تحقیق/ تاثیرات تمرینات ورزشی بر روی لیپیدها و لیپروتئین ها خون در کودکان و نوجوانان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

تاثیرات تمرینات ورزشی بر روی لیپیدها و لیپروتئین ها خون در کودکان و نوجوانان

خلاصه

هدف مقاله زیر توصیف آن چه که در مورد تاثیرات تمرینات ورزشی در کودکان و نوجوانان در لیپیدها و لیپوپروتئین های خون زیر می دانیم می باشد: مجموع کلسترول (TC) کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) ، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL-C) و تری گلیسیرید (TG). تنها تحقیقاتی که حالت، توالی، طول دوره و شدت ورزش را توصیف می کنند در این بررسی گنجانده شده اند. نتایج تحقیقات بررسی شده دو پهلو بوده اند. قطعا تاثیرات تمرینات ورزشی بر روی سطح لیپید و لیپوپروتئین خون کودکان و نوجوانان نورمولیپیدمیک دو پهلو بوده است. از چهارده تحقیق بررسی شده، 6 تحقیق شاهد یک تغییر مثبت در نمایه لیپید و لیپوپروتئین خون بوده اند و 4 تحقیق شاهد هیچ گونه تغییری در نمایه لیپید و لیپوپروتئین خون نبوده اند و یک تحقیق شاهد یک تاثیر منفی بر روی HDL-C بود اما شاهد ارتقای کلی در نمایه لیپید و لیپروپروتئین به خاطر کاهش در نسبت TC/HDL بود. به نظر می رسد که مشکلات روش شناسی موجود در بخش اعظم تحقیقات تمرینات ورزشی توانایی ارایه یک نظر جامع و مبتنی بر شواهد در مورد تاثیری که تمرینات ورزشی بر روی سطوح لیپید خون در کودکان نورمولیپیدمیک دارد را سلب می کند. بخش اعظم نواقص طراحی تحقیق را می توان به یک یا دو مورد از موارد زیر ارتباط دارد: تعداد کم سوژه ها در هر تحقیق، تعداد کم دختران یا عدم وجود آن ها، گنجاندن دختران و پسران در گروه سوژه ها، گنجاندن دختران و پسران در مراحل بلوغ متفاوت در سوژه ها، تمرینات ورزشی که به طورکافی شدت ورزش را کنترل نمی کردند، دوره های تمرین ورزشی که بیش از هشت هفته به طول نمی انجامید و مطالعات تمرین ورزشی که یک حجم ورزشی کافی برای ایجاد تغییر نداشت. در حالت ایده ال تحقیقات آتی باید بر روی مطالعات بلندمدتی تمرکز کند که تأثیرات تمرین ورزشی از سال های دبستانی تا بزرگسالی را بررسی کند.

کلمات کلیدی: عوامل خطرزای قلبی وعروقی، کودکان، نوجوانان، تمرینات ورزشی هوازی.

مقدمه

بیماری قلبی، قلبی عروقی (CHD) یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار در میزان مرگ و میر در کشورهای صنعتی می باشد و در نتیجه عامل صرف هزینه های قابل ملاحظه توسط سیستم های پزشکی برای درمان CHD و علایم آن بوده است. اکنون به خوبی پذیرفته شده است که ریشه CHD در کودکی است. علیرغم این واقعیت که علایم بالینی بیماری تا بزرگسالی ظاهر نمی شوند. از سال 1998 اکادمی بیماری های کودکان آمریکا اعلام کرده است که افزایش سطح کلسترول در کودکان و نوجوانان خطر CHD در زندگی را افزایش می دهد اگرچه خطر دقیق ناشناخته باقی می ماند. در پاسخ به افزایش بروز CHD در بزرگسالان، انجمن قلب آمریکا و دیگر هیئت های ناظر بر تاکید خود بر اهمیت ورزش در کودکی به عنوان ابزار اجتناب از CHD در بزرگسالی ادامه می دهند. چند تحقیق برجسته به طور مکرر سبک زندگی ساکن را به عنوان یک عامل خطرزای عمده برای ابتلا به CHD در بزرگسالی شناسایی کرده اند. متاسفانه بر خلاف تحقیقات مربوط به بزرگسالان، نقشی که ورزش منظم بر روی عوامل خطرزای CHD در کودکان و نوجوانان دارد نامشخص باقی می‌ماند. هدف این بررسی توصیف آن‌چه که در مورد تأثیرات تمرینات ورزشی در کودکان و نوجوانان بر روی لیپیدها و لیپوپروتئین های خون زیر دانسته می شود می باشد: مجموع کلسترول (TC )، کلسترول لیپوپروتئین باغلظت بالا (HDL-C)، کلسترول لیپوپروتئین با غلظت پایین (LDL-C) و ترگلیسیریدها (TG) . پاراگراف زیر به صورت مفصل تحقیقاتی که حالت، توالی، ‌طول دوره و شدت ورزش را توصیف می کنند را به طور مفصل شرح می دهد اگر چه گیلیام و همکاران (1978) این معیارها را براورده نکردند به این خاطر گنجانده شده اند که یکی از اولین تحقیقات ورزشی را انجام داده اند که به طور انحصاری دختران را در سوژه ها گنجانده و تاثیرات تمرین ورزشی بر روی لیپیدها و لیپوپروتئین های خون را بررسی کرد.

