تحقیق؛ پاسخ های هورمونی نسبت به فعالیت های ورزشی و تمرینات جسمانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

پاسخ های هورمونی نسبت به فعالیت های ورزشی و تمرینات جسمانی

فعالیت ها و تمرینات جسمانی سبب آن می گردد که سطوح برخی از هورمون ها در مقایسه با مقادیر استراحت افزایش یا کاهش پیدا کنند. اگر چه اهمیت فیزیولوژیکی بسیاری از این تغییرات در حال حاضر شناخته نشده؛ این واقعیت که آن ها حتی نسبت به فعالیت های ورزشی عکس العمل نشان می دهند، خود کمال اهمیت را دارد. یکی از بررسی های عالی و عمیق روی این موضوع توسط متی ور به رشته تحریر در آمده است.

هورمون رشد (GH)

هورمون رشد (GH) که از هیپوفیز قدامی ترشح می شود، در هنگام فعالیت های ورزشی در خون افزایش یافته و بیشتر تحت تأثیر شدت تمرین قرار می گیرد. مثالی از پاسخ هورمون رشد در شکل 2 نشان داده شده است. در این تحقیق تمرین جسمانی برای مدت 20 دقیقه روی یک دوچرخه کارسنج انجام گرفت. توجه گردد که با استفاده از بار کار سبک (مثلاً 300 کیلوگرم – متر در دقیقه) افزایشی در غلظت هورمون رشد در حدود 35 برابر مقدار استراحت بود. اگر چه در شکل نشان داده نشده، ولی هورمون رشد در هنگام اعمال ورزشی سریعاً افزایش پیدا نمی کند، بلکه با ادامه تمرین به تدریج زیاد می شود.

هورمون رشد یک عامل متابولیک قوی است این هورمون، رشد و هیپوتروفی عضله را به وسیله تسهیل در انتقال اسیدهای آمینه به درون سلول ها افزایش می دهد. علاوه بر این، هورمون رشد به طور مستقیم متابولیسم چربی (لیپولیز) را به وسیلة افزایش ساخته شدن آنزیم های درگیر در این فرآیند تحریک می کند. در جریان فعالیت های هوازی و متناسب با شدت تمرین، سطوح هورمون رشد افزایشی می یابد و به نوبه خود پس از تمرین نیز در سطح بالایی باقی می ماند.

پاسخ هورمون رشد نسبت به تمرین ظاهراً مربوط به سطح آمادگی فرد دارد. این موضوع به دو طریق قابل بررسی است؛ 1) هورمون رشد هنگام اعمال ورزشی با شدت بار یکسان در افراد تمرین کرده نسبت به افراد تمرین نکرده افزایش کمتری را داشته است؛ و 2) کاهش هورمون رشد پس از اعمال ورزشی خسته کننده در افراد تمرین کرده نسبت به افراد تمرین نکرده سریع تر بوده است. اگر چه اهمیت این تفاوت بین افراد تمرین کرده و تمرین نکرده کاملاً شناخته نشده، لیکن چنین پیشنهاد شده که تمرینات جسمانی طولانی وجه تمایزی را بین مراحل کنترل هورمون رشد ایجاد می نماید.

یک بررسی عالی مربوط به اثرات فعالیت های ورزشی و تمرینات جسمانی روی پاسخ هورمون رشد توسط شفارد و سیدنی به رشته تحریر آمده است.

هورمون های تیروئید و پاراتیروئید

هورمون تیروئید، تیروکسین و تریودوتیرونین همان طور که در شکل 6-22 نشان داده شده است، هنگام اعمال ورزشی افزایش پیدا می کنند. سطوح هورمون محرک تیروئید (TSH) خون نیز در شکل دیده می شود. در این تحقیق، تمرین شامل یک مسابقه 70 کیلومتری (4/43 مایل) اسکی صحرانوردی است که جهت اتمام آن نیز به 5 الی 7 ساعت وقت می باشد. جالب ترین تغییر این واقعیت نیست که تیروکسین و تریودوتیرونین هر دو بلافاصله پس از تمرین افزایش پیدا می کنند، بلکه آن است که سطح هورمون های مذکور در حقیقت تا چندین روز پس از مسابقه پایین تر از سطح پیش از مسابقه بوده اند. این موضوع با افزایش هورمون TSH پس از مسابقه که منعکس کننده انحرافات ظاهری در تعادل طبیعی بین ترشح، توزیع و دفع هر یک از هورمون هاست همخوانی دارد.

