تحقیق در مورد بیان مالکیت در زبان انگلیسی و تفاوت آن با فارسی (با فرمت word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

بیان مالکیت در زبان انگلیسی و تفاوت آن با فارسی

در زبان فارسی چنانچه دو اسم بی هیچ فاصله ای در کنار هم قرار بگیرند تشکیل یک ترکیب اضافی می دهند. این ترکیب می تواند برای بیان روابطی از نوع توضیح، جنس، بنوت، مالکیت و غیره باشد. نکته قابل توجه این است که در زبان انگلیسی ترتیب استفاده از کلمات تشکیل دهنده ترکیب بر عکس زبان فارسی می باشد. برای مثال برای بیان ترکیب " کتاب تاریخ " از " History Book " استفاده می گردد. همانطور که مشاهده می شود ترتیب کاررفت واژه های معادل تغییر کرده است.

یکی از انواع ترکیب های اضافی اضافه ملکی است که در زبان فارسی بصورت زیر تولید می گردد:

اسم + e (کسره) + اسم

مانند: کتاب ِ پروین / کتاب ِ من / درب ِ اتومبیل و ...

در زبان فارسی دو ترکیب نخست را " اضافه ملکی " و ترکیب سوم را " اضافه تخصیصی " می نامند. در زبان انگلیسی برای بیان هر یک از ترکیب های یاد شده از ساختار متفاوتی استفاده می شود. این ساختار ها در جدول زیر می آید:

ترکیب فارسی

ترکیب انگلیسی

کتاب ِ پروین

Parvin’s book

کتاب ِ من

my book

درب ِ اتومبیل

the door of the car

نکته:

1- چنانچه نام فرد دارنده ذکر شود برای ایجاد رابطه ملکیت از علامت " ‘s " استفاده می شود که در این صورت ذکر وسیله متعلّقه اختیاری است. به همین دلیل هر دو جمله زیر صحیح هستند:

It is Parvain’s book

It is Parvin’s.

2- چنانچه نخواهیم نام دارنده را ذکر کنیم می باید یا از صفت ملکی( my-your-hers … ) یا از ضمیر ملکی ( mine- yours- hers … ) استفاده کنیم. در صورت استفاده از ضمیر ملکی نیاید نام وسیله متعلّقه نوشته شود. جملات زیر مقایسه شوند:

It is her book

It is hers.

3- در تولید ترکیب هایی که زبان فارسی آنها را بعنوان اضافه تخصیصی می شناسد از of استفاده می گردد. البته این امکان نیز وجود دارد که با جابجایی دو اسم مورد استفاده of را حذف کرد:

Look at the door of the car!

Look at the car door!

