تحقیق در مورد علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

هپاتیت B

علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

با توجه به این که در اغلب موارد این بیماری از مادران آلوده به نوزادان منتقل می‌شود، تا سال‌ها علامتی بروز نمی‌کند. در برخی موارد به دنبال هپاتیت حاد ویروسی، فرد به صورت یک فرد ناقل در می‌آید. در این افراد به دنبال علایم هپاتیت از جمله بی‌اشتهایی، ضعف، بی‌حالی، پررنگی ادرار و زردی؛ سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند آنتی ژن هپاتیت B را از بین ببرد و بعد از 6 ماه، با وجود بهبودی ظاهری فرد آلوده باقی می‌ماند. خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی دچار هپاتیت مزمن می‌شوند و ناقل هپاتیت باقی می‌مانند. ولی متأسفانه در صورت انتقال عفونت از مادر به نوزاد، در اغلب موارد حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده امروزه، خود آلوده کننده جامعه خواهند بود.

تشخیص بیماری هپاتیت B

براساس اکثر گزارش‌های علمی، بسیاری از کسانی که به ویروس هپاتیت‌ B آلوده می‌شوند، از بیماری خود آگاهی ندارند و سال‌ها پس از ابتلا، از وجود این بیماری مطلع می‌شوند. راه تشخیص این بیماری اندازه‌گیری آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBS AG است. اگر در فردی آزمایش HBS AG مثبت شود، نشان می دهد که آلوده به ویروس هپاتیت B است یعنی در بدن وی ویروس هپاتیت B وجود دارد. آنچه این آزمایش را معنی‌دار می‌کند، حال عمومی بیمار، وضعیت کبد (اندازه آن و نتایج آزمایش‌های مخصوص کبد) و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن است. در بسیاری از موارد به دنبال کشف یک مورد HBS AG مثبت، سایر افراد خانواده آزمایش شده و موارد مثبت بدون علامت شناسایی می‌شوند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

مهم‌ترین مسئله در ارتباط با ناقلین هپاتیت B

این بیماران هیچ گونه علامت، نشانه و ناراحتی ندارند، ولی در خونشان ویروس وجود دارد. مهم‌ترین مسئله در مورد این گروه از افراد، مراجعه به پزشک هر 6 ماه یک بار و بررسی آزمایشگاهی جهت تعیین وضعیت کبدی است. این امر جنبه حیاتی دارد و با انجام آن می‌توان به فعال شدن بیماری در مراحل اولیه پی برد.

عاقبت ناقلین هپاتیت B

در اکثر موارد، شواهدی دال بر تخریب و التهاب سلول‌های کبدی دیده نمی‌شود. در واقع یک سازش و همزیستی بین ویروس‌ها و سیستم دفاعی بدن به وجود می آید. این سازگاری ممکن است تا سالیان سال باقی بماند و بیمار مشکل کبدی پیدا نکند و ویروس همچنان در حالت نهفته تا آخر عمر باقی بماند. از هر 100 نفری که به این حالت مبتلا هستند، سالیانه 1 تا 2نفر ویروس را از بدن خود پاک کرده و آزمایش HB S AG آنها منفی می‌شود. تعداد بسیار کمی از این افراد در عرض چند سال، دچار عود بیماری شده و به اصطلاح فعالیت ویروس در بدن آنها مجدداً از سر گرفته می‌شود. به همین دلیل است که به حاملین هپاتیت B توصیه می‌شود تا برای معاینه و انجام آزمایش‌های کبدی و بررسی وضعیت‌شان هر 6 ماه یک بار به پزشک معالج خود مراجعه کنند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

آیا امکان ابتلای ناقلین هپاتیت B به سیروز وجود دارد؟

در تعداد کمی از این بیماران که اختلال در کار کبد به صورت پیشرونده است، این احتمال وجود دارد. خوشبختانه امروزه با عرضه داروهای جدید امکان جلوگیری و یا به تأخیر انداختن این روند وجود دارد.

تزریق واکسن ضد ویروس هپایتت B به صورت سه دوز با فواصل صفر، یک‌ماه و 6 ماه می‌تواند بیش از 95 درصد، مانع از ابتلا به این بیماری شود.

هپاتیت مزمن B

در تعدادی از افراد مبتلا به هپاتیت B ،ویروس به صورت فعال سبب التهاب کبد می‌شود. آنزیم‌های کبدی (ALT, AST) در خون این افراد افزایش می‌یابد. این افراد نیاز به تشخیص شدت التهاب در کبد و فعالیت ویروس در خون و احیاناً درمان دارند. برای تشخیص فعال بودن بیماری و پیگیری بیماران بعد از شروع درمان لازم است آزمایشات اندازه‌گیری سطح میزان ویروس در خون (اصطلاحا

تحقیق درباره ی فراوانی علایم افسردگی، اضطراب منتشر، وسواسی و ترس مرضی در فاز اینترایکتال مبتلایان به صرع

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

مجله علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی

دوره 18، شماره 1، بهار 87، صفحات 39 تا 43

فراوانی علایم افسردگی، اضطراب منتشر، وسواسی و ترس مرضی در فاز اینترایکتال مبتلایان به صرع