شکل 2- پاسخ هورمون رشد (GH) به تمرینات دوچرخه سواری. توجه شود هک در بار کار سبک سطوح هورمون رشد موجود در خون افزایش پیدا نمی کند. هر چند، در بار کار بالاتر هورمون رشد به صورت اساسی افزایش پیدا می کند. (بر اساس اطلاعات Lazarus , Sutton)

تری یدوتیرونین و تیروکسین

تری یدوتیرونین و تیروکسین به عنوان دو هورمون تیروئیدی متابولیک، عملکردهای یکسانی دارند. این دو هورمون میزان متابولیسم تقریباً تمامی بافت های بدن را افزایش می دهند و می توانند موجب 60 تا 100 درصد افزایش در میزان متابولیسم پایه شوند. تری یدوتیرونین و تیروکسین همچنین:

( ساخته شدن پروتئین و به دنبال آن ساخته شدن آنزیم ها را افزایش می دهند.

( اندازه و تعداد میتوکندری ها را در بیشتر سلول ها افزایش می دهند.

(برداشت سلولی گلوکز را سرعت می بخشند.

( گلیکولیز و گلوکونئوژنز را افزایش می دهند.

( میزان متابولیسم چربی را بالا می برند و فراهمی اسیدهای چرب آزاد برای اکسیداسیون را افزایش می دهند.

رها سازی هورمون محرک تیروئید TSH از هیپوفیز قدامی در جریان ورزش افزایش می یابد. TSH رها سازی تری یدوتیرونین و تیروکسین را کنترل می کند؛ بنابراین افزایش ناشی از ورزش در TSH موجب تحریک قابل پیش بینی غدة تیروئید خواهد شد. در واقع، ورزش موجب افزایش سطوح تیروکسین پلاسما می شود، اما بین افزایش سطوح TSH در جریان ورزش و افزایش سطوح تیروکسین پلاسما تاخیر زمانی وجود دارد. به علاوه در جریان ورزش های زیر پیشینه دراز مدت، سطوح تیروکسین پس از افزایش سریع اولیه به هنگام شروع ورزش، در مراحل بعدی به طور نسبی ثابت می ماند، ولی سطوح تری یدوتیرونین کاهش پیدا می کند.

شکل 3- هورمون های تیروکسین، تریودوترنین و محرک تیروئید TSH قبل، هنگام و پس از مسابقه اسکی صحرانوردی 70 کیلومتری (4/43 مایل). مهمترین تغییر این واقعیت نیست که تیروکسین، تریودوترنین هنگام تمرین افزایش پیدا می کند، بلکه در واقع این هورمون ها پس از گذشت چند روز از مسابقه پایین تر از سطح قبل از مسابقه بودند. (براساس اطلاعات Stromme , Refsum)

تمرینات کاهش وزن در کشتی گیران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 28 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بنام خدا

موضوع :

Weight loss practices of College wrestlers

مترجم :

