لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 21 صفحه
قسمتی از متن .doc :
استان خوزستان با مساحت ۶۴٬۲۳۶ کیلومتر مربّع در جنوب غربی ایران در جوار خلیج فارس و اروندرود قرار دارد و مرکز استخراج نفت ایران است. شهر اهواز مرکز استان خوزستان است.
خوزستان از شمال به استان لرستان، از شمال شرقی به استان اصفهان، از شمال غربی به استان ایلام، از شرق و جنوب شرقی به استان چهارمحال و بختیاری و استان کهکیلویه و بویراحمد، از جنوب به خلیج فارس، و از غرب به کشور عراق محدود میشود. این استان با جمعیّت ۳٬۷۴۶٬۷۷۲ نفر دارای ۶۴۴٬۰۴۰ خانوار است.[نیازمند منبع] استان خوزستان در محدوده ۴۷ درجه و ۴۲ دقیقه تا ۵۰ درجه و ۳۹ دقیقه طول شرقی از نصفالنهار گرینویچ و ۲۹ درجه و ۵۸ دقیقه تا ۳۲ درجه و ۵۸ دقیقه شمالی از خط استوا قراردارد.
خوزستان از جمله استانهایی است که در طول جنگ هشت ساله دچار آسیب و خسارت فراوانی شد. اشغال طولانیمدت برخی مناطق استان، موشکباران دایمی برخی شهرها (به خصوص دزفول)، و حملات هوایی و زمینی به شهرهای بستان، هویزه، سوسنگرد، اهواز، شوش، شادگان و بسیاری از مناطق دیگر، همه و همه باعث آسیبهای فراوان به سرمایههای طبیعی و انسانی و زیرساختهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آن شدند.
اقتصاد و منابع طبیعی
در سال ۱۳۰۸ خورشیدی نخستین چاه نفت ایران توسط گروهی بریتانیایی به سرپرستی ویلیام ناکس دارسی در شهر مسجد سلیمان در خوزستان حفر و نفت از آن استخراج شد. این چاه که به «چاه شماره یک» مشهور است، نخستین چاه نفت در جهان است که از آن در مقیاس صنعتی نفت استخراج شده، و اولین گام در تاسیس صنعت نفت ایران و شرکت نفت انگلوپرشین بودهاست. چاه شماره یک هماکنون بصورت موزه تحت مدیریت شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب ایران (NISOC) اداره میشود. استان خوزستان غنیترین استان ایران در زمینهٔ منابع نفت و گاز است که در حال حاضر عمدهٔ درآمد کشور از راه صدور این دو محصول طبیعی حاصل میشود.
مهمترین حوزهٔ نفتی امروز خوزستان، حوزهٔ اهواز است. همچنین اهواز، مرکز صنایع پخش نفت و گاز در خوزستان و لرستان است. پالایشگاه آبادان و پتروشیمی بندر امام و پتروشیمی ماهشهر از جمله صنایع وابسته به نفت در این استان هستند.
کارخانجات ذوب و فولادسازی و محصولات آهنی و فولادی و لولهسازی از جمله صنایعی هستند که تأثیر به سزایی در اقتصاد منطقه و استان دارند. از جملهٔ این مجموعهها میتوان به لولهسازی خوزستان، گروه ملی صنعتی فولاد ایران، شرکت فولاد خوزستان، نورد کاویان اشاره کرد.
تا چندی پیش قابلیت کشتیرانی تجاری در رود کارون تا بندری در شهر اهواز وجود داشت و بخشی از بار ترانزیت تجاری از این راه منتقل میشد. اما در پی عدم رسیدگی این کاربرد درحال حاضر منتفی است و کشتیرانی تجاری عملاً انجام نمیگیرد. بندرهای آبادان و خرمشهر (با دسترسی از رود بهمنشیر) و ماهشهر و امام خمینی پیش از جنگ ایران و عراق از لحاظ تجاری اهمیت فراوانی داشتند و مجموعهٔ این بنادر با خط آهن خرمشهر-تهران مسیر پر اهمیتی برای حمل و نقل تجاری بود، اما در طول جنگ هشت ساله آسیب فراوانی دیدند و عملاً مخروبه و متروکه شدند و امروز با روندی بسیار کند به کسری از وضعیت سابق خود نزدیک میشوند.
آب فراوان رودهای کارون، کرخه، هندیجان، جراحی، مارون، اروند و دز که اکثراً جزو پرآبترین رودهای ایران هستند و ساختار جلگهای استان خوزستان، قابلیت بالقوهٔ کشاورزی فراوانی در آن ایجاد کردهاست. جدا از کشاورزی سنتی و نیمه مکانیزهٔ محصولات سنتی (مثل برنج، گندم، مرکبات و صیفیجات)، نیشکر هم به صورت صنعتی در قالب طرح توسعه نیشکر و صنایع جانبی استان خوزستان در ابعاد جغرافیایی وسیعی کاشته شده و مورد بهرهبرداری قرار میگیرد.
از جمله صنایع جانبی قدیمی نیشکر در خوزستان، مجتمع کاغذسازی هفتتپهاست که از دیرباز با استفاده از ضایعات نیشکر به تولید کاغذ میپردازد.
