لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
چالشهای موجود در زراعت برنج کشور و راهکارهای آن
تهیه کننده:
دکتر الهیار فلاح استادیار و عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات برنج - آمل email : afallah1@yahoo.com
چکیده :
اهمیت توجه به زراعت برنج امر بدیهی است چون برنج بعد از گندم غذای اصلی مردم کشور ماست . سطح زیرکشت برنج در کشور در حدود 600 هزار هکتار می باشد که در ده سال گذشته بین 550 تا 650 هزار هکتار در نوسان بوده است . در سواحل دریای مازندران ، حدود 460 هزار هکتار زمین شالیزاری وجود دارد . بنظر می رسد زراعت برنج در ایران با چالشهای متعددی مواجه است که می توان به تخریب منابع طبیعی ، عدم عمران و توسعه روستاها ، عدم مشارکت کشاورزان در تصمیم گیری و سیاست گذاری ، وجود نظامهای سنتی ، بالا بودن ریسک تولید در زراعت برنج و عدم توسعه صنایع جانبی و تسریع در عملیات تسطیح اراضی شالیزاری اشاره نمود. در این مقاله بطور اجمالی موارد گفته شده مورد بحث قرار میگیرد .
مقدمه :
من وجدماء و تراباً ثم افتقر فابعده الله
«کسی که آب و خاک داشته باشد و نیازمند باشد خداوند او را از رحمت خود دور خواهد نمود»
بدیهی است توجه به زراعت برنج در کشور از اهمیت ویژهای برخوردار است . برنج غذای اصلی مردم کشور ماست و هر خانوار ایرانی در روز حداقل یک وعده غذایی برنج مصرف می کند. روند رشد جمعیت در کشور و نیاز جامعه به برنج ما را بر آن میدارد برای سال 1400 هجری شمسی که جمعیت کشور در حدود 100 میلیون نفر خواهد شد برنامه ریزی کرد و برای رسیدن به هدف باید چالشهای پیش رو را شناسایی کرد.
عوامل و منابع مؤثر در تولید یا زراعت محصول کشاورزی شامل ، نیروی انسانی ، زمین ، سرمایه و منابع طبیعی است . تخریب منابع طبیعی ، عدم عمران و توسعه روستاها ،عدم مشارکت کشاورزان در تصمیم گیری و سیاست گذاری ، وجود نظامهای سنتی ، بالا بودن ریسک تولید در زراعت برنج و عدم توسعه صنایع جانبی و تسریع در عملیات تسطیح اراضی شالیزاری از جمله عواملی هستند که روند افزایش و ثبات تولید برنج در کشور را دچار دستخوش نوسانات می کند. در این مقاله بصور اجمالی موارد گفته شده مورد بحث قرار میگیرد .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 14 صفحه
قسمتی از متن .doc :
کشور یمن با حدود ۱۶ میلیون نفر جمعیت و ۵۳۶ هزار کیلومتر مربع وسعت در جنوب غربی آسیا و جنوب شبه جزیره عربستان واقع شده است. این کشور از جمله ممالک عربی است که تاریخ پر افت و خیزی داشته است. جمهوری یمن در عصر باستان از حکومت ملکه سبا تا سلطه امپراطوری های روم و ایران را تجربه کرده است. امروزه به یمن به عنوان مرکز ترانسشیپمنت در منطقه نگاه می شود. در سال ۱۹۶۲ در پی یک کودتای نظامی جمهوری یمن شکل گرفت که پس از آن جنگ های داخلی با حمایت سعودی ها و اردنی ها از سلطنت طلبان و مصری ها از جمهوری خواهان تا ۱۹۷۰ ادامه پیدا کرد. یمن جنوبی که حکومتی مارکسیستی داشت از حمایت های شوروی سابق برخوردار بود و کشورهای مصر و سوریه نیز از آن حمایت می کردند. یمن جدید یا جمهوری یمن در سال ۱۹۹۰ پس از اتحاد جمهوری عربی یمن (یمن شمالی) و جمهوری خلق دموکراتیک یمن (جنوبی) بنیان های اولیه خود را استوار ساخت. پس از آن صنعا به عنوان پایتخت سیاسی و عدن به عنوان پایتخت تجاری آن معرفی گردید. از نظر اقتصادی یمن را کشور فقیری می دانند. از نظر طبقه بندی در آمارهای سازمان های جهانی