بتن های ویژه 11 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

مقدمه

بتن های ویژه عبارت اند :بتن هایی که از خواص غیر عادی بر خوردارند یا با روش های نا متعارف تولید می شوند . بنابر تعریف ، بتن ماده مرکبی است که اساسا از یک عامل چسباننده و دانه های سنگی تشکیل شده و می تواند شکل های گوناگونی به خود بگیرد0 بسیاری از بتن های ویژه ای که با سیمان پرتلند عبارتند از: بتن الیافی،بتن سنگین ،بتن سبک با مقاومت متوسط ،بتن سبک سازه ای و بتن هوازایی شده و000 وبرخی از بتن های ویژه ای که با چسباننده هایی جز سیمان پرتلند ساخته می شوند که عبارتند : بتن گوگردی ، بتن گچی ،بتن لا تکسی و000

در بسیاری موارد ، واژه به کار رفته بیان گر کاربرد ، ویژ گی ، یا حالت بتن است0 در اینجا شماری از بتن های سبک را نام می بریم.

بتن سبک سازه ای

بتن سبک سازه ای مشابه بتن معمولی است، با این تفاوت که جرم حجمی کمتری دارد0 برای ساخت این بتن ، از سبک دانه ها ( هم سنگ دانه درشت و هم سنگ دانه ریز ) یا ترکیبی از سبک دانه ها و سنگ دانه ها ی معمولی استفاده میشود0 اصطلاح ((بتن سبک ماسه دار ))به بتن سبکی اطلاق میشود که با سبک دانه درشت وماسه طبیعی ساخته شده باشد0

جرم حجمی خشک شده در هوا برای بتن سبک سازه ای ، بین 1360 تا1840 کیلوگرم بر متر مکعب تغییر می کند و مقاومت فشاری آن بیش از 17.5Mpa است0 به اعتبار برخی مشخصات فنی این امکان پدید می آید که جرم حجمی در هوا خشک شده این نوع بتن تا 1920 kg/m3 برسد0 بتن معمولی حاوی ماسه معمولی، شن رود خانه ای، یا سنگ دانه شکسته با جرم حجمی در هوا خشک شده بین 2080 تا 2480 کیلوگرم بر متر مکعب است0بتن سبک سازه ای اساسا به منظور کاهش بار مرده ناشی از وزن اعضای بتنی، مانند سقف ها در ساختمان ها ی بلند مرتبه، به کار گرفته می شود0

سبک دانه های سازه ای

سبک دانه های سازه ای معمولا بر حسب فرایند تولید شان طبقه بندی می شوند، زیرا روش های گوناگون، سنگ دانه های با خواص متفاوتی تولید می کنند0 سبک دانه های سازهای فرآوری شده باید در ضوابط ASTM C330 جای گیرند، این سبک دانه ها شامل موارد زیرند:

رس ها، شیل ها،و سنگ لوح ها منبسط شده در کوره چرخان

توده گلوله شده یا به هم چسبیده خاکستر بادی

روباره های منبسط شده

سبک دانه ها ی سازهای را می توان با فرآوری انواع دیگری ازمواد نیز تولید کرد، از جمله این مواد می توان به پومیس و اسکوریا، که در طبیعت یافت می شوند، اشاره کرد0

هوازایی

هوازایی در بتن سبک سازه ای مانند بتن معمولی مقاومتآن را در برابر یخ زدن و آب شدنی و نیز در برابر مصرف یخ زداها تضمین میکند .افزون بر این هوازایی کارایی را بهبود می بخشد آب انداختگی و جدا شدگی را کاهش می دهد و ممکن است کمبود دا نه های ریز در دانه های ریز در دانه بندی را جبران کند0

مقدار هوازایی باید چندان باشد که بتن در حالت خمیری کارایی مطلوبی داشته و در حالت سخت شده از مقاومت مناسبی در برابر یخ زدن و آب شدن بر خوردار باشد .مقدار هوا بسته به بزرگترین اندازه سنگدانه درشت مصرفی و شرایط محیطی بین 4.5تا9.0 درصد تغییر می کند.آزمایش اندازه گیری هوا برای این نوع بتن باید بر اساس روش حجمی (ASTM C173)انجام گیرد چنانچه امکان خشک شدن بتن سبک سازه ای پیش از قرار گیری در محیط و شرایط یخ زدن –آب شدن فراهم باشد دوام ان در برابر یخ زدن –اب شدن نیز به نحو چشمگیری بهبود می یابد

مشخصات فنی

بسیاری از تامین کنندگان سبکدانه برای استفاده در بتن سبک سازه ای اطلاعاتی درباره مشخصات فنی پیشنهادی و نسبن به اختلاط مربوط به محصولشان دارند .مشخصات فنی معمول برای بتن سازه ای در دارنده حداقل مقاومت فشاری حداکثر جرم حجمی حداکثر اسلامپ و محدود مورد قبول برای مقدار هوا هستند

پیمانکار باید آب انداختگی کارایی و خواص پرداخت پذیری بتن سبک سازه ای تازه را نیز در نظر داشته باشد.

اختلاط

به طور کلی روش های اختلاط برای بتن سبک سازه ای مشابه روش های اختلاط بتن با جرم حجمی معمولی اند با این تفاوت که ممکن است لازم شود برخی سنگدانه هایی که جذب بالاتری دارند پیش از استفاده خیس شوند آب افزوده شده در مرکز بتن باید به اندازه کافی باشد تا اسلامپ مورد نیاز در محل بتن ریزی را به دست دهد .اسلامپ اندازه گیری شده در مرکز بتن عموما به اندازه کافی بالاتر از اسلامپ در کارگاه است.

