مقاله درمورد اصفهان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

شهر اصفهان :

شهر اصفهان در جنوب شرقی تهران و حاشیه کویر لوت قرار دارد. طول جغرافیایی آن از رصد خانه گرینویچ 51 درجه و 35 دقیقه شرقی و عرض جغرافیای آن از استوا 32 درجه و 40 دقیقه شمالی است. از دوران قدیم به سبب حاصلخیزی اراضی خود که از آب فراوان زاینده رود سیراب می گردید، نقطه مهمی بوده است.

در قرون وسطی محلات مسکونی شهر فقط در ساحل شمالی یعنی قسمت چپ زاینده رود واقع بود. در این قسمت دو شهر کنار هم قرار داشتند: « جی » و « الیهودیه » وجه تسمیه الیهودیه آن بود که در زمان بخت نصر، یهودیان را از بابل کوچ داده و در این مکان ساکن کرده بودند. نام قدیمی اصفهان اسپادانا بوده سپس به سپاهان نامیده شد .

بعد از ورود اسلام، نام شهر معرب شده به نام اصفهان خوانده شد پیش از حمله اسکندر مرکز یکی از ایالات ایرانی بود. در سال 21 هجری و در دوران خلافت عمر فتح شد. در جریان مغول، مورد حمله تیمور قرار گرفت و مردمانش قتل عام شدند.در عصر صفویه پایتخت ایران بود. (قرن 17 میلادی) و در دوران شاه عباس اول، به اوج عظمت خود رسید. اما بر اثر تهاجم افغانها در سال 1722 میلادی از رونق کاسته شد و سپس در دوران قاجاریه، پایتخت ایران به تهران متصل شد .

نژاد مردم اصفهان :

استان اصفهان بر پایه‌ی پژوهش‌های باستان‌شناختی و کاوش‌های علمی که در نقاط گوناگون آن ، از جمله تپه‌های سیلک ، در 4 کیلومتری باختر شهر کاشان انجام شده است ، یکی از نخستین مراکز فرهنگی و محل زیست انسان پیش از تاریخ است . پیش از ورود آریاها به این منطقه ، از هزاره‌ی پنجم پیش از میلاد مسیح ، مردمی غیر آریایی در استان اصفهان می‌زیسته‌اند و بی‌گمان بعدها در ساختار اجتماعی ، فرهنگی و حتی ترکیب نژادی مهاجران آریایی تاثیر زیادی داشته‌اند . ورود آریاها ، که تیره‌ای از مردم سفیدپوست هند و اروپایی هستند ، به فلات ایرانی ، از نیمه‌ی هزاره‌ی دوم پیش از میلاد مسیح آغاز گردیده و در نواحی گوناگون میهن جدید خود ، دست به پراکنش و گسترش زده‌اند .

نژاد ایرانی

بیشتر مردم این تیره مسلمان می‌باشند و شماری زرتشتی نیز در میانشان زندگی می‌کنند . نیاکان آنان آرایی‌نژاد بوده‌اند ، که در گذشته‌های دور از دامنه‌ی کوهستان قفقاز عبور کرده به سوی ایران و هندوستان ، از جمله استان اصفهان سرازیر شده‌اند . بعضی از پژوهشگران بر این باورند که نسبت این تیره به منوچهر ، پادشاه پیشدادی ایران می‌رسد و فرهنگ این مردم ، بین سده‌های 8 و 14 پ . م ، پیدا و گسترش یافته است .

با این حال بایستی گفت که این تیره در گذر زمان با مردمانی ، چون عرب ، ترک ، مغول ، ... آمیزش کرده و نژاد خالصی ندارند ، ولی ایرانیانی که به آیین زرتشت مانده‌اند ، از این آمیختگی به دور بوده‌اند .

شماری خانوار از نژاد ایرانیان پیشین ، در داران و پیرامون آن سکونت دارند . مردم این تیره بیشتر آداب و رسوم زرتشتیان را نگاهداشته‌اند ، حتی پاره‌ای از واژگان آنان ، همانند واژگان پیشین فارسی دری است .