نیز نام یمن را باید در فهرست کشورهای کمتر توسعه یافته (Least Developed) جستجو کرد. از نظر وضعیت عمومی نیز بیشتر مردم آن به کشاورزی سنتی و پرورش گوسفند، بز و شتر مشغولند. نفت یمن که از سال ۱۹۸۰ استخراج می شود بخشی از درآمد ملی را تشکیل داده و نفت وارداتی به یمن نیز بیشتر با پالایش و تولید فرآورده به خارج صادر می شود. یکی از اصلی ترین محل های تامین درآمد یمن کارگران یمنی در خارج از کشور و نیز کمک های برخی سازمان های بین المللی است. این کشور به عنوان پر جمعیت ترین کشور شبه جزیره وسعت زیادی نداشته و در سال ۲۰۰۰ نیز تولید ناخالص داخلی آن برابر ۸۳۲/۵ میلیون دلار بوده است که می توان سرانه تولید ناخالص داخلی آن را کمتر از ۴۰۰ دلار دانست و آن را در ردیف برخی کشورهای فقیر آفریقایی قرار داد. مهمترین صنعت این کشور نفت و گاز است که با احداث پالایشگاه عدن در ۱۹۹۴ عمده ترین بخش درآمد صادراتی آن را تشکیل می دهد و بهبود در ارقام صادراتی آن نیز بدین دلیل بوده است به طوریکه صادرات آن از رقم ۹۳۴ میلیون در سال ۱۹۹۴ به ۱۹۳۵ میلیون دلار در سال ۱۹۹۵ رسید. درسال ۲۰۰۰ بنابر گزارش سازمان تجارت جهانی ارزش صادراتی این کشور برابر ۰۹۷/۴ میلیون دلار بوده که از سال ۱۹۹۰-۲۰۰۱ رشد سالانه ۱۵ درصدی را تجربه کرده است. این کشور از نظر صادراتی رشد چشم گیری داشته است. این رقم تا سال ۲۰۰۱ سالانه بیش از ۱۵ درصد رشد داشته است. یکی از شرکای تجاری این کشور آمریکا است که بدلیل حادثه ۱۱ سپتامبر و برخی تحرکات تروریستی این کشور باعث شد که این کشور در سال ۲۰۰۱ با ۲۱ درصد کاهش حجم تجارت، رشد مداوم خود را از دست بدهد. واردات این کشور در سال ۲۰۰۰ برابر ۳۲۴/۲ میلیون دلار بوده که رشد سالانه ای برابر۳ درصد را از سال ۱۹۹۱ تا کنون تجربه کرده است. واردات این کشور در سال ۱۹۹۱ برابر ۲۰۲۵ و تا سال ۲۰۰۱ به ۲۲۶۰ میلیون دلار رسیده است. جالب این است که واردات این کشور در ده سال گذشته رشد چندانی نداشته است. رشد اقتصادی این کشور سالانه برابر ۶ درصد بوده و نرخ تورم آن سالانه در حدود ۱۶ درصد است. از سوئی نیز اقتصاد این کشور با حجم بالای بیکاری دست به گریبان است. نرخ بیکاری این کشور در حدود ۳۰ درصد پیش بینی می شود. امارات متحده عربی، کره جنوبی، عربستان سعودی، ژاپن، مصر و آمریکا از مهمترین شرکای تجاری یمن محسوب می شوند. تاریخ عمومی تجارت در عدن نقش تاریخی یمن در ترانزیت را می توان شاید در حد ایران دانست. عدن بندری است که در ساحلی باریک واقع شده و پس از اندک مسافتی به کوه های شمسون و صحرای راب الخالی می رسد. عدن ثروتمندترین شهر اعراب باستان است و قدمت آن به ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد باز می گردد. عدن حلقه اتصال تجارت دریای مدیترانه و اقیانوس هند بود بدین صورت که کشتی های آن دوران پس از تخلیه مالتجاره در بندر عدن آن را به کاروان
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
صنعت هوایی کشور
یک فرودگاه جدید در سال 1379 در تهران راه اندازی شد. این فرودگاه که مجهز به تکنولوژی پیشرفته و هوانوردی است برآورد شده است که حدود یک میلیارد دلار خرج آن شده است. همکاری و سرمایه گذاری در این پروژه بوسیله سرمایه گذاران خصوصی و وابسته به دولت انجام شده است؛ که شامل آشیانه هواپیماها، غذاهای میهمانان (مسافران) در داخل هواپیماها، هتل، فروشگاههای معاف از مالیات، بنزین گیری و همچنین حمل و نقل مسافرین فرودگاه.
