لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
مقدمه
امروزه درختان مرکبات در هر نقطهای از جهان که شرایط آب و هوای ایجاب کند، کاشته میشود.
پرورش مرکبات در جهان، سالیان دراز به صورت کشت بذری بوده و در نتیجه، تغییرات وسیعی از نظر صفات در بین آنها حاضل شدهاند و دورگهای طبیعی فراوانی در مرکبات دیده میشود. به عنوان مثال میتوان به لیمو، گلابی آمل، لیمو خوشهای، توسرخ، ترنج و دبه و امثال آن اشاره نمود که نتیجه ازدیاد جنسی است. اما در قرن 18 با بروز بیماری پوسیدگی طوقه (انگومک) در ایتالیا، پیوند مرکبات روی نارنج و سایر پایهای مقاوم به این بیماری، مرسوم گردیده که به تدریج با بروز این بیماری در سایر کشورهای مرکبخیز دنیا این شیوه رواج یافت. از جمله در ایران که در سال 1297 با از بین رفتن اولین گروه درختان پرتقال عمل پیوند مرکبات نیز انجام شد.
بروز سرما و یخبندان شدید در سال 1342 موجب شد تا درجه حرارت به 13- سانتیگراد برسد و خسارت سنگینی را به باغداران شمال کشور وارد سازد. بعد از این سرمازدگی ارقام خارجی موجود در کشور و همچنین ارقام دیگری که از یک شرکت آمریکایی خریداری شده بودند، در مناطق مرکباتخیز شمال و جنوب ایران کشت شدند.
در سال 1347 نیز سرمای دیگری در شمال ایران را به وقوع پیوست و به دنبال آن کلیه ارقام خارجی به جز سه رقم نارنگی انشو، کلمانتین و پرتقال تامسون ناول از بین رفتند و از آن تاریخ به بعد این سه رقم به عنوان ارقام انتخابی و اصلی در شمال ایران برای کشت در سطح وسیع تکثیر شدند.
تولید مرکبات در جهان امروزه از اهمیت اقتصادی به سزایی برخوردار بوده، با تولیدی حدود 60 میلیون تن و سطح زیر کشت حدود 6/1 میلیون هکتار یکی از منابع مهم تولید ثروت، مبادلات تجاری و ایجاد اشتغال در 49 کشور مرکباتخیز جهان بوده است. امریکا مقام اول تولید مرکبات در دنیا را دارا میباشد.
در حال حاضر حدود 30 هزار هکتار از زمینهای ایران زیر کشت درختان مرکبات است. مناطق عمده کشت مرکبات در شمال و جنوب ایران است.
این نشریه صرفاً به منظور آشنایی با برخی نشانههای اختلالات فیزیولوژیک میوه مرکبات میباشد.
فهرست مطالب
خسارت ناشی از سرما
چینخوردگی میوه مرکبات
پوسیدگی نرم و نرمناک میوه
پوسیدگی قسمت انتهایی میوه
شکاف خوردن میوه
ترکهای سطحی پوست میوه
ریزش بهاره میوه
بدشکلی میوهها
نکروزه شدن گلگاه میوه مرکبات
ابلقی برگ و میوه مرکبات
اختلالات فیزیولوژیک در میوه
1. خسارت ناشی از سرما (Chilling injury)
بعضی از میوههای مرکبات وقتی در سرما نگهداری شوند، پوست آنها آسیب میبیند. این حالت را نباید با خسارت ناشی از یخزدگی که در دمای زیر صفر رخ میدهد، اشتباه گرفت. در این حالت اغلب روی پوست میوههای گریپفروت، لیموترش زخمهای آبکی ظاهر میشود. این خسارت با نگهداری میوه در درجه حرارتهای بالاتر قابل پیشگیری است، اما این کار خطر پوسیدگی میوهها را افزایش میدهد.
آغشته نمودن میوهها با موم یا واکس مخصوص و شستشوی آنها با محلول 1-5/1 در هزار بنومیل و تکتو 60 خطر پوسیدگی میوهها را کاهش میدهد. میوه لیموترش وقتی با موم پوشیده شود، سرما بیشتر بر آن اثر میکند.