خوزستان در دوران باستان:
«خوزستان» در دوران باستان، بهویژه، در دوره هخامنشی به دو ناحیه تقسیم میشد: بخشهای شمال و شمال شرقی که انشان (انزان) نام داشت و سرزمینهای باصفا و کوهستانها و جنگلهای فراوانی را شامل بود، و ناحیه جنوبی که دارای آب و هوای گرم و مرطوب و دشتهای حاصلخیز و جلگهای جنوبی که دارای آب و هوای گرم و مرطوب و دشتهای حاصلخیز و جلگهای سرسبز و پرآب بوده که به قارهای کوچک و مستعد میمانست. بخشهای جنوبی که «عیلام» نام داشته یادآور تمدنهای دیرینه خوزستان است و بشدت تحت تأثیر فرهنگ «میانرودان» بوده و جغرافیای وسیعی را شامل میشده که حد فاصل لرستان و خوزستان و سواحل خلیج فارس امروزی است.
«استرابون» جغرافیدان عهد باستان، خوزستان را از حاصلخیزترین جلگههای جهان میداند. زیرا رودخانههای زیادی این دشت را آبیاری میکرده که امکان کشاورزی و آبادانی را در این منطقه میسر میساختهاست. شاید بر همین اساس بوده که عدهای بر این باورند که نام این سرزمین «هند» یا «اند» بوده که به معنی «جایی با آبهای فراوان» است.
درباره آبادی مرکز خوزستان در کتاب «احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم» تألیف «ابو عبدالله محمد بن احمد مقدسی» جهانگردی از بیتالمقدس آمدهاست:
“ «شوشتر در همه این سرزمین، خوشتر، استوارتر و مهمتر از آن شهری نباشد. نهر به دور آن میچرخد نخلستان و باغها آن را فرا گرفتهاند. بافندگان ماهر پنبه و دیبا در آن بسیارند از همه شهرها برتر است، اضداد را در خود جمع و در نزد جهانیان شهرت دارد. و دربارهاش گفتهاند آن همچون بهشتی است. باغهایش پر از ترنج و انار خوب، انگور و گلابی عالی و خرما میباشد. بهشت خوزستان است دیبای آن را به مصر وشام میبرند، مردمش با خوشی عمر میگذرانند.» ”
همچنین در سفرنامه «ابن بطوطه» جهانگرد مراکشی میخوانیم:
“ «سر انجام به شهر تستر (شوشتر) رسیدم که در قلمرو اتابک و سر حد بین دشت وکوهستان است. شهری بزرگ، زیبا، خرم و دارای پالیزهای نیکو و باغهای عالی است این شهر محاسن زیاد و بازارهای معتبر دارد و از شهرهای قدیمی است. در دو طرف رودخانه باغ قرار دارد و محاذی دروازه دسبول مانند بغداد و حله جسری از کشتیهای کوچک درست کردهاند، میوه در تستر فراوان است، خیرات و برکات این شهر بسیار و بازارهای آن در خوبی بیمانند میباشد.» ”
وجود مراکز علمی و فرهنگی همچون دانشگاه جندی شاپور در این استان دال بر اهمیت و رونق این منطقهاست که استادان بزرگ دانش پزشکی را از یونان، مصر، هند و روم گرد هم آورده بودهاست. این دانشگاه را نسطوریان مسیحی عراقی بهنام خانواده بختیشوع ایجاد کردند. این دانشگاه پزشکی که به دستور شاپور اول (۲۴۱-۲۷۱ م) بنیان نهاده شد. توسط شاپور دوم (ذوالاکتاف) مرمت و بازسازی گشت و در زمان انوشیروان تکمیل و توسعه یافت. دانشمندان و شاعران بزرگی همچون ابونواس حسن بن هانی اهوازی، که از ارکان شعر عرب است، عبداله بن میمون اهوازی، نوبخت اهوازی منجم و فرزندانش، جورجیس پسر بختشوع گندیشاپوری و شاعران عرب زبان شیعی، مانند ابن سکیت و دعبل خزائی که با اشعار خود ولایت و امامت را پاس داشتهاند و زبان به مقاومت گشودهاند از همین منطقه برخاسته و در این دیار زندگی میکردهاند.
آیینها و مردم:
استان خوزستان از تیرههای گوناگون انسانی را در بر میگیرد. همچنین با اینکه بیشینه مردم این استان مذهب شیعه دارند، از دیرباز پیروان دیگر آیینها نیز در این استان زیستهاند و میزیند. در شهر اهواز گروه اندکی صابئین(در خوزستان به آنها صُبّی میگویند) در کرانه رود کارون ساکنند و بیشتر به کار زرگری مشغولند. همچنین پیروان آیینهای کهن زرتشتی و نیز کلدانی در این استان و به ویژه شهر اهواز زندگی میکنند که پس از انقلاب ۵۷ از شمارشان کاسته شدهاست. در شهر آبادان شماری از ارمنیان میزیند. این گروه تا پیش از انقلاب جمعیت بیشتری داشتند ولی امروزه تنها چند خانوار از اینان در شهرهای آبادان و اهواز میزیند. همچنین گروهی از پیروان آیین بهایی [نیازمند منبع] در این استان زندگی میکنند. پیروان دیگر آیینها و مردمان دیگری نیز در اینجا میزیستهاند که امروزه به جا نماندهاند. تا پیش از انقلاب شماری از پیروان آیینهای هندو و سیک و... نیز در بخشهای صنعتی این استان میزیستند که امروز تنها بازمانده معبدهایشان در شهرهایی چون آبادان به جا ماندهاست.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 20
استان خوزستان
با مساحتی حدود 64236 کیلومتر مربع ، بین چهل و هفت درجه و چهل یک دقیقه تا پنجاه درجه و سی و نه دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ و بیست و نه درجه و پنجاه و هشت دقیقه تا سیوسه درجه و چهار دقیقه عرض شمالی از خط استوا ، در جنوب غربی ایران واقع شده است.
