مبانی و تفاوت‏ها در فقه زنان 22 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 22

مبانی و تفاوت‏ها در فقه زنان

فریبا علاسوند

تناسب بین حق و تکلیف

وقتی درباره نظام حق و نظام تکلیف بحث می‏شود، مراد از حق، حق واجب است؛ یعنی هر انسانی حقوقی دارد که عقل و شرع او را برای پیگیری و استیفای آن‏ها محق می‏دانند؛ به گونه‏ای که اگر «من علیه الحق» کوتاهی کند، امکان اقامه دعوی برای شخص بوده و می‏تواند با استفاده از مجاری قانونی، حق خود را بستاند. در برابر این حق نیز تکالیف الزامی وجود دارند که هر انسانی ملزم به رعایت آن‏ها است. واضح است که هر تکلیفی، مبتنی بر توانایی انجام آن است و عقل و شرع، درباره محال بودن تکلیف غیرمقدور، با یکدیگر موافقند. مهم این است که دایره توانایی هر انسانی، گسترده‏تر از دایره تکالیف الزامی برعهده او است.از این رو، در این بحث، دو محور را می‏توان دنبال کرد:

• اول آن که بین حقوق و تکالیف موجود، تناسب لازم باشد.

• دوم آن که برای انسانی که دایره توانایی‏اشگسترده تر از دایره تکالیف الزامی او است نیز فکری بشود.

محور اول

رعایت تناسب بین حقوق و تکالیف

این مطلب، در قرآن کریم، به عنوان یک اصل کلی، بارها تکرار شده است و درباره زنان، گویاترین آیات، آیه کریمه ذیل است:

ولهن مثل الّذی علیهن بالمعروف[1] بقره، آیه 228(البته بعضی از علما این آیه را ناظر به تساوی در حقوق و مزایای انسانی بین زن و مرد می‏دانند. «المرأْ و کرامتها فی القرآن» از آیت الله معرفت.)

برای زنان، همان اندازه که تکلیف برعهده آنان است، حقوقی هست. «لَهُنَّ» یعنی آن چه به نفع زنان است. تعبیر «لَهُ» در این جا به معنای حق است همان گونه که «علیهن» به آن چه برای زنان، لازم الرعایه است، یعنی تکالیف، ترجمه می‏شود. تأکید قرآن بر این نکته است که تکالیف و حقوق زن، مثل یکدیگرند؛ یعنی آن قدر با یکدیگر تناسب دارند که مانند هم به حساب می‏آیند؛ اما در واگذاری حقوق و تکالیف و تناسب بین آن‏ها رعایت معروف شده است.

علامه طباطبائی، معروف را به آن چه متناسب با قواعد دینی، اصول عقلانی و زیبایی‏های عرفی است، ترجمه کرده‏اند. به بیان دیگر، اگر کسی در منظومه حق و تکلیف زنان، به عنوان پیکره‏ای واحد و نظام‏مند بنگرد، آن‏ها را مقتضای خرد می‏شمرد، در عین آن که عرف اصیل زمانه را نیز منطبق و هماهنگ با آن‏ها خواهد یافت؛ یعنی این منظومه، به گونه‏ای پی‏ریزی شده که تطورات و تغییرات فرهنگ‏ها، آداب‏ و... در هر شرایطی می‏توانند خود را با آن‏ها هماهنگ سازند و برنامه‏ای بهتر و جامع‏تر از آن نخواهند یافت که همان نیازها را این گونه پاسخ دهد و استعدادها را به بار بنشاند.[2] البته امروز بسیاری از عرف‏ها تحت تأثیر خواسته‏های غیرانسانی قدرت‏های بزرگ و به کمک نظام ‏های رسانه‏ای پیش رفته ساخته می‏شوند و یا جهت عوض میکنند. بنابر این، ما عرف را مقید به قید اصیل کرده‏ایم تا شامل عادات و برنامه‏هایی شود که در یک سیر طبیعی به وجود می‏آیند و در گذر زمان، تغییراتی را می‏پذیرند.

