تحقیق/ جنگ نهروان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

جنگ نهروان

و الله لا یفلت منهم عشرة و لا یهلک منکم عشرة. (نهج البلاغهـکلام 58) پس از آنکه على علیه السلام در اواخر صفر سال 38 از صفین بکوفه مراجعت فرمود تا روز شهادت آنحضرت مدت دو سال و چند ماه فاصله بود ولى این مدت کوتاه بقدرى در آزردگى خاطر مبارک على علیه السلام مؤثر واقع شد که شرح آن قابل تقریر نمیباشد،شکست‏هاى پى در پى از همه طرف روح آن بزرگوار را آزرده و قلبش را رنجه کرد. تأثر و رنج على (ع) از معاویه و حیله‏گریهاى عمرو عاص نبود بلکه رنج و تأسف او از بیوفائى و احمقى و خونسردى لشگریان خود بود و میفرمود: من از بیگانگان هرگز ننالم‏ که با من هر چه کرد آن آشنا کرد على علیه السلام بقدرى از لا قیدى و بیشرمى کوفى‏ها متأثر بود که چند مرتبه آرزوى مرگ نمود تا بلکه از شر این قوم متلون و سست عنصر رهائى یابد،در یکى از خطبه‏هاى خود ضمن مذمت اصحابش فرماید: و الله ان جائنى الموت و لیاتینى فلیفرقن بینى و بینکم لتجدننى لصحبتکم قالیا. (بخدا سوگند اگر مرگ بسراغ من آید و البته خواهد آمد و میان من و شماتفرقه و جدائى اندازد مرا خواهید دید که نسبت بمصاحبت شما بغض و کراهت دارم.) پیشنهاد عمرو عاص در صفین موقع بلند کردن قرآنها با نیزه درباره حکمیت میان متخاصمین اختلاف بزرگى در میان عساکر عراق بوجود آورد که میتوان آنرا علت العلل شکستهاى بعدى على علیه السلام دانست. اختلاف على علیه السلام و معاویه در امر خلافت بحکمیت رجوع شد و علیرغم عقیده على علیه السلام از طرف آنحضرت ابوموسى اشعرى انتخاب گردید،ولى پس از عقد قرار داد صلح گروهى از سپاه على علیه السلام گفتند تکلیف کشته‏شدگان چیست؟و بآنحضرت اعتراض کردند که ما حکم خدا را خواستیم نه حکمیت ابوموسى و عمرو عاص را حتى چند نفرى بمخالفت هر دو سپاه برخاستند. این قبیل اشخاص را عقیده بر این بود که على علیه السلام و معاویه هر دو باطلند و حکم مخصوص خدا است و در نتیجه این عقیده و فکر موقع مراجعت از صفین بکوفه در حدود دوازده هزار تن از سپاه على علیه السلام جدا شده و با بقیه سپاهیان آنحضرت مشاجره کرده و همدیگر را تکفیر مینمودند و پس از ورود بکوفه این گروه تحت فرماندهى عبد الله بن وهب بحروراء رفته و از سپاهیان على علیه السلام کناره‏گیرى نمودند! شعار این عده که خوارج نامیده میشدند این بود که:لا حکم الا لله.این گروه بظاهر عباد و زاهد بودند و پیشانى آنها از کثرت سجود پینه بسته بود ولى در اثر حماقت و اشتباه نمیدانستند که چه میکنند،على علیه السلام درباره آنان فرمود اینها حق را در ظلمات باطل میجویند ! این گروه نمیدانستند قرآن که آنها حکومت آنرا خواهانند از کاغذ و مرکب بوجود آمده است کس دیگرى که احاطه کامل باحکام آن داشته باشد لازم است تا حکم خدا را از آن استخراج کند،بعقیده مسلمین عراق آنکس على علیه السلام بود که در واقع قرآن ناطق بشمار میرفت ولى معاویه و طرفدارانش زیر بار نمیرفتند و در نتیجه عمرو عاص و ابوموسى را براى اینکار انتخاب کردند که هیچیک چنین صلاحیتى را نداشتند.على علیه السلام عبد الله بن عباس را بسوى آنها فرستاد تا آنها را متوجه خبط و اشتباهشان سازد ولى آن فرقه گمراه از رأى و عقیده خود منصرف نشدند و مهمترین ایراد و اعتراض آنها این بود که چرا على با شامیان جنگید ولى از غارت اموال آنها جلوگیرى نمود؟و ثانیا ما حکمیت قرآن را خواسته بودیم چرا بحکمیت ابوموسى و عمرو عاص تن داد؟ثالثا در صلحنامه چرا نام خود را با امیر المؤمنین شروع نکرد و این امر میرساند که خود على نیز بخلافت خود یقین نداشت و در اینصورت تکلیف قربانیان این جنگ چه خواهد بود؟ على علیه السلام خود بسوى آنها رفت و آنان را نصیحت کرد و فرمود من هم مثل شما خواهان اجراى حکم قرآن هستم و براى همین منظور با معاویه جنگ میکردم و خود شما دیدید که من با متارکه جنگ و انتخاب ابوموسى بحکمیت مخالف بودم ولى در اثر فشار و اصرار خود شما جنگ خاتمه یافت و ابوموسى را هم علیرغم عقیده من خودتان براى حکمیت انتخاب کردید و اکنون هم ما بر سر رأى اولى هستیم و در صدد حمله مجدد بشام میباشیم پس شما هم ما را کمک کنید . خوارج در پاسخ گفتند تو و ما کافر شده بودیم ما توبه کردیم ولى تو بهمان حال باقى مانده‏اى اول باید تو هم توبه کنى آنگاه ما هم مجددا ترا