نام زبان و الفبای خط ایرانیان به انگلیسی چیست؟

 فارسی یا پرشین  

گروه دانشگاه -نام زبان ما به انگلیسی چیست: فارسی(Farsi) یا پرشین(Persian)؟نام زبان ما فارسی است. در انگلیسی به آن پرشین(Persian) می گویند. اگر چه این گفته ساده می نماید اما در سالهای اخیر در زبان انگلیسی به گونه ای روز افزون به جای واژه پرشین(Persian)، از واژه فارسی(Farsi) استفاده می گردد. قرن هاست که در غرب از واژه پرشین(Persian) استفاده می کنند که اصل آن به واژه های پارس و پارسی بر می گردد. هنگامی که هزار سال پیش از میلاد مسیح اقوام آریایی به سرزمین پرسیس مهاجرت کردند پارس و زبان آنها نیز پارسی شناخته شد. این زبان از آن هنگام تا کنون دچار دگرگونی های بسیاری در دوره های گوناگون شده است که نتیجه آن پدیداری پارسی کهن(که تا سه سده پیش از میلاد زنده بوده)، پارسی میانه یا پهلوی(که تا سده نهم پس از میلاد رایج بوده)، و پارسی نو که دیگر پس از تسلط عرب ها نام آن به فارسی موسوم شده بوده است.چرا که در زبان حاکمان جدید صدای "پ" وجود نداشت. اگر این صدا وجود داشت و یا اگر ایرانیان پشتکار بیشتری در نگهداری نام واقعی آن می کردند، با توجه به تشابه آن با نام آن در زبانهای غربی کار امروز ما یقینا ساده تر می بود. ولی ایرانیان از فرم عربی این واژه که همان "فارسی" است برای نامیدن زبان خود استفاده کردند. اما در غرب از همان دوران یونان و رم باستان این زبان پرشین(Persian) - یا با تلفظی شبیه به آن بسته به نوع زبان اروپایی خوانده شد. فارسی در دوران امپراتوری اسلامی همچنان اهمیت خود را حفظ کرد و در کنار عربی به یک زبان جهانی بویژه در فلات ایران، در آسیای میانه، و تا همین سده های اخیر بعنوان یک زبان رسمی در هند تبدیل گردید. اما سخن اصلی ما بر سر نام این زبان در زبان انگلیسی است نه تاریخچه آن. مسئله این است که چرا ناگهان در امریکا و نیز در بسیاری از کشورهای اروپایی بجای نام انگلیسی(Persian) یا فرانسوی(Persane)، یا آلمانی ( Persisch) آن، واژه "فارسی"(Farsi) که در واقع نام بومی زبان ما در ایران یا کشورهای فارسی زبان است بکار برده می شود و چه کسانی به این کار دامن می زنند؟ اشکال آن چیست؟برای کسانی که به روزنامه ها، کتابها، و نشریات انگلیسی و یا اروپایی در دوره های پیش از دهه هشتاد میلادی دسترسی دارند و یا برای کسانی که آن سالها را بیاد می آورند، روشن است که این زبان در آن روزگار در انگلیسی بطور عمده پرشین(Persian) خوانده می شد و نه فارسی(Farsi). اما در واقع پس از انقلاب اسلامی سال 1358 بود که بگونه ای گسترده و ناگهانی از این زبان در انگلیسی و سایر زبانهای اروپایی بعنوان فارسی(Farsi) نام برده شد. پیش از آن به ندرت و در موارد خاصی این واژه به چشم می خورد و قطعا مردم عادی غرب از آن بی اطلاع بودند. در آن زمان واژه فارسی(Farsi) تنها به معنای نام محلی زبان ما در زبان های غربی وجود داشت. انقلاب ایران در بسیاری زمینه ها بویژه در رابطه با چگونگی تولید فرهنگ و گسترش آن، تولید ایدولوژی و ارتقا» آن، تولید هنر و تبلیغ آن، و نیز در زمینه چگونگی عرضه داشت هویت ایرانی رابه طور اساسی در جامعه دگرگون کرد. در سطح عمومی، دیگر این گونه تولیدات در انحصار یک گروه برگزیده اجتماعی نبود بلکه بسیاری از مردم عادی نیز فرصت یافتند به این گونه فعالیتها بپردازند. از جمله مثال های موفقیت آمیز آن شرکت انبوه بیشماری از زنان ایرانی در فعالیت های ادبی، سینمایی، و نقاشی است. کوچ بسیاری از ایرانیان با زمینه های اقتصادی و فرهنگی مختلف به غرب پیش از این بیشتر در رابطه با ایران تاریخی بود تاثیر گذاشت. از نتایج این دگرگونی های گفتمانی یکی هم رواج واژه فارسی(Farsi) بعنوان تمام این زبان در خارج از کشور بود. اما ابتدا این را باید روشن کرد که کسانی که به رایج کردن این واژه در زبانهای خارجی کمک کردند که بودند و از کدام خواستگاه دست به این کار زدند. در این رابطه به چند گروه می توان اشاره کرد که هر کدام ممکن است با انگیزه یا دلایل مختلفی به این کار اقدام کرده باشند. نخستین گروه مدیران کشوری بودند که در