سید حجت عرب

دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی

اردیبهشت 86تمرینات کاهش وزن دانشکده کشتی گیران

هدف : هدف از این تحقیق و بررسی ، ارزیابی و آزمایشات عملکردهای تنظیم و کنترل وزن دانشکده کشتی گیران پس از انجام و تکمیل قوانین و قواعد جدید NCAA در مورد کنترل وزن است . روش های و مترها : در پائیز سال 1999 یک بازنگری و مطالعه بر روی 47 تیم دانشکده کشتی گیری بر مبنای تقسیم بندی ( مثلاً I و II و III ) وبر مبنای کیفیت و میزان رقابتی توزیع و پراکنده شدند . چهل و سه تیم برای کل 741 واکنش گزارش شده است . مقایسه ها و تشابهات بر مبنای تقسیم بندی ، طبقه بندی وزن و درحد برنده شدن رقابتی کشتی گیران ایجاد می شود . نتایج اکثر موارد کاهش وزن در طی یک فصل در حدود 5.3 kg - + 2.8 kg ( میانگین SD ) و یا 4.7 kg _+ 6.9 kg وزن کشتی گیر بوده است . کاهش وزن در یک هفته در حدود 1.3 kg +_ 2.9 kg یا 2.4 % +_ 4.3 وزن کشتی گیر بوده است ، فصل گذشته میانگین وزن کشتی گیر مجدد به 2.2 kg و یا 2.4 +_ 2.4 % +_ 8.6% وزن آنها رسید . مربیان کشتی گیران برای اولین بار تحت روشهای کاهش وزن بودند ، گر چه 40.2% نشان داده است که قوانین جدید NCAA حداکثر عملکرد را بر روی کاهش وزن اثر معکوس داشته است . مترهای اولیه کاهش وزن رژیم غذایی تدریجی (79.4%) و افزایش تمرینات ورزشی ( 75.2%) بوده است . گرچه 54/8% روزه گرفتند ، 27/6% از سونا استفاده کردند و 26/7% از لباسهای پلاستیکی در حداقل یک ماه استفاده کردند. تخلیه و استفراغ به ندرت در کاهش وزن به کار می رود. عملکردهای WM بیشتر در میان دانشجویان سال اول، طبقه های وزنی سبکتر و کشتی گیران درجه II به کار می رود. در مقایسه با تحقیق در مورد دبیرستان کشتی گیری، این گروه از کشتی گیران بیشترین عملکرد و عکس العمل را در مورد WM نشان دادند. گرچه در مقایسه با کالج کشتی گیری در دهه 1980 اثر کاهش وزن بسیار کم بوده است. نتایج اجرای WM در دانشکده کشتی گیری در مقایسه با نمونه های گذشته افزایش داشته است. چهل درصد از کشتی گیران تحت تأثیر قوانین جدید WCAA قرار گرفتند و باعث کاهش وزن آنها شده است. آموزش هنوز مورد نیاز است و بعضی از کشتی گیران هنوز تحت مترهای خطرناک WM قرار دارند.

کلمات کلیدی : کاهش وزن

وزن رسیدن در کشتی

در سال 1967 عنوان صفحه اول روزنامه Desmaines , lowa اظهار داشت که «کشتی گیری سلامتی را به مخاطره می اندازد ضرر رساندن به سلامتی اشاره به کاهش وزن برای رقابت «کاهش وزن» داشته است از سال 1970 چندین مورد تحقیق و مطالعه در مورد الگوهای WM تنظیم وزن در میان کشتی گیران دبیرستان و دانشکده صورت گرفته است. بررسی و تحقیقات توسط انجمن پزشکی و دارویی آمریکا و دو دانشکده ورزشی آمریکا برخلاف عملکردهای ناسالم کاهش وزن انجام شده است.

چهار مورد از کشتی گیران دبیرستان در طی دوره سی ساله مورد بررسی قرار گرفتند که نمونه های مشابهی در کاهش وزن آنها مشاهده شده است. برای مثال ، در سه مورد متوجه شدند که عموماً کشتی گیران 3.2gr تا 3.3kg در آغاز فصل دچار کاهش وزن می شدند تا به وزن اولیه خود برسند و مجدد پس از وزن به S تا 6kg می رسند. در دو بررسی کاهش وزن هفتگی قبل از سابقه و مجدد پس از سابقه در حدود 1.6kg تا 1.9kg بوده است. تمام چهار تحقیق و بررسی نشان داده است که 13-38% از کشتی گیران خوردن غذا و میوه سه بار در هر هفته و یا بیشتر را ممنوع کردند. در مطالعات مشابه کشتی گیران از سونا و یا لباسهای پلاستیکی (20% - 9 ) استفاده می کنند. رفتارهای جوع در 9% و از کشتی گیران دبیرستان وجود دارد.

