تحقیق درباره مدیریت ژاپنی، مدیریت آمریکائی – مدیریت Z و بحث در مورد امکان اعمال آنها در سیستم مدیریتی جامعه ایرانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

مدیریت ژاپنی – مدیریت آمریکایی – مدیریت Z و بحث در مورد امکان اعمال آنها در سیستم مدیریتی جامعه ایرانی

ابتدا در ورود به بحث لازم است به خصوصیات ویژه هر یک از شیوه های مدیریتی فوق اشاره شود.

مدیریت ژاپنی

مدیریت آمریکایی

(برنامه ریزی)

1- جهت گیری بلندمدت است.

2- انجام تصمیم گیری بصورت گروهی از طریق همراهی جمعی است.

3- همکاری جمعی فراوان در آماده سازی و تصمیم گیری وجود دارد.

4- مسیر تصمیمات از پایین به بالا و برعکس صورت می گیرد.

5- روند تصمیم گیری کند است اما بسرعت و بدون مقاومت اجرا می شود.

1- جهت گیری اصولاً کوتاه مدت است.

2- تصمیم گیری فردی انجام می شود.

3- همکاری مردمی اندک در تصمیم گیری و آماده سازی وجود دارد.

4- تصمیمات در بالا گرفته شده در سطوح پایین جاری می شود.

5- روند تصمیم گیری سریع است اما اجرای آن کند و با مقاومت صورت می گیرد.

مدیریت ژاپنی

مدیریت آمریکایی

(سازمان دهی)

1- مسئولیت پذیری گروهی است و پاسخگویی نیز گروهی می‌باشد.

2- مسئولیت تصمیم گیری روشن و آشکار نیست.

3- سازمان ساختاری غیررسمی دارد.

4- فلسفه و فرهنگ سازمان هماهنگ با روح جمعی بوده و فرد هویت سازمانی دارد.

5- سازمان در رقابت با سازمانهای دیگر است.

1- مسئولیت پذیری فردی است و مشخصاً فرد باید پاسخگو باشد.

2- مسئولیت تصمیم گیری شفاف وآشکار است.

3- ساختار سازمان رسمی و دیوانسالارانه است.

4- فلسفه و فرهنگ سازمانی خاصی وجود نداشته و هویت فرد با رشته کاری و تخصص او شکل می گیرد.

5- فرد در رقابت با افراد دیگر است.

مدیریت ژاپنی

مدیریت آمریکایی

(استخدام نیروی انسانی)

1- استخدام نیروی کار او میان نیروهای جوان فارغ التحصیل بوده و جابجایی مستخدمین از سازمان استخدامی اولیه بندرت صورت می گیرد.

2- ترفیع در پایه های سازمانی کند بوده وعمدتاً براساس ارشدیت صورت می گیرد.

3- تقویت فرهنگ وفاداری به شرکت و سازمان غالب است.

4- ارزیابی کار کارمندان