تحقیق در مورد نشانگا‌هاى پا و زانو 8ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

نشانگا‌هاى پا و زانو

التهاب کیسهٔ اطراف مفصل ران (بوریست ران)

کوفتگی ساق پا

زانوی دونده

انقباض عضلات پا

نشانگان پای بی‌قرار

زانو درد

پارگی رباط زانو

التهاب کیسهٔ اطراف مفصل ران (بوریست ران)

تروکانتر یک برآمدگى در انتهاء فوقانى استخوان ران است که اتصالات عضلانى متعددى دارد. اینها برجستگى‌ها استخوانى‌اى هستند که به ‌راحتى در کنار مفصل ران قابل لمس‌ هستند. بین این تروکانتر و زردپى‌هاى عضلات کیسهٔ پر از مایعى (بورسا) قرار دارد که اصطکاک بین استخوان و زردپى‌ها را کاهش مى‌دهد. در صورت التهاب این کیسه، ممکن است هنگام قدم زدن یا حتى استراحت دچار درد شوید. این عارضه که تحت عنوان التهاب کیسهٔ اطراف مفصل (بورسیت) شناخته مى‌شود، با توجه به این واقعیت که اعمال فشار روى برآمدگى استخوانى در این عارضه باعث بروز درد مى‌شود از عارضه شایع‌تر التهاب استخوانى مفصلى مفصل ران قابل افتراق است. اعمال این فشار در التهاب استخوانى مفصلى باعث در نمى‌شود.

درمان

درمان شامل استراحت، گرما، و مصرف داروهاى ضدالتهاب غیراستروئید مثل ایبوپروفن است (به مبحث دردها و مسکن‌ها مراجعه کنید).

انقباض عضلات پا

انقباض عضلات پا که گاهى به آن کوفتگى دردناک ماهیچه مى‌گویند، اغلب در عضلات پشت ساق و زیر مچ پا بروز مى‌کند. این عارضه اکثراً در شب‌ها ایجاد مى‌شود و معمولاً افراد میانسال و سالخورده را گرفتار مى‌کند. علت آن ناشناخته است، اگرچه ممکن است در اثر جریان خون شریانى ضعیف، و وریدهاى واریسى پدید آید. افرادى که از داروهاى مُدِر (که آب را دفع مى‌کنند) یا کورتیکواستروئیدها (که محتواى مواد معدنى بدن را تغییر مى‌دهند) استفاده مى‌کنند، براى ابتلاء به انقباض عضلات پا مستعدتر هستند.

درمان

انقباض عضلات پا اغلب هنگامى بروز مى‌کند که پاى خود را دراز و انگشتان پاى خود را به طرف پائین خم کرده‌اید. وقتى این عارضه بروزکرد انگشتان پاى خود را به طرف بالا و سر خود ببرید و پاى خود را از آن حالت خارج کنید. این عمل معمولاً باعث تسکین فورى مى‌شود. سعى کنید در وضعیتى بخوابید که از خم شدن انگشتان پا به سمت پائین جلوگیرى شود.

برنامهٔ منظم کشش عضلات پشت ساق ممکن است مفید باشد. در فاصلهٔ ۳۰ سانتى‌مترى از دیوار بایستید. در حالى‌که پاشنه‌هاى شما با زمین تماس دارد به جلو خم شوید و قفسهٔ سینه خود را به دیوار تماس دهید. این عمل را ۱۰ مرتبه و دو بار در روز انجام دهید.

مصرف دو قرص بنادریل (دیفن هیدرامین) هنگام خواب ممکن است از انقباض عضلات پا جلوگیرى کند. داروى بدون نسخهٔ دیگر که حاوى کینین (کیو-ول) است نیز ممکن است مفید باشد. آگاه باشید که داروى دوم ممکن است باعث بثورات پوستی، وز وز گوش، و اختلالات بینائى شود و نباید هنگام حاملگى مصرف شود. بطرى‌‌هاى آب گرم و لائى‌هاى پارچه‌اى گرم‌کننده باعث افزایش جریان خون پا مى‌شوند و ممکن است تسکین‌دهنده باشند. اگر این داروهاى ساده مؤثر نباشند، پزشک ممکن است یک داروى ضد اضطراب مثل دیازپام (والیوم)، یا یک داروى ضد انقباض مثل فلکساریل تجویز کند.