سیما نوحی1، ماهیار آذر2، اردشیر کارآمد3، علیرضا شفیعی کندجانی3، ماندانا امیری4، مهدی حبیبی4، شروین آثاری5

1 استادیار، روانپزشک، مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله

2 استادیار، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی

3 روانپزشک، دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی

4 روانشناس، مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله

5 پزشک عمومی، موسسه پژوهشگران طب و توسعه

چکیده

سابقه و هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی برخی علایم روانپزشکی شامل افسردگی، اضطراب منتشر، وسواس و ترس مرضی در فاز اینترایکتال بیماران مبتلا به صرع بود.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، ۱۳7 بیمار مبتلا به صرع مراجعه کننده به درمانگاه نورولوژی دانشگاه امام حسین و انجمن صرع ایران در سال ۱۳۸۳ بررسی شدند. چکلیستی شامل متغیرهای دموگرافیک و پرسشنامه (symptoms check list) SCL-90-R شامل سئوالات مربوط به افسردگی، اضطراب منتشر، وسواسی- جبری و ترس مرضی تکمیل گردید.

یافتهها: فراوانی نسبی علایم افسردگی، اضطراب منتشر، وسواسی- جبری، و ترس مرضی به ترتیب 4/55، 9/44، ۵۵/۸ و ۲۳/۲ درصد بود. علایم ترس مرضی ارتباط معنیداری با سطح تحصیلات کمتر (03/0=P)، بیکاری (01/0=P) و سن بیشتر (01/0=P) داشت. علایم وسواسی اجباری (04/0=P) و اضطراب منتشر (04/0=P) با افزایش سن ارتباط معنیداری داشت. علایم مورد بررسی با جنس، وضعیت تاهل، میزان مصرف دارو، طول مدت ابتلا و نوع صرع ارتباط آماری معنیداری نداشت (NS).

نتیجهگیری: در این مطالعه، علایم افسردگی و وسواسی- جبری در درجه اول و علایم اضطراب منتشر و ترس مرضی در درجه بعد، از علل موربیدیتی مبتلایان به صرع در فواصل بین حملات صرع بودند. بر این اساس، همکاری نزدیک بین روانپزشکان و متخصصین اعصاب در رویکرد درمانی بیماری صرع ضروری مینماید.

واژگان کلیدی: صرع، افسردگی، اضطراب عمومی، وسواسی-جبری، ترس مرضی، SCL-90-R

مقدمه

بیماری صرع یکی از شایع‌ترین بیماریهای مزمن عصبی است و شیوع آن حدود یک درصد عنوان شده است (1). میزان بروز صرع در سالخوردگان و کودکان بیش از سنین دیگر است و مردان بیشتر از زنان درگیر می شوند (2). مطالعات انجام شده در جمعیت عمومی، شیوع اختلالات روانپزشکی را در مبتلایان به صرع دو برابر بیشتر از غیرمبتلایان عنوان کرده اند (3). شیوع کلی اختلالات روانی را در صرع مزمن 60-50 درصد ذکر کردهاند. از بین اختلالات روانپزشکی مختلف همراه صرع، حداکثر توجه به افسردگی شده است و اختلالات دیگر کمتر مورد توجه بودهاند (4).

در مورد شایعترین اختلال روانپزشکی همراه با صرع اختلاف نظر وجود دارد. برخی مطالعات افسردگی (5) و برخی دیگر اختلال اضطرابی(6) را شایعترین اختلال گزارش کردهاند. احساس بی ارزشی، ناامیدی، غمگینی و عصبی بودن در مبتلایان به صرع بیش از غیرمبتلایان بوده است(7). سندرم دیسفوری اینترایکتال (interictal dysphoric disorder)، سندرم رفتار اینترایکتال (interictal behavior syndrome) و سایکوز صرع نیز از جمله اختلالات روانپزشکی گزارش شده در مبتلایان به صرع می باشند (8). گزارش شده که تفکرات خودکشی در این بیماران بیشتر از جمعیت عمومی است (6).

افسردگی باعث افت کیفیت زندگی مبتلایان به صرع میشود (6). اضطراب نیز میتواند اثرات نامطلوب زیادی بر کیفیت زندگی مبتلایان به صرع وارد نماید (4). وجود افسردگی در کنار صرع به بهرهگیری بیشتر از خدمات درمانی سرپایی، بستری و هزینه بیشتر درمان منجر شده است (10). همچنین عنوان شده که کیفیت زندگی مبتلایان به صرع، بیش از آنچه وابسته به متغیرهای مرتبط با صرع باشد، وابسته به متغیرهای وابسته به سلامت روانی میباشد (9). علیرغم اهمیت فراوان، افسردگی در مبتلایان به صرع کمتر مورد تشخیص و درمان قرار میگیرد (11). پزشکان از طریق غربالگری و تشخیص مشکلات روانپزشکی مبتلایان به صرع خواهند توانست پیامدهای بیماران خود را ارتقا بخشند (7). توجه بیشتر ارایهکنندگان خدمات بهداشتی به اختلالات روانپزشکی همراه در مبتلایان به صرع الزامی است (12).