این استان از شمال غربی با استان ایلام، از شمال با استان لرستان، از شمال شرقی و شرق با استانهای چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد؛ از جنوب با خلیج فارس و از غرب با کشور عراق هم مرز است. بر اساس تقسیمات کشوری سال 1357، این استان دارای پانزده شهرستان، سیو پنج بخش، سیزده دهستان و 4496 آبادی دارای سکنه میباشد. مرکز استان خوزستان شهر اهواز و سایر شهرستانهای آن عبارتند از: آبادان، اندیمشک، اهواز، ایذه، باغملک ، بندرماهشهر، بهبهان، خرمشهر، دزفول، دشت آزادگان، رامهرمز، شادگان، شوش،شوشتر ومسجد سلیمان.
شمال و شرق خوزستان را سلسله جبال زاگرس فراگرفته است که ارتفاعات آن در جهت جنوب غربی کاهش مییابد، به طوری که در نواحی جنوبتر به صورت تپه ماهورهایی نمایان میشود. استان خوزستان را از نظر پستی و بلندی میتوان به دو منطقه کوهستانی و جلگهای تقسیم کرد. منطقه کوهستانی در شمال و شرق استان قرار گرفته و منطقه جلگهای آن از جنوب دزفول، مسجدسلیمان، رامهرمز و بهبهان آغاز شده و تا کرانه های خلیج فارس و اروند رود ادامه میباد. استان خوزستان دارای آب و هوای مختلف است: آب و هوایی نیمه بیابانی که شهرهای آبادان ، خرمشهر ، ماهشهر ، هندیجان ، دشتآزادگان و نواحی دزفول، بهبهان، رامهرمز، شوشتر و نواحی شمال اهواز را در بر میگیرد.آب وهوای استپ گرم که نواحی شمال دزفول، بهبهان، رامهرمز، شوشتر و شمال اهواز را دربرمیگیرد. استان خوزستان تحت تأثیر سهنوع باد قرار دارد: اولین باد، جریان سرد نواحی کوهستانی و دومین باد (شرجی)، جریان گرم و رطوبی از خلیج فارس است که به سوی جلگه میوزد. سومینباد یا باد سوم از عربستان میوزد و همیشه مقداری شن و خاک و رطوبت همراه دارد. بر اساس دادههای ایستگاههای سینوپتیک استان خوزستان در سال 1375، حداقل مطلق درجه حرارت منفی دو دهم درجه سانتیگراد و حداکثر مطلق درجه حرارت با چهل پنجاه درجه سانتیگراد در اهواز گزارش شده است.
جغرافیای تاریخی استان
استان خوزستان یکی از کهنترین سرزمینهای تمدن بشری است. این تمدن در شش هزار سال پیش در شوش پدید آمد، هزار سال بعد دولت مقتدر عیلام در شوش پایه گذاری شد و سه هزار سال پیش از میلاد، دولت عیلام توسط آشوریان منقرض گردید. در سال ششصد و چل قبل از میلاد شوش به دست آشوریها تسخیر و به دو بخش تقسیم شد. قسمت شمالی عینی انزان به دست پارسها افتاد و قسمت جنوبی آن به تصرف آشور درآمد. در تابستان سال پانصد و سی و هشت قبل از میلاد کورورش هخامنشی به بابل لشکر کشید و با شکست بابل کلیه خاک علیلام جزء متصرفات هخامنشی گردید و شهر شوش به عنوان یکی ازپایتختهای هخامنشی برگزیده شد.داریوش هخامنشی درحدودسال پانصدوبیست ویک قبل از میلاد شوش را به مرکز شاهنشاهی خودتبدیل کردودرآن کاخ باشکوهی ازسنگ بنام هدیش احداث کرد. در زمان خشایار شاه پایتختهای ایران از جمله شوش به اوج عظمت و رونق رسیدند. با حمله اسکندر دوران اوج و شکوه سلطنت خیرهکننده هخامنشیان به پایان رسید. در سال سیصد و سی و سه قبل از میلاد اسکند بر هخامنشیان پیروز شد و شهر بابل و شوش را با ذخایر بسیار ارزشمند طلا و نقره تصرف کرد. پس از فوت اسکندر در بابل جانشیان او در ایران دولت سلوکیان را تشکیل دادند. در سال صد و هشتاد و هفت قبل از میلاد در اثر ضعف دولت سلوکی پارس و خوزستان متحد شدند و از دولت سلوکی جدا شدند.مهرداد اول اشکانی (صد و چهل تا صد و شصت و چهار) نیز «دقریوس» شاه سلوکی را در جنگی شکست داد و شخصی به نام کامثاسکیر را که از خاندان اشکانی بود به حکومت خوزستان منصوب کرد. با قدرت گرفتن ساسانیان این ناحیه رو به عمران و آبادی گذاشت. شهر جندی شاهپور با دانشکده بسیار معروف نیز از شهرهایی است که در این دوران از رونق و شکوفایی چشمگیری برخوردار بوده است. پس از شکست یزدگرد سوم در جنگ معروف نهاوند ، ایرانیان به مرور به دین اسلام گرویدند. از سال هفده هجری قمری در عهد خلافت عمر که کشورگشایی مسلمانان به پیروزی تازهای دست یافته بود، بصره به عنوان یکی از حاکمنشینها و نایبالحکومه انتخاب