خطر این خسارت را میتوان با پایین آوردن تدریجی حرارت و بالا بردن متناوب آن کاهش داد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 37
بررسی فیزیولوژیک تحمل به تنش کمآبی در ژنوتیپهای بهارة کلزا
Physiological evaluation of spring rapeseed (Brassica napus L.) genotypes in relation to water deficit.
چکیده
به منظور بررسی اثر تنش کمآبی در مرحله رشد زایشی بر صفات زراعی و فیزیولوژیک ژنوتیپهای کلزا، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در سال 1382 در مزرعه تحقیقاتی مؤسسه تقحیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا شد. در این آزمایش، آبیاری به عنوان عامل اصلی در دو سطح آبیاری معمول براساس 80 میلی تبخیر از تشتک کلاس A (شاهد) و تنش کمآبی (قطع آبیاری از مرحله ساقهدهی به بعد تا مرحله بلوغ فیزیولوژیکی) و ژنوتیپهای بهاره کلزا به عنوان عامل فرعی در 10 سطح شامل اوگلا، نوزده- اچ، هایولا 401 (کانادا)، هایولا 401 (صفیآباد)، هایولا 401 (برازجان)، سین-3، هایولا 420، آپشن 500، هایولا 308 و کوانتوم بودند. نتایج حاصل نشان داد که قطع آبیاری از مرحله ساقهدهی به بعد، تأثیر نامطلوبی بر فعالیتهای رشدی، عملکرد و اجزاء عملکرد داشت. در میان اجزاء عملکرد دانه، کاهش وزن هزار دانه (8 درصد) و به ویژه تعداد دانه در خورجین (3/11 درصد)، بیشترین سهم را در کاهش عملکرد دانه (16 درصد) ژنوتیپهای بهاره کلزا در شرایط تنش کمآبی دارا بودند. ژنوتیپها در شرایط تنش کمآبی میزان آمینواسید پرولین بالاتری در برگ داشتند، در حالی که میزان محتوای نسبی آب برگ و میزان کلروفیل b, a و کل در آنها پایینتر بود. کمآبی، نسبت کلروفیل a به b را افزایش داد که این امر ناشی از کاهش بیشتر میزان کلروفیل b نسبت به کلروفیل a بود. میزان پرولین تجمع یافته در برگ در شرایط تنش کمآبی، بیانگر میزان خسارت وارده به ژنوتیپها بوده و ارتباطی با تحمل به تنش نداشت. همچنین، کاهش میزان محتوای نسبی آب برگ در ژنوتیپهای حساس به کمآبی بیشتر بود. ژنوتیپهایی که در شرایط تنش کمآبی، محتوای نسبی آب برگ خود را به میزان بالاتری حفظ نمودند، عملکرد دانه بالاتری را تولید نمودند. بر پایه نتایج، این گونه استنباط میشود که ژنوتیپهای سین- 3، نوزده- 1چ، هایولا 420، هایولا 401 (برازجان) و هایولا 401 (کانادا) با شاخص تحمل به تنش بالاتر نسبت به سایر ژنوتیپهای مورد بررسی، سازگاری مناسبتری با تنش کمآبی داشتند و توانستند هم در شرایط آبیاری معمول و هم تنش کمآبی، میزان عملکرد دانه بالاتری را تولید نمایند. در مقابل، ژنوتیپ هایولا 308، بیشترین حساسیت را به کم آبی در میان ژنوتیپهای مورد بررسی دارا بود.
واژههای کلیدی: ژنوتیپهای کلزا- عملکرد و اجزای عملکرد- تنش کم آبی- پرولین- کلروفیل- محتوای نسبی آب برگ.
مقدمه
در حدود 40 درصد از اراضی کره زمین در مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارند(Meigs, 1953). در این مناطق، آب محدودیت اصلی بوده و خشکی از جمله مهمترین عوامل القاء کننده تنش در گیاهان زراعی به حساب میآید. متأسفانه کمبود آب، تنها به این مناطق محدود نشده و گاهی در سایر نقاط هم توزیع نامنظم باران دورههای دشواری را برای رشد گیاه ایجاد مینماید. چنین تنشی بر روی عملکرد محصول اثر گذاشته و اغلب باعث ایجاد افت در آن میگردد. در شرایط تنش خشکی، پتانسیل آب برگ و مقدار آن نسبی برگ (LRWC) کاهش پیدا کرده و فرآیندهایی نظیر فتوسنتز، توسعه برگ و نیز تراکم و اندازه روزنهها تحت تأثیر قرار میگیرند
(Sierts et al., 1987; Sloan et al., 1990).
