تحقیق/ گزارش تحلیلی از بورس دبی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

گزارش تحلیلی از بورس دبی

هدف دولتمردان دبی (Dubai) در ایجاد و حمایت از یک ساختار قوی اقتصادی، ضمن حفظ ظرفیت‌ها و افزایش توسعه مناسبات بین‌المللی، تضمین موفقیت و کامیابی شهروندان این کشور عنوان می‌شود.از سوی دیگر اساس انتظارات صندوق بین‌المللی پول نرخ رشد اقتصادی دبی در سال 2006 در حدود 11درصد اعلام شده است. رشد و پیشرفت دبی در گرو توجه به زیرساخت‌ها و تغییرات اقتصادی آن از جمله رشد بخش‌های غیرنفتی تا 97درصد در سال 2006 در مقایسه با 90درصد سال 2000 رشد حداکثری 46درصدی در سال 1975 است. بخش خدمات نیز با رشد اقتصادی هدایت شده و هم‌اکنون 74درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) این کشور را تشکیل می‌دهد.برنامه اقتصادی اعلام شده توسط شیخ محمدبن راشد آل‌مکتوم، معاون رییس‌جمهوری، نخست‌وزیر و حاکم دبی حفظ نرخ رشد اقتصادی این منطقه را در بین کشورهای در حال توسعه طی 6سال گذشته، سرلوحه کار خود قرار داده است. دستیابی به متوسط نرخ رشد 13درصدی تولید ناخالص داخلی (GDP) یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این تلاش بوده است. برنامه‌های توسعه نیز روی بخش‌هایی که به طور موثر در بالا بردن نرخ تولید ناخالص داخلی (GDP) موفق بوده‌اند، متمرکز شده است. از جمله این بخش‌ها می‌توان به بخش تجارت که بالاترین مشارکت را در بالا بردن GDP در مقایسه با سایر بخش‌ها همچون ساخت‌وساز، مستغلات، خدمات اجتماعی و انفرادی، حمل‌ونقل، مکاتبات و اخبارها، توریسم (گردشگری) و خدمات مالی داشته است، اشاره کرد.در این میان بخش‌هایی مانند گردشگری، تجارت، حمل‌ونقل و خدمات مالی به عنوان بخش‌های اصلی در اهداف استراتژیکی رشد و توسعه دبی مدنظر بوده‌اند.بنابراین از جمله اهداف اقتصادی برای دبی تا سال 2015 می‌توان به حفظ نرخ رشد اقتصادی 11درصدی فعلی طی 10سال آینده اشاره کرد. بالا بردن سرانه تولید ناخالص داخلی از میزان 31هزار دلار در سال 2005 به 44هزار دلار تا سال 2015، افزایش بهره‌وری تا حد 4درصد و ایجاد بخش‌های رقیب با سود رقابتی ثابت، از دیگر برنامه‌های مسوولان این کشور است.از سوی دیگر طی چند سال اخیر سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی با افزایش تعداد شرکت‌های خارجی که در دبی تاسیس یا اقدام به افتتاح شعبه کرده‌اند، افزایش داشته است. این چنین تعاریفی از توسعه برای امارات متحده عربی در مناطق مختلف ارائه شده و بازتاب سیاست‌های سرمایه‌گذاری اقتصادی و توسعه فراوان زیرساخت‌ها از نتایج برآمده آن است.

