تحقیق در مورد شیخ بهایی 24 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 24 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

شیخ بهایی

بهاءالدین محمدبن‏حسین‏عاملی

بهاءالدین محمدبن‏حسین‏عاملی

لقب شیخ بهایی

نسب از نوادگان حارث همدانی، صحابی معروف امام

علی(ع)

مذهب شیعه دوازه امامی(نظر به تالیف حاشیه

اثنی عشریه)

تولد 953هـ چهار شنبه 13 ذیحجه (سده دهم)

بعلبک، لبنان

وفات 1031هـ (سده یازدهم)

اصفهان، ایران

مدفن جوار مرقد مطهر حضرت علی بن موسی الرضا

علیه السلام (جنب موزه آستان قدس)

مشهد مقدس، ایران

تبحر مشهور در معماری مسجد امام اصفهان

متبحر در فقه، حدیث، نجوم، ریاضی،

هندسه، طب و معماری

مناصب شیخ الاسلام (مهم‏ترین منصب سیاسی-

مذهبی در دربار صفوی)

اسانید عزالدین حسین بن عبدالصمد عاملی (پدر)،

مولانا عبدالله مدرس یزدی، مولانا عبدالله

شوشتری، مولانا افضل قاینی و

عمادالدین محمود

شاگردان ملاصدرای شیرازی، ملا محمد تقی

مجلسی، نظام الدین محمد قرشی،

ملا محسن فیض کاشانی،ملاخلیل قزوینی،

ملاصالح مازندارانی،

تالیفات مفتاح الفلاح ، کشکول، حبل المتین ، حدائق

الصالحین ،عروة الوثقی، تشریح الافلاک،جامع

عباسی، خلاصة الحساب، بحر الحساب،

زبده، صمدیه، حاشیه اثنی عشریه،

بهاءالدین محمدبن‏حسین‏عاملی[۱] معروف به شیخ بهائی (953 ، 1031 ه.ق ) دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است که درعلوم فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت، مجموعه تألیفاتی که از او بر جای مانده در حدود 88 کتاب و رساله است . او در عرصه‏های گوناگون علمی، سیاسی و هنری شهرت جهانی دارد در بعلبک متولد شد دوران کودکی را در جبل عامل در ناحیه شام و سوریه در روستایی به نام "جبع" یا "جباع" زیست، او از نژاد "حارث بن عبدالله اعور همدانی" بوده است ( از شخصیتهای برجسته آغاز اسلام متوفی به سال 65 هجری ). محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی از بزرگان علمای شام بسوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنی گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد. وی در سال 1031 ه.ق در اصفهان درگذشت و بنابر وصیت خودش جنازه او را به مشهد بردند و در جوار مرقد مطهر حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام جنب موزه آستان قدس دفن کردند.

فقه و اصول، تفسیر، حدیث و ادبیات عرب را نزد پدرش شیخ عزالدین حسین عاملی.

منطق و کلام و معانی و بیان و ادبیات عرب را نزد عبدالله بن شهاب‏الدین حسین یزدی، معروف به ملاعبدالله یزدی[۳].

ریاضی، کلام و فلسفه را از مولانا افضل قاینی مدرس سرکار فیض کاشانی فرا گرفت.

طب را از حکیم عماد الدین محمود،طبیب ویژه شاه طهماسب و مشهورترین پزشک ایران در آن دوره آموخت.

صحیح بخاری را نزد ابی الطیف مقدسی فرا گرفت[۴].

همچنین نقل است نزد ملا محمد باقر یزدی مؤلف کتاب مطالع الانوار که از ریاضی دانان عصر خود بوده نیز درس خوانده است.

شاگردان

تعداد کثیری از دانشوران نامی قرن یازدهم نزد وی تحصیل کرده اند. یکی از محققان معاصر [۵] 33 تن از شاگردان او را نام برده است که در این‏جا به مشهورترین آن‏ها اشاره می‏کنیم:

ملا محمد محسن بن ‏مرتضی بن محمود فیض کاشانی، متوفی 1091 ق.

سیدمیرزا رفیع‏الدین محمدبن حیدر حسینی طباطبایی نائینی، متوفی 1099 ق.

ملامحمدتقی بن مقصود علی مجلسی، معروف به مجلسی اول، متوفی 1070 ق.

صدرالدین محمدبن‏ابراهیم شیرازی، معروف به ملاصدرا، حکیم مشهور قرن یازدهم، متوفی 1050 ق.