تحقیق درباره؛ جنگ نهروان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

جنگ نهروان

و الله لا یفلت منهم عشرة و لا یهلک منکم عشرة. (نهج البلاغهـکلام 58) پس از آنکه على علیه السلام در اواخر صفر سال 38 از صفین بکوفه مراجعت فرمود تا روز شهادت آنحضرت مدت دو سال و چند ماه فاصله بود ولى این مدت کوتاه بقدرى در آزردگى خاطر مبارک على علیه السلام مؤثر واقع شد که شرح آن قابل تقریر نمیباشد،شکست‏هاى پى در پى از همه طرف روح آن بزرگوار را آزرده و قلبش را رنجه کرد. تأثر و رنج على (ع) از معاویه و حیله‏گریهاى عمرو عاص نبود بلکه رنج و تأسف او از بیوفائى و احمقى و خونسردى لشگریان خود بود و میفرمود: من از بیگانگان هرگز ننالم‏ که با من هر چه کرد آن آشنا کرد على علیه السلام بقدرى از لا قیدى و بیشرمى کوفى‏ها متأثر بود که چند مرتبه آرزوى مرگ نمود تا بلکه از شر این قوم متلون و سست عنصر رهائى یابد،در یکى از خطبه‏هاى خود ضمن مذمت اصحابش فرماید: و الله ان جائنى الموت و لیاتینى فلیفرقن بینى و بینکم لتجدننى لصحبتکم قالیا. (بخدا سوگند اگر مرگ بسراغ من آید و البته خواهد آمد و میان من و شماتفرقه و جدائى اندازد مرا خواهید دید که نسبت بمصاحبت شما بغض و کراهت دارم.) پیشنهاد عمرو عاص در صفین موقع بلند کردن قرآنها با نیزه درباره حکمیت میان متخاصمین اختلاف بزرگى در میان عساکر عراق بوجود آورد که میتوان آنرا علت العلل شکستهاى بعدى على علیه السلام دانست. اختلاف على علیه السلام و معاویه در امر خلافت بحکمیت رجوع شد و علیرغم عقیده على علیه السلام از طرف آنحضرت ابوموسى اشعرى انتخاب گردید،ولى پس از عقد قرار داد صلح گروهى از سپاه على علیه السلام گفتند تکلیف کشته‏شدگان چیست؟و بآنحضرت اعتراض کردند که ما حکم خدا را خواستیم نه حکمیت ابوموسى و عمرو عاص را حتى چند نفرى بمخالفت هر دو سپاه برخاستند. این قبیل اشخاص را عقیده بر این بود که على علیه السلام و معاویه هر دو باطلند و حکم مخصوص خدا است و در نتیجه این عقیده و فکر موقع مراجعت از صفین بکوفه در حدود دوازده هزار تن از سپاه على علیه السلام جدا شده و با بقیه سپاهیان آنحضرت مشاجره کرده و همدیگر را تکفیر مینمودند و پس از ورود بکوفه این گروه تحت فرماندهى عبد الله بن وهب بحروراء رفته و از سپاهیان على علیه السلام کناره‏گیرى نمودند! شعار این عده که خوارج نامیده میشدند این بود که:لا حکم الا لله.این گروه بظاهر عباد و زاهد بودند و پیشانى آنها از کثرت سجود پینه بسته بود ولى در اثر حماقت و اشتباه نمیدانستند که چه میکنند،على علیه السلام درباره آنان فرمود اینها حق را در ظلمات باطل میجویند ! این گروه نمیدانستند قرآن که آنها حکومت آنرا خواهانند از کاغذ و مرکب بوجود آمده است کس دیگرى که احاطه کامل باحکام آن داشته باشد لازم است تا حکم خدا را از آن استخراج کند،بعقیده مسلمین عراق آنکس على علیه السلام بود که در واقع قرآن ناطق بشمار میرفت ولى معاویه و طرفدارانش زیر بار نمیرفتند و در نتیجه عمرو عاص و ابوموسى را براى اینکار انتخاب کردند که هیچیک چنین صلاحیتى را نداشتند.على علیه السلام عبد الله بن عباس را بسوى آنها فرستاد تا آنها را متوجه خبط و اشتباهشان سازد ولى آن فرقه گمراه از رأى و عقیده خود منصرف نشدند و مهمترین ایراد و اعتراض آنها این بود که چرا على با شامیان جنگید ولى از غارت اموال آنها جلوگیرى نمود؟و ثانیا ما حکمیت قرآن را خواسته بودیم چرا بحکمیت ابوموسى و عمرو عاص تن داد؟ثالثا در صلحنامه چرا نام خود را با امیر المؤمنین شروع نکرد و این امر میرساند که خود على نیز بخلافت خود یقین نداشت و در اینصورت تکلیف قربانیان این جنگ چه خواهد بود؟ على علیه السلام خود بسوى آنها رفت و آنان را نصیحت کرد و فرمود من هم مثل شما خواهان اجراى حکم قرآن هستم و براى همین منظور با معاویه جنگ میکردم و خود شما دیدید که من با متارکه جنگ و انتخاب ابوموسى بحکمیت مخالف بودم ولى در اثر فشار و اصرار خود شما جنگ خاتمه یافت و ابوموسى را هم علیرغم عقیده من خودتان براى حکمیت انتخاب کردید و اکنون هم ما بر سر رأى اولى هستیم و در صدد حمله مجدد بشام میباشیم پس شما هم ما را کمک کنید . خوارج در پاسخ گفتند تو و ما کافر شده بودیم ما توبه کردیم ولى تو بهمان حال باقى مانده‏اى اول باید تو هم توبه کنى آنگاه ما هم مجددا ترا