34سال بعد از ایرانبازار مالی دبی در روز 20مارس سال 2000میلادی فعالیت خود را با عنوان «سوق دبی المالی» آغاز کرد. یعنی حدود 34سال بعد از تولد بورس در ایران.همزمان با آغاز به‌کار این بازار مالی به دلایل مختلف از جمله سقوط دولت صدام، واقعه یازده سپتامبر، رکود جدی در بورس‌های منطقه از جمله ایران، افزایش تدریجی بهای نفت طی سال‌های اخیر، توجه کشورهای اروپایی به بازده بیشتر سرمایه‌گذاری در بورس کشورهای در حال توسعه، ارزش جاری این بازار با رشد رو به تزایدی روبه‌رو شد، به طوری که بسیاری از کارشناسان مالی در کشورهای اروپایی و آسیایی از جمله ایران، رشد فزاینده این بازار را ناشی از شکل‌گیری حباب مالی دانستند. سرانجام همان طوری که پیش‌بینی‌ می‌شد، حباب بورس دبی در سال 84 شمسی در آستانه انفجار قرار گرفت و پس از آن روند کاهش قیمت را تجربه کرد. هرچند که خود کارشناسان مالی در دبی بر این عقیده‌اند که روند کاهش ارزش سهام در این بازار را نباید به وجود «حباب مالی» نسبت داد، بلکه بازار در طی روند حرکت اصلاح (تصحیح) قیمت‌ها است.هر چه بود یا هست، اینکه ارزش جاری بورس از رقم 5/420میلیارد درهم (هر درهم 256تومان است) در سال 2005 به رقم 15/319میلیارد درهم در سال 2006 رسید. این کاهش شدید ارزش سهام که حدود یک سال بعد از کاهش ارزش سهام در بورس ایران رخ داد، زمینه پذیرش وجود حباب مالی در بورس دبی را فراهم کرد.حرکت به عمقشاخص‌ها فرو ریخت و بحران مالی در بورس دبی که منجربه کاهش ارزش 100میلیارد درهمی این ارزش بازار (کمتر از یک چهارم ارزش بازار سقوط کرد) شد را به عوامل مختلفی نسبت می‌دهند، از جمله افزایش تنش هسته‌ای میان آمریکا و ایران، اما شاید افزایش این گونه ریسک‌ها روی بورس دبی و کشورهای منطقه از جمله ایران، اثر مطلوبی نداشت، اما تجربه 2006، تحلیل‌گران و مدیران بورس دبی را متوجه این سوال کرد که چرا طی مدت یک سال باید این تعداد سرمایه از بورس دبی خارج شود و شاخص کل بازار از سطح 37/7426واحد به سطح 33/4127واحد فرو ریزد.پرتفویی مجازی برای دانش‌آموزانکارشناسان مالی دبی به این نتیجه رسیده‌اند که باید اصلاحات بنیادی را در این بازار به اجرا بگذارند، هر چند که به طور مکتوب یا اظهارات شفاهی در

تحقیق؛ گزارش تحلیلی از بورس دبی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

گزارش تحلیلی از بورس دبی

هدف دولتمردان دبی (Dubai) در ایجاد و حمایت از یک ساختار قوی اقتصادی، ضمن حفظ ظرفیت‌ها و افزایش توسعه مناسبات بین‌المللی، تضمین موفقیت و کامیابی شهروندان این کشور عنوان می‌شود.از سوی دیگر اساس انتظارات صندوق بین‌المللی پول نرخ رشد اقتصادی دبی در سال 2006 در حدود 11درصد اعلام شده است. رشد و پیشرفت دبی در گرو توجه به زیرساخت‌ها و تغییرات اقتصادی آن از جمله رشد بخش‌های غیرنفتی تا 97درصد در سال 2006 در مقایسه با 90درصد سال 2000 رشد حداکثری 46درصدی در سال 1975 است. بخش خدمات نیز با رشد اقتصادی هدایت شده و هم‌اکنون 74درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) این کشور را تشکیل می‌دهد.برنامه اقتصادی اعلام شده توسط شیخ محمدبن راشد آل‌مکتوم، معاون رییس‌جمهوری، نخست‌وزیر و حاکم دبی حفظ نرخ رشد اقتصادی این منطقه را در بین کشورهای در حال توسعه طی 6سال گذشته، سرلوحه کار خود قرار داده است. دستیابی به متوسط نرخ رشد 13درصدی تولید ناخالص داخلی (GDP) یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این تلاش بوده است. برنامه‌های توسعه نیز روی بخش‌هایی که به طور موثر در بالا بردن نرخ تولید ناخالص داخلی (GDP) موفق بوده‌اند، متمرکز شده است. از جمله این بخش‌ها می‌توان به بخش تجارت که بالاترین مشارکت را در بالا بردن GDP در مقایسه با سایر بخش‌ها همچون ساخت‌وساز، مستغلات، خدمات اجتماعی و انفرادی، حمل‌ونقل، مکاتبات و اخبارها، توریسم (گردشگری) و خدمات مالی داشته است، اشاره کرد.در این میان بخش‌هایی مانند گردشگری، تجارت، حمل‌ونقل و خدمات مالی به عنوان بخش‌های اصلی در اهداف استراتژیکی رشد و توسعه دبی مدنظر بوده‌اند.بنابراین از جمله اهداف اقتصادی برای دبی تا سال 2015 می‌توان به حفظ نرخ رشد اقتصادی 11درصدی فعلی طی 10سال آینده اشاره کرد. بالا بردن سرانه تولید ناخالص داخلی از میزان 31هزار دلار در سال 2005 به 44هزار دلار تا سال 2015، افزایش بهره‌وری تا حد 4درصد و ایجاد بخش‌های رقیب با سود رقابتی ثابت، از دیگر برنامه‌های مسوولان این کشور است.از سوی دیگر طی چند سال اخیر سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی با افزایش تعداد شرکت‌های خارجی که در دبی تاسیس یا اقدام به افتتاح شعبه کرده‌اند، افزایش داشته است. این چنین تعاریفی از توسعه برای امارات متحده عربی در مناطق مختلف ارائه شده و بازتاب سیاست‌های سرمایه‌گذاری اقتصادی و توسعه فراوان زیرساخت‌ها از نتایج برآمده آن است.

