تحقیق در مورد حمل مصدومین

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

حمل مصدومین

مقدمه

در برخورد با حوادث ، باید به موارد خطر در صحنه حادثه ، وضعیت مصدومین چگونگی دستیابی به آنان و دسته بندی از نظر اولویت کمکهای اولیه توجه خاصی مبذول داشت . در حوادث بزرگی مانند زلزله ، بمباران و غیره به علت وجود تعداد زیاد مجروحین ، و بدلیل ضرورت رسیدگی فوری ، باید نیازها و اولیتها در نظر گرفته شود . مصدومان را می توان از نظر شدت ضرورت رسیدگی فوری طبقه بندی کرد :

دسته اول : مجروحان با صدمه شدید به قفسه سینه ، شکم و مغز که نیاز به رسیدگی فوری دارند .

دسته دوم : مصدومان با ضربات شدید مثل ضربات وارد به شکم که نیاز به مراقبت کامل و سریع دارند .

دسته سوم : مصدومانی که دچار زخمهای باز و خونریزی محدود ، ، شکستگی بسته و سوختگی کمتر از ده درصد شده اند .

دسته چهارم : افراد با آسیبهای جزیی چون کوفتگی و بریدگی کوچک .

1- قبل از انتقال ، مصدوم ارزیابی می شود و سپس کمکهای مورد نیاز چون بازنگهداشتن راه هوایی ، مهار خونریزی ، ثابت نگهداشتن شکستگی ها ، پانسمان موقت زخم ، رفع شوک و گرم نگهداشتن مصدوم انجام می گیرد .

2- وضعیت علایم حیاتی و پایداری کردن انها مهمتر از نتقال سریع است . انتقال سریع تنها در شرایطی که خطر جدی است و حال مصدوم و امدادگر را تهدید می کند ، انجام می شود .

3- در انتخاب روش حمل باید توجه داشت که صدمه بیشتری به مصدوم وارد نشود .

4- در موارد ضربه ها باید به فکر ضایعات نخاعی بود و مصدوم باید با احتیاط کامل حمل شود .

5- بدن بیمار در مدت انتقال حتی الامکان طراز باشد و به صورت افقی حمل شود . در هر شرایطی محل بیمار باید در مسیر محور بدن انجام گیرد تا از نخاع ( در صورت صدمه احتمالی ) به بهترین وجه مراقبت به عمل آید .

6- همیشه پاهای بیمار در سمت جلو قرار می گیرد مگر در بالا رفتن از بلندی ، پله و ارتفاعات که سر در قسمت جلو قرار می گیرد .

7- نفرات عقبی باید حرکت نفرات جلویی را به دقت مشاهده کنند و حرکات خود را با آنها هماهنگ نمایند تا یکنواختی و سهولت در کار انجام گیرد .

8- در انتخاب روش حمل علاوه بر وضعیت مصدوم باید به وزن بیمار ، توانایی جسمی فرد حمل کننده و مسافتی که بمیار باید حمل گردد ، توجه شود .

روش های حمل مصدومان

حمل اضطراری مصدوم قبل از اقدامات اولیه فقط در شرایطی انجام می شود که خطر جدی جان مجروح را تهدید می کند مثل آتش سوزی یا ریزش آوار، در این صورت ابتدا افراد بدحال تر منتقل می‌شود و در ضمن باید با روشی حمل گردد که صدمه بیشتری به بیمار وارد نگردد. و توجه شود که مهمترین خطر در انتقال اضطراری آسیب نخاعی است بنابراین همیشه بیمار باید در مسیر محور بدن حمل گردد. همچنین در انتخاب روش حمل اضطراری باید علاوه بر وضعیت مصدوم باید به وزن آن ،توانایی حمل کننده و مسافتی که باید حمل گردد ، توجه شود.

بطور کلی حمل مصدوم می تواند توسط یک یا دو و یا چند نفر انجام گردد و بستگی به شرایط بیمار و تعداد نیروهای امداد دارد.

روش حمل به وسیله یک نفر:

کشیدن با لباس: برای حرکت خیلی اورژانسی بیمار(در مواردی که حادثه ای به شدت جان بیمار را تهدید می کند) از این روش استفاده کنید . در این روش با گرفتن قسمت پشت لباس بیمار ، سر بیمار روی بازوان امدادگر قرار گرفته و سپس کشیده می شود.

