دانشکده
دانلود فایل ها و تحقیقات دانشگاهی ,جزوات آموزشیدانشکده
دانلود فایل ها و تحقیقات دانشگاهی ,جزوات آموزشیتحقیق در مورد اوحدالدین بن حسین مراغه ا1
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 3
اوحدالدین بن حسین مراغه ای
شاعر سده هفتم و هشتم ایران است. او در مراغه زاده شد و مدتی در اصفهان مقیم بود. معاصر ایلخان مغول سلطان ابوسعید بود. آرامگاه او در مراغه است. هم اکنون یک موزه دائمی در مقبره اوحدی در مراغه دایر میباشد در 670 هجری در مراغه متولد شد او از جوانی انسانی عارف و وارسته کامل بود و در علوم دینی و عرفانی بدرجه کمال رسید او تحت صافی تخلص می کرد اوحدی مانند اغلب شاعران عصر خود پس از گذراندن جوانی و پایان بردن تحصیلات معمولی زمان خود از مراغه به قصد سیر و سیاحت خارج شد و مدتها به سیاحت گذراند. هم در این سیاحتها بوده است که گذارش به کرمان می افتد و از محضر شیخ اوحدالدین کرمانی بهره ور می شودو به علت انتصاب به طریقت اوحدالدین کرمانی لقب اوحدی گرفت اثر جاویدانی وی ( جام جم )مثنوی شانل پنجهزار بیت است که در 733 آنرا به نظم کشیده است سایر آثار اوحدی ( ده نامه ) ( منطق العشاق ) است که همواره مورد توجه شاهان ایلخانی بوده است. وفات اوحدی در سال 738 قمری در مراغه اتفاق افتاد و آرامگاه او در باغی زیبا زیارتگاه عاشقان عرفان است. اوحدی علاوه بر قصائد و غزلیات دارای کتابی است به نام « جام جم » که مهمترین اثر اوست. این کتاب، یک مثنوی است که اوحدی در سرودن آن به « حدیقة » سنـــایی نظر داشته است. و اما غزل زیر که سرودة اوحدی است علاوه بر برخورداری از زبانی گرم و پویا ، مانند غزلهای سعدی تمام زیباییهای خود را به یکباره به خواننده می بخشد
اوحدی اصفهانی از شاعران نسبتا توانای قرن هفتم و هشتم هجری است که تاکنون تحقیق و تفحصی در خور در دیوان اشعار او صورت نگرفته است. رساله حاضر گامی است-هرچند کوچک-در جهت رفع این نقیصه که در آن ابتدا با استفاده از دیوان شاعر ، تذکره ها و کتابهای تاریخی نزدیک به عصر وی، شرح حال ، آثار ، افکار و سبک شاعری او به طور دقیق مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. پس از آن کلیه دیوان او-به استثنای مثنوی جام جم-مطالعه گردیده و نکات و اشارات مهم و برجسته این دیوان به قرار زیر شرح گردیده است:1-آیات قرآن، احادیث و سخنان مشایخ.2-تلمحیات و اشارات.3-اهم کنایات و امثال و حکم.4-واژه ها و اصطلاحات عرفانی.5-واژه ها و ترکیبات دشوار..
