تحقیق؛ صدمات و آسیبهای رباط صلیبی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی خلفی نسبت به رباط صلیبی قدامی کمتر شایع می باشد. رباط صلیبی خلفی (PCL) پهن تر و قویتر از نوع قدامی بوده و می تواند نیروی کششی معادل 2000 نیوتن را تحمل کند. صدمات این رباط عمدتاً در نتیجه اعمال فشار به عقب روی قسمت فوقانی قدامی ساق در هنگامی که زانو خم شده است مثل برخورد پا به داشبورد در هنگام تصادف رانندگی رخ می دهد. همچنین باز شدن بیش از حد زانو و اعمال نیروهای چرخشی را به داخل و خارج زانو هم می تواتند سبب پارگی و صدمات این رباط شوند. آسی

می تواند محدود به این رباط یا در همراهی با صدمات سایر ساختارهای زانو باشد. پارگی های PCL می توانند کاملاً بی علامت باشند یا سبب ناپایداری شدید زانو شوند.

عملکرد اصلی رباط صلیبی خلفی جلوگیری از حرکت به سمت عقب استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران در محل مفصل زانو می باشد. همچنین این رباط در پایداری زانو در حرکات چرخشی نقش ایفا می کند.فرکانس میزان بروز دقیق این صدمه بخاطر اینکه بسیاری از آسیب های PCL بدون علامت اند و تشخیص داده نمی شوند مشخص نیست.

آناتومی کاربردی

رباط صلیبی خلفی از لبه تحتانی شکاف بین کوندیلهای استخوان ران شروع و به قسمت خلفی صفحه فوقانی استخوان درشت نی درست یک سانتیمتر زیر سطح مفصلی اتصال می یابد. PCL در جلو بزرگتر و پهن تر و در عقب نازکتر و کوچکتر می شود.

جزء قدامی آن در هنگام خم شدگی زانو سفت وکشیده و در هنگام باز شدن زانو شل می شود. برعکس فیبرهای قسمت خلفی آن در هنگام باز شدن زانو سفت و کشیده و در هنگام خم شدگی زانو ( بسته شدن زانو ) شل میشوند. به همین خاطر آسیبهای قسمت قدامی PCL عمدتاً در زمان خم شدگی زانو و آسیب های قسمت خلفی PCL در زمانی که در هنگام آسیب زانو بصورت باز است بیشتر رخ می دهد.

عملکرد رباط صلیبی خلفی را می توان بصورت مقاومت در برابر حرکت رو به عقب درشت نی نسبت به ران در محل مفصل زانو تعریف نمود. از سویی این رباط مانع از باز شدن بیش از حد زانو و نیز مقاومت در برابر چرخش به داخل زیاد از حد زانو می گردد.

بیومکانیک ویژه ورزش

***سایر عناوین:

*آسیب های ورزشی

*آسیب های تنه و کمر در ورزش

*آسیب های سروگردن در ورزش

*آسیب های اندام فوقانی در ورزش

*آسیب های اندام تحتانی در ورزش

*صدمات ورزشی زانو

آسیب و پارگی های رباط صلیبی خلفی معمولاً در وضعیتی که زانو کاملاً باز و مچ پا در وضعیت خم شدگی به بالا ( دورسی فلکسیون ) قراردارد رخ می دهد. یک اعمال نیرو به قسمت جلو و داخل قسمت فوقانی ساق هنگامی که زانو باز است ( مثلاً اصابت ضربه به ساق در هنگام تکل زدن در فوتبال ) با اعمال نیرویی به سمت عقب و خارج سبب جابجایی درشت نی نسبت به ران در جهت رو به عقب می گردد و می تواند به پارگی رباط صلیبی خلفی و نیز پارگی کپسول مفصل زانو در سمت عقب و خارج شود.

•  انجام تست فعالیتی چهار سر رانی :

- بیمار بر روی تخت به پشت خوابیده و زانو 90 درجه خم کرده و کف پا روی تخت قرار دارد. در این حالت عضله چهار سر ریلاکس و شل بوده و فعالیتی ندارد. در افرادی که PCL در آنها سالم است در این حالت درشت نی 10 میلی متر در جلوی کوندیل استخوان ران است اما در آنها که PCL پاره شده است جاذبه سبب می گردد که سر استخوان درشت نی مساوی یا در عقب انتهای تحتانی ران ( کوندیل ) قرار گیرد. حال معاینه گر پای بیمار را با دست نگه می دارد و از وی می خواهد تا عضله چهار سر ( جلوی ران ) را منقبض کند. در آنها که دچار آسیب و صدمه PCL می باشند با انقباض چهار سر رانی , درشت نی به سمت جلو حرکت می کند، اگر میزان این حرکت رو به جلو بیش از 2 میلیمتر باشد این قسمت را مثبت در نظر می گیریم و آسیب PCL مطرح می گردد.

