جهانگردی و جایگاه آن در ایران 24ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 24

جهانگردی و جایگاه آن در ایران

شرایط اقلیمی و آب و هوای متنوع در ایران و وجود مواهب فراوان طبیعی در پهنة گستردة کشور و نیز میراثهای عظیم تاریخی و تمدن چندین هزار ساله و آثار گرانبهای فرهنگی، هنری، معماری، صنایع دستی، اماکن زیارتی و متبرکه و آداب و سنن و گروه های مختلف قومی و جاذبه های مختلف زیبای طبیعی و وجود چشمه های معدنی شفابخش و نیز روحیه میهمان دوستی و میهمان نوازی ایرانیان همگی از عواملی هستند که اگر به درستی به جهانیان معرفی شوند، می توانند ایران را به یکی از قطبهای بزرگ جهانگردی تبدیل نمایند. اما علیرغم وجود این همه مواهب و با وجود آنکه از لحاظ جاذبه های توریستی کشورمان جزء ده کشور اول توریستی جهان قلمداد می گردد اما با کمال تأسف ملاحظه می گردد از مجموع 560 میلیون نفر جهانگردی که در سال 1995 از کشورهای جهان بازدید کرده اند بنابر قول مسئولین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 74 تنها بین 420 تا 450 هزار جهانگرد از ایران بازدید کرده اند. اگر این رقم علیرغم افزایش نسبیش با سال 1373 با ارقام جهانی توریست مقایسه گردد ملاحظه می گردد که سهم بسیار ناچیزی از توریستهای جهانی به کشور ایران مسافرت نموده اند. تعداد توریستهایی که در سال 1373 از ایران بازدید کردند 360658 نفر بوده اند درآمد حاصل از توریسم در ایران در سال 1374 مبلغی در حدود 250 میلیون دلار بوده است که این رقم نسبت به درآمد متجاوز از چهارصد میلیاردی آن سال رقم بسیار ناچیزی را تشکیل می داده است. یعنی 1600 بار کمتر از سهم جهانی حاصل از توریسم صنعت جهانگردی که در حال حاضر مقام سوم جهانی را به خود اختصاص داده است، و بعد از سال 2000 مقام اول صنایع جهانی را به خود اختصاص خواهد داد، متاسفانه در ایران جایگاه واقعی خود را پیدا ننموده است. درآمد توریستی، ارزی است که با پای خود وارد کشور می گردد و متأسفانه کشورمان از این منبع عظیم ارزی تا حدود زیادی بی بهره مانده است. صنعت توریسم علاوه بر جنبه های درآمد و اشتغال زایی فواید فراوان دیگری را در بر دارد که از آن جمله می تواند تبلیغات غیر واقعی را خنثی نماید. توریست ها علاوه بر اینکه می توانند به رونق اقتصادی کشورمان کمک نمایند می توانند واقعیتهای موجود در کشور را به رأی العین ملاحظه نموده و تبلیغات نادرست را کم رنگ تر نموده و در خارج از ایران به عنوان مدافعین این مرز و بوم به تبلیغ بپردازند. توریست به کشور می آید تا ارزهای به همراه آورده را خرج نماید و از طرف دیگر چیزهایی را فراگیرد که برای آموختن آن به مردم دیگر ممالک مبالغ هنگفتی بایستی هزینه گردد و این در حالیست که تاثیر نقل مستقیم شخصی که نکات مثبتی را در یک کشور دیده به مراتب بیشتر از تبلیغات خارجی یک کشور می باشد.

کشورمان از اولین زادگاههای تمدن بشری محسوب می گردد. میراثهای تاریخی این سرزمین زبانزد خاص و عام است. تخت جمشید، ماسوله و میدان نقش جهان از آثار به ثبت رسیده جهانی محسوب می گردند. آثار باستانی ایران در کشورهای خارج طرفداران بی شماری را به خود اختصاص می دهد. تبلیغات سوء و نادرست بیگانگان در مورد کشورمان سبب می گردد تا جهانگردان خارجی تغییر مسیر داده و روزانه کشورهای دیگر کردند. بر اساس مطالعات انجام شده درآمد حاصل از جذب یک جهانگرد خارجی با فروش 150 بشکه نفت برابری می کند و ا گر این صنعت در کشور توسعه پیدا کند و تعداد فراوانی جهانگرد خارجی به ایران بیایند درآمد حاصل از توریسم می تواند جایگزین بخش قابل توجهی از درآمد فروش نفت شود. در خصوص اشتغال زایی این صنعت در داخل کشور تنها می توان به این نکته اشاره نمود که در مقابل ورود 6 نفر جهانگرد برای یک نفر در کشور ایجاد اشتغال می شود. معاونت سیاحتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این خصوص گوید: « در مقابل ورود 6 نفر جهانگرد برای یک نفر در کشور ایجاد اشتغال می شود.