مست امـــدم امشب کـــه ســر راه بگیـــرم یک بوسه بزور از لب آن مــاه بگیـــــــرم
دانـــم که دهــد عقل نکو خــــواه مرا پنـــد لیکن عجب از پنـــد نکو خـــــواه بگیـــرم
تا هیچ کسم راز دل ریــش نــــــدانــــــــــد این اشک روان بر رخ چـــون کاه بگیرم
هــر چند بکوشد کــه ببیگــــاه بیایـــــــــــد مــــن نیــز بکوشم کــــه بنــاگاه بگیــــرم
گر زانکه ببالای بلندش نـــرســـــد دسـت در دست کشم زلفش و کـــوتــاه بگیـــــرم
از چاه زنخ گـــر ندهــــد آب چــــــو دزدان بــــر قافله عشـــق سر چــــاه بگیــــــرم
با اوحدی ارحیلت روبـــــآه کنــد کـــــــس من نیستم آن شیر کــــه روبـــاه بگیـــرم
تحقیق در مورد اوحدالدین بن حسین مراغه ای
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 3
اوحدالدین بن حسین مراغه ای
شاعر سده هفتم و هشتم ایران است. او در مراغه زاده شد و مدتی در اصفهان مقیم بود. معاصر ایلخان مغول سلطان ابوسعید بود. آرامگاه او در مراغه است. هم اکنون یک موزه دائمی در مقبره اوحدی در مراغه دایر میباشد در 670 هجری در مراغه متولد شد او از جوانی انسانی عارف و وارسته کامل بود و در علوم دینی و عرفانی بدرجه کمال رسید او تحت صافی تخلص می کرد اوحدی مانند اغلب شاعران عصر خود پس از گذراندن جوانی و پایان بردن تحصیلات معمولی زمان خود از مراغه به قصد سیر و سیاحت خارج شد و مدتها به سیاحت گذراند. هم در این سیاحتها بوده است که گذارش به کرمان می افتد و از محضر شیخ اوحدالدین کرمانی بهره ور می شودو به علت انتصاب به طریقت اوحدالدین کرمانی لقب اوحدی گرفت اثر جاویدانی وی ( جام جم )مثنوی شانل پنجهزار بیت است که در 733 آنرا به نظم کشیده است سایر آثار اوحدی ( ده نامه ) ( منطق العشاق ) است که همواره مورد توجه شاهان ایلخانی بوده است. وفات اوحدی در سال 738 قمری در مراغه اتفاق افتاد و آرامگاه او در باغی زیبا زیارتگاه عاشقان عرفان است. اوحدی علاوه بر قصائد و غزلیات دارای کتابی است به نام « جام جم » که مهمترین اثر اوست. این کتاب، یک مثنوی است که اوحدی در سرودن آن به « حدیقة » سنـــایی نظر داشته است. و اما غزل زیر که سرودة اوحدی است علاوه بر برخورداری از زبانی گرم و پویا ، مانند غزلهای سعدی تمام زیباییهای خود را به یکباره به خواننده می بخشد
اوحدی اصفهانی از شاعران نسبتا توانای قرن هفتم و هشتم هجری است که تاکنون تحقیق و تفحصی در خور در دیوان اشعار او صورت نگرفته است. رساله حاضر گامی است-هرچند کوچک-در جهت رفع این نقیصه که در آن ابتدا با استفاده از دیوان شاعر ، تذکره ها و کتابهای تاریخی نزدیک به عصر وی، شرح حال ، آثار ، افکار و سبک شاعری او به طور دقیق مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. پس از آن کلیه دیوان او-به استثنای مثنوی جام جم-مطالعه گردیده و نکات و اشارات مهم و برجسته این دیوان به قرار زیر شرح گردیده است:1-آیات قرآن، احادیث و سخنان مشایخ.2-تلمحیات و اشارات.3-اهم کنایات و امثال و حکم.4-واژه ها و اصطلاحات عرفانی.5-واژه ها و ترکیبات دشوار..
مست امـــدم امشب کـــه ســر راه بگیـــرم یک بوسه بزور از لب آن مــاه بگیـــــــرم
دانـــم که دهــد عقل نکو خــــواه مرا پنـــد لیکن عجب از پنـــد نکو خـــــواه بگیـــرم
تا هیچ کسم راز دل ریــش نــــــدانــــــــــد این اشک روان بر رخ چـــون کاه بگیرم
هــر چند بکوشد کــه ببیگــــاه بیایـــــــــــد مــــن نیــز بکوشم کــــه بنــاگاه بگیــــرم
گر زانکه ببالای بلندش نـــرســـــد دسـت در دست کشم زلفش و کـــوتــاه بگیـــــرم
از چاه زنخ گـــر ندهــــد آب چــــــو دزدان بــــر قافله عشـــق سر چــــاه بگیــــــرم
با اوحدی ارحیلت روبـــــآه کنــد کـــــــس من نیستم آن شیر کــــه روبـــاه بگیـــرم
تحقیق در مورد اوحدالدین بن حسین مراغه ای
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 27