• انجام تست  Post drawer :- این تست برای شناسایی صدمات PCL بسیار سودمند است.- بیمار روی تخت خوابیده و زانو را خم کرده و کف پا را روی تخت معاینه قرار می دهد. در جلوی بیمار ایستاده و قسمت خلفی فوقانی ساق را به سمت عقب فشار می دهیم اگر درشت نی نسبت به ران در محل زانو کمتر از 5 میلیمتر عقب رفت  آسیب را درجه 1 می گوئیم و اگر بین 10 – 5 میلی مترعقب رفت  آسیب را درجه 2 و اگر بیش از 10 میلی مترعقب رفت  آنرا درجه 3 می گوئیم.

علل آسیب و پارگی رباط صلیبی خلفی

- صدمات ورزشی در فوتبال

- صدمات ورزشی در دومیدانی

- حوادث وسایل موتوری

- سقوط برروی زانو خم شده

بررسی های تصویری

رادیوگرافی * صدمات حاد

تحقیق درمورد؛ صدمات و آسیبهای رباط صلیبی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی خلفی نسبت به رباط صلیبی قدامی کمتر شایع می باشد. رباط صلیبی خلفی (PCL) پهن تر و قویتر از نوع قدامی بوده و می تواند نیروی کششی معادل 2000 نیوتن را تحمل کند. صدمات این رباط عمدتاً در نتیجه اعمال فشار به عقب روی قسمت فوقانی قدامی ساق در هنگامی که زانو خم شده است مثل برخورد پا به داشبورد در هنگام تصادف رانندگی رخ می دهد. همچنین باز شدن بیش از حد زانو و اعمال نیروهای چرخشی را به داخل و خارج زانو هم می تواتند سبب پارگی و صدمات این رباط شوند. آسی

می تواند محدود به این رباط یا در همراهی با صدمات سایر ساختارهای زانو باشد. پارگی های PCL می توانند کاملاً بی علامت باشند یا سبب ناپایداری شدید زانو شوند.

عملکرد اصلی رباط صلیبی خلفی جلوگیری از حرکت به سمت عقب استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران در محل مفصل زانو می باشد. همچنین این رباط در پایداری زانو در حرکات چرخشی نقش ایفا می کند.فرکانس میزان بروز دقیق این صدمه بخاطر اینکه بسیاری از آسیب های PCL بدون علامت اند و تشخیص داده نمی شوند مشخص نیست.

آناتومی کاربردی

رباط صلیبی خلفی از لبه تحتانی شکاف بین کوندیلهای استخوان ران شروع و به قسمت خلفی صفحه فوقانی استخوان درشت نی درست یک سانتیمتر زیر سطح مفصلی اتصال می یابد. PCL در جلو بزرگتر و پهن تر و در عقب نازکتر و کوچکتر می شود.

جزء قدامی آن در هنگام خم شدگی زانو سفت وکشیده و در هنگام باز شدن زانو شل می شود. برعکس فیبرهای قسمت خلفی آن در هنگام باز شدن زانو سفت و کشیده و در هنگام خم شدگی زانو ( بسته شدن زانو ) شل میشوند. به همین خاطر آسیبهای قسمت قدامی PCL عمدتاً در زمان خم شدگی زانو و آسیب های قسمت خلفی PCL در زمانی که در هنگام آسیب زانو بصورت باز است بیشتر رخ می دهد.

عملکرد رباط صلیبی خلفی را می توان بصورت مقاومت در برابر حرکت رو به عقب درشت نی نسبت به ران در محل مفصل زانو تعریف نمود. از سویی این رباط مانع از باز شدن بیش از حد زانو و نیز مقاومت در برابر چرخش به داخل زیاد از حد زانو می گردد.