به علاوه، بررسی محدود به تحقیقاتی است که فقط تاثیرات تمرینی ـ ورزشی در کودکان و نوجوانان سالم را بررسی می کرد.

جدول 1 به طور واضح نشان می‌دهد که تاثیر تمرین ورزشی بر روی لیپیدها و لیپوپروتئین های خون دو پهلو است. گیلیام و بورک (1978) یک تحقیق 6 هفته ای شامل 14 دختر سنین 8 تا 10 سال را گزارش کرد. سوژه ها در فعالیت های هوازی مختلفی به مدت 35 دقیقه در هر جلسه شرکت می کردند. نتایج نشان دهنده یک افزایش معنادار در سطح HDL-C بود و هیچ گونه تغییری در سطوح TC را نشان نمی داد. هیچ متغیر دیگری گزارش نشد. نقص اصلی در این تحقیق فقدان گروه کنترل بود. به علاوه شدت به عنوان "شدید" توصیف شد اما سنجیده نشده است، طول تحقیق کوتاه (6 هفته) بود و توالی جلسات ورزشی گزارش نشده است.

در سال 1980 گیلیام و فریدسون یک تحقیق دیگر ورزشی بر روی 11 دختر با سنین 7 تا 9 سال را انجام دادند. این بار آ» ها یک گروه کنترل را افزدوه و طول تحقیق به 12 هفته اضافه شد. بعد از یک برنامه ورزشی 4 روز در هفته با شدت "نسبتا بالا" هیچ گونه تغییری در TC یا TG گزارش نشد. متغیر دیگری نیز گزارش نشد. فقدان یک گروه کنترل دقیق در شدت ورزش تفسیر این تحقیق را مبهم ساخته است.

لیندر و همکاران (1983) تاثیر یک برنامه پیاده روی 8 هفته ای بر روی شدت ضربان قلب (HR) 80 درصد اوج HR در 29 پسر سنین 11 تا 17سال را بررسی کردند. هیچ گونه تاثیری برری TG ، LDL-C ، HDL-C ، TC مشاهده نشد. مشکل ذاتی این تحقیق گنجاندن پسرانی بودن که در مراحل بلوغ متفاوت قرار داشتند.

برنامه پیاده روی و دو سویچ و همکاران (1986) با پسران 8 تا 9 ساله منجر به هیچ گونه تغییری در TC یا HDL-C یا LDL-C بعد از تحقیق یازده هفتگی نشدد. با این حال آنها یک ارتقای کلی در نسبت TC/HDL را خاطر نشان کردند.

ایگنیگو و ماهون (1995) تاثیرات یک برنامه تمرین ورزشی ده هفته ای بر روی TC ، HDL-C ، LDL-C و TG در پسران و دختران بین سنین 9 تا 10 سال را بررسی کرده اند. 18 کودک در یک برنامه ورزشی شرکت کردند و 10

تحقیق در مورد فیزیولوژی ورزشی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

اطلاعات مختصری در مورد فیزیولوژی ورزشی

منابع انرژی:

همه انرژی مورد استفاده عالم حیات نهایتاً از خورشید کسب می شود. منبع انرژی فوری همه فعالیتهای انسانی و نیز دراغلب دستگاههای حیاتی را شکسته شدن یک ترکیب مفرد شیمیایی به نام آدنوزین تری فسفات یا (ATP ) حاصل می شود.