دانلود تحقیق درباره ی بیوتکنولوژی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

(( بیوتکنولوژی ، شروع جنگ تصاحب قدرت ))

در عصری که انر‍‍ژی رو به زوال است و جمعیت انسانها رو به افزایش، نیاز بشر به انرژی بیشتر شده و از طرق مختلف و متفاوت به دنبال به دست آوردن این منبع حیات است. به روشنی می توان بیان کرد ، دولت مردان و سیاستمداران و اقتصاد دانان به دنبال منابع انرژی هستند. نفت ، آب شیرین ، معادن ذغال سنگ و غیره و بالاخره مواد غذایی که از تمام موارد فوق مهمتر و حیاتی تر است ، جزء این منابع هستند. نیاز به غذا را می توان به سوخت اتومبیلی تشبیه کرد که در حرکت و عمل اتومبیل نقش مهمی را ایفا می کند. انسان غذا می خورد تا از طبیعت انرژی گرفته و این انرژی را صرف کار کردن ،‌راه رفتن ، حرف زدن و فکر کردن کند.

حال سوالی که مطرح است ، با توجه به اهمیت مواد غذایی و تامین منابع انرژی و همچنین رشد فزآینده جمعیت ،‌چگونه می توان انسان فردا را سیراب کرد در صورتی که منابع موجود جوابگوی نسل فردا نیست!؟

جنگ فردا ، جنگ کشور گشایی نیست. مسئله اصلی مسئله تامین منابع انرژی است. انرژی بیشتر ،‌ دوام و بقاء بیشتر.

در اینجا میتوان به نقش و اهمیت فعالیتهای بیوتکنولوژی پی برد. بیوتکنولوژی تلفیق فن آوری با علوم زیستی است. هنگامی که ابعاد زمین ثابت ،‌تعداد گیاهان ثابت و از طرفی مواجه می شویم با افزایش جمعیت ، تنها کاری که می شودانجام داد اینست که از امکانات موجود بهره جسته و محصولات را بیشتر و کیفیت آنها را بالا برد. استفاده از علوم بیوتکنولوژی راهگشای مشکلات است.

بیوتکنولوژی به ما کمک می کند که نیاز به انرژی را برای نسلهای آینده تضمین کرده و از این نظر کشور به توسعه اقتصادی برسد.

در دنیای کنونی که دولتها برآن هستند که از راههایی به قدرت برسند دیگر استفاده از ابزارهای تخریبی و جنگ افزار صلاح نیست . امروزه توسعه ، دیگر توسعه سر زمین یا مرز نیست ! توسعه امروز ، توسعه اقتصادی است. اگر عزم ایستادن و سربلندی را داریم باید تولید ناخالص داخلی را از کشورهای دیگر بیشتر نموده و به توسعه اقتصادی برسیم.

