مقاله درباره حسینی تبار

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

1- آیه 20 سوره صافات : ومالوا یویلنا هذا یوم الدین : و گویند ای وای بر ما اینست روز جزا.

2- آیه 9 سوره انفطار : کلابل تکذبون بالدین : نه چنین است بلکه تکذیب میکنند به روز جزا.

3- آیه 1 سوره ماعون : ادءیت الذی یکذب بالدین : آیا دیدی آنرا که تکذیب میکند روز جزا را.

4- آیه 4 سوره حمد : ایاک نعبد و ایاک نستعین : تنها تو را می پرستیم و تنها از تو یادی می خواهیم.

5- آیه 31 سوره انعام : قد خسر الذین کذبوا بلقاء الله ساء مایزرون : به تحقیق زیان کردند آنانکه تکذیب کردند رسیدن به جزای خدا را تا چون آید ایشانرا قیامت ناگاه گویند ای حسرت ما در آنچه تقصیر کردیم در آن و ایشان برمیدارند و زرهای خود را به پشتهای خود آگاه باشید براست آنچه برمی دارند به پشت.

6- آیه 14 سوره دوم : و یوم تقوم الساعه یومئذ یتفرقون : و روزی که قائم میشود قیامت روزی چنین متفرق میشوند (یعنی مؤمنان و کافران از هم جدا می شوند).

7- آیه 55 سوره روم : و یوم تقوم الساعه یقسم المجرمون مابثوغیر ساعه کذلک کانوا یوفکون : و روزیکه قائم می شود قیامت سوگند می خورند گناهکاران که درنگ نگردند جز یک ساعت همچنین بودند که برگردانیده می شدند.

8- آیه 7 سوره توبه : فاعقتهم یفاقا فی قلوبهم الی یوم یلقونه بما اخلفوا الله ما وعدوه و بما کانوا یکذبون : پس از پی آورد ایشانرا نفاقی در دلهایشان تا روزیکه بیابند آن را به سبب آنچه خلاف کردند با خدا آنچه وعده کردند او را و سبب آنچه بودند که دروغ می گفتند.

9- آیه 104 سوره هود : ان فی ذلک لایه لمن خاف عذاب الاخره ذلک یوم مجموع له الناس و ذلک یوم مشهود : بدرستیکه در آن هر آیند نشانی است برای آنکه ترسید از عذاب آخرتاین روزیست که جمع کرده شود برای آن مردمان و این روزیست حاضر گردانیده شده. (یعنی روز جمع شدن مردم)

10- آیه 3 سوره بروج : و شاهد و مشهود : و شاهد (پیغمبر) مشوهد (امت) . یعنی (روز مشاهده کردن مردم).

سوره حمد آیه 4 :

انسان در پیشگاه خداوند : اینجا سرآغازی است که برای نیازهای بعد. تقاضاهای او از خدا و در حقیقت لحن سخن از اینجا عوض می شود زیرا از آیات قبل حمد پروردگار و اظهار اینان به ذات پاک او و اعتراف به روز قیامت بود. اما از اینجا گویی بنده با دین پایه محکم عقیدتی و معرفت و شناخت پروردگار خود را در حضور او در برابر ذات پاکش می بیند او را مخاطب ساخته . نخست از عبودیت خویش در برابر او و سپس او امدادها و کمکهای او سخن می گوید : ‹‹تنها تو را می پرستم و تنها از تو یاری می جویم››.

به تعبیر دیگر هنگامی که مفاهیم آیات گذشته در جان انسان جای می گیرد و اعماق وجودش به نور الله پرورش دهندة جهانیان روشن می شود و رحمت عام و خاص او و مالکیتش در روز جزا را درس می کند انسان به صورت یک فرد کامل از نظر عتید، در می آید این عقیده عمیق توحیدی نخستین ثمره اش از یک سو بندة خالص بودن و از بندگی بتها جاران رشوات درآمدن و از سوی دگیر دست استعداد به ذات پاک از درباز کردن است. در واقع آیات نوشته سخن از توحید ذات و صفات می گفت و در اینجا سخن از توحید عبادت و توحید افسال است. توحید عبادت آن است که هیچکس و هیچ چیز را شایسته پرستش جز ذات خدا ندانیم تنها به فرمان او گردن نهیم تنها قوانین او را به رسمیت بشناسیم راز هر نوع بندگی و تسلیم در برابر غیر ذات پاک او بپرهیزیم. توحید افعال آنست که تنها مؤثر حقیقی را در عالم او بدانیم ذاتیکه عالم اسباب را اینکار کنیم و به دنبال سبب نرویم که معتقد باشیم که هر سببی تأثیری دارد آن هم به فرمان خداست اوست که به آتش سوزندگی و به خورشید روشنایی و آب حیات بخش داده است. ثمرة این عقیده آنست که انسان تنها به الله خواهد بود تنها قدرت و را مربوط به او می داند و غیر در نظرش فانی ازوال پذیر است. تنها ذات الله قابل ستایش است و لیاقت این دارد که انسان او را تکیه گاه خود در همه چیز قرار دهد. این نظر و استفاد ایشانرا از همه کس و همه موجودات بریده و تنها به خدا پیوند می دهد حتی گر به دنبال عالم اساب می رود نیز به فرمان اوست. این عقیده آن قدر روح انسان را وسیع واضع تکرار را بالا میبرد که به بی نهایت ابدیت می پیوندد از محیطهای محدود به سازد.