بیومکانیک ویژه ورزش

***سایر عناوین:

*آسیب های ورزشی

*آسیب های تنه و کمر در ورزش

*آسیب های سروگردن در ورزش

*آسیب های اندام فوقانی در ورزش

*آسیب های اندام تحتانی در ورزش

*صدمات ورزشی زانو

آسیب و پارگی های رباط صلیبی خلفی معمولاً در وضعیتی که زانو کاملاً باز و مچ پا در وضعیت خم شدگی به بالا ( دورسی فلکسیون ) قراردارد رخ می دهد. یک اعمال نیرو به قسمت جلو و داخل قسمت فوقانی ساق هنگامی که زانو باز است ( مثلاً اصابت ضربه به ساق در هنگام تکل زدن در فوتبال ) با اعمال نیرویی به سمت عقب و خارج سبب جابجایی درشت نی نسبت به ران در جهت رو به عقب می گردد و می تواند به پارگی رباط صلیبی خلفی و نیز پارگی کپسول مفصل زانو در سمت عقب و خارج شود.

•  انجام تست فعالیتی چهار سر رانی :

- بیمار بر روی تخت به پشت خوابیده و زانو 90 درجه خم کرده و کف پا روی تخت قرار دارد. در این حالت عضله چهار سر ریلاکس و شل بوده و فعالیتی ندارد. در افرادی که PCL در آنها سالم است در این حالت درشت نی 10 میلی متر در جلوی کوندیل استخوان ران است اما در آنها که PCL پاره شده است جاذبه سبب می گردد که سر استخوان درشت نی مساوی یا در عقب انتهای تحتانی ران ( کوندیل ) قرار گیرد. حال معاینه گر پای بیمار را با دست نگه می دارد و از وی می خواهد تا عضله چهار سر ( جلوی ران ) را منقبض کند. در آنها که دچار آسیب و صدمه PCL می باشند با انقباض چهار سر رانی , درشت نی به سمت جلو حرکت می کند، اگر میزان این حرکت رو به جلو بیش از 2 میلیمتر باشد این قسمت را مثبت در نظر می گیریم و آسیب PCL مطرح می گردد.

• انجام تست  Post drawer :- این تست برای شناسایی صدمات PCL بسیار سودمند است.- بیمار روی تخت خوابیده و زانو را خم کرده و کف پا را روی تخت معاینه قرار می دهد. در جلوی بیمار ایستاده و قسمت خلفی فوقانی ساق را به سمت عقب فشار می دهیم اگر درشت نی نسبت به ران در محل زانو کمتر از 5 میلیمتر عقب رفت  آسیب را درجه 1 می گوئیم و اگر بین 10 – 5 میلی مترعقب رفت  آسیب را درجه 2 و اگر بیش از 10 میلی مترعقب رفت  آنرا درجه 3 می گوئیم.

علل آسیب و پارگی رباط صلیبی خلفی

- صدمات ورزشی در فوتبال

- صدمات ورزشی در دومیدانی

- حوادث وسایل موتوری

- سقوط برروی زانو خم شده

بررسی های تصویری

رادیوگرافی * صدمات حاد

تحقیق در مورد فوریتهای در آسیبهای حرارتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

فوریتهای در آسیبهای حرارتی : سوختگی Burns

سوختگی عبارت است از انتقال حرارت از یک منبع خارجی به بدن.

سوختگی می تواند در اثر آتش ، مواد شیمیایی (اسید قلیا) ، قیر ، نور خورشید و الکتریسیته بوجود آید . تشخیص بروز علت حادثه ضروری است چون هر سوختگی به اقدامات خاص خود نیاز دارد. ارزیابی صحیح شدت ضایعات وشروع مناسب ترین درمان، می تواند تا حد زیادی عواقب و صدمات ناشی از سوختگی را کاهش دهد. خطر مرگ در اثر سوختگی در کودکان زیر 2 سال و بزرگسالان بالای 50 سال و کسانی که بیماری شدید ضعیف کننده دارند 2 برابر دیگران است.

سوختگی را از نظر عمق صدمه به سه دسته تقسیم می کنند:

سوختگی درجه I: اپیدم آسیب می بیند.

سوختگی درجه II: اپیدم از بین رفته و ---نیز اسیب می بیند

سوختگی درجه III: اپیدم ورم از بین رفته و لایه هایی از بافت زیرین هم ممکن است از بین برود.

برای تعیین درصد سوختگی ، روشهای متفاوتی وجود دارد که مهم ترین آنها قانون نه ((Rule of Nine)) است . طبق این قانون دست 9% یا 8% ، جلو 18% ، پشت 18% ، سروگردن 9% و ناحیه تناسلی 1% از کل سطح بدن را شامل می شود، تخمین سطح سوختگی برای محاسبه مقداز لازم و تعیین لزوم بستری کردن مددجو ضروری است.