تولید سوخت و سازی (ATP) توسط عضله و سایر یافته ها از آزاد شدن انرژی از طریق تجزیه غذاها و سایر ترکیب ها حاصل شده و متضمن هر دو دسته واکنش های شیمیایی بی هوازی (بی اکسیژن) و هوازی (با اکسیژن) می باشد. دانشمندان انرژی را به عنوان ظرفیت انجام کاری تعریف کرده اند که از انواع انرژی شش نوع آن را نام می بریم 1- شیمیایی 2- مکانیکی 3- حرارتی 4- نورانی 5- الکتریکی 6- هسته ای و هریک از این انرژی ها می تواند به دیگر تغییر شکل یابد مثلاً انرژی شیمیایی در بدن به انرژی مکانیکی تبدیل می شود زیرا منبع انرژی مکانیکی که حرکت بدن را باعث می شود خود نوع تغییر یافته ای از انرژی شیمیایی است که در نتیجه سوخته وتبدیل مواد غذایی در بدن ایجاد می گردد.

آدنوزین تری فسفات – ATP

انرژی آزاد شده در اثر تجزیه مواد غذایی نمی تواند به طور مستقیم جهت انجام کار مکانیکی مورد استفاده قرار گیرد بلکه به صورت ترکیبات شیمیایی دیگری به نام آدنوزین تری فسفات یا به طور ساده ترATP که در تمام سلول های عضلاتی ذخیره شده تغییر شکل و مورد استفاده قرار می گیرد. این انرژی تنها انرژی آزاد شده ای است که سلول می تواند برای کاراختصاصی خود از آن استفاده کند.

عامل خستگی در ورزشکاران پس از انجام تمرین ورزشی یا مسابقه ورزشی ایجاد اسید لاکتیک در خون و عضله است.

حال ما باید چکار بکنیم که این اسید لاکتیک ایجاد شده در خون و عضلات ما به سرعت خارج شود.

بهترین روش این است که پس از مسابقه یا تمرین شدید استراحت نکنیم و از تمرینات و نرمشهای سبک بازگشت به حالت اولیه استفاده کنیم تا اسید لاکتیک به سرعت از بدن خارج شود.

اسید لاکتیک از چه طریقی از بدن دفع می گردد:

ترشع در ادراروعرق : چنین معلوم شده که اسید لاکتیک در ادارو عرق مترشع می گردد. هر چند مقدار اسیدلاکتیکی که بدین ترتیب در هنگام برگشت به حالت اولیه پس از تمرین دفع می گردد ناچیز است .

تبدیل به گلوکز یا گلیکوژن : چون اسید لاکتیک محصول تجزیه شده ای از کربوهیدرات (قند و گلیکوژن ) است می تواند دوباره به یکی از این ترکیبات یعنی در کبد (قند و گلیکوژن ) ودر عضلات (گلیکوژن ) تبدیل شده و انرژی مورد نیاز ATP را فراهم کند البته تبدیل اسید لاکتیک به گلوکز (قند ) و گلیکوژن تنها جزء نا چیزی از کل اسید لاکتیک دفع شده از بدن را در برمی گیرد.

تبدیل به پروتئین :کربوهیدراتها شامل اسید لاکتیک از نظر شیمیا یی می تواند در بدن تبدیل به پروتیئین گردد هرچند که بخش ناچیزی از اسید لاکتیک پس از دوره برگشت به حالت اولیه پس از تمرین به پروتئین تبدیل می گردد.

اکسید اسیون: یا تبدیل به 2co و آب. اسیدلاکتیک می تواند به عنوان ماده سوختی سوخت و سازی جهت دستگاه اکسیژن و بویژه عضلات مخطط مورد استفاده قرار گیرد.

اکسیژن مصرفی تهویه وتمرینات ورزشی

ورزشکاران دارای کارآئی تهویه ای برتراز افراد غیر ورزشی می باشند. این بدان معناست که با صرف مقدار اکسیژن یکسان قادر به تهویه هوای کمتری هستند. با افزایش تهویه مقدار اکسیژن مصرفی به مقدار قابل توجهی افزایش پیدا می کند.

اکسیژن مصرفی تهویه و کشیدن سیگار

همه ما اغلب شنیده و شاید عبارت استعمال دخانیات سبب تنگی نفس می شود را بارها بکار برده ایم عبارت مذکور اگرچه ساده و خودمانی است لیکن از نظر فیزیوژیکی صحیح می باشد. عادت به سیگار مقاومت راهها ی تنفسی را افزایش می دهد. بدان معنا که عضلات تنفسی را دچارمعضلاتی ساخته به نحوی که در برابر تهویه مقدار هوای معینی اکسیژن بیشتری مصرف می نمایند در تمرینات شدید ورزشی اکسیژن مورد نیاز تهویه در افراد معتاد به سیگار به طور متوسط دو برابر افراد غیر معتاد است.

