لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
تعداد پروتونهای هسته نوع اتم را مشخص میکند. برای مثال اگر 13 پروتون و 14نوترون، یک هسته را تشکیل دهند و 13 الکترون هم به دور آن بچرخند، یک اتم آلومینیوم خواهید داشت و اگر یک میلیون میلیارد میلیارد اتم آلومینیوم را در کنار هم قرار دهید، آنگاه نزدیک به پنجاه گرم آلومینیوم خواهید داشت! همه آلومینیوم هایی که در طبیعت یافت میشوند، آلومینیوم 27 نامیده میشوند. عدد 27 نشان دهنده جرم اتمی است که مجموع تعداد پروتونها و نوترونهای هسته را نشان میدهد.اگر یک اتم آلومینیوم را درون یک بطری قرار دهید و میلیونها سال بعد برگردید، باز هم همان اتم آلومینیوم را خواهید یافت. بنابراین آلومینیوم 27 یک اتم پایدار نامیده میشود.بسیاری از اتمها در شکل های مختلفی وجود دارند. مثلاً مس دو شکل دارد: مس 63 که 70 درصد کل مس موجود در طبیعت است و مس 65 که 30درصد بقیه را تشکیل میدهد. شکل های مختلف اتم، ایزوتوپ نامیده میشوند. هر دو اتم مس 63 و مس 65دارای 29پروتون هستند، ولی مس 63دارای 34 نوترون و مس 65دارای 36 نوترون است. هر دو ایزوتوپ خصوصیات یکسانی دارند و هر دو هم پایدارند.
اتمهای ناپایدارتا اوایل قرن بیستم، تصور میشد تمامی اتمها پایدار هستند، اما با کشف خاصیت پرتوزایی اورانیوم توسط بکرل مشخص شد برخی عناصر خاص دارای ایزوتوپ های رادیواکتیو هستند و برخی دیگر، تمام ایزوتوپ هایشان رادیواکتیو است. رادیواکتیو بدان معنی است که هسته اتم از خود تشعشع ساطع میکند.
هیدورژن مثال خوبی از عنصری است که ایزوتوپ های متعددی دارد و فقط یکی از آنها رادیو اکتیو است. هیدروژن طبیعی ( همان هیدروژنی که ما میشناسیم) در هسته خود دارای یک پروتون است و هیچ نوترونی ندارد. ( البته چون فقط یک پروتون درهسته وجود دارد نیازی به نوترون نیست ) ایزوتوپ دیگر هیدروژن، هیدروژن 2 یا دو تریوم است که یک پروتون و یک نوترون در هسته خود جای داده است. دوتریوم، فقط 0/015 درصد کل هیدروژن را تشکیل میدهد و در طبیعت بسیار کمیاب است، با این حال مانند هیدورژن طبیعی رفتار میکند. البته از یک جهت با آن تفاوت دارد و آن، سمی بودن دوتریوم در غلظت های بالاست. دوتریوم هم ایزوتوپ پایداری است، ولی ایزوتوپ بعدی که تریتیوم خوانده میشود، ناپایدار است. تریتیوم که هیدروژن 3 نیز خوانده میشود، در هسته خود یک پروتون و دو نوترون دارد و طی یک واپاشی رادیواکتیو به هلیوم 3 تبدیل میشود. این بدان معنی است که اگر ظرفی پر از تریتیوم داشته باشید و آن را بگذارید و یک میلیون سال بعد برگردید، ظرف شما پر از هلیوم 3 است. هلیوم 3 از 2 پروتون و یک نوترون ساخته شده وعنصری پایدار است ).
در برخی عناصر مشخص، به طور طبیعی همه ایزوتوپها رادیواکتیو هستند. اورانیوم بهترین مثال برای چنین عناصری است که علاوه بر رادیواکتیویته زیاد سنگین ترین عنصر رادیواکتیو هم هست که به طور طبیعی یافت میشود. علاوه بر آن، هشت عنصر رادیواکتیو طبیعی هم وجود دارند که عبارتند از پولوتونیوم، استاتین، رادون، فرانسیم، رادیوم، اکتینیوم، توریم و پروتاکتسینانیوم. عناصر سنگین تر از اورانیوم که به دست بشر در آزمایشگاه ساخته شده اند، همگی رادیواکتیو هستند.