یکی از این ابزارها که به اقتصاد مملکت کمک می کند احیاء بخش کشاورزی و دامداری است. بایستی بخش کشاورزی و دامداری را با بکارگیری علوم روز دنیا و روشهای صنعتی توسعه داد و نه از روشهای سنتی زیرا این نیاز واقعی مردم است. تولید در حدی باشد که به عرصه صادرات دست پیدا کنیم و گوی و میدان را در تصاحب خود در آوریم.

البته فعالیتهای بیوتکنولوژی منحصر به بخش کشاورزی و دامی نمی شود بلکه در زمینه انسانی ، تولید هورمونها و گسترش تولید سلولهای بنیادی را می توان مثال زد. سلولهای بنیادی می تواند جایگزین مناسبی برای پزشکی فردا باشد.

در حال حاضر بخش کشاورزی و دامداری ما مریض است. دولت محترم با حمایت از ایده ها و آینده نگری می تواند این بخش مهم و حیاتی را با توجه به استاندارد ها و اصول صحیح بیوتکنولوژی احیاء نماید.

در دنیای کنونی که همه چیز در حال گسترش و پیشرفت است ، ما هم بر آن باشیم که از علوم جدید در حفظ بقاء خود بهره جسته و از علوم مطرح همچون بیوتکنولوژی در بخش کشاورزی ،‌ دامی و انسانی استفاده های لازم را برده تا به خود کفایی برسیم.

بیوتکنولوژی به عنوان یک تکنولوژی نوین با قابلیتهای رشد بسیار بالا ست که نباید از این مهم غافل شویم. بدون شک پیشرفت کشور خواست جامعه و مردم است و شرایط کنونی ایران با نیم قرن پیش کاملا متفاوت .

بیوتکنولوژی ساختن دوباره دنیا

کاهش تدریجی در منابع سوخت های فسیلی و افزایش آلودگی در سطح جهان،تمدن را برای یافتن شیوه هایی جدید به منظور استفاده از منابع مشابه و سوخت های جایگزین هدایت می کند.منابعی که نه تنها ترسی از تمام شدنشان وجود نداشته باشد، بلکه آلودگی های قبلی را هم نداشته باشد. شکل گیری این اقدامات به دهه 1950 باز می گردد.یعنی زمانی که زیست شناسان با شناسایی و دستکاری ژن ها،اولین گام ها را برای ورود به قرن بیو تکنولوژی برداشتند.پس از هزاران سال گداختن،ذوب کردن، پیوند دادن،ساختن و سوزانیدن مواد بی جان به منظور تولید اشیاء مفید،اکنون بشر در پی مجزا نمودن و ترکیب کردن،گنجانیدن و پیوند زدن مواد زنده به منظور تولید وسایل رفاهی مقرون به صرفه می باشد.و در واقع همانطور که اقدام به تولید پلاستیک نموده ایم ،حال دیگر مواد زنده را تولید می کنیم.از نو ساختن دنیا امروزه صد ها شرکت زیست مهندسی جدید به پیشگامان انقلاب بیوتکنولوژی مبدل شده اند. نام هایی همچون "آمگان" ،"ارگانوجنسیس"،"جنزیم"،"کالجین"،"مایکوجن" و" میریاد" پیشگامانی بودند که به نظر کارشناسان صنعتی راه را برای دومین انقلاب بزرگ تکنولوژیکی در تاریخ جهان هموار کردند.علاوه بر شرکت های فوق، هم اینک ده ها شرکت چند ملیتی مهم بودجه هایی را صرف تحقیقات در زمینه بیوتکنولوژی می نمایند.از آن جمله میتوان به شرکت های "دو پونت"،"آپ جان"،"الی لیلی"و.... اشاره کرد.تقریبا در هر زمینه ای در علوم زیستی، دستورالعمل های توسعه در حال برنامه ریزی و طراحی می باشند،روند درازمدت تجهیز به ابزار و امکانات لازم شتاب گرفته است،پرسنل جدید به خدمت گرفته شده اند و همه و همه دست به دست هم داده اند تا با سرعتی دیوانه وار تجارت جدید ژنتیک را به نظام اقتصادی حاکم معرفی نمایند و تمدن را برای چشیدن اولین میوه های عصر بیوتکنولوژیک آماده کنند. در حال حاضر 1300 شرکت در حوزه بیوتکنولوژی تنها در ایالات متحده وجود دارد که مجموع درامد آنها در حدود 13 میلیارد دلار براورد می شود و در مجموع بیش از صد هزار نفر نیز در این شرکت ها به فعالیت مشغولند. چنین توسعه ای تنها در اولین دهه این انقلاب جدید تکنولوژیکی و اقتصادی رخ داده است و چه بسا احتمال دارد که این روند تا قرن ها ادامه یابد. "روبرت اف کرل" شیمیدان برنده جایزه نوبل و استاد دانشگاه رایس در جمع بسیاری از همکاران خود اعلام کرد که "اگرچه قرن بیستم،قرن فیزیک و شیمی بود اما پر واضح است که قرن بعد،قرن "زیست شناسی" خواهد بود."