. . . به گفتة وی علاوه بر ایجاد اشتغال، درآمد ارزی کشور از ناحیه جهانگردی به ازای هر گردشگر خارجی حداقل 800 دلار است و به طور خلاصه می توان گفت صنعت جهانگردی در ایران علاوه بر جنبه های فراوان مثبتی که می تواند به همراه داشته باشد دارای تأثیرات دیگری بوده که برخی از آنها بطور اختصار عبارتند از: 1- کسب درآمد ارزی 2- متعادل کردن توزیع درآمد 3- تسریع گردش پول 4- جذب سرمایه های سرگردان و به جریان انداختن آن در سرمایه گذاریهای سالم، 5- کاهش مسافرتهای جهانگردی به خارج از کشور و جلوگیری از خروج ارز.

سابقة جهانگردی در ایران

سرزمین ایران به علت برخورداری از میراثهای عظیم تاریخی و فرهنگی و مواهب طبیعی از دیرباز همواره مورد توجه سیاحان و جهانگردان خارجی بوده است. بر اساس اقوال مورخان همچون گزنفون و هردوت، یونانیان و رومیان جهت تجارت و سیاحت به ایران مسافرت نموده و دارای مراودات و ارتباطاتی با ایرانیان بوده اند. بعد از ظهور اسلام سیاحان مشهوری از قبیل ابن حوقل، مقدسی، یاقوت حموی، ابن بطوطه، ابودلف از ایران بازدیدهایی داشته و مشهودات مختلف خودشان را از ایران و دیگر ممالک در کتابهای مشهوری همچون صوره الارض و احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، معجم البلدان و . . . به رشتة تحریر در آوردند.

از جهانگردان اروپایی و غیر مسلمان که مسافرتهایی به ایران داشته اند می توان از: بنیامین تودلای، مارکوپولو، ادریکس، جوزفاباربارو، پیترودلاواله، ژان شاردن، انگلبرت کمپفر، تاورانیه، آنتونی شرلی، مادام دیولافوا، هنری رنر دالمانی، پیرلوتی، اوژن فلاندن، لارنس کلهارت، جرج کلارک نام برد. انگلبرت کمپفر سیاح آلمانی در سال 1684 به ایران آمد. و سفرنامه وی حاوی مطالب ارزنده جغرافیایی در مورد ایران است. آنتونی شرلی به اتفاق برادرش روبرت شرلی در زمان شاه عباس از انگلستان به ایران آمد و در مورد مساجد بسیار عالی و اعتقادات مذهبی ایران سخن گفته است. جرج کلارک شهرساز معروف

تاریخچه جهانگردی 15 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

تاریخچه جهانگردی

به نظر برخی از محققان آغاز صنعت گردشگری همزمان با رایج شدن استفاده از حمامهای معدنی در قرن هجدهم می باشد که به منظور استفاده های درمانی در بعضی از کشورها، مورد توجه خاص قرار گرفته بود. اما زمان شروع جهانگردی به معنی و مفهوم صنعتی هنوز دقیقاً مشخص نیست، هر چند گردشگری داخلی یا خارجی دارای قدمت دیرینه ای می باشد.

واژه توریست ( جهانگرد) از کلمه فرانسوی “ تور” گرفته شده است. این واژه از اوایل قرن نوزدهم در بین مردم انگلستان رواج یافت و به تدریج در بین کشورهای دیگر نیز مورد استفاده عام قرار گرفت.

با توجه به اینکه انجام مسافرتهای طولانی و جهانگردی در معنی و مفهوم اصلی خود نیاز به وسیله نقلیه سریع دارد، لذا در قدیم مسافرتهای طولانی از طریق کشتی در دریا و کالسکه در روی زمین انجام می گرفت. با توسعه گردشگری زمینی، به منظور کاهش مسافت و زمان مسافرت ساخت وسایل نقلیه سریع مورد توجه قرار گرفت و کم کم کالسکه ها جای خود را به دوچرخه دادند. اختراع لاستیک بادی و استفاده از آن در دوچرخه توسط یک دامپزشک ایرلندی به نام آقای دانلوپ، استفاده از این وسیله نقلیه را آسانتر نمود و توجه بیشتر مردم را به سوی استفاده این وسیله فرا خواند. اختراع ماشین بخار و ساخت موتورهای بخار و استفاده از آن در کشتی ها، قطارها و حتی اتومبیل، توسعه و تحول عظیمی در صنعت توریسم را بوجود آورد. به موازات ساخت و افزایش تولید خودرو ، کشتی، قطار، ساخت هواپیما نیز مورد توجه قرار گرفت اما علی رغم گسترش این صنعت و ایجاد مسیرهای هوایی متعدد در بین کشورها تا دهه 30 هنوز هواپیماهای ساخته شده قابلیت جا به جایی مسافران زیادی را نداشتند و به همین دلیل تمام مسافرتها از طریق دریایی و زمینی انجام می گرفت.