کارایی و پرداخت پذیری

نسبت اجزای تشکیل دهنده مخلوط های بتن سبک سازه ای را می توان چنان انتخاب کرد که از کارایی پرداخت پذیری و شکل ظاهری مانند مخلوط بتن (با جرم حجمی) معمولی که به طور مناسب نسبت یابی شده باشد بر خوردار باشند .خمیر سیمان باید با اندازه کافی در مخلوط وجود داشته باشد تا همه دا نه ها را بپوشاند و دا نه های و سنگدا نه های درشت نباید از ملات جدا شوند.برای آنکه مخلوط بتن تازه چسبنده بماندبه مقدار کافی سنگدانه ریز نیاز است .چنانچه سنگدانه در مصالح ریزتر از الکنمره 30کمبود داشته باشد پرداخت پذیری را میتوان با استفاده از ماسه طبیعی از طریق افزایش مقدار سیمان یا با استفاده از ریز دانه های معدنی مناسب بهبود بخشید . از انجایی که هوازایی کارایی را بهبود می بخشد صرف نظر از شرایط محیطی باید از آن استفاده کرد

اسلامپ

به دلیل پایین تر بودن جرم حجمی سنگدا نه ها بتن سبک در مقایسه با بتن معمولی با همان کارایی دارای اسلامپ کم تری است بتن سبک هوازایی شده با اسلامپ 50 تا 75 میلی متر را می توان در شرایطی ریخت که همین شرایط اسلامپی 75 تا 125 میلی متر را برای بتن معمولی نیاز دارد .برای بتن ریزی معمولی بتن سبک سازه ای به ندرت لازم می آید که از اسلامپ 125 میلی متر فراتر رویم.در اسلامپ های بالاتر دا نه های درشت سنگدا نه گرایش دارند که روی سطح شناور شوند و به این امر به دشوار شدن عملیات پرداخت می انجامد.

ارتعاش

ارتعاش را مانند مورد بتن معمولی می توان به نحو موثری برای متراکم کردن بتن سبک به کار برد بر ای بتن سبک پیشنهاد می شود که از بسامدهای بیش تر از HZ150حدود همان بسامدهای که معمولا بر ای بتن معمولی به کار می رود استفاده شود طول زمان ارتعاش برای دستیابی به متراکم مناسب با توجه به ویژگی های مخلوط تغییر میکند ارتعاش بیش از اندازه با راندن دانه های درشت سنگدانه به سطح موجب جدا شدگی میشود .

برای تمام دال های ضخیم تر از mm200و بر ای دال های نازک تری که دارای میلگرد فولادی یا غلاف باشند توصیه می شود که از ارتعاش داخلی استفاده شود در حین لرزاندن باید نوک ارتعاشگر به طور کامل در بتن فرو برود برای دال های ضخیم این امکان وجود دارد که نوک ارتعاشگر را به طور قائم به داخل بتن فرو رود برای دال های نازک تر بایدنوک ارتعاشگر را به آرامی و با سرعت ثابت و تحت یک زاویه یا حتی به طور افقی در داخل بتن حرکت داد.

در سطوح تخت استفاده از شمشه لرزان پربسامد برای متراکم و آسان کردن عملیات پرداخت موثر تر است

ریختن پرداخت کردن و عمل آوردن

بتن ملات 22 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 22

بتن، ملات، و دوغابهای منبسط شونده

 (EXPANDING MORTARS, GROUTS & CONCRETES)

دلیل عمده استفاده از بتن، ملات و دوغابهای منبسط شونده آن است که بتوان بر مشکلات انقباض (جمع شدگی) که معمولاً در به کارگیری مواد با سیمان معمولی مشاهده می شود فائق آمد. مکانیزم عمل به نحوی است که باعث می شود مواد تعمیری به هنگام گیرش و سخت شدن (عمل آوری  (CURINGانبساط پیدا کرده و با عمل انقباض مخالفت و آن را خنثی نماید.

3-7 بتن و ملات دارای الیاف مصنوعی

(FIBRE REINFORCED CONCRETE & MORTAR)

اساساً افزودن الیاف مصنوعی به بتن یا ملات به سه منظور اصلی افزایش مقاومت کششی، افزایش مقاومت خمشی و افزایش در مقابل ضربات ناگهانی (IMPACT RESISTANCE) صورت می گیرد.

به طور کلی دو گروه اصلی از الیاف مصنوعی وجود دارند که برای منظورهای فوق مورد استفاده قرار می گیرند. مدلهای گروهی از این الیاف مصنوعی پایینتر از مدلهای  بتن یا ملات می باشد؛ مانند نایلون (NYLON) و پلی پروپیلن (POLYPROPYLENE). در حالیکه مدولهای گروه دوم بالاتر از مدولهای بتن یا ملات هستند؛ مانند شیشه (GLASS)، استیل و کربن. از بتن یا ملات مسلح به الیاف مصنوعی به طور موفقیت آمیزی به عنوان لایه های نازک روکشی (OVERLAYS) روی جاده ها، خیابانها و باندهای فرودگاه (RUNWAYS) استفاده شده است. همچنین از این سیستم می توان در مکانهایی که خلأزایی(CAVITATION)  و فرسایش (EROSION) مشکلاتی را باعث شده است (مانند روی سرریزهای سدها) و سایر مراحل خاص کمک گرفت. روشهایی نیز ابداع شده است که با به کارگیری آنها می توان از مخلوطهای واجد الیاف مصنوعی، در سیستمهای بتن پاشی استفاده نمود.