کوفتگى ساق پا

کوفتگى ساق پا آسیب‌دیدگى عضلات و زردپى‌هائى است که جلوى استخوان‌هاى پا قرار دارند. در برخى موارد این عارضه در اثر کشیده شدن زردپى‌ها یا شکستگى‌هاى ریز استخوانى ایجاد مى‌شود. این عارضه در میان دوندگان و بازیکنان بسکتبال شایع است. شایع‌ترین علامت درد ساق پا هنگام دویدن یا پریدن است.

درمان

کاهش میزان فعالیت به ‌مدت چند روز یا چند هفته براى فراهم کردن زمان کافى براى ترمیم استخوان یا زردپى ضرورى است. یکى از داروهاى ضدالتهاب غیراستروئیدى مثل ایبوپروفن (به مبحث دردها و مسکن‌ها مراجعه کنید)، را براى تسکین درد مصرف کنید. از مناسب بودن کفش ورزشى خود اطمینان حاصل کنید. کفش‌هاى ورزشى کهنه و نامناسب را دور بریزید. در صورت تداوم درد از پزشک بخواهید شما را به یک جراح شکسته‌بند یا یک متخصص طب ورزش ارجاع کند.

نشانگان پاى بى‌قرار

نشانگان پاى بى‌قرار عارضهٔ غیرشایعى است که ممکن است براى فرد مبتلا کاملاً مشکل‌آفرین باشد. این عارضه اغلب به شکل احساس ناراحت‌کننده مورمور شدن و لرزش در عضلات عمقى پا که معمولاً بین زانو و مچ پا یا در زیر مچ پا و ران‌ها قرار دارند، توصیف مى‌شود. این عارضه معمولاً هنگام استراحت یا شب‌ها ظاهر مى‌شود و اغلب فرد را مجبور مى‌کند که بلند شود و براى برطرف کردن این احساس ناخوشایند قدم بزند.

تحقیق درباره مچ پـا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 101

در حدود 14% تمام آسیبهای ورزشی کشیدگی های مچ پا هستند، و این نشانه یک آسیب مچ در طول هر فصل ورزشی از هر 17 ورزشکار است. در ورزشهای پرریسک مثل پریدن و دویدن این آمار بالاتر است تا 25% تمام آسیبهایی که زمان وقوعشان مشخص نیست. (Reid 1992) پیچ خوردگی مچ در پای غالب 4/2 برابر شایع تر است و شیوع تکرار بالایی (%5/73) دارد. (Yeenget al. 1994).

مکانیک مفاصل مچ و پا در فصل 9 توصیف شده اند. مفصل مچ سطح مفصلی بین سطح قرقره ای استخوان تالوس و انتهای تحتانی دو استخوان تیبیا و فیبولا. فیبولا در حدود 20-15% وزن بدن را تحمل می‎کند (Lambert , 1971)، همچنین به سمت پایین و خارج در فاز stance راه رفتن حرکت می‎کند تا دهانه گاز انبری مفصل مچ را عمیق تر کرده و ثبات آن را افزایش دهد. این حرکت فیبولا در غشا بین استخوانی و لیگامان tibio- fibular کششی ایجاد می‎کند تا شوک را تقلیل دهد. نبود این مکانیسم بین تیبیا و فیبولا موجب اثرات بزرگی روی مفصل مچ پا می شود، با جابجایی mm2-1 فیبولا به سمت خارج نیروهای وارده بر مفصل را تا حدود 40% کاهش می‎دهد (Reid , 1992).

مچ پا نیروهای فشاری قابل توجهی را حین ورزش متحمل می‎شود.

نیروهای فشاری تا 5 برابر وزن بدن در طول راه رفتن و تا 13 برابر وزن حین دویدن محاسبه شده اند (Burdett , 1982).

مفصل با لیگامانهای متنوعی تقویت می شود، لیگامانهای طرفی از دیدگاه آسیبها مهم ترین به شمار می روند. هر دو لیگامان طرفی داخلی و خارجی از قوزکها شروع شده و باندهایی دارند که به استخوانهای پاشنه و تالوس می چسبند.