فهرست
عنوان صفحه
سر آغاز...................................................................................................................................2
اوحدالدین بن حسین مراغه ای..............................................................................................3
محل دفن اوحدی مراغه ای...................................................................................................5
خلاصه ای از منطق العشاق....................................................................................................7
توضیح یک اشتباه..................................................................................................................15
ترجیعات اوحدی..................................................................................................................19
منابع......................................................................................................................................26
سر آغاز
به نام آنـکه ما را نام بخشـــید زبان را در فصاحت کام بخشـید
به نـور خود بر افروزنده ى دل بـه نــار بیــدلى سوزنده ى دل
سر هر نامه اى از نام او خوش جـهان جان ز ژس جام او هوش
درود از ما، سلام از حضرت او دمــادم بر رســول و عــترت او
ابوالقاسم، که شد عالم طفیـلش فــلک دهلیز چـاوشان خیـــلش
اوحدالدین بن حسین مراغه ای
شاعر سده هفتم و هشتم ایران است. او در مراغه زاده شد و مدتی در اصفهان مقیم بود. معاصر ایلخان مغول سلطان ابوسعید بود. آرامگاه او در مراغه است. هم اکنون یک موزه دائمی در مقبره اوحدی در مراغه دایر میباشد در 670 هجری در مراغه متولد شد او از جوانی انسانی عارف و وارسته کامل بود و در علوم دینی و عرفانی بدرجه کمال رسید او تحت صافی تخلص می کرد اوحدی مانند اغلب شاعران عصر خود پس از گذراندن جوانی و پایان بردن تحصیلات معمولی زمان خود از مراغه به قصد سیر و سیاحت خارج شد و مدتها به سیاحت گذراند. هم در این سیاحتها بوده است که گذارش به کرمان می افتد و از محضر شیخ اوحدالدین کرمانی بهره ور می شودو به علت انتصاب به طریقت اوحدالدین کرمانی لقب اوحدی گرفت اثر جاویدانی وی ( جام جم )مثنوی شانل پنجهزار بیت است که در 733 آنرا به نظم کشیده است سایر آثار اوحدی ( ده نامه ) ( منطق العشاق ) است که همواره مورد توجه شاهان ایلخانی بوده است. وفات اوحدی در سال 738 قمری در مراغه اتفاق افتاد و آرامگاه او در باغی زیبا زیارتگاه عاشقان عرفان است. اوحدی علاوه بر قصائد و غزلیات دارای کتابی است به نام « جام جم » که مهمترین اثر اوست. این کتاب، یک مثنوی است که اوحدی در سرودن آن به « حدیقة » سنـــایی نظر داشته است. و اما غزل زیر که سرودة اوحدی است علاوه بر برخورداری از زبانی گرم و پویا ، مانند غزلهای سعدی تمام زیباییهای خود را به یکباره به خواننده می بخشد.
آثار وی شامل دیوان قصاید و ترجیعات و غزلیات بالغ هشت هزار بیت ، مثنوی ده نامه ی منطق العشاق و مثنوی « جام جم » می باشد
اوحدی اصفهانی از شاعران نسبتا توانای قرن هفتم و هشتم هجری است که تاکنون تحقیق و تفحصی در خور در دیوان اشعار او صورت نگرفته است. رساله حاضر گامی است-هرچند کوچک-در جهت رفع این نقیصه که در آن ابتدا با استفاده از دیوان شاعر ، تذکره ها و کتابهای تاریخی نزدیک به عصر وی، شرح حال ، آثار ، افکار و سبک شاعری او به طور دقیق مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. پس از آن کلیه دیوان او-به استثنای مثنوی جام جم-مطالعه گردیده و نکات و اشارات مهم و برجسته این دیوان به قرار زیر شرح گردیده است:1-آیات قرآن، احادیث و سخنان مشایخ.2-تلمحیات و اشارات.3-اهم کنایات و امثال و حکم.4-واژه ها و اصطلاحات عرفانی.5-واژه ها و ترکیبات دشوار..