با توجه به اثرات نامناسب اختلالات روانپزشکی بر زندگی بیماران و ضرورت توجه به این اختلالات، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی برخی علایم روانپزشکی شامل افسردگی، اضطراب منتشر، وسواس و ترس مرضی در فاز اینترایکتال بیماران مبتلا به صرع و همچنین بررسی ارتباط بین فراوانی علایم مذکور و برخی متغیرها انجام شد.

مواد و روشها

در این مطالعه توصیفی، بیماران 10 تا 50 سال مبتلا به صرع مراجعهکننده به درمانگاه نورولوژی بیمارستان امام‌حسین(ع) و انجمن صرع ایران در سال ۱۳۸۳ بررسی شدند. تشخیص صرع توسط متخصص مغز و اعصاب و بر پایه شرح حال، علائم بالینی و یافتههای الکتروانسفالوگرام (EEG) مطرح گردید. سابقه بیماریهای طبی، مصرف مواد مخدر در ۲ ماه اخیر، ضربه به سر، تشنج ناشی از حوادث، و نداشتن سواد خواندن و نوشتن به عنوان شرط خروج از مطالعه در نظر گرفته شدند. تمامی بیماران در فواصل بین حملات صرع حداقل به مدت دو هفته بودند.

از یک چک لیست شامل سن، جنس، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، شغل، نوع صرع، زمان شروع صرع، تعداد داروهای مصرفی و یافتههای EEG و پرسشنامه SCL-90-R استفاده شد. این پرسشنامه شامل ۹۰ سوال می‌باشد که 7 دسته علایم از جمله افسردگی، اضطراب منتشر، اختلال وسواسی-جبری و ترس مرضی را بررسی می‌کند. این آزمون حدود ۳۰ سال قبل معرفی شد و شامل فهرستی از علائم روانی است و الگوهای علائم روانی بیماران جسمی و روانی را منعکس می‌نماید. سوالات این آزمون به صورت لیکرت ۵ نمره‌ای از صفر تا 4 است. نمره 1 و کم‌تر به عنوان عدم وجود علامت و نمره 1 و بالاتر به عنوان وجود علامت در نظر گرفته شد. همچنین نمرات زیر مقیاسهای مذکور به صورت کیفی یعنی طبیعی و غیرطبیعی در نظر گرفته شد (13،14). اعتبار این پرسشنامه در خارج از کشور بین 72/0 تا 90/0 و روایی آن بین 36/0 تا 73/0 و در تحقیقات داخل کشور بین 27/0 تا 66/0 گزارش شده است (15). در عین حال، حساسیت، ویژگی و کارایی این آزمون با اعتبار بالا و به ترتیب 94/0، 98/0 و 96/0 گزارش شده است و از این رو این آزمون میتواند به عنوان یک وسیله غربالگری تشخیصی در مطالعات همهگیر شناختی اختلالات روانی به طور موفقیتآمیزی بکار رود (16).

به منظور تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS 11 استفاده شد. توصیف متغیرهای کمی با استفاده از شاخصهای مرکزی و پراکندگی و توصیف متغیرهای اسمی با استفاده از جداول فراوانی انجام شد. به منظور مقایسه فراوانی علایم روانپزشکی در زیرگروههای جمعیت، از آزمون کای دو یا آزمون دقیق فیشر استفاده شد. P-value کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.

یافتهها

در این مطالعه 137 بیمار مبتلا به صرع مورد بررسی قرار گرفتند که از این تعداد 76 نفر (5/55 درصد) زن و 61 نفر (5/44 درصد) مرد بودند. 7/66 درصد بیماران مجرد و 3/33 درصد متأهل بودند. از نظر نوع صرع، 80 درصد بیماران صرع تونیک-کلونیک ژنرالیزه، 6/9 درصد صرع پارشیال (نسبی) کمپلکس، 6/6 درصد آبسانس، 3 درصد صرع میوکلونیک، 7/0 درصد صرع موضعی ساده ، 7/0 درصد صرع تونیک و 7/0 درصد صرع شکمی (ابدومینال) داشتند. فراوانی گروههای سنی 20-10 سال، 30-21 سال، 40-31 سال و 50-41 سال بهترتیب 9/23، 2/39، 5/27و 4/9 درصد بود. 71 نفر (8/51 درصد) دارای تحصیلات زیر دیپلم، 56 نفر (9/40 درصد) دارای دیپلم و 10 نفر (3/7 درصد) دارای لیسانس و بالاتر بودند. 1/59 درصد بیماران بیکار و 9/40 درصد شاغل بودند. 84 نفر (3/61 درصد) یک نوع دارو و 53 نفر (7/38 درصد) از چند نوع دارو استفاده میکردند.