طرح اصلی:
در آینده نزدیک تمام پروازهایی که از فرودگاه مهرآباد انجام می شود به این فرودگاه منتقل می شود (شامل پروازهای داخلی و خارجی). مطالعات انجام شده به وسیله سازمان هوانوردی کشور، به این نتیجه رسیده که فرودگاه مهرآباد قابل بزرگ شدن نیست و باید یک فرودگاه جدید با امکانات جدید که گنجایش بیشتری را داشته باشد، بود.
این فرودگاه که طرح اصلی آن در سال 1340 داده شد و در سال 1350 شروع شده بود، به خاطر اوضاع سیاسی آنزمان متوقف شد. بهرحال مسئولیت ساخت این فرودگاه به عهده وزارت راه و ترابری بوده است.
اندازه گیری زمان ساخت:
عملیات ساختمانی در سال 1373 و در مراحل مختلف انجام شد. فاز اول این فرودگاه در سال 1379 تکمیل شده و قابلیت حمل 12 میلیون مسافر و دویست هزار تن بار را در سال دارد. بستگی به استقبال و درخواست، طراحی فرودگاه این اجازه را میدهد که تا سقف بیست میلیون مسافر و 375 هزار تن بار در سال و همینطور با ساخت آخرین فاز این فرودگاه تا چهل میلیون مسافر و 700 هزار تن بار و کالا در سال انجام دهد.
فاز اول شامل باندی با 4200 متر در 45 متر و 10.5 متر شانهای عریض است. جمعأ 12.8 کیلومتر راه تاکسی رو این باند را به قسمت ترمینالهای مسافران و بار، و آشیانه های این فرودگاه وصل میکند.
برج مراقبت:
برج مراقبت 56.9 متر ارتفاع و مساحت 1100 متر مربع را دارا میباشد. این برج با نمای شیشه ای خود 6800 متر مربع را در بر میگیرد. این برج مراقبت با داشتن 755 DVOR (خیلی فرکانس بالا با داشتن تمام جهات)، بوسیله یک شرکت انگلیسی بنام Fernau، و 2020 DME (تجهیزات اندازه گیری مسافت) و Normarc ILS NM 7000 دستگاه سیستم فرود، و فراهم کردن دستگاه رایانه ای که کمک به نشستن هواپیماها می کند، تشکیل شده است.
ساختمان پایانه (ترمینال):
ساختمان پایانه مسافران با 78.357 متر مربع و با داشتن سه طبقه، که شامل یک زیرزمین تکمیل شونده، قسمت پروازها، و قسمت فرودها؛ و همچنین یک اشکوب کوتاه برای قسمت پروازهای ورودی دارد. تعداد 14 پل هوایی، هواپیماها را به راهروهای و دریچه های ورودی و خروجی وصل میکنند. این ساختمان 1800 پارکینک در دو طبقه که به وسیله پلهای پیاده درست شده است، دارا می باشد. همچنین دارای دو راه جداگانه برای قسمت نشستن پروازها و بلند شدن پروازها دارا می باشد. همچنین این ساختمان دارای قسمت اداری، سرویس دهی، نگهداری، پلیس فرودگاه و قسمت ایمنی می باشد.
کاربردپذیری، سودمندی:
محل دور این فرودگاه باعث ایجاد شغلهای جدید و سودمند شده است. همینطور برای تهیه آب این فرودگاه مشغول حفاری چاههای آب هستند ولی فعلاً آب آشامیدنی را از تهران تهیه میکنند. پالایشگاه تهران در حال اجرای عملیات سوخت رسانی بوسیله یک لوله 250 میلی متری است که 33 کیلومتر طول آن می باشد. پخش مایحتاج اطراف فرودگاه بوسیله یک تونل 2850 متری آسان شده است. قرارداد شرکت مخابرات برای برقراری ارتباط بوسیله 400 خط ارتباطی با فرودگاه مهرآباد و در آینده به 2000 خط ارتباطی؛ همچنین یکی دیگر از موارد سودمندی این فرودگاه است.