اشاره به خسرات و زیان منکران معاد و رستاخیز کرده می فرماید آنها که ملاقات پروردگار را انکار می کنند. مسلماً گرفتار زیان شدند (قد خسروالذین کذبوا بقاء الله) . منظور از ملاقات پروردگار همان طور که قبلاً اشاره شد یا ملاقات معنوی و ایمان شهودی است (شهود باطنی) و یا ملاقات صحنه های رستاخیز و پاداش و جزای اوست. سپس می گوید : این انکار برای همیشه ادامه نخواهد یافت و تا زمانی خواهد بود که (ناگهان رستاخیز برپا شود و آنها

تحقیق در مورد یوم الله 22 بهمن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

یوم الله 22 بهمن

امام امت قدس سره از 22 بهمن همچون 15 خرداد، 17 شهریور، 12 فروردین و ... به عنوان «ایام الله‏» یاد کردند. و درباره چنین ایامى فرمودند: «بر ملت‏شریف ماست که این ایام الله را - که هدیه‏هایى از عالم غیب ربوبى است - با جان و دل حفظ و با چنگ و دندان نگهدارى کنند» . (1)

علامه طباطبایى در تفسیر گران‏قدر المیزان مى‏نویسند: «با این که تمام روزها و تمام چیزها از آن خداى متعال است، ولى اختصاص دادن روزهایى به نام «ایام الله‏» یا یوم الله به خاطر آن است که فرمان و امر خدا در آن روزها چنان آشکار است که براى فرمان جز خدا، هیچ گونه ظهورى باقى نمى‏ماند، ایام الله زمان‏ها و شرایطى است که فرمان خدا و آیات و نشانه‏هاى وحدانیت و سلطه الهى آشکار شده، یا مى‏شود; مثل روز مرگ که قدرت و سلطه «آخرت‏» در آن روز آشکار مى‏شود و اسباب دنیوى از تاثیر مى‏افتد، یا روز «قیامت‏» که هیچ کس براى دیگرى مالک هیچ چیز نیست، و در آن روز فرمان از آن خداست. یا مثل ایامى که خداوند در آن‏ها قوم «نوح‏» ، «عاد» و «ثمود» را به هلاکت رسانده، که در امثال این گونه روزها، قهر و غلبه الهى آشکار شده و معلوم مى‏گردد که تمامى عزت متعلق به خدا است.

ممکن است که منظور از ایام الله ایامى باشد که نعمت‏هاى خداى متعال آشکار است; مثل روز خروج نوح و اصحابش از کشتى با سلام و سلامتى و برکت‏هاى الهى یا روز نجات دادن ابراهیم از آتش یا غیر این‏ها ... از حوادث و ایامى که جز به خدا نمى‏توان به دیگرى نسبت داد، این‏ها روزهاى خاص خدائى (ایام الله) است ...» . (2)

پس ایام الله روزهاى بزرگ و تاریخى و سرنوشت‏سازى است که در تاریخ یک ملت‏یا در سرنوشت‏یک نسل یا کلا در سرگذشت «انسان‏» پیش مى‏آید.

گاهى به صورت نعمتى بزرگ و گاهى به صورت عذابى عظیم و دردناک که حتى منجر به زوال یک ملت گشته و نام «عذاب استیصال‏» به خود مى‏گیرد.