مست امـــدم امشب کـــه ســر راه بگیـــرم یک بوسه بزور از لب آن مــاه بگیـــــــــرم
دانـــم که دهــد عقل نکو خــــواه مرا پنـــد لیکن عجب از پنـــد نکو خـــــواه بگیـــرم
تا هیچ کسم راز دل ریــش نــــــدانــــــــد این اشک روان بر رخ چـــون کاه بگیـــــــرم
هــر چند بکوشد کــه ببیگــــاه بیایـــــــــد مــــن نیــز بکوشم کــــه بنــاگاه بگیـــــرم
گر زانکه ببالای بلندش نـــرســــــــد دسـت در دست کشم زلفش و کـــوتــاه بگیــــــرم
تحقیق در مورد اوحدالدین بن حسین مراغه ا1
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 3
اوحدالدین بن حسین مراغه ای
شاعر سده هفتم و هشتم ایران است. او در مراغه زاده شد و مدتی در اصفهان مقیم بود. معاصر ایلخان مغول سلطان ابوسعید بود. آرامگاه او در مراغه است. هم اکنون یک موزه دائمی در مقبره اوحدی در مراغه دایر میباشد در 670 هجری در مراغه متولد شد او از جوانی انسانی عارف و وارسته کامل بود و در علوم دینی و عرفانی بدرجه کمال رسید او تحت صافی تخلص می کرد اوحدی مانند اغلب شاعران عصر خود پس از گذراندن جوانی و پایان بردن تحصیلات معمولی زمان خود از مراغه به قصد سیر و سیاحت خارج شد و مدتها به سیاحت گذراند. هم در این سیاحتها بوده است که گذارش به کرمان می افتد و از محضر شیخ اوحدالدین کرمانی بهره ور می شودو به علت انتصاب به طریقت اوحدالدین کرمانی لقب اوحدی گرفت اثر جاویدانی وی ( جام جم )مثنوی شانل پنجهزار بیت است که در 733 آنرا به نظم کشیده است سایر آثار اوحدی ( ده نامه ) ( منطق العشاق ) است که همواره مورد توجه شاهان ایلخانی بوده است. وفات اوحدی در سال 738 قمری در مراغه اتفاق افتاد و آرامگاه او در باغی زیبا زیارتگاه عاشقان عرفان است. اوحدی علاوه بر قصائد و غزلیات دارای کتابی است به نام « جام جم » که مهمترین اثر اوست. این کتاب، یک مثنوی است که اوحدی در سرودن آن به « حدیقة » سنـــایی نظر داشته است. و اما غزل زیر که سرودة اوحدی است علاوه بر برخورداری از زبانی گرم و پویا ، مانند غزلهای سعدی تمام زیباییهای خود را به یکباره به خواننده می بخشد
اوحدی اصفهانی از شاعران نسبتا توانای قرن هفتم و هشتم هجری است که تاکنون تحقیق و تفحصی در خور در دیوان اشعار او صورت نگرفته است. رساله حاضر گامی است-هرچند کوچک-در جهت رفع این نقیصه که در آن ابتدا با استفاده از دیوان شاعر ، تذکره ها و کتابهای تاریخی نزدیک به عصر وی، شرح حال ، آثار ، افکار و سبک شاعری او به طور دقیق مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. پس از آن کلیه دیوان او-به استثنای مثنوی جام جم-مطالعه گردیده و نکات و اشارات مهم و برجسته این دیوان به قرار زیر شرح گردیده است:1-آیات قرآن، احادیث و سخنان مشایخ.2-تلمحیات و اشارات.3-اهم کنایات و امثال و حکم.4-واژه ها و اصطلاحات عرفانی.5-واژه ها و ترکیبات دشوار..
مست امـــدم امشب کـــه ســر راه بگیـــرم یک بوسه بزور از لب آن مــاه بگیـــــــرم
دانـــم که دهــد عقل نکو خــــواه مرا پنـــد لیکن عجب از پنـــد نکو خـــــواه بگیـــرم
تا هیچ کسم راز دل ریــش نــــــدانــــــــــد این اشک روان بر رخ چـــون کاه بگیرم
هــر چند بکوشد کــه ببیگــــاه بیایـــــــــــد مــــن نیــز بکوشم کــــه بنــاگاه بگیــــرم
گر زانکه ببالای بلندش نـــرســـــد دسـت در دست کشم زلفش و کـــوتــاه بگیـــــرم
از چاه زنخ گـــر ندهــــد آب چــــــو دزدان بــــر قافله عشـــق سر چــــاه بگیــــــرم
با اوحدی ارحیلت روبـــــآه کنــد کـــــــس من نیستم آن شیر کــــه روبـــاه بگیـــرم
تحقیق در مورد زین العابدین مراغه ای
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 10 صفحه
قسمتی از متن .doc :
حاجی زین العابدین مراغه ای:
دربحث از زمان های انتقادی فارسی ، باید قبل از همه ازرمان سیاسی سیاحت نامه ابراهیم بیگ یا بلای تعصب او ، که در زمان خود شهرت فراوان یافته بود ودر سرتا سر ایران با حرص وولع بسیارخوانده می شد ، سخن بداریم.
