تحقیق درمورد کرفس

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

بررسی کشت کرفس در تاریخ های متفاوت بذرکاری درکشت بهاره و پائیزه در شرایط آب و هوایی مازندران

ناهید آملی

عضو هیئت علمی مرکزتحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران – بخش تحقیقات اصلاح وتهیه نهال وبذر

چکیده :

با توجه به اینکه در استان مازندران کشت و کار کرفس برای کشاورزان ناشناخته می باشد لذا برای اولین بار تحقیقات کرفس ، با هدف بررسی سازگاری کرفس و امکان کشت آن در تاریخهای مختلف در کشت بهاره و پائیزه صورت گرفت . همچنین بررسی کشت آن بعد از برداشت برنج بعنوان کشت دوم ، بمنظور استفاده بهینه از اراضی شالیزاری و دستیابی به بهترین تراکم بوته و عملکرد بیشتر همراه با کیفیت مطلوب انجام پذیرفت . جهت تعیین تاریخ بذر کاری در خزانه و تراکم بوته کرفس در زمین اصلی ، از طریق تغییرات تاریخ کاشت و فواصل بوته روی خط ، این آزمایش در قالب ، طرح بلوکهای کامل تصادفی بصورت اسپلیت اسپلیت پلات در 3 تکرار انجام شد . بذرکاری کرفس در 3 تاریخ کاشت بفواصل 15 روز از 25 بهمن همراه با پوشش پلاستیکی در خزانه ، در ایستگاه زراعی قراخیل و جهت کشت پائیزه از 10 مرداد بفواصل 15 روز در 3 نوبت در ایستگاه زراعی دشت ناز ( بعد از برداشت برنج ) انجام پذیرفت ، تیمارهای تاریخ کاشت در کرتهای اصلی هر تکرار گنجانیده شد . فاصله خطوط 40 ، 50 ، 60 سانتیمتر در کرت فرعی و فاصله بوته 15 ، 25 ، 35 سانتیمتر در کرتهای فرعی فرعی منتسب گردید ، بطوریکه درهرتکرار ، 27 تیمار آزمایشی در نظر گرفته شد . بنا به تحقیقات بعمل آمده ، امکان کشت کرفس در بهار به دلایل شروع گرما میسر نبوده و از نظر اقتصادی نیز بصرفه نمی باشد . در کشت بعد از برداشت برنج به دلایل وجود رطوبت و باران کافی کرفس از شرایط مطلوبی برخوردار بوده که برداشت آن در نیمه اول فروردین به پایان رسید و فرصت کافی برای آماده سازی و کاشت مجدد برنج وجود دارد . تیمار A2B1C1 با تراکم بوته 15 × 40 سانتیمتر و عملکرد 73 تن در هکتار کرفس در کشت پائیزه در اراضی شالیزاری بهترین تیمار بوده است .

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

واژه کلیدی : کرفس - کشت دوم - شالیزار - تراکم بوته - تاریخ کاشت .

مقدمه :

کرفس با نام علمی Apium graveolenes متعلق به خانواده چتریان Umbelifera می باشد .

کرفس گیاهی است دو ساله ، ولی در سبزیکاری آنرا بصورت یکساله پرورش می دهند . در گذشته از کرفس بعنوان یک گیاه داروئی استفاده می شده است . از قرن شانزدهم به بعد بعنوان یک نوع سبزی مصرف غذایی داشته است ( 6 ) . دامنه کشت و مصرف کرفس بسیار گسترده بوده که بصورت وحشی در اغلب کشورهای جهان از جمله در کشورهای آفریقایی مانند الجزایر، حبشه ، کشورهای آسیایی قفقاز ، بلوچستان ، ایران و هندوستان و در آمریکا یافت می شود . کولتیوارهای جدید کرفس محصولی پختنی یا سالادی در جامعه اروپا و شمال آمریکا می باشد ، کرفس از گیاهی با تلاقی و وحشی منشأ گرفته است که در سطح وسیعی در اروپا و آسیا پراکنده است . کرفس به دلیل مصرف خوراکی به صورت خام در سالاد ریخته در انواع غذاها و همچنین به دلیل پتاسیم و ویتامین A دارای ارزش غذایی زیادی می باشد . کرفس به رطوبت نسبتاً بالائی نیاز داشته و احتیاج بحرارت زیاد ندارد ( 5 ) . بنابراین در فصول خنک و نواحی بهترین و نواحی معتدل بهترین محصول را می دهد ، بهترین ناحیه از نظر شرایط آب و هوائی برای تولید کرفس ، نواحی ساحلی خزر می باشد ( 3 ) . کرفس از سبزیهای سایه دوست بوده و شدت نور زیاد از رشد و مرغوبیت آن می کاهد . با توجه به اینکه در استان مازندران کشت و کار آن برای کشاورزان ناشناخته می باشد ، این تحقیق برای اولین بار در استان مازندران انجام پذیرفته است . این محصول در حال حاضر در استانهایی همچون استان مرکزی و خوزستان و تهران کشت و کار می گردد . کرفس دارای 3 واریته مختلفی است بنام :