از سوی دیگر، تکالیفی که بر عهده زن است، در وهله نخست، تکالیفی هستند که به عنوان یک انسان، بر عهده او است؛ یعنی تکالیفی که در آن‏ها بین او و مرد تفاوتی نیست، مجموعه وظایفی که در برابر خدا، خود، مردم و طبیعت پیرامون خویش دارد.

منابع دینی ما، از کتاب، سنت و عقل و اجماع، سرشار از بیان این وظایف است که بیان کم ترین فهرست از آن‏ها سخن ما را به درازا می‏کشاند.

افزون بر این تکالیف، اوبه عنوان زن نیز وظایفی دارد. رعایت حد پوشش و عفاف، بیش از آن چه بر مردان لازم است، تکلیف او است؛ همان گونه که اگر این زن، ازدواج کرده باشد، تمکین در برابر شوهر، یک تکلیف دیگر است. بدیهی است که اصل در زندگی، انجام تکالیف است و با وجود وظایف زمین مانده، رسیدگی به امور غیرالزامی، گر چه ممنوعیتی هم نداشته باشند، معقول نیست؛ ولی در هر صورت، لازم است نظر دین را درباره این امور نیز بدانیم.

محور دوم

گستردگی توانایی‏ها نسبت به تکالیف

توانایی‏های انسان بیش از تکالیفی است که از او خواسته شده است. به بیان دیگر گر چه آدمی قادر به انجام برخی امور است ولی از آنجا که

تحقیق درباره مستشارى زنان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 34

مستشارى زنان

سیدمحسن سعیدزاده

مشاوره و رایزنى از اصول سیاست اجتماعى, ادارى و نظامى اسلام است. در قرآن و سنت, آیات و روایات فراوانى در زمینه تشویق و گسترش این همفکرى وجود دارد, بگونه اى که از بدیهیات و مسلمات دین اسلام شمرده شده, مورد قبول همه مسلمانان مى باشد; تنها اختلافى که دیده شده, پیرامون مشورت مردان با زنان است.(1) برخى از نویسندگان و عالمان دینى به استناد پاره اى از روایات, مستشارى زنان را براى مردان نپذیرفته اند.

این نوشته به انگیزه روشن شدن دامنه بحث, یک دیدگاه انتقادى نوینى پیش روى مى گذارد.

نخست, دلیل مخالفان مستشارى زنان را نقل و نقد کرده و سپس ادله موافقان را بیان مى کنیم; امید آنکه این نوشتار, کمکى باشد براى برخورد اندیشه ها و ارائه نظرات صاحبنظران در این باره.

دلیل مخالفان

محدثان اسلامى, درباره منع مشورت با زن, روایاتى گرد آورده اند که عمده آن از این قرار است:

1 - در وصیت پیامبر(ص) به حضرت على(ع) چنین آمده است:

((یا على لیس على النسا جمعه (الى ان قال) ولا تولى القضا ولا تستشار))

اى على بر زنان, نماز جمعه نیست (تا جایى که گفت) و قضاوت(2) به عهده نمى گیرند و مورد مشورت واقع نمى شوند.(3)

2 - حضرت محمد(ص) فرمود:

((ان النسا لایستشرن ولایختبرن))

زنان مورد مشورت قرار نگرفته, به عنوان کارشناس(4) برگزیده نمى شوند.(5)

3 - و نیز فرمود:

((شاوروهن و خالفوهن فان البرکه فى خلافهن))

با زنان مشورت کنید و مخالف نظرشان عمل کنید همانا که برکت در مخالفت زنان است.(6)

4 - امام باقر(ع) فرمود:

((لاتشاوروهن فى النجوى ولاتطیعوهن فى ذىقرابه))

در نجوا (و امور سرى) با زنان مشورت نکنید و درباره اقوام و بستگان, پیرو نظراتشان نباشید.(7)

5 - امام ششم(ع) فرمود:

((ایاکم و مشاوره النسا فان فیهنذ الضعف والوهن والعجز))

از مشورت با زنان پرهیز کنید که در (اندیشه) زنان, ضعف و سستى و ناتوانى است.(8)

6 - حضرت على(ع) فرمود:

((فى خلاف النسا البرکه))

در مخالفت زنان, برکت است.(9)

7 - همچنین فرمود:

((کل امر تدبره امرئه فهو ملعون))

هر مردى که زنش امور او را بگرداند, سزاوار لعن است.(10)

8 - امام صادق(ع) از پیامبر(ص) چنین نقل کرد:

((النسا لایشاورن فى النجوى ولایطعن فى ذوى القربى, ان المراه اذا اسنت ذهب خیر شطریها و بقى شرهما و ذلک انه یعقم رحمها و یسو خلقها و یحتد لسانها و ان الرجل اذا اسن ذهب شر شطریه و بقى خیرهما و ذلک انه یوب عقله و یستحکم رایه و یحسن خلقه))

زنان در مسائل سرى, مورد مشورت قرار نمى گیرند و از آنان در مورد خویشان اطاعت نمى شود. زن هرگاه پا به سن بگذارد, دو نیمه جسم و روح او از دست مى رود و بدى آن دو براى او برجاى مى ماند که عبارتند از: عقیم شدن و بداخلاقى و تندى زبان, ولى مرد هرگاه پا به سن گذاشت, بدترین دو نیمه (جسم و روح) او از دست مى رود و بهترین آن دو برجاى مى ماند که عبارت است از: وسعت و استحکام عقل و راى و حسن خلق.(11)

9 - ((کان رسول الله(ص) اذا اراد الحرب دعا نساه فاستشارهن ثم خالفهن))

پیامبر خدا(ص) چنین بود که هرگاه عزم نبرد مى کرد, زنان خود را فرا مى خواند (و درباره امور جنگى) با آنان مشورت مى کرد, آن گاه (که نظرشان را در مى یافت) خلاف آن, عمل مى کرد.(12)

فقه زنان و مسئله برابری 11 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

فقه زنان و مسئله برابریدکتر احمد علوی

نابرابری میان زن و مرد یا نابرابری میان زنان و مردان به مثابه گروههای اجتماعی پدیده قابل مشاهده‌ایی در جامعه ایران است. این پدیده صرفنظر از هر تاویلی از آن دست کم در سه عرصه وجود دارد: نابرابری در عرصه توزیع درآمد و دارآئی، نابرابری در عرصه توزیع قدرت سیاسی و تصمیم گیری اجتماعی، نابرابری در عرصه منزلت اجتماعی. جنبه هایی از این نابرابری‌ها به شکل غیر رسمی ولی واقعی وجود دارد و به اصطلاح جنبه حقیقی دارد، و برخی دیگر دارای جنبه رسمی و حقوقی است. تعین مرزهای آشکار میان این عرصه‌های گوناگون نابرابری دشوار است. بطور کلی نظام مقررات حقوقی ایران از حقوق خصوصی وعمومی تشکیل میشود. در عرصه حقوق عمومی از رابطه سازمان دولت و حکومت با افراد بحث میشود. موضوع حقوق خصوصی رابطه افراد با یکدیگر است. و شامل حقوق اشخاص، خانواده و اموال است. حقوق اشخاص به اموری همچون اهلیت، قیمومیت مربوط است حال آنکه حقوق خانواده اموری همچون نکاح، طلاق را در بر میگیرد. موضوع حقوق اموال اموری همچون تملک، انواع عقدها و ارث است. منبع اساسی حقوق خصوصی بطور عام و حقوق مدنی بطور خاص معارف فقهی است که در سده‌های گذشته به تدریج فراهم شده است. معرفت فقهی مبتنی بر دو دلیل اجتهادی و فقاهتی است. هرکدام از این دلایل دارای زیرمجموعه هایی است. نماگر ذیل رابطه میان حقوق مدنی و دلایل و منابع فقهی را به نمایش میگذارد.