تحقیق درمورد گل گاو زبان 14 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

گل گاو زبان به احتمال زیاد بومی منطقه مدیترانه است ولی بعضی محققین عقیده دارندبومی خاورمیانه است. کشت و کار گاوزبان بوسیله عربها در جنوب اسپانیا در قرون وسطی معرفی شد. این گیاه دربسیاری از مناطق اروپا, غرب آسیا و آمریکای شمالی می روید و اغلب بصورت وحشی در محل های لم یزرع و کناره رودخانه ها دیده می شود.گل گاو زبان در ایران، جزء گیاهان بومی گیلان بشمار می‌رود و از قدیم در بسیاری نقاط گیلان به شکل خودرو وجود داشت. ودر حال حاضر گاوزبان بیشتر در بلندیهای رامسر ،رودسر و شهسوار بصورت خودرو و نیز زراعی وجود دارد.این گیاه در فرانسه " شکوفه‌آبی تندرستی" نامیده می‌شود، زیرا گل های آن به رنگ آبی است و داروی خوبی برای دهقانان که معمولا نیاز به تنفس بیشتر در هنگام کار کردن دارند می باشد.

/

گیاهشناسی:

گل گاوزبان گیاهی است علفی که ارتفاع بوته آن تا 60 سانتیمتر می‌رسد. ساقه آن شیاردار ،خاردار ، توخالی و آبدار می باشد و ارتفاع ساقه های آن به ‪ ۵۰ سانتیمتر می‌رسد.برگ‌های این گیاه نسبتا بزرگ،ساده ،چین خورده به رنگ سبز تیره، تخم مرغی شکل و نوک تیزند که به طور متناوب بر روی ساقه گیاه قرار دارند. تمام سطح گیاه پوشیده از کرک‌های سفید و منشعب است.گلهای این گیاه در انتهای ساقه قرار دارد. گل‌های لوله‌ای شکل و آبی رنگ مایل به ارغوانی می‌باشد.‬‬‬

//

میوه آن نوک تیز و فندقی شکل و سطح آن دارای برجستگیهای کوچک و تیز می‌باشد . دارای ریشه‌های نیمه غده‌ای که بطور عمودی تا عمق ۵۰ سانتیمتر در خاک فرورفته‌است و بعلت داشتن ریشه‌های اصلی و فرعی در اعماق خاک مقاومت آن در برابر خشکی خاک زیاد است.گلهای آن به رنگ قرمز خوشرنگی است که پس از خشک شدن به رنگ آبی تیره در می‌آید .این گیاه در تمام مناطق رویش دارد و دارای چندین گونه است .فصل گل دهی گل گاو زبان از اواسط اردیبهشت ماه تا پایان خرداد ماه است.گاوزبان ایرانی گیاهی از تیرهبوراژیناسه راسته پولمونیالیسه، کلاس دیوتبلونس وجنس اکویم است. گونه مزبور گیاهی علفی، دوساله وپایاست که پوشیده از کرک‌های نرم و نازک و دارای  گل‌های لوله‌ای شکل و آبی رنگ مایل به ارغوانی می‌باشد.

/

گل گاو زبان که دارای جنسهای گوناگونی می باشد از تیره گاوزبان است.گونه های مختلف گیاه گاو زبان در مناطق بسیار وسیعی گسترده شده اند. و در تمام مناطق بنام گل گاو زبان مشهور است مثلاّدر مناطقی از خراسان گیاه  Anchusa italicaبنام گاو زبان می شناسند ولی در مناطق شمالی البرز و قزوین وگردنه حیران و اردبیل گیاه Echium amoenum را گل گاو زبان می دانند. گل گاو زبان عطاری (ایرانی)که در داروفرشی ها عرضه می گردد همان گیاه  Echium amoenum  می باشد. که گلهای به رنگ آبی وشبیه گل میمون دارد.

