دانلود تحقیق درباره ی هیاتیت B

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

هپاتیت B :

ویروس هپاتیت B (HBV ) یک ویروس با DNA دو رشته ای است که در خانواده Hepadnaviriid دسته بندی می شود . باعث ایجاد بیماری در انسان می شود و ویروسهای هم خانواده باعث تولید هپاتیت در اردکها ، موش خرمای زیر زمینی ، موش خرمای کوهی آمریکایی می شود . دارای چهار ژن

X,Precore ,enr ,pol می باشد که مستقیماً کار رمز گشایی از DAN پلی مراز را به عهده دارد و سپس پروتئین ها را دسته بندی کرده ، و شامل یک پروتئین بیش هسته ای و یک پروتیئین X می باشد . که کارکرد این پروتئین X به روشنی مشخص نیست ولی در فعال سازی سلولهای میزبان و گسترش بیماری موثر است .

فاکتورهای خطرناک برای بیماری HBV در حالیکه در آمریکا هپاتیت Bبیماری همه گیر بومی نیست ، ولی در بخشهایی از آسیا صدها میلیون نفر دچار این بیماری شده اند .

این بیماری به صورت افقی به وسیله انتقال محصولات خونی و نزدیکی جنسی منتقل شده و از راه عمودی هم به شیوه سرایت از مادر به جنین در مدحله پیش از تشکیل ناف که در واقع شایع ترین شیوه انتقال در مناطق اپیدمی شده می باشد . منابع خونی در کشورهای پیشرفته برای برای ویروس HBV مورد بازرسی قرار می گیرند و امروزه این شیوه انتقال بسیار نادر است . شایع ترین راه سرایت در کشور های غربی امروزه از طریق مصرف مواد مخدر تزریقی (وریدی) و نزدیکی جنسی می باشد . خطر بیماری هپاتیت در بیقراری های همجنس بازان مرد و همچنین سرایت از مرد به زن و از زن به مرد می باشد . این شیوه های سرایت می توانند با استفاده صحیح از کاندوم بر طرف گردد . کارکنان مراکز سلامتی و بیماران همو دیالیزی در خطر بالایی قراردارند . واکسنهایی برای پیشگیری از این بیماری وجود دارند . پیشگیری توسط ایمونو گلوبین هپاتیت B هم شیوه خوبی است .

اشکال بیماری هپاتیت 2 هپاتیت به دو حالت حاد و مزمن ایجاد می گردد . ابتلا به حالت مزمن بستگی به سن فرد دارد . حدود 90 درصد بیماران مزمن نوزادان و 50 درصد هم بچه های کوچک هستند .در واقع تنها حدود 5 تا 10 درصد بزرگسالان در معرض ابتلا به هپاتیت مزمن می باشند . در برخی اشخاص که به بیماری مزمن دچارند ، خصوصا نوزادان و کودکان ، بیماری از نظر به ایمنی به درستی قابل تشخیص نیست . بیماری حاد هپاتیت B از بیماری غیر قابل تشخیص در مراحل با ایمنی تا مرگ و میری حدود 2 درصد متفاوت است . بیماری از بیماران حاد علائم زیر را نشان می دهند : بی اشتهایی ، حالت تهوع ، استفراغ ، تب ، درد های شکمی و یرقان ، در مواردی که بسیار شدید باشد پیوند کبد می تواند راه مناسبی برای جلوگیری از خطر مرگ باشد . حدود 90 تا 95 درصد بیماران بزرگسال ها حاد و بدون شکل تحت درمان قرار می گیرند و حدود 5 تا 10 درصد هم به بیماری از نوع مزمن دچار می شوند . تاریخچه بیماری مزمن به طرز وحشتناکی می تواند بین اشخاص تغییر کند . برخی ممکن است به حالت ثبات برسند ، این بیماران هیچ نشانه ای و علامتی ندارند و برخی ممکن است در بافت برداری از کبد علائم بیماری را نشان بدهند ، برخی اشخاص بیمار ممکن است مشکلات کبدی بسیار جزئی پیدا کنند و در برخی دیگر ممکن است به بیماری کبدی شدید منجر شود . این بیماران در معرض ابتلا به یک پیش سرطان کبدی قرار دارند . این نوع سرطان در آمریکا بسیار نادر است ولی در دنیا بسیار مواج دارد . زیرا هپاتیت در شرق بسیار همه گیرو برمی شده است .