34سال بعد از ایرانبازار مالی دبی در روز 20مارس سال 2000میلادی فعالیت خود را با عنوان «سوق دبی المالی» آغاز کرد. یعنی حدود 34سال بعد از تولد بورس در ایران.همزمان با آغاز به‌کار این بازار مالی به دلایل مختلف از جمله سقوط دولت صدام، واقعه یازده سپتامبر، رکود جدی در بورس‌های منطقه از جمله ایران، افزایش تدریجی بهای نفت طی سال‌های اخیر، توجه کشورهای اروپایی به بازده بیشتر سرمایه‌گذاری در بورس کشورهای در حال توسعه، ارزش جاری این بازار با رشد رو به تزایدی روبه‌رو شد، به طوری که بسیاری از کارشناسان مالی در کشورهای اروپایی و آسیایی از جمله ایران، رشد فزاینده این بازار را ناشی از شکل‌گیری حباب مالی دانستند. سرانجام همان طوری که پیش‌بینی‌ می‌شد، حباب بورس دبی در سال 84 شمسی در آستانه انفجار قرار گرفت و پس از آن روند کاهش قیمت را تجربه کرد. هرچند که خود کارشناسان مالی در دبی بر این عقیده‌اند که روند کاهش ارزش سهام در این بازار را نباید به وجود «حباب مالی» نسبت داد، بلکه بازار در طی روند حرکت اصلاح (تصحیح) قیمت‌ها است.هر چه بود یا هست، اینکه ارزش جاری بورس از رقم 5/420میلیارد درهم (هر درهم 256تومان است) در سال 2005 به رقم 15/319میلیارد درهم در سال 2006 رسید. این کاهش شدید ارزش سهام که حدود یک سال بعد از کاهش ارزش سهام در بورس ایران رخ داد، زمینه پذیرش وجود حباب مالی در بورس دبی را فراهم کرد.حرکت به عمقشاخص‌ها فرو ریخت و بحران مالی در بورس دبی که منجربه کاهش ارزش 100میلیارد درهمی این ارزش بازار (کمتر از یک چهارم ارزش بازار سقوط کرد) شد را به عوامل مختلفی نسبت می‌دهند، از جمله افزایش تنش هسته‌ای میان آمریکا و ایران، اما شاید افزایش این گونه ریسک‌ها روی بورس دبی و کشورهای منطقه از جمله ایران، اثر مطلوبی نداشت، اما تجربه 2006، تحلیل‌گران و مدیران بورس دبی را متوجه این سوال کرد که چرا طی مدت یک سال باید این تعداد سرمایه از بورس دبی خارج شود و شاخص کل بازار از سطح 37/7426واحد به سطح 33/4127واحد فرو ریزد.پرتفویی مجازی برای دانش‌آموزانکارشناسان مالی دبی به این نتیجه رسیده‌اند که باید اصلاحات بنیادی را در این بازار به اجرا بگذارند، هر چند که به طور مکتوب یا اظهارات شفاهی در

تحقیق درباره گزارش تحلیلی از بورس دبی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