لیگامان داخلی (دلتوئید) شکل سه ضلعی دارد. بخش عمیقی آن ممکن است به دو باند tibio- talar قدامی و خلفی تقسیم شود. بخش سطحی تر به دو قسمت tibiocalcaneal , tibionavicular تقسیم می‎شود که به لیگامان spring چسبندگی دارند. لیگامان خارجی از سه قسمت مجزا تشکیل شده است و از همتای داخلی خود کمی ضعیف تر است. لیگامان talofibular قدامی (ATF) باند پهنی به ضخامت mm5-2 و طول mm 12-10 است که از نوک قدامی قوزک خارجی تا گردن استخوان تالوس کشیده شده است و ممکن است به عنوان اولین ثبات دهنده مفصل مچ پا مطرح شود . (Palastanga- field- Soams , 1989).

لیگامان talofibular خلفی (PTF) از حفره ای زیر قوزک خارجی تا سطح خلفی استخوان تالوس، غالباً به شکل عرضی کشیده شده است. در میان دو لیگامان ATF , PTF لیگامان calaneo fibular قرار دارد، از قدام قوزک خارجی شروع شده و به سمت پایین و عقب جهت چسبیدن به سطح خارجی پاشنه کشیده شده است. نقش لیگامانهای طرفی در حفظ ثبات ساق و تالوس در جدول 1-13 خلاصه شده است.

جدول 1-13. نقش لیگامانهای طرفی در ثبات مچ پا

نوع حرکت

کنترل شده توسط

abd. تالوس

add. تالوس

plantar flex

Dorsi flex

Ext. Rot. تالوس

Ext. Rot. تالوس

باندهای Tibionavicular , Tibiocalcaneal

لیگامان calcaneo fibular

لیگامان ATF و باند tibiotalar قدامی

لیگامان PTF و باند tibiotalar خلفی

باندهای tibiotalar قدامی و tibionavicelar

لیگامان ATF و باندهای فوق الذکر

Palastanga , field & Soams (1989)

مهمترین آسیب به مفصل مچ صدمه به لیگامان ATF ، همراه یا بدون درگیری عضله Proneus brevis است. سطح

مقاله درباره عارضة افزایش قوس پا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

عارضة افزایش قوس پا

عارضه «گودی پا» یا «افزایش قوس»، به ناهنجاری اطلاق می شود که در آن قوس طولی پا از افزایش غیرطبیعی برخوردار بوده و همراه با چنگالی شدن انگشتان پا می باشد. عارضه مذکور از نظر علّت شناسی به انواع مادرزادی، اکتسابی و با علّت نامعلوم تقسیم می شود. همچنین برخی از منابع از پای گود نرم، که به وسیله حرکات و ماساژ قابل درمان است و پای گرد تغییر شکل یافته نام برده اند.

در نوع اکتسابی، این عارضه می تواند ناشی از کوتاهی نسوج نرم و کف پا، ضعف عضلات کوچک شست، عضلات بین استخوانی، ضعف عضله بازکننده دراز انگشتان باشد. همچنین ضعف عضله درشت نی قدامی و نیز فعّالیت بیش از اندازه عضلات ریز داخل کف پائی که گاه در اثر کوتاهی تاندون آشیل به وجود می آید از جمله عوامل دیگر بروز این عارضه است.

روش ارزیابی عارضه مذکور نیز ترسیم نقش پا است. هرگاه نقش داخلی کف پا از خط فرضی که از مرکز وتر آشیل و در امتداد کف به طرف انگشت دوّم می رود، فاصله زیادی داشته باشد می توان عارضه مذکور را مشاهده نمود و در مراحل شدیدتر انگشتان به صورت چنگالی درآمده و نقش لبة خارجی پا، محو می گردد. در برخی موارد شدید نیز، عارضه گودی کف پا، با چرخش داخلی پاشنه همراه است.

علائم

پائین افتادن استخوان های مچ به همراه کوتاهی وتر آشیل، محدودیّت حرکت در عمل خم شدن مچ را به همراه دارد. زاویه دار شدن قوس عرضی و وضعیّت انگشتان چنگالی نیز موجب محدودیّت در عمل خم شدن مفصل کف پائی و بند انگشتی شده که کاهش دامنه حرکتی در مفصل بند انگشتی میانی را به دنبال خواهد داشد. همچنین ممکن است در موارد شدید پاشنه مختصر چرخشی به داخل داشته باشد.