کرفس برگی Apium . graveolenes . var . secolum

کرفس ریشه ایی یا قمری Apium . g . var . rapracum

کرفس دمبرگی Apium . g . var . dulce

کرفس مورد استفاده در این تحقیق از نوع کرفس دمبرگی می باشد که دمبرگ ضخیم آن مورد تغذیه قرار می گیرد . در دمبرگهای گوشتی ، بافتهای پارانشیمی نسبت به بافتهای آوندی بیشتر است . در گونه های دمبرگ بافت کلانشیمی است و در بالای این بافت بافتهای کلانشیمی همراه با دستجات آوند باعث استحکام دمبرگ ها می شوند ( 7 ) .

بمنظور استفاده بهینه از اراضی شالیزاری بعد از برداشت برنج ، انجام کشت دوم Double cropping در استان از اهمیت خاصی برخوردار است . بر اساس آمار موجود ، سطح زیر کشت برنج در استان 230000 هکتار بوده که حدود 40% آن به کشت دوم اختصاص می یابد . کرفس هایی که خود سفید شونده هستند معمولاً نیازی به خاک دهی و یا عملیات زراعی برای سفید کردن دمبرگ را ندارند و یا کرفس هایی که با تراکم نسبتاً زیاد کاشته شوند ، در این حالت اتیوله شدن بر اثر رقابت گیاهان با یکدیگر در جذب نور بوجود می آید . در بررسی کشت توأم خیار و کرفس توسط آقای عبدالکریم کاشی ( 1368 ) ، کرفس بعنوان یک گیاه سایه ، آفتاب پسند در کشت توأم از شرایط محیطی مطلوبتری برخوردار گردید ، عملکرد آن در هر دو سال آزمایش نسبت به تک کشتی آن افزایش یافت ( 5 ). ماینارد و لورنز در کشت معمولی کرفس فاصله بین بوته 30 - 15 سانتیمتر و فاصله بین ردیف را 100 - 45 سانتیمتر و عملکرد آن 50 تا 70 تن در هکتار ذکر کرده اند ( 6 ) . در شناسایی بیماریهای کرفس در سال 1371 در آذربایجان بیماری لکه برگی کرفس را تشخیص داده اند ( 1 ) .

کرفس نسبت به کمبود B حساس بوده و کمبود آن سبب Black Hearts یا ترکیدگی و پیدایش لکه های قهوه ایی در قسمت داخلی دمبرگ و ترک خوردگی دمبرگ را سبب می شود ( 2 ) . بذر کرفس بسیار ریز می باشد . میزان بذر مورد نیاز 300 تا 500 گرم در هکتار در خزانه می باشد ( 7 ) .

ارزش غذایی کرفس خام و تازه در 100 گرم

آب

( درصد )

انرژی

(کالری)

پروتئین ( گرم )

چربی

(گرم )

کربوهیدرات ( گرم )

کلسیم

( میلی گرم)

فسفر

( میلی گرم)

آهن

( میلی گرم)

سدیم

( میلی گرم)

پتاسیم

( میلی گرم)

92

17

9/0

1/0

9/3

39

28

3/0

126

341

مواد و روش ها :

جهت تعیین بهترین تاریخ کاشت بذر در خزانه و تراکم بوته کرفس ، این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بصورت اسپلیت اسپلیت پلات در 3 تکرار انجام گرفت . برای تهیه خزانه در کشت های بهاره و پائیزه ، ابتدا پشته ای بعرض 20/1 سانتیمتر و به ارتفاع 20 تا 30 سانتیمتر آماده گردید و سپس کود دامی پوسیده در سطح خزانه به ضخامت 3 تا 4 سانتیمتر پخش گردید . بذرکاری جهت کشت بهاره در 3 تاریخ کشت بفواصل 15 روز از 25 ماه بهمن در ایستگاه زراعی قراخیل انجام شد . بذور کرفس بسیار ریز است و زمان جوانه زدن بذر کرفس بسیار طولانی می باشد . جهت جوانه زدن و جلوگیری از سرما ، روی خزانه را با پوشش نایلونی حفظ نمودیم . بذر کرفس برای جوانه زدن ، نیاز به نور دارد ، بهمین دلیل روی بذر را با مقداری خاک نرم و به ضخامت حداکثر 5 میلیمتر پوشانیده گردید .

