لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 1 صفحه
قسمتی از متن .doc :
ایدز در ایران
ایدز در ایران
اولین مورد ایدز در ایران در سال 1366 در کودک 6 ساله ای که مبتلا به هموفیلی بود، گزارش شد. افراد مبتلا به هموفیلی به دلیل مشکلات انعقادی مادرزادی، اگر دچار خونریزی شوند خون شان بند نمی آید و به همین دلیل باید عوامل انعقادیی که از خون دیگران گرفته شده است به آنها تزریق شود. سرانجام مشخص شد عوامل انعقادی که این کودک دریافت کرده است از اروپا وارد شده و به HIV آلوده بوده است. متاسفانه چون در آن زمان هنوز شناخت چندانی نسبت به HIV وجود نداشت، خون و فرآورده های خون بررسی نمی شدند. به تدریج موارد آلودگی به HIV افزایش یافت و تا 21/3/80 به 2721 نفر و تا 1/1/82 به 4846 نفر رسید. این آمار در تاریخ 1/7/84 به 11930 نفر افزایش یافت. در ابتدا، علت شیوع بیماری بیشتر ناشی از دریافت فرآورده های خونی آلوده بود، اما به تدریج این بیماری در زندان ها میان معتادان تزریقی شیوع پیدا کرد تا جایی که امروزه 3/2 موارد مبتلا به HIV در ایران (4/66% ) ناشی از اعتیاد تزریقی است. سایر علل شایع HIV عبارتند از: روابط جنسی و انتقال عمودی (از مادر به جنین یا نوزاد). در 21% از موارد HIV گزارش شده در ایران، علت ابتلا به بیماری مشخص نشده است. در ایران 5/95% از مبتلایان به HIV مرد و تنها 5/4% زن بوده اند، زیرا تاکنون ایرانی ها بیشتر به دلیل اعتیاد تزریقی به ایدز مبتلا می شده اند و اعتیاد تزریقی در مردان بسیار شایع تر از زنان است. اغلب موارد ابتلا به HIV در ایران در سنین 15 تا 49 سالگی رخ می دهند و تاکنون تنها تعداد کمی کودک مبتلا (زیر 15 سال) در کشور شناسایی شده اند.
دانشمندان دریافته اند که اندازه واقعی وجود بیماری هایی مانند ایدز بسیار بیشتر از مقداری است که گزارش می شود، یعنی بخش بزرگی از مبتلایان به این بیماری ها در جامعه ناشناخته هستند، درست مانند کوه یخ شناوری که تنها نوک آن از آب بیرون آمده و بیشتر آن در زیر آب از نظرها پنهان است. یکی از علت های این امر آن است که افراد آلوده به HIV گاهی تا 10 سال و حتی بیشتر بدون علامت هستند و بنابراین دلیلی ندارد که به پزشک مراجعه کنند، دلیل دیگر آن است که بسیاری از این بیماران بر اثر عوارض ایدز مانند سرطان یا سینه پهلو می میرند و بیماری واقعی آنان تشخیص داده نمی شود. علت سوم این است که این بیماران گاهی از ترس بدنام شدن، بیماری خود را تا آنجا که امکان دارد از دیگران و حتی پزشکان پنهان می کنند.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 7
ایدز در ایران
نخستین مورد گزارش و ثبت شده ابتلا به ایدز در ایران مربوط به سال ۱۳۶۶ و در مورد یک کودک شش ساله مبتلا به بیماری هموفیلی است که فرآوردههای خونی آلوده دریافت کرده بود. تعداد کل موارد ثبت شده مبتلایان به اچآیوی و ایدز در ایران تا دی ماه ۱۳۸۷ به ۱۸۸۸۱ نفر رسیدهاست که از این تعداد ۱۷۳۰ نفر وارد مرحله ایدز شده و ۲۹۴۵ نفر نیز جان سپردهاند. [۲] که نسبت به سه ماه پیش از آن ۵۶۱ مورد افزایش داشتهاست.[۳]، هر چند آمار دولتی شمار مبتلایان را در حدود ۲۰ هزار نفر میدانند ،سازمانهای مستقل نظیر سازمان بهداشت جهانی برآوردی بیش از ۸۰ تا ۱۰۰ هزار نفر را اعلام میکنند.[۳] [۴]