اخیراً گزارش شده است که افزایش الیاف مصنوعی در سیستمهای باعث ازدیاد قدرت چسبندگی لایه های تعمیری به بتن مادر می گردد. البته سیستمهای انحصاری نیز وجود دارند که برای تعمیرات بتن به کار می روند و در آنها علاوه بر پلیمرها، الیاف مصنوعی نیز دیده می شود. علیرغم موفقیتهایی که تا امروز به دست آمده، ممکن است پیشنهاد این سیستم به عنوان یک ماده تعمیری، ناپخته به نظر برسد چرا که مسأله دوام و پایداری آن در دراز مدت، در مرحله آزمون و بررسی و مطالعه قرار دارد. نکته ای که باید مورد توجه خاص قرار گیرد، نحوه مخلوط و پخش شدن (DISPERSION) الیاف مصنوعی در سیستم است. بارها مشاهده گردیده که به هنگام مخلوط نمودن الیاف با سایر مواد بتنی یا ملات (سیمان- سنگدانه- آب و…)، الیاف مصنوعی تمایل به جمع شدن در یک جا داشته یا در جهات مشخصی قرار می گیرند. که این امر توزیع برابر و یکنواخت الیاف را با اشکال مواجه می سازد.

3-8 لاتکس

 (LATICES)

در حال حاضر باور بر این است که بتن یا ملاتی که دارای افزودنیهای لاتکسی (LATEX) می باشد، برای مرمت سازه های بتنی آسیب دیده بسیار مفید واقع می شود. اصطلاحاتی که برای این گونه مواد تعمیری به کار برده می شود، به شرح زیر است:

بتن لاتکسی (LATEX CONCRETE)

بتن اصلاح شده لاتکسی (LATEX MODIFIED CONCRETE)

و اخیراً بتن اصلاح شده پلیمری (POLYMER MODIFIED CONCRETE)

توضیح ضروری این است که نباید سیستمهای یاد شده را با بتن پلیمری (POLY. CONC.) اشتباه نمود. چون در بتن پلیمری تنها عامل گیرش (BINDER) خود پلیمر می باشد در صورتی که در بتن اصلاح شده پلیمری، سیمان که دارای خاصیت چسبندگی و گیرش می باشد نیز به کار رفته است.

به طور کلی، در مقایسه با بتن و ملات ساخته شده از سیمان پرتلند معمولی، بتن و ملات اصلاح شده پلیمری دارای خواص و مشخصات ویژه ای می باشند. این مشخصات را می توان به صورت زیر خلاصه نمود:

(الف) در صورت نیاز می توان آن را به صورت لایه های نازک و لبه پری (FEATHER- EDGED) به کار برد.

(ب) از قدرت چسبندگی بیشتر به بتن مادری که دارای مقاومت و مرغوبیت کافی باشد، برخوردار است.

(پ) به علت اینکه این گونه مواد خود حالت نگهدارندهء آب (WATER RETENTIVE) دارند، عامل عمل آورنده و یا پوششهای عمل آورنده از اهمیت چندانی برخوردار نیستند، البته بایستی از خشک شدن در شرایط تابش مستقیم آفتاب و باد اجتناب گردد.

(ت) دارای مقاومت کششی بیشتری می باشند.

(ث) دارای حالت ارتجاعی و نرمش بیشتری می باشند.

(ج) از دوام و پایایی بهتری برخوردارند.

با اینکه قیمت بتن و ملات اصلاح شده پلیمری از قیمت بتن و ملات با سیمان معمولی، بیشتر است ولی آنها بسیار ارزانتر از مواد اپوکسی به شمار می آیند. باید توجه داشت که وقتی پلیمر به مخلوط بتن یا ملات افزوده می گردد، به کارگیری افزودنیهای دیگر بایستی با دقت بیشتری صورت گیرد. چرا که ممکن است سازگاری (COMPATIBILITY) لازم بین آنها موجود نبوده و اختلالاتی را شاهد باشیم. نکته قابل ذکر اینکه جا به جا کردن و پرداخت سطح نهایی بتن و ملات اصلاح شده پلیمری مشکلتر از مواردی است که در آنها از بتن و ملات با سیمان معمولی استفاده شده است.

از جمله پلیمرهای لاتکسی که در صنعت بتن کاربرد بیشتری دارند، می توان استیرن بوتادین(STYRENE BUTADIENE)، ساران(SARAN) اکلریک (ACRYLIC) و پلی وینیل استات (POLYVINYL ACETATE) را نام برد. این پلیمرها به صورت پودر و یا مایع به مخلوط بتن یا ملات اضافه می گردند. گفته می شود که نتایج بهینه موقعی حاصل می گردد که سیستم به مدت 3-1 روز به صورت خیس، عمل آمده و سپس در هوای آزاد قرار گیرد. صاحبنظران بر این عقیده هستند که حداقل بخشی از بهبود مکانیکی و پایایی یا دوام حاصل از به کارگیری این گونه سیستمها، به دلیل کاستن از درجه تخلخلی است که در نتیجهء وجود پلیمر در سیستم پدید می آید. همچنین ادعا بر این است که یکی از مهمترین مشخصه های بتن یا ملات اصلاح شده پلیمری، به عنوان دو مادهء تعمیری در سازه های بتنی، قدرت چسبندگی خوب آنها به بتن قدیم (مادر) می باشد.

3-9 سایر مواد پوششی

 (OTHER COATING MATERIALS)

علاوه بر موادی که مانند بنتونیت، سیستمهای قیری و رزینی به عنوان مادهء پوششی مورد استفاده قرار می گیرند، مواد دیگری نیز از قبیل روغنLINSEED ، سیلیکونها (SILICONES) سیلانها (SILANES) موجود می باشند.

3-10 سیمانهای مخصوص

 (SPECIAL CEMENTS)

سیمانهای مخصوصی از قبیل سیمان با آلومینای بالا (HIGH ALUMINA) و سیمانهای فسفات منیزیوم (MAGNESIUM PHOSPHATE) وجود دارند که می توان از آنها برای کارهای تعمیرات بتنی استفاده نمود. عمده ترین امتیازات این سیمانها، گیرش سریع و مقاومت بالای آنها در زمان کوتاه می باشد. همچنین این سیمانها در مقابل بعضی از اسیدها، روغنها و چربیها، آب دریا، مواد شکری و سولفاتها از خود مقاومت و پایایی بالایی نشان می دهند.