مسافرتهای طولانی مدت با توجه به وسایل نقلیه آن زمان نیاز به اقامت و استراحت در بین مسیر را داشت. یعنی ساخت هتلها و رستورانها را فرا می خواند. اولین هتل در سال 1794 در شهر نیویورک تاسیس شده است و بدنبال آن در انگلستان و فرانسه نیز ساخت هتلها و رستورانها به تدریج و گسترش یافت.

انجمن آسیایی کوهنوردی که به منظور کشف علمی مناطق مختلف کوهستانی تشکیل گردیده بود، موجب ایجاد و شکل گیری کلوپهای دوچرخه سواری و کوهنوردی دیگری همانند کلوپ آلپاین لندن، کلوپ دوچرخه سواران جهانگردان انگلستان و انجمن زیباسازی ویس بادن آلمان و … گردید که خود نیز نشان بر توسعه و گسترش گردشگری در بین مردم کلوپها و انجمنهای توریستی گشت.

تاسیس کلوپهای توریستی به اوایل قرن 19 بر می گردد اما قبل از آن آژانسهای مسافرتی در برخی از کشورها فعالیت داشتند و شاید بتوان گفت اولین آژانس توریستی که در زمینه گردشگری، برگزاری تورهای علمی و کوهنوردی فعالیت داشت در سال 1841 و در نیویورک تاسیس گردید.

تاریخچه فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی (FIA)

تاسیس کانونهای اتومبیلرانی از کشور انگلستان شروع گردید. در سال 1897 کانون اتومبیلرانی سلطنتی (RAC) انگلیس تاسیس گردید و بدنبال آن در مجارستان (1900) ، آمریکا(1902) و نیوزیلند (1903) نیز کانون‌های مشابهی به‌وجود آمدند. با توسعه و گسترش خدمات و فعالیتهای کانون‌های اتومبیلرانی در کشورها و ازدیاد خودروهای تولیدی و همچنین ایجاد انگیزه سفر با خودرو ، پیدایش ایده همکاری فی مابین در کشورهای ثالث در بین کشورهایی که دارای چنین کانون‌هایی بودند شکل گرفت و به‌دنبال آن فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی (FIA )در سال 1904 میلادی تأسیس گردید. این فدراسیون به منظور حفظ و تامین منافع سازمانهای اتومبیلرانی و استفاده کنندگان وسایط نقلیه موتوری فعالیتهای خود را آغاز نمود. همچنین این سازمان، بدنه حاکم بر ورزش اتومبیلرانی در سراسر دنیا می باشد.

فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی FIA سازمانی غیر انتفاعی است که 169 سازمان اتومبیلرانی را از 120 کشور در 5 قاره گرد هم آورده است. کانونهای عضو نماینده بیش از 100 میلیون اتومبیلران و خانواده آنان می باشند که این موضوع مایه افتخار FIA می باشد. فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی مسائلی نظیر ایمنی، تحرک و پویایی، محیط زیست و قوانین مصرف کنندگان را فعالانه ارتقاء داده و از منافع اتومبیلرانان در سازمان ملل، اتحادیه اروپا و سایر سازمانهای بین المللی حمایت می نماید.

اتحادیه بین المللی جهانگردی(AIT)

در سال 1883 انجمنی با نام انجمن جهانگردی تاسیس شده و به‌دنبال آن استفاده از واژه جهانگردی در انجمن جهانگردی نروژ نیز صورت گرفت که در سال 1868 رسماً شروع به فعالیت نمود. متعاقب آن انجمن‌های مشابهی در کشورهای سوئد، فنلاند و دانمارک تاسیس گردید و سایر کشورهای اروپایی دیگر نیز در دهه 1890 مراکزی را به عنوان کانون جهانگردی معرفی نمودند از قبیل : کانون جهانگردی فرانسه (1890) کانون جهانگردی ایتالیا (1894) کانون جهانگردی بلژیک (1895) ،‌ سوئیس و لوکزامبورک …