از اطلاعات مذکور دو مطلب عملی به شرح ذیل استنباط می گردد:

مقدار مصرف اکسیژن اضافی تهویه که در اثر اعتیاد به سیگار حاصل می شود می تواند مقادیر متنابهی از اکسیژن پتانسیل ذخیره شده عضلات را اخذ نماید این پدیده می تواند به تضعیف و کاهش عملکرد مهارتهای ورزشی و در تمرینات نسبتاً سبک به افزایش اسید لاکتیک و در نتیجه خستگی منتهی گردد.

سهم بزرگی از این افزایش اکسیژن مصرفی تهویه در معتادان به سیگار ممکن است به سطح قابل توجهی تنزل یابد. بنابراین قهرمانانی که از ترک دائمی سیگار نا توانند می توانند با خود داری از استعمال سیگار برای مدت یک روز قبل از مسابقه به عملکرد ورزشی خود کمک نمایند.

تهویه ریوی

حرکت هوا به داخل و خارج ریه ها،به نامه تهویه ریوی معروف است. تهویه از دو مرحله دم و بازدم تشکیل شده است.

تهویه دقیقه ای:

مقدار هوائی است که در مدت یک دقیقه در عمل دم به داخل ریه و یا در عمل بازدم به محیط خارج فرستاده می شود .

در حال استراحت این مقدار بین 4و 15لیتر متغیر است در تمرینات شدید مقدار مذکورممکن است به بیش از 150لیتر افزایش یابد . تهویه حبا بچه ای عهده دار تأمین اکسیژن مورد نیاز بدن و خارج کردن ایندرید کربنیک از طریق مویرگهای خونی ریه می باشد.

فضای مرده تشریحی:

حجم هوائی را که در راههای تنفسی باقی مانده و در مبادلات گازی نقشی ندارند فضای مرده تشریحی می نامند .

تمرینات سبب بهبود عمل ریه شده و این موضوع گواه براین واقعیت است که افراد ورزشکار دارای‌ریه‌حجیم‌تر از افراد غیر ورزشکار چه در حالت‌استراحت و‌چه‌در‌حالت‌فعالیت‌های‌بدنی می باشند با انقباض عضلات دم و کم شدن فشارهای درون ریوی‌و‌درون‌جنبی‌هوا‌به داخل ریه ها هجوم می آورد.

هنگام بازدم این فشارها معکوس شده و هوا با شدت از ریه به محیط خارج باز می گردد.

انتقال اکسیژن از ریه به سایر با فتهای بدن

اکسیژن که از حبابچه ها به مویرگ های خونی ریه منتشر می شود . به بافتها یعنی محلی که باید به مصرف برسد منتقل می گردد. بر همین منوال ، اکسید دو کربنی که از بافت ها به خون مویرگ – بافتی منتشر می شود به حبابچه های محلی که از آنجا به صورت بازدم خارج خواهد شد منتقل می گردد.

انتقال این گازها وظیفه اصلی دستگاه قلب و عروق یا گردش خون است . مایع چرخش کننده این دستگاه یعنی خون همانند وسیله انتقال عروق خونی همانند بزرگ راهها عمل نموده و قلب نیروی لازم را جهت چرخش دائمی خون در سرتاسر ریه ها و بافت های مختلف فراهم می کند.

حمل اکسیژن توسط خون

اکسیژن جذب شده توسط ریه توسط پلاسما (بخش مایع خون) و هموگلوبین موجود در گلبولهای قرمز خون حمل می گردد. اکسیژنی که به داخل پلاسما انتشار پیدا می کند. متحمل هیچ واکنش شیمیایی نشده بلکه به صورت محلول فیزیکی در پلاسما حمل می شود. مقداری که بدین طریق حمل می شود تحت شرایط طبیعی بسیار جرئی است.

تحقیق در مورد صدمات ورزشی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

بهبود پیچیدگی مفصل مچ پا، با انجام حرکات تعادلی

ایسکانیوز ـ بررسی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد، انجام حرکات تعادلی ساده به مدت 5 الی 10 دقیقه در طول روز می‌تواند نقش بسزایی در جلوگیری از بروز پیچ خوردگی مفصل مچ پا در ورزشکاران و بخصوص در افرادی که سابقه پیچ خوردگی مفصل در آنها وجود دارد، داشته باشد. به گزارش سرویس علمی پژوهشی ایسکانیوز، به نقل از forbes، بررسی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد انجام حرکات تعادلی به مدت 5 روز در هفته می‌تواند از بروز آسیب‌های مفصلی در افراد جلوگیری کند

به طوری که محاسبات نشان می‌دهد، احتمال پیچ خوردگی مفصل مچ پا و یا هر گونه آسیب‌های مفصلی در افراد و ورزشکارانی که به انجام حرکات تعادلی می‌پردازند، حدود 38 درصد کمتر از افرادی است که در انجام این نوع تمرینات ورزشی ساده غافل هستند.