پیمانکار فرودگاه:
شرکت Aeroports de Paris مسئول اجرای این طرح و سرپرست قسمت طراحی، نصب، آزمایش سیستمهای فرودگاه، و همینطور هماهنگی تمام قسمتها بود. شرکتهای اصلی که این پروژه را در دست احداث داشتند، دو شرکت ایرانی هستند که عبارتند از شرکت دی و شرکت ساختمان ملی. شرکت بین المللی انگلیسی Fernau در این پروژه همکاری داشته است.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 28
بخش اول
معماری ایران در دوره قبل ازاسلام
معماری در دوره ماد و هخامنشی
اصول معماری ایرانی
به طور کلی اصول معماری ایرنی عبارتند از :
مردم واری : یعنی داشتن مقیاس انسانی که آن را می توان در عناصر مختلف معماری ایران مشاهده کرد . به طور مثال اگر سه دری ( اتاق خواب ) را در نظر بگیریم، اندازه ی ان بر حسب نیازهای مختلف یک زن، مرد، بچه یا بچه های آنها، لوازم مورد نیاز و … در نظر گرفته شده است یا برای جلوگیری از گزند گرمای زیاد ایران، دیوار را دو پوسته می ساختند و یا نور را از سقف می گرفتند.
پرهیز از بیهودگی : در معماری ایران بر این اصل تاکید فروان شده است، به عنوان مثال نصب مجسمه ها که در اغلب بناهای سرزمین های دیگر معمول است در معماری ایرانی وجود ندارد.
نیارش : اصطلاحی است در معماری و به کلیه کارهایی اطلاق می شود که برای ایستایی و پایداری بنا انجام می گیرد. به عبارت دیگر، نیارش مجموعه ای است از امور محاسباتی و استاتیکی به انضمام مصالح شناسی و انتخاب و استفاده از مناسب ترین و کمترین مصالح. به عنوان مثال در گذشته بیشتر تکیه ی معماران بر اصول مهندسی بوده است و به نظر آنان هنگامی بنا زیبا بوده که از لحاظ ایستایی نیز نمایان گر ایستا بودن خود باشد.
در نیارش از مقیاسی به نام « پیمون » استفاده می شده است. پیمون یکی از ضوابطی بود که برای تعیین تناسب بین اجزای بنا رعایت می شد. با استفاده از نیارش و پیمون، سه مرحله ی مهم طرح ، محاسبه و اجرا به بهترین نحو انجام می یافت به طوری که طرح زیبا، محسبات صحیح و اجرا نیز ساده می شد.
خود بسندگی : به عبارتی، خود کفایی است و به مفهوم استفاده از حداکثر امکانات موجود و در دسترس و مصالح بوم آورد است. به این تریتب کار با سرعت بیش تر انجام شده و مصالح با طبیعت اطراف خود هماهنگی بیش تری داشته است.
درون گرایی : یعنی به دلیل وضع جغرافیای خاص بساری از مناطق ایران، مانند خشکی، بادهای مختلف، و شن های روان و … امکان ساخت بناهای برون گرا نبوده است. به عنوان مثال در نقشه تخت جمشید «درون گرایی » کاملاً دیده می شود.
شیوه های معماری ایرانی
به طور کلی معماری ایرانی دارای شش شیوه می باشد که دو شیوه ی آن مربوط یه معماری قبل از اسلام و چهار شیوه ی بعدی آن مربوط به معماری بعد از اسلام می باشد. این شیوه ها عبارتند از :
شیوه های معماری ایران
معماری قبل از اسلام معماری بعد از اسلام
در این بخش به بررسی شیوه های معماری در قبل از اسلام می پردازیم :
الف ـ شیوه ی پارسی : این شیوه مربوط به زمان مادها تا حمله ی اسکندر یعنی از قرن 8 تا 3 ق.م می باشد .
مهم ترین خصوصیات شیوه ی پارسی عبارت است از:
استفاده از سنگ های بریده، منظم و گاهی صیقل خورده و بهره گیری از بهترین نوع مصالح از لحاظ مرغوبیت، رنگ و دوام از هر جاکه میسر بوده است.
