود، سوختگی‌ ایجاد کند. در بعضی‌ موارد، جریان‌ برق‌، گرفتگی‌ عضلانی‌ هم‌ ایجاد می‌کند که‌ این‌ موضوع‌، مانع‌ از قطع‌ ارتباط‌ مصدوم‌ با منبع‌ برق‌ می‌شود. بنابراین‌ وقتی‌ به‌ صحنه‌ حادثه‌ می‌رسید، امکان‌ دارد که‌ هنوز جریان‌ الکتریکی‌ در بدن‌ مصدوم‌ برقرار باشد («برق‌دار»). آسیب‌های‌ الکتریکی‌ معمولاً در منزل‌ یا محل‌ کار و در اثر تماس‌ با منابع‌ برق‌ با ولتاژ پایین‌ رخ‌ می‌دهند. همچنین‌ ممکن‌ است‌ این‌ آسیب‌ها در اثر تماس‌ با منابع‌ برق‌ با ولتاژ بالا (مثل‌ خطوط‌ انتقال‌ نیروی‌ افتاده‌ روی‌ زمین‌) هم‌ رخ‌ دهند. افرادی‌ که‌ با جریان‌ ولتاژ بالا دچار برق‌گرفتگی‌ می‌شوند، ندرتاً زنده‌ می‌مانند.

مباحث‌ زیر را هم‌ ببینید:

سوختگی‌های‌ الکتریکی‌ ، اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حیات‌ .

صاعقه‌

صاعقه‌ یک‌ جریان‌ الکتریکی‌ ناگهانی‌ طبیعی‌ است‌ که‌ از جو تخلیه‌ می‌شود و در مسیر خود، مقادیر زیادی‌ از حرارت‌ و نور را منتقل‌ می‌کند. صاعقه‌، تماس‌ خود با زمین‌ را از طریق‌ نزدیک‌ترین‌ ساختارهای‌ بلند محوطه‌ و احتمالاً هر شخصی‌ که‌ نزدیک‌ آن‌ ساختار ایستاده‌ باشد، برقرار می‌کند. اصابت‌ صاعقه‌ می‌تواند به‌ آتش‌ گرفتن‌ لباس‌ها، زمین‌ خوردن‌ مصدوم‌ و حتی‌ مرگ‌ آنی‌ منجر شود. هرچه‌ سریع‌تر تمام‌ افراد را از محل‌ اصابت‌ صاعقه‌ دور کنید.

جریان‌ ولتاژ بالا

تماس‌ با جریان‌ ولتاژ بالا (که‌ معمولاً در خطوط‌ نیرو و کابل‌های‌ هوایی‌ پرفشار وجود دارد) معمولاً به‌ مرگ‌ فوری‌ منجر می‌شود. افرادی‌ که‌ زنده‌ می‌مانند، سوختگی‌های‌ شدیدی‌ خواهند داشت‌. از این‌ گذشته‌، این‌ شوک‌ می‌تواند با ایجاد اسپاسم‌ عضلانی‌، مصدوم‌ را به‌ اطراف‌ پرتاب‌ کرده‌، آسیب‌هایی‌ مثل‌ شکستگی‌ ایجاد کند. جریان‌ برق‌ با ولتاژ بالا می‌تواند تا 18 متر جهش‌ («قوس‌») داشته‌ باشد. اشیایی‌ مثل‌ چوب‌ خشک‌ یا لباس‌ نمی‌توانند از شما محافظت‌ کنند. قبل‌ از نزدیک‌ شدن‌ به‌ مصدوم‌، منبع‌ جریان‌ برق‌ باید قطع‌ شده‌ باشد؛ در صورتی‌ که‌ خطوط‌ نیروی‌ هوایی‌ در راه‌آهن‌ آسیب‌ دیده‌ باشند، قطع‌ منبع‌ برق‌ بسیار حیاتی‌ خواهد بود. مصدوم‌ احتمالاً بی‌هوش‌ است‌. پس‌ از آنکه‌ از بی‌خطر بودن‌ محل‌ مطمئن‌ شدید، راه‌ تنفسی‌ مصدوم‌ را باز کرده‌، تنفس‌ وی‌ را بررسی‌ کنید؛ آماده‌ باشید تا در صورت‌ لزوم‌ احیای‌ تنفسی‌ و ماساژ قفسه‌ سینه‌ را آغاز کنید (مبحث‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حیات‌ » را ببینید). در صورتی‌ که‌ مصدوم‌ در حال‌ نفس‌ کشیدن‌ است‌، وی‌ را در وضعیت‌ بهبود قرار دهید. علایم‌ حیاتی‌ (سطح‌ پاسخ‌دهی‌، نبض‌ و تنفس‌) را مرتباً کنترل‌ و ثبت‌ کنید.