آسیب های ورزشی

آسیبهای ورزشی، آسیبهایی است که در اثر فعالیتهای ورزشی و یا عوارض و عواقب آن به وجود می‏آید و معمولا به دو گروه بزرگ حاد و مزمن تقسیم بندی می‏شوند. آسیبهای حاد، آسیبهایی هستند که به صورت ناگهانی به وجود می‏آیند و یا هنگام مراجعه به پزشک از بروز آن کمتر از دو هفته گذشته باشد. اما آسیبهای مزمن، آسیبهایی هستند که به مرور زمان به وجود آمده‏اند و یا آسیبهای حاد بوده‏اند که هنگام مراجعه به پزشک از زمان بروز آن بیشتر از دوهفته گذشته باشد.

از آسیبهای حاد می‏توان به شکستگیها، در رفتگیها، بریدگیها و سوختگیها اشاره کرد و از آسیبهای مزمن، می‏توان به آرنج تنیس بازان و زانوی دوندگان اشاره کرد. از طرف دیگر فرض کنید یک ورزشکار دچار پیچ خوردگی مچ پا شده ولی برای درمان اصولی آن اقدامی نکرده و پس از دو هفته با درد مچ پا به پزشک مراجعه نموده است، این آسیب در ابتدا از نوع حاد بوده ولی به علت عدم درمان و گذشت زمان به یک آسیب مزمن تبدیل شده است.

علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی چیست؟

عدم آمادگی بدنی،گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت ورزشی،استفاده از تکنیک های نادرست و نیز ماهیت خود رشته ورزشی از جمله دلایل ایجاد آسیب های ورزشی هستند.

چگونه می توان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟

ارتقا دانش و سطح معلومات مربیان و خود ورزشکاران،داشتن سطح آمادگی بدنی مطلوب و گرم کردن بدن به اندازه کافی و قبل از مبادرت به انجام فعالیت می توانند از میزان بروز آسیب های ورزشی بکاهند

التهاب تاندون آشیل :

شایع ترین آسیب مچ پا ، تاندونیت یا التهاب حاد تاندون آشیل و تندنیوزیس یا تخریب بافتی تاندون و ضخیم شدن تاندون آشیل می باشد . آسیب های خفیف مکرر منجر به پارگی های کوچک تاندون در ناحیه فوقانی محل اتصال تاندون به استخوان پاشنه می شود . در همین ناحیه دچار درد شده که با خم کردن مچ پا به طرف بالا تشدید می یابد .

درمان اولیه : اصول Price ، مصرف داروهای ضدالتهابی « تزریق داخل تاندون هرگز انجام نمی شود »

بالا بردن پاشنه که در صورت تداوم سبب کوتاهی طناب پاشنه می شود ، کاهش در فعالیت های همراه تحمل وزن ، در موارد مزمن استفاده از اولتراسوند . این بیماران کاندید خوب برای انجام ورزش های مرتبط با آب هستند . با کاهش درد به تدریج ورزشهای تقویت واگرایی و همگرایی عضلات کف پا شروع شود .

درمان :

یک فیزیوتراپیست اظهار کرد: در زمان آسیب دیدگی مچ پا باید از دویدن سریع، پریدن و انجام ورزش‌های بسکتبال و تنیس تا هنگام بهبودگی کامل اجتناب شود.

ذبیح‌الله برجسته اظهار داشت: مچ پا یک مفصل دو لولایی است که امکان خم شدن به بالا و پایین و چرخش به داخل یا خارج پا را فراهم و توسط شبکه‌ای لیگامانی در دو طرف نگه داشته می‌شود که جهت عملکرد طبیعی، مچ پا باید با اندام تحتانی هم راستا بوده و از عناصر لیگامانی و تاندونهای انعطاف پذیر برخوردار باشد.

وی در خصوص وضعیت‌های پاتولوژیک مچ پا تصریح کرد: شایع‌ترین وضعیت آسیب دیدگی مچ پا، پیچ خوردگی مچ پا به سمت داخل می باشد که سبب درد و ورم در قسمت خارج پا می شود، درد زیرمچ پا که اغلب نشانگر التهاب فاسیای کف پایی و از بین رفتن قوس طولی کف پا (کف پای صاف) می‌باشد از دیگر وضعیت آسیب دیدگی این قسمت از بدن است.