مولف این کتاب ، حاجی زین العابدین ، فرزند مشهدی علی، بازرگانزاده ثروتمندی از مردم آذر بایجان واز کسانی بود که خیلی زود به اردوی آزادیخواهان وطرفداران اصلاحات ملحق شد.
اجداد اوازاکراد ساوجبلاغ (مهابادکنونی) وازخوانین آن سامان بودند وطریقه تسنن ومذهب شافعی داشتند ، اما بعد ها به کیش تشیع گرویدند ودر مراغه مشغول کسب وکار و تجارت شدند و « با داشتن پنج هزار تومان ثروت رو چیلد آن دیار گرویدند»
زین العابدین در سال یکهزار و دویست و پنجاه وپنج ه.ق به دنیا آمد، درهشت سالگی به دبستان رفت وهشت سال راه مکتب پیمود و مختصر سوادی اندوخت ودر شانزده سالگی به حجره پدر رفت ودر بیست سالگی به اردبیل رفت و از آن هنگام در اردبیل ومراغه به قول خود« بنای اعیانی گذاشت واسب ونوکروتفنگدارفراهم کرد واز ادای مالیات هم گردن پیچید وزدن راهدار و فحاشی به میزان آقاسی وکدخدا وفراش را یکی از افتخارات خود قرار داد.»
بدین قرار « قولچوماقی دامن گیرش شده مداخل یک و مخارج نوزده و بیست ، نه روزنامه صحیح ونه حساب وکتاب معین» بالاخره پرشانی از هر جهت روی آورد وزندگانی در ایران برای اوسخت دشوار شد وناچاربابرادر دیگر خود ترک یار ودیار گفته با اندک مایه ای که داشت ،مانند بسیاری از تجار ورشکسته آنزمان عازم قفقاز شد ودر شهر تفلیس ، پایتخت گرجستان، که در آن دوران کسی از ایرانیان در آنجا نبود، رحل اقامت افکند ودرمدت سه چهارسال چند هزار منات ازبقالی فراهم آورد .کم کم عده ای از ایرانیان کارگر به تفلیس روی آوردندومیرزا اسدا… خان ناظم الدوله ، ژنرال کنسول ایران رابه ویس کنسولی (نایب قنسولی )شهر کتاییس معین کرد.
او خود در این باره میگوید :« …آن وقت ماهم کنسول وهم رئیس قوم و ملت وهم تاجر شدیم و رعایت هموطنان را که تمامأ مفلس وفقیر بودند ، از جمله فرایض شمرده بنا گذاشتیم هم تذکره و هم مایحتاج ایشان را ، از خوراک وپوشاک دادن در مدت قلیلی دفتر پرشد: علی خوئی صد منات ،
حسینقلی تبریزی هفتاد منات ، فلان سلمانی پنجاه منات و.... هرچه اندوخته چند ساله بود از دستمان بردند . یکی گریخت ، دیگری را گرفتند ،آن یکی قمار باخت و آن دیگری بیمارشد»
خلاصه باز دست خالی مانده ناچار به کریمیه رفت و درآنجا بارگشود . دوبرادر گاهی به استانبول رفته خرید جزئی میکردند و در کریمه به بهای بیشتری می فروختند ،تااندک زمانی باز سرمایه کافی بدست آوردند.
درسال هزارو دویست و نودوچهار ه.ق جنگ روس و عثمانی در گرفت و به یالتا ، شهر ییلاقی امپراتور ،رفتند و در آنجا کارشان رونق گرفت وسرو کارشان با ا مرا ودرباریان واهل دیوان افتادو زین العابدین به وسیله شاهزاده خانم ،زوجه پرنس ورانسوف معروف ،، به امپراتریس معرفی شد وحرمت واعتبار برادران به جائی رسید که نامشان را« تاجر درستکارتایرانی » گذاشتند و بالاخره از او خواستند که تبعیت دولت روسرا بپذیرد تا امتیازاتی به او بدهند وچون در این باره اصرار ورزیدند واو چند مرتبه در استانبول از کنسول گری اذ یت وحقارت دیده بود ،قبول تبعبت کرد وپس از ادای سوگند ازتبعه روس شناخته شد.چند سال بعد در استانبول تاهل اختیار کرد وزن خود را نیز به یالتا آورد واز او صاحب سه فرزند شد وسالها در آنجابه خوشی وآسایش به سر برد.
