تحقیق درباره کارایی الگوریتم مسیریابی شکسته شده برای شبکه های چندبخشی سه طبقهکارایی الگوریتم مسیریابی شکسته شد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 35

«کارایی الگوریتم مسیریابی شکسته شده برای شبکه های چندبخشی سه طبقه»

چکیده:

این مقاله شبکه های سویچنگ سه طبقه clos را از نظر احتمال bloking برای ترافیک تصادفی در ارتباطات چند بخشی بررسی می کند حتی چنانچه سویچ های ورودی توانایی چند بخشی را نداشته باشند و نیاز داشته باشند به تعداد زیاد وغیرمجازی از سویچهای میانی برای فراهم کردن این مسیرهایی که پلاک نشوند مطابق درخواستها مدل احتمالی این دید را به ما میدهد که احتمال پلاک شدن در آن بسیار کاهش یافته و تقریبا به صفر می رسد در ضمن اینکه تعداد سویچهای میانی بسیار کمتر از تعداد تئوریک آن است.

در این مقاله یک الگوریتم مسیریابی شکسته شده را فعال پلاک شدن در آن معدنی شده است برای اینکه قابلیت مسیریابی با fanout بالا را برآورده کند. ما همچنین مدل تحلیلی را بوسیله شبه سازی کردن شبکه بر روی

فهرست اصطلاحات: چند بخشی، ارزیابی عملکرد، مدل احتمالی، شبکه های سویچینگ

معدنی:

شبکه های clos بخاطر انعطاف پذیری وساده بود نشان بطور گسترده در شبکه های تلفن، ارتباطات Data و سیستمهای محاسبه ای موازی بکار برده می شوند. کارایی خیلی از برنامه های کاربردی بوسیله یک عمل چند بخشی موثر که پیغامی را به چند دریافت کننده بصورت همزمان می فرستد بهتر می شود. به عنوان مثال در سیستمهای چند پردازنده ای یک متغیر همزمان سازی قبل از آنکه پرازنده ا بکارشان ادامه دهند باید فرستاده شود. همانطوریکه برنامه های کاربردی به خدمات چند بخشی موثر که توسعه پیدا کرده نیاز دارند در طی چند سال اخیر حتی در شبکه های با دامنه عمومی طراحی سیستمهای سویچینگ که بطور موثر بادرخواستهای چندبخشی سروکار دارد نیز اهمیت پیدا کرده است.

تلاشهای زیادی برای سازگار کردن شبکه های clos (که در ابتدا برای ارتباطات نقطه به نقطه توسعه پیدا کرده بودند) برای آنکه با ارتباطات چند بخشی وفق پیدا کنند انجام شده است.شبکه clos چند بخشی با قابلیت پلاک نشدن هنوز بسیار گران در نظر گرفته میشوند برای همین کارایی آن را روی پیکربندی های کوچکتر از معمول در نظر نمی گیرند.

یک شبکه clos سه طبقه بوسیله نشان داده می شود که سویچهای طبقه ورودی m سویچهای لایه میانی و سویچهای لایه خروجی است، هر کدام از سویچهای لایه ورودی تاپورت ورودی خارجی دارند و به هر کدام از سویچهای لایه میانی اتصال دارد بنابراین ارتباط بین طبقه ورودی وطبقه میانی وجود دارد . هر سویچ طبقه خروجی عدد پورت خروجی دارد و به هر کدام از سویچها یک درخواست اتصال نشان داده میشود به شکل c(x,y) که در آن x یک سویچ ورودی و را یک مجموعه مقصد از سویچهای خروجی است.

چندی /1 درجه fanout درخواست نامیده می شود. به یک مجموعه از درخواستهای اتصال سازگار گفته می شود اگر جمع تصادفات هر کدام از سویچهای ورودی از بزرگتر نباشد وجمع تصادفات کدام از سویچهای خروجی بزرگتر از نباشد.

مقاله درباره پروتکل مسیریابی DSR

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 19

Dynamic Source Routing (DSR )

پروتکل مسیریابی DSR در شبکه های Adhoc مورد استفاده قرارمی گیرد . این پروتکل در دسته پروتکلهای مسیریابی On-Dmand قرار می گیرد وعملکرد این پروتکل بر اساس مسیریابی از مبدأ می باشد .

