دروغ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 46

مقدمه

دروغ یکی از بدترین بلکه قبیح ترین گناهان است. صفتی است که آدمی را در دیده ها خوار و در نظرها بی‌اعتبار می‌سازد و موجب خجل گشتن و ریختن آبروی انسان در نزد خداوند است. متاسفانه بعضی از مردم دروغ را به حساب زرنگی و زیرکی می گذارند و راستگوترین مردم را بی سیاست و بی عرضه و ساده میپندارند در حالیکه از این نکته مهم غافلند که دروغ پردازی بر خلاف فطرت پاک و شخصیت والای انسان است و دروغ گفتن دشمنی و ستیزه جویی با خداوند متعال و بر خلاف فلسفه آفرینش است؛ زیرا او جهان را بر اساس صدق و راستی و حقیقت بنا نهاده و در سراسر جهان هستی قانون صداقت و صراحت را جاری کرده است.

دروغ گناهی است بزرگ و کلید گناهان می باشد، و از نظر ارتکاب آسانترین گناه می باشد و همه کس در خطر افتادن در آن قرار دارند، بسیاری از گناهان را هر کسی نمیتواند مرتکب شود، ارتکابش شرایطی لازم دارد، ولی دروغ را ناتوانترین اشخاص و بی شعورترین آن ها در بیشتر اوضاع و احوال میتواند مرتکب گردد، از این رو شایستگی دارد که بیش از گناهان دیگر مورد بحث قرار گیرد؛ چون خطر ارتکابش بیش از گناهان دیگر است. به گفته ی رسول خدا(ص) سه حالت و خصلت است که در هر کس باشد منافق است گرچه روزه بگیرد و نماز بخوند و به گمان خود مسلمان باشد؛ کسی که چون امینش قرار دهند، خیانت کند و چون سخن راند و خبر دهد دروغ گوید و چون وعده نماید خلف کند.

از میان کلیه رذایل اخلاقی و صفات نکوهیده، دروغگویی زشت تر و مذموم تر از همه است، راستی و صداقت باید در تمام مراحل زندگانی یگانه قصد و منظور انسان باشد و در هیچ مورد و به هیچ ملاحظه نمی توان آن را فدای اغراض و مقاصد دیگر نمود.

دروغ چیست؟

دروغ سخنی بر خلاف حقیقت است و دروغگو کسی است که بر خلاف حقیقت خبری می‌دهد. کم را بیش گفتن، یا بیش را کم گفتن، دروغ است و گوینده اش دروغگو می باشد، چنانکه بود را نبود و یا نبود را بود، خبر دادن دروغگویی می باشد ونیز بد را خوب و خوب را بد یا کوچک را بزرگ و بزرگ را کوچک خواندن، دروغ است.1

دروغ گفتار خلاف واقع است؛ واقعیتی درونی یا بیرونی؛ از سوی دیگر دروغ امکان دارد مربوط به امور اعتقادی باشد مثل وحدانیت خداوند متعال. دروغ گفتن و به دیگری دروغی را نسبت دادن در جلوه و اشکال مختلف ظاهر می شود؛ مثلا شهادت دروغ، اخبار دروغ و سوگند دروغ از آن جمله است ولی به هر حال هیچ کس در زشتی و ناپسندی آن تردیدی ندارد. گفتار راست با فطرت و طبیعت و طبیعت انسان سازگار و دروغ، کوچک و بزرگ، جدی و شوخی، کمتر یا بیشتر آن با سرشت اونا سازگار است. حتی دروغگویان نیز خود آن را نمی پسندند و از هر کس که بشنوند زشت میدانند. 2

قرآن کریم، نفرین دروغگویان، بیزاری و عدم رضایت خداوند متعال و از آنان این چنین اعلام مینماید.«قبل الخراصون» یعنی: کشته باد دروغگویان.3

لحن کلام نشان دهنده شدت زشتی دروغگویی است که در واقع؛ خیانت در امانت است امانتی که به نام زبان به انسان سپرده شده، استفاده نا به جا از آن کمال بی انصافی و ناسپاسی است. آثار سوء دروغگویی و زشتی آن از یک سو، ارزش و عظمت راستگویی از سوی دیگر در حدیث ذیل به وضوح به نظر میرسد:

امام باقر(ع) می فرماید: «تعلموا الصدق قبل الحدیث»

یعنی: «قبل از حدیث و روایت راستگویی را یاد بگیرید»4

ایشان این سخن را به یکی از یاران خود که برای این بار گویا برای درس و استفاده از محضر حضرت، به خدمتشان رسیده می فرماید و به او گوشزد می کند که اگر حدیث آموختی اما اگر

دروغگو بودی برای تو نفعی نخواهد داشت؛ از این هم ظریفتر این است که راستگویی در درجه بالاتری از نماز و روزه‌ی عادی افراد است. اگر انسان از دو آزمون راستگویی و ادای امانت سربلند بیرون آید شایسته‌ی درستی هم صحبتی و اعتماد و مشورت خواهد بود و از درستی او دیگران پی خواهند برد: اما وقتی شخص با دروغگویی خو گرفت و همیشه سخن دروغ بر زبان او جاری شد نه تنها گفته های او بلکه اعتقادات و نماز و روزه او نیز دروغین خواهدبود زیرا که جز فریب دیگران و خستگی خود او حاصلی نخواهد داشت.1

باید از هر نوع دروغ پرهیز کرد. دروغ کوچک و بزرگ و جدی و شوخی ندارد انسان اگر به دروغ کوچک عادت کند دروغ