گزارش تحلیلی از بورس دبی

هدف دولتمردان دبی (Dubai) در ایجاد و حمایت از یک ساختار قوی اقتصادی، ضمن حفظ ظرفیت‌ها و افزایش توسعه مناسبات بین‌المللی، تضمین موفقیت و کامیابی شهروندان این کشور عنوان می‌شود.از سوی دیگر اساس انتظارات صندوق بین‌المللی پول نرخ رشد اقتصادی دبی در سال 2006 در حدود 11درصد اعلام شده است. رشد و پیشرفت دبی در گرو توجه به زیرساخت‌ها و تغییرات اقتصادی آن از جمله رشد بخش‌های غیرنفتی تا 97درصد در سال 2006 در مقایسه با 90درصد سال 2000 رشد حداکثری 46درصدی در سال 1975 است. بخش خدمات نیز با رشد اقتصادی هدایت شده و هم‌اکنون 74درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) این کشور را تشکیل می‌دهد.برنامه اقتصادی اعلام شده توسط شیخ محمدبن راشد آل‌مکتوم، معاون رییس‌جمهوری، نخست‌وزیر و حاکم دبی حفظ نرخ رشد اقتصادی این منطقه را در بین کشورهای در حال توسعه طی 6سال گذشته، سرلوحه کار خود قرار داده است. دستیابی به متوسط نرخ رشد 13درصدی تولید ناخالص داخلی (GDP) یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این تلاش بوده است. برنامه‌های توسعه نیز روی بخش‌هایی که به طور موثر در بالا بردن نرخ تولید ناخالص داخلی (GDP) موفق بوده‌اند، متمرکز شده است. از جمله این بخش‌ها می‌توان به بخش تجارت که بالاترین مشارکت را در بالا بردن GDP در مقایسه با سایر بخش‌ها همچون ساخت‌وساز، مستغلات، خدمات اجتماعی و انفرادی، حمل‌ونقل، مکاتبات و اخبارها، توریسم (گردشگری) و خدمات مالی داشته است، اشاره کرد.در این میان بخش‌هایی مانند گردشگری، تجارت، حمل‌ونقل و خدمات مالی به عنوان بخش‌های اصلی در اهداف استراتژیکی رشد و توسعه دبی مدنظر بوده‌اند.بنابراین از جمله اهداف اقتصادی برای دبی تا سال 2015 می‌توان به حفظ نرخ رشد اقتصادی 11درصدی فعلی طی 10سال آینده اشاره کرد. بالا بردن سرانه تولید ناخالص داخلی از میزان 31هزار دلار در سال 2005 به 44هزار دلار تا سال 2015، افزایش بهره‌وری تا حد 4درصد و ایجاد بخش‌های رقیب با سود رقابتی ثابت، از دیگر برنامه‌های مسوولان این کشور است.از سوی دیگر طی چند سال اخیر سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی با افزایش تعداد شرکت‌های خارجی که در دبی تاسیس یا اقدام به افتتاح شعبه کرده‌اند، افزایش داشته است. این چنین تعاریفی از توسعه برای امارات متحده عربی در مناطق مختلف ارائه شده و بازتاب سیاست‌های سرمایه‌گذاری اقتصادی و توسعه فراوان زیرساخت‌ها از نتایج برآمده آن است.

34سال بعد از ایرانبازار مالی دبی در روز 20مارس سال 2000میلادی فعالیت خود را با عنوان «سوق دبی المالی» آغاز کرد. یعنی حدود 34سال بعد از تولد بورس در ایران.همزمان با آغاز به‌کار این بازار مالی به دلایل مختلف از جمله سقوط دولت صدام، واقعه یازده سپتامبر، رکود جدی در بورس‌های منطقه از جمله ایران، افزایش تدریجی بهای نفت طی سال‌های اخیر، توجه کشورهای اروپایی به بازده بیشتر سرمایه‌گذاری در بورس کشورهای در حال توسعه، ارزش جاری این بازار با رشد رو به تزایدی روبه‌رو شد، به طوری که بسیاری از کارشناسان مالی در کشورهای اروپایی و آسیایی از جمله ایران، رشد فزاینده این بازار را ناشی از شکل‌گیری حباب مالی دانستند. سرانجام همان طوری که پیش‌بینی‌ می‌شد، حباب بورس دبی در سال 84 شمسی در آستانه انفجار قرار گرفت و پس از آن روند کاهش قیمت را تجربه کرد. هرچند که خود کارشناسان مالی در دبی بر این عقیده‌اند که روند کاهش ارزش سهام در این بازار را نباید به وجود «حباب مالی» نسبت داد، بلکه بازار در طی روند حرکت اصلاح (تصحیح) قیمت‌ها است.هر چه بود یا هست، اینکه ارزش جاری بورس از رقم 5/420میلیارد درهم (هر درهم 256تومان است) در سال 2005 به رقم 15/319میلیارد درهم در سال 2006 رسید. این کاهش شدید ارزش سهام که حدود یک سال بعد از کاهش ارزش سهام در بورس ایران رخ داد، زمینه پذیرش وجود حباب مالی در بورس دبی را فراهم کرد.حرکت به عمقشاخص‌ها فرو ریخت و بحران مالی در بورس دبی که منجربه کاهش ارزش 100میلیارد درهمی این ارزش بازار (کمتر از یک چهارم ارزش بازار سقوط کرد) شد را به عوامل مختلفی نسبت می‌دهند، از جمله افزایش تنش هسته‌ای میان آمریکا و ایران، اما شاید افزایش این گونه ریسک‌ها روی بورس دبی و کشورهای منطقه از جمله ایران، اثر مطلوبی نداشت، اما تجربه 2006، تحلیل‌گران و مدیران بورس دبی را متوجه این سوال کرد که چرا طی مدت یک سال باید این تعداد سرمایه از بورس دبی خارج شود و شاخص کل بازار از سطح 37/7426واحد به سطح 33/4127واحد فرو ریزد.پرتفویی مجازی برای دانش‌آموزانکارشناسان مالی دبی به این نتیجه رسیده‌اند که باید اصلاحات بنیادی را در این بازار به اجرا بگذارند، هر چند که به طور مکتوب یا اظهارات شفاهی در