علامه طباطبایى رحمه الله در جاى دیگر مى‏فرماید: «ایام الله ایامى است که هیچ حکومت و سلطه‏اى نیست، مگر براى خدا، مثل روز مرگ، برزخ، روز قیامت و روز عذاب استیصال ...» . (3)

ایام الله در روایات

در روایات متعددى، به روز مرگ، قیامت و روز قیام حضرت مهدى - عجل الله تعالى فرجه - ایام الله اطلاق شده است.

از امام باقر علیه السلام چنین نقل شده است که فرمود:

«ایام الله، یوم یقوم القائم علیه السلام، و یوم الکرة، و یوم القیامة; (4)

ایام الله روز قیام حضرت مهدى موعود علیه السلام، روز رجعت و روز قیامت است.»

در تفسیر على بن ابراهیم نیز روایتى بدین مضمون نقل شده، ولى به جاى کلمه «الکرة‏» «یوم الموت‏» آمده است. (5)

ابن ابى‏الحدید مى‏نویسد: «ایام الله، هم ایام «انعام‏» است و هم ایام «انتقام‏» تا بدین وسیله «رغبت‏» و «ترس‏» ایجاد شود» . (6)

22 بهمن نیز یکى از روزهایى است که خداوند متعال نعمت‏بزرگ پیروزى را به ملت‏به پاخاسته ایران اسلامى عطا فرمود و به فرموده امام امت از ایام الله گردید.

ملتى که سال‏هاى سال زیر چکمه‏هاى حکام جور و دژخیمان خودفروخته، آخرین نفس‏هاى حیات خود را مى‏کشید، خداوند متعال با برانگیختن رهبرى فرزانه و بى‏نظیر روح تازه‏اى در آن‏ها دمید و با حرکتى یک پارچه و پرخروش، با سلاح ایمان و رهبریت روح خدا در مقابل طاغوتیان تا دندان مسلح ایستادند و لطف بزرگ الهى و نعمت پیروزى را نصیب خود گردانیدند.

یادآورى ایام الله

«و لقد ارسلنا موسى بایاتنا ان اخرج قومک من الظلمات الى النور و ذکرهم بایام الله ..» . (7)

ما موسى را همراه با نشانه‏ها و آیه‏هایمان فرستادیم (و دستور دادیم) قوم خودت را از ظلمت‏ها به سوى «نور» بیرون آر، و آنان را به یاد ایام الله بینداز.» یادآورى روزهاى بزرگ (اعم از روزهاى پیروزى یا روزهاى سخت) نقش مؤثرى در بیدارى و هوشیارى ملت‏ها دارد. بدین جهت امیرالمؤمنین علیه السلام در نامه‏اى به «قثم بن العباس‏» که کارگزار وى در مکه است چنین مى‏نویسد: «براى مردم حج را بر پاى دار، و آنان را به یاد «ایام الله‏» بینداز» . (8)

امام خمینى قدس سره مى‏فرماید: «تذکر به «ایام الله‏» که خداوند متعال به آن امر فرموده است، انسان ساز است. قضایائى که در ایام الله رخ داده است، براى تاریخ و انسان‏ها در طول تاریخ آموزنده و بیدار کننده است. حوادث بزرگ تاریخ که قرآن مجید هم از بعضى از آن‏ها یاد کرده است، سرمشقى پربرکت‏براى ساختن جامعه‏ها و اشخاص و جامعه عصر ما که عصر انقلاب است و در کشور ایران که کشور انقلاب و شاهد بسیارى از حوادث بزرگ که باید آن‏ها را ایام الله محسوب کنیم و به ذکر آن‏ها و تذکر آن ایام بپردازیم که براى ملت قهرمان و مجاهدان سلحشور، درس انقلاب است‏» . (9)

در این آیه شریفه خداوند متعال، بعد از این که حضرت موسى علیه السلام را مامور مى‏سازد تا ایام الله را یادآورى کند، یک نمونه از ایام الله; یعنى، روز نجات بنى‏اسرائیل از چنگال فرعونیان را یادآورى مى‏فرماید:

«اذ انجاکم من آل فرعون‏»

با این که در تاریخ بنى‏اسرائیل، روزهاى بزرگى که خداوند در پرتو هدایت‏حضرت موسى علیه السلام به آن‏ها نعمت‏هاى بزرگ عطا فرمود، فراوان بود، ولى ذکر «روز نجات‏» در این آیه، حاکى از اهمیت فوق العاده استقلال و آزادى از چنگال فرعونیان مى‏باشد. (10)

روز 22 بهمن 57 نیز روز نجات ملت ایران از چنگال طاغوتیان زمان، روز آشکار شدن نعمت‏بزرگ الهى; یعنى، استقلال و آزادى بود.