3 - 11 مواد تعمیری زیر آبی

(UNDER WATER REPAIR MATERIALS)

به طور کلی می توان موادی را که برای تعمیرات زیر آبی به کار می روند، به دو گروه سیمانی  (CEMENTITIOUS) و رزینی (RESINOUS) تقسیم نمود. با توجه به اندازه و وسعت محل تعمیر، ممکن است این طبقه بندی به چند گروه دیگر از قبیل تعمیرات ترکها (CRACK REPAIRS) و تعمیرات قطعه ای یا سطحی (PATCH REPAIRS) نیز تقسیم گردد. بررسی مدارک موجود نشان می دهد با وجود آن که از سیستهای رزینی هم برای تعمیر و تزریق ترکها وهم برای تعمیرات سطحی (PATCH) استفاده شده است، سیستهای سیمانی هنوز برای تزریق ترکها به کار گرفته نشده اند.

در میان سیستمهای رزینی به نظر می رسد که اکثراً اپوکسیها برای انجام تعمیرات بتنی زیر آبی مورد استفاده قرار گرفته اند و دلیل این امر را می توان عملکرد و ویژگیهای بهتر سیستمهای اپوکسی، در مقایسه با سایر سیتمهای موجود دانست. از جلمه ویژگیهای اپوکسیها که باعث می گردد آنها برای تعمیرات زیر آبی مورد توجه و درخواست قرار گیرند می توان مقاومت بالا، قدرت جمع شدگی (SHRINKAGE) کم در مقابل رطوبت را نام برد. از آنجا که شرح سیستمهای رزینی در بخش 3-5 (رزینها-RESINS ) آمده است، فقط به شرح و بررسی کامل سیستهای سیمانی که برای تعمیرات بتنی در زیر آب به کار گرفته می شوند، می پردازیم.

3-11-1 مواد سیمانی برای تعمیرات زیر آبی

  (CEMENTITIOUS MATERIALS FOR UNDER WATER REPAIRS) 

بر عکس دوغابهای (GROUTS) رزینی، دوغابهای سیمانی کاملاً برای مهندسین و دست اندر کاران آشنا و شناخته شده می باشند. ماده چسباننده و گیرش (BINDER) دوغابهای سیمانی، سیمان پرتلند معمولی است که به دلیل در دسترس بودن، قیمت پایین، سهولت مصرف و همچنین به واسطهء شناخته شدن آن در صنعت بتن، ملات و دوغاب ساخته شده با سیمان پرتلند معمولی برای تعمیرات داخل آب چندان مناسب نیستند. دلایل آن و اقداماتی که می توان برای غلبه بر این نارساییها و همچنین سیستمهای تعمیراتی ساخته شده با سیمان معمولی به کار برد، در این بخش به تفصیل شرح داده شده اند.

 3-11-1-1 ویژگیهای آب اندازی

(HIGH BLEED CHARACTERISTICS)

پس از قرار گرفتن مخلوط بتن یا ملات، آب آن به خاطر پایین بودن وزن مخصوصش، از دانه ها جدا شده و نزدیک سطح جمع می گردد. این فرآیند (PROCESS) که نوعی جداشدگی (SEGREGATION) است به نام آب انداختن (BLEEDING) خوانده می شود. از آنجا که آب انداختن (BLEEDING) برای تعمیرات بتنی مخرب می باشد، بایستی آن را کنترل نمود. یک راه حل آن است که آب مخلوط را کم می کنیم که در این صورت روانی مخلوط تحت تأثیر قرار می گیرد. راه دیگر آن است که از افزودنیها کمک گرفته شود.

ماده افزودنی که مورد استفاده قرار می گیرد بایستی طوری انتخاب شود که ضمن کم نمودن آب مورد نیاز مخلوط، روانی آن را حفظ نماید. برای این منظور از روان کننده ها (PLASTICIZERS) استفاده می شود که به واسطهء وارد نمودن هوا به درون مخلوط، روانی مخلوط را بهبود می بخشد بدون آنکه نیازی به آب بیشتر باشد. همچنین می توان آب انداختن (BLEEDING) را با به کارگیری پودر آلومینیوم، یک ماده منبسط شونده، کلرید کلسیم (cac12)، یک ماده شتاب دهنده با C3A (تری کلسیم آلومینات) بالا و ذرات ریزتر سیمان کم نمود.

3-11-1-2 زمان گیرش طولانی

 (PROLONGED SETTING TIME)

زمان لازم برای سخت شدن و گیرش مخلوط سیمان پرتلند معمولی، خصوصاً در حرارتهای پایین بسیار طولانی بوده و حدود چند روز به طول می انجامد. گرچه ممکن است این خاصیت، موقع انجام تعمیرات، مزیتی به شمار آید، ولی پس از اینکه بتن در جای خود قرار گرفت این مزیت تبدیل به یک عیب می شود. از انجا که زمان گیرش به حرارت وابسته است، اهل فن دریافته اند که می توان با انجام اقداماتی حتی در دماهای زیر 50 درجه سانتیگراد نیز به محض قرار دادن بتن، عمل گیرش آغاز گردد.

3-11-1-3 شسته شدن

 (WASHOUT)

اگر سیمان پرتلند معمولی در تماس با آب قرار گیرد (مثلاً آب دریا)، به علت تمایل آن برای مخلوط شدن با آب بیشتر، در آب پخش و در نتیجه مواد متشکله (CONSTITUENTS) خود را از دست می دهد. از آنجا که در تعمیرات بتنی زیر آب، بایستی مواد تعمیری با آب تماس پیدا کرده و آن را جا به جا نماید، عمل شسته شدن (WASHOUT) می تواند اثرات منفی بسیار جدی بر جای  بگذارد. جهت غلبه براین مشکل، از افزودنیهایی با مواد شیمیایی با بنیان (BASE) سلولزی (CELLULOSE) و یا پلی اتیلنی (POLYETHYLENE) که به آب مخلوط اضافه می گردد، کمک گرفته می شود. در واقع ماده افزودنی، تولید محلول کلوئیدی (COLLOID) می نماید که با تشکیل مانع یا پوسته ای با جریان الکتریکی ELECTRO STATIC، در روی سطح، از مخلوط شدن بیشتر آب جلوگیری می کند.