سوختگی درجه I: پوست قرمز بوده که با فشار ارتیم از بین می رود، ناحیه سوخته در تماس دردناک است .

سوختگی درجه II سطحی : تاول ترکیده یا نترکیده دیده می شود . پوست زیر تاول ، قرمزات، ناحیه در تماس بسیار حساس است .

سوختگی درجه IIعمقی : پوست خشک و سفید و نرم است . حساسیت منطقه به تماس کم شده ولی کاملا ازط بین نرفته است.

سوختگی درجه III: پوست قهوه ای و سفت و چرم مانند است .عمروق ترمبوزه پوست ممکن است قابل روئیت باشد ، در نواحی سوخته حس کاملا از بین رفته است .

اندیکاسیون بستری کردن :

1-سوختگی دو دست ، دو پا، صورت و گردن ، ----مگر آن که سوختگی سطحی باشد .

2-سوختگی بیش از 10% سطح بدن در مددجویان بالای 50سال و یا زیر 2 سال

3-هر فرد با سوختگی بیش از 20% سطح بدن

4-هر فرد با سوختگی بیش از 10% سطح بدن که در ضمن بیماری قلبی ، کبدی ، کلیوی یا دیابت داشته باشد .

5-هر مددجو با علائم اشکالات ریوی .

درمان :

مراقبت های قبل از بیمارستان :

تمام لباس های سوخته را در بیاورید تا هیچ ماده در حال سوختن با مددجو در تماس نباشد. نواحی سوخته را با پارچه یا گاز استریل بپوشانید و با آب استریل یا کیسه یخ خنک کنید .در صورت امکان تجویز مایعات داخل ریوی (رینگرلاکتات) را شروع کنید.

درمان سوختگی خفیف :

سوختگی های کمتر از 10% ، مگر آن که عمیق باشد ، اغلب بطور سرپائی درمان می شوند ، پیشگیری از مرکز لازم است. اگر فقط یک ناحیه کوچک سوخته باشد ، می توان آن را زیر آب سرد گرفت تا درد تسکین یابد. تاول های ترکیده را وبریدمان کنید (تاول های سالم را دست نزنید.) سپس یک گاز استریل آغشته به مقدار کمی پماد چرب کننده، یا پماد آنتی بیوتیک ، را روی محل سوخته بگذارید . روی آن چند لایه گاز قرار داده و با باند استریل ببندید . پانسمان را هر 3تا4 روز عوض کنید مگراینکه دردناک بوده یا بوی عفونت داشته باشد.

بعضی سوختگی های سطحی درجه 2 را می توان بازگذاشت و روزی 3 بار با آب و صابون شست و پماد ترکیبات نقره و یا آنتی بیوتیک روی زخم گذاشت.

درمان سوختگی شدید:

1-دقت کنید که از راه تنفسی باز باشد.

2-برای مددجو رگ گرفته و تجویز رینگرلاکتات را شروع کنید.

3-نمونه خون برای تعیین گروه خون و کراس ماچ، Bun، CBC و اندازه گیری الکترولیت ها بگیرید.

4-واکسن کزاز بزنید.

5-برای تسکین درد، مرفین از راه وریدی بدهید (مرفین را به صورت عضلانی و یا زیر جلدی تزریق نکنید).

6-سوند فولی داخل مثانه گذاشته و حجم ادرار را کنترل کنید و یک نمونه ادرار به آزمایشگاه بفرستید.

7-منطقه سوخته را شسته و دبریدمان انجام داده ، با سیلور سولفاویازین (سیلو ادین) بپوشانید.

8-استفاده از آنتی بیوتیک

9-ارزیابی مکرر نبض انتهای اعضای سوخته و حرکات قفسه سینه ، ممکن است اسکاروتومی (ESCharotomy) لازم باشد.

اسکاروتومی در سوختگی های تنه، در صورتی که اسکاروتومی سوختگی مانع حرکات قفسه سینه و یا اسکار سوختگی در اندام ها مانع جریان خون انتهاها شود ، انجام می گیرد که بدون بی حسی موضعی (چون سوختگی درجه 3 درد ندارد) برش عمیق در طول اسکار داده و اسکار را بر می دارند.

