مقاله درباره میزان خطر انتقال از مادر به نوزاد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

میزان خطر انتقال از مادر به نوزاد

اگر یک زن آلوده به ویروس اچ. آی. وی. باردار شود، 35 درصد احتمال انتقال ویروس به نوزاد و آلوده شدن کودک وجود دارد. هر ساله بیش از 700,000 کودک از طریق والدین خود آلودگی به ویروس اچ. آی. وی. را دریافت می کنند. حدود 15 تا 20 درصد در طی مدت بارداری، 50 درصد در زمان زایمان و 33 درصد درطی دوران شیرخوارگی آلودگی را دریافت می کنند.

انتقال از مادر به نوزاد (MTCT)

راه های شناخته شده ای که انتقال ویروس از مادر آلوده به نوزاد را ممکن می کند، عبارتند از:

قبل از تولد و در طی دوران بارداری

هنگام زایمان

بعد از زایمان و زمان شیردهی

دانستن این که آیا شما در زمان بارداری اچ. آی. وی مثبت هستید

بعضی اوقات زنان مایل هستند که بدانند که آیا در زمان بارداری آلوده به ویروس اچ. آی. وی. می باشند. بدیهی است که بخش اعظم آن، دلواپسی و نگرانی از سلامت کودک می باشد، اما راه هایی وجود دارد که می تواند میزان خطر انتقال ویروس اچ. آی. وی. از مادر به کودک را به حداقل برساند. مهم این است که شما با پزشک و یا با مراقب بهداشت خود در این باره مشورت کنید و بهترین راه های موجود برای کاهش میزان خطر انتقال ویروس به نوزاد خود را بررسی کنید.

راه های کاهش خطر انتقال به نوزاد:

یک مادر آلوده می تواند خطر انتقال ویروس اچ. آی. وی. به نوزاد را بوسیله انجام بعضی مداخله های مطمئن درمانی به حداقل کاهش دهد. این راه ها شامل:

استفاده داروهای ضدویروس ایدز در طول زمان بارداری (به غیر از ماه های اولیه 3 تا 4 ماهه اول آبستنی)

مصرف داروهای ضدویروس ایدز در طول زمان زایمان

انتخاب زایمان سزارین

دادن داروهای ضدویروس ایدز به نوزاد برای مدت کوتاهی بعد از تولد

عدم شیر دهی طبیعی از سینه به نوزاد 2

باردار شدن در صورتی که شما اچ. آی. وی. مثبت هستید

اگر شما اچ. آی. وی. مثبت هستید و به داشتن فرزند فکر می کنید، بسیار مناسب خواهد بود که ابتدا به نتایج پیرامون بارداری به دقت فکر کنید. پزشک شما و یا مراقب بهداشتی شما بایستی قادر باشد که به شما کمک کند تا در مورد انتخاب بهترین گزینه و راه برای حفظ سلامتی خودتان و کودکتان تصمیم بگیرید. شما ممکن است که احساس کنید سلامت کودک شما مهمتر است، اما سلامت شما هم به همان میزان مهم است. در درجه اول بررسی کنید که آیا به استانداردهای بهداشتی دسترسی دارید؟ شما بایستی به همان استانداردهای بهداشتی و درمانی دسترسی داشته باشید که قابل دسترسی برای هر زنی باشد، که به باردار شدن فکر می کند و یا باردار است.

ازنقطه نظر سلامتی هیچ تفاوتی بین دو زن با اچ. آی. وی مثبت "یکی آبستن و دیگری غیر آبستن" وجود ندارد.

یک زن اچ. آی. وی. مثبتی که آبستن می شود، پس از طی کردن دوره سه ماهه اول بارداری اجازه خواهد داشت که از داروهای ضد ویروس اچ. آی. وی. برای حفظ سلامتی خود استفاده کند. ضمن اینکه مصرف این داروها می تواند از انتقال ویروس اچ. آی. وی. مادر به کودک پیش گیری کند. ویروس اچ. آی. وی. برای دوران بارداری تغییری بوجود نمی آورد و تأثیری در مراحل تکامل جنین به نوزاد ندارد. در بعضی کشورها ، زنان از امکاناتی مانند:

استفاده از داروهای ضد ویروس ایدز در طی دوران بارداری و زایمان،

انتخاب شیوه های زایمان،

امتناع از شیردهی طبیعی به نوزاد خود و استفاده از جایگزین های دیگر

و همچنین دادن بعضی داروهای ضد ویروس اچ. آی. وی. به نوزاد خود

برخوردار هستند. این امکانات در اصل، راه هایی هستند که انتقال ویروس از مادر آلوده به نوزاد را کاهش می دهند.