اطلاعات محدودی در دست که وجود رفتارهای WM در میان کشتی گیران دانشگاهی را نشان می دهد. Steen و Brownell گزارش دادند که کاهش وزن بیشتر در میان کشتی گیران دانشگاهی است تا دبیرستانی. برای مثال : اکثر کاهش وزن در طی فصل در حدود 7/2kg در میان کشتی گیران دانشگاهی در مقابل 7.4kg در میان کشتی گیران دبیرستانی است. میانگین به کشت وزن پس از فصل 7/6kg برای کشتی گیران دانشکده در مقابل 5/2kg در میان کشتی گیران دبیرستانی است. Steem و Brownell اعلام کردند که استفاده بعضی از متدهای کاهش وزن نظیر سونا و پوششهای پلاستیکی بیشتر در میان کشتی گیران دانشگاهی متداول و رایج است. اما

تحقیق در مورد تمرینات بیسیک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 6 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

تمرینات ویژوال بیسیک

1- برنامه ای بنویسید که یک عدد صحیح و یک عدد اعشاری دو دقتی را بگیرد سپس آنها را نمایش دهد .

2- برنامه ای بنویسید که دو عدد صحیح a , b را بگیرد سپس باقیمانده و خارج قسمت صحیح تقسیم a بر b را نمایش دهد.

3- برنامه ای بنویسید که دو عدد a و n را بگیرد سپس به دو روش مقدار an را محاسبه و چاپ کند.

4- برنامه ای بنویسید که x را دریافت کند سپس مقدار x را محاسبه و چاپ کند.

5- برنامه ای بنویسید که a و b را بگیرد سپس مقدار b , a را محاسبه و چاپ کند .

6- برنامه ای بنویسید که دو عدد x و y از نوع اعشاری معمولی را بگیرد سپس حاصل ضرب و حاصل جمع آنها را تا دو رقم اعشار نمایش دهد .

7- برنامه ای بنویسید که اسم یک شخص را دریافت کند سپس کلمه Hello به ابتدای آن اسم اضافه کند و نمایش دهد .

8- برنامه ای بنویسید که قیمت خرید یک کالا را بگیرد و 8% سود به آن اضافه کند و قیمت فروش را نمایش دهد . (عدد از نوع صحیح بلند انتخاب شود).

9- برنامه ای بنویسید که شعاع یک کره را بگیرد سپس حجم آن را محاسبه و چاپ کند . Pi=3.14  

10- برنامه ای بنویسید که شعاع یک دایره را بگیرد سپس محیط و مساحت آن را محاسبه کند .

11- برنامه ای بنویسید که نام و حقوق یک کارمند را بگیرد سپس 5% مالیات از حقوق کسر کند سپس مقدار مالیات ، مقدار خالص حقوق و نام کارمند را نمایش دهد.

12- برنامه ای بنویسید که یک عدد دو رقمی را بگیرد سپس مقلوب عدد را نمایش دهد ( ورودی 42 مقلوب24)

13- برنامه ای بنویسید که یک عدد سه رقمی را بگیرد سپس مجموع ارقام و مقلوب آن را چاپ کند .

14- برنامه ای بنویسید که دو عدد صحیح را بگیرد سپس بدون استفاده از دستورات شرطی عدد بزرگتر را پیدا کرده نمایش دهد .

15- برنامه ای بنویسید که دو عدد صحیح را بگیرد سپس بدون استفاده از دستورات شرطی عدد کوچکتر را پیدا کرده نمایش دهد .

16- برنامه ای بنویسید که یک عدد دو عدد صحیح را بگیرد سپس بدون استفاده از عملگر تقسیم آن را به 16 تقسیم کرده حاصل را نمایش دهد .

