روزه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

روزه در ادیان جهان

روزه گرفتن یکی از واجبات مسلم دین مبین اسلام است و در قرآن کریم به صراحت می فرماید :

» یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تنفون«

ای افرادی که ایمان آورده اید روزه بر شما نوشته شد آن چنان که برکسانی که قبل از شما بودند نوشته شده بود ، باشد که پرهیزگار شوید .»

کلمه ی کتابت معنایش معروف است ولی گاهی کنایه از واجب شدن عملی و یا تصمیم برانجام یک نوع عمل اطلاق می شود . و صوم در لغت خودداری است و از همین رو است که به صمت (سکوت) نیز صوم می گویند؛ زیرا ؛ آن هم خود داری از سخن گفتن است ، اصل صوم در لغت به معنی امساک و خودداری است ولی در شرع عبارت است از این که کسانی که دارای شرایط خاصی هستند باید از چیزهای مخصوص در زمان معینی خودداری نمایندو منظور از « ان الذین من قبلکم» امت های گذشته و پیش از ظهور اسلام است ؛ « امت های انبیای پیشین چون امت موسی و عیسی و غیر ایشان است . »

اما از این آیه ی شریفه می توان این طور استنباط کرد که روزه بر امت های پیش از مسلمانان واجب بوده است و لزومی ندارد که روزه ی وضع شده برای پیشینیان شبیه روزه ی مسلمانان باشد ؛ به بیان دیگر در نحوة روزه گرفتن و مدت آن و اقسام در میان ادیان ، تفاوت هایی مشاهده می شود.

درحال حاضر آن شیوه ی روزه داری که مورد نظر قرآن کریم است در متون دینی ادیان دیگر نیامده است و این موضوع از نظر مسلمانان دلیلی بر تحریف کتب دینی آن ها است . با این وجود در تورات و انجیل نشانه هایی ازوجود روزه در میان یهودیان و مسیحیان اولیه به چشم می خورد و یهودیان و مسیحیان تا عصر حاضر نیز در سال ، چند روز به روش های مختلف روزه می گیرند واز خوردن گوشت ، شیر و حتی از مطلق خوردن و نوشیدن خودداری می کنند ؛ در قرآن مجید نیز داستان روزه ی ذکریا و قصه ی روزه ی مریم از سخن گفتن آمده است .

« من برای خدای رحمان روزه گرفته ام و با احدی امروز سخن نمی گویم » و «گفت پروردگارا برای من نشانه ای قرار ده ، خداوند گفت : (نشانه آن است که ) با مردم سه روز و سه شب سخن نگویی » آیه ای اخیر به فرمان خدا به حضرت ذکریا (ع) مبنی بر روزه ی سکوت گرفتن ، به عنوان نشانه ای برای اطمینان قلب آن حضرت اشاره دارد. مسلم است که این نوع روزه با روزه ی تصریح شده در اسلام تفاوت داردم با مطالعه در منابع ادیان جهان مشخص می شود ، که روزه به صورت های مختلف در میان ایرانیان وجود داشته است که می توان به موارد ذیل به عنوان نمونه اشاره کرد :

در دین یهود ، موسی نخستین و بزرگ ترین روزه دار خوانده شده است ، در تورات آمده است : وقتی که ایشان برای دریافت کلام خداوند عازم کوه می شوند به مدت چهل شبانه روز از خوردن آب و نان پرهیز می کنند و سخنان خداوند یاه « ده فرمان» را که بر او نازل می شود و بر روی الواح سنگی می نویسد. در آیین یهود روزه جزئی از مجموعه ی اعمالی است که فرد یهودی برای ذیل ساختن تن و رنجور کردن آن ، انجام می دهد ؛ به این نوع عملکرد در اصطلاح (innah ncgcch) گفته می شود.

از همین رو است که علمای یهود از روزگاران کهن در تفسیر آیه ی 29 از باب 16 سفر لاویان گفته اند : این برای شما فریضه ی دایمی باشدکه در روز دهم از ماه هفتم جان های خود را ذلیل سازید و … نه تنها روزه داشتن بلکه پرهیز از استحمام ، پوشیدن کفش ، استفاده از روغن برای مو و … را لازم می دانسته اند.

در عهد قدیم از روزه داشتن افرادی هم چون داوود ، الیاس ، دانیال و جمعی بسیار ، سخن رفته است ، که بیان گر یک سنت دینی مرسوم برای رسیدن به هدف مورد نظر در میان یهودیان بوده است ازجمله :

…. پس داوود برای سلامت طفل از خدا استدعا کرد ، روزه گرفت و تمامی شب را بر روی زمین خوابید ، مشایخ خانه اش براو برخاستند تا او را از زمین برخیزانند اما قبول نکرد و با ایشان نان نخورد .

… پس روی خود را به سوی خداوند متوجه ساختم تا بادعا و تضرعات و روزه و پلاس و خاکستر ، مسالت نمایم .

و در روز بیست و چهارم این ماه بنی اسرائیل روزه دار و پلاس در بر و خاک بر سرجمع شدند و « (بنی اسرائیل) آن روز را درآن جا روزه داشته ، گفتند که برخداوند گناه کرده ایم و شموئیل بنی اسرائیل را درمصفه داوری نمود.

علاوه بر این ها در تلمود که کتاب میشنا (روایات یهودیان ) جزئی از آن است ، به موضوع روزه اشاره شده و احکام و قواعد روزه بیان گردیده است .

این مطالب دلیلی بر وجوب روزه در میان یهودیان به شمار نمی رود ولی رواج روزه گرفتن در بین آنان را می نمایاند ؛ در ماه های چهارم و پنجم ، هفتم و دهم هر سال به روزه داری دست می یازدیدند و روزه ی آن ها همراه با ندبه و زاری بود.

یهودیان به دلایل مختلف روزه می گرفتند :

الف) برسر لطف آوردن خداوند به منظور پیش گیری یا پایان بخشیدن به یک مصیبت الهی

ب) هنگامی که یک تهدید یا حمله از سوی دشمنان و یامصیبت طبیعی متوجه آن ها می شد به روزه عمومی توجه می کردند.

ج) روزه داشتن به منظور کسب آمادگی برای قبول امر خطیر ملاقات با ارواح مردگان .

از جمله می توان از این حوادث نام برد : در کتاب سوری آمده است وقتی فرزند داوود پس از تولد بیمار می شود وی برای سلامتی طفل دعا می کند و روزه می گیرد و گریه می کند و …

و زمانی یونس برای هدایت مردم گمراه وارد شهر نینوا شد و هشدار داد که اگر ایمان نیاوردند چهل روز دیگر شهر سرنگون خواهد شد ، مردم ایمان می آورند و از ظلم و ستم دست می کشند و برای پیش گیری از نزول بلا روزه می گیرند و به عزاداری می پردازند و حتی حیوانات را هم از خوردن و چریدن باز می دارند و بالاخره خدا از نزول بلا منصرف شد.

یک بار نیز شاه هخامنشی با توطئه ی هامان یکی از شاه زادگان قصد کشتن یهودیان را در سراسر ایران می کند و