بعضی اوقات، یک زن اچ. آی. وی. مثبت که درمان دارویی را شروع کرده و تحت مراقبت پزشکی قرار دارد، متوجه شود که حامله است. در این صورت پزشک معالج خود را سریعاً در جریان بگذارید. پزشک معالجی که درمان زیر نظر وی انجام می گیرد می تواند مشاوره و راهنمایی دقیق و صحیح را بدهد که چه چیزی برای شما بهترین است. شاید از نظر پزشک شما اولین راه معقول این باشد که فوراً داروهایی را که استفاده می کنید، تغییر دهید و در طی دوران بارداری از داروهای دیگری که مناسب این دوران است، استفاده کنید. تغییر روش درمانی بدون مشورت پزشک معالج توصیه نمی گردد.

تحقیق درمورد مبدا و خطر دروندادها برای حفظ محصولات در سیستمهای کشاورزی طبیعی 30 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 31

مبدا و خطر دروندادها برای حفظ محصولات در سیستمهای کشاورزی طبیعی

آیا آنها تداوم پذیر هستند ؟

خلاصه:

تداوم پذیری بعنوان قابلیت ادامه یافتن یک سیستم تعریف می شود . با در نظر گرفتن این تعریف چندین جنبه فعالیت حفظ محصولات در کشاورزی طبیعی برحسب قابلیت تداوم بازبینی می شوند چون سنجش مطلق تداوم پذیری موجود نیست ، این بررسی شکل مقایسه بین روشهای حفظ محصولات طبیعی و معمولی را به خود می گیرد . دو عامل حفظ محصولات اینها تصور می شوند ، یکی منبع دروندادها برای حفظ محصولات و دیگری خطر محیطی مواد شیمیایی استفاده شده برای حفظ محصولات .بعلاوه تداوم پذیری برخی از مسائل گسترده تر مربوط به روشهای حفظ محصولات در کشاورزی طبیعی نیز مورد بحث واقع می شوند. استنتاج می شود که سیستم های کشاورزی طبیعی بطور قطع تداوم پذیر نمی باشند . برای سیستمهای کشاورزی طبیعی ، درونداد ، مقدار قابل توجه انرژی است ، اکثر ترکیبات بکار رفته در حفظ محصولات از منابع غیر قابل تجدید مشتق می شوند و هزینه های فرآوری و انتقال قبل از کاربرد را به بار می آورند . بعلاوه این ترکیبات بدون خطر زهر شناسی برای انسانها یا بوم شناسی نمی باشند . علیرغم این مشکلات نتیجه گیری می شود که از دیدگاه بیو فیزیک احتمالاً کشاورزی طبیعی تداوم پذیرتر از کشاورزی معمولی است . با این وجود ارزیابی تداوم پذیری کلی سیستمهای کشاورزی می تواند به بهای داده شده توسط جامعه به دروندادها و بازده ها بستگی داشته باشد و از این نظر ارزیابی اینکه کدامیک از سیستمهای کشاورزی بیشتر تداوم پذیر هستند بسیار سخت است .

مقدمه:

مطالعات اخیر به بحث و بررسی تداوم پذیری سیستمهای کشاورزی متفاوت پرداخته اند . هرچند به طریق های بسیار این آرایه متنوع کار و مطالعه بواسطه عدم وجود تعاریف مورد قبول در مورد " تداوم پذیری " و " سیستمهای کشاورزی تداوم پذیر " مختل شده اند ، اما چند موضوع مشترک از این تجزیه و تحلیل ها پدیدار شده که به نظر می رسد در ارزیابی تداوم پذیری یک سیستم کشاورزی مهم می باشند . اینها شامل حاصلخیزی خاک ، بازده انرژی ، فقط بازه ها ، حفظ اصل ژنتیکی محصولات و حیوانات ، سودآوری ، کیفیت آب ، حفظ طبیعت و عوامل اجتماعی اقتصادی می باشند . به منظور این بررسی ، تعریف تداوم پذیری ارائه شده توسط هنسن وجونز(1996) اتخاذ می شود . این تعرف اظهار می دارد که " تداوم بخشدین از نظر لغوی موجود نگهداشتن ، ادامه دادن ، ابقا کردن یا امتداد دادن است ." بنابراین تداوم پذیری بعنوان قابلیت تداوم یک سیستم در آینده تعریف می شود . اینجا تاکید روی " ادامه یافتن است ." این قابلیت تداوم به هیچیک از ارزش های انسان محور یا " کیفیت" درک شده سیستم مربوط نیست ، بلکه آن ویژگی اصلی یک سیستم و دروندادها و بازده های آن می باشد . بنابراین از لحاظ نظری ، می تواند مشخص شود که سیستم ها جنبه های کیفیتی مطلوب بسیاری دارند اما به خاطر ماهیت دروندادها ، بازده ها و مکانیسم های بازخوردیشان نمی توانند تداوم پذیر باشند . همزمان سیستمهای دیگر می توانند تداوم پذیر باشند ، مثلاً آنها قابلیت تداوم دارند اما جنبه های "کیفیتی" مطلوبی ندارند. بعبارت دیگر آنها ممکن است سیستمهایی باشند که به نظر انسانها "بد" هستند .

هنگام انجام یک بررسی علمی در مورد تداوم پذیری هر سیستم کشاورزی ، مهم است که بررسی روی ویژگی هایی از آن سیستم متمرکز شوند که به قابلیت تداوم آن مربوط می باشند . در سیستمهای کشاورزی قابلیت فراهم کردن یک بازده اقتصادی برای مدیر ، یک ویژگی مهم مربوط به قابلیت تداوم سیستم می باشد . سیستمهای کشاورزی بدون سود تداوم ندارند . مسائل مربوط به حفظ بازده ، مثل حاصلخیزی خاک و کاهش آسیب ها با علف های هرز و آفت ها مهم هستند. استدلال در مورد اینکه اکوسیستم طبیعی یک بازده اصلی و حیاتی برای یک سیستم کشاورزی تداوم پذیر است یا اکوسیستم متغییر ، چندان آسان نیست . برخی عوامل اکوسیستم ها از نظر زراعتی بازده های ارزشمندی فراهم می کنند ، برخی هم نه. هرچند بوم شناسان اغلب روی روابط بین گونه ها تاکید می کنند ، اما سخت است که درک کنیم چطور وجود گونه هایی مثل عقاب دم سفید ، وال آبی ، پروانه چلچله ای یا ارکیده رومی می تواند به تداوم پذیری یک سیستم کشاورزی کمک کند . میزان فزونی در اقلیتهای بوم شناسی نامشخص است . زمینه تحقیق فراوانی برای بوم شناسان باقی می گذارد .این بدان معنا نیست که کشاورزی می تواند در صورت نبود همه گونه های کشت نشده ادامه یابد . برعکس این پیشنهاد وجود دارد که تنها یک زیرمجموعه از هم گونه های موجود برای تولید غذا و الیاف ضروری می باشد .

همچنین این استدلال وجود دارد که آیا استفاده انرژی با یک مولفه مهم بررسی تداوم پذیری است یا نه. بسیاری از بررسی ها استفاده انرژی را در سیستم های کشاورزی در نظر می گیرند، و تولید و استفاده انرژی می تواند غیر قابل تداوم تصور شوند . هنگام بازبینی از دیدگاه تعریف تداوم پذیری اتخاذ شده در این مقاله ،