حدود یکماه بعد از کاشت در خزانه جوانه زنی بذور شروع شده و بمدت 45 روز سبز شدن ادامه یافت . بعد از 5 تا 6 برگه شدن نشاهای کرفس ، بعد از آماده سازی زمین یعنی شخم و 2 دیسک عمود بر هم به زمین اصلی انتقال داده شد . تاریخ های انتقال نشاء بترتیب 18/2/79 – 31/2/79 و 20/3/79 بوده است .

میزان کودهای مصرفی 200 کیلوگرم در هکتار فسفات آمونیوم و 100 کیلوگرم در هکتار سولفات دو پتاس و 100 کیلوگرم در هکتار کود اوره مصرف گردید . نیمی از کود اوره قبل از کاشت و درکرتهای فرعی تیمار فاصله خطوط و در کرتهای فرعی فرعی تیمارهای فاصله بوته کرفس در نظر گرفته شده بود . جهت کشت پائیزه بمنظور کشت دوم بعد از برداشت برنج ، بنا به تاریخ های پیشنهادی در طرح ، از 10 مرداد به فواصل 15 روز در 3 نوبت در خزانه در ایستگاه زراعی دشت ناز انجام گردید . طریق کاشت بذور در خزانه مانند قبل بوده و به دلیل گرم بودن هوا در فضای آزاد انجام پذیرفت . در درجه حرارت بالا ، بذور کرفس زودتر جوانه دار و سبز گردید . آبیاری خزانه نیز بفواصل 4 تا 5 روز انجام می شد . تاریخ های جوانه زدن بذر بترتیب در خزانه 25/5/80 ، 3/6 /80 و 31/6/80 بوده است . در خزانه کرفس در مرحله 2 تا 3 برگه شدن آثار خوردگی ناشی از خسارت لارو مگس خزانه دیده شد که با سم مالاتیون به نسبت 2 در هزار سم پاشی گردید . بعد از آماده سازی زمین شالیزار و بعد از کودپاشی بمیزان 200 کیلوگرم سولفات دوپتاس و 75 کیلوگرم کود اوره و همچنین برای سبک نمودن خاک شالیزار کود حیوانی پوسیده گاوی بمیزان 10 تن در هکتار استفاده کردند . ضمناً بر اساس آزمون خاک، نیاز به کود فسفات نبوده است . نشاها را طبق طرح فواصل 15 ، 25 و 35 سانتیمتر و فاصله خط 40 ، 50 ، 60 سانتیمتر در تاریخ های 5/7/80 ، 15/7/80 و 8 /8/80 انتقال داده شد . بعد از کاشت به دلیل بارندگی و رطوبت کافی ، برای دو تاریخ کاشت آخر آبیاری نیاز نبوده است . مراقبتهای زراعی لازم همچون مبارزه با حلزون یا طعمه پاشی مسموم مخلوط سم سوین و سبوس ( یک کیلوگرم سم سوین به اضافه 25 کیلوگرم سبوس در هکتار ) در 2 نوبت انجام گردید . بعلت وجود سرما رشد رویشی بسیار کند بود .همچنین دادن کود سرک اوره بمیزان 75 کیلوگرم در هکتار بطور یکنواخت در کلیه کرتها در ماه اسفند انجام پذیرفت . بوته های کرفس در اواخر زمستان رشد سریع نموده و بطوریکه در نیمه فروردین قابل برداشت گردید از وضعیت رشدی فوق العاده خوبی برخوردار بوده است .