بیماری مزمن هپاتیت به دو حالت برگشت پذیر و برگشت ناپذیر ظاهر می شود . در حالت برگشت ناپذیر مقدار ویروس در کبد بسیار پایین است و DNA سرم هپاتیت هم خیلی است و آنتی ژن هپاتیت B معمولا دیده نمی شود .(HBEAG ( این یک پروتیین جانشین است که تنها در زمان افزایش ویروس ها فعال می شود . در حالت برگشت پذیر مریض معمولا نشانه هایی از وجود HBEAG را دارد و در معرض خطر هپاتیت حاد و حتی پیش سرطان کبد هم قرار دارد . در موارد نادر با جهش ژن پیش هسته ای ممکن است بیماری برگشت پذیر می تواند در نبود سرم HBEAG هم رخ دهد .تشخیص : راه تشخیص معمولا سرم شناسی است . البته تمام افراد بیمار چه حاد و چه مزمن سرم هپاتیت B را دارند با آنتی ژن HBEAG در بیماری حاد HBEAG پس از چند هفته از بیماری ظاهر شده و شروع به حمله می کند . ضمنا در بیماران حاد با درصد ویروس برگشت پذیر زیاد ، هم قابل رویت هستند . در همین زمان پادتن های Igm در سرم با آنتی ژن های هسته قابل رویت می شوند . ضمنا پادتن های Img هم در مقابل هسته پدیدار می شوند و پش از مدتی پادتن های Igm در مقابل آنتی ژن هسته نمایان شده و Img و Hbeag ناپدید می شوند . بدن که یک پاسخ ایمنی در

دانلود تحقیق درباره ی هپاتیت B

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

هپاتیت B در ایران :

در ایران مبتلایان حدود 3%  کل جمعیت را شامل می شود که با در نظر گرفتن جمعیت ایران حدود 2 میلیون نفر به این ویروس آلوده هستند . از این تعداد حدود 200 تا300 هزار از این افراد دچار هپاتیت مزمن B می باشند که نیازمند تشخیص شدت التهاب کبد و در صورت نیاز درمان می باشند .

تعریف بیماری :

هپاتیت B  نوعی بیماری عفونی است که در اثر ورود  ویروس HBV به بدن و حمله آن به بافت کبد ایجاد می شود .

مخزن عفونت :

انسان تنها مخزن و نگهدارنده ویروس در طبیعت است .

مواد آلوده کننده :

 خون آلوده منبع اصلی ویروس هپاتیت B است .سایر مایعات بدن که ویروس در آن ها وجوددارد عبارتند از مایع منی ، ترشحات مهبل و بزاق . البته ویروس در ترشحات دیگری از بدن افراد آلوده نیز شناسایی شده است ولی این ترشحات اهمیتی در انتقال عفونت ندارند .

 علائم و نشانه های بیماری :

باید دانست که علائم انواع هپاتیت های ویروسی تقریبا مشابه است و براساس علائم بالینی نمی توان نوع هپاتیت را تشخیص داد .

از زمان ویروس هپاتیت B به بدن فرد غیر ایمن تا بروز اولین علائم بیماری از 4 هفته تا 6 ماه زمان لازم است .

سپس فرد علائمی غیر اختصاصی مانند تب ،‌درد مفاصل و بثورات پوستی ، بی حالی ، خستگی ، بی اشتهایی ، درد عضلانی ، تهوع و استفراغ را نشان می دهد و در معاینه ممکن است بزرگی کبد و عقده های لنفاوی وجود داشته باشد .

پس از این علائم زردی آغاز می گردد  که  در سفیدی چشم واضح تر و بهتر دیده می شود و به تدریج تمامی پوست بدن را در بر می گیرد . در مرحله زردی معمولا تب کاهش می یابد . ممکن است ادرار پررنگ و مدفوع کم رنگ شود .

کاهش زردی معمولا پس از چند روز تا یک هفته شروع می شود ولی ممکن است 4 تا 6 هفته طول بکشد . اصولا هر چه علائم بیماری شدید تر باشد بدان معنی است که پاسخ های دفاعی بدن به عفونت شدیدتر بوده و در صورت رفع علائم ، احتمال مزمن شدن بیماری کمتر است .

پس از این علائم ، مرحله نقاهت و بهبودی فرا می رسد . بسته به شرایط مختلف ، عده ای از بیماران بهبودی کامل خود را به دست می آورند و در برخی دیگر عفونت به حالت مزمن در می آید .

هپاتیت مزمن :

چنانچه ویروس هپاتیت B طی 6 ماه از بدن بیمار پاک نشود ، بیماری مزمن شده است .احتمال مزمن شدن به چند عامل بستگی دارد :

1 ـ سن : مهمترین عامل تعیین کننده مزمن شدن بیماری است . در صورت ابتلای به هپاتیت B%95 نوزادان  ،20% کودکان و 1 تا 10 % بالغین به فرم مزمن بیماری تبدیل می شوند.

2 ـ زمینه ژنتیکی

3 ـ ابتلا به عفونت خفیف و بدون علامت

4 ـ ضعیف بودن دستگاه ایمنی و دفاعی بدن

5 ـ عفونت با حجم زیاد ویروس

6 ـ عفونت در معتادان و افراد مبتلا به هموفیلی

علائم هپاتیت B مزمن :

در اغلب افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن ، عفونت به صورت خاموش است و فرد علامتی ندارد . به این گروه ، ناقل سالم می گویند .