3-11-1-4 آسیب پذیری در مقابل مواد شیمیایی

 (SUSCEPTIBILITY TO CHEMICAL ATTACK)

بتن ملات 22 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 22

بتن، ملات، و دوغابهای منبسط شونده

 (EXPANDING MORTARS, GROUTS & CONCRETES)

دلیل عمده استفاده از بتن، ملات و دوغابهای منبسط شونده آن است که بتوان بر مشکلات انقباض (جمع شدگی) که معمولاً در به کارگیری مواد با سیمان معمولی مشاهده می شود فائق آمد. مکانیزم عمل به نحوی است که باعث می شود مواد تعمیری به هنگام گیرش و سخت شدن (عمل آوری  (CURINGانبساط پیدا کرده و با عمل انقباض مخالفت و آن را خنثی نماید.

3-7 بتن و ملات دارای الیاف مصنوعی

(FIBRE REINFORCED CONCRETE & MORTAR)

اساساً افزودن الیاف مصنوعی به بتن یا ملات به سه منظور اصلی افزایش مقاومت کششی، افزایش مقاومت خمشی و افزایش در مقابل ضربات ناگهانی (IMPACT RESISTANCE) صورت می گیرد.

به طور کلی دو گروه اصلی از الیاف مصنوعی وجود دارند که برای منظورهای فوق مورد استفاده قرار می گیرند. مدلهای گروهی از این الیاف مصنوعی پایینتر از مدلهای  بتن یا ملات می باشد؛ مانند نایلون (NYLON) و پلی پروپیلن (POLYPROPYLENE). در حالیکه مدولهای گروه دوم بالاتر از مدولهای بتن یا ملات هستند؛ مانند شیشه (GLASS)، استیل و کربن. از بتن یا ملات مسلح به الیاف مصنوعی به طور موفقیت آمیزی به عنوان لایه های نازک روکشی (OVERLAYS) روی جاده ها، خیابانها و باندهای فرودگاه (RUNWAYS) استفاده شده است. همچنین از این سیستم می توان در مکانهایی که خلأزایی(CAVITATION)  و فرسایش (EROSION) مشکلاتی را باعث شده است (مانند روی سرریزهای سدها) و سایر مراحل خاص کمک گرفت. روشهایی نیز ابداع شده است که با به کارگیری آنها می توان از مخلوطهای واجد الیاف مصنوعی، در سیستمهای بتن پاشی استفاده نمود.

اخیراً گزارش شده است که افزایش الیاف مصنوعی در سیستمهای باعث ازدیاد قدرت چسبندگی لایه های تعمیری به بتن مادر می گردد. البته سیستمهای انحصاری نیز وجود دارند که برای تعمیرات بتن به کار می روند و در آنها علاوه بر پلیمرها، الیاف مصنوعی نیز دیده می شود. علیرغم موفقیتهایی که تا امروز به دست آمده، ممکن است پیشنهاد این سیستم به عنوان یک ماده تعمیری، ناپخته به نظر برسد چرا که مسأله دوام و پایداری آن در دراز مدت، در مرحله آزمون و بررسی و مطالعه قرار دارد. نکته ای که باید مورد توجه خاص قرار گیرد، نحوه مخلوط و پخش شدن (DISPERSION) الیاف مصنوعی در سیستم است. بارها مشاهده گردیده که به هنگام مخلوط نمودن الیاف با سایر مواد بتنی یا ملات (سیمان- سنگدانه- آب و…)، الیاف مصنوعی تمایل به جمع شدن در یک جا داشته یا در جهات مشخصی قرار می گیرند. که این امر توزیع برابر و یکنواخت الیاف را با اشکال مواجه می سازد.

3-8 لاتکس

 (LATICES)

در حال حاضر باور بر این است که بتن یا ملاتی که دارای افزودنیهای لاتکسی (LATEX) می باشد، برای مرمت سازه های بتنی آسیب دیده بسیار مفید واقع می شود. اصطلاحاتی که برای این گونه مواد تعمیری به کار برده می شود، به شرح زیر است:

بتن لاتکسی (LATEX CONCRETE)

بتن اصلاح شده لاتکسی (LATEX MODIFIED CONCRETE)

و اخیراً بتن اصلاح شده پلیمری (POLYMER MODIFIED CONCRETE)

توضیح ضروری این است که نباید سیستمهای یاد شده را با بتن پلیمری (POLY. CONC.) اشتباه نمود. چون در بتن پلیمری تنها عامل گیرش (BINDER) خود پلیمر می باشد در صورتی که در بتن اصلاح شده پلیمری، سیمان که دارای خاصیت چسبندگی و گیرش می باشد نیز به کار رفته است.

به طور کلی، در مقایسه با بتن و ملات ساخته شده از سیمان پرتلند معمولی، بتن و ملات اصلاح شده پلیمری دارای خواص و مشخصات ویژه ای می باشند. این مشخصات را می توان به صورت زیر خلاصه نمود:

(الف) در صورت نیاز می توان آن را به صورت لایه های نازک و لبه پری (FEATHER- EDGED) به کار برد.

(ب) از قدرت چسبندگی بیشتر به بتن مادری که دارای مقاومت و مرغوبیت کافی باشد، برخوردار است.

(پ) به علت اینکه این گونه مواد خود حالت نگهدارندهء آب (WATER RETENTIVE) دارند، عامل عمل آورنده و یا پوششهای عمل آورنده از اهمیت چندانی برخوردار نیستند، البته بایستی از خشک شدن در شرایط تابش مستقیم آفتاب و باد اجتناب گردد.