شد. مهمترین و خونین ترین واقعه نخستین قرن اسلام در خوزستان قیام تودههای بدوی و روستائیان عرب و ایرانی بود که زیر لوای خوارج یا ارزقیان سر به شورش برداشتند. حجاج بن یوسف در سال هفتاد و هشت هجری قمری این قیام را با بیرحمی و سنگدلی سرکوب کرد. قیام دیگری نیز در سالهای دویست و چهل و نه هجری قمری به رهبری صاحبآلزنج خوزستان را فراگرفت. در اواسط سده سوم هجری قمری دولت عباسیان رو به انحطاط گذاشت و زمینه رشد قیام ایرانیان فراهم شد. یعقوب لیث از سیستان علم استقلال برافراشت و در شوال سال 261 هجری قمری فارس را تسخیر و به سرعت حمله به بغداد را (مقر خلافت عباسیان) آغاز کرد، ولی بلافاصله به شوش و شوشتر عقبنشینی کرد. در سال 288 هجری قمری عمر و لیث جانشین یعقوب در خوزستان به قتل رسید. در سال 326 هجری قمری معزالدوله دیلمی، کرمان و خوزستان را تصرف کرد. با روی کار آمدن سلجوقیان ابوکالیجاد دیلمی به حکومت خوزستان منصوب شد و در سال 434 هجری و قمری با همین سمت درگذشت. از این سال تا سال 845 هجری قمری به ترتیب خوارزمشاهیان ، خاندان شلمه افشار، اتابکان فارس ، آل مظفری ، آل جلایر، تیموریان بر تمام یا قسمتی از خوزستان حکم راندند. در سال 845 جنبش مذهبی دیگری به عنوان مشعشعیان در این نواحی شکل گرفت. رهبر این جنبش سیدمحمد مشعشع ادعای مهدویت داشت و از این زمان خوزستان به دو ناحیه عربنشین و غیرعربنشین تقسیم شد. در سال 872 هجری قمری سلسله ایلخانان به دستآققویونلوها منقرض شد و سیدمحسن فرزند سیدمحمد مشعشع از اوضاع آشفته ناشی از آن استفاده کرد و بر سراسر خوزستان مسلط شد. پادشاهان صفوی چندین بار برای سرکوب مشعشعیان و افشار به خوزستان لشگر کشیدند هر بار پس از سرکوب آنها مشعشعیان را بر حکومت نواحی تحت تسلط آنها ابقا کردند. با انقراض صفویان به دست محمود افغان خوزستان همچنان به تهماسب میرزا جانشین پادشاه شکست خورده صفوی وابسته باقی ماند و محمود افغان برای دست یافتن به این ناحیه در سال 1136 هجری قمری لشگری به این ناحیه گسیل داشت ولی نتیجهای نگرفت. نادر شاه، افغانها را از اصفهان بیرون راند و در بهار سال هزار و صد و چهل و دو هجری قمری از راه فارس و کهگیلویه روانه خوزستان شد.
پس از قتل نادر ، خاندان مشعشعی بار دیگر به ریاست موسی مطلب هویزه را به تصرف درآوردند. مشعشعها پس از استقرار در هویزه به سوی شوشتر ، دزفول و شوش روی آوردند و با طایفه آلکثیر جنگیدند و نواحی مزبور را تصرف کردند. در همین دوران کریمخان زند پس از ده سال کشمکش و جدال قدرت را به دست گرفت. پس از درگذشت کریمخان زند بار دیگر خوزستان دچار هرج ومرج شد. درزمان فتحعلی شاه قاجارخوزستان به دوبخش
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 16 صفحه
قسمتی از متن .doc :
بند میزان یا بند شاپور
در ضلع شمال شرقی شهر و در جنوب بفعه سید محمد گیاهخور بند میزان واقع است. این بند که از دو ضلع مورب که به منزله دوبازوی یک نیم دائر است تشکیل شده، از ست ضلع شرقی ابتدا از دو دیوار به عرض 80/1 متر که بر هم عمودند شروع می شود و نوزده دهانه آبرو که آب را از شمال به جنوب هدایت می کند هر کدام به عرض حدود 5/2 متر. عرض دهانه ها متفاوت ولی عرض پی ها دهانه ها یکسان است. پل از آن یک دیوار در قوسی دائره مانند با انحناء 240 درجه از 360 درجه به طرف غرب کشیده شده و بر سطحه ی آن سطحی به حدود سه ربع دائره ی وسیع چرخیده است و پس از یک دیوار سنگی و گچی که با همان جنس و ابعاد که در دیواره ی شرقی است، یک دهانه ی آبرو به عرض 4 متر قسمتی از آب رودخانه را بسوی جنوب هدایت می کند و دیواره ی سد پس از چند انحناء متقاطع ودر خط کثیر الاضلاعی به زیر پایه ی کلاه فرنگی می رسد. بند میزان آب رود کارون را به دو قسمت تقسیم می کند: قسمتی را به آبراهه گرگر در شرق شهر و قسمتی را به رودخانه ی شطیط در شمال غرب و غرب شهر روانه می سازد. آب شطیط همواره از آب گرگر فزونتر بوده و این دو از قدیم الایام به نام های دو دانگه برای شاخه ی گرگر و چقدر دانگه برای شاخه ی شطیط نامیده شده اند.