گروهی نیز در روستای مشهد کاوه ، جمالو ، اورگان و بردشاه زندگی می‌کنند و خود را اولاد کاوه‌ آهنگر می‌دانند . آرامگاهی هم در روستای مشهد کاوه ، در جنوب داران برپاست ، که مردم محل ، آن را آرامگاه کاوه‌ی آهنگر می‌پندارند . دژ خرابه‌ای ، در نزدیکی آبادی جمالو به نام مزدکیان وجود دارد ، که مردم ، این محل را زادگاه مزدک ، همدوره‌ی قباد ، پدر انوشیروان و بنیان‌گذار آیین مزدکی می‌دانند . نژاد گرجستانی

مردم این تیره ، در زمان پادشاهی شاه عباس بزرگ به ایران آمده‌اند . زبان آنان گرجی است و در فریدن ، فریدون‌شهر ( آخوره ) ، ... پراکنده‌اند . بخشی از آنان مسلمان و بخشی هم مسیحی هستند .

نژاد ارمنی

مردم این تیره ، در ارمنستان و دامنه‌ی کوهستان‌های گرجستان زندگی می‌کرده‌اند . شاه عباس صفوی پس از گشودن آن منطقه ، ارمنی‌ها را به منظور بازرگانی و رواج آن در ایران ، به ایران کوچانید و حدود یک هزار و 800 خانوار ارمنی را به اصفهان فرستاد و در جلفا جلفا ، در جنوب زاینده‌ رود اسکان داد .

نژاد عرب

عرب‌ها به فرمان نادرشاه افشار از خراسان به این منطقه کوچانده شدند . شماری از آنان به فریدن آمدند و در روستاهای دره‌بید ، دامنه و اشکرد

مقاله درباره شهر اصفهان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 18

شهر اصفهان

اصفهان که ایرانیان آنرا نصف جهان لقب داده اند یکی از کهن ترین شهرهای ایران است که همچنان بزندگی خود ادامه میدهد . این شهر در میانه راه دریای خزر و خیج فارس قرار گرفته و پس از تهران دومین شهر بزرگ ایران و مرکز صنایع و بازرگانی است . برخلاف سایر شهرهای بزرگ ایان که در وسط با حاشیه استانهای حاصلخیزو پر آب وقاع شده مانند تبریز و مشهد و یا شهرهای ناحیه کوهستانی که از بران فراوان برخوردارند چون کرمانشاه همدان ع اصفهان در ارتفاع 1500 متری از سطح دریا شهری است که پیرامون انرا کویرها و نیمه کویر ها احاطه کرده و عامل مهمی که باعث رونق و رشد آن گشته زاینده رود است که پر آب ترین رودخانه داخلی ایران بوده و حداقل حجم آب آن درثانیه در حدود 30 متد مکعب است . عامل دیگر توسعه اصفهان موقعیت آن است که میان راه انبارهای بزرگ بازرگانی قدیم یعنی دمشق و جلب در باختر و سمرقند و بخارا در شرق قرار داشته و موقعیت مرکزی آن در ایران است که باعث شد تا پایتخت دو سلسله نیرومند سلجوقی و صفوی گردد .