(ت) دارای مقاومت کششی بیشتری می باشند.

(ث) دارای حالت ارتجاعی و نرمش بیشتری می باشند.

(ج) از دوام و پایایی بهتری برخوردارند.

با اینکه قیمت بتن و ملات اصلاح شده پلیمری از قیمت بتن و ملات با سیمان معمولی، بیشتر است ولی آنها بسیار ارزانتر از مواد اپوکسی به شمار می آیند. باید توجه داشت که وقتی پلیمر به مخلوط بتن یا ملات افزوده می گردد، به کارگیری افزودنیهای دیگر بایستی با دقت بیشتری صورت گیرد. چرا که ممکن است سازگاری (COMPATIBILITY) لازم بین آنها موجود نبوده و اختلالاتی را شاهد باشیم. نکته قابل ذکر اینکه جا به جا کردن و پرداخت سطح نهایی بتن و ملات اصلاح شده پلیمری مشکلتر از مواردی است که در آنها از بتن و ملات با سیمان معمولی استفاده شده است.

از جمله پلیمرهای لاتکسی که در صنعت بتن کاربرد بیشتری دارند، می توان استیرن بوتادین(STYRENE BUTADIENE)، ساران(SARAN) اکلریک (ACRYLIC) و پلی وینیل استات (POLYVINYL ACETATE) را نام برد. این پلیمرها به صورت پودر و یا مایع به مخلوط بتن یا ملات اضافه می گردند. گفته می شود که نتایج بهینه موقعی حاصل می گردد که سیستم به مدت 3-1 روز به صورت خیس، عمل آمده و سپس در هوای آزاد قرار گیرد. صاحبنظران بر این عقیده هستند که حداقل بخشی از بهبود مکانیکی و پایایی یا دوام حاصل از به کارگیری این گونه سیستمها، به دلیل کاستن از درجه تخلخلی است که در نتیجهء وجود پلیمر در سیستم پدید می آید. همچنین ادعا بر این است که یکی از مهمترین مشخصه های بتن یا ملات اصلاح شده پلیمری، به عنوان دو مادهء تعمیری در سازه های بتنی، قدرت چسبندگی خوب آنها به بتن قدیم (مادر) می باشد.

3-9 سایر مواد پوششی

 (OTHER COATING MATERIALS)

علاوه بر موادی که مانند بنتونیت، سیستمهای قیری و رزینی به عنوان مادهء پوششی مورد استفاده قرار می گیرند، مواد دیگری نیز از قبیل روغنLINSEED ، سیلیکونها (SILICONES) سیلانها (SILANES) موجود می باشند.

3-10 سیمانهای مخصوص

 (SPECIAL CEMENTS)

سیمانهای مخصوصی از قبیل سیمان با آلومینای بالا (HIGH ALUMINA) و سیمانهای فسفات منیزیوم (MAGNESIUM PHOSPHATE) وجود دارند که می توان از آنها برای کارهای تعمیرات بتنی استفاده نمود. عمده ترین امتیازات این سیمانها، گیرش سریع و مقاومت بالای آنها در زمان کوتاه می باشد. همچنین این سیمانها در مقابل بعضی از اسیدها، روغنها و چربیها، آب دریا، مواد شکری و سولفاتها از خود مقاومت و پایایی بالایی نشان می دهند.

3 - 11 مواد تعمیری زیر آبی

(UNDER WATER REPAIR MATERIALS)

به طور کلی می توان موادی را که برای تعمیرات زیر آبی به کار می روند، به دو گروه سیمانی  (CEMENTITIOUS) و رزینی (RESINOUS) تقسیم نمود. با توجه به اندازه و وسعت محل تعمیر، ممکن است این طبقه بندی به چند گروه دیگر از قبیل تعمیرات ترکها (CRACK REPAIRS) و تعمیرات قطعه ای یا سطحی (PATCH REPAIRS) نیز تقسیم گردد. بررسی مدارک موجود نشان می دهد با وجود آن که از سیستهای رزینی هم برای تعمیر و تزریق ترکها وهم برای تعمیرات سطحی (PATCH) استفاده شده است، سیستهای سیمانی هنوز برای تزریق ترکها به کار گرفته نشده اند.

در میان سیستمهای رزینی به نظر می رسد که اکثراً اپوکسیها برای انجام تعمیرات بتنی زیر آبی مورد استفاده قرار گرفته اند و دلیل این امر را می توان عملکرد و ویژگیهای بهتر سیستمهای اپوکسی، در مقایسه با سایر سیتمهای موجود دانست. از جلمه ویژگیهای اپوکسیها که باعث می گردد آنها برای تعمیرات زیر آبی مورد توجه و درخواست قرار گیرند می توان مقاومت بالا، قدرت جمع شدگی (SHRINKAGE) کم در مقابل رطوبت را نام برد. از آنجا که شرح سیستمهای رزینی در بخش 3-5 (رزینها-RESINS ) آمده است، فقط به شرح و بررسی کامل سیستهای سیمانی که برای تعمیرات بتنی در زیر آب به کار گرفته می شوند، می پردازیم.

3-11-1 مواد سیمانی برای تعمیرات زیر آبی

  (CEMENTITIOUS MATERIALS FOR UNDER WATER REPAIRS) 

بر عکس دوغابهای (GROUTS) رزینی، دوغابهای سیمانی کاملاً برای مهندسین و دست اندر کاران آشنا و شناخته شده می باشند. ماده چسباننده و گیرش (BINDER) دوغابهای سیمانی، سیمان پرتلند معمولی است که به دلیل در دسترس بودن، قیمت پایین، سهولت مصرف و همچنین به واسطهء شناخته شدن آن در صنعت بتن، ملات و دوغاب ساخته شده با سیمان پرتلند معمولی برای تعمیرات داخل آب چندان مناسب نیستند. دلایل آن و اقداماتی که می توان برای غلبه بر این نارساییها و همچنین سیستمهای تعمیراتی ساخته شده با سیمان معمولی به کار برد، در این بخش به تفصیل شرح داده شده اند.

