لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 13
کودهای مناسب برای شالیزار
کودهایی که در مزارع شالیکاری بکار میرود عبارتند از:
کودهای سبز، کودهای دامی و کودهای شیمیایی.
این کودها را باید در موقع مناسب به خاک اضافه کرد. اصولاً خاکی که کمتر از 2 درصد مواد آلی داشته باشد از نظر حاصلخیزی ضعیف است، چنین خاکی از ثبات و استقامت خوبی برخوردار نیست. این نوع خاک، آب و عناصر معدنی مورد لزوم گیاهان را نمیتواند در خود نگهدارد.
کود سبز:
کود سبز باقیماندة گیاهان است که پس از برداشت محصول قسمتی از آن در خاک باقی میماند و دارای اهمیت زیادی برای حاصلخیزی خاک است مثل کلش و سبوس، برگ، ساقه و باقیماندة ریشهها.
اضافه شدن مواد آلی به خاک توسط گیاه بستگی به نوع کشت و آب و هوا دارد.
کلش به برگ و ساقة گیاهان تیرة غلات گفته میشود که عمدهترین مواد اولیة تولید کننده و قسمت آلی و هوموس خاک را تشکیل میدهد و از نظر پتاس و کلسیم غنی است. افزودن این ماده در خزانه باعث افزایش مواد غذایی سطح خاک میگردد. اکثر وزن کلش از مواد آلی تشکیل شده است، مقدار ازت آن نسبتاً کم بوده (حدود 5/0 درصد و حتی کمتر) ولی در صورت تجزیه مقدار آن افزایش مییابد.
کلش دارای مواد شیمیایی زیادی است ولی عموماً فاقد اسید هومیک است کلش را میتوان مستقیماً به خاک افزود و یا اینکه ابتدا آنرا در محل مخصوصی تبدیل به کود نمود و سپس به خاک اضافه کرد. هر تن کلش 250 کیلوگرم هوموس میتواند تولید نماید. بطور کلی هدف از استفاده از کود سبز بالا بردن حاصلخیزی خاک، افزایش هوموس و مقدار ازت خاک میباشد. شخم کود سبز باید سطحی باشد زیرا اگر شخم عمیق صورت گیرد کلش در زیر خاک بدون تخمیر و پوسیدگی مانده و موجب اختلالاتی در خاک میگردد.
کودهای سبزی که در شالیزار استفاده میگردد عموماً شبدر و یا یونجه است، همچنین گیاهان دیگری که سازگار با شرایط رشد و نمو برنج باشند. گاهی اوقات از جلبکهای آبی نیز برای افزایش ازت خاک بهرهگیری می شود.
اخیراً در یکی از کشورهای آفریقایی توسط کود سبز توانستهاند عملکرد برنج را از 2 تن به 6 تن در هکتار برسانند.
در این روش از گیاه Sesbania rostrata متعلق به تیرة حبوبات (Leyuminosae) بعنوان کود سبز مورد استفاده قرار میگیرد. غدههای جذب کنندة ازت هم در ریشهها و هم در قسمتی از ساقه آن وجود دارد. این گیاه را 50 روز قبل از کاشت برنج در خاک میکارند سپس خاک را با ساقه و برگ و ریشة گیاه فوق مخلوط نموده و شخم میزنند و سپس نهالها یا نشاءهای برنج را روی آن میکارند. با استفاده از این روش 200 کیلوگرم ازت بخاک اضافه میگردد.
با توجه به اینکه هر هکتار زراعت برنج در طول هر دورة رشد به 80 تا 150 واحد ازت نیاز دارد و خاک برنجکاری باید همیشه از عناصر مصرفی غنی باشد مقدار ازت خاک نباید از 2/1 در هزار هکتار کمتر باشد.
استفاده از کودهای شیمیایی ازتدار برای تأمین این مقدار ازت به خاک برنجکاری هزینههای گزافی را میطلبد. بر این اساس محققین و پژوهشگران در کشورهایی نظیر ژاپن، چین و ویتنام بعد از تحقیقات زیاد متوجه شدند که نوعی سرخس بنام آزولا (Azolla) که از تیرة Salriniaceae میباشد، وجود دارد که بین این گیاه و نوعی جلبک همزیستی وجود داشته و جلبک بعلت جذب ازت موجود در جو یا ازتی که بصورت محلول در آب وجود دارد هر ساله مقدار زیادی ازت در حدود 200 کیلوگرم ازت به خاک میافزاید.