بازار که یکی از ویژگیهای شهرهای اسلامی سده های میانه است و کارهای بازرگانی و حرفه ها و صنایع و امور بانکی در کردن یکدیگر صورت می پذیرد در توسعه و بافت شهرها مدخلیت نام دارد و این امر در اصفهان بخصوص بیشتر به چشم میخورد . با در نظر داشتن مطالب بالا اکنون باید توسعه شهر اصفهان را به ترتیب تاریخی بمورد بررسی گذاشت . انچه در این باره بیش از هر چیز دیگر مورد توجه میباشد راه های عبور و گذرگاههای حیاتی است که بخشهای مختلف داخل شهر را بیکدیگر پیوند میدهند . بنابر این می توان گفت مانند سایر عوامل موثر بازارها در تعیین موقع قسمتهای مختلف شهر نقش تعیین کننده دارد . لذا باید اثر این عوامل را در توسعه اصفهان در قرن هفدهم بررسی کرد توسعه اصفهان از آغاز تا سده هیجدهم میلادی چون هیچ گونه کار با شتانشانی در اصفهان انجام نگرفته درباره جای گبای (اسپدانه ) سلف هخامنشی اصفهان دورههای بعد تنها به حدس میتوان متوسل شد . نام این محل در منابع کتبی در سده های بعد از هخامنشی اسپدانه ذکر شده است . نام اسفهان با اسفهان در منابع مذهبی نسطوری بعنوان مرکز اسقف نشین (از قرن سوم تا هفتم میلادی ) یاد شده و حرف اختصاری ا.س . است . مورخین و جرافیدانان مسلمان عرب در باره توسعه شهر اصفهان تا قرن دهم میلادی اطلاعاتی بما می دهند . مطابق این منابع اعراب مسلمان نواحی پیرامون اصفهان را در اوسط قرن هفتم میلادی بتصرف آورند و دو شهر بنام یهودیه و جی بچنگ آنها افتاد . یهودیه سلف شهر کنونی اصفهان است در صورتیکه بجز چند ویرانه و تلی و پلی از سده های میانه بر زاینده رود در 8 کیلومتری جنوب شرقی مرکز اصفهان ، از جی کهن شاهدی باقی نمانده است .

یکی از مولفان عرب که از تاریخ پیش از اسلام بحث کرده و از منابع و اسناد ناپدید شده ایران دوره ساسنی استفاده کرده یهودیه را از جی قدیمتر دانسته می نویسد اصل جمعیت یهودی این شهر که هنوز بقایای آنها در اصفهان زندگی می کنند به اسرای یهودی بابل میرسد .

ابو نعیم متوفی در سال 1038 میلادی در مقدمه کتاب خود موسوم به اخبار اصفهان شرحی راجع به جغرافیای اصفهان پیش از اسلام و اوائل اسلام آورده که مطابق آن شهر جی در زمان پیروز (486-459/م ) خسرواول (579-531/م ) شاهان ساسانی پی ریزی شده و شهری گرد بوده است . حتی چهار دروازه یهودیه . دیوارشهر امتدادی نا منظم داشته که طول آن به 7100 ذراع میرسیده (هر ذراعی بین 6/0 تا 8/0 متر بوده است ) و صد برج در دیوار جی ساخته شده بود . در داخل دیوار جی خسرو اول بناهائی ساخته بود . این سته (خدود 987/م ) نسخه های کهنه ای بزیان پهلوی در جی پیدا شد ازین نوشته های یهلوی بر می آید که جی درروزگار ساسانیان نه فقط پناهگاهی حثص محسوب میشده بلکه برای توابع آن مرکزی اداره نیز بوده است .

شاهدی دیگر بر این مدعا وجود بازارگاه میدان السوق است که هم ابو نعیم و هم ما فروخی از آن یاد کرده اند که در برابر دروازه خور در شمال شهر جی قرار داشته است . موقعیت این بازارگاه دارای آهمیت شایانی است چه این ثابت میکند که از همان اوائل این حتی در دروه پی از اسالم این میدان در دروازه شهر فراهم شده بود که دهقانان و کشاورزان نواجی اطراف کالای خود را در آب برای انجام معاملات کرد می آورده اند تار قرن درهم میلادی مردم اصفهان برا برگزاری مراسم سال نو به میدان السوق می رفته اند و بمناسبت جشن نوروزی بازار مکاره ای نبرد آنجا تشکیل میشد . عصد الدوله دیلمی (982- 949 ) باندازه ای شفیه چنین میدانی میشود که فرمان میدهدد نطیر چنین میدان و بازار مکاره ای در شیراز نیز بر پا کنند .

پس از تسخیر ایران اعراب مسجد جمعه ای در ناجیه جی اصفهان بنا گردند . علت انتخاب این محل برای مسجد امنیت و وضع دفاع آن بود بر خلاف یهودیه که شهری بی دفاع بود. پس از ثبات سیاسی و آمیختن اعراب با ایرانیان از اهمیت جی بعنوان بادگانی برای فاتحین کاسته شد . کمی پس از سال 767مرکز حکومتی از جی به خوزینان دهکده