اما عشق وعلاقه به میهن دمی آسوده اش نمیگذاشت و پیوسته خود را به گناه خیانت به کیش ومیهن نکوهش می کرد و از اینکه طوق لعنت تبعیت اجنبی را به گردن انداخته ودر چنان موقعی که برادران او در زیر فشار جور و ستم حکام مستبد جان می دهند ، اودور از پیکارسیاسی در مملکت غربت زندگی آرام و آسوده ای می گذراند، همواره با وجدان خود در کشمکش بود.
مدتها در این اندیشه با سوز و گداز نهانی به سرمی برد تا بالاخره تصمیم خود را گرفت و مغازه و کالای خود را به بهای ارزان فروخته رهسپار استانبول شد وخانواده خودرا در آنجا گذاشته برای ادای فریضه حج عازم مکه شد.حاجی زین العابدین سالها با تبعیت روس در استانبول می زیست تا بالاخره به وسیله میرزا محمود خان علا الملک ، سفیر کبیر ایران در عثمانی تقاضای ترک تبعیت از دولت روسیه کرد و این کاردر ابتدا چنان دشوار می نمود ، به دست پرنس ارفع الدوله انجام یافت و مدتها بعد-روز نهم فوریه 1904م (ذیقعده یکهزارو سیصدو بیست و بک ه.ق) که روز اول جنگ ژاپن وروس بود – تقاضایش پذیرفته شد.
1)ترجمه حال مولف ،سیاحت نامه ابراهیم بیگ،ج3،کلکته ،1909م. 2)کنیاز میخائیل از سرداران روس که در جنگ های روسیه با ناپلون و عثمانی شرکت داشت . وی مردی متمایل به اصلاحات بود.
حاجی زین العابدین برای همیشه در ترکیه اقامت گزید وبا شوق و علاقه وافر در راه خدمت به وطن ،از راه قلم به مبارزات سیاسی پرداخت.
وکتابخوانده وآشنا به اوضاع زمان وعنصر آزادیخواه و وطن پرستی بود، درمدت اقامت خود در عثمانی مخصوصا با روزنامه شمس استانبول همکاری داشت ومقالات سود مند در آن روزنامه و نیز در روزنامه حبل المتین کلکته می نوشت تا آنکه به سال یکهزارو سیصدو بیست وهشت ه.ق در هفتادوسه سالگی در استانبول در گذشت.
سیاحت نامه ابراهیم بیگ:
این کتاب در سه جلد کاملا مستقل نوشته شده است. در چاپ جلد اول نام مولف ذکر نگردیده ونویسنده اش در آن هنگام وتا دوازده سال بعد از آن دانسته نبودو حتی کسانی به کنایه و اشاره نسبت تالیف آنرا به خود می دادند.
چند نفراز جانب میرزا علی اصغر خان اتابک به اتهام تالیف آن کتاب دستگیر و تعقیب شدند و" همواره دل نگارنده در پیچ و تاب و عذاب بودکه چرا بندگان خدا به سبب او آزار بینند و خسارت کشندو در کاری که وی را جز عقیدت صافی و نیت خیر خواهی نبوده ابنا وطن بی گناه آزرده شوند" تا آ نکه پس از استقرار مشروطه و آزادی در مقدمه جلد سوم آن نام حاجی زین العابدین مراغه ای از بازرگانان استانبول پدید آمد.کسانی باور نکردند که چنان کتاب پر مغزی از خامه یک بازرگان ساده بیرون آمده باشد و برخی از دشمنان چنین گفتند که بخش یکم را میرزا مهدیخان یکی از نویسندگان روزنامه اختر نوشته و به چاپ رسانیده و پس از مرگ او حاجی بخش های دوم و سوم را نوشته و همه رابه نام خودخوانده..... ولی این گفته ها در خور پذیرفتن نیست و بخشهای دوم و سوم که بیگمان از حاجی زین العابدین است خود آگاهی وپرمایگی نویسنده آنهارا نشان می دهد..... آنچه توان پنداشت این است که میرزا مهدیخان یا نویسنده آگاه دیگری به حاجی زین العابدین یاوری کرده و این از ارج کوششهای حاجی نامبرده نخواهد کاست .
مولف هوشمند سیاحتنامه هم ازحیث انتخاب موضوع وهم از لحاظ طرز نگارش به وظیفه خطیر خود کاملا واقف و آشناست .چنانکه در دیباچه جلد سوم گوید :