 3-11-1-1 ویژگیهای آب اندازی

(HIGH BLEED CHARACTERISTICS)

پس از قرار گرفتن مخلوط بتن یا ملات، آب آن به خاطر پایین بودن وزن مخصوصش، از دانه ها جدا شده و نزدیک سطح جمع می گردد. این فرآیند (PROCESS) که نوعی جداشدگی (SEGREGATION) است به نام آب انداختن (BLEEDING) خوانده می شود. از آنجا که آب انداختن (BLEEDING) برای تعمیرات بتنی مخرب می باشد، بایستی آن را کنترل نمود. یک راه حل آن است که آب مخلوط را کم می کنیم که در این صورت روانی مخلوط تحت تأثیر قرار می گیرد. راه دیگر آن است که از افزودنیها کمک گرفته شود.

ماده افزودنی که مورد استفاده قرار می گیرد بایستی طوری انتخاب شود که ضمن کم نمودن آب مورد نیاز مخلوط، روانی آن را حفظ نماید. برای این منظور از روان کننده ها (PLASTICIZERS) استفاده می شود که به واسطهء وارد نمودن هوا به درون مخلوط، روانی مخلوط را بهبود می بخشد بدون آنکه نیازی به آب بیشتر باشد. همچنین می توان آب انداختن (BLEEDING) را با به کارگیری پودر آلومینیوم، یک ماده منبسط شونده، کلرید کلسیم (cac12)، یک ماده شتاب دهنده با C3A (تری کلسیم آلومینات) بالا و ذرات ریزتر سیمان کم نمود.

3-11-1-2 زمان گیرش طولانی

 (PROLONGED SETTING TIME)

زمان لازم برای سخت شدن و گیرش مخلوط سیمان پرتلند معمولی، خصوصاً در حرارتهای پایین بسیار طولانی بوده و حدود چند روز به طول می انجامد. گرچه ممکن است این خاصیت، موقع انجام تعمیرات، مزیتی به شمار آید، ولی پس از اینکه بتن در جای خود قرار گرفت این مزیت تبدیل به یک عیب می شود. از انجا که زمان گیرش به حرارت وابسته است، اهل فن دریافته اند که می توان با انجام اقداماتی حتی در دماهای زیر 50 درجه سانتیگراد نیز به محض قرار دادن بتن، عمل گیرش آغاز گردد.

3-11-1-3 شسته شدن

 (WASHOUT)

اگر سیمان پرتلند معمولی در تماس با آب قرار گیرد (مثلاً آب دریا)، به علت تمایل آن برای مخلوط شدن با آب بیشتر، در آب پخش و در نتیجه مواد متشکله (CONSTITUENTS) خود را از دست می دهد. از آنجا که در تعمیرات بتنی زیر آب، بایستی مواد تعمیری با آب تماس پیدا کرده و آن را جا به جا نماید، عمل شسته شدن (WASHOUT) می تواند اثرات منفی بسیار جدی بر جای  بگذارد. جهت غلبه براین مشکل، از افزودنیهایی با مواد شیمیایی با بنیان (BASE) سلولزی (CELLULOSE) و یا پلی اتیلنی (POLYETHYLENE) که به آب مخلوط اضافه می گردد، کمک گرفته می شود. در واقع ماده افزودنی، تولید محلول کلوئیدی (COLLOID) می نماید که با تشکیل مانع یا پوسته ای با جریان الکتریکی ELECTRO STATIC، در روی سطح، از مخلوط شدن بیشتر آب جلوگیری می کند.

3-11-1-4 آسیب پذیری در مقابل مواد شیمیایی

 (SUSCEPTIBILITY TO CHEMICAL ATTACK)

بتن ملات 22 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 22

بتن، ملات، و دوغابهای منبسط شونده

 (EXPANDING MORTARS, GROUTS & CONCRETES)

دلیل عمده استفاده از بتن، ملات و دوغابهای منبسط شونده آن است که بتوان بر مشکلات انقباض (جمع شدگی) که معمولاً در به کارگیری مواد با سیمان معمولی مشاهده می شود فائق آمد. مکانیزم عمل به نحوی است که باعث می شود مواد تعمیری به هنگام گیرش و سخت شدن (عمل آوری  (CURINGانبساط پیدا کرده و با عمل انقباض مخالفت و آن را خنثی نماید.

3-7 بتن و ملات دارای الیاف مصنوعی

(FIBRE REINFORCED CONCRETE & MORTAR)

اساساً افزودن الیاف مصنوعی به بتن یا ملات به سه منظور اصلی افزایش مقاومت کششی، افزایش مقاومت خمشی و افزایش در مقابل ضربات ناگهانی (IMPACT RESISTANCE) صورت می گیرد.

به طور کلی دو گروه اصلی از الیاف مصنوعی وجود دارند که برای منظورهای فوق مورد استفاده قرار می گیرند. مدلهای گروهی از این الیاف مصنوعی پایینتر از مدلهای  بتن یا ملات می باشد؛ مانند نایلون (NYLON) و پلی پروپیلن (POLYPROPYLENE). در حالیکه مدولهای گروه دوم بالاتر از مدولهای بتن یا ملات هستند؛ مانند شیشه (GLASS)، استیل و کربن. از بتن یا ملات مسلح به الیاف مصنوعی به طور موفقیت آمیزی به عنوان لایه های نازک روکشی (OVERLAYS) روی جاده ها، خیابانها و باندهای فرودگاه (RUNWAYS) استفاده شده است. همچنین از این سیستم می توان در مکانهایی که خلأزایی(CAVITATION)  و فرسایش (EROSION) مشکلاتی را باعث شده است (مانند روی سرریزهای سدها) و سایر مراحل خاص کمک گرفت. روشهایی نیز ابداع شده است که با به کارگیری آنها می توان از مخلوطهای واجد الیاف مصنوعی، در سیستمهای بتن پاشی استفاده نمود.