17- برنامه ای بنویسید که یک عدد دو عدد صحیح را بگیرد سپس بدون استفاده از عملگر ضرب آن را به 8 ضرب کرده حاصل را نمایش دهد .

18- برنامه بنویسید که یک کاراکتر را دریافت کند سپس کاراکتر بعد و قبل از آن را چاپ کند .

19- برنامه ای بنویسید که تعداد ثانیه های یک سال را محاسبه و چاپ کند .

20- برنامه ای بنویسید که 5 عدد اعشاری معمولی را بخواند سپس میانگین آن ها را نمایش دهد . ( سه رقم اعشار)

21- تابعی برای محاسبه k امین جمله سری فیبوناچی بنویسید ؟ ( تابع را به صورت بازگشتی بنویسید )

#include #include long int febo(int); main() {  int x=1;  long int y=1;  clrscr();  printf("\n\n\t Enter a number : ");  scanf("%d",&x);          if((x>2)||(x<26))                      y=febo(x);  printf(" \n\n\n\t\t\t Febo = %d",y);  if((x<1)||(x>=26))  {    clrscr();    printf("\n\n\n\n\n\n\t\t Error !!! ");   }  getch();  return 0; }              long int febo(int n)                     {

تحقیق درمورد؛ پاسخ های هورمونی نسبت به فعالیت های ورزشی و تمرینات جسمانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

پاسخ های هورمونی نسبت به فعالیت های ورزشی و تمرینات جسمانی

فعالیت ها و تمرینات جسمانی سبب آن می گردد که سطوح برخی از هورمون ها در مقایسه با مقادیر استراحت افزایش یا کاهش پیدا کنند. اگر چه اهمیت فیزیولوژیکی بسیاری از این تغییرات در حال حاضر شناخته نشده؛ این واقعیت که آن ها حتی نسبت به فعالیت های ورزشی عکس العمل نشان می دهند، خود کمال اهمیت را دارد. یکی از بررسی های عالی و عمیق روی این موضوع توسط متی ور به رشته تحریر در آمده است.

هورمون رشد (GH)

هورمون رشد (GH) که از هیپوفیز قدامی ترشح می شود، در هنگام فعالیت های ورزشی در خون افزایش یافته و بیشتر تحت تأثیر شدت تمرین قرار می گیرد. مثالی از پاسخ هورمون رشد در شکل 2 نشان داده شده است. در این تحقیق تمرین جسمانی برای مدت 20 دقیقه روی یک دوچرخه کارسنج انجام گرفت. توجه گردد که با استفاده از بار کار سبک (مثلاً 300 کیلوگرم – متر در دقیقه) افزایشی در غلظت هورمون رشد در حدود 35 برابر مقدار استراحت بود. اگر چه در شکل نشان داده نشده، ولی هورمون رشد در هنگام اعمال ورزشی سریعاً افزایش پیدا نمی کند، بلکه با ادامه تمرین به تدریج زیاد می شود.

هورمون رشد یک عامل متابولیک قوی است این هورمون، رشد و هیپوتروفی عضله را به وسیله تسهیل در انتقال اسیدهای آمینه به درون سلول ها افزایش می دهد. علاوه بر این، هورمون رشد به طور مستقیم متابولیسم چربی (لیپولیز) را به وسیلة افزایش ساخته شدن آنزیم های درگیر در این فرآیند تحریک می کند. در جریان فعالیت های هوازی و متناسب با شدت تمرین، سطوح هورمون رشد افزایشی می یابد و به نوبه خود پس از تمرین نیز در سطح بالایی باقی می ماند.