همانگونه که قبلاً هم ذکر گردید ،‌ Source Routing یک تکنیک مسیریابی است که در آن فرستنده بسته ،‌ ترتیبی کامل از نودهایی که باید بسته مذکور را forward‌ کنند مشخص می نماید وآن را در header‌ آن بسته قرارمی دهد . لازم به ذکر است که در این لیست ،‌ هرنود forward کننده با آدرس hop بعدی اش مشخص می شود .

Source Routing‌ در بسیاری از مفاهیم موجود در شبکه های سیم دار نیز استفاده می شود و به صورت استاتیک و یا داینامیک مسیر مورد نظر را مشخص می نماید .

در پروتکل DSR‌ اعلان مسیرها به صورت دوره ای انجام نمی گیرد . در این پروتکل نیز همانند سایر پروتکلهای On-Demand دیگر ،‌ مسیرها فقط در مواقع نیاز و از طریق پروسه کشف مسیر شکل می گیرند .

عملکرد کلی پروتکل DSR

هنگامیکه یک نود می خواهد بسته ای را به نود دیگری ارسال نماید ،‌ در صورتی که مسیری را به سمت آن مقصد نداشته باشد پروسه کشف مسیر انجام می گیرد تا مسیر مورد نظر بدست آید . سپس مسیر مذکور را در header بسته قرار داده و آن را در شبکه forward می کند . هر نودی که این بسته را دریافت می کند در صورتی که به عنوان مقصد آن بسته نباشد ‌،‌ به سادگی بر طبق آدرسهایی که در header اش قرار دارد آن را به سمت نود بعدی forward می کند . زمانی که بسته به مقصد نهایی اش می رسد توسط نرم افزار لایه شبکه آن نود دریافت می گردد .

هرنود متحرک در شبکه Adhoc دارای یک Route Cache می باشد که در آن مسیرهایی را که بدست آمده است cache می کند . هنگامیکه یک نود می خواهد بسته ای را به نود دیگری بفرستد ابتدا مسیرهای موجود در Route cache خود را بررسی می کند و در صورت عدم وجود یک مسیر معتبر به سمت آن مقصد پروسه کشف مسیر را راه اندازی خواهد کرد .

درطول مدت زمانی که آن نود منتظر است تا عملیات کشف مسیر انجام شود ،‌ می تواند پروسسهای طبیعی خود را ادامه دهد و بسته هایی را به نودهای دیگر بفرستد و یا از آنها دریافت نماید .

هر مدخل در Route cache‌ دارای یک زمان انقضا خواهد بود که بعد از اتمام این زمان ‌،‌ مدخل مربوطه ازcache پاک خواهد شد .

پروسه کشف مسیر

پروسه کشف مسیر به هر نودی در شبکه Adhoc‌ اجازه می دهد تا به صورت داینامیک مسیری را به سمت نود دیگری دراین شبکه پیدا نماید . این پروسه به صورت زیر انجام می گیرد .

ابتدا نود مبدأ یک بسته درخواست مسیر (RREQ) را به همسایگانش می فرستد . در این بسته آدرس مقصد ذکر گردیده است . هر یک از نودهای واسط با توجه به آدرس مذکور اقدام به ارسال این بسته به نودهای دیگر می نمایند تا در نهایت بسته RREQ‌ به مقصد برسد .

در صورتی که پروسه کشف مسیر موفقیت آمیز باشد نود فرستنده یک بسته پاسخ مسیر (RREP) را دریافت خواهد کرد که در آن ترتیبی از آدرس های مربوط به نودهایی که از طریق آنها بسته RREQ به مقصد رسیده است وجود دارد .

علاوه بر آدرس نود فرستنده ونود مقصد نهایی ،‌ یک Route Record نیز در هر RREQ قرار دارد. در Route Record ترتیبی از hop هایی که بسته برای رسیدن به مقصد نهایی از طریق آنها forward می شود قرار می گیرد . هر RREQ شامل یک شماره درخواست نیز می باشد که توسط نود فرستنده به صورت محلی تولید می شود .

زمانیکه یک نود ،‌ بسته RREQ را دریافت می کند با توجه به شرایط زیر اقدامات مختلفی را انجام خواهد داد .

در صورتی که (‌آدرس نود مبدأ ،‌ شماره درخواست ) در لیست درخواستهایی که اخیراً دیده است وجود داشته