نابرابری میان مرد و زن معمولا به دو مقوله حقوقی- رسمی و حقیقی یا به زبان ساده‌تر واقعی تقسیم میشود. نابرابری حقوقی همان نابرابری هایی است که ارگانهای قانون گذاری و حکومتی و اداری مجاز شمرده‌اند. نابرابری حقیقی اما به روابط واقعی میان افراد و توزیع امکانات اجتماعی و اقتصادی مربوط است. برخی از این امکانات عبارتند از میزان درآمد و دارائی، دانش و اطلاعات، نقش و شغل ، ارتباطات و غیره. که بطور کلی در سه مقوله توزیع نابرابر اقتصادی، منزلت اجتماعی و قدرت سیاسی قابل طبقه بندی است. رابطه انواع این نابرابری‌ها را میتوان به شکل ذیل نشان داد.

نابرابری حقوقی و حقیقی البته مولفه هایی منفک و جدا از یکدیگر نیستند بلکه نوعی رابطه متقابل میان آنها وجود دارد. بنابراین دگرگونی در یکی وابسته و موثر بر دگرگونی در دیگری است. برخی معتقدند که نابرابری حقیقی منشاء نابرابری حقوقی است. برخی دیگر اما نابرابری حقوقی را علت نابرابری حقیقی میدانند. جامعه شناسان و اقتصاد دانها اغلب به نظر اول گرایش دارند، حال آنکه حقوق دانها بر اهمیت نابرابری حقوقی تاکید میورزند. در مقابل این دو گرایش برخی فیلسوفان بخصوص فیلسوفانی که نظریه حقوق طبیعی به معنی اخص آنرا پذیرفته و رابط اجتماعی را بازتاب روابط کیهانی میدانند، علت نابرابری حقیقی و حقوقی را علی العمول در ذات جهان هستی و سرشت طبیعت جستجو میکنند. آنها کیان اجتماع را نیز همچون سرشت و ساختار جهان بدون دگرگونی اساسی تصور میکنند. لذا وضعیت فعلی را بازتاب نظام احسن تلقی میکنند و هر نوع دگرگونی در آن را نوعی اختلال و نابهنجاری میدانند. موضوع بحث ما در اینجا البته بروی نابرابری حقوقی متمرکز است. نظام حقوقی ایران نظامی کاملا هموژن و یکپارچه نیست. ولی با این همه میتوان ادعا کرد که بخش عمده قوانین مدنی ایران، حتی در رژیم گذشته، مستقیم یا غیر مستقیم به فقه و معرفت فقهی تکیه دارد. بنابراین بسیاری از نابرابری حقوقی میان زن و مرد در فقه و معرفت فقهی ریشه دارد. بنابراین مباحثه پیرامون ریشه‌های فقهی قوانین مدنی بر مباحثه حقوقی مقدم است. برخی از نابرابری‌های میان زن و مرد که در فقه پذیرفته شده است به شرح ذیل است:● نابرابری خون بها● نابرابری سهم الارث● گواهی و شهادت دو زن برابر یک مرد است● تصمیم گیری در طلاق و رجوع● زنان مجاز به قضاوت، امامت و رهبر نیستند● حق حضانت نابرابر دانستن افراد در مباحث فقهی تنها به موارد فوق منحصر نمیشود. دایره نابرابری حتی شامل میان مسلمان و نامسلمان، بالغ و کودک و همچنین سرور و بنده میشود. اما پذیرش نابرابری میان زن و مرد البته از اهمیت خاصی برخوردار

دانلود تخقیق در مورد مردان و زنان شاهنامه 11 ص (با فرمت word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