در اینجا به برخی از اقدامات بیوتکنولوژیکی اشاره می کنیم:شرکت های فعال در حوزه انرژی،آزمایش هایی را بر روی منابعی به عنوان جایگزین زغال،نفت و گاز طبیعی آغاز نموده اند. دانشمندان امیدوارند تا به اصلاح محصولاتی همچون نیشکر که هم اکنون نیز به منظور تولید سوخت در برخی اتومبیل ها استفاده می شود بپردازند.انتظار می رود تا اتانول حاصله از شکر وغلات تا بیش از 25 ذرصد سوخت وسایل موتوری را تا اواسط اینقرن تامین کند. حتی محققین به شیوه های پیچیده تری در رابطه با سوخت های زیستی روی آورده اند و امید وارند این سوخت ها به طور کامل جایگزین سوخت های فسیلی شوند. دانشمندان اخیرا به نوعی باکتری به نام E.Coli دست یافته اند که می تواند پس مانده محصولات کشاورزی،اضافات باغچه ها،زباله های جامد شهری و ضایعات کاغذ را مصرف و به اتانول تبدیل کند.

دانشمندان فعال در صنعت شیمی از تولید جایگزینی برای نفت که سالها به عنوان ماده خام اصلی در تولید پلاستیک استفاده می شود با منابع تجدید شدنی ای توسط میکرو ارگانیسم ها و گیاهان تولید می گردد، سخن به میان آورده اند. یک شرکت انگلیسی به نام "ای سی آی" نژادهایی از نوعی باکتری که قادر به تولید پلاستیکی مخصوص با ویژگی هایی از جمله میزان هایی متفاوت در انعطاف پذیری می باشد،تولید نموده است. این نوع پلاستیک که صد در صد در محیط تجزیه پذیر است،می تواند همانند پلاستیک های تولید شده از مواد نفتی مورد استفاده قرار گیرد.در سال 1993، دکتر"کریسسومر ویل" مدیر بخش زیست شناسی گیاهی در موسسه "کارنجی واشنگتن" ژن سازنده پلاستیک را در گیاه خردل وارد نمود که نتیجه آن تبدیل گیاه به یک کارخانه پلاستیک سازی بود.

همچنین به بیو تکنولوژی به عنوان ابزاری مهم در جهت پاکسازی محیط زیست نگریسته میشود. "اصلاح زیستی" یا "زیست درمانی" در واقع استفاده از موجودات زنده و عمدتا میکرو ارگانیسم ها به منظور از بین بردن یا بی خطر کردن مواد آلوده کننده خطر ناک و زباله های خطر آفرین است. هم اینک، نسل جدیدی از موجودات ژنتیکی گسترش یافته اند تا صرفا مواد سمی را به مواد بی خطر مبدل سازند. محققین از یک سری قارچ ها، باکتری ها و جلبک هایی که تحت فن آوری های مهندسی ژنتیک قرار گرفته اند به عنوان "ابزار جدید زیستن" با هدف جذب فلز های آلوده کننده و رادیو اکتیویته همچون جیوه ،مس، کادمیم، اورانیوم و کبالت بهره می برند. "موسسه تحقیقاتی ژنوم" که یکی از شرکت های فعال در حوزه بیو تکنولوژی محسوب می شود، به نحو موفقیت آمیزی از مواد مواد رادیو اکتیویته را پاکسازی کند. به واسطه تولید بیش از 200 میلیون تن مواد خطر ناکی که سالانه تنها در امریکا تولید می شود و نیز هزینه های هنگفت پاکسازی محل های تخلیه زباله های سمی که تخمین زده می شود بالغ بر1.7 تریلیون دلار خواهد بود،تحلیلگران صنعتی متقاعد

