اصل و ترجمه مقاله لاتین Weight loss methods of high school wrestlers

Weight loss methods of high school wrestlers

ABSTRACT

PURPOSE: The purpose of this investigation was to assess the weight loss practices of Michigan high school wrestlers at all levels of competition. METHODS: A two-page survey was designed to assess weight loss behaviors of high school wrestlers. It was mailed by the Michigan High School Athletic Association (MHSAA) midway through the wrestling season to all Michigan high schools participating in interscholastic wrestling. RESULTS: Completed surveys were received from 2532 wrestlers. Wrestlers lost an average of 6 pounds during the season. Over 50% of wrestlers lost more than 5 pounds; 27% of wrestlers lost at least 10 pounds; 72% of wrestlers engaged in at least one potentially harmful weight loss method each week of the wrestling season; 52% used at least two methods each week; 12% used at least five methods each week. Weekly use of laxatives, diet pill, or diuretics was reported by 2% of wrestlers. Vomiting to lose weight was done at least weekly by 2% of wrestlers. Wrestlers who engaged in at least one rapid weight loss method per week lost more weight, began wrestling at an earlier age, and reported more binge eating compared with wrestlers who did not report weekly rapid weight loss. CONCLUSION: The majority of Michigan high school wrestlers engaged in at least one potentially harmful weight loss method each week of the wrestling season. Fasting and various methods of dehydration were the primary methods of rapid weight loss. Wrestlers who lost weight each week were more likely to binge eat. Potentially harmful weight loss practices were found to be common at all grades and success levels.

Key Words: WRESTLING, WEIGHT CUTTING, DEHYDRATION, EATING DISORDERS, HIGH SCHOOL

روش های کاهش وزن کشتی گیران دبیرستانی
چکیده
KININGHAM, R. B و D. W. GORENFLO . روش های کاهش وزن کشتی گیران دبیرستانی. علوم پزشکی. دانش ورزشی. جلد 33 . 5 نوامبر 2001 . صص 813 – 810 . هدف: هدف از این تحقیق، بررسی شیوه های کاهش وزن کشتی گیران دبیرستانی میشیگان در تمام سطوح رقابتی بود. مواد و روش: یک بررسی فشرده برای ارزیابی رفتار کاهش وزن کشتی گیران دبیرستانی طراحی شده بود. این توسط تیمی از انجمن ورزشی دبیرستانی میشیگان (MHSAA) از طریق فصل مسابقات کشتی به تمام دبیرستان های میشیگان شرکت کننده در میان مدارس کشتی ارسال شده بود. یافته ها: بررسی های انجام شده از 2532 کشتی گیر دریافت شد. کشتی گیران در طول فصل مسابقات به طور متوسط 6 پوند کاهش وزن داشتند. بیش از 50 % از کشتی گیران بیشتر از 5 پوند کاهش وزن داشتند، 27 % از کشتی گیران حداقل 10 % کاهش وزن داشتند، 72 % از کشتی گیران درگیر حداقل یک روش کاهش وزن بالقوه مضر در هر هفته از فصل مسابقات کشتی بودند، 52 % حداقل از دو روش در هر هفته استفاده می کردند، 12 % حداقل از پنج روش در هر هفته استفاده می کردند. استفاده هفتگی از مسهل ها (ملین ها)، قرص رژیم غذایی، یا داروهای ادرارآور توسط 2 % از کشتی گیران گزارش شده بود. استفراغ کردن برای کاهش وزن حداقل هفته ای یک بار توسط 2 % از کشتی گیران انجام می شد. کشتی گیرانی که درگیر حداقل یک روش کاهش سریع وزن در هفته بودند وزن بیشتری کم کرده بودند، کشتی را در سنین پایین تر شروع کرده بودند، و در مقایسه با کشتی گیران که کاهش سریع وزن هفتگی نداشتند پرخوری بیشتر گزارش کرده بودند. نتیجه گیری: اکثر کشتی گیران دبیرستان میشیگانی درگیر حداقل یک روش کاهش وزن بالقوه مضر در هر هفته از فصل مسابقات کشتی بودند. روزه داری و روش های مختلف از دست دادن آب بدن روش اصلی کاهش سریع وزن بودند. کشتی گیرانی که هر هفته کاهش وزن داشتند بیشتر احتمال داشت که پر خوری کنند. شیوه های کاهش وزن بالقوه مضر در تمام درجات و سطوح موفقیت معمول بودند. واژه های کلیدی: کشتی، کاهش وزن، از دست دادن آب بدن، اختلالات خوردن، دبیرستان.