برجسته اضافه کرد: تاندونیت (التهاب و درد تاندون عضلات) که غالبا تاندون آشیل در پشت پا را متاثر می‌کند، آرتریت و التهاب مفصل که عمدتا به دنبال یک آسیب قبلی نظیر شکستگی، در رفتگی و غیره ایجاد می‌شود از دیگر وضعیت‌ها در این خصوص است.

وی گفت: در مرحله حاد تاندونیت و پیچ خوردگی‌ها و گاهی آرتریت، درمان اولیه جهت کنترل درد و تورم و کاهش شدت ضایعه، استفاده از یخ (کیسه یخ یا حوله سرد) می‌باشد که یخ را در جلو و طرفین مفلصل مچ پا بطور متوسط ۷ تا ۱۵ دقیقه قرار می‌دهیم.

این فیزیوتراپیست اظهار کرد: گرما عمدتا در موارد مزمن و جهت آمادگی موضع درمان برای انجام ورزش‌های تقویت عضلانی و کشش عضلات و بافتهای چسبیده و همچنین افزایش دامنه حرکتی مفصل کاربرد دارد. گرما سبب افزایش گردش خون موضعی و تسهیل کشش بافتی و حرکت می‌شود.

تحقیق درمورد تاثیرات تمرینات ورزشی بر روی لیپیدها و لیپروتئین ها خون در کودکان و نوجوانان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

تاثیرات تمرینات ورزشی بر روی لیپیدها و لیپروتئین ها خون در کودکان و نوجوانان

خلاصه

هدف مقاله زیر توصیف آن چه که در مورد تاثیرات تمرینات ورزشی در کودکان و نوجوانان در لیپیدها و لیپوپروتئین های خون زیر می دانیم می باشد: مجموع کلسترول (TC) کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) ، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL-C) و تری گلیسیرید (TG). تنها تحقیقاتی که حالت، توالی، طول دوره و شدت ورزش را توصیف می کنند در این بررسی گنجانده شده اند. نتایج تحقیقات بررسی شده دو پهلو بوده اند. قطعا تاثیرات تمرینات ورزشی بر روی سطح لیپید و لیپوپروتئین خون کودکان و نوجوانان نورمولیپیدمیک دو پهلو بوده است. از چهارده تحقیق بررسی شده، 6 تحقیق شاهد یک تغییر مثبت در نمایه لیپید و لیپوپروتئین خون بوده اند و 4 تحقیق شاهد هیچ گونه تغییری در نمایه لیپید و لیپوپروتئین خون نبوده اند و یک تحقیق شاهد یک تاثیر منفی بر روی HDL-C بود اما شاهد ارتقای کلی در نمایه لیپید و لیپروپروتئین به خاطر کاهش در نسبت TC/HDL بود. به نظر می رسد که مشکلات روش شناسی موجود در بخش اعظم تحقیقات تمرینات ورزشی توانایی ارایه یک نظر جامع و مبتنی بر شواهد در مورد تاثیری که تمرینات ورزشی بر روی سطوح لیپید خون در کودکان نورمولیپیدمیک دارد را سلب می کند. بخش اعظم نواقص طراحی تحقیق را می توان به یک یا دو مورد از موارد زیر ارتباط دارد: تعداد کم سوژه ها در هر تحقیق، تعداد کم دختران یا عدم وجود آن ها، گنجاندن دختران و پسران در گروه سوژه ها، گنجاندن دختران و پسران در مراحل بلوغ متفاوت در سوژه ها، تمرینات ورزشی که به طورکافی شدت ورزش را کنترل نمی کردند، دوره های تمرین ورزشی که بیش از هشت هفته به طول نمی انجامید و مطالعات تمرین ورزشی که یک حجم ورزشی کافی برای ایجاد تغییر نداشت. در حالت ایده ال تحقیقات آتی باید بر روی مطالعات بلندمدتی تمرکز کند که تأثیرات تمرین ورزشی از سال های دبستانی تا بزرگسالی را بررسی کند.

کلمات کلیدی: عوامل خطرزای قلبی وعروقی، کودکان، نوجوانان، تمرینات ورزشی هوازی.