جریان‌ برق‌ با ولتاژ بالا ناظران‌ را از محل‌ حادثه‌ای‌ که‌ در اثر جریان‌ ولتاژ بالا رخ‌ داده‌ است‌، دور کنید. فاصله‌ ایمن‌، بیش‌ از 18 متر از منبع‌ برق‌ است‌.

جریان‌ ولتاژ پایین‌

جریان‌های‌ خانگی‌ که‌ در منازل‌ و محل‌های‌ کار مورد استفاده‌ قرار می‌گیرند، می‌توانند آسیب‌های‌ جدی‌ یا حتی‌ مرگ‌ ایجاد کنند. حوادث‌ معمولاً ناشی‌ از کلیدهای‌ برق‌ خراب‌، سیم‌های‌ برق‌ لخت‌ شده‌ یا وسایل‌ برقی‌ دارای‌ نقص‌ هستند. خصوصاً کودکان‌ کم‌ سن‌ و سال‌ در معرض‌ خطر هستند (کودکان‌ به‌طور طبیعی‌ کنجکاو بوده‌، ممکن‌ است‌ انگشتان‌ خود یا سایر اشیاء را به‌ داخل‌ پریزهای‌ دیواری‌ برق‌ فرو کنند). آب‌ (که‌ یک‌ هادی‌ قوی‌ و خطرناک‌ الکتریسیته‌ است‌) میزان‌ خطر را افزایش‌ می‌دهد. تماس‌ با یک‌ وسیله‌ برقی‌ بی‌خطر با دست‌های‌ خیس‌ یا در شرایطی‌ که‌ کف‌ اتاق‌ خیس‌ باشد، خطر شوک‌ الکتریکی‌ را به‌ مقدار زیادی‌ افزایش‌ می‌دهد.

هشدار!

در صورتی‌ که‌ مصدوم‌ در تماس‌ با جریان‌ الکتریکی‌ است‌، به‌ وی‌ دست‌ نزنید؛ ممکن‌ است‌ مصدوم‌ «برق‌دار» باشد و شما هم‌ در معرض‌ برق‌گرفتگی‌ قرار بگیرید.

هرگز از وسایل‌ فلزی‌ برای‌ قطع‌ تماس‌ الکتریکی‌ استفاده‌ نکنید. روی‌ یک‌ ماده‌ خشک‌ نارسانا ایستاده‌، از یک‌ وسیله‌ چوبی‌ استفاده‌ کنید.

آماده‌ باشید تا در صورت‌ توقف‌ تنفس‌ مصدوم‌، احیای‌ تنفسی‌ یا ماساژ قلبی‌ را تا رسیدن‌ کمک‌های‌ اورژانس‌ آغاز کنید (عنوان‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حیات‌ » را ببینید).

آنچه‌ شما می‌توانید انجام‌ دهید

در صورتی‌ که‌ به‌ محل‌ انشعاب‌ اصلی‌ یا کنتور برق‌ به‌ سهولت‌ دسترسی‌ دارید، تماس‌ بین‌ مصدوم‌ و منبع‌ برق‌ را از طریق‌ خاموش‌ کردن‌ آن‌، قطع‌ کنید. در غیر این‌ صورت‌، دو شاخه‌ را خارج‌ کنید یا کابل‌ را درآورید. اگر به‌ کابل‌، پریز یا محل‌ انشعاب‌ اصلی‌ دسترسی‌ ندارید، به‌ موارد زیر عمل‌ کنید:

برای‌ محافظت‌ از خود، روی‌ یک‌ ماده‌ خشک‌ نارسانا مثل‌ یک‌ جعبه‌ چوبی‌، یک‌ کفپوش‌ پلاستیکی‌ یا یک‌ دفترچه‌ راهنمای‌ تلفن‌ بایستید.