تحقیق؛ جنگ نهروان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

جنگ نهروان

و الله لا یفلت منهم عشرة و لا یهلک منکم عشرة. (نهج البلاغهـکلام 58) پس از آنکه على علیه السلام در اواخر صفر سال 38 از صفین بکوفه مراجعت فرمود تا روز شهادت آنحضرت مدت دو سال و چند ماه فاصله بود ولى این مدت کوتاه بقدرى در آزردگى خاطر مبارک على علیه السلام مؤثر واقع شد که شرح آن قابل تقریر نمیباشد،شکست‏هاى پى در پى از همه طرف روح آن بزرگوار را آزرده و قلبش را رنجه کرد. تأثر و رنج على (ع) از معاویه و حیله‏گریهاى عمرو عاص نبود بلکه رنج و تأسف او از بیوفائى و احمقى و خونسردى لشگریان خود بود و میفرمود: من از بیگانگان هرگز ننالم‏ که با من هر چه کرد آن آشنا کرد على علیه السلام بقدرى از لا قیدى و بیشرمى کوفى‏ها متأثر بود که چند مرتبه آرزوى مرگ نمود تا بلکه از شر این قوم متلون و سست عنصر رهائى یابد،در یکى از خطبه‏هاى خود ضمن مذمت اصحابش فرماید: و الله ان جائنى الموت و لیاتینى فلیفرقن بینى و بینکم لتجدننى لصحبتکم قالیا. (بخدا سوگند اگر مرگ بسراغ من آید و البته خواهد آمد و میان من و شماتفرقه و جدائى اندازد مرا خواهید دید که نسبت بمصاحبت شما بغض و کراهت دارم.) پیشنهاد عمرو عاص در صفین موقع بلند کردن قرآنها با نیزه درباره حکمیت میان متخاصمین اختلاف بزرگى در میان عساکر عراق بوجود آورد که میتوان آنرا علت العلل شکستهاى بعدى على علیه السلام دانست. اختلاف على علیه السلام و معاویه در امر خلافت بحکمیت رجوع شد و علیرغم عقیده على علیه السلام از طرف آنحضرت ابوموسى اشعرى انتخاب گردید،ولى پس از عقد قرار داد صلح گروهى از سپاه على علیه السلام گفتند تکلیف کشته‏شدگان چیست؟و بآنحضرت اعتراض کردند که ما حکم خدا را خواستیم نه حکمیت ابوموسى و عمرو عاص را حتى چند نفرى بمخالفت هر دو سپاه برخاستند. این قبیل اشخاص را عقیده بر این بود که على علیه السلام و معاویه هر دو باطلند و حکم مخصوص خدا است و در نتیجه این عقیده و فکر موقع مراجعت از صفین بکوفه در حدود دوازده هزار تن از سپاه على علیه السلام جدا شده و با بقیه سپاهیان آنحضرت مشاجره کرده و همدیگر را تکفیر مینمودند و پس از ورود بکوفه این گروه تحت فرماندهى عبد الله بن وهب بحروراء رفته و از سپاهیان على علیه السلام کناره‏گیرى نمودند! شعار این عده که خوارج نامیده میشدند این بود که:لا حکم الا لله.این گروه بظاهر عباد و زاهد بودند و پیشانى آنها از کثرت سجود پینه بسته بود ولى در اثر حماقت و اشتباه نمیدانستند که چه میکنند،على علیه السلام درباره آنان فرمود اینها حق را در ظلمات باطل میجویند ! این گروه نمیدانستند قرآن که آنها حکومت آنرا خواهانند از کاغذ و مرکب بوجود آمده است کس دیگرى که احاطه کامل باحکام آن داشته باشد لازم است تا حکم خدا را از آن استخراج کند،بعقیده مسلمین عراق آنکس على علیه السلام بود که در واقع قرآن ناطق بشمار میرفت ولى معاویه و طرفدارانش زیر بار نمیرفتند و در نتیجه عمرو عاص و ابوموسى را براى اینکار انتخاب کردند که هیچیک چنین صلاحیتى را نداشتند.على علیه السلام عبد الله بن عباس را بسوى آنها فرستاد تا آنها را متوجه خبط و اشتباهشان سازد ولى آن فرقه گمراه از رأى و عقیده خود منصرف نشدند و مهمترین ایراد و اعتراض آنها این بود که چرا على با شامیان جنگید ولى از غارت اموال آنها جلوگیرى نمود؟و ثانیا ما حکمیت قرآن را خواسته بودیم چرا بحکمیت ابوموسى و عمرو عاص تن داد؟ثالثا در صلحنامه چرا نام خود را با امیر المؤمنین شروع نکرد و این امر میرساند که خود على نیز بخلافت خود یقین نداشت و در اینصورت تکلیف قربانیان این جنگ چه خواهد بود؟ على علیه السلام خود بسوى آنها رفت و آنان را نصیحت کرد و فرمود من هم مثل شما خواهان اجراى حکم قرآن هستم و براى همین منظور با معاویه جنگ میکردم و خود شما دیدید که من با متارکه جنگ و انتخاب ابوموسى بحکمیت مخالف بودم ولى در اثر فشار و اصرار خود شما جنگ خاتمه یافت و ابوموسى را هم علیرغم عقیده من خودتان براى حکمیت انتخاب کردید و اکنون هم ما بر سر رأى اولى هستیم و در صدد حمله مجدد بشام میباشیم پس شما هم ما را کمک کنید . خوارج در پاسخ گفتند تو و ما کافر شده بودیم ما توبه کردیم ولى تو بهمان حال باقى مانده‏اى اول باید تو هم توبه کنى آنگاه ما هم مجددا ترا