مقدمه

بیماری قلبی، قلبی عروقی (CHD) یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار در میزان مرگ و میر در کشورهای صنعتی می باشد و در نتیجه عامل صرف هزینه های قابل ملاحظه توسط سیستم های پزشکی برای درمان CHD و علایم آن بوده است. اکنون به خوبی پذیرفته شده است که ریشه CHD در کودکی است. علیرغم این واقعیت که علایم بالینی بیماری تا بزرگسالی ظاهر نمی شوند. از سال 1998 اکادمی بیماری های کودکان آمریکا اعلام کرده است که افزایش سطح کلسترول در کودکان و نوجوانان خطر CHD در زندگی را افزایش می دهد اگرچه خطر دقیق ناشناخته باقی می ماند. در پاسخ به افزایش بروز CHD در بزرگسالان، انجمن قلب آمریکا و دیگر هیئت های ناظر بر تاکید خود بر اهمیت ورزش در کودکی به عنوان ابزار اجتناب از CHD در بزرگسالی ادامه می دهند. چند تحقیق برجسته به طور مکرر سبک زندگی ساکن را به عنوان یک عامل خطرزای عمده برای ابتلا به CHD در بزرگسالی شناسایی کرده اند. متاسفانه بر خلاف تحقیقات مربوط به بزرگسالان، نقشی که ورزش منظم بر روی عوامل خطرزای CHD در کودکان و نوجوانان دارد نامشخص باقی می‌ماند. هدف این بررسی توصیف آن‌چه که در مورد تأثیرات تمرینات ورزشی در کودکان و نوجوانان بر روی لیپیدها و لیپوپروتئین های خون زیر دانسته می شود می باشد: مجموع کلسترول (TC )، کلسترول لیپوپروتئین باغلظت بالا (HDL-C)، کلسترول لیپوپروتئین با غلظت پایین (LDL-C) و ترگلیسیریدها (TG) . پاراگراف زیر به صورت مفصل تحقیقاتی که حالت، توالی، ‌طول دوره و شدت ورزش را توصیف می کنند را به طور مفصل شرح می دهد اگر چه گیلیام و همکاران (1978) این معیارها را براورده نکردند به این خاطر گنجانده شده اند که یکی از اولین تحقیقات ورزشی را انجام داده اند که به طور انحصاری دختران را در سوژه ها گنجانده و تاثیرات تمرین ورزشی بر روی لیپیدها و لیپوپروتئین های خون را بررسی کرد.

به علاوه، بررسی محدود به تحقیقاتی است که فقط تاثیرات تمرینی ـ ورزشی در کودکان و نوجوانان سالم را بررسی می کرد.

جدول 1 به طور واضح نشان می‌دهد که تاثیر تمرین ورزشی بر روی لیپیدها و لیپوپروتئین های خون دو پهلو است. گیلیام و بورک (1978) یک تحقیق 6 هفته ای شامل 14 دختر سنین 8 تا 10 سال را گزارش کرد. سوژه ها در فعالیت های هوازی مختلفی به مدت 35 دقیقه در هر جلسه شرکت می کردند. نتایج نشان دهنده یک افزایش معنادار در سطح HDL-C بود و هیچ گونه تغییری در سطوح TC را نشان نمی داد. هیچ متغیر دیگری گزارش نشد. نقص اصلی در این تحقیق فقدان گروه کنترل بود. به علاوه شدت به عنوان "شدید" توصیف شد اما سنجیده نشده است، طول تحقیق کوتاه (6 هفته) بود و توالی جلسات ورزشی گزارش نشده است.

در سال 1980 گیلیام و فریدسون یک تحقیق دیگر ورزشی بر روی 11 دختر با سنین 7 تا 9 سال را انجام دادند. این بار آ» ها یک گروه کنترل را افزدوه و طول تحقیق به 12 هفته اضافه شد. بعد از یک برنامه ورزشی 4 روز در هفته با شدت "نسبتا بالا" هیچ گونه تغییری در TC یا TG گزارش نشد. متغیر دیگری نیز گزارش نشد. فقدان یک گروه کنترل دقیق در شدت ورزش تفسیر این تحقیق را مبهم ساخته است.

لیندر و همکاران (1983) تاثیر یک برنامه پیاده روی 8 هفته ای بر روی شدت ضربان قلب (HR) 80 درصد اوج HR در 29 پسر سنین 11 تا 17سال را بررسی کردند. هیچ گونه تاثیری برری TG ، LDL-C ، HDL-C ، TC مشاهده نشد. مشکل ذاتی این تحقیق گنجاندن پسرانی بودن که در مراحل بلوغ متفاوت قرار داشتند.

برنامه پیاده روی و دو سویچ و همکاران (1986) با پسران 8 تا 9 ساله منجر به هیچ گونه تغییری در TC یا HDL-C یا LDL-C بعد از تحقیق یازده هفتگی نشدد. با این حال آنها یک ارتقای کلی در نسبت TC/HDL را خاطر نشان کردند.