با توسعه و ازدیاد کانون‌های جهانگردی و اتومبیلرانی، در سال 1986 ایده پیدایش اتحادیه بین المللی و پیروی از خط مشی کلی و عمومی اکثر انجمن‌ها به اصول و قوانین پیشنهاد شده از سوی بعضی کشورها، شکل گرفت. پیدایش و تاسیس چنین اتحادیه‌ای و شکل گیری قوانین و مقررات بین الملل نیاز به برگزاری کنگره‌های متعددی داشت. اولین ابتکار در برگزاری کنگره‌ای در این زمینه از سوی کلوپ هلند ((ANWB در فوریه سال 1897 صورت گرفت و بدنبال آن در 27 جولای همان سال 12 کانون دومین کنگره خود را در بروکسل تشکیل دادند که هدف اصلی آنها تاسیس “ اتحادیه یا فدراسیون بین المللی صنعت جهانگردی" بود.

در ماه اوت سال 1898 کنگره دیگری در لوکزامبورک، تحت ریاست کانون جهانگردی سوئد (STF) بر پا گردید. در پایان این کنگره “ اتحادیه بین المللی جهانگردی(I.T.A.T) با شرکت 17 سازمان و کانون که هشت سازمان از میان کانون‌های دوچرخه سواری بودند رسماً تشکیل گردید.

با شروع جنگ جهانی اول و استعفای چند کانون از عضویت در اتحادیه I.T.A.T این اتحادیه منحل گردید. اما در سال 1919 مجدداً در پاریس تحت نام جدید AIT) Alliance Internationale de Tourisme) شکل گرفت. جهانگردی مجدداً شروع به رشد کرد، کنفرانس‌های جهانگردی بسیار زیادی برگزار گردید و پتانسیل اقتصاد منطقه‌ای و تفاهم و دوستی بین‌الملل را گسترش داد. علی رغم گفته هراکلیوس که “جنگ پدر تمام چیزهاست” پایان جنگ سبب بالا رفتن روح همیاری بین‌الملل و تمایل به صلح در بین مردم و توسعه صنعت جهانگردی گردید. جنگ علی رغم ویرانی و مرگ موجب پیدایش اهمیت پیشرفت صنعت ساخت و ساز در کشورهای توسعه یافته و پیشرفت فن آوری گردید و بخشی از این فن آوری در خدمت مستقیم صنعت اتومبیل سازی بکار گرفته شد.

A.I.T همکاری تنگاتنگی با سازمانها و آژانسهای بین المللی برقرار نمود و با سازمانهای جدید التأسیس مانند اتحادیه حمل و نقل بین المللی جاده ای (IRU) و فدراسیون بین المللی جاده ای (IRF) با برقراری روابط نزدیک باعث تسهیل در مسافرتهای زمینی و هوایی شد.

انواع جهانگردی 30 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 27

انواع جهانگردی

براساس محدوده جغرافیائى

جهانگردى بین‌المللى و گردشگرى داخل کشور بین‌المللى و داخلى از دیدگاه سازمان جهانى جهانگردی، جهانگردى بین‌المللى با گردشگرى داخلى (Internation tourism) متفاوت است و به محدودهٔ مرزى کشور مربوط مى‌شود. ولى این بدان معنى نیست که هر مسافر بین‌المللی، یک بازدیدکننده تلقى شود. مسافر کسى است که براى خارج شدن از محل سکونت خود، سفر مى‌کند؛ براى مثال کارگرى که براى کار از مرز خارج مى‌شود بازدیدکننده محسوب نمى‌شود. جهانگردى بین‌المللى همیشه، در وهله اول، از نظر اقتصادى مدنظر قرار مى‌گیرد، زیرا این شکل گردشگرى نقش مهمى در بازرگان و جریان ارزى ملت‌ها بازى مى‌کند.

گردشگرى داخلى نیز تحت‌الشعاع جهانگردى بین‌المللى است، با وجود این تصور بر این بود که اینگونه مسافرت‌ها اثر بین‌المللى ندارند و آمارهاى تجارى همان کشور مربوط بوده و اهمیت دارند. بدیهى است که این دو گردشگرى رابطه تنگاتنگى با هم دارند. مسافران تحت تأثیر شرایط محیطى قرار مى‌گیرند، و با توجه به عوامل خارجى مانند رشد نسبى درآمد واقعی، تفاوت قیمت بین کشورها و سیاست بین‌الملل، مسافرت‌هاى داخلى جاى خود را به جهانگردى بین‌المللى مى‌دهند و یا برعکس. در چند دههٔ گذشته، در بسیارى از کشورهاى غربى روزهاى تعطیل تبدیل به سفرهاى بیرون شهرى شده‌اند و این به علت بالا رفتن استاندارد زندگى و کسب درآمدهاى اضافى است؛ در حالى که در کشورهاى در حال توسعه گردشگرى داخلى افزایش یافته است.