تحقیق درباره ی چکیده گزارش تحلیلی نتایج نظرسنجی «کاربرد آمار در مدیریت صنعت برق»

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

چکیده گزارش تحلیلی نتایج نظرسنجی «کاربرد آمار در مدیریت صنعت برق» در سال 1385

الف-در کلیه معاونت های شرکت توانیر

برای انجام نظرسنجی بعمل آمده در پایان سال 1385، راجع به کاربرد «گزارشات آمار رسمی صنعت برق» منتشره از سوی مرکز اطلاع رسانی، 194 پرسشنامه توزیع گردید که تعداد 90 پرسشنامه از سوی مدیران و کارشناسان صنعت برق شرکت توانیر تکمیل شد. در تحلیل های آماری بعمل آمده نکات زیر مشهود است:

میزان استفاده از انواع محصولات گروه آمار

معاونت برنامه ریزی

معاونت توسعه و منابع اقتصادی

معاونت هماهنگی و نظارت برتوزیع

معاونت منابع انسانی

میانگین استفاده درکل توانیر

الف. آمار صنعت برق ایران، ویژه‌ی مدیریت راهبردی

1/61

6/66

3/61

1/57

1/61

ب. گزارش آمار برق روستایی

1/37

9/22

2/34

3/23

7/32

ج1. آمار تفصیلی، جلد1: ویژه مدیران

9/57

6/61

5/64

7/57

3/61

ج2. آمار تفصیلی، جلد2: تولید نیروی برق

4/68

0/77

5/62

7/57

6/64

ج3. آمار تفصیلی، جلد3: انتقال نیروی برق

1/74

2/59

46

7/57

7/58

ج4. آمار تفصیلی، جلد4: توزیع نیروی برق

2/68

9/62

0/59

4/54

1/61

د1. صنعت برق ایران در آیینه‌ی آمار، فارسی

8/60

3/68

3/52

4/47

2/57

د2. صنعت برق ایران در آیینه‌ی آمار، لاتین

3/30

7/43

4/31

9/17

9/28

ه1. گزارش صنعت برق ایران، فارسی

1/61

5/68

8/55

2/45

7/57

ه2. گزارش صنعت برق ایران، لاتین

3/32

6/47

9/28

3/15

6/28

و. سایت آمار با آدرس amar.tavanir.org.ir

1/44

7/68

2/65

6/46

9/54

در این گزارش ها در مبحث «تولید و انتقال» سرفصل های بیشتری از مبحث «توزیع»، موجود است و این به دلیل آن است که تاکنون در ستاد صنعت برق، توجه به تولید و انتقال بیشتر از بحث توزیع بوده است. با تغییر ساختار در توانیر و تشکیل معاونت توزیع و باتوجه به مستقل شدن شرکت های توزیع و ارتباط مستقیم آنها با ستاد صنعت برق، لازم است در گزارش های رسمی آماری در آینده، قلم های اطلاعاتی تفضیلی تری در بخش توزیع به گزارش ها اضافه گردد.

«میزان استفاده» مدیران و کارشناسان توانیر از چهارجلد گزارش آمار تفصیلی بیش از 60 درصد بوده است. (نسبتاٌ زیاد)

درجدول فوق، میانگین استفاده از آمار تفصیلی ویژه مدیریت راهبردی 61% است و این گزارش که جدیدترین انتشار گروه است و با اطلاعات 9 ماه عملکرد و سه ماه برآورد در پایان همان سال منتشر می شود تا تهیه آمار تفصیلی خلاء اطلاعاتی را پر می کند. این درصد بالا نشاندهنده موثر بودن تهیه آمار راهبردی برای صنعت برق می باشد.

55% از پاسخگویان از سایت آمار با آدرس http://amar.tavanir.org.ir استفاده می کنند.

بیش از 60% پاسخگویان از گزارش های آماری

جهت کسب اطلاعات از عملکرد واحدهای عملیاتی صنعت برق

جهت برنامه ریزی

جهت کنترل و نظارت

استفاده می کنند.