تیمارهای مورد بررسی کرفس در آزمایش :

سانتیمتر 40 1B1 = سانتیمتر 15 = C1

فاصله خط B سانتیمتر50 = B2 فاصله بوته C سانتیمتر 25 = C2

سانتیمتر60 = 3 B سانتیمتر 35 = C3

تاریخ کاشت بذردرخزانه درکشت بهاره تاریخ کاشت بذردرخزانه درکشت پائیزه

25 بهمن A1 10 مرداد A1

تحقیق در مورد بذر کاری

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 18

5-عمق صحیح بذرکاری

سبز شدن بذر در صورت فراهم بودن شرایط محیط (رطوبت، درجه حرارت ...)با رشد جنین آغاز و اندامهای اولیه نهال شامل ریشه و ساقه با استفاده از مواد ذخیره در بذر تولید می شود. رشد بقیه اندامها تا وقتی که ساقه بتواند از خاک خارج شده و به نور آفتاب جهت انجام فتوسنتز (تولید مواد هیدروکربنه) دسترسی پیدا کند از مواد ذخیره بذر خواهد بود.اصولا بذر در گیاهان مرتعی در مقایسه بذر در گیاهان زراعی کوچک بوده و از مواد ذخیره محدودی برخوردار هستند.

به طور مثال وزن 1000 دانه بذر گیاهان علفی مرتعی از 5/3 تا 15/0 گرم متغیر است که در مقایسه با بذر گندم 1000 دانه آن برابر 40 تا 45 گرم می باشد.

بذر گیاهان می بایستی در عمقی کاشته شود که مواد ذخیره ای آن برای تامین مواد غذایی مورد نیاز جهت شروع و ادامه رشد اولیه نهال کافی باشد.بر این مبنا عمق کاشت گیاهان مرتعی کمتر از عمق گیاهان زراعی است. لذا عمق کاشت یکی از موارد اساسی در بذرکاری مراتع می باشد و همانطوری که ذکر شد برای بذر هر گیاه حدی وجود دارد.این حد بستگی به خصوصیات آناتومیکی و مورفولوژیکی نهال سبز شده دارد و از طریق گیاه مادر به نهالها انتقال می یابد.

سبز شدن بذور و خروج آن از خاک یکی از موارد بوده و بقاء نهالهای تولید شده بستگی به رطوبت خاک و مواد غذایی موجود در آن دارد. بنابراین در صورت سبز شدن بذور اگر سیستم ریشه گسترش پیدا نکند، نهالهای تولید شده از بین خواهند رفت. برای فراهم کردن شرایط و تامین رطوبت لازم برای رشد بذور نهالهای تولید شده بهتر خواهد بود که عمق کشت تا اندازه ای عمیق در نظر گرفته شود تا نهالهای حاصل شده در اثر خشک شدن خاک سطحی از بین نرفته، فرصت استقرار و نفوذ ریشه های خود را در خاک داشته باشند. معمولا عمق کشت بستگی به بزرگی و کوچکی بذر دارد. بذور ریزتر باید در عمق کم که در پاره ای موارد کشت بذور بدون پوشانیدن آن را ایجاب می کند، در مورد بذور درشت تر عمق کشت افزایش می یابد.

عمق کشت همچنین به بافت خاک مربوط بوده و خاک های سنگین، کمتر و در خاکهای سبک و ماسه ای به علت سهولت خروج اندامهای هوایی نهال از آن، می توان عمق کشت را افزایش داد.

برای فراهم کردن رطوبت خاک در اثر جمع آوری نزولات برای سبز شدن بذور، جلوگیری و تاخیر در تبخیر آن می توان مبادرت به کشت در ته جویچه هایی که عمق آنها در حدود 10سانتی متر می باشد نمود. در این روش بدون اینکه عمق کشت بذر زیاد شود، بذور عملاً از رطوبت بیشتری استفاده می کنند.

بازدید بذرکاری یکی از مراحل مهم در بذرکاری مراتع می باشد. منظور از این بازرسیها این است که ملاحظه شود آیا بذور، سبز شده و از خاک خارج شده اند و یا اینکه در اثر عوامل محیط از بین رفته اند. بدیهی است تا برطرف کردن عامل از بین برنده نمی توان اقدام به بذرکاری نمود. برنامه بازدید و کنترل بذرکاری 2 هفته و چهار هفته پس از کشت و همچنین اوایل پاییز و اوایل بهار سال بعد، از لحاظ اطلاع از استقرار گیاهان خواهد بود.