آزولا را چند ماه قبل از شروع کشت برنج در مزرعه یا شالیزار کشت میکنند و پس از حدود 3 تا 4 ماه آن را با خاک کاملاً شخم می زنند و سپس نشاءهای برنج را روی آن میکارند. گیاه آزولا علاوه بر اینکه باعث افزایش ازت خاک میگردد در کنترل علفهای هرز نیز مؤثر و مفید است، چون مانند لایهای سطح آب را میپوشاند.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
خاک شالیزار
خاک به قسمتی از زمین زراعتی گفته میشود که دارای مواد غذایی کافی بوده، عمق آن مناسب برای رشد ریشه، حرکت آب، نفوذ آب، جذب اکسیژن و گرما بود، و به این ترتیب برای رشد و نمو گیاهان مختلف زراعتی مناسب میباشد. با توجه به اینکه برنج احتیاج به توجة خاک نداشته و در خاکهای باتلاقی رشد مینماید، میتواند در خاکهای با درصد رس زیاد (60 درصد) رشد مناسبی داشته باشد.
بهترین نوع خاک برای رشد این گیاه خاکهای لیمونی رسی هستند. این نوع خاک مخلوطی از دو نوع خاک لیمونی و رس هست. قطر ذرات تشکیل دهندة این نوع خاک ریز بوده و قطری کمتر از 002/0 میلیمتر دارد. بهمین دلیل نفوذپذیری این نوع خاک نسبت به آب کم بوده و این خود عامل مهمی در غرقابی شدن زمین شالیزار است.
چسبندگی بین ذرات این خاکها بسیار زیاد بوده و در صورت خشک شدن در آنها سله ایجاد میشود (سله به شکافهای کم و بیش عمیقی گفته میشود که ممکن است در این نوع خاک بوجود آید). خاک مذکور دارای پتاس، منگنز، آهن و فسفر میباشد. چون برنج دارای ریشههای سطحی است لذا در این خاک میتواند براحتی رشد نماید. مواد غذایی در این خاک زیاد جابجا نمیشود. و از یک ثبات نسبی برخوردار است. همچنین خاکهای رس وقتی که در تابستان بعد از برداشت برنج خشک گردند با ایجاد سله مانع فرسایش خاک میشوند.
بهترین PH برای برنج 5/5 تا 5/6 بوده ولی برنج در خاکهای دارای PH بین 4 تا 7 نیز میتواند رشد نماید.
برنج در خاکهای اسیدی رشد میکند که عموماً دارای یون سولفات هستند. در زراعت برنج از انجام شخمهای عمیق باید خودداری نمود زیرا: اولاً برنج دارای ریشههای سطحی بوده و حداکثر تا عمق 25 سانتیمتر نفوذ می نماید. ثانیاً شخمهای عمیق با زیر و رو کردن خاکهای قسمتهای زیرین خاک را که دارای املاح است بالا آورده و در نتیجه باعث افزایش PH خاک میگردد و اثرات سوء بر جذب عناصر میگذارد. برنج نسبت به شوری عملکرد ویژهای نشان میدهد. وجود نمک در مرحلة تولید پنجه مانع تولید آن شده و در نتیجه رشد آن متوقف میشود. هر چقدر گیاه مسنتر شود در برابر شوری مقاومت بیشتری پیدا مینماید.
نام گیاه
بدون کاهش
کاهش 10%
کاهش 50%
حداکثر مقاومت
برنج
EC
EC
EC
EC
خاک
آب
خاک
آب
خاک
آب
خاک
آب
3
0/2
8/3
6/2
2/7
8/4
11
6/7
جدول- مقاومت نسبی رشد و نمو و عملکرد برنج نسبت به شوری خاک و آب براساس کاهش عملکرد محصول یا رشد و نمو در مقایسه با شاهد میباشد.
هدایت الکتریکی (EC) 3 میلیموس هیچ نوع تغییری در عملکرد برنج بوجود نمیآورد ولی هدایت الکتریکی 2/7 میلیموس باعث کاهش عملکرد تا سطح 50 درصد میشود.
بطور کلی برنج را میتوان در روی خاکهای مختلف کاشت ولی خاک با بافت سنگین با نفوذپذیری کم برای رشد و نمو آن مناسبتر از خاک با انواع بافتهای دیگر است. بهر حال خاک برنجکاری باید کم و بیش از عناصر مغذی نیز غنی باشد.