مقاله درباره پیامدهای جنگ احد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 31

پیامدهای جنگ احد

قال اللهُ الحکیمُ فى کتابِهِ الکَریم:

وَ مَا مُحَمّدٌ إلّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرّسُلُ أفَإینْ مَاتَ أوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ وَ مَن یَنقَلِبْ عَلَى‏ عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرّ اللَهَ شَیًْا وَ سَیَجْزِى اللَهُ الشّاکِرِینَ. [1]

«و نیست محمّد مگر رسولى که پیش از او رسولانى آمده‏اند و درگذشته‏اند؛ پس اگر او بمیرد یا کشته شود، آیا شما بر روى پاشنه‏هاى پاى خود به عقب واژگون مى‏شوید؟! و هر کس بر روى دو پاشنه پاى خودش به عقب واژگون شود، أبداً به هیچ‏وجه به خداوند ضررى نمى‏رساند، و خداوند بزودى پاداش سپاسگزاران را مى‏دهد.»

این آیه در غزوه اُحُد نازل شد درباره کسانى که در حمله شدید دشمن پا به فرار گذاشته و پیامبر را در آن معرکه خونبار تک و تنها گذاردند و جز وجود مقدّس حضرت امیرالمؤمنین‏علیه السلام و افراد معدودى همچون ابودُجانه انصارى [2] و سهل بن حُنَیْف، گرداگرد رسول خدا کسى نبود که از جان أقدسش دفاع کند، و آن حضرت را به کام تیرها و نیزه‏ها و شمشیرها و سنگ‏اندازى دشمنان که همه آماده و متعهّد براى کشتن خودِ رسول‏الله بودند، نسپارد.

آیات سوره آل عمران درباره فرایان جنگ احد 

این آیه در میان آیاتى واقع است که مجموعاً در سوره آل‏عمران آمده و وضعیّت را خوب تشریح مى‏کند:

وَ لاتَهِنُوا وَلاَتَحْزَنُوا وَ أنْتُمُ الأعْلَوْنَ إنْ کُنْتُمْ مُؤمِنینَ. إنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَ تِلْکَ الأیّامُ نُدَاوِلُها بَیْنَ النّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللهُ الّذِینَ آمنُوا وَ یَتّخِذَ مِنْکُمْ شُهَدَاءَ وَ اللهُ لایُحِبّ الظّالِمینَ. وَ لِیُمَحّصَ اللهُ الّذینَ آمَنُوا وَ یَمْحَقَ الْکافِرینَ .

أمْ حَسِبْتُمْ أنْ تَدْخُلُوا الْجَنّةَ وَ لَمّا یَعْلَمِ اللهُ الّذِینَ جَاهَدُوا مِنْکُم وَ یَعْلَمَ الصّابِرینَ. وَ لَقَدْ کُنْتُمْ تَمَنّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأیْتُمُوهُ وَ أنْتُمْ تَنْظُرُونَ. وَ مَا مُحَمّدٌ إلاّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرّسُلُ أفَإنْ مَاتَ أوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أعْقَابِکُمْ وَ مَنْ یَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَیْهِ فَلَنْ‏یَضُرّ اللهَ شَیْئاً وَ سَیَجْزِى اللهُ الشّاکِرینَ.

وَ مَا کَانَ لِنَفْسٍ أنْ تَمُوتَ إلاّ بِإذْنِ اللهِ کِتَاباً مَؤجّلاً وَ مَنْ یُرِدْ ثَوَابَ الدّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَ مَنْ یُرِدْ ثَوَابَ الآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْها وَ سَنَجْزِى الشّاکِرینَ. وَ کَأیّنْ مِنْ نَبِىّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبّیّونَ کَثِیرٌ فَما وَهَنُوا لِمَا أصَابَهُمْ فِى سَبیلِ اللهِ وَ مَا ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَکَانُوا وَ اللهُ یُحِبّ الصّابِرینَ. وَ مَا کانَ قَوْلَهُمْ إلاّ أنْ قَالُوا رَبّنَا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنَا وَ إسْرافَنَا فِى أمْرِنَا وَ ثَبّتْ أقْدَامَنَا وَ انْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الکَافِرینَ. فَآتَاهُمُ اللهُ ثَوَابَ الدّنْیَا وَ حُسْنَ ثَوَابِ الآخِرَةِ وَ اللهُ یُحِبّ الْمُحسِنینَ. [3]