جدول 1- فراوانی علایم روانی بیماران صرعی بر اساس متغیرهای دموگرافیک

افسردگی

اضطراب

منتشر

اختلال

وسواسی

ترس

مرضی

جنس

مرد (61 =n)

*(54) 33

(41) 25

(57) 35

(16) 10

زن (76=n)

(61) 47

(48) 37

(55) 42

(29) 22

مصرف دارو

یک دارو

(53=n)

(52) 28

(35) 19

(49) 26

(26) 14

> یک دارو

(84=n)

(62) 52

(51) 43

(60) 51

(21) 18

سطح تحصیلات

زیر دیپلم

(71=n)

(64) 46

(47) 34

(62) 44

(31) 22§

بالای دیپلم

(66=n)

(51) 34

(42) 28

(50) 33

(15) 10§

وضعیت تاهل

مجرد (91 =n)

(60) 55

(44) 40

(56) 51

(22) 20

متاهل (46=n)

(54) 25

(47) 22

(56) 26

(30) 12

شغل

بیکار (81=n)

(63) 51

(50) 41

(64) 52

(30) 25§

شاغل (56=n)

(51) 29

(37) 21

(44) 25

(12) 7§

سن (سال)

(60) 52

(34) 30 §

(46) 40 §

(18) 16§

>30 (41=n)

(68) 28

(53) 22 §

(65) 27 §

(39) 16§

طول مدت ابتلا (سال)

(63) 14

(63) 14

(59) 13

(18) 4

>2 (115=n)

(57) 66

(41) 48

(55) 64

(24) 28

* اعداد داخل پرانتز معرف درصد هستند.

§ 05/0>P

فراوانی علایم افسردگی، اضطراب منتشر، اختلال وسواسی جبری و ترس مرضی در زیر گروههای جمعیت بر حسب متغیرهای دموگرافیک در جدول 1 آمده است. همانطور که ملاحظه میشود، علایم ترس مرضی با سطح تحصیلات کمتر (03/0=P)، بیکاری (01/0=P) و سن بیشتر (01/0=P) ارتباط آماری معنیداری دارد. علایم وسواسی اجباری (04/0=P) و همچنین اضطراب منتشر (04/0=P) با افزایش سن ارتباط آماری معنیداری داشت. علایم مورد بررسی با جنس، وضعیت تاهل، میزان مصرف دارو، طول مدت ابتلا و نوع صرع ارتباط آماری معنیداری را نشان نداد (NS).

فراوانی علایم افسردگی، اضطراب منتشر، اختلال وسواسی جبری و ترس مرضی در مبتلایان به انواع صرع در جدول 2 آمده است. همانطور که ملاحظه میشود، فراوانی علایم افسردگی، اضطراب منتشر، اختلال وسواسی جبری و ترس مرضی در مبتلایان به تونیک و کلونیک بیشتر از صرع کمپلکس پارشیال و موارد دیگر میباشد.

جدول 3- فراوانی علایم روانی در مبتلایان به انواع صرع*

افسردگی

اضطراب

منتشر

اختلال

وسواسی

ترس

مرضی

تونیک و کلونیک

(109=n)

(60) 66

(45) 50

(57) 63

(23) 25

کمپلکس پارشیال

(13=n)

(38) 5

(30) 4

(53) 7

(15) 2

سایر موارد

(15=n)

(60) 9

(53) 8

(46) 7

(33) 5

* در تمام موارد ارتباط معنی داری یافت نشد (NS).

سایر موارد شامل صرع پارشیال ساده، ابسنس، میوکلونیک، تونیک، ابدومینال (شکمی) می باشد.

بحث

در مطالعه حاضر، بیش از نیمی از مبتلایان به صرع دچار علایم افسردگی و وسواسی- جبری بودند و فراوانی علایم اضطراب منتشر (45درصد) و ترس مرضی (23درصد) در درجات بعدی قرار داشت.

در مطالعات، فراوانی اختلال افسردگی در مبتلایان به TLE 55 درصد( 5) و در بیماران بستری در بخش به علت صرع 11 درصد بوده است (17). فراوانی کلی اختلالات اضطرابی در مطالعهای دیگر بین 25-10 درصد گزارش شده است (3). 16 درصد بیماران دچار صرع دارای نمرات بالاتر از حد طبیعی اضطراب بودند (18). فراوانی اضطراب 66 درصد و فراوانی ترس ۱۵ درصد گزارش شده است (19). مطالعهای، شیوع اختلالات اضطرابی را ۵۷ درصد گزارش نمود (20). در مطالعهای دیگر، فراوانی اختلال اضطراب در مبتلایان به صرع لوب تمپورال ۱۹ درصد بود (21).

در این مطالعه، افزایش سن با علایم ترس مرضی، اختلال وسواسی اجباری و اضطراب منتشر همراه بود. در مطالعهای، سن با اختلالات اضطرابی همبستگی داشت (6). در حالی که در مطالعهای دیگر این همبستگی مشاهده نشد (17). در مطالعه حاضر سطح تحصیلات کمتر و بیکاری با علایم ترس مرضی در ارتباط بود. افسردگی در مبتلایان به صرع با بیکار بودن همبستگی داشت.