اگر چه میزان مبتلایان به ایدز در ایران کم است،[۵] ولی بگفته سازمان بهداشت جهانی بر اساس دادههای گزارش شده، نرخ رشد اپیدمی ایدز در ایران بصورت هشدار دهندهای در حال افزایش است. سازمان بهداشت جهانی و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی عوامل اصلی انتقال ایدز را استفاده معتادان تزریقی از سرنگ مشترک و پس از آن از راه آمیزش جنسی میدانند. اکثر مراکز پزشکی معتقدند که ۶۰ درصد انتقال از طریق استفاده از سرنگ مشترک میباشد (در ایران بیش از دو میلیون نفر خود را به عنوان معتاد ثبت نام کردهاند، که از میان آنها سیصد هزار نفر معتادان تزریقی هستند) و ۳۵ درصد از طریق آمیزش جنسی میباشد.[۶]
اولین برنامه پیشگیری از اچآیوی در ایران توسط کامیار علایی و آرش علایی و با همکاری دانشکده پزشکی کرمانشاه پیاده سازی شد.[۷]
پراکندگی
از میان شیوههای شناخته شده سرایت ویروس اچآیوی ،اعتیاد تزریقی عامل ابتلای بین ۶۰ تا ۷۰ درصد افراد اعم از مرد و زن در ایران است و پس از آن روابط جنسی ناامن ،خون و فرآوردههای خونی ،انتقال از مادر به فرزند دیگر عوامل اصلی گسترش این بیماریاند و عامل ابتلای عدهای نیز نامشخص گزارش شدهاست.[۸]
حدود ۴۰ درصد مبتلایان در گروه سنی ۲۵ تا ۳۵ سال قرار دارند و کمترین گستردگی در میان گروههای سنی ۰ تا ۴ سال ،۵ تا ۱۴ سال و بالای ۶۵ سال (مجموعا ۱٫۸ درصد) گزارش شدهاست. مطابق آمار قریب به ۹۵ درصد مبتلایان به ایدز در ایران را مردان تشکیل میدهند.[۹] [۳] میزان ابتلا به اچآیوی از استان به استان فرق میکند. در غرب ایران ۸۵ درصد مبتلایان از میان معتادان تزریقی هستند، در حالی که در جنوب ایران ۵۰ درصد مبتلایان از ارتباطات جنسی بین همجنسان ناشی میشود.[۷]
بیش از ۹۰ درصد زنان مبتلا بدون اینکه آگاه باشند، از طریق شوهرانشان مبتلا به اچآیوی شدهاند.[۷] مطابق آمار قریب به ۹۵ درصد مبتلایان به ایدز در ایران را مردان تشکیل میدهند.[۹][۳] البته به دلیل اینکه از نظر اجتماعی بیماران زن بیش از مردان داغ ننگ خورده، تمایل کمتری از خود برای آزمایش اچآیوی نشان میدهند، و اگر آزمایش بدهند، نتیجه آنها را افشا نمیکنند. تعداد فزایندهای از مبتلایان جدید زن کسانی هستند که اقداماتی جهت جلوگیری از انتقال انجام دادهاند ولی این کار را بشکل ناقصی انجام داده بودند. مطالعات نشان میدهد که اکثر مبتلایان به اچآیوی زنان بیسواد، یا دارای تحصیلات ابتدایی هستند؛ از آنجایی که اطلاعات درباره اچآیوی عموماً از طریق روزنامهها منتشر میشود، این زنان اطلاعات کافی در مورد نحوه مقابله به آن دریافت نمیکنند. همچنین دلیل دیگر افزایش اچآیوی در زنان افزایش متوسط سن ازدواج آنها به ۲۷ سال است که آنها را در خطر تجاوز قرار میدهد. علاوه بر این فقر نیز برخی زنان را به روسپی گری هدایت کرده که این نیز آنها را بصورت پیوستهای در خطر ابتلا به اچآیوی قرار میدهد. بعلاوه در بین افرادی که شغلشان روسپیگری است، استفاده از مواد مرسوم است و این خطر ابتلا به اچآیوی را مضاعف میکند.[۷] دختران والدینی که به اچآیوی مبتلا بودهاند جزو آسیب پذیرترین اقشار محسوب میشوند، زیرا مردان کمی حاضر هستند با آنها ازدواج کنند. همچنین عموماً بدلیل بیماری والدینشان و از دست دادن شلغلشان، خانواده اغلب این دختران بسیار فقیر است.[۷]