فرمولهای راهنما برای تعیین حجم مایع لازم جهت جایگزینی در بیماران سوخته :

فرمول Consensus:

درصد سطح سوخته *kg وزن بدن *cc 4-2

در این فرمول سرم انتخابی دینگرلاکتات بوده و نیمی از حجم مایعات بدست آمده ، باید در طی 8 ساعت اول و بقیه در طی 16 ساعت بعد انفوزیون می شود .

فرمول Evans

درصد سطح سوخته *kg وزن بدن * 1cc کلوئید ( 1

درصد سطح سوخته *kgوزن بدن *cc1 (نرمال سالین)الکترولیت (2

cc2000: (دکستروز 5%)گلوگز(3

روز اول : نیمی از مایع بدست آمده در طی 8 ساعت اول و بقیه در 16 ساعت بعد انفوزیون می شود .

روز دوم: میزان الکترولیت و کلوئید نصف می شود ولی میزان گلوگز همان cc2000 باقی می ماند .

فرمول : Brook Army

درصد سطح سوخته *kg وزن بدن *cc5/0: کلیوئید (1

تحقیق درباره آسیبهای الکتریکی حفاظت سیستمهای قدرت word

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

آسیبهای الکتریکی حفاظت سیستمهای قدرت

مقدمه

وقتی‌ شخصی‌ دچار برق‌ گرفتگی‌ می‌شود، عبور جریان‌ الکتریکی‌ از طریق‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ وی‌ را از هوش‌ برده‌، منجر به‌ توقف‌ تنفس‌ و حتی‌ ضربان‌ قلب‌ وی‌ شود. جریان‌ الکتریکی‌ می‌تواند هم‌ در محلی‌ که‌ وارد بدن‌ می‌شود و هم‌ در محلی‌ که‌ برای‌ تخلیه‌

وقتی‌ شخصی‌ دچار برق‌ گرفتگی‌ می‌شود، عبور جریان‌ الکتریکی‌ از طریق‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ وی‌ را از هوش‌ برده‌، منجر به‌ توقف‌ تنفس‌ و حتی‌ ضربان‌ قلب‌ وی‌ شود. جریان‌ الکتریکی‌ می‌تواند هم‌ در محلی‌ که‌ وارد بدن‌ می‌شود و هم‌ در محلی‌ که‌ برای‌ تخلیه‌ به‌ «زمین‌» از بدن‌ خارج‌ می‌شود، سوختگی‌ ایجاد کند. در بعضی‌ موارد، جریان‌ برق‌، گرفتگی‌ عضلانی‌ هم‌ ایجاد می‌کند که‌ این‌ موضوع‌، مانع‌ از قطع‌ ارتباط‌ مصدوم‌ با منبع‌ برق‌ می‌شود. بنابراین‌ وقتی‌ به‌ صحنه‌ حادثه‌ می‌رسید، امکان‌ دارد که‌ هنوز جریان‌ الکتریکی‌ در بدن‌ مصدوم‌ برقرار باشد («برق‌دار»). آسیب‌های‌ الکتریکی‌ معمولاً در منزل‌ یا محل‌ کار و در اثر تماس‌ با منابع‌ برق‌ با ولتاژ پایین‌ رخ‌ می‌دهند. همچنین‌ ممکن‌ است‌ این‌ آسیب‌ها در اثر تماس‌ با منابع‌ برق‌ با ولتاژ بالا (مثل‌ خطوط‌ انتقال‌ نیروی‌ افتاده‌ روی‌ زمین‌) هم‌ رخ‌ دهند. افرادی‌ که‌ با جریان‌ ولتاژ بالا دچار برق‌گرفتگی‌ می‌شوند، ندرتاً زنده‌ می‌مانند.

مباحث‌ زیر را هم‌ ببینید:

سوختگی‌های‌ الکتریکی‌ ، اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حیات‌ .

صاعقه‌

صاعقه‌ یک‌ جریان‌ الکتریکی‌ ناگهانی‌ طبیعی‌ است‌ که‌ از جو تخلیه‌ می‌شود و در مسیر خود، مقادیر زیادی‌ از حرارت‌ و نور را منتقل‌ می‌کند. صاعقه‌، تماس‌ خود با زمین‌ را از طریق‌ نزدیک‌ترین‌ ساختارهای‌ بلند محوطه‌ و احتمالاً هر شخصی‌ که‌ نزدیک‌ آن‌ ساختار ایستاده‌ باشد، برقرار می‌کند. اصابت‌ صاعقه‌ می‌تواند به‌ آتش‌ گرفتن‌ لباس‌ها، زمین‌ خوردن‌ مصدوم‌ و حتی‌ مرگ‌ آنی‌ منجر شود. هرچه‌ سریع‌تر تمام‌ افراد را از محل‌ اصابت‌ صاعقه‌ دور کنید.