 عکسهایی از انواع گل گاو زبان: 

/

 Echium amoenum  (گل گاو زبان ایرانی)

 /

Anchusa italica

تحقیق در مورد اهمیت حفظ و گسترش زبان فارسی (با فرمت word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

اهمیت حفظ و گسترش زبان فارسی

میدان عمل زبان را نه تنها در ایجاد ارتباط بین انسانها که همچنین در قابلیت ایجاد امکان برای اندیشیدن، شکل گیری شخصیت، ساخت هویت فردی و اجتماعی، ایجاد فرهنگ و در پایان، شکل دهی به مفهوم اجتماع انسانی ِ متحول شده به یک جامعه مشخص باید در نظر گرفت.

زبان، پدیده‌ای متحول و زنده است که همواره در حال بازسازی خویش است. دلیل آن نیز روشن است؛ این پدیده بر بستر وجود زنده انسانی و ارتباطات و گستره عمل اجتماعی، حرکت می‌کند، در نتیجه، در یک رابطه دایمی با بستر خویش، متأثر از دیالکتیک تکامل و قوانین حاکم بر حرکت جامعه است.

بنا بر آنچه آمد، اکنون باید دید چه عواملی در تکامل زبان و ظرفیت‌های بیانی آن و همچنین شکل ادای آن مؤثرند؟ همچنین چه عواملی ضامن بقای یک زبان و یا فنای تدریجی آن است؟نخست به پرسش اول می‌پردازیم:

بر پایه رابطه نسبتا مستقیمی که بین سطح تکامل اجتماعی انسان و تکامل زبان هست، نخستین عامل مرکب رشد زبان، میزان رشد مدنیت و طبیعتأ قدمت آن است. گسترش و سطح پیچیدگی رابطه اقتصادی، علمی، فرهنگی و… مستقیم زبان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و آن را پیچیده و کامل می‌کند. این سطح پیشرفت، سطح اندیشه ورزی را نیز به دنبال خود دارد و متقابلا، ارتقای سطح اندیشه ورزی منجر به تکامل روابط انسانی و ارتقای سطح دانش اجتماعی و علوم در عرصه‌های گوناگون می‌شود. البته این روند، یک روند ثابت در یک سطح و در همه عرصه ها، به یک میزان نیست، بلکه می‌تواند تحت تأثیر عوامل بسیاری همچون تحولات سیاسی وقایع طبیعی، وقوع جنگ‌ها و نابودی تمدن‌ها و از همه مهمتر، هدایت آگاهانه زبان به وسیله انسان، قرار گیرد و در امر پیشرفت خلل وارد کرده یا آن را منحرف سازد و مسیری منحنی را به آن تحمیل کند و یا حتی آن را متوقف سازد!

و اما چرا مدنیت را نخستین عامل رشد زبان دانستیم؟حقیقت این است که زبان تا پیش از ورود انسان به عرصه زندگی شهری، محدود به دخالت در حوزه رفع نیازهای ساده روزانه، همچون تأمین غذا، پوشاک و سرپناه و همچنین رفع نیازهای عاطفی و سرانجام، تفکر در حوزه وقایع طبیعی بوده است و طبیعتا انسان غارنشین و یا پراکنده در جنگل‌ها در همان سطحی به توانایی‌های زبان پی برده بوده که زندگی او ایجاب می‌کرده است.طبیعی است که اگر این انسان، اندیشه فلسفی نیز داشته، این اندیشه فلسفی و زبان و واژگانی که در این زمینه به کار می‌رفته است نیز در همان محدوده دانستنی‌های وی از جهان پیرامونش بوده است. در این فلسفه، اثری از سیاهچاله و نقش آن در شکل گیری کهکشان‌ها و رابطه آن با تعریف هستی و دگردیسی آن وجود ندارد! پس طبیعتا زبان نیز نه نیاز به تأمین واژه تازه داشته و نه این واژه تازه، قادر به ایجاد مفاهیم جدید بوده است که سرانجام قادر به تکامل زبان شود.