با استفاده‌ از یک‌ وسیله‌ چوبی‌ (مثل‌ یک‌ جارو)، اندام‌های‌ مصدوم‌ را از روی‌ منبع‌ الکتریکی‌ کنار بزنید و یا منبع‌ الکتریکی‌ را از مصدوم‌ دور کنید.

اگر قطع‌ تماس‌ (مصدوم‌ با منبع‌ برق‌) با یک‌ وسیله‌ چوبی‌ مقدور نیست‌، ضمن‌ آنکه‌ کاملاً مراقب‌ هستید تا به‌ مصدوم‌ دست‌ نزنید، طنابی‌ را به‌ دور مچ‌ پای‌ مصدوم‌ یا بازوان‌ وی‌ حلقه‌ کنید و وی‌ را از منبع‌ جریان‌ الکتریکی‌ دور کنید.

تحقیق/ صدمات و آسیبهای رباط صلیبی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی خلفی نسبت به رباط صلیبی قدامی کمتر شایع می باشد. رباط صلیبی خلفی (PCL) پهن تر و قویتر از نوع قدامی بوده و می تواند نیروی کششی معادل 2000 نیوتن را تحمل کند. صدمات این رباط عمدتاً در نتیجه اعمال فشار به عقب روی قسمت فوقانی قدامی ساق در هنگامی که زانو خم شده است مثل برخورد پا به داشبورد در هنگام تصادف رانندگی رخ می دهد. همچنین باز شدن بیش از حد زانو و اعمال نیروهای چرخشی را به داخل و خارج زانو هم می تواتند سبب پارگی و صدمات این رباط شوند. آسی

می تواند محدود به این رباط یا در همراهی با صدمات سایر ساختارهای زانو باشد. پارگی های PCL می توانند کاملاً بی علامت باشند یا سبب ناپایداری شدید زانو شوند.

عملکرد اصلی رباط صلیبی خلفی جلوگیری از حرکت به سمت عقب استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران در محل مفصل زانو می باشد. همچنین این رباط در پایداری زانو در حرکات چرخشی نقش ایفا می کند.فرکانس میزان بروز دقیق این صدمه بخاطر اینکه بسیاری از آسیب های PCL بدون علامت اند و تشخیص داده نمی شوند مشخص نیست.

آناتومی کاربردی

رباط صلیبی خلفی از لبه تحتانی شکاف بین کوندیلهای استخوان ران شروع و به قسمت خلفی صفحه فوقانی استخوان درشت نی درست یک سانتیمتر زیر سطح مفصلی اتصال می یابد. PCL در جلو بزرگتر و پهن تر و در عقب نازکتر و کوچکتر می شود.

جزء قدامی آن در هنگام خم شدگی زانو سفت وکشیده و در هنگام باز شدن زانو شل می شود. برعکس فیبرهای قسمت خلفی آن در هنگام باز شدن زانو سفت و کشیده و در هنگام خم شدگی زانو ( بسته شدن زانو ) شل میشوند. به همین خاطر آسیبهای قسمت قدامی PCL عمدتاً در زمان خم شدگی زانو و آسیب های قسمت خلفی PCL در زمانی که در هنگام آسیب زانو بصورت باز است بیشتر رخ می دهد.

عملکرد رباط صلیبی خلفی را می توان بصورت مقاومت در برابر حرکت رو به عقب درشت نی نسبت به ران در محل مفصل زانو تعریف نمود. از سویی این رباط مانع از باز شدن بیش از حد زانو و نیز مقاومت در برابر چرخش به داخل زیاد از حد زانو می گردد.