پاسخ هورمون رشد نسبت به تمرین ظاهراً مربوط به سطح آمادگی فرد دارد. این موضوع به دو طریق قابل بررسی است؛ 1) هورمون رشد هنگام اعمال ورزشی با شدت بار یکسان در افراد تمرین کرده نسبت به افراد تمرین نکرده افزایش کمتری را داشته است؛ و 2) کاهش هورمون رشد پس از اعمال ورزشی خسته کننده در افراد تمرین کرده نسبت به افراد تمرین نکرده سریع تر بوده است. اگر چه اهمیت این تفاوت بین افراد تمرین کرده و تمرین نکرده کاملاً شناخته نشده، لیکن چنین پیشنهاد شده که تمرینات جسمانی طولانی وجه تمایزی را بین مراحل کنترل هورمون رشد ایجاد می نماید.

یک بررسی عالی مربوط به اثرات فعالیت های ورزشی و تمرینات جسمانی روی پاسخ هورمون رشد توسط شفارد و سیدنی به رشته تحریر آمده است.

هورمون های تیروئید و پاراتیروئید

هورمون تیروئید، تیروکسین و تریودوتیرونین همان طور که در شکل 6-22 نشان داده شده است، هنگام اعمال ورزشی افزایش پیدا می کنند. سطوح هورمون محرک تیروئید (TSH) خون نیز در شکل دیده می شود. در این تحقیق، تمرین شامل یک مسابقه 70 کیلومتری (4/43 مایل) اسکی صحرانوردی است که جهت اتمام آن نیز به 5 الی 7 ساعت وقت می باشد. جالب ترین تغییر این واقعیت نیست که تیروکسین و تریودوتیرونین هر دو بلافاصله پس از تمرین افزایش پیدا می کنند، بلکه آن است که سطح هورمون های مذکور در حقیقت تا چندین روز پس از مسابقه پایین تر از سطح پیش از مسابقه بوده اند. این موضوع با افزایش هورمون TSH پس از مسابقه که منعکس کننده انحرافات ظاهری در تعادل طبیعی بین ترشح، توزیع و دفع هر یک از هورمون هاست همخوانی دارد.

شکل 2- پاسخ هورمون رشد (GH) به تمرینات دوچرخه سواری. توجه شود هک در بار کار سبک سطوح هورمون رشد موجود در خون افزایش پیدا نمی کند. هر چند، در بار کار بالاتر هورمون رشد به صورت اساسی افزایش پیدا می کند. (بر اساس اطلاعات Lazarus , Sutton)

تری یدوتیرونین و تیروکسین

تری یدوتیرونین و تیروکسین به عنوان دو هورمون تیروئیدی متابولیک، عملکردهای یکسانی دارند. این دو هورمون میزان متابولیسم تقریباً تمامی بافت های بدن را افزایش می دهند و می توانند موجب 60 تا 100 درصد افزایش در میزان متابولیسم پایه شوند. تری یدوتیرونین و تیروکسین همچنین:

( ساخته شدن پروتئین و به دنبال آن ساخته شدن آنزیم ها را افزایش می دهند.

( اندازه و تعداد میتوکندری ها را در بیشتر سلول ها افزایش می دهند.

(برداشت سلولی گلوکز را سرعت می بخشند.

( گلیکولیز و گلوکونئوژنز را افزایش می دهند.

( میزان متابولیسم چربی را بالا می برند و فراهمی اسیدهای چرب آزاد برای اکسیداسیون را افزایش می دهند.

رها سازی هورمون محرک تیروئید TSH از هیپوفیز قدامی در جریان ورزش افزایش می یابد. TSH رها سازی تری یدوتیرونین و تیروکسین را کنترل می کند؛ بنابراین افزایش ناشی از ورزش در TSH موجب تحریک قابل پیش بینی غدة تیروئید خواهد شد. در واقع، ورزش موجب افزایش سطوح تیروکسین پلاسما می شود، اما بین افزایش سطوح TSH در جریان ورزش و افزایش سطوح تیروکسین پلاسما تاخیر زمانی وجود دارد. به علاوه در جریان ورزش های زیر پیشینه دراز مدت، سطوح تیروکسین پس از افزایش سریع اولیه به هنگام شروع ورزش، در مراحل بعدی به طور نسبی ثابت می ماند، ولی سطوح تری یدوتیرونین کاهش پیدا می کند.