آماده کردن پی بنا با سنگ ریزه و سنگ لاشه و قرار گرفتن بنای ساختمان بر روی سکو و تخت گاه.
نهادن ستون ها در حداکثر فاصله ی ممکن و تا ارتفاع بسیار چشم گیر و آرایش سرستون ها با جزئیاتی که برای تحمل بار سقف چوبی کاملاً متناسب و منطقی باشد.
پوشش با شاتیر، تیر و تیرچه ی چوبی سخت و بریده و درودگری شده.
آرایش دیواره های اطراف پلکان های کوتاه و مال رو با نقش های برجسته و کنگره های زیبا و متناسب.
ساختن دیواره های جدا کننده با خشت خام و آرایش داخلی و خارجی آن با کاشی رنگی لعاب دار.
پرداختن فرش کف با بهترین مصالحی که در آن روزگار یافت می شده است.
تعبیه ی سایبان و آفتاب گیر منطقی و ضروری برای ساختمان ها.
معماری در دوره ی مادها
مادها در آذربایجان، حدود کردستان و لرستان، ری قدیم و اصفهان مسکن داشتند. پارس ها با بومیان و
همسایگان نیرومند خود مانند « آشوریان » و « اورارتویی ها » (ourartou) به جنگ و ستیز پرداختند و دیه ها و مساکن این نواحی را یکی پس از دیگری تصرف کردند و به دور شهرها بارو کشیدند. فرمانروایان قبیله های ماد در یک جا گرد آمدند و دولت های کوچکی تشکیل دادند. مادها به مدت 100 سال پایدار ماندند و از اوسط قرن 9 ق.م کم کم برای دولت نیرومند آشور مایه ی دردسر شدند.دولت ماد در سال « 550 ق.م » منقرض و جزو دولت پارس شد.
سه ناحیه ی عمده ی دولت ماد عبارتند از:
ـ همدان
ـ ری
ـ نسا (حدود کرمانشاه )
هگمتانه یا همدان امروزی، پایتخت مادها، و نخستین شهر هخامنشی بود که تا زمان اشکانیان نیز پایتخت تابستانی به شمار می رفت. آثار مکشوفه ی معماری در هگمتانه، شامل برج، حصار و بناهای عظیم خشتی، خبر از یک شهر یا دژ تابستانی می دهد. شهر باستانی مکشوفه از لحاظ معماری و نیز از لحاظ تاسیات دفاعی و حفاظتی، دارای ویژگی هایی است که در نوع خود کم نظیر است. از دیگر آثار این دوره می توان از شهرهای بیستون، کنگاور و اسپیدانه ( اصفهان ) نام برد. آثار معماری دوره ی ماد عبارتند از:
ـ دخمه ی « داو دختر » در فارس.
ـ دخمه ی « قزقاپان » یا قیزقاپان ( رباینده دختر ) در سلیمانیه ی کردستان عراق.
ـ دخمه ی « سکاوند » در کردستان.
ـ دخمه ی « فخرگاه » در کردستان.
ـ « گودین تپه » در جنوب شرقی کنگاور.
ـ « تپه ی نوشی جان » در جنوب همدان.
معماری در دوره هخامنشی
عصر هخامنشی با اقدامات سیاسی « کوروش » بنیان گذار آن سلسله، و ایجاد نخستین کانون امپراطوری خود در « پاسارگاد »، از سال « 550 ق.م » آغاز می شود. هنر هخامنشی معمو لاً به دو دوره تقسیم می شود :
اولین دوره در ویرانه های پاسارگاد شناسایی می شود که به فرمان « کوروش » برپا گردید؛ دوره ی دوم
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 27
اثرات نفت بر اقتصاد کشور
نفت و اقتصاد
میدان گازی جنوبی از اکتشافات شرکت ملی نفت ایران و بزرگترین منبع گازی مستقل جهان است. وسعت این مقدان 9 هزار و 700 کیلومتر مربع است. با توجه به وسعت میدان گازی پارس جنوبی، توسعه آن در فازهای مختلف در نظر گرفته شده و اراضی نزدیک عسلویه که در 270 کیلومتری جنوب شرقی بوشهر قرار دارد، به عنوان منطقه ساحلی برای ایجاد تأسیسات خشکی و توسعه مرحله این میدان انتخاب شده است. ضمنا به منظور ایجاد تسهیلات بیشتر در اجرای فازهای مختلف این طرح و همچنین به منظور گسترش فعالیتهای اقتصادی در محل اجرای طرح، ایجاد منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس به تصویب شورای عالی مناطق آزاد رسیده و ابلاغ شده است. ذخیره بخش مربوط به ایران که طبق آخرین برآوردها حدود 14/13 تریلیون متر مکعب و حدود 7 درصد کل ذخایر گاز جهان و بالغ بر 38 درصد ذخایر گازی کشور را به خود اختصاص داده، معادل 17 هزار و 100 میلیون بشکه است.