پرونده بیماران هموفیلی
در سال ۱۳۶۶ اولین مورد از بیماران هموفیلی که از طریق فرآوردههای خونی آلوده به بیماری ایدز مبتلا شدند شناسایی شد.[۱۰]پس از افشای این موضوع در دهه هفتاد پروندهای دراین مورد تشکیل شد ودر خرداد ۱۳۸۳، دادگاه حکم به پرداخت خسارت از طرف سازمان انتقال خون ایران به ۹۷۴ شاکی پرونده، درمان بیماران مبتلا و عذرخواهی وزارت بهداشت داد. ولی تنها خسارت پرداخت شد و درمان بیماران وعذر خواهی وزارت بهداشت مسکوت ماند.[۱۱]همچنین آمار واقعی بیماران هموفیلی و نزدیکان آنان اعلام نشد.[۱۲]
فرهنگ عمومی، اقدامات دولتی
بحث و گفتگو درباره بلوغ، بهداشت جنسی و بیماریهای آمیزشی در خانوادهها هم چنان محدود است [۱۳] و در منظر بسیاری از مردم بیمار اچآیوی مثبت لزوما دست به عملی غیراخلاقی زده است. مبتلایان در صورت اعلام بیماری خود ممکن است با طرد از خانواده، اخراج از محل کار و تبعیض در مورد دریافت خدمات بهداشتی و اجتماعی روبرو شوند.[۱۴][۷] بسیاری از معتادان تزریقی بدلیل ترس از تحقیر و تبعیض در اولین سالی که اچآیوی در آنها تشخیص داده میشود دست به خود کشی میزنند.[۷]
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 25
ایدز
اولین بار در بین همجنس بازان آمریکا مشاهده شد.
به همین دلیل اکنون علیرغم شناخته شدن سایر راههای انتقال متأسفانه هنوز بسیاری از مردم بویژه در جهان سوم تصور می نمایند ایدز فقط بیماری همجنس بازان است.
در حالی که ایدز هیچ نژاد، کشور یا سنی را در امان نخواهد گذاشت.
راههای عمده انتقال ایدز در مناطق مختلف جهان یکسان نیست و بر اساس رفتارهای پر خطر زمینه ساز آلودگی ، فرهنگ و سنن حاکم بر روابط انسانها در جوامع گوناگون متفاوت است.
راههای انتقال ایدز در ایران:
در آغاز همه گیری فقط از طریق دریافت خون و فراورده های خونی بوده که در طول سالهای اخیر دچار تغییر شده است، تدریجاً میزان آلودگی از طریق آمیزش جنسی افزایش یافته ، به طوری که از هر 30 نفر آلوده در نیمه اول سال 71، 55% از راه آمیزش آلوده شده بودند.
از سال 75 به بعد استفاده سرنگ مشترک بین معتادین در داخل زندان های کشور از الگوهای مهم انتقال بشمار می آمد.
سن ابتلا به ایدز در دنیا و ایران رو به کاهش است به طوری که آلوده ترین اشخاص، گروه سنی 39-30 سال در کشور می باشند. علت کاهش سن ابتلا ، گستردگی استفاده از مواد مخدر و شروع زودرس رفتارهای جنسی پرخطر و پائین بودن آگاهی نسبت به نحوه پیشگیری از بیماری در بین جوانان و جامعه می باشد.
آمار سه ماه اول سال 82 حاکی از آلوده بودن 4846 نفر می باشد (8/4% خانم ها و 95% آقایان) این آمار در سه ماه دوم سال به 5780 نفر رسیده و هر سه ماه یکبار حدوداً 400 نفر افزایش می یابد و از این تعداد 5330 نفر بدون علامت ولی آلوده به ویروس هستند ، 53 نفر در مرحله نهایی بیماری به سر می برند و تا کنون 694 نفر در اثر این بیماری فوت شده اند.
***********
انتقال ویروس ایدز از طرق زیر گزارش نشده است:
از طریق تماس عادی در خانواده ، محیط کار یا مدرسه، .....