در درصد کمی از افراد مبتلا به فرم مزمن( 1 تا 5% )  ، عفونت نهفته فعال می شود و آسیب کبد ادامه می یابد . در این موارد اصطلاحا هپاتیت مزمن فعال روی داده است که در صورت عدم پاسخ به درمان ، زردی ، بی حالی ، بی اشتهایی ، تهوع و کسالت ادامه می یابد و در نهایت ، بافتی جایگزین بافت طبیعی کبد می شود که توانایی انجام وظایف کبد در بدن را ندارد . به  این مرحله سیروز کبدی گفته می شود که علائم آن به صورت جمع شدن مایع و تورم شکم ،تورم پاها ، تمایل به خونریزی های زیر پوستی و گوارشی ، بزرگ شدن سینه ها در مردان ، کوچکی بیضه ها و علائم مغزی                         است . درصد کمی از موارد هپاتیت مزمن به سرطان کبد مبتلا می شوند .

راه های انتقال :

1 ـ انتقال از مادر آلوده به نوزاد ( شایع ترین راه ابتلا در کشور )

دانلود تحقیق در مورد علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

هپاتیت B

علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

با توجه به این که در اغلب موارد این بیماری از مادران آلوده به نوزادان منتقل می‌شود، تا سال‌ها علامتی بروز نمی‌کند. در برخی موارد به دنبال هپاتیت حاد ویروسی، فرد به صورت یک فرد ناقل در می‌آید. در این افراد به دنبال علایم هپاتیت از جمله بی‌اشتهایی، ضعف، بی‌حالی، پررنگی ادرار و زردی؛ سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند آنتی ژن هپاتیت B را از بین ببرد و بعد از 6 ماه، با وجود بهبودی ظاهری فرد آلوده باقی می‌ماند. خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی دچار هپاتیت مزمن می‌شوند و ناقل هپاتیت باقی می‌مانند. ولی متأسفانه در صورت انتقال عفونت از مادر به نوزاد، در اغلب موارد حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده امروزه، خود آلوده کننده جامعه خواهند بود.

تشخیص بیماری هپاتیت B

براساس اکثر گزارش‌های علمی، بسیاری از کسانی که به ویروس هپاتیت‌ B آلوده می‌شوند، از بیماری خود آگاهی ندارند و سال‌ها پس از ابتلا، از وجود این بیماری مطلع می‌شوند. راه تشخیص این بیماری اندازه‌گیری آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBS AG است. اگر در فردی آزمایش HBS AG مثبت شود، نشان می دهد که آلوده به ویروس هپاتیت B است یعنی در بدن وی ویروس هپاتیت B وجود دارد. آنچه این آزمایش را معنی‌دار می‌کند، حال عمومی بیمار، وضعیت کبد (اندازه آن و نتایج آزمایش‌های مخصوص کبد) و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن است. در بسیاری از موارد به دنبال کشف یک مورد HBS AG مثبت، سایر افراد خانواده آزمایش شده و موارد مثبت بدون علامت شناسایی می‌شوند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

مهم‌ترین مسئله در ارتباط با ناقلین هپاتیت B

این بیماران هیچ گونه علامت، نشانه و ناراحتی ندارند، ولی در خونشان ویروس وجود دارد. مهم‌ترین مسئله در مورد این گروه از افراد، مراجعه به پزشک هر 6 ماه یک بار و بررسی آزمایشگاهی جهت تعیین وضعیت کبدی است. این امر جنبه حیاتی دارد و با انجام آن می‌توان به فعال شدن بیماری در مراحل اولیه پی برد.

عاقبت ناقلین هپاتیت B

در اکثر موارد، شواهدی دال بر تخریب و التهاب سلول‌های کبدی دیده نمی‌شود. در واقع یک سازش و همزیستی بین ویروس‌ها و سیستم دفاعی بدن به وجود می آید. این سازگاری ممکن است تا سالیان سال باقی بماند و بیمار مشکل کبدی پیدا نکند و ویروس همچنان در حالت نهفته تا آخر عمر باقی بماند. از هر 100 نفری که به این حالت مبتلا هستند، سالیانه 1 تا 2نفر ویروس را از بدن خود پاک کرده و آزمایش HB S AG آنها منفی می‌شود. تعداد بسیار کمی از این افراد در عرض چند سال، دچار عود بیماری شده و به اصطلاح فعالیت ویروس در بدن آنها مجدداً از سر گرفته می‌شود. به همین دلیل است که به حاملین هپاتیت B توصیه می‌شود تا برای معاینه و انجام آزمایش‌های کبدی و بررسی وضعیت‌شان هر 6 ماه یک بار به پزشک معالج خود مراجعه کنند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

آیا امکان ابتلای ناقلین هپاتیت B به سیروز وجود دارد؟

در تعداد کمی از این بیماران که اختلال در کار کبد به صورت پیشرونده است، این احتمال وجود دارد. خوشبختانه امروزه با عرضه داروهای جدید امکان جلوگیری و یا به تأخیر انداختن این روند وجود دارد.

تزریق واکسن ضد ویروس هپایتت B به صورت سه دوز با فواصل صفر، یک‌ماه و 6 ماه می‌تواند بیش از 95 درصد، مانع از ابتلا به این بیماری شود.

هپاتیت مزمن B