معانی گوناگون عذاب3

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 29

مقدمه :

عذاب بر 9 وجه است :

حد زنا : وجه اول عذاب به معنی حد زنا است ، چنانکه خدای تعالی در سوره نور می فرماید و باید حد آن دو زناکار را جمعی از مومنان مشاهده کنند. ( حد زنا درحضور جمعی از مومنان اجرا گردد ) و درهمین سوره می فرماید : و برای رفع حد زنا ، زن نیز نخست باید چهار مرتبه شهادت دهد که البته شوهرش دروغ میگوید . نور:8

مسخ شدن : وجه دوم عذاب ، فی مسخ شدن است ، چنانکه خدای تعالی در سوره اعراف می فرماید : و ما آنان را که ستمکاری می کردند ( اصحاب بست ) به کیفر فسقشان رسانده و آ‌نها را به شکل نورینه مسخ کردیم . اعراب : 165

سلب کردن ثروت و دارایی : وجه سوم عذاب ، به معنی سلب ثروت ودارایی است چنانکه خدای تعالی در سوره قلم می فرماید : ( اینگونه است عذاب اهل بستان که ثروت و دارایی آنها را سلب کردیم ) . قلم : 33

عقوبت در دنیا : وجه چهارم عذاب ، عقوبت در عالم دنیا است . چنانکه خدای تعالی در سوره انعام می فرماید : ( ای پیام آور به امت بگو او (پروردگار ) تواناست بر اینکه عقوبت خود را در عالم دنیا از آسمان یا زمین فرو فرستد ) ؛ مانند عقوبت قوم لوط که از آسمان نازل شد و عقوبت قارون که زمین او را به کام خود فرو کشید و سپس به بیرون پرت کرد.

کشتن : وجه پنجم عذاب ، به معنی کشتن است ، چنانکه خدای تعالی در سوره حشر می فرما ید : ( وا گر خدا بر کافران مکّه حکم تبعید از وطن را نمی فرمود ، ا لبته سخت تر از آن را با کشتار در دنیا مغرب می کرد ) حشر : 3- و در سوره زمر می فرماید : ( ای مردم بهترین کتابی که بر شما از جانب خدا نازل شده است ، پیروی کنید ، پیش از آنکه به طور ناگهانی به عذاب قهر حق ( کشتار در غزوه بدر ) گرفتار آ‌یید. زمر : 55

عقوبت قبر : وجه ششم عذاب به معنی عقوبت قبر است . چنانچه خدای تعالی در سوره انعام می فرماید: ( فرشتگان هنگام قبض روح ستمکاران به آنها گویند : امروز به سبب ارتکاب گناهان ، عقوبت و عذاب قبر را می کشید ) انعام : 93

عقوبت عالم آخرت : وجه هفتم عذاب به معنی عقوبت درعالم آخرت است ، چنانچه خدای تعالی در سوره فرقان می فرماید : ( همانا عقوبت آخرت سخت و مهلک است و در سوره رعد می فرماید : و همانا عقوبت عالم آخرت سخت تر و شدیدتر از عذاب دنیا است . فرقان : 65 و رعد : 34

گرسنگی هفت ساله : وجه هشتم عذاب به معنی گرسنگی هفت ساله است ، چنانچه خدای تعالی در سوره مومنین می فرماید : ( تا آنگاه که ما ثروتمندان آنانرا به قحطی و گرسنگی به مدت هفت سال گرفتار سازیم .) مومنین :64

کندن پر و بال پرنده : وجه نهم عذاب به معنی کندن پر و بال پرنده است . چنانکه خدای تعالی در سوره نمل می فرماید : ( سیمان گفت : اگر غیبت هدهد غیر موجه باشد در این صورت بال وپر او را خواهم کند تا به سختی معذب گردد. ) نمل:21

البته بعضی مفسرین گفته اند عذاب در آیه به معنی « تبعید » است .

عذب : گوارا : رجوع به نعت و تفسیر نشان می دهد که عذب به معنی گوارا و فرات بسیار گوارا است . درمجمع آمده است : ( الفرات اعذب المیاه ) . در اقرب گفته : « العذب الطیب و المستساع من الشراب و الطعام »

ملح اجاع ، مقابل عذب فرات است. ملح یعنی شور ، اجاج آبی است که از شوری به تلخی زند ، عذب دوبار در قرآن آمده است : فرقان 53- فاطر :12

عذاب – عقوبت – شکنجه . طبرسی آنرا استمرار الم ، زمخشری کل اسم فارح ، راغب ؛ ایجاع شدید ، جوهری عقوبت ، اقرب هر آنچه بر انسان دشوار است واو را از مرادش منع می کند ، معنی کرده است « و لهم عذاب عظیم » بقره :7

راغب در اصل آن چند قول را نقل کرده از جمله گفته اند : اصل آن از عذاب است .

غذبته : یعنی گوارایی زندگی را از او بردم . مثل مرضه و قدرته که به معنی فرضش را و قذارتش را از بین بردم ، است . بقول بعضی اهل لغت تغذیب به معنی ضرب است و به قولی آن از « ماء عذب » آب آلوده وکدر است .

عذبته یعنی عیش او را کدر و‌آلوده کردم …. بنظر نگارنده : اصل آن بمعنی منع است و عذاب را از آن جهت عذاب گویند که از راحتی و آ‌سایش منع می کند و آنرا از بین می برد، در صحاح و قاموس و اقرب الموارد ، منع را از جمله معانی عذب شمرده است و

درنهایه گفته : درحدیث علی (ع) هست که درموقع مشایعت عده ای از لشکریان خویش فرمود : اعذبوا عن ذکر النساء انفسکم فان ذلکم یکم کم عن الغرو .

یعنی خود را از یادآوری زنان منع کنید ، چون ان ، شما را از جهاد باز می دارد.

این کلمه درنهج البلاغه هفتمین کلمه از کلمات نه گانه غریب آن حضرت که بعداز حکمت 260 ذکر شده اند بصورت ذیل نقل شده است که به لشکریانش فرمود : « اعذبوا عن النساء ما استطعتم » عاذب و غروب کسی را گویند که ازاکل و شرب امتناع کند.

علی هذا ، عذاب ، مصدر ؛ به معنی فاعل است ، یعنی : آنچه مشقت دارد و مانع آسایش است ، چنانکه از اقرب الموارد نقل شد.

افعال عذاب در قرآن همه ارباب تفعیل آمده است و در عذاب دنیوی و اخروی هر دو بکار رفته : مثل : نور :2 ، که درباره حد زناکاران است . ایضا: توبه 26 – استعمال آن در عذاب آخرت احتیاج به ذکر شاهد ندارد.

عذاب در قرآن بالفاظ عظیم ، مهین ، الیم ، مقیم ، حریق ، شدید ، وغیرو توصیف شده است . مثل لهم عذاب عظیم . و لهم عذاب مقیم و …

عذاب پس از اتمام حجت :

اسری 15 و قصص 59. گرچه هر دو آ‌یه درمورد تعذیب منکرین رسالت در این دنیا است ولی روشن می شود که عذاب آخرت نیز پس از تبلیغ وا تمام حجت است .

مشروح این مطلب در « ضعف » ذیل بحث مستضعفین دیده می شود.