جریان‌ ولتاژ بالا

تماس‌ با جریان‌ ولتاژ بالا (که‌ معمولاً در خطوط‌ نیرو و کابل‌های‌ هوایی‌ پرفشار وجود دارد) معمولاً به‌ مرگ‌ فوری‌ منجر می‌شود. افرادی‌ که‌ زنده‌ می‌مانند، سوختگی‌های‌ شدیدی‌ خواهند داشت‌. از این‌ گذشته‌، این‌ شوک‌ می‌تواند با ایجاد اسپاسم‌ عضلانی‌، مصدوم‌ را به‌ اطراف‌ پرتاب‌ کرده‌، آسیب‌هایی‌ مثل‌ شکستگی‌ ایجاد کند. جریان‌ برق‌ با ولتاژ بالا می‌تواند تا 18 متر جهش‌ («قوس‌») داشته‌ باشد. اشیایی‌ مثل‌ چوب‌ خشک‌ یا لباس‌ نمی‌توانند از شما محافظت‌ کنند. قبل‌ از نزدیک‌ شدن‌ به‌ مصدوم‌، منبع‌ جریان‌ برق‌ باید قطع‌ شده‌ باشد؛ در صورتی‌ که‌ خطوط‌ نیروی‌ هوایی‌ در راه‌آهن‌ آسیب‌ دیده‌ باشند، قطع‌ منبع‌ برق‌ بسیار حیاتی‌ خواهد بود. مصدوم‌ احتمالاً بی‌هوش‌ است‌. پس‌ از آنکه‌ از بی‌خطر بودن‌ محل‌ مطمئن‌ شدید، راه‌ تنفسی‌ مصدوم‌ را باز کرده‌، تنفس‌ وی‌ را بررسی‌ کنید؛ آماده‌ باشید تا در صورت‌ لزوم‌ احیای‌ تنفسی‌ و ماساژ قفسه‌ سینه‌ را آغاز کنید (مبحث‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حیات‌ » را ببینید). در صورتی‌ که‌ مصدوم‌ در حال‌ نفس‌ کشیدن‌ است‌، وی‌ را در وضعیت‌ بهبود قرار دهید. علایم‌ حیاتی‌ (سطح‌ پاسخ‌دهی‌، نبض‌ و تنفس‌) را مرتباً کنترل‌ و ثبت‌ کنید.

جریان‌ برق‌ با ولتاژ بالا ناظران‌ را از محل‌ حادثه‌ای‌ که‌ در اثر جریان‌ ولتاژ بالا رخ‌ داده‌ است‌، دور کنید. فاصله‌ ایمن‌، بیش‌ از 18 متر از منبع‌ برق‌ است‌.

جریان‌ ولتاژ پایین‌

جریان‌های‌ خانگی‌ که‌ در منازل‌ و محل‌های‌ کار مورد استفاده‌ قرار می‌گیرند، می‌توانند آسیب‌های‌ جدی‌ یا حتی‌ مرگ‌ ایجاد کنند. حوادث‌ معمولاً ناشی‌ از کلیدهای‌ برق‌ خراب‌، سیم‌های‌ برق‌ لخت‌ شده‌ یا وسایل‌ برقی‌ دارای‌ نقص‌ هستند. خصوصاً کودکان‌ کم‌ سن‌ و سال‌ در معرض‌ خطر هستند (کودکان‌ به‌طور طبیعی‌ کنجکاو بوده‌، ممکن‌ است‌ انگشتان‌ خود یا سایر اشیاء را به‌ داخل‌ پریزهای‌ دیواری‌ برق‌ فرو کنند). آب‌ (که‌ یک‌ هادی‌ قوی‌ و خطرناک‌ الکتریسیته‌ است‌) میزان‌ خطر را افزایش‌ می‌دهد. تماس‌ با یک‌ وسیله‌ برقی‌ بی‌خطر با دست‌های‌ خیس‌ یا در شرایطی‌ که‌ کف‌ اتاق‌ خیس‌ باشد، خطر شوک‌ الکتریکی‌ را به‌ مقدار زیادی‌ افزایش‌ می‌دهد.