افزایش قوس طولی پا که همراه با عارضه انگشتان چنگالی مشاهده می شود، موجب کوتاهی و انقباضات اسپاستیک عضلات ریز کف پائی می شود. کوتاهی نیام کف پائی و رباط ناوی پاشنه ای (فنری) همراه با کوتاهی وتر آشیل در موارد شدیدتر ملاحظه می شود. همچنین کشیدگی و ضعف عضلات قدامی ساق، به ویژه ضعف عضلات دودی و بین استخوانی که به عنوان یک گروه عضلات کمکی در حین عمل عضلات تاکننده دراز دخالت دارند و به عنوان یک گروه عضله مخالف از خم شدن مفاصل بین انگشتی که در موقع راه رفتن توسط عضله خم کننده ایجاد می شود جلوگیری به عمل می آورد، نیز دیده می شود. ضعف عضلات دودی و بین استخوانی موجب بروی انگشتان چنگالی می شود. در این وضعیّت مفصل کف پائی بند انگشتی به حالت باز شدن بیش از حدّ و بند میانی به حالت خم در می آید. کاهش تعادل، برخورد پاها با موانع کم ارتفاع و سقوط های مکرّر، احساس درد و خستگی در عضلات جلوی ساق، وجود پینه های دردناک در روی مفاصل خم شده، کاهش استقامت و احساس خستگی در راه رفتن ها و ایستادن ها و در مراحل پیشرفته، راه رفتن سخت، دردناک و غیرموزون و پاره شدن سریع کفش ها از علائم این عارضه است.

حرکات باید بر کشش عناصر کف پائی، کشش وتر آشیل و تحرّک بخشیدن به مفاصل محدود شده مبتنی باشد. جلوگیری از خم شدن بند میانی و سوّم انگشتان و باز شدن بند اوّل انگشتان پا در اجرای حرکات ضروری است. انجام حرکات به صورت چرخش به خارج برای کشیده شدن نیام کف پائی، چرخش به خارج پاشنه و تقویت عضلات نازک نئی نیز مناسب است. تقویت عمل عضلات ریز داخل کف پائی و سایر عضلات ضعیف شده، انعطاف عضلات کوتاه شده و بهبود دامنة حرکتی مفاصل، از جمله اقدامات درمانی ممکن است که می تواند از سوی معلّمات ورزش و مربّیان اصلاحی، صورت گیرد و نتایج ثمربخشی را به همراه داشته باشد.

حرکات اصلاحی

الف) حرکات تقویتی

1) در وضعیت نشسته زانوها خم، پاشنه ها بر روی زمین پا را به حالت چرخش به خارج برده و سعی در دور کردن انگشتان از هم نمائید.

2) در وضعیّت نشسته با دست و یک حوله که از زیر کف پا گذاشته است، سعی در کشش کف پا نماید. پا مقاومتی در مورد خم شدن به پشت و چرخش خارجی نمی کند.

3) در وضعیّت نشسته مانند تمرین قبل با استفاده از دست یا حوله سعی کنید بند انتهائی و میانی انگشتان را به حالت باز شده درآورید. توجّه شود بند ابتدائی باز نشود.

4) در وضعیّت ایستاده شیئی را با ارتفاع کم زیر بندهائی ابتدائی انگشتان بگذارید. روی پای دیگر را زیر پای اوّلی قرار دهید. همزمان با فشاری که انگشتان پای اوّل به لبة شی وارد می کند، سعی در باز کردن بندها نمائید. پای دوّم را با فشار به ناحیه زیر مفصل انگشتی کف پائی مانع از باز شدن و بالا آوردن آن می شود.

5) در وضعیّت ایستاده پنجه ها را به صورت بادبزنی از یکدیگر باز نمائید.

ب) حرکات کششی

1) در وضعیّت نشسته با کمک دست ها بند اوّلی را به پائین، بندهای دیگر را به بالا فشار دهید.

2) در وضعیّت نشسته به حالت استارت دوهای سرعت، سعی در رساندن پاشنه به زمین و کشش ناحیه کف پا نمائید.

3) در وضعیّت خوابیده با پاهای مستقیم پنجه را به دیوار گذاشته، پاشنه ها را آرام به دیوار نزدیک کنید.