فراوانی علایم مورد بررسی با جنس، میزان مصرف دارو، وضعیت تاهل، طول مدت ابتلا ارتباط معنیداری نداشت. در یک مطالعه وضعیت تاهل و تعداد داروهای مصرفی برای صرع با وجود افسردگی ارتباطی نداشت (17). در مطالعهای دیگر سن هنگام ابتلای به صرع با اختلالات روانپزشکی همبستگی نداشت (22). اختلالات روانپزشکی با طول مدت ابتلا به صرع در ارتباط بود (21).

فراوانی علایم افسردگی، اضطراب منتشر، اختلال وسواسی جبری و ترس مرضی اختلاف معنیداری در بین مبتلایان به انواع صرع نداشت. برخلاف بررسی حاضر، در مطالعهای نوع صرع با نوع علایم روانپزشکی بیماران مبتلا به صرع همبستگی داشت (23). همچنین در یک مطالعه ، نوع صرع با فراوانی اختلالات اضطرابی همبستگی نشان داد (6). در مطالعهای نیز، محل ایجاد کننده صرع با اختلال افسردگی مرتبط بود (23).

در مجموع نتایج مطالعه نشان می‌دهد که فراوانی اختلالات اضطرابی نظیر وسواسی-جبری، و ترس مرضی در بیماران مبتلا بطور قابل توجهی بالاست و با توجه به نقش منفی علایم روانپزشکی در کاهش کیفیت زندگی، این علایم احتمالا یکی از علل افت کیفیت زندگی بیماران می‌باشد. همکاری نزدیک بین روانپزشکان و متخصصین اعصاب در رویکرد به بیماری صرع، به دلیل شیوع زیاد اختلالات روانپزشکی همراه، ضروری است. بر این اساس، احتمالا غربالگری، تشخیص و درمان بموقع اختلالات روانپزشکی در بیماران می‌تواند پیامدهای مثبت فردی، اجتماعی، خانوادگی و اقتصادی را بدنبال داشته باشد.

در توجیه فراوانی بالای اختلالات اضطرابی در مبتلایان به صرع، شواهدی منتشر شده است. بخشی از بیماران دچار صرع، از مرگ و آسیب مغزی ثانویه به تشنج دچار وحشت میباشند، که منجر به اضطراب در ایشان می گردد (24). یافتههای نوار مغزی مبتلایان به اختلال پانیک تا حدود زیادی به TLE مشابهت دارد (25).

این مسئله که اختلالات روانپزشکی همراه با صرع، آیا ثانویه به صرع (بعنوان واکنش انطباقی به بیماری های مزمن) یا یک اختلال جداگانه و برای مثال با منشا مشترک با صرع (برای مثال ناشی از اختلالات عملکردی لیمبیک) می باشد، مشخص نشده است (5). یک فرضیه، دو طرفه بودن رابطه صرع و افسردگی است، که از مطالعاتی حاصل شده است که احتمال ابتلای به صرع

دانلود تحقیق در مورد علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

هپاتیت B

علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

با توجه به این که در اغلب موارد این بیماری از مادران آلوده به نوزادان منتقل می‌شود، تا سال‌ها علامتی بروز نمی‌کند. در برخی موارد به دنبال هپاتیت حاد ویروسی، فرد به صورت یک فرد ناقل در می‌آید. در این افراد به دنبال علایم هپاتیت از جمله بی‌اشتهایی، ضعف، بی‌حالی، پررنگی ادرار و زردی؛ سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند آنتی ژن هپاتیت B را از بین ببرد و بعد از 6 ماه، با وجود بهبودی ظاهری فرد آلوده باقی می‌ماند. خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی دچار هپاتیت مزمن می‌شوند و ناقل هپاتیت باقی می‌مانند. ولی متأسفانه در صورت انتقال عفونت از مادر به نوزاد، در اغلب موارد حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده امروزه، خود آلوده کننده جامعه خواهند بود.

تشخیص بیماری هپاتیت B

براساس اکثر گزارش‌های علمی، بسیاری از کسانی که به ویروس هپاتیت‌ B آلوده می‌شوند، از بیماری خود آگاهی ندارند و سال‌ها پس از ابتلا، از وجود این بیماری مطلع می‌شوند. راه تشخیص این بیماری اندازه‌گیری آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBS AG است. اگر در فردی آزمایش HBS AG مثبت شود، نشان می دهد که آلوده به ویروس هپاتیت B است یعنی در بدن وی ویروس هپاتیت B وجود دارد. آنچه این آزمایش را معنی‌دار می‌کند، حال عمومی بیمار، وضعیت کبد (اندازه آن و نتایج آزمایش‌های مخصوص کبد) و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن است. در بسیاری از موارد به دنبال کشف یک مورد HBS AG مثبت، سایر افراد خانواده آزمایش شده و موارد مثبت بدون علامت شناسایی می‌شوند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

مهم‌ترین مسئله در ارتباط با ناقلین هپاتیت B

این بیماران هیچ گونه علامت، نشانه و ناراحتی ندارند، ولی در خونشان ویروس وجود دارد. مهم‌ترین مسئله در مورد این گروه از افراد، مراجعه به پزشک هر 6 ماه یک بار و بررسی آزمایشگاهی جهت تعیین وضعیت کبدی است. این امر جنبه حیاتی دارد و با انجام آن می‌توان به فعال شدن بیماری در مراحل اولیه پی برد.