بیشترین جداول استفاده شده در گزارش آمار تفصیلی ویژه تولید عبارتند از: جداول خلاصه وضعیت بخش تولید و جدول اطلاعات واحد به واحد نیروگاهی بیشترین جداول استفاده شده در گزارش های آمار تفصیلی عبارتند از:

در بخش تولید: جداول «خلاصه وضعیت و اطلاعات واحد به واحد نیروگاهی»

در بخش انتقال: جداول «خلاصه وضعیت خطوط و پست های شبکه» و اطلاعات عمومی شرکت ها

در بخش توزیع: جدول «خلاصه وضعیت شبکه توزیع و شرکت های توزیع» و جداول «آمار تفصیلی فروش، مشترکین و حداکثر بار و شبکه توزیع»

شاخص «مناسب بودن زمان انتشار» گزارش ها، در نظرسنجی سال 85، (9/56= نسبتاًٌ زیاد) می باشد که نسبت به نظرسنجی سال 83،(42=نسبتاً متوسط) افزایش چشمگیری را نشان می دهد، این مطلب نشان از «رضایت نسبی» پاسخگویان دارد، هرچند که نباید فراموش کرد که 9/15 درصد از پاسخگویان از زمان انتشار گزارش ها رضایت ندارند و باید جهت تامین خواسته ی این دسته از کاربران اقدامات مقتضی صورت گیرد.

منابع اخذ آمار و اطلاعات مدیران و کارشناسان ستاد صنعت برق

44% گزارش های آماری منتشره توسط مرکز اطلاع رسانی است

30% کسب آمار از زیرمجموعه شرکت توانیر

9% کسب آمار از شرکت مدیریت شبکه برق ایران

11% از معاونت های شرکت توانیر

6% از خارج از مجموعه صنعت برق

شاخص «میزان صحت و دقت» گزارش های آماری از نظر پاسخگویان:

اقلام اطلاعاتی، 9/67 (نسبتاً زیاد)

تعاریف 6/69 (نسبتاً زیاد)

محاسبات 8/68 (نسبتاً زیاد)

است و میزان شاخص کل، معادل 8/68 می باشد. ضمنا باتوجه به نظارت مناسب بر امر سیاست برون سپاری تولید گزارش ها، روند ارتقاء کیفیت و صحت و دقت آنها بطور صعودی ادامه داشته است.

نزدیک به 80% پاسخگویان موافق با تفکیک گزارش آمار تفصیلی به چهارجلد (ویژه مدیران، تولید، انتقال و توزیع) هستند. لازم به ذکر است که این تصمیم بر پاییه نتایج نظرسنجی سال 83، انجام پذیرفت.

هنوز «گزارش های چاپی» اولویت اول را در «استفاده» از محصولات آماری دارد، اولویت بعدی، گزارشات روی اینترانت شرکت و سپس سی دی گزارش ها می باشد.

در «اولویت اول»، نیاز استفاده کنندگان «انتشار سالانه گزارش» ها است و نیاز به گزارش های فصلی نیز طرفداران زیادی دارد. بنابراین انتشار آمار فصلی در اولویت بعدی است که باید در برنامه ریزی های آینده قرار بگیرد.

اکثر پاسخگویان، «اجرای هرساله این نظرسنجی» را لازم دانستند.

چکیده نظرسنجی کاربرد آمار در معاونت برنامه ریزی شرکت توانیر

در طرح نظرسنجی «کاربرد گزارشات آمار رسمی صنعت برق» در پایان سال 1385، از بین 44 پرسشنامه توزیع شده ، 23 پرسشنامه در معاونت برنامه ریزی تکمیل گردید، نتایج و نکات اصلی از تحلیل آماری آنها در زیر بصورت خلاصه آمده است:

بیشترین میزان استفاده (17/74) اختصاص به «گزارش آمار تفصیلی ویژه انتقال» دارد.

بیشترین نوع استفاده از گزارش ها جهت برنامه ریزی می باشد (3/91)

در میان گزارش ها، بیشترین و کمترین استفاده از جداول بصورت زیر است:

نام گزارش

بیشترین استفاده

آمار تفصیلی- تولید نیروی برق

آمار تفصیلی- توزیع نیروی برق

آمار تفصیلی- انتقال نیروی برق

خلاصه وضعیت (9/60%)

اطلاعات تفصیلی شبکه توزیع، حداکثر بار، فروش و مشترکین (2/65%)

خلاصه وضعیت خطوط و پست های شبکه (8/60%)

از زمان انتشار گزارش ها، در این معاونت رضایت نسبی دارند و یک راه برای افزایش رضایت بیشتر، انتشار بولتن فصلی جهت تامین خلاء اطلاعاتی می باشد.