مسافرت‌هاى منطقه‌اى

منطقه به بخش کوچک جغرافیائى از یک ناحیه گفته مى‌شود که با شاخصى معین یا با چارچوب مرجعى موثق مشخص مى‌شود. در حقیقت جهانگردى منطقه را به سه دسته تقسیم مى‌کنند. نخست، موقعیت جغرافیائى منطقه که براى مثال مى‌توان به مناطق ”شمال“ یا ”شرق“ اشاره کرد. دوم، نواحى (مناطق) اداری، مانند ”استان X“. سوم منطقه‌اى که از نظر فیزیکى دربرگیرندهٔ طبیعت بیشترى است، براى مثال ”حوزه دریاچه“ یا ”حوزه اقیانوس آرام“. از نظر در دسترس بودن و قابل استفاده بودن مى‌توان به چند دسته‌بندى دیگر اشاره کرد، براى نمونه ”منطقه روستائی“ یا ”منطقه ساحلی“. مقصود از مسافرت‌هاى بین منطقه‌ای، مسافرت‌هائى است که بین مناطق مختلف صورت مى‌گیرد، حال این مناطق در یک استان یا ایالت، یک کشور و یا در مناطق مختلف دنیا باشد. از طرفی، مسافرت‌هاى درون منطقه‌اى به مسافرت‌هائى که در داخل یک منطقهٔ مشخص صورت مى‌گیرد، اطلاق مى‌شود (حال این منطقه بومى باشد یا در سطح بین‌المللی). براى مثال، مى‌توان به مسافرت‌هاى بین کشورهاى آسیاى شرقى اشاره کرد.

گردشگرى درون‌مرزى یا برون‌مرزى

در هر حوزه‌اى متناسب با منطقهٔ موردنظر (منطقهٔ بومی، کشوری، یا گروهى از کشورها) سه نوع جهانگردى دسته‌بندى مى‌شود:

- گردشگرى داخلی، به ساکنان منطقه‌اى خاص اطلاق مى‌شود که فقط در منطقه‌ٔ مربوطه سفر مى‌کنند (مانند بازدیدکنندگان

- گردشگرى درون‌مرزی، به افرادى غیر از ساکنان منطقه‌اى خاص گفته مى‌شود که مانند بازدیدکنندگان از محل دیدن مى‌کنند.

- گردشگرى برون‌مرزی، افراد ساکن یک منطقه که به منطقه‌اى غیر از منطقهٔ سکونت خود سفر مى‌کنند.

اگر معیار سنجش را کشور قرار دهیم مى‌توان عبارت‌هاى جهانگردى ”بومى (داخلی)“، ”درون مرزی“ و ”برون‌مرزی“ را به روش‌هاى مختلفى ترکیب کرد و سه دسته‌بندى زیر را ارائه داد:

- گردشگرى داخلی، که شامل گردشگرى داخلى و درون‌مرزى مى‌شود.

- گردشگرى ملی، که شامل گردشگرى داخلى و گردشگرى برون‌مرزى مى‌شود.

- جهانگردى بین‌المللی، که شامل گردشگرى درون‌مرزى و برون‌مرزى مى‌شود.

باید توجه داشت که این عبارت‌ها (درون‌مرزی، برون‌مرزی، داخلی، ملى و جهانگردى بین‌المللی) بر مبناء معیار قرار دادن کشور به‌عنوان مرجع سنجش، ارائه شده‌اند. در ضمن، بعضى مناطق از نظر سیاسی، که از کشور کوچک‌تر هستند و با ایالت فرق مى‌کنند، نیز بدین‌گونه دسته‌بندى مى‌شوند. مانند جامعه مشترک‌المنافع پوارتوریکو و جامعه مشترک‌المنافع جزایر شمالى مارى‌یانا که هر دو بخشى از ایالات‌متحده آمریکا مى‌باشند. (سازمان جهانى جهانگردى

انواع جهانگردى با توجه به انگیزه

براساس تعاریف سازمان جهانى جهانگردی، جهانگرد کسى است که به سرزمین یا کشورى غیر از محل اقامت دائمى خود مسافرت مى‌کند و دست‌کم یک شب و حداکثر یک سال در آنجا مى‌ماند و دلیل عمدهٔ مسافرت او تفریح، استراحت، دیدار بستگان، درمان، زیارت اماکن مقدس، بازدید از آثار تاریخى و مراکز هنرى و فرهنگی، شرکت در مسابقات ورزشى یا تماشاى آن، دیدن نمایشگاه‌هاى بازرگانى یا مراکز فعالیت‌هاى اقتصادى و شرکت در همایش‌ها و نشست‌ها است.