ساده بگویم، باید به وجود سیاهچاله پی برده شود تا بتوان برای آن واژه‌ای برگزید و سپس با وارد کردن این واژه در شبکه روابط تحلیلی مغز و واژه مفهوم‌های دیگر، نوعی از اندیشه را پروراند! از این گذرگاه است که دوران بلوغ زبان گذرانده می‌شود و به شاهراه تکامل می‌رسد، اما در آن متوقف نمی‌شود که هستی اش، هرچند با سرعتی کمتر، اما با ژرفایی بیشتر، تداوم می‌یابد و به بیان پیچیدگی ها، توانا می‌شود.

از دیدگاه نظری، ظرفیت بیانی تقریبا همه زبانها، در بیان عاطفی و حالات انسانی، یکسان است. هر چند در شکل بیان، طبیعتا با توجه به شکل گیری روابط نو، ممکن است برخی نسبت به برخی دیگر از عمق بیشتر برخوردار باشند، اما این قضیه (ظرفیت بیانی) در حوزه علوم، صادق نیست! دلیل آن هم، همان است که پیشتر بدان اشاره شد، یعنی وجود رابطه ‌مستقیم و تأثیرگذار بین وجود معرفت علمی و سطح بیان این معرفت (زبان) که در دگردیسی مدنی، همواره در حال روی دادن است. درک این نکته بسیار مهم است، چرا که بدون دریافتن این رابطه، قادر به درک یکی از مهمترین علل پسرفت زبان‌های گوناگون و یا نابودی آنها نخواهیم بود. اگر دقت کنیم، درخواهیم یافت که بیشتر زبان‌هایی که به تدریج از بین رفته‌اند، سطح تکامل آنها محدود به گویش بوده است و برخی دیگر نیز که دارای زبان نوشتار بوده‌اند، به دلیل ناهماهنگی بین بستر رشد زبان (جامعه) با سطح عمومی تکامل علوم و مدنیت، به تدریج عقب نشسته، کمتر به کار گرفته شده و زمانی که دیگر توان پاسخ به نیازهای روز را نداشته‌اند، از دور خارج شده‌اند.

بنا بر آنچه گفته شد، تکامل زبان، ‌هرچند در حوزه عواطف انسانی، به دلیل شباهت بستر آن (وجود احساسات انسانی) تا پیش از تجدد، در همه زبان‌ها یکسان است و از یک روند پیروی می‌کند، اما با پیش آمدن دگرگونی‌های بزرگ اجتماعی و علمی، این همسانی در رشد، در هم ریخته، برخی سریعتر و برخی کندتر متحول می‌شوند و برخی دیگر، از دور بیرون می‌روند.

دومین عامل مرکب رشد زبان، سطح رشد کاربران آن است. به بیان دیگر، رشد زبان، رابطه مستقیمی دارد با سطح رشد علمی و معرفتی و اجتماعی افرادی که از یک زبان خاص استفاده می‌کنند؛ بنابراین، شمار افراد باسواد یک جامعه، میزان سواد ایشان، سطح استفاده از رسانه‌های جمعی و همچنین، آزادی فضای کاربری زبان، از جمله مؤلفه‌هایی هستند که در تکامل یک زبان نقش بازی می‌کنند.

بر پایه آنچه آمد، اکنون می‌توان دریافت که حتی شکل بیان زبان (لهجه‌ها و الحان) نیز تا چه حد متأثر از سطح تکامل جامعه در عرصه‌های مدنی و علمی و رشد اجتماعی است!

(بنابراین، در جا زدن زبان از نگاه لهجه را نمی‌توان به حساب وجود یک زبان جدید؟! گذاشت. به همین دلیل هم هست که ما گویش‌های مازندرانی، کردی، لری، بختیاری و بسیاری از گویش‌های گوناگون پارسی باستان را زبان نمی‌دانیم، بلکه آنها را گویش می‌دانیم، جدا از مسئله با اهمیت نبود زبان نوشتار و خط).سومین عامل رشد، ترکیبی از اراده سیاسی، ‌اراده اجتماعی کاربران و همچنین آگاهی بر ارزش‌های هویتی، حفظ و گسترش زبان است.