بسمه تعالی

موضوع: مردان و زنان شاهنامه

محقق : صبا امین رنجبر

استاد راهنما : فریبا کاتبی

جهان بینی شاهنامه ، دفاع خوبی در برابر بدی است . این دفاع به نحو بی امان ، تا سر حد جان ، و با دادن قربانی های بیشمار ادامه می یابد. گفتیم که تورانی ها در صف بدی شمشیر می زنند ، و ایرانی ها در صف نیکی. این بدان معنا نیست که همه تورانی ها نابکار هستند و همه ایرانی ها نیک سیرت . باآنکه روایت ها به دست ایرانی ها تنظیم شده ، در شاهنامه آنقدر وسعت نظر هست که کتاب را از قید تعصب دور نگاه دارد. در جبههتوران ، مردان نیک منشی چون پیران ویسه و برادرش پیلسم و اغریرث برادر افراسیاب ، هستند و مردان بی گناهی چون سرخه ، پسر افراسیاب . در میان آنان ، به مردانی که تجسم کامل بدی باشند بیش از دو تن برنمی خوریم و آن گریسوز و گروی زره اند . بقیه سیاهی لشکر هستند ، به حکم وظیفه می جنگند ؛ چون پادشاهشان با پادشاه ایران در جنگ است ، او را پشتیبانی میکنند . نمونه بارز این وظیفه شناسی هومان ویسه برادر پیران است که کینه ور بزرگی است ، اما انسان بدی نیست .

تورانیان به هیچ وجه بد نیستند ، حتی در آنان تمیز و احساس ایرانی وجود دارد . هنگامی که ایرج به نزد برادرش تور می رود ، لشکریان او برتری و برازندگی او را تشخیص می دهند و بسوی او گرایش پیدا می کنند .همین احساس ، بعدتر در مردم ایران نسبت به توران پیدا می شود . آنان از مرگ او متاثر خشمناک می شوند . اصولاً یکی از انگکیزه های سلم و تور در کشتن ایرج ، و افراسیاب در کشتن سیاوش ، اینست که می بینند آن دو مورد محبت و احترام مردم قرار گرفته اند . در مقابل ، ایرانیان نیز از عیب مبرا شناخته نشده اند . کاووس شاه دارای جنبه های قابل سرزنش است . همین گونه است پهلوان نام آوری چون طوس . همین امر یعنی تنوع شخصیت ها و نمود ضعفها و حسن های قهرمانان ، صرفنظراز ایرانی یا تورانی بودنشان ، شاهنامه را یک کتاب دنیایی و انسانی کرده است.

اگر در شاهنامه ، ایران بر توران ترجیح نهاده شده است ، برای آن است که واقعاً ایران در مجموع روایات ، وضع عادلانه تری دارد . مورد ظلم و تجاوز قرار می گیرد و از خود دفاع می کند . ایران که سرزمین آباد و سرزمین آزادگان است ، همواره رشک و طمع همسایگان خود را بر می انگیزد . آراستگی و حسن او ، او را در معرض کشمکش و مصیبت دائم قرار می دهد . ایران کشور بی آزاری است ؛ در جنگ های خود ناگزیر می شود از موجودیت خود و اصول انسانی دفاع کند .

جلوه نبرد بین نیکی و بدی ، در شاهنامه آن است که باید اصول به هر قیمتی است محترم شمرده شود . نباید از سر خون بی گناه گذشت و گناهکار را بی مجازات گذارد ، هرچند فرزند باشد ( مانند سلم و تور که فریدون به جنگ با آنها قیام می کند )یا نیا باشد ( مانند افراسیاب که کیخسرو به نابودی او می کوشد ) . هیچ ملاحظه ای ، نه خویشاوندی و نه دوستی ، مانع کین خواهی نمی شود . همه کسانی که مرتکب گناه شده اند ، یا از گناهکار پشتیبانی می کنند به کیفر خواهند رسید. در حماسه یونینی همر نیز موضوع مشابهی می بینیم . در کتاب ایلیاد ، پاریس پسر پریام پادشاه یونان مهمان می شود و زن زیبای او هلن را می فریبد و می رباید . سران قبایل و شهرهای یونان وظیفه خود می بینند که برای گرفتن انتقام و رفع توهین از سرزمین خود ، گرد

مقاله درمورد فاطمه زهرا(س) الگویی بی‌مانند برای زنان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 38

فاطمه زهرا(س) الگویی بی‌مانند برای زنان

علی مرادزاده

اسلام برای زن ارزش والایی قائل است و اصولاً با ظهور اسلام شخصیت و کرامت زن آشکار گردید و اسلام به زن هویت تازه‌ای بخشید و افکار و آداب دوران جاهلیت را درباره زن از میان برداشت و الگویی همچون فاطمه زهرا(س) برای زنان قرار داد که در عالم هستی بی‌نظیر است تا جایی که حتی امامان معصوم نیز هنگام محاجه و جدال با مخالفان بر انتساب خویش به مادرشان به عنوان سند حقانیت و افتخار استناد می‌کردند.