تک کشتی یا کشت مخلوط

پس از اینکه نتیجه آزمایشها در مورد گونه های وارد شده حاصل شد و همچنین نتایج مقایسه کیفیت و کمیت علوفه این گونه ها با گونه های بومی بدست آمد برای هر منطقه یک سری گیاه می توانند انتخاب شوند که با توجه به نوع دام استفاده کننده و همچنین منظور از ایجاد مراتع و سرانجام فصل استفاده خواهد بود.

در مورد کشت این گیاهان می توان به صورت تک کشتی و یا کشت مخلوط و ترکیب چند گیاه اقدام کرد. هر یک از دو روش فوق محاسن و معایبی به شرح زیر دارد:

1- محاسن تک کشتی

1- سهولت بذرکاری یکنواخت.

2- به علت یکنواختی خوشخوراکی، چرا یکنواخت خواهد بود.

3- تولید علوفه در فصلی که مورد احتیاج می باشد.

4- خصوصیات رشد ورشد مجدد گیاهان یکنواخت خواهد بود.

5- امکان انتخاب سازگارترین و بهترین گونه برای منطقه.

6- ترکیب گیاهی ثابت بوده، کمتر تغییر می کند.

7- کم بودن هزینه های استقرار.

8- استقرار گونه های اساسی سریعتر خواهد بود.

9- سهولت اجرای برنامه های اداره منطقه.

2- محاسن کشت مخلوط

1- در مواردی که خاک منطقه یکنواخت نباشد امکان ایجاد پوشش یکنواخت وجود دارد.

2- طولانی بودن دوره رویش و در نتیجه مهیا بودن علوفه سبز و آبدار برای مدت طولانی.

3- بالا بودن میزان محصول علوفه-نتایج موسسات تحقیقاتی روسیه 4/14 درصد افزایش محصول به طور متوسط در 82 منطقه را نشان می دهد.

4- بالا بودن ارزش غذایی علوفه.

5- بالا بودن خوشخوراکی علوفه به علت متنوع بودن نوع گیاهان.

6- به دلیل متفاوت بودن درجه مقاومت گیاهان در مقابل شرایط آب و هوایی و حمله آفات و حشرات، کلیه پوشش از بین نمی رود.

دانلود بذر کاری (پروژه کارآموزی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

5-عمق صحیح بذرکاری

سبز شدن بذر در صورت فراهم بودن شرایط محیط (رطوبت، درجه حرارت ...)با رشد جنین آغاز و اندامهای اولیه نهال شامل ریشه و ساقه با استفاده از مواد ذخیره در بذر تولید می شود. رشد بقیه اندامها تا وقتی که ساقه بتواند از خاک خارج شده و به نور آفتاب جهت انجام فتوسنتز (تولید مواد هیدروکربنه) دسترسی پیدا کند از مواد ذخیره بذر خواهد بود.اصولا بذر در گیاهان مرتعی در مقایسه بذر در گیاهان زراعی کوچک بوده و از مواد ذخیره محدودی برخوردار هستند.

به طور مثال وزن 1000 دانه بذر گیاهان علفی مرتعی از 5/3 تا 15/0 گرم متغیر است که در مقایسه با بذر گندم 1000 دانه آن برابر 40 تا 45 گرم می باشد.

بذر گیاهان می بایستی در عمقی کاشته شود که مواد ذخیره ای آن برای تامین مواد غذایی مورد نیاز جهت شروع و ادامه رشد اولیه نهال کافی باشد.بر این مبنا عمق کاشت گیاهان مرتعی کمتر از عمق گیاهان زراعی است. لذا عمق کاشت یکی از موارد اساسی در بذرکاری مراتع می باشد و همانطوری که ذکر شد برای بذر هر گیاه حدی وجود دارد.این حد بستگی به خصوصیات آناتومیکی و مورفولوژیکی نهال سبز شده دارد و از طریق گیاه مادر به نهالها انتقال می یابد.

سبز شدن بذور و خروج آن از خاک یکی از موارد بوده و بقاء نهالهای تولید شده بستگی به رطوبت خاک و مواد غذایی موجود در آن دارد. بنابراین در صورت سبز شدن بذور اگر سیستم ریشه گسترش پیدا نکند، نهالهای تولید شده از بین خواهند رفت. برای فراهم کردن شرایط و تامین رطوبت لازم برای رشد بذور نهالهای تولید شده بهتر خواهد بود که عمق کشت تا اندازه ای عمیق در نظر گرفته شود تا نهالهای حاصل شده در اثر خشک شدن خاک سطحی از بین نرفته، فرصت استقرار و نفوذ ریشه های خود را در خاک داشته باشند. معمولا عمق کشت بستگی به بزرگی و کوچکی بذر دارد. بذور ریزتر باید در عمق کم که در پاره ای موارد کشت بذور بدون پوشانیدن آن را ایجاب می کند، در مورد بذور درشت تر عمق کشت افزایش می یابد.