باید دقت شود که توجه همزمان به ابعاد گوناگون و عوامل سه گانه‌ مدنیت، رشد کاربران و اراده و وقوف بر قضیه توجه به حفظ و گسترش زبان، می‌تواند به حفظ و گسترش یک زبان یاری رساند و غفلت از هر کدام از عوامل، زمینه‌های پسرفت و یا عقب ماندگی زبانی و به تدریج محو آن را فراهم می‌کند.

زبان فارسی در حیات طولانی خود (هرچند در یک دگردیسی پر پیچ و خم و دردناک) از زمینه‌های سه گانه رشد تقریبا برخوردار بوده است، نه همیشه، ‌همزمان! بلکه در هر دوره ای، یکی از عوامل و یا دو عامل از سه عامل، نقش بیشتری بازی کرده‌اند.

اگر دقت کنیم، درخواهیم یافت که زبان فارسی در آخرین هزاره عمر خود، از پیشرفت فوق العاده‌ای در زمینه گسترش و ژرفش برخوردار بوده است و به همین نسبت، ظرفیت‌های آن در برآورده کردن نیازهای کاربرانش، افزایش یافته است. دلیل آن هم این است که دست کم در دوره‌هایی کوتاه، از این اقبال برخوردار بوده است که مورد حمایت سیاسی، بر بستر رشد مدنی و علمی، قرار گیرد و از سوی دیگر، کاربران نیز ‌آن را مورد توجه قرار داده‌اند؛ یعنی همان سه عاملی که گفته شد، تقریبا همزمان زمینه‌های تکامل آن را فراهم کرده‌اند. نکته ‌جالب توجه درباره این دوران هم این است که دقیقأ در همین مقاطع هم هست که بین این زبان وگویش‌های متصل به آن فاصله افتاده است و هر چه به زمان حال نزدیک می‌شویم، متناسب با سرعت تکامل زبان پایه (فارسی)، گویش‌ها و لهجه‌ها از آن دورتر شده و حتی در نزد برخی از محققان به عنوان زبان!؟ جداگانه‌ای مطرح شده‌اند. برای روشن شدن قضیه، آوردن نمونه‌ای بیجا نیست.‌

آنچه امروز از آن به عنوان گویش دری و یا تاجیکی نام برده می‌شود، در نخستین هزاره اخیر، گویش مسلط در خانواده گویش‌های گوناگون زبان پارسی بوده و گفتنی است هنگامی که سخن از زبان پارسی به میان می‌آوریم، به هیچ وجه منظور زبانی نیست که قوم پارس یا فارس (که اکنون در استان فارس ایران زندگی می‌کنند) بدان گفت وگو می‌کرده‌اند. نهادن نام پارسی بر این زبان به زمان بسیار دیرتر، یعنی دوران حکومت هخامنشی بازمی گردد که پارس‌ها بر ایران حکومت می‌کرده‌اند، در حالی که همزمان، اقوام دیگر در شمال شرقی و شمال غربی و مرکزی ایران نیز با

تحقیق در مورد انواع جمله در زبان انگلیسی 20 ص (با فرمت word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