تفاوت آشکار دیگری که بین آسیاب های سیکا در شوشتر و اسیوآی رعنا در دزفول وجود دارد آنست که اسیوآی رعنا در بستر رودخانه ی دز قرار دارند در حالیکه سیکای شوشتر در کنار رود گرگر واقعند و پیدا است که به روزگار آبادانی این تأسیسات و تا سالیان دراز آب رودخانه حتی به پی و حریم سیکا را به آنها می رساند و تأسیسات به هیچ وجه در بستر رودخانه نیست ودر ارتفاعی مشرف به آن است.
پل شادروان
پل شادروان یا پل شاپوری در چشم انداز بند میزان و به حدود سیصد متری آن در غرب بند میزان واقع است. به موازات پل سیمانی جدیدی که در اول جاده ی دزفول در غرب شهر شوشتر واقع استف آثار شانزده دهانه ی آبرو پل باطاق باقی مانده و هشت دهانه بدون طاق و چندین طاق کوچک که در ضلع شمالی باقی است و چند دهانه بدون طاق باقی مانده ی شادروان یا شاذروان، یا شادروان شاپوری یا پل شاپوری یا شادروان شوشتر، شادروان قیصری است که امروز در شمال غرب شهر شوشتر قرار دارند. عرض پی پایه های پل 7 متر و عرض دهانه ی آبرو پل 8 متر و ارتفاع از کف رودخانه تا تاج پر حدود ده متر است. مصالح ساختمانی پل سنگ رودخانه و سنگ قلوه و لاط گچ کهنه و از نوع مصالح ساختمانی بندهای معروف به اسیوآی رعنا در دزفول بر روی بستر رودخانه ی دز است.
در بازوی جنوبی شادروان آثار یک اطاقک کوچک و یک نیم ستون مربع مستطیل که یک ضلع آن باقی مانده و از سنگی تراشی و از نوع سنگ تراش های بکار رفته در برج کلاه فرنگی است، جلب توجه می کند. ممکن است این اطاقک و این نیم ستون بازمانده ی تأسیساتی باشد که برای محافظت و مراقبت پل شادروان یا آب نهر داریان که از زیر ان می گذرد یا نظارت بر آب رود چهار دانگه بوده باشد.
بند میزان بدون تردید سدی مصنوعی است و برای تقسیم آب وسوار شدن آن ایجاد شده است. ساختمان این بند را به شاپور ساسانی نسبت می دهند که به دست والدین قیصر روم و مهندسان رومی اسیر ساخته شده است و بعدها شاهزاده دولتشاه قاجار والی خوزستان آن را تعمیر نموده و به بند دولتشاه معروف شده است. این بند را بند شاپوری و سد شاپوری و بند خاقان و بند محمدعلی میرزا هم نامیده اند. در تذکره ی شوشتر و تاریخ جغرافیائی خوزستان و سایر کتب نویسندگان جغرافیای سرزمین های اسلامی در خصوص این بند و پل شوشتر و که به نام شادروان نامیده شده مطالبی پر از حکایت و افسانه و مبالغه نوشته شده و حتی بیشتر نویسندگان بند میزان و شادروان را باهم یکی دانسته یا نام یکی را به دیگری داده و معدودی از آنها هم تأسیسات آب رسانی شوشتر یعنی همین بند میزان و شادروان شاپوری را با تأسیسات آب رسانی دزفول بر روی رودخانه ی دز خلط کرده و یکی دانسته و یا از توصیف یکی وصف دیگری را در نظر داشته اند. در میان همه ی نویسندگان کتب تاریخی و جغرافیای و تذکره ها و شهرنامه ها سید عبدالله شوشتری مؤلف تذکره ی شوشتر که خود از مردم شوشتر بوده است شرح نسبتاً دقیق و مبتنی بر مشاهده ی خود نوشته و نام بندترازو را برای این بند بکار برده است، ولی به اقتضای زمان نوشته او هم خالی از حکایات غریبه و افسانه پردازی نیست. اما تا به امروز هیچ کس تحقیق تاریخی درباره ی این آثار و زمان خرابی و علت تعمیرات و تاریخ تعمیرات مکرر این آثار را بهتر و دقیق تر از مرحوم احمد کسروی در «تاریخ پانصد ساله ی خوزستان» ننوشته است. چون مطالعه ی تحقیقات دقیق مرحوم کسروی برای آگاهی از سرگذشت تاریخی این بند میزان یعنی پل شادروان شاپوری و نهر داریون خلاصه ئی از تحقیقات مرحوم کسروی را در پی آنها نقل می کنیم تا چراغ راهی برای محققان باشد.