عمق کشت همچنین به بافت خاک مربوط بوده و خاک های سنگین، کمتر و در خاکهای سبک و ماسه ای به علت سهولت خروج اندامهای هوایی نهال از آن، می توان عمق کشت را افزایش داد.

برای فراهم کردن رطوبت خاک در اثر جمع آوری نزولات برای سبز شدن بذور، جلوگیری و تاخیر در تبخیر آن می توان مبادرت به کشت در ته جویچه هایی که عمق آنها در حدود 10سانتی متر می باشد نمود. در این روش بدون اینکه عمق کشت بذر زیاد شود، بذور عملاً از رطوبت بیشتری استفاده می کنند.

بازدید بذرکاری یکی از مراحل مهم در بذرکاری مراتع می باشد. منظور از این بازرسیها این است که ملاحظه شود آیا بذور، سبز شده و از خاک خارج شده اند و یا اینکه در اثر عوامل محیط از بین رفته اند. بدیهی است تا برطرف کردن عامل از بین برنده نمی توان اقدام به بذرکاری نمود. برنامه بازدید و کنترل بذرکاری 2 هفته و چهار هفته پس از کشت و همچنین اوایل پاییز و اوایل بهار سال بعد، از لحاظ اطلاع از استقرار گیاهان خواهد بود.

تک کشتی یا کشت مخلوط

پس از اینکه نتیجه آزمایشها در مورد گونه های وارد شده حاصل شد و همچنین نتایج مقایسه کیفیت و کمیت علوفه این گونه ها با گونه های بومی بدست آمد برای هر منطقه یک سری گیاه می توانند انتخاب شوند که با توجه به نوع دام استفاده کننده و همچنین منظور از ایجاد مراتع و سرانجام فصل استفاده خواهد بود.

در مورد کشت این گیاهان می توان به صورت تک کشتی و یا کشت مخلوط و ترکیب چند گیاه اقدام کرد. هر یک از دو روش فوق محاسن و معایبی به شرح زیر دارد:

1- محاسن تک کشتی

1- سهولت بذرکاری یکنواخت.

2- به علت یکنواختی خوشخوراکی، چرا یکنواخت خواهد بود.

3- تولید علوفه در فصلی که مورد احتیاج می باشد.

4- خصوصیات رشد ورشد مجدد گیاهان یکنواخت خواهد بود.

5- امکان انتخاب سازگارترین و بهترین گونه برای منطقه.

6- ترکیب گیاهی ثابت بوده، کمتر تغییر می کند.

7- کم بودن هزینه های استقرار.

8- استقرار گونه های اساسی سریعتر خواهد بود.

9- سهولت اجرای برنامه های اداره منطقه.

2- محاسن کشت مخلوط

1- در مواردی که خاک منطقه یکنواخت نباشد امکان ایجاد پوشش یکنواخت وجود دارد.

2- طولانی بودن دوره رویش و در نتیجه مهیا بودن علوفه سبز و آبدار برای مدت طولانی.

3- بالا بودن میزان محصول علوفه-نتایج موسسات تحقیقاتی روسیه 4/14 درصد افزایش محصول به طور متوسط در 82 منطقه را نشان می دهد.

4- بالا بودن ارزش غذایی علوفه.

5- بالا بودن خوشخوراکی علوفه به علت متنوع بودن نوع گیاهان.

6- به دلیل متفاوت بودن درجه مقاومت گیاهان در مقابل شرایط آب و هوایی و حمله آفات و حشرات، کلیه پوشش از بین نمی رود.

7- پوشش و حفاظت سریع و بهتر خاک.

8- سازگاری بهتر با تغییرات خاک – موقعیت محلی و سر انجام شرایط آب و هوایی.

9- استفاده بیشتر از کلیه طبقات خاک.

10- استفاده چند جانبه از منطقه (تولید علوفه برای دام و حیوانات شکاری).

11- استفاده از گیاهان دیگر به منظور کشت با گونه هایی که بذر آنها گران بوده و یا امکان فراهم کردن بذر آنها برای کشت تمامی منطقه وجود ندارد.