کاهش رطوبت در مراحل حساس زیستی گیاه، تغییرات و دگرگونیهایی را ایجاد مینماید. ماهیت دینامیک وضعیت آبی گیاه، در برگیرنده وابستگی اثرات تنش خشکی به عواملی مانند شدت، دوام و زمان تنش در طول انتوژنی و نیز سایر متغیرهای محیطی است که این امر پیچیدگی خاصی را در پاسخ گیاه ایجاد میکند (Chavan et al., 1990). بدین ترتیب، مقاومت و یا تحمل خشکی از جنبههای فیزیولوژیک و اصلاحی مهم تلقی میشود. در این راستا، هدایت روزنه کمتر، توانایی برداشت آب از خاکی با رطوبت کم، حفظ پتانسیل آب و میزان آب نسبی برگ (Blum and Mayer, 1999) از طریق ریشههای عمیق و منشعب، تورم مثبت برگ در پتانسیلهای آبی پایین و فرآیندهای مرتبط با تورم و تجمع امینواسیدهایی همچون پرولین، بتائین و … در گیاه جهت تنظیم اسمزی، جزء ساز و کارهای مهم محسوب میگردند (Fukei and Cooper, 1995; Kumar and Singh, 1998; Niknam and Turner, 1999).
زراعت کلزا در میان دانههای روغنی، با توجه به شرایط آب و هوایی ایران پدیدهای جدید به شمار آمده و نقطه امیدی برای تأمین روغن مورد نیز محسوب میشود (بینام، 1377). دانههای کلزا دارای درصد قابل توجهی روغن (45- 40 درصد) بوده و منبع با ارزش برای تأمین روغن خوراکی و نیز مصارف صنعتی میباشد. همچنین، پس از استخراج روغن، کنجاله آن از 26 تا 44 درصد پروتئین به طور معمول برخوردار است. کلزا نیز همانند بسیاری از گیاهان زراعی روغنی از تنش کمآبی متأثر میشود و بسته به وضعیت آبی در مراحل ویژهای از فنولوژی خود به ویژه دوره رشد زایشی، کمیت و کیفیتش تحت تأثیر قرار میگیرد. علت این امر به احتمال زیاد تغییر در تظاهر ژنهای کنترل کننده صفات کیفی دانه میباشد (Strocher et al., 1995). در بررسی تیمارهای تنش خشکی (تنش در ابتدای رشد رویشی، اواخر رشد رویشی، مرحله گلدهی) بر روی ارقام کلزا مشاهده شد که تنش خشکی به طور معنیداری تعداد خورجین در هر گیاه، تعداد دانه در هر خورجین و عملکرد دانه را کاهش داد. کاهش عملکرد دانه عمدتاً از طریق کاهش تعداد خورجین در گیاه و بذر در هر خورجین بود. کمترین تعداد خورجین و دانه در خورجین مربوط به گیاهان تنش دیده در مرحله گلدهی بود. کاهش وزن دانه نیز در تیمارهای تنش خشکی اعمال شده در اواخر دوره رشد بیشتر بود. کاهش سطح برگ نیز فقط در تیمارهای تنش در اواخر رشد رویشی و گلدهی مشاهده شد. در بررسی پایداری غشاء سلولی در شرایط خشکی مشاهده شد که این عامل نسبت به گیاهان شاهد بالاتر است. این افزایش به نظر میرسد که یک نوع مکانیزم سازگاری جهت تحمل به تنش خشکی در کلزا باشد. درجه حرارت برگ نیز در گیاهان تنش دیده 1 تا 2 درجه سانتیگراد نسبت به شاهد بالاتر بود. درجه حرارت بالاتر برگ، نشانه هدایت روزنهای پایینتر و تبادل