واپاشی رادیو اکتیووحشت نکنید بر خلاف اسمش این فرایند بسیار ساده است! اتم یک ایزوتوپ رادیواکتیو طی یک واکنش خودبخودی به یک عنصر دیگر تبدیل میشود. این واپاشی معمولاً از سه راه زیر انجام میشود:1- واپاشی آلفا2- واپاشی بتا3- شکافت خودبه خودی
توضیح تفاوت این سه راه کمی مشکل است اما بدون اینکه بدانید این سه راه چه فرقی با هم میکنند هم میتوانید از ادامه مطلب سر در آورید!! اگر خیلی هم علاقمندید بدانید اینجا را کلیک کنید.در این فرآیندها چهار نوع تابش رادیواکتیو مختلف تولید میشود:1- پرتو آلفا2- پرتو بتا3- پرتو گاما4- پرتوهای نوترون
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
تعداد پروتونهای هسته نوع اتم را مشخص میکند. برای مثال اگر 13 پروتون و 14نوترون، یک هسته را تشکیل دهند و 13 الکترون هم به دور آن بچرخند، یک اتم آلومینیوم خواهید داشت و اگر یک میلیون میلیارد میلیارد اتم آلومینیوم را در کنار هم قرار دهید، آنگاه نزدیک به پنجاه گرم آلومینیوم خواهید داشت! همه آلومینیوم هایی که در طبیعت یافت میشوند، آلومینیوم 27 نامیده میشوند. عدد 27 نشان دهنده جرم اتمی است که مجموع تعداد پروتونها و نوترونهای هسته را نشان میدهد.اگر یک اتم آلومینیوم را درون یک بطری قرار دهید و میلیونها سال بعد برگردید، باز هم همان اتم آلومینیوم را خواهید یافت. بنابراین آلومینیوم 27 یک اتم پایدار نامیده میشود.بسیاری از اتمها در شکل های مختلفی وجود دارند. مثلاً مس دو شکل دارد: مس 63 که 70 درصد کل مس موجود در طبیعت است و مس 65 که 30درصد بقیه را تشکیل میدهد. شکل های مختلف اتم، ایزوتوپ نامیده میشوند. هر دو اتم مس 63 و مس 65دارای 29پروتون هستند، ولی مس 63دارای 34 نوترون و مس 65دارای 36 نوترون است. هر دو ایزوتوپ خصوصیات یکسانی دارند و هر دو هم پایدارند.
اتمهای ناپایدارتا اوایل قرن بیستم، تصور میشد تمامی اتمها پایدار هستند، اما با کشف خاصیت پرتوزایی اورانیوم توسط بکرل مشخص شد برخی عناصر خاص دارای ایزوتوپ های رادیواکتیو هستند و برخی دیگر، تمام ایزوتوپ هایشان رادیواکتیو است. رادیواکتیو بدان معنی است که هسته اتم از خود تشعشع ساطع میکند.
هیدورژن مثال خوبی از عنصری است که ایزوتوپ های متعددی دارد و فقط یکی از آنها رادیو اکتیو است. هیدروژن طبیعی ( همان هیدروژنی که ما میشناسیم) در هسته خود دارای یک پروتون است و هیچ نوترونی ندارد. ( البته چون فقط یک پروتون درهسته وجود دارد نیازی به نوترون نیست ) ایزوتوپ دیگر هیدروژن، هیدروژن 2 یا دو تریوم است که یک پروتون و یک نوترون در هسته خود جای داده است. دوتریوم، فقط 0/015 درصد کل هیدروژن را تشکیل میدهد و در طبیعت بسیار کمیاب است، با این حال مانند هیدورژن طبیعی رفتار میکند. البته از یک جهت با آن تفاوت دارد و آن، سمی بودن دوتریوم در غلظت های بالاست. دوتریوم هم ایزوتوپ پایداری است، ولی ایزوتوپ بعدی که تریتیوم خوانده میشود، ناپایدار است. تریتیوم که هیدروژن 3 نیز خوانده میشود، در هسته خود یک پروتون و دو نوترون دارد و طی یک واپاشی رادیواکتیو به هلیوم 3 تبدیل میشود. این بدان معنی است که اگر ظرفی پر از تریتیوم داشته باشید و آن را بگذارید و یک میلیون سال بعد برگردید، ظرف شما پر از هلیوم 3 است. هلیوم 3 از 2 پروتون و یک نوترون ساخته شده وعنصری پایدار است ).