انواع جمله وکلمه در زبان انگلیسی

تعریف جمله : جمله در زبان انگلیسی به یک فرمول نوشته می شود آنهم به فرمول زیر

قید زمان + قید مکان + مفعول + فعل + فاعل

برای جمله نویسی صحیح ضمایر فاعلی . ضمایر مفعولی و صفات ملکی بایستی به طور صحیح استفاده شودAt برای مثال این کلمه در یک موقیعت اینطور استفاده می شود در مواقعی که شما قصد ماندن در جایی را به مدت کوتاهی دارید از At استفاده می کنید برای مثال : I'm At The Hospital و البته At در بسیاری از جملات دیگر کاربرد دارد To کاربرد های بسیاری دارد مثلاً اگر شما قصد دارید به جایی نقل مکان کنید از آن استفاده می کنید مانند : به سینما خواهم رفت I Will Go To The Cinema و گاهی اوقات در بعضی از جملات باید از پیشوند To استفاده نمایید و ثابت می باشد مثلاً ما در فارسی می گوییم که "می خوام باهات حرف بزنم"  اما در انگلیسی مثل فارسی نیست در انگلیسی می شود I Want to talk TO you و در اینجا به جای To از With استفاده نمی شود همونطور که گفتم برخلاف فارسی می باشد . هنگامی که می خواهید مصدر فعلی را بسازید باید از To استفاده شود مانند : "رفتن" To Go To به معنی "تا" نیز می باشد مثلاً می خواهید بگویید از شماره 1 تا 10 باید گفت 1To 10 About این کلمه هم چند کاربر دارد همینطوری به صورت معمولی به معنی "درباره" میباشد برای مثال : "درباره ی آن چیزی نمی دانم" I Know Nothing About That  گاهی اوقات برای به کار بردن کلمه "تقریباً" نیز استفاده می شود که این هم بستگی به آن جمله دارد مانند :  "ساعت تقریباً 5 می باشد" It's About 5 O'clock یا The Time Is About 5 O'clock اگر O'clock را به کار نبردید هیچ اشکالی ندارد . In ‌هم به معنی "داخل ، تو ،  در توی" این پیشوند با پیشوند At نسبت بسیار نزدیکی دارند و بستگی به جمله ای دارد که از کدامیک از این 2 استفاده نمایید مثلاً قصد دارید " در گودال می می مانم" I Stay In The Hole   ببینید درباره ی The و A باید بگم که شما بهتر است همیشه قبل از هر اسمی از یکی از این 2 استفاده نمایید برای مثال : I Will Buy A Ball یا قصد دارید بگید "توپ را در آنجا بزار" Put THE Ball There و در اینجا چون درباره ی یک شی مشخص حرف می زنید می گویید The و اگر بگید A یعنی "یک" توپ را در آنجا بزار Put A Ball There برای گوش دادن انگلیسی همیشه سعی کنید همان چیزی که می شنوید را بفهمید یعنی اینکه جمله را به فارسی بر نگردانید و معنیش رو پیدا کنید پس همیشه به صورت مستقیم همان چیزی رو که می شنوید را متوجه بشید و این موضوع هم به یادگیری هرچه بیشتر کلمات با لهجه ی اصلی کلمه و گوش دادن به جملات انگلیسی با لهجه اصلی بستگی دارد در مورد نوشتن جملات به صورت انگلیسی همیشه سعی کنید مانند یک انگلیسی زبان باشید یعنی اینکه همان چیزی که تو ذهنتون هستو به صورت مستقیم بر روی کاغذ به انگلیسی بنویسید و فرض کنید که زبان شما انگلیسی هست و فقط این زبان را بلدید اگر بر اساس همین برنامه عمل کنید پیشروی خواهید کرد .ضمایر فاعلی:I YouHe-she-ItWeYouTheyضمایر مفعولی:MeYouHim-Her-ItUsYouThemضمایر ملکی:MyYourHis-Her-ItsOurYourTheirنکته:با توجه به الگوی جملات ضمایر فاعلی قبل از فعل بکار میروند و صفات ملکی همراه با اسم ممکن است فاعل یا مفعول جمله واقع شودمثال:they saw us in the street yesterday

تحقیق در مورد انواع جمله در زبان انگلیسی 20 ص (2) (با فرمت word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

