تحقیق درباره تاثیر عناصر باغها بر سایر هنرها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

تاثیر عناصر باغها بر سایر هنرها در ذهنیت ایرانی، باغ تصویری فراگیر دارد؛ به اندازه ای که قرنهاست به صورت

بینشی درونی در آمده است و جزیی از فرهنگ آن به شمار می رود. جوانب این

باغ درونی که توسط مناظر، ویژگی های تاریخی، مذهب و به ویژه سنت ریشه دار

شعر و تفکر عرفانی شکل می گیرد، در تمام وجوه و سطوح زندگی نمایان است.

باغها به بیانی، روح و مظهر طبیعت تلقی می گردند و در سرتاسر گیتی به مثابه

رجعتی به اعتقادات باطنی می باشند. گاهی این زبان به صورت تصاویر گیاهان و

نه آن زبان خشک و مجازی گلها که در ادبیات غرب دیده می شود- اگر چه در ایران زمین در مراحل مختلف توسعه اش، معادل هایی برای آنها به وجود آمده است-

بلکه به صورت اشاره ای به ظاهر معمولی و مکرر به گلها نمایان می شود. این

اشارات همچون گلهای باغهای سنتی ایرانی، به صورت طبیعی و خودرو و نه در

ردیف ها و دسته های مختلف که همان گونه که طبیعت آنها را می کارد، ظاهر

می شوند.گل ها گنجینه ای همیشگی هستند. اطلاعات درباره این که منشأ اصلی کدام گونه از گلها در ایران زمین بوده و کدام گونه به این سرزمین معرفی شده، و ناکافی است؛ زیرا مبادله گیاهان با سایر مناطق و پرورش آنها قرنهاست که ادامه داشته است و در آن زمان از عمل پیوند برای تکثیر گیاهان استفاده و گزارشی درباره گیاهان ثبت نمی شد. حتی تاریخ پیدایش "رز" – گل سرسبد گلها، که نام "گل" برگرفته از آن است و به صورت اسم عام برای تمام گلها به کار می رود- نامعلوم است. به نظر می رسد اجداد گل محمدی صورتی در کشورهای غربی، متعلق به ایران باشد. منشأ اصلی این گل از بین رفته است.

ولی قرنهاست که پرورش گل رز، به خصوص در مناطق فارس و کاشان به عنوان

منبعی برای تهیه عطر ادامه دارد. (این همان گل رزی است که حسب وصیت عمر

خیام، گلبرگ هایش را بر مقبره او در نیشابور پخش می کردند؛ و قلمه ای از آن،

گیاهی را به وجود آورد که بر مقبره "ادوارد فیتز جرالد Edward Fitzgerald " در دهکده (Boulge) نزدیک (وود بریج wood Bridge) در شهر( سافولک Suffolk) سایه افکنده است.) گل نسترن که به رنگ صورتی مایل به بنفش یاسی و گیاهی بالارونده و خوشبوست، یکی از گلهای اصیل ایرانی است . گل دیگری هم از

دوران سلطنت امرای صفوی در اصفهان ،و دیگری در تهران آن قدر گسترده شده

بود، که بیست و پنج نفر به راحتی می توانستند در سایه آن بنشینند. گل رزهایی

 هم به نام گل زرد از خانواده (Rosa Foetida) در قرن شانزدهم برای اولین بار از ایران زمین به اروپا برده شد.

گل نرگس که تقریباً به اندازه گل رز محبوب است، اسراری مشابه دارد.

در فارس، وقتی سطح آب بالا می آید، دشت های گسترده ای از نرگس ظاهر می

شود. اگر چه این گیاه را قرنهاست که پرورش داده اند ولی معلوم نیست منشأ اصلی آن در ایران بوده یا نه؛ فقط می دانیم (( نای- جیNai-gi)) نام چینی آن و

((نارکیسوس Narkissos ))نام یونانی آن به ترتیب برگرفته از نام های فارسی و

انگلیسی این گل هستند.شواهدی هم مبنی بر وارد کردن برخی از گلها وجود دارد که به عنوان هدایایی

کمیاب برای پادشاهان آورده می شد؛ از قبیل گلهای "گلیسین" و صدتومانی که از

 چین آورده شده اند؛ اما برای بسیاری از مردم منشأ گل نسبت به وجود گل، از

 اهمیت کمتری برخوردار است و در تمام هنرها به طور کامل و بی نقص نشان داده شده است. همان طور که گفته شد، هنر ایرانی به طور کلی در استفاده از رنگها

(در معماری، نساجی و حتی در مرکبهایی که در ساختن کتابها به کار می رفت)

پیشی گرفته است. درایران، این رنگ در گلها وجود داردو کم وبیش به صورت مجزا در کاشیها و موزاییکهای گنبد ها و دیوارها، در پارچه و در فرش هایی که به شکل باغ بافته شده بودند، ظاهر می شود. فرشهای نفیسی که به نام "چارباغ"

بافته می شد، در دوران صفوی به اوج شهرت خود رسیدند. این فرشها به طرح باغ

اصیل ایرانی بودند و به دلیل علاقه پادشاهان آن دوران به "چارباغ" این فرشها هم

گاهی به چهار قسمت و گاهی به قطعات کوچکتر تقسیم می شدند. نقش

استخرهای اصلی و عمارات کلاه فرنگی در فرش، بافته می شد و انواع زیبایی از

درختان و گلها هم در آن به چشم می خورد و تصویر ماهی ها در کانالهای آب و

پرندگان در میان شاخ و برگ درختان آن نمایان بود 

امروزه اطلاعات کمی درباره نقاشی، درهنر باستان ایران زمین موجود است، ولی طرحهایی که بر روی فلز، سرامیک، گچ و اشیای سنگی وجود دارد، به ما نشان می دهد که درروزگاران قدیم، نقاشی احتمالاً به چه صورت بوده است. طرحهایی به سبک غربی که نمایانگر الهه ها یا افرادی در میان دشتی از گلها بودند، صحنه های شکار و ترکیب گیاهان که الهام بخش طبیعت بود، بسیار دقیق و با خلاقیتی بدیع به وجود آمده بود. این طرح ها و نقاشی ها، خلفای عرب را در طراحی اقامتگاههای بسیار مهم شان ترغیب کرد؛ اندودهای گچ و سیمان و موزاییک های قصر "کربه المفجار" خلیفه اموی و دیوارنگاره های قصر " غارالحیرالغربی" که هر دو به نیمه اول قرن هشتم بر می گرد، الهام گرفته از هنر ایرانی بوده اند. در اوایل قرن نوزدهم، در کشور سیسیل، باغهایی به سبک ایرانی وجود داشت که منشأ اصلی آنها به زمان تسخیر اعراب باز می گشت.باغها در نقاشی های مینیاتوری کتابهای بی نظیری که برای پادشاهان ایرانی تدوین می شد، نقش چشمگیری داشتند. شاهنامه فردوسی که