عاقبت ناقلین هپاتیت B

در اکثر موارد، شواهدی دال بر تخریب و التهاب سلول‌های کبدی دیده نمی‌شود. در واقع یک سازش و همزیستی بین ویروس‌ها و سیستم دفاعی بدن به وجود می آید. این سازگاری ممکن است تا سالیان سال باقی بماند و بیمار مشکل کبدی پیدا نکند و ویروس همچنان در حالت نهفته تا آخر عمر باقی بماند. از هر 100 نفری که به این حالت مبتلا هستند، سالیانه 1 تا 2نفر ویروس را از بدن خود پاک کرده و آزمایش HB S AG آنها منفی می‌شود. تعداد بسیار کمی از این افراد در عرض چند سال، دچار عود بیماری شده و به اصطلاح فعالیت ویروس در بدن آنها مجدداً از سر گرفته می‌شود. به همین دلیل است که به حاملین هپاتیت B توصیه می‌شود تا برای معاینه و انجام آزمایش‌های کبدی و بررسی وضعیت‌شان هر 6 ماه یک بار به پزشک معالج خود مراجعه کنند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

آیا امکان ابتلای ناقلین هپاتیت B به سیروز وجود دارد؟

در تعداد کمی از این بیماران که اختلال در کار کبد به صورت پیشرونده است، این احتمال وجود دارد. خوشبختانه امروزه با عرضه داروهای جدید امکان جلوگیری و یا به تأخیر انداختن این روند وجود دارد.

تزریق واکسن ضد ویروس هپایتت B به صورت سه دوز با فواصل صفر، یک‌ماه و 6 ماه می‌تواند بیش از 95 درصد، مانع از ابتلا به این بیماری شود.

هپاتیت مزمن B

دانلود تحقیق در مورد علایم بیماری سرخک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

علایم بیماری سرخک

در صورت دیدن سرفه ، توکسیک ، تب کم شدت و دیدن راش بر روی صورت و تنه و اندامها باید به بیماری سرخک مشکوک شد. که این راشها بعدا بصورت لکه‌های قهوه‌ای در‌می‌آید. بیماری سرخک شدیدا مسری است و سرایت آن اغلب بطور مستقیم یعنی از راه تماس صورت گرفته و کمتر اتفاق می‌افتد که بیماری بطور غیرمستقیم یعنی بوسیله اسباب بازی و وسائل بکار رفته بیمار به دیگر کودکان سرایت کند. علت آن این است که میکروب سرخک در خارج از محیط بدن استقامت کمی دارد. دوران نهفتگی مرض 8 تا 19 روز (بطور متوسط 12 روز) است یعنی افراد سالم 8 تا 19 روز بعد از این که به بیماران نزدیک شده و تماس گرفتند علائم بیماری را هویدا می‌سازند. در دوره نهفتگی معمولا علامت مهمی وجود ندارد. ممکن است در اخر دوران نهفتگی مختصر تبی وجود داشته باشد. ویروس در خون بیماران و ترشحات گلو و بینی و چشم آنان وجود دارد. برخلاف تصور عوام ، سرخک بو ندارد یعنی سرعت انتشار آن در نقاط دور دست شدید نیست. در بیمارستان از یک تخت به تخت دیگر به توسط پرستار و پزشک یا خود بیماران می‌تواند انتقال یابد، انتقال آن از یک اطاق به اطاق دیگر نیز امکان‌پذیر است ولی انتقال از یک عمارت به عمارت دیگر و از همسایه به همسایه دیگر نادر است و بعبارت دیگر اگر مادر از یک طفل سرخکی در همسایگی خود دیدار کند نمی‌تواند ناخوشی را به فرزند خود پس از مراجعت در منزل انتقال بدهد برای اینکه عامل بیماری بزودی در محیط خارج از بین می‌رود. تلفات سرخک بیشتر در اطفال 3 تا 5 سال در گروه فقرا با شرایط تغذیه و زندگی بد است. بیماری بیشتر در فصل سرما دیده می‌شود تمام ملل و نژادها به این ناخوشی مبتلا می‌گردند. سرخک قبل از پیدایش علائم بطور واضح و کامل ، مسری است ولی در دوران پوسته‌ریزی قابل سرایت نیست. در کلاسها آموزگاران باید دقت کنند اطفالی را که دچار آبریزش بینی و چشم باشند و یا اینکه سرفه و عطسه کنند اگر سابقه ابتلا به سرخک نداشته بطور موقت از آموزشگاه خارج نمایند و سپس در منزل چگونگی بیماری آنها را تحقیق کنند در صورتی که علائم سرخک تظاهر کند تا شانزده روز از ورود آنان به کودکستان یا آموزشگاه ممانعت نمایند.