همایش‌ها

به برکت ارتباط و دوستى میان ملل و از سوى دیگر، بروز مشکلات گوناگون اقتصادی، سیاسی، نظامی، فرهنگى و ... در سطح ملى و بین‌المللى هر ساله نشست‌ها و گردهمائى‌هاى بسیارى در گوشه و کنار جهان، براى یافتن راه حل مسائل و بستن پیمان‌ها، برگزار مى‌شود و هزاران تَن از نمایندگان دولت‌ها و ... در این گردهمائى‌ها شرکت مى‌کنند.

اقتصادى و بازرگانى

به گواهى تاریخ، انسان از بَدو پیدایش، همواره در پى معاش و تأمین نیازهاى زندگی، مسکن و محل اقامت دائمى خود را ترک مى‌کرده و براى مبادلهٔ کالا و دست‌ ساخته‌هاى خویش با سایر نیازمندى‌هاى زندگى راهى شهرها و کشورهاى دیگر مى‌شده است.

هر سال و هر ماه، در سراسر گیتی، در شهرها و کشورهاى گوناگون، نمایشگاه‌هائى براى معرفى کالاهاى تولید شده برگزار مى‌شود و گروه کثیرى از بازرگانان یا مردم عادى براى آشنائى با آخرین دستاوردهاى صنایع و کشاورزى و بازاریابى براى این کالاها به نمایشگاه‌ها مراجعه مى‌کنند. هم‌اکنون و به‌ویژه به‌سبب رونق روابط بازرگانى میان کشورهاى مختلف، برپائى نمایشگاه‌هاى محلی، منطقه‌ای، ملى و بین‌المللى بسیار رایج است و میلیون‌ها تَن از این نمایشگاه‌ها دیدن مى‌کنند.

ورزشى

تحقیق در مورد بازاریابی 60 ص (با فرمت word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 56

دوره مدیریت فنی دفاتر خدمات مسافرتی و جهانگردی

Marketing

بازاریابی

MARKETING

بازاریابی

انواع بازاریابی

سنتی: تمرکز اصلی بر فروش محصولات تولید شده مجموعه ای از فعالیتهای بازرگانی که جریان کالا را از تولید تا مصرف شامل می شود.

مدرن: برآوردن نیاز مشتری و برنامه ریزی بر اساس آن.

صنعت جهانگردی مشتری گراست (customer oriented)

در تعریف سنتی، بیشتر به سود توجه می شود ولی در تعریف مدرن هم سود و هم مشتری مورد توجه قرار می گیرند.

موارد حائز اهمیت در بازاریابی مدرن:

1- شناخت مشتری2- نیاز مشتری3-روش برآوردن نیاز مشتری

نیاز: عبارت است از میل به داشتن چیزی که نبود آن باعث ناراحتی و عذاب می شود و یا حالت و احساسی که به موجب آن فرد احساس محرومیتی می کند که موجب رنج و ناراحتی است (یعنی حد فاصل بین وضع موجود و وضع مطلوب)

خواسته: عبارت است از کلیه نیازهای مبتنی بر معیارهای ارزشی جامعه فرهنگ جامعه و شخصیت افراد.

تقاضا: عبارت است از هنگامیکه خواسته با قدرت خرید همراه باشد.

مثلاً در مورد مشروبات الکلی ، نیاز آن می تواند برای فرد وجود داشته باشد اما در برخی جوامع از جمله کشور ما مورد قبول نمی باشد. در نتیجه خواسته چون مثبت نبوده و مقبولیت اجتماعی ندارد، با قدرت خرید متناسب نمی باشد. بنابراین باید ابتدا نیاز به خواسته و بعد به تقاضا تبدیل شود تا بتوان برای رفع آن فعالیت نمود.

نیازهای مازلو: این فرد معتقد است که اگر فرد نیاز اولیه خود که نیاز به ادامه بقا (فیزیولوژیکی) که شامل هوا، آب ، غذا و نیازهای جنسی است فراهم شود به سراغ مرحله دوم یعنی رفع نیاز ایمنی و محافظت مثل خانه و سرپناه و متعاقب آن به مرحله سوم یعنی رفع نیاز اجتماعی مانند کسب اشتغال و ارتباط با دیگران وارد شده، سپس به مرحله چهارم یعنی نیاز به حرمت و عزت نفس یا قدر و منزلت رسیده و در نهایت به مرحله پنجم به راس هرم نیاز یعنی به خودشکوفایی صعود میکند.

روانشناسان می گویند: رفتار انسان تابع قویترین نیازش می باشد.