منطقه پارس جنوبی به سبب گستردگی بسیار به فازهای متعددی تقسیم شده که عملیات و بررسیهای مورد نیاز و در برخی موارد بهره برداریهای به عمل آمده در برخی فازها انجام گرفته است. فازهای 1 تا 11 با پیشرفتهای مختلف در دست اقدام است و فازهای بعدی که بنا به برخی منابع تا 28 فاز قابل گسترش است، در مراحل بعدی کار قرار دارند.
فاز یک
اجرای فاز یک طرح توسعه، میدان به منظور استحصال روزانه 25 میلیون متر مکعب گاز طبیعی، 40 هزار بشکه میعانات گازی و 200 تن گوگرد است. اجرای قرارداد مذکور، اواخر سال 1376 به شرکت پتروپارس واگذار و قرارداد آن به صورت بیع متقابل تنظیم شده است.
فازهای 2 و 3
اجرای فازهای 2 و 3 طرح توسعه میدان به منظور استحصال روزانه 50 میلیون متر مکعب گاز طبیعی، 80 هزار بشکه میعانات گازی و 400 تن گوگرد است. اجرای قرارداد مذکور، اکتبر 97 به کنسرسیوم شرکتهای توتال، پتروناس و گازپروم واگذار و قرارداد آن به صورت بیع متقابل تنظیم شد.
فازهای 4 و 5
اجرای فازهای 4 و 5 طرح توسعه میدان به منظور استحصال 50 میلیون متر مکعب گاز طبیعی در روز، 80 هزار بشکه میعانات گازی در روز، 5/10 میلیون تن گاز مایع در سال برای صادرات، 71 میلیون فوت مکعب اتان در روز و 400 تن گوگرد در روز است. اجرای قرارداد مذکور به مشارکت شرکتهای آجیپ و پتروناس در تاریخ 6 مرداد 1379 واگذار و قرارداد آن به صورت بیع متقابل تنظیم شد. بر اساس مفاد پیمان، اجرای طرح.
فازهای 6 و 7 و 8
اجرای فازهای، 8 و 7 و 6 طرح توسعه میدان به منظور استحصال 80 میلیون متر مکعب گاز ترش در روز، 120 هزار بشکه میعانات گازی در روز و 72 میلیون تن گاز مایع در سال است. اجرای قرارداد مذکور در تاریخ 19 تیر 1379 به شرکت پتروپارس واگذار شد.
فازهای 9 و 10
اجرای فازهای 9 و 10 طرح توسعه میدان عینا مشابه 4 و 5 است. مناقصه برای واگذاری قرارداد بیع متقابل با فاینانس در حال اجراست. این دو فاز به منظور استحصال 6/56 میلیون متر مکعب در روز در نظر گرفته شده است که در این میان 50 میلیون متر مکعب در روز گاز طبیع، 2 میلیون متر مکعب در روز گاز اتان، 05/1 میلیون تن در سال گاز مایع، 80 هزار بشکه میعانات گازی و 400 تن گوگرد در روز خواهد بود.
فازهای 11 و 12
اجرایی 11 و 12 طرح توسعه میدان، به منظور استحصال 50 میلیون متر مکعب گاز ترش دو روز، برای تأمین خوراک واحدهای تصفیه و مایع سازی گاز 80 هزار LNG بشکه میعانات گازی در روز است. مناقصه برای واگذاری قرارداد آن به صورت عقد قرارداد بیع متقابل با فاینانس در حال اجراست. در کنار توسعه میدان پارس جنوبی، احداث واحدهای پتروشیمی در