تهیه : مهندس کریم باباجانی
منبع: کتاب کاشت- داشت- برداشت برنج
تألیف: دکتر سید محمود اخوت
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و
مهندسی دانش وکیلی
مهندسی کشاورزی
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
خاک شالیزار
خاک به قسمتی از زمین زراعتی گفته میشود که دارای مواد غذایی کافی بوده، عمق آن مناسب برای رشد ریشه، حرکت آب، نفوذ آب، جذب اکسیژن و گرما بود، و به این ترتیب برای رشد و نمو گیاهان مختلف زراعتی مناسب میباشد. با توجه به اینکه برنج احتیاج به توجة خاک نداشته و در خاکهای باتلاقی رشد مینماید، میتواند در خاکهای با درصد رس زیاد (60 درصد) رشد مناسبی داشته باشد.
بهترین نوع خاک برای رشد این گیاه خاکهای لیمونی رسی هستند. این نوع خاک مخلوطی از دو نوع خاک لیمونی و رس هست. قطر ذرات تشکیل دهندة این نوع خاک ریز بوده و قطری کمتر از 002/0 میلیمتر دارد. بهمین دلیل نفوذپذیری این نوع خاک نسبت به آب کم بوده و این خود عامل مهمی در غرقابی شدن زمین شالیزار است.
چسبندگی بین ذرات این خاکها بسیار زیاد بوده و در صورت خشک شدن در آنها سله ایجاد میشود (سله به شکافهای کم و بیش عمیقی گفته میشود که ممکن است در این نوع خاک بوجود آید). خاک مذکور دارای پتاس، منگنز، آهن و فسفر میباشد. چون برنج دارای ریشههای سطحی است لذا در این خاک میتواند براحتی رشد نماید. مواد غذایی در این خاک زیاد جابجا نمیشود. و از یک ثبات نسبی برخوردار است. همچنین خاکهای رس وقتی که در تابستان بعد از برداشت برنج خشک گردند با ایجاد سله مانع فرسایش خاک میشوند.
بهترین PH برای برنج 5/5 تا 5/6 بوده ولی برنج در خاکهای دارای PH بین 4 تا 7 نیز میتواند رشد نماید.
برنج در خاکهای اسیدی رشد میکند که عموماً دارای یون سولفات هستند. در زراعت برنج از انجام شخمهای عمیق باید خودداری نمود زیرا: اولاً برنج دارای ریشههای سطحی بوده و حداکثر تا عمق 25 سانتیمتر نفوذ می نماید. ثانیاً شخمهای عمیق با زیر و رو کردن خاکهای قسمتهای زیرین خاک را که دارای املاح است بالا آورده و در نتیجه باعث افزایش PH خاک میگردد و اثرات سوء بر جذب عناصر میگذارد. برنج نسبت به شوری عملکرد ویژهای نشان میدهد. وجود نمک در مرحلة تولید پنجه مانع تولید آن شده و در نتیجه رشد آن متوقف میشود. هر چقدر گیاه مسنتر شود در برابر شوری مقاومت بیشتری پیدا مینماید.
نام گیاه
بدون کاهش
کاهش 10%
کاهش 50%
حداکثر مقاومت
برنج
EC
EC
EC
EC
خاک
آب
خاک
آب
خاک
آب
خاک
آب
3
0/2
8/3
6/2
2/7
8/4
11
6/7
جدول- مقاومت نسبی رشد و نمو و عملکرد برنج نسبت به شوری خاک و آب براساس کاهش عملکرد محصول یا رشد و نمو در مقایسه با شاهد میباشد.
هدایت الکتریکی (EC) 3 میلیموس هیچ نوع تغییری در عملکرد برنج بوجود نمیآورد ولی هدایت الکتریکی 2/7 میلیموس باعث کاهش عملکرد تا سطح 50 درصد میشود.
بطور کلی برنج را میتوان در روی خاکهای مختلف کاشت ولی خاک با بافت سنگین با نفوذپذیری کم برای رشد و نمو آن مناسبتر از خاک با انواع بافتهای دیگر است. بهر حال خاک برنجکاری باید کم و بیش از عناصر مغذی نیز غنی باشد.
تهیه : مهندس کریم باباجانی
منبع: کتاب کاشت- داشت- برداشت برنج
تألیف: دکتر سید محمود اخوت
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و
مهندسی دانش وکیلی
مهندسی کشاورزی