سیره سیاسی و مبارزات فاطمه زهرا(س)

همگان بر این نکته اتفاق‌نظر دارند که فاطمه زهرا(س) گام به گام با پدر خویش همراه بود، در تبلیغ اسلام و دعوت پیامبر همکاری داشتند، در سختی‌ها و آزارها در کنار پیامبر بود، دشواری‌های محاصره شعب ابیطالب را تحمل کرد، رنج‌های هجرت به مدینه را با سربلندی و مقاومت به جان خرید، در جنگ‌های پیامبر در مدینه در کنار آن حضرت بود و مجروحان را مداوا می‌کرد، خصوصاً در بستن زخم‌های پیامبر(ص) و علی(ع) اهتمام ویژه می‌ورزید. و مهم‌تر این که مورخان یادآوری کرده‌اند که دوران سختی پس از رحلت رسول خدا(ص) بر فاطمه گذشت، رنج‌ها و محنت‌های فراوان کشید، درد جانکاه از دست دادن پدری چون رسول خدا(ص) برای فاطمه بسیار دشوار بود، گوشه‌نشین شدن علی(ع) و غصب امامت و ولایتش و بی‌تفاوتی مسلمانان در این رابطه موجب اندوه فراوان برای فاطمه گشت. حضرت زهرا به خانه مهاجرین و انصار می‌رفت و آیات قرآن، روایات پیامبر(ص) به ویژه حدیث شریف غدیر خم و کمالات علی(ع) را یادآوری می‌کرد و آنان را به دفاع از حق و تمسک به ولایت و خلافت علی(ع) فرا می‌خواند، لکن مردم مدینه به بی‌تفاوتی و بی‌حسی سیاسی و اجتماعی دچار شده بودند که از آنان بوی مرگ به مشام می‌آمد.

فاطمه زهرا(س) در مراحل اولیه پس از رحلت رسول خدا(ص) چند اقدام مهم را با قدرت و جدیت دنبال کردند که عبارت بودند از:

1ـ مطرح کردن قرآن و عترت.

2ـ تأکید بر جدایی‌ناپذیر بودن قرآن و عترت و الزام و نیازمندی آنان به یکدیگر.

3ـ دفاع همه‌جانبه از ولایت امام علی(ع) و دیگر پاسداران قرآن.

4ـ روش ارزیابی احادیث دروغین با سنت و احادیث واقعی و صحیح.

5ـ تبلیغ اسلام ناب محمدی و مقابله با قرائت‌های ناصواب.

6ـ مطرح کردن هشدارهای لازم در ترک قرآن و عترت و بازگو کردن خطرات و پیامدهای ناگوار جدا کردن قرآن از عترت.

بدین واسطه آن حضرت درمان دردهای جامعه بشری را تمسک به قرآن و ولایت اهل بیت (عترت) دانستند و در این راه به شفاف‌سازی، روشنگری، مناظره و تبلیغات سینه به سینه و سخنرانی‌های آتشین در مسجد مدینه و اجتماعات مهاجرین و انصار پرداختند.

مهم‌ترین کانون اصلی در مبارزات حضرت زهرا(س) ولایت‌مداری او بود، آن حضرت از امام حق و خلیفه بلافصل رسول خدا(ص) به عنوان یک تکلیف و رسالت دینی و انقلابی به دفاع برخاستند و جان خود را در این راه فدا کردند. این در حالی بود که فاطمه زهرا(س) در کنار پیامبر(ص) حتی خود را از یک مرد نابینا مخفی نگاه می‌داشت لکن وقتی که عمل به تکلیف و دفاع از ولایت و امامت و پاسداری از دستاوردهای رسالت پدرش و صیانت از متن قرآن کریم به میان می‌آمد به سخنرانی می‌پرداخت، به منازل خواص می‌رفت و بر آنها استدلال می‌نمود و همگان را دعوت به قیام به حق می‌کردند و این الگوی ماندگاری برای زنان و دختران در تمامی عصرها و نسل‌هاست.