تحقیق در مورد کف پا 10 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

فاصله بین بخش داخلی کف پا با زمین، قوس کف پا نام دارد. کاهش ارتفاع این قوس را صافی کف پا می گویندکه به دنبال آن کف پا در تماس با زمین قرار می گیرد. صافی کف پا شایع ترین دفورمیته  پا  است. در نوزادان و کودکان نوپا  این قوس هنوز کامل نشده است و در طی دوران کودکی و بلوغ تکامل می یابد. ساختارهای آناتومیک پا طوری تنظیم شده اند که به قدر کافی سفت و محکم باشند تا بتوانند وزن بدن را در یک زمان معین تحمل کنند و در عین حال انعطاف پذیر باشند تا با فرورفتگی و برجستگیهای زمین انطباق یابند و عمل جذب ضربه را انجام دهند. علائم و عوارض:الف)فقدان قوس طولی کف پا در وضعیت ایستادهب)پا درد، زانو درد، التهاب تاندون آشیل و نیام کف پاییپ)انحراف بیش ازحد پاشنه ازخط مرکزیت)ممکن است مشکلاتی مثل هالوکس والگوس، چکشی شدن بند اول انگشتان، پینه، میخچه، درد ساق، درد مچ و دردهای شدید پاشنه را ایجاد کنند.

ث)تحقیقات نشان می دهد که %95 افرادی که نیاز به تعویض کامل مفصل زانو پیدا می کنند و %90 بیمارانی که تحت عمل جراحی تعویض کامل مفصل ران قرار می گیرند دچار صافی کف پا بوده اند.ج)راستای غلط و نادرست استخوانهای ضعیف و شکننده ی کف پا که به دنبال صافی کف پا ایجاد می شود، ممکن است منجر به دردهای آرتروزی، بی ثباتی لیگامانی و التهاب تاندونی شود. انواع صافی کف پا:الف-نوع مادرزادیب -نوع اکتسابی   نوع مادرزادیکودک با صافی پا به دنیا می آید یا هنگام تولد برای آن مستعد است. این نوع صافی کف پا بدون علامت و انعطاف پذیر است. منظور از انعطاف پذیر بودن آن است که قوس کف پا تا قبل از اعمال وزن روی پا وجود دارد. نوع اکتسابیاین نوع با مرور زمان، و نه در هنگام تولد، ایجاد می شود و به عوامل مختلفی چون نوع کفش کودک، وضعیت نشستن و خوابیدن او، جبران ناهنجاریهای موجود در ساق و بالاتر، و گاهی پارگی لیگامان ها و تاندون های پا بستگی دارد. ممکن است صافی کف پا فرایندی برای جبران سفت بودن تاندون آشیل باشد. به دنبال سفتی تاندون آشیل پا حالت پلانتار فلکشن پیدا می کند. حتی میزان کم پلانتار فلکشن هم موجب می شود، پای آن سمت بلند تر از طرف سالم به نظر برسد. بنابراین بدن سعی می کند این مشکل را با مسطح کردن قوس کف پا جبران کند تا بلندتر به نظر رسیدن پای مبتلا را پوشش دهد. شایعترین دلیل صافی اکتسابی کف پا اختلال عملکرد تاندون تیبیال خلفی به عنوان تاندون اصلی محافظ قوس پا است. با اعمال مکرر نیرو روی این تاندون، مشکل تشدید می شود. به موازات رشد جسمی لیگامانها و عضلات ضعیف شده، تمام وظایف مربوط به محافظت از قوس پا را به این تاندون واگذار می کنند. این تاندون نمی تواند برای مدت طولانی تمام وزن را تحمل کند و به تدریج از پای در می  آید و به مسطح شدن قوس منجر می شود. در چنین مواردی صافی کف پا همراه با دردی است که به پشت مچ منتشر می شود و فرضیه ی اختلال عمل تاندون تیبیال خلفی را تایید می کند.

تشخیص: هر فردی با انجام چند تست ساده می تواند به وضعیت قوس پای خود پی ببرد. الف - تست تصویر کف پااز استخر که بیرون می آئید، به رد پای خود روی کفپوش نگاه کنید. یک خط باریک بخش جلوی پا را به پاشنه اتصال می دهد. اگر کف پا صاف باشد عرض این خط در ناحیه ی وسط پا با جلوی پا برابر است. اگر قوس پا نرمال باشد، عرض خط در وسط یا تقریبا نصف بخش جلویی است. اگر ارتفاع قوس زیاد باشد، فقط یک خط باریک بخش جلویی پا را به پاشنه اتصال می دهد. تصویر هر دو پای فرد باید برابر و یکسان باشد.ب - بررسی کفش ها: کفش ها را روی یک میز مسطح قرار دهید و از پشت و در سطح چشمتان به آنها نگاه کنید. کفشها باید به طور یکنواخت و یکسان

تحقیق در مورد صافی کف پا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

صافی کف پا

کمتر مواردی پیش می آید که انسان در مورد نحوه راه رفتن خود فکر کند. اما باید گفت فرآیند راه رفتن دارای یک مکانیزم نسبتاً پیچیده، بخصوص برای پاها می باشد. زیرا تمام وزن بدن به پاها وارد شده و منجر به حفظ تعادل آن می شود.