در برخی عناصر مشخص، به طور طبیعی همه ایزوتوپها رادیواکتیو هستند. اورانیوم بهترین مثال برای چنین عناصری است که علاوه بر رادیواکتیویته زیاد سنگین ترین عنصر رادیواکتیو هم هست که به طور طبیعی یافت میشود. علاوه بر آن، هشت عنصر رادیواکتیو طبیعی هم وجود دارند که عبارتند از پولوتونیوم، استاتین، رادون، فرانسیم، رادیوم، اکتینیوم، توریم و پروتاکتسینانیوم. عناصر سنگین تر از اورانیوم که به دست بشر در آزمایشگاه ساخته شده اند، همگی رادیواکتیو هستند.
واپاشی رادیو اکتیووحشت نکنید بر خلاف اسمش این فرایند بسیار ساده است! اتم یک ایزوتوپ رادیواکتیو طی یک واکنش خودبخودی به یک عنصر دیگر تبدیل میشود. این واپاشی معمولاً از سه راه زیر انجام میشود:1- واپاشی آلفا2- واپاشی بتا3- شکافت خودبه خودی
توضیح تفاوت این سه راه کمی مشکل است اما بدون اینکه بدانید این سه راه چه فرقی با هم میکنند هم میتوانید از ادامه مطلب سر در آورید!! اگر خیلی هم علاقمندید بدانید اینجا را کلیک کنید.در این فرآیندها چهار نوع تابش رادیواکتیو مختلف تولید میشود:1- پرتو آلفا2- پرتو بتا3- پرتو گاما4- پرتوهای نوترون
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 19
ژئولوژی، کانی شناسی و داده های مشخص متغیر ( بی ثبات) رسوب canakkale-Arapucan-pb-zn-cu-Ag، ترکیه.)
مقدمه: Arapucan، رسوب pb-zn-cu-Ag، تقریبا در 11 شمال شرقی شهر yenice واقع شده است، بخش yenice در محدوده canakkale در شهر Anatolia شمال غربی است. این رسوب یکی از رسوبات pb-zn راپی ژنتیکی در محدوده کانی yanice-kalkim منطقه kazday massife می باشد و در نواحی مشابهی چون balya mine معدن Balya که یکی از تولید کنندگان اصلی pb,Ag در ترکیه در سال های 1880 تا 1935 بوده است، رخ داده است. عقیده بعضی از نویسندگان بر آن است که هر دو گروه از رسوبات دارای ناحیه ای مشابه می باشند. تاریخچه استخراج رسوب Arapucan همانند معدن Balya به دوران قدیمی بر می گردد. اکتشاف فلزات مدرن در Arapucan توسط Mineral Research and Expalaration Institve موسسه تحقیقات و بررسی های کانی ها از طریق یک پروژه تحقیقاتی بنام بررسی ژئولوژیکی کانی سازی به پایان رسیده بود. از 25 حفره سوراخ که به لحاظ ارتفاع به مجموع 5189 می رسند، MRA ذخیره ژئولوژیکی 0/4 با وجود pb 4/16%، zn 1/12%، cu 23/2% را مشخص کرد. بررسی های کلی حاکی از آن می باشند که کانه Arapucan حاوی 12t طلا و حدود 105t نقره است. رسوب در سنجش ها مقایس های صنعتی از سال 1972تا 1995 توسط شرکت ترکیه وی بنام A,S Kor Madencilik استخراج شده بود. در طول آن دوران در حدود 50000 تن کانه که حاوی 0/10% فلز اصلی بود تولید شد. این بررسی دلالت بر ویژگی های ژئولوژیکی و کانه شناختی رسوب Arapucan PB-ZN-CU-AG دارد. ویژگی ها و جنبه های مختلف کانی سازی توسط Bingol(1968), krushensky(1971),yucelay(1971), Anil(1979), Again, oztunalui(1981) مشخص شده بودند. اطلاعات مقدماتی با داده های اضافی بر روی طرح ژئولوژیکی، کانی شناختی کانه، گنجایش های متغیر و ژئوشیمی با بررسی منشا pb-zn-cu-Ag و سیستم هیدروترمال Arapucan ادغام شده بودند.