مشارکت سیاسی اجتماعی زنان در گفتمان دینی

بدیهی است مروری هرچند گذرا بر تاریخ زندگی بشر گویای مشارکت مؤثر و حضور سازنده زنان در حرکت‌های سیاسی اجتماعی است، بعثت تمامی انبیای الهی بیانگر همراهی زنانی بزرگ و مجاهدت آنان برای گسترش شریعت می‌باشد. سرانجام در اسلام که جامع‌‌ترین و کامل‌ترین شریعت جاودان الهی است، زنان از جایگاه و نقش برجسته‌تری برخوردار بوده‌اند که در این فرصت به اختصار گوشه‌ای از آنها را که مورد تأیید امام معصوم(ع) بوده است مورد اشاره قرار می‌دهیم.

1ـ وجوب امر به معروف و نهی از منکر برای زنان در کلام الهی و قرآن.

2ـ ستایش پیامبر اکرم(ص) از زنان برگزیده‌ای که جامعه اسلامی را راهنمایی کرده‌اند.

3ـ وجوب پذیرش ولایت اهل بیت(ع) در تمامی امور اجتماعی و سیاسی به زنان.

4ـ مشارکت سیاسی و فعالیت‌های اجتماعی فاطمه زهرا(س).

5ـ بیعت زنان با پیامبر(ص) در عقبه اولی، عقبه ثانی، فتح مکه، بیعت رضوان، بیعت در غدیر خم و آغاز امامت امام علی(ع)، بیعت زنان با حضرت مهدی(عج) در آغاز ظهور.

6ـ هجرت زنان به حبشه و مدینه به دستور خدا و رسول.

7ـ تمجید پیامبر از سمیه، اولین زن شهید مسلمان و معرفی جایگاه او در بهشت.

8ـ تأیید مبارزه مسلحانه نسیبه با کفار در جنگ احد توسط پیامبر(ص).

9ـ تأیید و حمایت پیامبر از زنانی که در جنگ‌ها به مداوای مجروحان و آبرسانی و خدمات دیگر می‌پرداختند.

10ـ آموزش اخبار سیاسی آینده توسط پیامبر(ص) و ائمه(ع) به ام‌سلمه، اسماء، ام‌هانی و ...

11ـ سپردن امانت امامت و مواریث نبوی توسط پیامبر و امامان(ع) به ام‌سلمه و دیگر زنان.

12ـ مأموریت چهل زن از شیعیان علی(ع) جهت مراقبت از فرمانده لشکر جمل (عایشه) و بازگرداندن او به مدینه.

13ـ عزل حاکمی توسط حضرت علی(ع) به واسطه گزارش زنی به نام سوده و سپردن مسئولیت رساندن حکم عزل او توسط همین زن.

14ـ خطابه سیاسی امام حسین(ع) در منی، خطاب به زنان و مردان و امر به رساندن سخنان ایشان به مسلمانان مورد اعتماد.

15ـ حضور زنان به همراه امام حسین(ع) در قیام کربلا.

16ـ تمجید و تأیید امام صادق(ع) از اعتراض آرام زنان بنی‌هاشم به شهادت امام حسین(ع).

17ـ مأموریت یافتن چند زن از سوی امام معصوم(ع) در عصر اختناق شدید دوران غیبت صغری برای آشنایی مردم با رهبر حقیقی و حجت خدا، همچون حکیمه، خدیجه، سوسن، پیرزنی از خادمان امام حسن عسکری(ع).

18ـ مدح امام باقر(ع) از زنانی که اعضای خانواده خویش را در هنگامه قیام حضرت مهدی(عج) به حمایت از امام وامی‌دارند.

19ـ یادآوری امام صادق(ع) از پنجاه زن که در زمره اصحاب خاص حضرت مهدی(عج) قرار دارند که سیزده نفر از آنان در جنگ‌ها به درمان مجروحان و پرستاری بیماران می‌پردازند.

20ـ ستایش امام باقر(ع) از ماریه که منزل خویش را پایگاه تجمع شیعیان