مقاله درباره ایمنی کار

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

ایمنی، کار، خطر، بیماری‌های ناشی از کار

مقدمه

در زبان عامیانه کار به صورت آنچه که فرد به عنوان یک شغل انجام می‌دهد تا درآمدی داشته باشد تعریف می‌شود. ولی به عبارت دقیق‌تر، کار عبارتست از استفاده از جسم و فکر یک فرد برای انجام یا ساختن چیزی بشرط آنکه جنبه استراحت و بازی نداشته باشد. طبیعی است که بشر در انجام هر کاری هدفِ بدست آوردن نتیجه بیشتر و بهتر و مرغوبتر را دنبال می‌کند. وقتی از فکر و جسم انسان به خوبی و به درستی استفاده شود نتیجه کار بهتر و بیشتر و مورد پسندتر خواهد بود. اگر تجهیزات و ابزاری که برای سرعت بخشیدن به انجام کار و ممکن ساختن کار‌های عظیم مورد استفاده انسان قرار می‌گیرند بخوبی نگهداری شده و همواره آماده ارائه خدمات باشند نتیجه حاصل از کار را برای زمان‌های طولانی تداوم بخشیده و ازدیاد آنرا میسر می‌سازند. دقت در انتخاب و کیفیت مواد و مصالح مورد استفاده در انجام کار و همین طور دقت در کیفیت انجام خودِکار و محصول بدست آمده درجه تقاضا و مقبولیت محصول را افزایش می‌دهد. به همین دلیل امروزه مسایل و موضوعات مختلفی چون نیروی کار (شامل انتخاب، دانش، آموزش، مهارت و تواناییهای جسمی و ذهنی و . . .)، روش‌های کاری (مطالعه و تغییر روش‌ها به منظور دستیابی به روش‌های ساده، ممکن، کارآ و کم هزینه و . . .)، تجهیزات و ابزار کار (شامل طراحی و ساخت مناسب، روش‌های استفاده بهینه، برنامه های تعمیر و نگهداری و . . . .) و کیفیت (شامل کیفیت مواد مصرفی، میانی و محصول، کیفیت انجام کار و . . .) بسیار مورد توجه قرار گرفته و به صورت رشته های خاص مورد مطالعه پیوسته انسان می‌باشند.

اما نکته ای که قابل ذکر است اینکه وقتی انسان در انجام کار به میزان بسیار ناچیزی از درستی انجام کار دور می‌شود (که در بسیاری از موارد این دور شدن کاملا غیرعمد و بعضا به دلایلی اجباری است) نتیجه کار لطمه بزرگی می‌خورد و آنطوریکه باید بهتر و بیشتر و مورد پسندتر باشد نمی‌گردد. یا اینکه وقتی در انتخاب مواد اولیه و کیفیت آنها دقت کافی مبذول نمی‌گردد (که می‌تواند بدلایل اقتصادی، جغرافیایی، سیاسی و . . . باشد) منجر به پایین آمدن کیفیت محصول و نتیجه کار می‌گردد. مواقعی که ابزار و تجهیزات کار بخوبی نگهداری نشده و بدرستی مورد استفاده قرار نگیرند ضمن کوتاه شدن عمر کاری آن‌ها در بعضی مواقع شکستگی، فرسودگی و از کار افتادگی زودرس پیش آمده و باعث لطمه وارد شدن به اهداف انسان می‌گردد. همه این اتفاقات یعنی پایین آمدن کیفیت محصول و نتیجه کار و کم شدن آن نسبت به تلاشی که برای انجام کار مبذول شده، از همان ابتدا که بشر شروع به کار نموده وجود داشته است و به همین دلیل یکی دیگر از موضوعاتی که مورد توجه انسان قرار گرفته ایمنی کار می‌باشد.

از همان آغاز بشر به فکر این بوده که در انجام هر کاری جنبه ایمنی آنرا مورد مطالعه قرار داده و از اتفاقاتی که منجر به کاهش میزان محصول یا نتیجه کار و پایین آمدن کیفیت آن و هدر رفتن نیرو و تلاش‌های فراوان صرف شده برای انجام کار میگردند جلوگیری نماید. مثال زیر توجه انسان اولیه به ایمنی کار را بخوبی نشان می‌دهد.

بشر اولیه وقتی تلاش نمود که سنگی را با کمک نیروی بازو طوری بشکند یا باصطلاح امروزی طوری بتراشد که لبه نسبتا نازک و تیزی داشته باشد تا بتواند مثلا بدن حیوان شکار شده را ببرد خیلی زود متوجه شد که پس از انجام کار، آن قسمت از سنگ که بدست گرفته بود باعث وارد شدن صدمه به دست او شده است و لذا با پیچیدن برگ درخت به دور آن میزان صدمه وارده به دست را کاهش داد. این همان فکر و توجه به ایمنی کار می‌باشد.