از جمله بیماریهای شایع پا، صافی کف پا می باشد.در این بیماری، قوس کف پا صاف

می شود. این اختلال معمولاً مشکل ساز نیست ولی گاهی اوقات می تواند برای پاها، مچ و زانو مشکل آفرین باشد. در حال حاضر وسایل ساده ای وجود دارد که کمک می کند این مشکلات کمتر ایجاد شوند.

علائم و نشانه ها

علائم و نشانه های این اختلال شامل ایجاد ظاهر صاف در کف یک پا یا هر دو، خمیدگی کفش یا پاشنه کفش به سمت داخل، درد در اندام تحتانی ، درد در قسمت مچ پا، ایجاد تورم در قسمت داخل مچ پا و درد مچ پا می باشد.

اگر فرد با پای برهنه بر روی سطحی صاف مثل موزائیک راه برود بعد از چند قدم راه رفتن با نگاه کردن به کف پا میتوان فهمید که فرد کف پای صاف دارد یا نه . به این شکل که اگر تمام سطح کف پا بازمین تماس داشته باشد تمامی آن خاکی می شود و این پا دچار کف پای صاف است و لی اگر قسمت قوس کف پا خاکی نشده باشد به این معنی است که کف پا صاف نیست .

علل

پای شما دارای ساختمان بسیار پیچیده ای است. هر دو پا از 26 استخوان تشکیل یافته است که توسط 33 مفصل و بیش از 100 عضله، رباط و زردپی به هم متصل می شوند. نحوه قرارگیری صحیح این اجزاء منجر به ایجاد حالت قوس طبیعی در کف پا می شود.

در هنگام راه رفتن این ساختمان قوسی شکل منجر به پخش نیروی وزن بدن شما در کل سطح پاها می شود. بعلاوه این قوس در نحوه راه رفتن نقش اساسی ایفا می کند. این قوس باید هم محکم باشد تا بتواند وزن بدن را تحمل کند و هم انعطاف پذیر باشد تا بتواند خود را با سطوح مختلف وفق دهد.

صافی کف پا در شیرخوارن و کودکانیکه تازه شروع به راه رفتن کرده اند طبیعی است زیرا هنوز تکامل قوس پا کامل نشده است. در اکثر موارد قوس پا در طی دوران کودکی تکامل می یابد اما در بعضی موارد این عمل رخ نمی دهد. این حالت در اصل نوعی حالت طبیعی به حساب می آید و اکثر افراد بدون وجود این قوس نیز مشکلی نخواهند داشت. رباطهای شل نیز می توانند سبب صافی کف پا شوند. بعلاوه این حالت منجر به بروز سایر اختلالات مادر زادی پا نیز خواهد شد.

در بعضی موارد با گذشت زمان قوس کف پا از بین می رود. بتدریج و با افزایش سن، رباط خلفی استخوان درشت نی پا که در داخل مچ پا قرار دارد و جزء اصلی در حمایت از قوس پا به حساب می آید، دچار فرسودگی می شود. وجود بار بیش از حد بر این رباط سبب بروز التهاب در آن شده و منجر به فرسودگیش آن می شود. به تدریج که این رباط دچار تخریب می شود، اثر حمایتی آن بر قوس پا نیز برداشته شده و قوس کف پا بتدریج از بین می رود.

از بین رفتن فاکتورهای محافظت کننده از قوس پا می تواند بدلیل موارد ذیل باشد:

-وجود فشارها مداوم بر روی پا : یکی از انواع فشارها، استفاده دراز مدت از کفشهای پاشنه بلند است که می تواند برروی زردپی آشیل( زردپی اصلی پشت پاشنه) اثر سوء گذاشته و فرآیند مکانیکی طبیعی مچ را دچار اختلال کند. گاهی اوقات عملکرد جبرانی رباط خلفی استخوان درشت نی نیز مزید بر علت شده و سبب از بین رفتن فزآینده قوس کف پا می شود.

- چاقی

- آسیب ها و ضربات مختلف به پا یا مچ پا

- التهاب مفصلی روماتیسمی

- مرض قند

- غربالگری و تشخیص