مقاله درباره شفیعی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

ورزش موجب افزایش اکسیژن رسانی سرخرگها در شناگران می شود.

به نظر می آید سیستم تنفسی همیشه در حین ورزش اکسیژن بیشتر نیاز بدن را تامین کند بطوریکه فشار اکسیژن سرخرگی (Pao2) و اشباع اکسیژن سرخرگی به سطوح پائین تر از سطح موجود می رسد (کاهش به اندازه mmHg10 در Pao2 و 3-4% در Sao2 ) و این به علت اختلاف حفره ای در سرخرگ (A-aDo2) ، بالا رفتن نارسایی در فشار حفره اکسیژنی است. علاوه بر این درست در لحظه تجزیه Hbo2 منحنی باعث بالا رفتن مقدار اکسیژن در زمان ورزش می شود. این مبادله گاز اکسیژن بطور غیرطبیعی را ورزش میگویند که موجب اکسیژن رسانی بیشتر سرخرگ می شود (EIAH) . عدم اشباع سرخرگی در نهایت وابسته به عمل ورزش است در حالیکه کاهش در Pao2 در ابتدای ورزش صورت می گیرد. مشخص شده که دوچرخه سواران جوان مجرب، دونده ها که EIAH در آنها پیشرفت کرده حداکثر وابستگی را به ورزش دارند. EIAH در ورزش های تناسب اندام و در خانم ها در مقایسه با مردان همسن در سطح پائین تر از مقدار حداکثر جذب اکسیژن صورت می گیرد (Vo2max) . مکانیزم توسعه EIAH شناخته شده نیست.

EIAH مقدار Vo2max را در عضلات کاهش خواهد داد و عملکرد کاهش را عمدا EIAH صورت می دهد . در آستانه عدم اشباع لحظه ای که Vo2max پائین می آید از میان انواع ورزشهای مختلف در زمان تقریبا 3-4% عدم اشباع O2 از مقدار معین پایین می ماند. فراسوی این آستانه (q5% ~ Sao2) ، هر مقدار کاهش تا 1% در Sao2 باعث کاهش 2 درصدی Vo2max می شود.

هدف از انجام این مطالعه آزمایش این تئوری بود که شناگران می توانند EIAH را پس از شنای 200 متر آزاد توسعه دهند بطوریکه باعث کمتر شدن عملیات شنا در آنها گردد.

این موضوع به ویژه زمانی جالب است که الگوی تنفسی شناگران در مقایسه با روندگان و دوچرخه سواران با محدودیت حرکات بدنی مداوم روبرو بوده و خصوصیت بارز آن بازدم طولانی است . در این مطالعه ما 16 مرد سالم که بین 18 تا 34 سال بودند را انتخاب کردیم 8 نفر از این تعداد از تیم ملی شنای یونان بودند که بسیار مجرب بوده و با نام HTS می شناسیم (وزن بین 91-83 و قد بین cm 184-179) در حالی که 8 نفر دیگر دست کم دو سال از زمان مسابقات آنها در شنا می گذشت و آنها را با نام ES می شناسیم (وزن بین kg 78-76 و قد بین cm 178-174) . این مطالعات توسط دانشگاه تائید و باز تمامی شناگران توافق گردید که دو تست زیر را انجام دهند یکی از اندازه گیری Vo2peak (اندازه گیری اولیه) و تست دوم اندازه گیری اشباع سرخرگی پس از شنای 200 متر آزاد (آزمایش اصلی).

قبل از هر کدام از این تست ها شناگران 20 دقیقه خود را در آب گرم می کنند. تمام تست های شنا در استخر 50 متری با درجه حرارت آب 25 درجه سانتیگراد انجام گرفت.

اندازه گیری اولیه

دستگاه تنفس سنج که میزان عملکرد ریه را با استفاده از میکرواسپیرو (دستگاه کوچک ریه سنج) در حالت نشسته زمان استراحت اندازه می گیرد. دستگاه میکرواسپیرو توسط شرکت سازنده کالیبره می شود. بر اساس موقعیت های جداگانه تمام ورزشکاران 4 مرحله تست برای Vo2peak (400 متر آزاد) انجام دادند به این مفهوم که هر 100 متر در بالاترین حد سرعت انجام گرفت بطوریکه 100 متر آخر در نهایت سعی و تلاش انجام گرفت ( با توجه به توافقات Monpetit , Legen‌) . اطلاعات جمع اوری شده ظرف 30 ثانیه توسط دستگاه ریه سنج انجام می گیرد. با استفاده از یک دستگاه تجزیه کننده گان حامل K4B شروع، پس از پایان ورزش در استخر، به صورت ایستاده در آب، با توجه به اطلاعاتی که Vo2peak بدست آمده به شرح زیر است: 1- ورزش بطور پیوسته عامل مهم تخلیه انرژی طی مدت 4 دقیقه است . 2- هیچ تاخیری بین ورزش و شروع جمع آوری گاز وجود ندارد. 3- گاز جمع شده در شروع تنفس آغاز و تقریبا 20 ثانیه بعد از پایان مرحله تنفسی قطع می گردد. دستگاه K4B قبل از هر گونه انجام آزمایشی کالیبره شده است.

تست اصلی

ماده شنای 200 متر آزاد در نهایت سعی و تلاش انجام گرفت ما شنای 200 متری آزاد را به دلایل زیر انتخاب کردیم: (a گروه HTS و به ویژه ES قادر بودند این مسافت را با تلاش مناسبی انجام دهند. b)ELAH در خلال ورزش در مدت زمان کمی ظاهر می شود و c) متابولیسم هوازی و غیر هوازی تقریبا در همان شنای 200 متر آزاد انجام می گیرد.