کارون و بنیادهای آن
اگر سفری به خوزستان کرده بر جانب شمالی شوشتر، در آنجا که رود کارون به برابر آن شهر می رسد ایستاده تماشائی کنیم خواهیم دید کارون که بزرگترین رود خوزستان بلکه بزرگترین رود ایران امروزی است چون از میان کوههای بختیاری درآمده به دشت خوزستان می رسد در آغاز دشت به برابر شهر شوشتر رسیده و در بالای سر آن شهر به دو شاخه گردیده شاخه کوچکتری که «رودگرگر» و «دودانگه» نامیده می شود با خط راست از کنار شرقی شهر رو به جنوب روان می شود و شاخه بزگتری که «رودشتیت» و «چهاردانگه» نامیده می شود .
اگر بار دیگر به بالا سر شوشتر برگشته در آن جداگانه دو شاخه ایستاده به چپ و راست نگاه کنیم از یک سو بر دهنه شتیت به فاصله 200 یا 300 قدم پلی را دارای چهل و چهار چشمه بزرگ چهل و سه چشمه کوچک خواهیم دید که اکنون بسیاری از چشمه های آن برافتاده و آمد و شد از روی آن نمی شود ولی خود از بزرگترین
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 36
دانشگاه افسری امام علی (ع)
دانشکده ی فنی و مهندسی
موضوع تحقیق :
( تاثیر استان خوزستان بر اقتصاد کشور ایران)
نام استاد:
سرهنگ خورشیدی
نام درس :
روش تحقیق در علوم انسانی
نام دانشجو:
دانشجوی سال سوم حامد زارعی
نام دانشپایه :15
موضوع تحقیق
در تاثیر استان خوزشتان در تامین نیازهای اقتصادی کشور
بیان مساله
استان خوزستان یکی از مهم ترین استان های کشور به شمار می رود مساحتی بالغ بر 64664 کیلومتر مربع بوده از سمت شمال و شمال شرق به مناطق لرستان و اصفهان و از شمال غربی به استان ایلام و از طرف شرق و جنوب شرقی به استان های چهار محال بختیاری و کهگیلویه و بویر احمد و از سمت جنوب به خلیج فارس و از غرب به کشور عراق محدود می گردد.
خوزستان این سرزمین حاصلخیز ، صاف و هوای به علت وجود منابع عظیم بویژه نفت در جنوب شرق ان نیز به علت دارا بودن منبع سطحی مرغوب و وجود بنادر مهم دریایی کشور در ان از موقعیت خاصی برخوردار است .
و از دیر باز همیشه به عنوان یکی از مناطق آسیب پذیر سرزمین پهناور و کهنسال کشور ایران محسوب می شده است این منطقه حدود 630 کیلومتر مرز مشترک خشکی و دریای دارد که از این مقدار 210 کیلومتر آن مرز دریایی و بقیه مرز مشترک خشکی با دولت عراق است .
با توجه به اینکه در حدود 5000 حلقه چاه نفتی در این استان وجود دارد و به علت حاصل خیز بودن بعضی از قسمت های زمین کشاورزی این استان بویژه در کشت نی شکر ، در تامین اقتصاد کشور اهمیت خاصی دارد و دفاع از این استان هم از اهمیت کمی برخوردار نمی باشد .
وجود رودخانه هیا کارون و کرخه از جمله رودهای پر آب این استان محسوب شده که هم برای عبور و مرور کشتی های بازرگانی و هم برای تامین اب کشاورزی زمین های اطراف انها می باشد .
با وجود عوارض حساس یا کلید زمین منطقه یا نقاط جغرافیایی است که تصرف و یا کنترل انها امکانات قابل ملاحظه ای را برای طرفین متخاصم فراهم می کند .
بنابراین عوارض حساس منطقه عبارت اند از : پل های نصب شده بر روی رودخانه های منطقه ، تونل ها ، سدها ، مراکز حیاتی و اقتصادی و نظامی ، گذرگاههای عبور اجباری نظر تنگ جزایر ف و ارتفاعات حساس مرزی مسلط بر معابر بر وصولی و محورهای نفوذی و ارتباطی منطقه نبرد .
اهمیت پژوهش
همان طور گفته شد . این استان به دلیل چاه های نفتی و زمین های مرغوب کشاورزی دارای اهمیت خاصی می باشد وچود بگودال های هدر العظیم یکی از مهمترین موانع برای یدلفند از این منطقه را دارا می باشد
با توجه به اینکه این گودال های سر تا سر پوشیده از نی می باشد که دید و تیر را از هر سوء محدود می کند و با توجه به اینکه یکی از اهداف مهم دانشگاه افسری مهد پرورش افسران لایق ، شایسته و با ایمان است برای اعزام این افسران به مناطق مرزی برای جلوگیری از وارد امدن کوچکترین ضربه به این اب و خاک میهن جمهوری اسلامی ایران
پژوهش حاضر دارای دو اهمیت است .