بیومکانیک ویژه ورزش

***سایر عناوین:

*آسیب های ورزشی

*آسیب های تنه و کمر در ورزش

*آسیب های سروگردن در ورزش

*آسیب های اندام فوقانی در ورزش

*آسیب های اندام تحتانی در ورزش

*صدمات ورزشی زانو

آسیب و پارگی های رباط صلیبی خلفی معمولاً در وضعیتی که زانو کاملاً باز و مچ پا در وضعیت خم شدگی به بالا ( دورسی فلکسیون ) قراردارد رخ می دهد. یک اعمال نیرو به قسمت جلو و داخل قسمت فوقانی ساق هنگامی که زانو باز است ( مثلاً اصابت ضربه به ساق در هنگام تکل زدن در فوتبال ) با اعمال نیرویی به سمت عقب و خارج سبب جابجایی درشت نی نسبت به ران در جهت رو به عقب می گردد و می تواند به پارگی رباط صلیبی خلفی و نیز پارگی کپسول مفصل زانو در سمت عقب و خارج شود.

•  انجام تست فعالیتی چهار سر رانی :

- بیمار بر روی تخت به پشت خوابیده و زانو 90 درجه خم کرده و کف پا روی تخت قرار دارد. در این حالت عضله چهار سر ریلاکس و شل بوده و فعالیتی ندارد. در افرادی که PCL در آنها سالم است در این حالت درشت نی 10 میلی متر در جلوی کوندیل استخوان ران است اما در آنها که PCL پاره شده است جاذبه سبب می گردد که سر استخوان درشت نی مساوی یا در عقب انتهای تحتانی ران ( کوندیل ) قرار گیرد. حال معاینه گر پای بیمار را با دست نگه می دارد و از وی می خواهد تا عضله چهار سر ( جلوی ران ) را منقبض کند. در آنها که دچار آسیب و صدمه PCL می باشند با انقباض چهار سر رانی , درشت نی به سمت جلو حرکت می کند، اگر میزان این حرکت رو به جلو بیش از 2 میلیمتر باشد این قسمت را مثبت در نظر می گیریم و آسیب PCL مطرح می گردد.

• انجام تست  Post drawer :- این تست برای شناسایی صدمات PCL بسیار سودمند است.- بیمار روی تخت خوابیده و زانو را خم کرده و کف پا را روی تخت معاینه قرار می دهد. در جلوی بیمار ایستاده و قسمت خلفی فوقانی ساق را به سمت عقب فشار می دهیم اگر درشت نی نسبت به ران در محل زانو کمتر از 5 میلیمتر عقب رفت  آسیب را درجه 1 می گوئیم و اگر بین 10 – 5 میلی مترعقب رفت  آسیب را درجه 2 و اگر بیش از 10 میلی مترعقب رفت  آنرا درجه 3 می گوئیم.

علل آسیب و پارگی رباط صلیبی خلفی

- صدمات ورزشی در فوتبال

- صدمات ورزشی در دومیدانی

- حوادث وسایل موتوری

- سقوط برروی زانو خم شده

بررسی های تصویری

رادیوگرافی * صدمات حاد

تحقیق صدمات و آسیبهای رباط صلیبی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی خلفی نسبت به رباط صلیبی قدامی کمتر شایع می باشد. رباط صلیبی خلفی (PCL) پهن تر و قویتر از نوع قدامی بوده و می تواند نیروی کششی معادل 2000 نیوتن را تحمل کند. صدمات این رباط عمدتاً در نتیجه اعمال فشار به عقب روی قسمت فوقانی قدامی ساق در هنگامی که زانو خم شده است مثل برخورد پا به داشبورد در هنگام تصادف رانندگی رخ می دهد. همچنین باز شدن بیش از حد زانو و اعمال نیروهای چرخشی را به داخل و خارج زانو هم می تواتند سبب پارگی و صدمات این رباط شوند. آسی

می تواند محدود به این رباط یا در همراهی با صدمات سایر ساختارهای زانو باشد. پارگی های PCL می توانند کاملاً بی علامت باشند یا سبب ناپایداری شدید زانو شوند.

عملکرد اصلی رباط صلیبی خلفی جلوگیری از حرکت به سمت عقب استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران در محل مفصل زانو می باشد. همچنین این رباط در پایداری زانو در حرکات چرخشی نقش ایفا می کند.فرکانس میزان بروز دقیق این صدمه بخاطر اینکه بسیاری از آسیب های PCL بدون علامت اند و تشخیص داده نمی شوند مشخص نیست.

آناتومی کاربردی

رباط صلیبی خلفی از لبه تحتانی شکاف بین کوندیلهای استخوان ران شروع و به قسمت خلفی صفحه فوقانی استخوان درشت نی درست یک سانتیمتر زیر سطح مفصلی اتصال می یابد. PCL در جلو بزرگتر و پهن تر و در عقب نازکتر و کوچکتر می شود.