از راه دست دادن ، بغل کردن ، بوسیدن
استفاده از غذاخوری مشترک ، گوشی تلفن ، لباس ، استخر شنا ، توالت
عطسه ، سرفه و نیش حشرات
اچ. آی. وی. یک ویروس است. ویروس موجود زنده بسیار کوچکی است که می تواند خودش را تکثیرکند و منتشر شود. اما نمی تواند به تنهایی از خودش زنده باشد. یک ویروس به بدن یک میزبان برای زندگی و تکثیر نیاز دارد. زمانی که ویروس به بدن شخصی راه پیدا کرد، شروع به تکثیر یا به عبارت دیگر شروع به شبیه سازی و کپی از خودش درسلول های بدن این شخص می کند. یک ویروس می تواند سلول هایی که داخل آن جای گرفته و از آن تغذیه می کند را معیوب کرده و به آن آسیب برساند. این یکی از راه هایی است که بدن را آلوده کرده و بیماری را بوجود می آورد. سیستم دفاعی بدن مجموعه ای از سلول ها است که در بدن شما با ویروس ها و عفونت ها مقابله می کند. در انسان، سیستم دفاعی بدن معمولا ویروس ها را به سرعت یافته و سریع می کشد. اشخاص آلودگی به اچ. آی. وی. را از شخص دیگری که پِیش از این آلوده شده است دریافت می کنند. اگر آنها آلوده شدند همینطور می توانند آلودگی به ویروس را به شخص دیگر انتقال دهند. در واقع این راهی است که ویروس اچ. آی. وی. شیوع پیدا کرده و منتشر می شود.اچ. آی. وی. مخفف "ویروس نقص ایمنی انسان" است. در دنیا آن را با نام "Human Immunodeficiency Virus" می شناسند. به کسانی که آلوده به اچ. آی. وی. شده اند اچ. آی. وی. مثبت "+HIV" و یا اچ. آی. وی. پوزتیو "HIV positive" می گویند.
چرا ویروس اچ. آی. وی. خطرناک است؟
اگر سیستم دفاعی بدن به ویروس حمله کرده و آن را می کشد، پس چرا ویروس اچ. آی. وی. یک مشکل است؟ ویروس های مختلف به قسمت های متفاوت بدن حمله می کنند. بعضی ها ممکن است به پوست، دیگری به شش ها و یا قسمت های دیگر حمله کنند. سرماخوردگی های عمومی هم به وسیله یک ویروس ایجاد می شوند. چیزی که ویروس اچ. آی. وی. را چنین خطرناک می سازد این است که مستقیماً سیستم دفاعی بدن را هدف قرار داده و به آن حمله می کند. جایی که معمولاً بدن را از شر ویروس ها رها می کند.
این ویروس خصوصاً به یک نوع مشخصی از سلول های سیستم دفاعی بدن حمله می کند که بدون آن مبارزه با سیستم دفاعی بدن برای ویروس مانند رفتن به تعطیلات و بسیار راحت است و اچ. آی. وی. می تواند در تمام بدن منتشر می شود. این فرایند قابل رویت نیست وهیج راهی وجود ندارد تا بتوانیم با مشاهده اشخاص تشخیص بدهیم که شخصی آلوده به ویروس اچ. آی. وی. است. تنها یک نوع تست خون آن هم حدود سه ماه بعد از وارد شدن اولین ویروس به بدن می تواند وجود آن را در خون آشکار کند. ممکن است شخصی که آلوده به ویروس اچ. آی. وی. شده است، تا سال های سال کاملاً سالم به نظر رسد و خود را در سلامت کامل احساس کند. ممکن است که حتی ندانند که آلوده به ویروس هستند. سپس هنگامی که سیستم دفاعی بدن تقلیل یافت و ضعیف شد آن ها بطورشدید و روزافزونی نسبت به بیماری ها آسیب پذیر می شوند. بیماری هایی که معمولاً در شرایط طبیعی بسیار ساده درمان می شوند
آیا هر چیزی می تواند آلودگی به ویروس اچ.آی. وی. بوجود آورد؟
نه، به طور مثال تماس جنسی بدون محافظ تنها زمانی خطرناک است و ریسک آلوده شدن را دارد که یکی از طرفین آلوده به ویروس باشند. بنابراین اگر شریک جنسی شما ناقل اچ. آی. وی. نباشد، هیچ شکلی از سکس و یا نوع فعالیت جنسی بین شما باعث دریافت آلودگی و در نتیجه سرایت