بازار: مجموعه متقاضیان بالقوه و بالفعل، محل تجمع عده ای از مصرف کنندگان که دارای نیازهای مشترک بوده و از وسیله مبادله مشترکی هم استفاده می کنند.

چهار شرط اصلی تشکیل بازار:

وجود متقاضی یا مصرف کننده

نیاز و احتیاج

قدرت خرید

وجود عرضه کننده یا فروشنده کالا

انواع بازار

بازار خدمات و کالا

بازار سرمایه

بازار پول

مکاتب فلسفه بازار

فلسفه کالاگرا : Product Concept

در این مکتب مشتری به سراغ کالایی می رود که بهترین کیفیت و کارآیی را داشته باشد و همچنین دارای بهترین ظاهر باشد . در اینجا مشتری با آگاهی کالای خاص را خریداری می کند.

فلسفه فروش گرا: The Selling Concept

مقاله درباره انواع جهانگردی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 27

انواع جهانگردی

براساس محدوده جغرافیائى

جهانگردى بین‌المللى و گردشگرى داخل کشور بین‌المللى و داخلى از دیدگاه سازمان جهانى جهانگردی، جهانگردى بین‌المللى با گردشگرى داخلى (Internation tourism) متفاوت است و به محدودهٔ مرزى کشور مربوط مى‌شود. ولى این بدان معنى نیست که هر مسافر بین‌المللی، یک بازدیدکننده تلقى شود. مسافر کسى است که براى خارج شدن از محل سکونت خود، سفر مى‌کند؛ براى مثال کارگرى که براى کار از مرز خارج مى‌شود بازدیدکننده محسوب نمى‌شود. جهانگردى بین‌المللى همیشه، در وهله اول، از نظر اقتصادى مدنظر قرار مى‌گیرد، زیرا این شکل گردشگرى نقش مهمى در بازرگان و جریان ارزى ملت‌ها بازى مى‌کند.

گردشگرى داخلى نیز تحت‌الشعاع جهانگردى بین‌المللى است، با وجود این تصور بر این بود که اینگونه مسافرت‌ها اثر بین‌المللى ندارند و آمارهاى تجارى همان کشور مربوط بوده و اهمیت دارند. بدیهى است که این دو گردشگرى رابطه تنگاتنگى با هم دارند. مسافران تحت تأثیر شرایط محیطى قرار مى‌گیرند، و با توجه به عوامل خارجى مانند رشد نسبى درآمد واقعی، تفاوت قیمت بین کشورها و سیاست بین‌الملل، مسافرت‌هاى داخلى جاى خود را به جهانگردى بین‌المللى مى‌دهند و یا برعکس. در چند دههٔ گذشته، در بسیارى از کشورهاى غربى روزهاى تعطیل تبدیل به سفرهاى بیرون شهرى شده‌اند و این به علت بالا رفتن استاندارد زندگى و کسب درآمدهاى اضافى است؛ در حالى که در کشورهاى در حال توسعه گردشگرى داخلى افزایش یافته است.

مسافرت‌هاى منطقه‌اى

منطقه به بخش کوچک جغرافیائى از یک ناحیه گفته مى‌شود که با شاخصى معین یا با چارچوب مرجعى موثق مشخص مى‌شود. در حقیقت جهانگردى منطقه را به سه دسته تقسیم مى‌کنند. نخست، موقعیت جغرافیائى منطقه که براى مثال مى‌توان به مناطق ”شمال“ یا ”شرق“ اشاره کرد. دوم، نواحى (مناطق) اداری، مانند ”استان X“. سوم منطقه‌اى که از نظر فیزیکى دربرگیرندهٔ طبیعت بیشترى است، براى مثال ”حوزه دریاچه“ یا ”حوزه اقیانوس آرام“. از نظر در دسترس بودن و قابل استفاده بودن مى‌توان به چند دسته‌بندى دیگر اشاره کرد، براى نمونه ”منطقه روستائی“ یا ”منطقه ساحلی“. مقصود از مسافرت‌هاى بین منطقه‌ای، مسافرت‌هائى است که بین مناطق مختلف صورت مى‌گیرد، حال این مناطق در یک استان یا ایالت، یک کشور و یا در مناطق مختلف دنیا باشد. از طرفی، مسافرت‌هاى درون منطقه‌اى به مسافرت‌هائى که در داخل یک منطقهٔ مشخص صورت مى‌گیرد، اطلاق مى‌شود (حال این منطقه بومى باشد یا در سطح بین‌المللی). براى مثال، مى‌توان به مسافرت‌هاى بین کشورهاى آسیاى شرقى اشاره کرد.