الف – اهمیت نظری :
کمک می کند که محقق بتواند فرضیه ی قابل قبولی ارائه نماید
ب – اهمیت علمی :
می تواند راه کارهای عملی برای حل مشکلات ارائه نماید .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 6
جاذبه های اکوتوریستی استان خوزستان
هورالعظیم، باتلاقها، نیزارها و سواحل زیبای خلیج فارس در جنوب و کوههای بلند و برفگیر در تمامی شمال و شرق جلگهی بسیار پست و گرم خوزستان، دورنما و چشماندازها و اقلیمهای متفاوتی در چهار سوی استان فراهم آورده است. به گزارش خبرنگار ایسنا دسترسی به آبهای آزاد در طول سواحل جنوبی و داشتن رودخانههای متعدد و پر آب که از هزارههای پیش از میلاد زیستگاه اقوام کهن ایرانی و مهد تمدن وکشت و کار و آبیاری بوده، از مشخصههای اصلی اکوتوریسم خوزستان است. به عبارتی دیگر عرصه اکوتوریسم خوزستان شامل 296000 هکتار تالاب بینالمللی شادگان و هورالهویزه میباشد. همچنین مرز آبی استان شامل 230 کیلومتر که با وجود دریاچههای پشت سد از جمله سد شهید عباسپور روی هم رفته حدود یک سوم آبهای شیرین در خوزستان جاری میباشد.
جاذبههای طبیعی و اکوتوریستی این استان عبارتند از:
«دریاچهی سد دز»
این سد به ارتفاع 203 متر بلندترین سد خاورمیانه و ششمین سد مرتفع جهان در 15 کیلومتری شمال شهر دزفول بر روی رودخانه دز بنا گردیده است که پس از اتمام قادر خواهد بود حدود ¾ میلیارد متر مکعب آب در دریاچهای به وسعت 63 کیلومتر مربع ذخیره سازد. احداث این سد و تنظیم جریان رودخانه این امکان را بوجود میآورد که دو رودخانه دز و کرخه از طریق کانالی به طول 8 هزار و 500 متر و عرض 9متر و ظرفیت 20 متر مکعب در ثانیه به هم متصل گردد و آب کافی برای آبیاری متجاوز از 30 هزار هکتار از اراضی واقع در منطقه کرخه تامین گردد. دریاچه پشت سد نیز امکانات فراوانی برای بهرهبرداریهای جهانگردی و تفریحی دارد.
«دریاچهی سد کرخه»
سد کرخه در سال 1334 شمسی بر روی رودخانه کرخه بنا شد، این سد از نوع سدهای انحرافی است که آب رودخانه کرخه را به داخل دو شهر منحرف میکند. طول سد 192 متر و ارتفاع آن 9 متر است. سد در وسط یک قسمت آبریز دارد که طول آن 123 متر و ارتفاع آن از بستر رودخانه 5 متر است. دریاچهی این سد نیز امکانات فراوانی برای بهرهبرداریهای جهانگردی فراهم آورده است.
همچنین سدهای عباسپور (سد کارون) و خلیلخان (چهاربری) نیز قابلیت بهرهبرداری برای جهانگردی دارند.
«تالاب شادگان»
تالاب بینالمللی شادگان 296 هزار هکتار مساحت دارد و از شمال به شادگان و خور «دورق» و از جنوب به رودخانهی بهمنشیر، از غرب به جاده دارخوئین و آبادان و از شرق به آبهای خورموسی محدود میشود. سطح تالاب با گیاهان آبدوست چون لویی، چولان و گیاهان غوطهور پوشیده شده و محل بسیار مناسبی برای پذیرش پرندگان آبزی مهاجری است که در پاییز از شمال اروپا، کانادا و سیبری به این منطقه روی میآورند. در این تالاب انواع ماهیان آب شیرین و شور مانند بنی، شیربد، حمری، شانک، ماهیهای پرورشی و پرندگانی چون فلامینگو، حواصیل، لکلک، غاز وحشی، اردک، گراز و … زیست میکنند. تنها زیستگاه و محل زاد و ولد اردک کرکری در جهان این تالاب است و پرندگانی چون «گیلانشاه خالدار» و «اکراس آفریقایی» نیز از نمونههای بسیار کمیابی هستند که در این منطقه یافت میشوند. تالاب شادگان زیستگاه یک سوم از گونههای جانواری و گیاهی در معرض خطر نابودی است. این تالاب طبق مصوبهی شورای عالی حفاظت از محیط زیست تحت عنوان «پناهگاه بینالمللی حیات وحش شادگان» به سازمان محیط زیست واگذار شده است.
«هورها، باتلاقها»
در استان خوزستان به علت ارتفاع پایین، در قسمتی از کرانهها به وسیله دریا و در سایر نقاط به واسطه جریان رودخانهها، باتلاقهای وسیعی به وجود آمده است که به واسطهی آب دائمی و زیاد به اسم «هور» معروفاند. هورالعظیم، هور مزرعه و الدورق از این جمله هستند.