2- ژئولوژی: رسوب pb-zn-cu-Ag Arapucan نزدیک به مرکز kazdag massif در ناحیه sakarya است و مشتمل بر نشانه ها و علائم پیدایش تکتونیک Anatolian غربی و فعالیت ماگما مانند است. ناحیه sakarya یکی از 4 نواحی تکتونیک NE-SW ترکیه غربی، به عنوان یکی بخش قاره ای است که دارای واحدهای فعال – حاشیه ای Paleo-tethyan می باشد، و متشکل از یک پی سنگ یا منشا قاره ای palaezonic سنگ ها و خارا نماها است. در مدت اخرین Triassic بود که طبقه زیرین از جنوب توسط یک قوس permo-triassic رورانده گی شده بود، هر چند که با پیچیدگی های افزایش یافته paleo-tethys شکل گیری karakaya در ارتباط می باشد. کوهستان kazdag اساسا از سنگ های دگرگون شده قاره ای که توسط زeeenozoic قطع شده اند شکسته شده اند، ساخته شده است. سنگ های دگرگون شده یا سنگ هایی که به لحاظ، هیت تغییر شکل یافته اند متشکل از گنایس فلسیک ذرات متوسط تا ذرات درشت، آمفی بولیتدی های (amphibolite) و شیست های میکا کوارتز – فلسد پاری می باشند که همراه با سنگ های مرمر هستند.
سنگ های بین رخساره های آمفی بولیت و رخساره های گرانولیت با انا- تکسی های محلی منطقه ای دگرگون شده اند. خارا نماها ناحیه sakarya اساس خارا نماها در ترکیب، دلالت بر میزان کشش یا شباهت laurasian طبقه زیرین قاره ای ناحیه sakarya می کنند. تشکیل karakaya به زیر بخش هایی چون واحدهای بالا و پائین تکتونیک – چینه ای مانند تقسیم بندی شده بودند. اساس واجد پایئنی ساخته شده از عدسی های n لنزهای ultvabasic مارپیچی شکل توف های اصلی و انحراف دار، سنگ های در اثر فعالیت آتشفشان و گدازه های بالشی مانند است کمه با دسته های سنگ رستی و کربنات در میان دیگر چینه ها قرار گرفته اند. بالا ترین واحد توسط 2 سنگ کوارتز – فلدسپاری با یک منبع خارا مانند (aranitic) قاره ای و دیگری زنجیره سنگ رست – گازها (grey wackey) که مشتمل بر سنگ آتش نه سیاه، سنگ آتشفشانی مافیک و بخش های فیلیت برگ وار است. شکل گیری توسط یک زنجیره Jurassic جوش سنگ، ماسه سنگ، آهک رس و سنگ آهک پوشیده شده است. سنگ ها دریا نواحی اطراف Arapucan از عصر palaeozonic به عصر tertiarye مرتب شده اند. انواع سنگ اصلی شامل سنگ های دگرگون شده palaeozpic جوش سنگ، و تا حدودی سنگ های جدا شونده دگرگون شده با تخت سنگ های کربنات، سنگ آهک و آهک رس، گراندو- دیوریت قلیائی – آهک و جوش سنگ های neogene ماسه سنگ، سنگ رستی، آهک رس و سنگ های آتشفشانی قلیایی- اهک می باشند. سنگ های جدا شونده، اساس آرکوز و سنگ –رست ها، با بالاترین واحد شکل گیری نkarakaya و با دیابازی که میزبان رگ سنگ های کانه ای است، برابر می باشند.