شکل 3- هورمون های تیروکسین، تریودوترنین و محرک تیروئید TSH قبل، هنگام و پس از مسابقه اسکی صحرانوردی 70 کیلومتری (4/43 مایل). مهمترین تغییر این واقعیت نیست که تیروکسین، تریودوترنین هنگام تمرین افزایش پیدا می کند، بلکه در واقع این هورمون ها پس از گذشت چند روز از مسابقه پایین تر از سطح قبل از مسابقه بودند. (براساس اطلاعات Stromme , Refsum)

تحقیق درمورد؛ پاسخ های هورمونی نسبت به فعالیت های ورزشی و تمرینات جسمانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

پاسخ های هورمونی نسبت به فعالیت های ورزشی و تمرینات جسمانی

فعالیت ها و تمرینات جسمانی سبب آن می گردد که سطوح برخی از هورمون ها در مقایسه با مقادیر استراحت افزایش یا کاهش پیدا کنند. اگر چه اهمیت فیزیولوژیکی بسیاری از این تغییرات در حال حاضر شناخته نشده؛ این واقعیت که آن ها حتی نسبت به فعالیت های ورزشی عکس العمل نشان می دهند، خود کمال اهمیت را دارد. یکی از بررسی های عالی و عمیق روی این موضوع توسط متی ور به رشته تحریر در آمده است.

هورمون رشد (GH)

هورمون رشد (GH) که از هیپوفیز قدامی ترشح می شود، در هنگام فعالیت های ورزشی در خون افزایش یافته و بیشتر تحت تأثیر شدت تمرین قرار می گیرد. مثالی از پاسخ هورمون رشد در شکل 2 نشان داده شده است. در این تحقیق تمرین جسمانی برای مدت 20 دقیقه روی یک دوچرخه کارسنج انجام گرفت. توجه گردد که با استفاده از بار کار سبک (مثلاً 300 کیلوگرم – متر در دقیقه) افزایشی در غلظت هورمون رشد در حدود 35 برابر مقدار استراحت بود. اگر چه در شکل نشان داده نشده، ولی هورمون رشد در هنگام اعمال ورزشی سریعاً افزایش پیدا نمی کند، بلکه با ادامه تمرین به تدریج زیاد می شود.

هورمون رشد یک عامل متابولیک قوی است این هورمون، رشد و هیپوتروفی عضله را به وسیله تسهیل در انتقال اسیدهای آمینه به درون سلول ها افزایش می دهد. علاوه بر این، هورمون رشد به طور مستقیم متابولیسم چربی (لیپولیز) را به وسیلة افزایش ساخته شدن آنزیم های درگیر در این فرآیند تحریک می کند. در جریان فعالیت های هوازی و متناسب با شدت تمرین، سطوح هورمون رشد افزایشی می یابد و به نوبه خود پس از تمرین نیز در سطح بالایی باقی می ماند.

پاسخ هورمون رشد نسبت به تمرین ظاهراً مربوط به سطح آمادگی فرد دارد. این موضوع به دو طریق قابل بررسی است؛ 1) هورمون رشد هنگام اعمال ورزشی با شدت بار یکسان در افراد تمرین کرده نسبت به افراد تمرین نکرده افزایش کمتری را داشته است؛ و 2) کاهش هورمون رشد پس از اعمال ورزشی خسته کننده در افراد تمرین کرده نسبت به افراد تمرین نکرده سریع تر بوده است. اگر چه اهمیت این تفاوت بین افراد تمرین کرده و تمرین نکرده کاملاً شناخته نشده، لیکن چنین پیشنهاد شده که تمرینات جسمانی طولانی وجه تمایزی را بین مراحل کنترل هورمون رشد ایجاد می نماید.

یک بررسی عالی مربوط به اثرات فعالیت های ورزشی و تمرینات جسمانی روی پاسخ هورمون رشد توسط شفارد و سیدنی به رشته تحریر آمده است.

