مقاله درباره علائم و درمان لکنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

علایم و درمان

قسمت اعظم کودکان لکنتی درسالهای بین2 و 5سالگی یک نقص گفتاری از خود نشان می دهند.

تعداد زیادی از کودکان برنقایص که مخصوص دوران کودکی است غلبه می کنند. این کودکان معمولا نقص گفتاری خود رامنظماَ و بدون هیچ کوششی به کارمی برند،این طوربه نظرمی رسد

که گویی به مکث های خود توجهی ندارد، و دارای والدین ومعلمانی هستند، که در برابر الگوی

گفتاری آنها نگرانی از خود نشان نمی دهد ( شیمز ودیگران ، 1986).

پیشرفتهایی که در زمینه تشخیص افراد لکنتی خردسال صورت گرفته این را ممکن ساخته است تا بتوانیم بین کودکانی که بر نقص خود بدون استفاده ازبرنامه آموزشهای ویژه غلبه خواهند

کرد وآنان که نیاز به درمان خواهند داشت تمایزی قایل شویم ( آدامزودیگران 1977).از نظر کمی افراد لکنتی در تکلم دارای مکثهایی هستند که تعداد آن بیش از مقداری است که در کودکان نرمال مشاهده می شود.آدامز( 1982 ) وکالپ ( 1984 )و دیگران گزارش داده اند که بیش از 10درصد به مکالمات می پردازند ( مثل کا...کا...کاغذ )،کلمه ها را طولانی تلفظ می کنند (مثل سـ...سد )،کلمات را شکسته ادامه می نمایند (مثل،پیـشـ...ی)ویا مکثهای تنش زا دارند(مثلاحالت

ویژه ای به لبها می دهند سریع پلک می زنند و رفتارشان پرازتنش است).کودکان طبیعی ونرمال تمام کلمه وعبارت راتکرارمی کنند( مثل«من...من...من آب نبات می خواهم »)عبارات راناقص

ادا می نمایند (مثل «من بادکنک...مامان برام پسی می خری؟»).

اصوات را زیاد به کار می برند (مثل،اوه،آه...هوم ) و مکث هایشان طولانی است (مثل من بیسـ-

-کویت (مکث)می خوام»).

سه خصوصیت دیگر افراد لکنتی را از افراد غیر لکنتی متمایز می سازند.اول این که افراد لکنتی هنگام تکلم دچار زحمت وتنش های نمایان تری می شوند ( آدامز ودیگران 1980) د وم

این که افراد لکنتی هنگامی که می خواهندروان ورسا صحبت کنندازسرعت کمتری برخوردارند.

( کراس و دیگران 1979).وسوم آن که ظاهراَ چنین به نظر می رسد که در مورد لکنت زبان-

شان وراثت نقشی داشته باشد (بروتن 1984).

تحقیقات نشان داده اند که رفتار والدین افراد لکنتی با والدین افراد غیر لکنتی خیلی متفاوت است (می یرز1985).مثلاَََُ گروه اول عادت دارند خیلی سریع صحبت می کنند (می یرز1985)

،صحبتهای نارساس کودک را اغلب قطع می کنند،وهنگام مکالمه با فرزند لکنتی خودازاظهارات

منفی وسوالات پیچیده ای استفاده می کنند (مورد کای ،1979).تشخیص والدین کودکان لکنتی و

والدین غیر لکنتی در یک زمینه مهّم امکان پذیر است،وآن این است که والدین کودکان لکنتی درباره نقص تکلمی کودک بیش ازحّد از خود حساسیت نشان می دهند بعبارت دیگر از اظطرابی

که آنها دوباره نارسایی تکلم طفل از خود نشان می دهد بسیارزیاداست زیستن باکودکی که دوچار اختلالهای تکلمی است می توانید نومید کننده ویأس آورباشد دریکی ازبرنامه هایی که دردانشگاه

ویرجینیا اجرا می شود به والدین آموزش می دهند تا سخن کودک راکمت قطع کنند، فکر خود را

8

بر رسایی گفتار کودک متمرکز کنند،ودرباره گفتاررسای طفلشان نظرات مثبت تری ابراز نمایند کار کردن با والدین ممکن است به همان اهمیت نقشی باشدکه دربرنامه های آموزشی برای بهبود وضع تکلم کودک مورد توجه است کودکی که لکنتی تلقی می شود باید توسط یک آسیب شناس گفتاری وزبانی موردمعاینه قرارگیرد.برای این که لکنت زبان به صورتی مزمن در نیاید

،تشخیص هر چه زودتر صورت گیرد از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود.متاسفانه ، تعداد

زیادی ازمعلمان و پزشکان به تصوراین که نارسایی های تکلمی درجریان رشد کودک امری طبیعی و نرمال است از ارجاع او برای معاینات دقیق تر خوداری می کنند باید دانست که عدم ارجاع به موقع کودکانی که در خطر ابتلای لکنت زبان هستند می تواند بسیار زیان آور باشد اگر لکنت زبان به سرعت معالجه نشود احتمال اینکه در تمام عمر