مرحله یورش مرض (دوران آبریزش(

در این دوران تب کودک شدید است و به 40 درجه سانتیگراد می‌رسد. در این زمان در دهان کودک در مجاورت دندانهای آسیای پایین ، دانه‌های سفید رنگ مانند دانه‌های نمک برروی زمینه قرمز رنگ ظاهر می‌شود که آنرا دانه‌های کوپلیک می‌نامند. این دانه‌ها معمولا در خلال 12 تا 18 ساعت از بین می‌رود. فاصله بین شروع تب تا پیدایش شدن گلگونه‌ها را دوران یورش می‌نامند این دوره معمولا سه تا چهار روز طول می‌کشد ولی ممکن است کمتر باشد. مهمترین علامت این دوره ناخوشی ریز آب از چشم و بینی و سرفه است که بیشتر موارد با تب 5/38 تا 5/39 همراه می‌باشد. تب اشکال مختلف دارد گاهی طفل خردسال در ضمن این تب تشنج و هذیان دارد. قریب 2 ساعت بعد از شروع تب در گوشه چشم در روی برآمدگی آن گاهی نقاط برجسته سفید رنگ دیده می‌شود، چشم‌ها و پلکها قرمز و برافروخته است و بیمار از نور ناراحت می‌شود (آماس ملتحمه و حتی قرنیه) در این موقع روی لوزه‌ها و حلق و مخاط کام تورم و گاهی طاول‌های کوچک دیده می‌شود. غده‌های گردنی ممکن است کمی بزرگ شود. در هنگامی که 24 ساعت از شروع مرض گذشت حالت مریض سنگین‌تر شده سرفه ، عطسه و ریزش اشک واضح‌تر می‌گردد ضمنا مبتلا به سرفه خشک و خسته‌کننده است. گاهی سرفه با صدای خروسکی همراه می‌باشد و علائم ریوی را طبیب می‌تواند درک نماید. سرفه مدتها پس از خواب‌شدن مریض نیز ادامه می‌یابد. یک تا دو روز بعد از جمله بیماری دانه‌های برجسته و سفیدرنگی در داخل مخاط گونه مقابل اولین دندان آسیا دیده می‌شود و شبیه به خاک قندی است که در ناحیه پاشیده باشند و چون مخاط دهان قرمز است بخوبی می‌توان آنها را ملاحظه کرد و بیمار با نوک زبان هم می‌تواند آنها را حس کند گاه این دانه‌ها همراه پورپورا در سقف دهان می‌باشد (نشانه کوپلیک).

مرحله گلگونه‌ها

قریب 2 روز بعد از ظاهر شدن دانه‌های خاک قندی دانه‌های قرمز رنگی در روی پوست پیدا می‌شود. قبل از پیدا شدن این دانه‌ها معمولا شب هنگام همان روز تب بالا رفته و حالت عمومی مریض بدتر می‌شود. گلگونه‌ها هنگام شب در پشت گوش ظاهر شده سپس در صورت ، پیشانی ، گردن ، شانه ، دست‌ها ، شکم و سرانجام در پاها منتشر می‌شود. گلگونه‌ها معمولا روی تنه زیادتر بوده و در دست و پا کم‌تر است دانه‌های سرخکی کمی برجسته و نرم بوده و قرمز رنگ می‌باشد، با فشار انگشت از بین رفته و مجددا ظاهر می شود، در فاصله بین گلگونه‌ها پوست سالم است در پشت و کفل لکه‌های سرخکی تیره‌تر می‌باشد، دانه‌ها در عرض 5 تا 6 روز از بین می‌روند. ابتدا از صورت پریده و سپس از تنها و در مرحله آخر از پاها محو می‌گردد ولی تا چند روز در روی بدن بیمار لکه‌های قهوه‌ای رنگی بعد از محو شدن گلگونه‌ها مشاهده می‌شود که ممکن است تا مدت زیادی پس از خاتمه بیماری برقرار بماند. بعد از بروز بثورات علائم عمومی تا حدی تخفیف می‌یابد و تب در عرض 3 تا 4 روز پائین می‌آید و علائم نزله بینی و چشم از بین می‌روند.

دوران پوست ریزی (پیدایش دانه‌های سرخک)

دانلود تحقیق در مورد درد ثانویه به آسیب‌های نخاعی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

درد ثانویه به آسیب‌های نخاعی: علایم بالینی، شیوع و اصطلاحات

درد یک جزء همراه بسیار ناتوان کنندة آسیبهای نخاعی (SC1) است که باعث افزایش فشار بر بیمارانی می‌شود که در اثر این آسیب‌ها دچار تروهای فیزیکی و عاطفی می‌باشند. با وجودی که از بین رفتن فعالیت مهم ترین عارضه آسیب‌های نخاعی محسوب می‌شود، درد نقش مؤثری در توانایی چنین افرادی در بدست آوردن حد ایده‌آل فعالیت خود دارد. نتایج یک همه‌پرسی در انگلستان نشان می‌دهد که در 11 درصد افرادی که به این مطالعه 37 درصد بیماران دچار آسیب نخاعی با ضایعات بالای قفسه درصدی و یا گردنی و 23 درصد بیماران با ضایعات پائین توراسیک و یا لومتوماکرال حاضر بوده‌اند به جای تسکین درد، فعالیت مثانه، روده و یا حتی فعالیت جنسی خود را از دست بدهند، نشان داده شده است.

