اصل و ترجمه مقاله لاتین Narrative Review: The Role of Leptin in Human Physiology: Emerging Clinical Applications

Narrative Review: The Role of Leptin in Human Physiology: Emerging Clinical Applications

Abstract
Leptin is a hormone secreted by adipose tissue in direct proportion to amount of body fat. The circulating leptin levels serve as a gauge of energy stores, thereby directing the regulation of energy homeostasis, neuroendocrine function, and metabolism. Persons with congenital deficiency are obese, and treatment with leptin results in dramatic weight loss through decreased food intake and possible increased energy expenditure. However, most obese persons are resistant to the weight-reducing effects of leptin. Recent studies suggest that leptin is physiologically more important as an indicator of energy deficiency, rather than energy excess, and may mediate adaptation by driving increased food intake and directing neuroendocrine function to converse energy, such as inducing hypothalamic hypogonadism to prevent fertilization. Current studies investigate the role of leptin in weight-loss management because persons who have recently lost weight have relative leptin deficiency that may drive them to regain weight. Leptin deficiency is also evident in patients with diet- or exercise-induced hypothalamic amenorrhea and lipoatrophy. Replacement of leptin in physiologic doses restores ovulatory menstruation in women with hypothalamic amenorrhea and improves metabolic dysfunction in patients with lipoatrophy, including lipoatrophy associated with HIV or highly active antiretroviral therapy. The applications of leptin continue to grow and will hopefully soon be used therapeutically.

بررسی مروری: نقش لپتین در فیزیولوژی انسانی: ظهور برنامه های کاربردی بالینی
لپتین هورمونی است که توسط بافت چربی در نسبت مستقیم با میزان چربی بدن ترشح می شود. سطوح لپتین گردشی که به عنوان درجه ای از ذخایر انرژی خدمت می کنند، در نتیجه تنظیم تعادل انرژی، عملکرد غدد اعصاب و متابولیسم را هدایت می کنند. افراد مبتلا به کمبود مادرزادی، چاق اند و درمان با لپتین به کاهش وزن چشمگیر از طریق کاهش مصرف غذا و افزایش مصرف انرژی ممکن منجر می شود. با این حال، اکثر افراد چاق به اثرات کاهش وزن از لپتین، مقاوم هستند. مطالعات اخیر نشان می دهد که لپتین بطور فیزیولوژیکی به عنوان مهمترین شاخص کمبود انرژی، به جای مازاد انرژی بوده، و ممکن است واسطه ای سازگار در تحریک افزایش مصرف غذای و هدایت عملکرد غدد اعصاب به انرژی مکالمه، از جمله القای هیپوگنادیسم هیپوتالاموس برای جلوگیری از لقاح باشد. مطالعات کنونی نقش لپتین را در مدیریت کاهش وزن بررسی نموده زیرا افرادی که اخیراً وزن کم کرده اند کمبود لپتین نسبی دارند که ممکن است آنها را برای کسب مجدد وزن تحریک کند. کمبود لپتین در بیماران با آمنوره (قطع قاعدگی) هیپوتالاموس و لیپوتروفی (کاهش موضعی بافت چربی) ناشی از رژیم غذایی و یا ورزش نیز مشهود است. جایگزینی لپتین در دوزهای فیزیولوژیک، قاعدگی تخمک گذاری در زنان مبتلا به آمنوره هیپوتالاموس را بازیابی نموده و اختلال متابولیک در بیماران مبتلا به لیپوتروفی، از جمله لیپوتروفی همراه با HIV و یا درمان ضد ویروسی بسیار فعال را بهبود می دهد. برنامه های کاربردی لپتین به رشد خود ادامه می دهد و امیدوارم به زودی کاربرد درمانی داشته باشد.
پانزده سال پیش، کشف لپتین این هیجان را ایجاد کرد که درمان چاقی کشف شده است. این سیتوکین پروتئین چربی ترشح اولیه، پس از کلمه یونانی leptos به معنی " نازک" ، " لپتین " نامگذاری شده بود. این کشف همچنین پیشگام این مفهوم است که بافت چربی یک عضو ذخیره سازی انرژی بی اثر نیست اما یک عضو غدد درون ریز فعال می باشد. با این حال، هنگامی که مشخص شد لپتین در نهایت برای درمان چاقی بی اثر است، آزمایش های بالینی بعدی منجر به ناامیدی اولیه می شود (1). تلاش های تحقیقاتی پس از آن برای روشن شدن نقش لپتین در فیزیولوژی انسان گسترش یافته و به درک اساسی تازه ای از نقش آن در تنظیم تعادل انرژی، عملکرد اعصاب و غدد و متابولیسم، و به طور عمده در وضعیت های کمبود انرژی و نه بیش از حد انرژی (که شده است، چاقی) منجر شده است. در این بررسی، ما زیست شناسی و فیزیولوژی لپتین و نقش آن در پاتوفیزیولوژی از چند اختلال، و برنامه های کاربردی درمانی در حال ظهور از لپتین نوترکیب انسانی خلاصه نموده ایم.