گردشگرى درون‌مرزى یا برون‌مرزى

در هر حوزه‌اى متناسب با منطقهٔ موردنظر (منطقهٔ بومی، کشوری، یا گروهى از کشورها) سه نوع جهانگردى دسته‌بندى مى‌شود:

- گردشگرى داخلی، به ساکنان منطقه‌اى خاص اطلاق مى‌شود که فقط در منطقه‌ٔ مربوطه سفر مى‌کنند (مانند بازدیدکنندگان

- گردشگرى درون‌مرزی، به افرادى غیر از ساکنان منطقه‌اى خاص گفته مى‌شود که مانند بازدیدکنندگان از محل دیدن مى‌کنند.

- گردشگرى برون‌مرزی، افراد ساکن یک منطقه که به منطقه‌اى غیر از منطقهٔ سکونت خود سفر مى‌کنند.

اگر معیار سنجش را کشور قرار دهیم مى‌توان عبارت‌هاى جهانگردى ”بومى (داخلی)“، ”درون مرزی“ و ”برون‌مرزی“ را به روش‌هاى مختلفى ترکیب کرد و سه دسته‌بندى زیر را ارائه داد:

- گردشگرى داخلی، که شامل گردشگرى داخلى و درون‌مرزى مى‌شود.

- گردشگرى ملی، که شامل گردشگرى داخلى و گردشگرى برون‌مرزى مى‌شود.

- جهانگردى بین‌المللی، که شامل گردشگرى درون‌مرزى و برون‌مرزى مى‌شود.

باید توجه داشت که این عبارت‌ها (درون‌مرزی، برون‌مرزی، داخلی، ملى و جهانگردى بین‌المللی) بر مبناء معیار قرار دادن کشور به‌عنوان مرجع سنجش، ارائه شده‌اند. در ضمن، بعضى مناطق از نظر سیاسی، که از کشور کوچک‌تر هستند و با ایالت فرق مى‌کنند، نیز بدین‌گونه دسته‌بندى مى‌شوند. مانند جامعه مشترک‌المنافع پوارتوریکو و جامعه مشترک‌المنافع جزایر شمالى مارى‌یانا که هر دو بخشى از ایالات‌متحده آمریکا مى‌باشند. (سازمان جهانى جهانگردى

انواع جهانگردى با توجه به انگیزه

براساس تعاریف سازمان جهانى جهانگردی، جهانگرد کسى است که به سرزمین یا کشورى غیر از محل اقامت دائمى خود مسافرت مى‌کند و دست‌کم یک شب و حداکثر یک سال در آنجا مى‌ماند و دلیل عمدهٔ مسافرت او تفریح، استراحت، دیدار بستگان، درمان، زیارت اماکن مقدس، بازدید از آثار تاریخى و مراکز هنرى و فرهنگی، شرکت در مسابقات ورزشى یا تماشاى آن، دیدن نمایشگاه‌هاى بازرگانى یا مراکز فعالیت‌هاى اقتصادى و شرکت در همایش‌ها و نشست‌ها است.

همایش‌ها

به برکت ارتباط و دوستى میان ملل و از سوى دیگر، بروز مشکلات گوناگون اقتصادی، سیاسی، نظامی، فرهنگى و ... در سطح ملى و بین‌المللى هر ساله نشست‌ها و گردهمائى‌هاى بسیارى در گوشه و کنار جهان، براى یافتن راه حل مسائل و بستن پیمان‌ها، برگزار مى‌شود و هزاران تَن از نمایندگان دولت‌ها و ... در این گردهمائى‌ها شرکت مى‌کنند.

اقتصادى و بازرگانى

به گواهى تاریخ، انسان از بَدو پیدایش، همواره در پى معاش و تأمین نیازهاى زندگی، مسکن و محل اقامت دائمى خود را ترک مى‌کرده و براى مبادلهٔ کالا و دست‌ ساخته‌هاى خویش با سایر نیازمندى‌هاى زندگى راهى شهرها و کشورهاى دیگر مى‌شده است.

هر سال و هر ماه، در سراسر گیتی، در شهرها و کشورهاى گوناگون، نمایشگاه‌هائى براى معرفى کالاهاى تولید شده برگزار مى‌شود و گروه کثیرى از بازرگانان یا مردم عادى براى آشنائى با آخرین دستاوردهاى صنایع و کشاورزى و بازاریابى براى این کالاها به نمایشگاه‌ها مراجعه مى‌کنند. هم‌اکنون و به‌ویژه به‌سبب رونق روابط بازرگانى میان کشورهاى مختلف، برپائى نمایشگاه‌هاى محلی، منطقه‌ای، ملى و بین‌المللى بسیار رایج است و میلیون‌ها تَن از این نمایشگاه‌ها دیدن مى‌کنند.