با وجودی که ضایعات نخاعی یک مشکل شناخته شده می‌باشند عدم تناسب در میزان شیوع گزارش شده آن وجود دارد. بعلاوه لغات و روش‌های بسیار متعدد و متفاوتی برای طبقه‌بندی انواع درد ناشی از ضایعات نخاعی استفاده می‌شود. این مقاله به بررسی اپیدمیولوژی و علایم بالینی درد ضایعات نخاعی پرداخته و روش‌ها مختلف موجود برای تقسیم‌بندی آن را توضیح خواهد داد. ما از اصطلاحاتی که توسط کمیتة طرح ضربت درد پس از ضایعات نخاعی توسط انجمن جهانی مطالعه درد ابداع شده است استفاده خواهیم کرد.

اپیدمیولوژی

شیوع و رواج درد ضایعات نخاعی: مطالعات بسیاری به بررسی شیوع درد ضایعات نخاعی پرداخته‌اند. یک جمع‌بندی از مجموع 15 مطالعه در این رابطه نشان می‌دهد که حدود 69 درصد چنین بیمارانی دچار درد شده و تقریباً یک سوم آنها درد خود را شدید ذکر می‌نمایند. مطالعات متعدد جدیدتری نیز این یافته‌ها را تأیید کرده‌اند. مطالعه‌ای روی 901 بیمار نشان داده است که شیوع درد مزمن حدود 66 درصد است. یک بررسی پرسش نامه‌ای نیز شیوع حدود 66 درصد و دو مطالعه طولی نیز شیوع 64 درصدی در 6 ماه و 63 درصدی در 12 ماه در پی‌گیری‌های پس از ترخیص از بیمارستان پیدا کرده‌اند.

میزان متوسط گزارش شده برای شیوع ضایعات نخاعی مزمن حدود 64 درصد بوده و یک سوم افراد مبتلا درد شدیدی را گزارش کرده‌اند. با این و جود تفاوت‌های گسترده‌ای در بین مقالات و مطالعات فردی وجود دارد. در یک بازنگری توسط Bonica، میزان متوسط شیوع بین 44 تا 90 درصد و درصد بیمارانی که درد شدید داشته‌اند نیز بین 12 تا 30 درصد متغیر بوده است. مقادیر مشابهی در مطالعات جدیدتر نیز یافت شده‌اند. در یک مطالعه اخیر انسیدانس دارد در طی بازپروری‌های در حال بستری پس از ضایعات نخاعی تا 90 درصد بوده است.

ارتباط درد با سایر متغیرها. با وجودی که درد مشکل شایعی برای بیماران دارای ضایعات نخاعی است. فاکتورهای مداخله‌گر در این رابطه شناخته شده نیستند. فاکتورهای متعددی ممکن است دارای اهمیت باشند مانند سطح نخاعی جراحت ایجاد شده، علت جراحت و آسیب، میزان کامل بودن ضایعه نخاعی و مسایل روانی اجتماعی.

این وظیفه که جراحات وارده به سطوح مختلف نخاع شامل نواحی گردنی، وسیله‌ای کرمی، انتهای نخاع و رشته‌ها انتهایی به احتمال بسیار زیادی همراه با درد خواهند بود فاقد شواهد تأیید کننده می‌باشد. آسیب نخاعی ناشی از زخم گلوله به احتمال بیشتری همراه با درد می‌باشد. این یافته بالینی که درد نورپاتیک در افرادی که ضایعة غیر کامل دارند بیشتر است توسط مطالعات اتوپسی مورد تأیید قرار گرفته است.

انواع زیر مجموعه‌های مختلف درد بطور شایع‌تری با انواع مختلف جراحات دیده می‌شوند. مطالعات متعددی بروز درد نورماتیک سگمنتال را به دنبال جراحات کانال مرکزی گردنی نشان داده‌اند. چنین بیمارانی اکثراً از دردهای سوزنده و هیبرستیزی درد سنها و پاهای خود شکایت دارند. ارتباط بین جراحات غیر کامل گردنی و هیبرستزی سگمنتال توسط یک مطالعه آینده‌نگر طولی تأیید شده است که در آن تنها ارتباط بارز بین فاکتورها و عوامل فیزیکی و درد شیوع بیشتر آلودمین در این بیماران بوده است. با وجود چنین شواهدی در مورد ارتباط بین عوامل فیزیکی و درد بدنبال ضایعات نخاعی، سایر مطالعات ارتباط بین وجود و یا شدت درد با سطح و یا میزان کامل بودن جراحت پیدا نکرده و در این رابطه عوامل روانی اجتماعی را مؤثرتر از عوامل فیزیکی شناخته‌اند. درد مزمن معمولاً همراه با علایم افسردگی و همچنین درک استرس بیشتر می‌باشد. آنالیز خوشه‌ای اطلاعات بدست آمده از پرسش‌نامه‌ها مؤید وجود ارتباط بین درد، اسپاستیسیتی،‌ احساسات غیر طبیعی غیر دردناک، و اندوهگین است.

طبقه‌بندی انواع درد