جزء قدامی آن در هنگام خم شدگی زانو سفت وکشیده و در هنگام باز شدن زانو شل می شود. برعکس فیبرهای قسمت خلفی آن در هنگام باز شدن زانو سفت و کشیده و در هنگام خم شدگی زانو ( بسته شدن زانو ) شل میشوند. به همین خاطر آسیبهای قسمت قدامی PCL عمدتاً در زمان خم شدگی زانو و آسیب های قسمت خلفی PCL در زمانی که در هنگام آسیب زانو بصورت باز است بیشتر رخ می دهد.

عملکرد رباط صلیبی خلفی را می توان بصورت مقاومت در برابر حرکت رو به عقب درشت نی نسبت به ران در محل مفصل زانو تعریف نمود. از سویی این رباط مانع از باز شدن بیش از حد زانو و نیز مقاومت در برابر چرخش به داخل زیاد از حد زانو می گردد.

بیومکانیک ویژه ورزش

***سایر عناوین:

*آسیب های ورزشی

*آسیب های تنه و کمر در ورزش

*آسیب های سروگردن در ورزش

*آسیب های اندام فوقانی در ورزش

*آسیب های اندام تحتانی در ورزش

*صدمات ورزشی زانو

آسیب و پارگی های رباط صلیبی خلفی معمولاً در وضعیتی که زانو کاملاً باز و مچ پا در وضعیت خم شدگی به بالا ( دورسی فلکسیون ) قراردارد رخ می دهد. یک اعمال نیرو به قسمت جلو و داخل قسمت فوقانی ساق هنگامی که زانو باز است ( مثلاً اصابت ضربه به ساق در هنگام تکل زدن در فوتبال ) با اعمال نیرویی به سمت عقب و خارج سبب جابجایی درشت نی نسبت به ران در جهت رو به عقب می گردد و می تواند به پارگی رباط صلیبی خلفی و نیز پارگی کپسول مفصل زانو در سمت عقب و خارج شود.

•  انجام تست فعالیتی چهار سر رانی :

- بیمار بر روی تخت به پشت خوابیده و زانو 90 درجه خم کرده و کف پا روی تخت قرار دارد. در این حالت عضله چهار سر ریلاکس و شل بوده و فعالیتی ندارد. در افرادی که PCL در آنها سالم است در این حالت درشت نی 10 میلی متر در جلوی کوندیل استخوان ران است اما در آنها که PCL پاره شده است جاذبه سبب می گردد که سر استخوان درشت نی مساوی یا در عقب انتهای تحتانی ران ( کوندیل ) قرار گیرد. حال معاینه گر پای بیمار را با دست نگه می دارد و از وی می خواهد تا عضله چهار سر ( جلوی ران ) را منقبض کند. در آنها که دچار آسیب و صدمه PCL می باشند با انقباض چهار سر رانی , درشت نی به سمت جلو حرکت می کند، اگر میزان این حرکت رو به جلو بیش از 2 میلیمتر باشد این قسمت را مثبت در نظر می گیریم و آسیب PCL مطرح می گردد.

• انجام تست  Post drawer :- این تست برای شناسایی صدمات PCL بسیار سودمند است.- بیمار روی تخت خوابیده و زانو را خم کرده و کف پا را روی تخت معاینه قرار می دهد. در جلوی بیمار ایستاده و قسمت خلفی فوقانی ساق را به سمت عقب فشار می دهیم اگر درشت نی نسبت به ران در محل زانو کمتر از 5 میلیمتر عقب رفت  آسیب را درجه 1 می گوئیم و اگر بین 10 – 5 میلی مترعقب رفت  آسیب را درجه 2 و اگر بیش از 10 میلی مترعقب رفت  آنرا درجه 3 می گوئیم.

علل آسیب و پارگی رباط صلیبی خلفی

- صدمات ورزشی در فوتبال

- صدمات ورزشی در دومیدانی

- حوادث وسایل موتوری

- سقوط برروی زانو خم شده

بررسی های تصویری

رادیوگرافی * صدمات حاد