ایگنیگو و ماهون (1995) تاثیرات یک برنامه تمرین ورزشی ده هفته ای بر روی TC ، HDL-C ، LDL-C و TG در پسران و دختران بین سنین 9 تا 10 سال را بررسی کرده اند. 18 کودک در یک برنامه ورزشی شرکت کردند و 10

تحقیق درباره مچ پـا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 101

در حدود 14% تمام آسیبهای ورزشی کشیدگی های مچ پا هستند، و این نشانه یک آسیب مچ در طول هر فصل ورزشی از هر 17 ورزشکار است. در ورزشهای پرریسک مثل پریدن و دویدن این آمار بالاتر است تا 25% تمام آسیبهایی که زمان وقوعشان مشخص نیست. (Reid 1992) پیچ خوردگی مچ در پای غالب 4/2 برابر شایع تر است و شیوع تکرار بالایی (%5/73) دارد. (Yeenget al. 1994).

مکانیک مفاصل مچ و پا در فصل 9 توصیف شده اند. مفصل مچ سطح مفصلی بین سطح قرقره ای استخوان تالوس و انتهای تحتانی دو استخوان تیبیا و فیبولا. فیبولا در حدود 20-15% وزن بدن را تحمل می‎کند (Lambert , 1971)، همچنین به سمت پایین و خارج در فاز stance راه رفتن حرکت می‎کند تا دهانه گاز انبری مفصل مچ را عمیق تر کرده و ثبات آن را افزایش دهد. این حرکت فیبولا در غشا بین استخوانی و لیگامان tibio- fibular کششی ایجاد می‎کند تا شوک را تقلیل دهد. نبود این مکانیسم بین تیبیا و فیبولا موجب اثرات بزرگی روی مفصل مچ پا می شود، با جابجایی mm2-1 فیبولا به سمت خارج نیروهای وارده بر مفصل را تا حدود 40% کاهش می‎دهد (Reid , 1992).

مچ پا نیروهای فشاری قابل توجهی را حین ورزش متحمل می‎شود.

نیروهای فشاری تا 5 برابر وزن بدن در طول راه رفتن و تا 13 برابر وزن حین دویدن محاسبه شده اند (Burdett , 1982).

مفصل با لیگامانهای متنوعی تقویت می شود، لیگامانهای طرفی از دیدگاه آسیبها مهم ترین به شمار می روند. هر دو لیگامان طرفی داخلی و خارجی از قوزکها شروع شده و باندهایی دارند که به استخوانهای پاشنه و تالوس می چسبند.

لیگامان داخلی (دلتوئید) شکل سه ضلعی دارد. بخش عمیقی آن ممکن است به دو باند tibio- talar قدامی و خلفی تقسیم شود. بخش سطحی تر به دو قسمت tibiocalcaneal , tibionavicular تقسیم می‎شود که به لیگامان spring چسبندگی دارند. لیگامان خارجی از سه قسمت مجزا تشکیل شده است و از همتای داخلی خود کمی ضعیف تر است. لیگامان talofibular قدامی (ATF) باند پهنی به ضخامت mm5-2 و طول mm 12-10 است که از نوک قدامی قوزک خارجی تا گردن استخوان تالوس کشیده شده است و ممکن است به عنوان اولین ثبات دهنده مفصل مچ پا مطرح شود . (Palastanga- field- Soams , 1989).

لیگامان talofibular خلفی (PTF) از حفره ای زیر قوزک خارجی تا سطح خلفی استخوان تالوس، غالباً به شکل عرضی کشیده شده است. در میان دو لیگامان ATF , PTF لیگامان calaneo fibular قرار دارد، از قدام قوزک خارجی شروع شده و به سمت پایین و عقب جهت چسبیدن به سطح خارجی پاشنه کشیده شده است. نقش لیگامانهای طرفی در حفظ ثبات ساق و تالوس در جدول 1-13 خلاصه شده است.

جدول 1-13. نقش لیگامانهای طرفی در ثبات مچ پا

نوع حرکت

کنترل شده توسط

abd. تالوس

add. تالوس

plantar flex

Dorsi flex

Ext. Rot. تالوس

Ext. Rot. تالوس

باندهای Tibionavicular , Tibiocalcaneal

لیگامان calcaneo fibular

لیگامان ATF و باند tibiotalar قدامی

لیگامان PTF و باند tibiotalar خلفی

باندهای tibiotalar قدامی و tibionavicelar

لیگامان ATF و باندهای فوق الذکر

Palastanga , field & Soams (1989)

مهمترین آسیب به مفصل مچ صدمه به لیگامان ATF ، همراه یا بدون درگیری عضله Proneus brevis است. سطح