این مسلم است که هر ملتى تا از وابستگى‏ها نجات پیدا نکند و از چنگال اسارت و استثمار آزاد نشود، نمى‏تواند نبوغ و استعداد خود را آشکار سازد و در راه «الله‏» که راه مبارزه با هر گونه شرک و ظلم و بیدادگرى است، گام نهد.

یادآورى 22 بهمن

یادآورى یوم الله 22 بهمن; یعنى، یادآورى رشادت‏ها و فداکارى‏ها و شهادت طلبى‏هاى ملتى منسجم و خداجوى و پیرو ولایت و رهبرى که با ایثار خون خود ثابت کرد که «خون بر شمشیر و حق بر باطل پیروز است.» یادآورى 22 بهمن; یعنى، یادآورى تجلى حکومت الله در روى زمین، روزى که برنده‏ترین سلاح معنوى; یعنى، ایمان، پیروزى آفرید.

روزى که کلمه توحید در وحدت کلمه به دست آمد و در نتیجه اعتصام به «حبل الله‏» رژیم ستمشاهى دوهزار و پانصد ساله طاغوتیان به زباله دانى تاریخ سپرده شد و ثابت کرد آواى «الله اکبر» از رگبار «مسلسل‏» قوى‏تر و نیرومندتر است.

22 بهمن به ما آموخت که در مبارزه با دشمنان اسلام، فقط باید بر خدا تکیه داشت گرچه دست از سلاح تهى باشد. و وابستگى به شرق و غرب هرچند به سلاح‏هاى مدرن مجهز باشند، در برابر نیروى هماهنگ مردمى که با سلاح ایمان مبارزه مى‏کنند، بى‏اثر است.

تداوم 22 بهمن

تداوم پیروزى‏ها، حاصل تداوم رمزهاى پیروزى است. زیرا هرگز خداوند متعال نعمتى را که به قومى عطا فرمود، از آن‏ها باز پس نمى‏گیرد، مگر آن‏ها خود از نگهدارى آن دست‏بر دارند.

«... ان الله لا یغیر ما بقوم حتى یغیروا ما بانفسهم...» ; (11)

«خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتى) را تغییر نمى‏دهد، مگر آن که آنان آنچه را در خودشان است، تغییر دهند.»

«ان الله لم یک مغیرا نعمة انعمها على قوم حتى یغیروا ما بانفسهم ...» ; (12)

«خداوند هیچ نعمتى را که به گروهى داده، تغییر نمى‏دهد، جز آن که آن‏ها خودشان را تغییر دهند.»

پیروزى شکوهمند 22 بهمن 57، حاصل عوامل بسیارى است که مهم‏ترین آن‏ها عبارتند از:

1- ایمان به خداوند متعال

2- رهبرى روحانى متقى و فقیه آگاه; امام خمینى رحمه الله

3- اتحاد و همبستگى همه، اقشار ملت.

4- استقامت و پایدارى در راه خدا، تحمل مشکلات و ... بر هیچ کس پوشیده نیست که جمع شدن این عوامل در ملتى موجب نزول تاییدات غیبى الهى گردیده و پیروزى آن‏ها بر دشمنان حتمى مى‏شود.

خداوند متعال مى‏فرماید:

«ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکة الا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنة التى کنتم توعدون‏» ; (13)

«به یقین کسانى که گفتند: پروردگار ما خداوند یگانه است، سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل مى‏شوند که! نترسید و غمگین مباشید و بشارت باد بر شما به آن بهشتى که به شما وعده داده شده است.»

امام امت در وصیت‏نامه سیاسى الهى خود چنین نوشتند: «این انقلاب بزرگ که دست جهان خواران و ستمگران را از ایران بزرگ کوتاه کرد، با تاییدات غیبى الهى پیروز گردید ... بى‏تردید رمز بقاى انقلاب اسلامى همان رمز پیروزى است و رمز پیروزى را ملت مى‏داند و نسل‏هاى آینده در تاریخ خواهند خواند که دو رکن اصلى آن انگیزه الهى و مقصد عالى حکومت اسلامى و اجتماع ملت در سراسر کشور با وحدت کلمه براى همان انگیزه (14) » مى‏باشد.

مقام معظم رهبرى، حضرت آیة‏الله العظمى خامنه‏اى، دامت‏برکاته در این باره چنین فرمودند: «اولا، روز 22 بهمن سال 1357 یک روز بریده از قبل نبود،