«هورالعظیم»
هورالعظیم بزرگترین هور خوزستان از آبهای کرخ، دویرچ و قسمتی از آبهای اروند رود تشکیل شده است. این هور بزرگ که به طول یکصد کیلومتر و با عرص 15 الی 75 کیلومتر، از طرف غرب به وسیله رودخانه دجله، از طرف شرق به وسیله جلگه صاف ایران محدود شده است و در خاک عراق از طرف جنوب تا کنار دجله و از شمال تا چند کیلومتری شهر عماره ادامه دارد و در خاک ایران شهرهای بستان، سوسنگرد و هویزه کاملا در کنار این هور واقع شدهاند.
هورالعظیم محصول آب اضافی رودخانه کرخه، دجله، دویرچ اس، سراسر هور از نی پوشیده است. عمق آب در کنارههای هور کم است ولی تدریجا در وسط آن به چند متر میرسد، اکثر طوایف در داخل این هور مامن بسیار امنی برای خود تهیه میکنند که از بهم پیوستن نیها ساخته میشود. این طوایف اکثرا به پرورش گاومیش در هور و اطراف آن اشتغال دارند. حرکت در هور با راهنمایی اشخاص مطلع سهل و با قایقهای مخصوص انجام میگیرد.
«رودها و چشمهها»
خوزستان با وجودیکه آب و هوای گرمی دارد ولی بستر رودهای مهمی چون رودخانهی کارون و اروند، با قابلیت کشتیرانی در آنها و رودهای دیگری مانند زهره، جراحی - مارون، خور، نهرگاهی، بهره، شاهور، مرغاب، آب سوسن، آب شلا، ابوالعباس، اعلا، دره حراز (دمهلی)، بولاواس، صیدون، لیراب، رامهرمز و … است.
همچنین چشمههای آبگرم و معدنی عین خوش، دهلران، گراب، سیزنگر، گلگیر، هر کدام استفادههای درمانی متفاوتی دارند که تا کنون بهرهبرداری گستردهای از این چشمهها صورت نگرفته است.
«ارتفاعات و قلهها»
مهمترین ارتفاعات بالای دو هزار و 500 متر استان خوزستان؛ تاراز، تلگه، تورک، دوتو، کله، مونگشت است که دامنهی برخی از این کوهها از جنگل پوشیده شده و در نوع خود جذابیتی خاص ایجاد کرده است.
«جلگهها و دشتها»
جنوب و غرب استان خوزستان اراضی جلگهای است که به سطح فرسایشی رسوبات جوان دورهی ترشیاری گسترش یافته است و هنوز تپههایی از ساختمان گذشته آن در اطراف اهواز به چشم میخورد. قسمت اعظم این جلگه از آبرفتهای رودهای کارون، کرخه و جراحی تشکیل شده است. این جلگه با شیب ملایمی به سوی جنوب تا سواحل خلیج امتداد دارد و شمالیترین نقطهی آن حوالی دزفول است. قسمت جنوبی آن از اراضی بسیار پست و سطحی تشکیل شده که از تاثیر جزر و مد دریا به وجود آمده است. خاک این قسمت فوقالعاده شور است.
«فضاهای جنگلی»
براثر تنوع آب و هوا نوع خاک، برخی از مناطق خوزستان را جنگلهای تنگ و بوتهزار، درختچه و درختان پوشانیده است. خوزستان در ادوار گذشته پوشش جنگلی انبوهتری داشته است. برخی سیاحان نوشتهاند که کرانههای کارون ما بین خرمشهر و اهواز با درختان تبریزی، گز و انواع دیگر کاملا مشجر بوده است. در دامنهی کوه سولک و کوه دزگه جنگل بزرگی از درختان بلوط، بادام جنگلی، بن و غیره وجود دارد. در کرانه رودخانهی کرخه جنگل وجود دارد و در دو طرف رودخانه دز درختان بزرگ و درهمی به چشم میخورد.
مسیر اکثر رودخانهها سراسر از درختان جنگلی گز پوشیده شده است. درخت سدر یا کنار از گیاهان خاص این منطقه است که از میوه، برگ و چوب آ ن استفاده فراوان میشود. درختان کهور،بده، خرزهره، استبرق و انواع اکالیپتوس نیز در خوزستان یافت میشود.
جنس درختان جنگلی بیشتر بلوط است. مراتع خوزستان از نوع مراتع قشلاقی نامرغوب است که در مناطق کوهستانی پوشش گیاهی غنی تری دارد.
در فصل بارندگی که از نیمه آبان شروع می شود و تا اواخر فروردین ماه ادامه مییابد، کم کم بر روی تپهها و زمینهایی که از خاک مناسب برخوردارند، گیاهان خودرو میرویند. در نواحی مرطوب جنس گیاهان از نوع گلسنگ، قارچ و خزه است. در نواحی غیر مرطوب انواع گیاهان بومی میروید. پوشش گیاهی در ارتفاعات شمال شرقی موجب گردیده که عشایر این منطقه به پرورش دام بپردازند. این منطقه به عنوان مراتع گرمسیری