انواع جمله وکلمه در زبان انگلیسی

تعریف جمله : جمله در زبان انگلیسی به یک فرمول نوشته می شود آنهم به فرمول زیر

قید زمان + قید مکان + مفعول + فعل + فاعل

برای جمله نویسی صحیح ضمایر فاعلی . ضمایر مفعولی و صفات ملکی بایستی به طور صحیح استفاده شودAt برای مثال این کلمه در یک موقیعت اینطور استفاده می شود در مواقعی که شما قصد ماندن در جایی را به مدت کوتاهی دارید از At استفاده می کنید برای مثال : I'm At The Hospital و البته At در بسیاری از جملات دیگر کاربرد دارد To کاربرد های بسیاری دارد مثلاً اگر شما قصد دارید به جایی نقل مکان کنید از آن استفاده می کنید مانند : به سینما خواهم رفت I Will Go To The Cinema و گاهی اوقات در بعضی از جملات باید از پیشوند To استفاده نمایید و ثابت می باشد مثلاً ما در فارسی می گوییم که "می خوام باهات حرف بزنم"  اما در انگلیسی مثل فارسی نیست در انگلیسی می شود I Want to talk TO you و در اینجا به جای To از With استفاده نمی شود همونطور که گفتم برخلاف فارسی می باشد . هنگامی که می خواهید مصدر فعلی را بسازید باید از To استفاده شود مانند : "رفتن" To Go To به معنی "تا" نیز می باشد مثلاً می خواهید بگویید از شماره 1 تا 10 باید گفت 1To 10 About این کلمه هم چند کاربر دارد همینطوری به صورت معمولی به معنی "درباره" میباشد برای مثال : "درباره ی آن چیزی نمی دانم" I Know Nothing About That  گاهی اوقات برای به کار بردن کلمه "تقریباً" نیز استفاده می شود که این هم بستگی به آن جمله دارد مانند :  "ساعت تقریباً 5 می باشد" It's About 5 O'clock یا The Time Is About 5 O'clock اگر O'clock را به کار نبردید هیچ اشکالی ندارد . In ‌هم به معنی "داخل ، تو ،  در توی" این پیشوند با پیشوند At نسبت بسیار نزدیکی دارند و بستگی به جمله ای دارد که از کدامیک از این 2 استفاده نمایید مثلاً قصد دارید " در گودال می می مانم" I Stay In The Hole   ببینید درباره ی The و A باید بگم که شما بهتر است همیشه قبل از هر اسمی از یکی از این 2 استفاده نمایید برای مثال : I Will Buy A Ball یا قصد دارید بگید "توپ را در آنجا بزار" Put THE Ball There و در اینجا چون درباره ی یک شی مشخص حرف می زنید می گویید The و اگر بگید A یعنی "یک" توپ را در آنجا بزار Put A Ball There برای گوش دادن انگلیسی همیشه سعی کنید همان چیزی که می شنوید را بفهمید یعنی اینکه جمله را به فارسی بر نگردانید و معنیش رو پیدا کنید پس همیشه به صورت مستقیم همان چیزی رو که می شنوید را متوجه بشید و این موضوع هم به یادگیری هرچه بیشتر کلمات با لهجه ی اصلی کلمه و گوش دادن به جملات انگلیسی با لهجه اصلی بستگی دارد در مورد نوشتن جملات به صورت انگلیسی همیشه سعی کنید مانند یک انگلیسی زبان باشید یعنی اینکه همان چیزی که تو ذهنتون هستو به صورت مستقیم بر روی کاغذ به انگلیسی بنویسید و فرض کنید که زبان شما انگلیسی هست و فقط این زبان را بلدید اگر بر اساس همین برنامه عمل کنید پیشروی خواهید کرد .ضمایر فاعلی:I YouHe-she-ItWeYouTheyضمایر مفعولی:MeYouHim-Her-ItUsYouThemضمایر ملکی:MyYourHis-Her-ItsOurYourTheirنکته:با توجه به الگوی جملات ضمایر فاعلی قبل از فعل بکار میروند و صفات ملکی همراه با اسم ممکن است فاعل یا مفعول جمله واقع شودمثال:they saw us in the street yesterday