هشدار!

در صورتی‌ که‌ مصدوم‌ در تماس‌ با جریان‌ الکتریکی‌ است‌، به‌ وی‌ دست‌ نزنید؛ ممکن‌ است‌ مصدوم‌ «برق‌دار» باشد و شما هم‌ در معرض‌ برق‌گرفتگی‌ قرار بگیرید.

هرگز از وسایل‌ فلزی‌ برای‌ قطع‌ تماس‌ الکتریکی‌ استفاده‌ نکنید. روی‌ یک‌ ماده‌ خشک‌ نارسانا ایستاده‌، از یک‌ وسیله‌ چوبی‌ استفاده‌ کنید.

آماده‌ باشید تا در صورت‌ توقف‌ تنفس‌ مصدوم‌، احیای‌ تنفسی‌ یا ماساژ قلبی‌ را تا رسیدن‌ کمک‌های‌ اورژانس‌ آغاز کنید (عنوان‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حیات‌ » را ببینید).

آنچه‌ شما می‌توانید انجام‌ دهید

در صورتی‌ که‌ به‌ محل‌ انشعاب‌ اصلی‌ یا کنتور برق‌ به‌ سهولت‌ دسترسی‌ دارید، تماس‌ بین‌ مصدوم‌ و منبع‌ برق‌ را از طریق‌ خاموش‌ کردن‌ آن‌، قطع‌ کنید. در غیر این‌ صورت‌، دو شاخه‌ را خارج‌ کنید یا کابل‌ را درآورید. اگر به‌ کابل‌، پریز یا محل‌ انشعاب‌ اصلی‌ دسترسی‌ ندارید، به‌ موارد زیر عمل‌ کنید:

برای‌ محافظت‌ از خود، روی‌ یک‌ ماده‌ خشک‌ نارسانا مثل‌ یک‌ جعبه‌ چوبی‌، یک‌ کفپوش‌ پلاستیکی‌ یا یک‌ دفترچه‌ راهنمای‌ تلفن‌ بایستید.

با استفاده‌ از یک‌ وسیله‌ چوبی‌ (مثل‌ یک‌ جارو)، اندام‌های‌ مصدوم‌ را از روی‌ منبع‌ الکتریکی‌ کنار بزنید و یا منبع‌ الکتریکی‌ را از مصدوم‌ دور کنید.

اگر قطع‌ تماس‌ (مصدوم‌ با منبع‌ برق‌) با یک‌ وسیله‌ چوبی‌ مقدور نیست‌، ضمن‌ آنکه‌ کاملاً مراقب‌ هستید تا به‌ مصدوم‌ دست‌ نزنید، طنابی‌ را به‌ دور مچ‌ پای‌ مصدوم‌ یا بازوان‌ وی‌ حلقه‌ کنید و وی‌ را از منبع‌ جریان‌ الکتریکی‌ دور کنید.

دانلود تحقیق در مورد درمان دردهای ناشی از آسیبهای نخاعی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

درمان دردهای ناشی از آسیبهای نخاعی

درد ناشی از آسیبهای نخاعی (SCI) یکی از مشکلاتی است که هیچ درمان مشخصی و واحدی در طولانی مدت روی آن کارساز نمی باشد. این درد بطور گسترده ای به انواع دردهای حسی (عضلانی اسکلتی و احشایی) و لرزوپاتیک (بالای سطح، هم سطح و زیرسطح) تقسیم یم شود. مکانیزم های مختلفی برای هر یک از این انواع مطرح می باشد. احتمال اینکه بتوان با بررسی های موشکافانه این مکانیزم ها به راه حل های درمانی بهتری دست یافت وجود دارد. درمان های متعدد دارویی و غیردارویی در این رابطه اعمال شده اند لیکن فقط تعداد اندکی از آنها در بررسی های کنترلة اتفاقی قرار داشته اند. در این مقاله به بررسی درمان درد ناشی از اکلپ های نخاع می پردازیم.

درمان های دارویی

مطالعات کنترلة تلفاتی (RCT) امروزه به عنوان استاندارد طلایی مطالعات بالینی و روش های کنترل درد شناخته می شوند. از 8 مطالعة کنترله اتفاقی لوسوکور در رابطه با درمان درد پس از آسیب های نخاعی، چهار مورد منفی بوده اند. تعداد کم نمونه های هر مطالعه (7 تا 21) احتمال بروز اشتباه نوع II (آزمایش به اندازه ای نیست که یک تاثیر مثبت واقعی را کشف کند) در آنها را قوت می بخشد. بهمین دلیل در حال حاضر بهترین منابع موجود گزارشهای مروری و مطالعات غیرکنترله می باشند.