گزارش های آماری مرکز اطلاع رسانی 43% از نیاز آماری این معاونت را تامین می نماید و 32% از شرکت های زیرمجموعه توانیر گرفته می شود.

شاخص میزان صحت و دقت گزارش های آماری در این معاونت (71%)، نسبتا زیاد می باشد.

گزارش های چاپی، اولویت اول را در استفاده از انواع محصولات آماری داراست.

علاقمندان به گزارشات سالانه (87/60%) و به گزارشات فصلی (48/43%) است.

73/9% پاسخگویان با سالی یک بار نظرسنجی موافق هستند.

چکیده نظرسنجی کاربرد آمار در معاونت هماهنگی و نظارت بر بهره برداری شرکت توانیر

طرح نظرسنجی «کاربرد آمار رسمی صنعت برق» که در سال 1385درسطح شرکت توانیر برگزار گردید.

در این معاونت که شامل دفاتر فنی تولید، بهره برداری شبکه و توزیع بود، 68 پرسشنامه توزیع وازبین آن ها 32 پرسشنامه تکمیل گردید.نتایج و نکات اصلی از تحلیل آماری آنها در زیر بصورت خلاصه آمده است:

شاخص «میزان استفاده» از سایت آمار با آدرس http://amar.tavanir.org.ir ، 2/65 (نسبتا زیاد) می باشد که بیشترین درصد را به خود اختصاص داده است.

درصد فراوانی نوع استفاده از گزارش های آماری در نمودار زیر آمده است، بیشترین استفاده در این معاونت جهت کنترل و نظارت می باشد.

در گزارش آمار تفصیلی، بخش تولید، پاسخگویان جدول اطلاعات واحد به واحد نیروگاهی را بیش از سایر جداول مورد استفاده قرار می دهند (9/46%)، در گزارش انتقال، جداول خلاصه وضعیت شبکه انتقال (5/37%) و در گزارش توزیع، بیشترین استفاده از جداول خلاصه وضعیت شبکه و شرکت های توزیع (75/43%) است.

پاسخگویان در این معاونت نسبت به «مناسب بودن زمان انتشار گزارش ها» رضایت نسبی دارند.

میزان «صحت و دقت» گزارش های آماری از دید پاسخگویان در این معاونت، بطورکلی 65% می باشد که نشان دهنده وجود رضایت نسبی است.

انتشار گزارش فصلی در اولویت اول نیاز استفاده کنندگان می باشد (25/56%) و انتشار سالانه در اولویت دوم قرارداد (50%)

پاسخگویان در این معاونت، به ترتیب از محصولات آماری زیر استفاده می کنند:

گزارش های آماری روی اینترانت شرکت

گزارش های چاپی

CD گزارش ها

گزارش ها بروی اینترنت

از نظر اکثر پاسخگویان، نظرسنجی سالی بک بار اثر بخش است.

تحقیق/ چارچوب تحلیلی روابط خارجی ایران و روسیه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 33

چارچوب تحلیلی روابط خارجی ایران و روسیه

(از عصر صفوی تا کنون)

مقدمه

در صحبت ایران و همسایگان، روسیه از اهمیت و جایگاه ویژ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای برخوردار بوده است.

ایران از عصر صفوی به عنوان یک واحد ملی منسجم ظاهر شده وبه لحاظ مجاورت با نواحی جنوبی روسیه به تعامل با آن کشور پرداخته است. بالطبع در تحلیل روابط خارجی این دو کشور باید به نقش متغیرهای مختلف داخلی، منطقه‌‌‌‌ای و بین المللی توجه وافر داشت. شرایط قوت و ضعف داخلی معادلات و مناسبات منطقه‌‌‌‌‌ای و نظام ساختار بین الملی همگی بر روابط ایران و روسیه تاثیر کذار بوده‌‌اند.

از عصر صفوی تا به امروز نشیب و فرازهای مختلفی برای روابط دوجانبه ایران و روسیه رخ داده و مناسبات آنها را تحت تأ‌ثیر قرار داده است. بنابراین در پاسخ به این سوا‌ل که چه علل و عواملی در جهت‌گیری‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها وسیاست خارجی متقابل ایران و روسیه تأ‌‌ثیر داشته‌‌اند، باید گفت که این نوشته تعامل و پیوند متداخل متغیرهای سطوح ملی، منطقه‌‌‌‌‌ای وبین‌‌‌المللی در دوره‌‌‌‌‌های مختلف تاریخی را فرض می‌گیرد که بر الگوهای رفتاری و روابط ایران وروسیه تاثیرگذار بوده‌‌‌‌‌اند.