ایمنی کار

همانطوریکه در مقدمه اشاره شد ایمنی کار یعنی تلاش برای جلوگیری از آنچه که باعث کاهش میزان محصول یا نتیجه کار و پایین آمدن کیفیت آن و هدر رفتن نیرو و تلاش‌های صرف شده در انجام کار میگردد. امروزه ایمنی کار به صورت‌های مختلفی چون پیشگیری از حوادث یا داشتن سطح قابل قبول ریسک‌های مختلف موجود در انجـام کار تعریف شـده اسـت. یکـی از بهتـرین تعـاریف عبارتسـت از میـزان یا درجـه فرار از خطرات (Degree of freedom from hazards) قسمت اصلی در این تعریف، فرار از خطرات می‌باشد و کلمه میزان یا درجه برای تعیین محدوده و مرز بکار رفته است. به مثالی که در مورد بشر اولیه در مقدمه اشاره شد توجه کنید. بشر اولیه می‌توانست برای جلوگیری یا کاهش میزان صدمه به دست یک یا چند برگ درخت را روی دسته سنگ بپیچد. طبیعی است که هرچه تعداد برگ‌های درخت پیچیده شده بیشتر باشد میزان صدمه به دست در حین انجام کار کمتر می‌شود. از طرف دیگر زیاد شدن تعداد برگ‌های پیچیده شده مانعی در انجام راحت و درست کار به شمار می‌آید. بنابراین به خود آن انسان اولیه بستگی داشت که تصمیم گرفته و از یک یا چند برگ درخت استفاده نماید. اگر دست‌هایش بزرگ و قوی بود بخوبی از عهده گرفتن دسته سنگ با چند لایه برگ برمی‌آمد و برعکس. پس می‌توان گفت که هر شخص، هر صنعت، هر کارخانه، هر سازمان و هر کشوری باید خود تصمیم بگیرد که میزان یا درجه فرار از خطرات یا ایمنی چقدر باشد. این بستگی درجه یا میزان ایمنی به خود هر سازمان و کشور یکی از عمده ترین دلایلی است که موجب شده تا امروزه ایمنی نتواند، همانند کیفیت و محیط زیست به صورت استاندارد‌های بین المللی مطرح شود. تصمیم گیری در مورد این میزان یا درجه ایمنی به عوامل مختلفی مربوط می‌شود که عبارتند از :

1) دانش و آگاهی : هرچه سطح دانش و آگاهی یک فرد، صنعت یا سازمان بالاتر باشد بیشتر تمایل خواهد داشت که میزان ایمنی را بالاتر ببرد. مثلا اگر در صنعتی میزان صدای موجود بالا باشد و افراد مشغول به کار و مسئولین صنعت، به موضوع آلودگی صدا و اثرات آن در سلامتی انسان‌ها و حد مجاز قرار گیری در معرض صدا در طول ساعات کار، آگاهی داشته باشند طبیعی است که به فکر رفع و کنترل صدا خواهند بود. در غیر این صورت اصلا به وجود صدا پی نخواهند برد.

2) توانایی‌های مختلف : اگر صنعت مورد نظر، امکانات مالی خوبی نداشته باشد با وجود تمایل مسئولین و افراد مشغول به کار در آن صنعت برای رفع و کنترل خطر آلودگی صوتی امکان انجام کار مهمی ممکن نخواهد بود. به همین ترتیب سایر امکانات نظیر امکانات فیزیکی، اجتماعی، سیاسی و تکنولوژیکی به صورت مانعی در بالا بردن درجه فرار از خطر خواهند بود. میزان یا درجه ایمنی، نشانگر آن است که ایمنی قابل اندازه گیری است. با تعیین مقدار آن هم می‌توان وضعیت ایمنی یک صنعت یا سازمان را در یک زمان خاص معین ساخت و هم با مقایسه وضعیت ایمنی موجود در دو زمان مختلف در مورد برنامه های ایمن سازی و ارتقاء سطح یا درجه ایمنی صنعت یا سازمان در دوره محدود به دو زمان مزبور اظهار نظر نمود.

شناسایی خطرات (Hazard Identification)

پس از روشن شدن مفهوم میزان یا درجه در ابتدای تعریف ایمنی به قسمت اصلی آن یعنی فرار از خطرات یا دوری گزیدن از خطرات می‌پردازیم. برای آنکه بتوان از خطرات دوری کرد یا باصطلاح از آن‌ها فرار کرد باید در وهله اول آن‌ها را شناسایی نمود و قبل