کشیدن با پتو : اگر بیمار لباس بر تن نداشت و یا پوشش او برای کشیدن مناسب نیست ، از ملافه یا پتو و یا چیزی شبیه آن می توان استفاده کرد . پتو و یا ملافه را روی زمین پهن کرده ، بیمار را روی آن می‌غلطانیم سپس با لوله کردن ملافه در قسمت اطراف سر ، بیمار کشیده می شود.

حمل با کشیدن بازو: در این روش بیمار روی کف زمین است و دو دست مصدوم روی سینه اش قرار می‌گیرد . سپس با رد کردن دستها از زیر بازوان بیمار، مچ مصدوم گرفته شده و به عقب کشیده می شود.·کشیدن به روش آتش نشان: در این روش ابتدا مچ دست بیمار با پارچه ای مثل روسری بسته شده و امدادگر در مسیر بدن بیمار به صورت چهار دست و پا قرار می گیرد . دست بیمار را روی گردن انداخته و با حرکت روی چهار دست و پا بیمار را به همراه خود می کشد.

· کمک به مصدوم در راه رفتن : این روش برای مصدومین هشیار که می توانند را بروند و وزن خود را حداقل روی یک پا تحمل کنند ، استفاده می شود . در این روش اندام فوقانی و یا حداقل یک دست مقابل پای مجروح نباید صدمه دیده باشد . ابتدا امدادگر درسمت آسیب دیده بدن بیمار ایستاده و دست مصدوم را بر روی گردن خود می اندازد و با دست مقابل آنرا می گیرد. دست دیگر برای حمایت از بیمار پشت کمر او قرار داده می شود.

حمل مصدوم بر روی پشت امدادگر: در مواردی که بیمار سبک و هوشیار باشد و نوع ضایعه اجازه دهد از این روش استفاده می شود. امدادگر پشت به بیمار قرار گرفته و بازوان بیمار را روی شانه های خود می گذارد و با گرفتن مچ دست ، بیمار را روی خود می کشد . همچنین می توان در حالت چمباتمه نشسته و بیمار را روی پشت خود کشید ، سپس دستها را گرفته و بلند شده و به راه افتاد. حمل مصدوم به روی دوش : از این روش جهت حمل مصدوم هشیار ، کودک یا بالغ سبک وزن استفاده می‌شود . ابتدا مصدوم ایستاده و دستهای امدادگر زیر بغل او قرار می گیرد . بیمار را بلند کرده و روی شانه خود می اندازد و با دست خود دست راست مصدوم را می گیرد . در این حالت دست چپ آزاد خواهد بود

حمل به طریق گهواره ای برای اطفال: اطفال جثه کوچکی دارند و می شود آنها را به این روش حمل کرد. در این روش بیمار همانند وضعیتی که مادر کودک خود را در آغوش می گیرد ، در بغل گرفته میشود به طوری که یک دست ، سر و قفسه سینه کودک و دست دیگر باسن کودک را حمایت می کند ، پس از بلند کردن کودک از روی زمین او را نزدیک بدن گرفته و به طور ایستاده حمل می شود.روش حمل اضطراری به وسیله دو نفر

:حمل اندام‌های انتهایی: در این روش بیمار تقریباً به وضعیت نشسته در می آید ، یک نفر پشت بیمار زانو می زند و زیر بازوان بیمار و مچ او را می گیرد . نفر دوم پشت به بیمار و میان پاهایش می نشیند و از پشت ، زانوهای بیمار را می گیرد . با اعلام نفر اول هر دو می ایستند و بیمار را بلند می کنند و بطور مستقیم به سمت جلو راه می روند.

حمل نشسته : دو نفر نزدیک به باسن بیمار قرار می گیرند و دو دست پشت کمر و زیر زانو قفل می شود و بیمار به شکل نشسته در بغل افراد کمک کننده قرار می گیرد . در صورت امکان ، بیمار بازوانش را در اطراف گردن افراد کمک کننده برای حمایت بیشتر می اندازد./حمل مصدوم

حمل با صندلی : از این روش برای حمل مصدومین هشیار و بدون ضایعه جدی استفاده می شود . مصدوم روی صندلی نشانده و فرد اول پشت بیمار قرار می گیرد و دسته های صندلی را به طوری