هورمون های تیروئید و پاراتیروئید

هورمون تیروئید، تیروکسین و تریودوتیرونین همان طور که در شکل 6-22 نشان داده شده است، هنگام اعمال ورزشی افزایش پیدا می کنند. سطوح هورمون محرک تیروئید (TSH) خون نیز در شکل دیده می شود. در این تحقیق، تمرین شامل یک مسابقه 70 کیلومتری (4/43 مایل) اسکی صحرانوردی است که جهت اتمام آن نیز به 5 الی 7 ساعت وقت می باشد. جالب ترین تغییر این واقعیت نیست که تیروکسین و تریودوتیرونین هر دو بلافاصله پس از تمرین افزایش پیدا می کنند، بلکه آن است که سطح هورمون های مذکور در حقیقت تا چندین روز پس از مسابقه پایین تر از سطح پیش از مسابقه بوده اند. این موضوع با افزایش هورمون TSH پس از مسابقه که منعکس کننده انحرافات ظاهری در تعادل طبیعی بین ترشح، توزیع و دفع هر یک از هورمون هاست همخوانی دارد.

شکل 2- پاسخ هورمون رشد (GH) به تمرینات دوچرخه سواری. توجه شود هک در بار کار سبک سطوح هورمون رشد موجود در خون افزایش پیدا نمی کند. هر چند، در بار کار بالاتر هورمون رشد به صورت اساسی افزایش پیدا می کند. (بر اساس اطلاعات Lazarus , Sutton)

تری یدوتیرونین و تیروکسین

تری یدوتیرونین و تیروکسین به عنوان دو هورمون تیروئیدی متابولیک، عملکردهای یکسانی دارند. این دو هورمون میزان متابولیسم تقریباً تمامی بافت های بدن را افزایش می دهند و می توانند موجب 60 تا 100 درصد افزایش در میزان متابولیسم پایه شوند. تری یدوتیرونین و تیروکسین همچنین:

( ساخته شدن پروتئین و به دنبال آن ساخته شدن آنزیم ها را افزایش می دهند.

( اندازه و تعداد میتوکندری ها را در بیشتر سلول ها افزایش می دهند.

(برداشت سلولی گلوکز را سرعت می بخشند.

( گلیکولیز و گلوکونئوژنز را افزایش می دهند.

( میزان متابولیسم چربی را بالا می برند و فراهمی اسیدهای چرب آزاد برای اکسیداسیون را افزایش می دهند.

رها سازی هورمون محرک تیروئید TSH از هیپوفیز قدامی در جریان ورزش افزایش می یابد. TSH رها سازی تری یدوتیرونین و تیروکسین را کنترل می کند؛ بنابراین افزایش ناشی از ورزش در TSH موجب تحریک قابل پیش بینی غدة تیروئید خواهد شد. در واقع، ورزش موجب افزایش سطوح تیروکسین پلاسما می شود، اما بین افزایش سطوح TSH در جریان ورزش و افزایش سطوح تیروکسین پلاسما تاخیر زمانی وجود دارد. به علاوه در جریان ورزش های زیر پیشینه دراز مدت، سطوح تیروکسین پس از افزایش سریع اولیه به هنگام شروع ورزش، در مراحل بعدی به طور نسبی ثابت می ماند، ولی سطوح تری یدوتیرونین کاهش پیدا می کند.

شکل 3- هورمون های تیروکسین، تریودوترنین و محرک تیروئید TSH قبل، هنگام و پس از مسابقه اسکی صحرانوردی 70 کیلومتری (4/43 مایل). مهمترین تغییر این واقعیت نیست که تیروکسین، تریودوترنین هنگام تمرین افزایش پیدا می کند، بلکه در واقع این هورمون ها پس از گذشت چند روز از مسابقه پایین تر از سطح قبل از مسابقه بودند. (براساس اطلاعات Stromme , Refsum)