ضدافسردگی ها

مطالعات بیشماری تاثیر مثبت داروهای ضدافسردگی را در شرایط درد مزمن لوزوپاتیک محیطی نشان داده اند. در تنها مطالعة کنترله اثر دارویی ضدافسردگی بر درد ناشی از آسیب های نخاعی Daridoff و همکارانش کشف کردند ترازودون، یک مهارکنندة برداشت دوبارة ئروتونین در غشاء پیش سیناپسی، هیچ ترجیحی بر دارونما در درمان لرزش قشر و احساس سوزن سوزن شدن نداشته است. عوارض ترازومون عبارت بوده اند از گیجی، دهان خشک، سرگیجه، افزایش اسپاتیسیتی، و احتباس ادرار. Heilporn در مطالعه ای غیر کنترله به این یاخته دست پیدا کرد که 8 نفر از 11 نفر مبتلا به درد ناشی از آسیب های نخاعی که دردهای بیشتر داشتند به خوبی به درمان روزانة ملیتراسن (150 میلی گرم خوراکی) و فلوپنتیکسول (3 میلی گرم خوراکی) پاسخ دادند. و همکارانش نیز نشان دادند که 25 نفر از 33 نفر بیمار مبتلا به درد آسیب های نخاعی که انواع مختلفی از درد را تجربه می کرده اند به تسکین رضایت دهنده ای با رژیم دارویی آمی تریپتلین و کلونازپام بهمراه یکی از روش های استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هیدروکسی تریپتوفان بهمراه TENS و یا تحریک نخاع دست یافته اند. دو گزارش موردی نیر تاثیر مخلوط داروهای ضدافسردگی و ضد تشنج را روی دردهای نوروپاتیک ناشی از آسیب های نخاعی نشان داده اند.

ضدتشنج ها

داروهای ضد تشنج از سال 1960 در درمان درد استافده شده و در مواردی مثل نوراثری تری ژمینال، نوروپاتی دیابتی، و پروفیلاکسی میگرن کاربرد دارند. در تنها مطالعة کنترله ای که روی موضوع درد ناشی از صدمات نخاعی انجام گرفته است، Drewes و همکارانش به تاثیر مثبت غیر ارزش مندی در رابطه با کنترل درد و امرویت دست پیدا کرده اند. این تاثیر باعث ارتقاء امتیازبندی بیمار در پرسش نامة درد مک گیل شده است. GibsonWhite نیز کاهش درد توسط کاربامازین را در دو بیمار با پاراپلژی کامل در اثر تروما گزارش کرده اند.

Zachariah و همکارانش نیز آثار بهبود دهندة والروات در دو بیمار از سه بیمار خود را در رابطه با اسپاسم عضلانی و درد گزارش کرده اند. در یک مورد درد ناشی از صدمات نخاعی آثار مفید گابانپتین روی درد یکطرفة اپیزوریک نشان داده شده است.

مسدود کننده های کانال های سدیم

به نظر می رسد داروهای بی حس کنندة موضعی و داروهای ضد تشنج با بلوک کردن کانالهای سدیمی وابسته به ولتاژ، تخلیه های نابجای فیبرهای آوران محیطی آسیب دیده را کاهش می دهند. با این حال مکانیزم دقیق که لیدوکائین توسط آن درد مرکزی را کاهش می دهد شناخته شده است. لیدوکائین از راه خوراکی تاثیری نداشته و آنالوگ خوراکی آن یعنی مگزیلتین معمولاً به خوبی تحمل نمی شود چون آثار غیرانتخابی آن در بلوک کانال سدیم باعث بروز عوارضی مانند اسهال خواهد شد. برای این منظور مسدود کننده های اختصاصی تر کانال سدیم در حال ساخت هستند.

سه مطالعة کنترله اتفاقی در رابطه با لیدوکائین و یا مگزیلیتین منتشر شده اند. در یک مطالعة ضربدری دوسویه کور Attal و همکارانش روی تاثیر لیدوکائین داخل وریدی بر اجزاء مختلف درد لوزوپاتیک در 16 بیمار مبتلا