«و سستى مکنید و غمگین مباشید، در حالى که شما بالاتر و رفیع‏تر از همه امّتهاى جهانید، اگر بوده باشید از ایمان آورندگان! اگر به شما زخمى و جراحتى در جنگ رسید، تحقیقاً همان گونه زخم و جراحتى هم به دشمنان مقابل شما رسید! و این ایّام و روزهائى که مى‏گذرد، ما آنها را یکى پس از دیگرى در میان مردم گردش مى‏دهیم (و مصائب و مشکلات و حوادث را به نوبه بر همه مردم وارد مى‏سازیم) تا آنکه خداوند بداند: آنان که از شما ایمان آورده‏اند چه کسانى هستند، و براى آنکه خداوند از میان شما گواهانى را اتّخاذ کند، و خداوند ظالمین را دوست ندارد. و براى آنکه خداوند مؤمنین را پاک و پاکیزه گردانیده، از عیوب به در کند و براى آنکه کافرین را هلاک و ضایع و نابود سازد.

آیا شما مى‏پندارید که داخل بهشت مى‏شوید، در صورتى که هنوز خداوند از آنان که از شما جهاد کرده‏اند علمى بهم نرسانیده است؟! و در حالى که هنوز خداوند از صابرین و شکیبایان شما مطّلع نگردیده است؟! و هر آینه شما همان کسانى بودید که قبل از معرکه کارزار و غوغاى گیرودار، آروزى مرگ در راه خدا را مى‏کردید، پس تحقیقاً آن معرکه و مقابله با مرگ را دیدید و نظاره نمودید! (پس چرا پا به فرار گذاردید؟!) و نیست محمّد مگر فرستاده‏اى از جانب خدا که قبل از او فرستادگانى آمده‏اند و درگذشته‏اند! آیا اگر او بمیرد یا کشته شود شما به همان بربریّت و جاهلیّت دیرینه خود بازگشت مى‏کنید؟! و هر کس بر شرک و جاهلیّت خود بازگردد، أبداً به قدر ذرّه‏اى به خدا ضررى نمى‏رساند، و بزودى خداوند سپاسگزاران و شاکران را أجر جمیل و ثواب لاتُعَدّ و لاتُحصَى عنایت مى‏کند.

و هیچ ذى روحى را توان آن نیست که بدون اِذن و اجازه حتمیّه خداوند بمیرد مگر در زمان مقدّر و معیّن و أجل مکتوب و مضبوط. و کسى که بهره و پاداش خود را از جنگ و معرکه و غیرها وصول به أمر دنیوى بخواهد ما همان را به او مى‏دهیم، و هرکس بهره و پاداش خود را وصول به أمر اُخروى و رضا و رضوان و لقاء خدا بخواهد، ما همان را به او مى‏دهیم و بزودى شاکران و سپاسگزاران را جزا و پاداش مى‏دهیم.

و چه بسیارى از پیغمبران که با آنها أفراد بسیارى از دست پروردگان مؤمن (و یا از مردان الهى و ربّانى) در راه خدا کارزار کرده‏اند، که از آنچه به آنها در راه خدا از مشکلات رسیده‏است سستى نورزیده‏اند و ضعف وکم قدرتى نشان‏ندادند و به‏حال ذلّت و استکانت و انفعال و پذیرش دشمن در نیامدند. و خداوند شکیبایان را دوست مى‏دارد. و نبود سخن و گفتارشان مگر اینکه گفتند: بار پروردگار ما، از گناهانمان درگذر و از زیاده‏روى و تجاوز در امرمان که نموده‏ایم چشم بپوش و گامهاى ما را استوار بدار و ما را بر گروه کافران پیروزى ده . بنابر این خداوند به آنها ثواب و پاداش دنیوى را عنایت نمود و به نیکوئىِ ثواب و پاداش اُخروى نیز رسانید و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.»

دلالت آیه بر ارتداد صحابه پس از مرگ پیامبر

حضرت استاذنا الأکرم آیة الله علّامه طباطبائى در ذیل آیه وَ ما مُحّمّدٌ إلاّ رَسوُلٌ در تفسیر فقره أفَإنْ مَاتَ أوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أعقَابِکُمْ (اگر او