در بیان مطلب حاضر، ابتدا یک درآمد مختصر به مسائل نظری به عنوان اساس تئوریک بحث خواهیم داشت.

دربخش دوم به مرور کلی و مختصر مسا‌‌ئل وحوادث روابط خارجی ایران و روسیه در مقاطع مختلف خواهیم پرداخت.

دورة اول به دوران صفوی تا پایان حکومت زندیه، دورة دوم به عصر قاجاریه، دورة سوم به عصر پهلوی، دورة چهارم به دوران پس از انقلاب اسلامی تا فرو پاشی شوروی و بالاخره دوره ششم به دوران پس از فروپاشی شوروی اختصاص خواهند داشت. درپایان هم یک جمع‌‌‌بندی از مباحث ارائه خواهیم داد.

ملاحظات نظری

ادبیات غرب محور روابط بین الملل، معاهده صلح وستفالیا 1648 را نقطه آغار شکل‌‌‌‌‌‌گیری روابط بین‌‌المللی به حساب می‌‌‌‌آورد. براساس پیامدهای این نظام جدید، شاهد نوعی برابری ونابرابری میان واحدهای مختلف جامعه بین‌‌‌‌‌‌‌‌ المللی بودیم. دولتهای ملی روس، پروس، پرتقال، اسپانیا، فرانسه، انگلیس اصلی‌ترین مؤسسین این نظام بودند و از نظر حقوقی و براساس اصل حاکمیت ملی برابر تلقی می‌شوند. این دولتهای اروپایی مسیحی، برخی از واحدهای اروپایی مثل لهستان راهم سطح خود نمی‌دانستند و برای تنظیم روابط و منافع خویش، حتی به حمله و تجزیه این کشورها می‌‌پرداختند. از طرف دیگر ممالک غیر اروپایی وغیر مسیحی را نیزهم‌‌‌شأن خود تلقی نکرده و خود را مجاز به دست اندازی درآنها می دانستند، تا در فرآیند استعمار وآبادانی، آنها را نیز اجتماعی گروه و به جرگه واحد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های برابر وارد سازند. سیر تحولات و رقابت این دول اروپایی در ممالک آمریکای لاتین، آفریقا وآسیا، انعقاد قراردهای تحت الحمایگی و کاپیتالاسیون هم در همین راستا بوده است.

نابرابری عملی میان دولتهای اروپایی آن دوره، برحسب مؤلفه قدرت و به صورت سلسله مراتبی تاهژمونی باعث شده بود تا هریک ازاین دولتها با ظهور خویش دورانی از عرصة رقابت را ساماندهی نماید. پرتقال، اسپانیا، هلند، بریتانیا، فرانسه و آلمان مهمترین واحدهایی بودند که درخارج از اروپا به فعالیت می‌پرداختند. روابط “ سطح تضاد و تعارض” بین اروپائیان به خارج از اروپا کشیده شد و آنها بین خود و در قبال غیراروپائیان روابط مبتنی بر رقابت ـ همکاری را بنیان نهادند.

براساس مؤلفه‌های قدرت در هردوره، توزیع توانایی‌‌‌ها متفاوت بوده، اما در شرایط و موقعیتهای مختلف همواره سعی می‌‌شده است که به نوعی “ نظام موازنه” برقرار گردد. این توازن سیستیمی می‌‌تواند مبتنی بر توافقات مکتوب(عهدنامه، کنوانسیون و… ) و یا به صورت عرفی و نانوشته باشد. بنابراین، حالتی از رژیم‌های بین‌‌‌ المللی بین اعضا شکل می‌گرفت که آنها قادر به تأثیر گذاری بر یکدیگر بودند، ولی با واحدهای غیرتأثیرگذار روابط دیگری را دنبال می کردند.

با توجه به سطح و میزان قدرت و توانایی دولتها(نا برابری) بر حسب مؤلفه‌های نظامی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، می توان 5 سطح مختلف را در نظر گرفت :‌ سطح ابر قدرت، سطح قدرت‌های بزرگ ، قدرت متوسط، قدرت کوچک و بالاخره واحدهای ذره‌‌ ای در کل جامعة بین‌المللی مرکب از دولت‌ها، تعدا د مختلفی از این 5 دسته دولتها می‌‌توانند در منا‌ طق مختلف جغرافیایی وجود داشته باشند.