اخیراً گزارش شده است که افزایش الیاف مصنوعی در سیستمهای باعث ازدیاد قدرت چسبندگی لایه های تعمیری به بتن مادر می گردد. البته سیستمهای انحصاری نیز وجود دارند که برای تعمیرات بتن به کار می روند و در آنها علاوه بر پلیمرها، الیاف مصنوعی نیز دیده می شود. علیرغم موفقیتهایی که تا امروز به دست آمده، ممکن است پیشنهاد این سیستم به عنوان یک ماده تعمیری، ناپخته به نظر برسد چرا که مسأله دوام و پایداری آن در دراز مدت، در مرحله آزمون و بررسی و مطالعه قرار دارد. نکته ای که باید مورد توجه خاص قرار گیرد، نحوه مخلوط و پخش شدن (DISPERSION) الیاف مصنوعی در سیستم است. بارها مشاهده گردیده که به هنگام مخلوط نمودن الیاف با سایر مواد بتنی یا ملات (سیمان- سنگدانه- آب و…)، الیاف مصنوعی تمایل به جمع شدن در یک جا داشته یا در جهات مشخصی قرار می گیرند. که این امر توزیع برابر و یکنواخت الیاف را با اشکال مواجه می سازد.

3-8 لاتکس

 (LATICES)

در حال حاضر باور بر این است که بتن یا ملاتی که دارای افزودنیهای لاتکسی (LATEX) می باشد، برای مرمت سازه های بتنی آسیب دیده بسیار مفید واقع می شود. اصطلاحاتی که برای این گونه مواد تعمیری به کار برده می شود، به شرح زیر است:

بتن لاتکسی (LATEX CONCRETE)

بتن اصلاح شده لاتکسی (LATEX MODIFIED CONCRETE)

و اخیراً بتن اصلاح شده پلیمری (POLYMER MODIFIED CONCRETE)

توضیح ضروری این است که نباید سیستمهای یاد شده را با بتن پلیمری (POLY. CONC.) اشتباه نمود. چون در بتن پلیمری تنها عامل گیرش (BINDER) خود پلیمر می باشد در صورتی که در بتن اصلاح شده پلیمری، سیمان که دارای خاصیت چسبندگی و گیرش می باشد نیز به کار رفته است.

به طور کلی، در مقایسه با بتن و ملات ساخته شده از سیمان پرتلند معمولی، بتن و ملات اصلاح شده پلیمری دارای خواص و مشخصات ویژه ای می باشند. این مشخصات را می توان به صورت زیر خلاصه نمود:

(الف) در صورت نیاز می توان آن را به صورت لایه های نازک و لبه پری (FEATHER- EDGED) به کار برد.

(ب) از قدرت چسبندگی بیشتر به بتن مادری که دارای مقاومت و مرغوبیت کافی باشد، برخوردار است.

(پ) به علت اینکه این گونه مواد خود حالت نگهدارندهء آب (WATER RETENTIVE) دارند، عامل عمل آورنده و یا پوششهای عمل آورنده از اهمیت چندانی برخوردار نیستند، البته بایستی از خشک شدن در شرایط تابش مستقیم آفتاب و باد اجتناب گردد.

(ت) دارای مقاومت کششی بیشتری می باشند.

(ث) دارای حالت ارتجاعی و نرمش بیشتری می باشند.

(ج) از دوام و پایایی بهتری برخوردارند.

با اینکه قیمت بتن و ملات اصلاح شده پلیمری از قیمت بتن و ملات با سیمان معمولی، بیشتر است ولی آنها بسیار ارزانتر از مواد اپوکسی به شمار می آیند. باید توجه داشت که وقتی پلیمر به مخلوط بتن یا ملات افزوده می گردد، به کارگیری افزودنیهای دیگر بایستی با دقت بیشتری صورت گیرد. چرا که ممکن است سازگاری (COMPATIBILITY) لازم بین آنها موجود نبوده و اختلالاتی را شاهد باشیم. نکته قابل ذکر اینکه جا به جا کردن و پرداخت سطح نهایی بتن و ملات اصلاح شده پلیمری مشکلتر از مواردی است که در آنها از بتن و ملات با سیمان معمولی استفاده شده است.

از جمله پلیمرهای لاتکسی که در صنعت بتن کاربرد بیشتری دارند، می توان استیرن بوتادین(STYRENE BUTADIENE)، ساران(SARAN) اکلریک (ACRYLIC) و پلی وینیل استات (POLYVINYL ACETATE) را نام برد. این پلیمرها به صورت پودر و یا مایع به مخلوط بتن یا ملات اضافه می گردند. گفته می شود که نتایج بهینه موقعی حاصل می گردد که سیستم به مدت 3-1 روز به صورت خیس، عمل آمده و سپس در هوای آزاد قرار گیرد. صاحبنظران بر این عقیده هستند که حداقل بخشی از بهبود مکانیکی و پایایی یا دوام حاصل از به کارگیری این گونه سیستمها، به دلیل کاستن از درجه تخلخلی است که در نتیجهء وجود پلیمر در سیستم پدید می آید. همچنین ادعا بر این است که یکی از مهمترین مشخصه های بتن یا ملات اصلاح شده پلیمری، به عنوان دو مادهء تعمیری در سازه های بتنی، قدرت چسبندگی خوب آنها به بتن قدیم (مادر) می باشد.

3-9 سایر مواد پوششی

 (OTHER COATING MATERIALS)

علاوه بر موادی که مانند بنتونیت، سیستمهای قیری و رزینی به عنوان مادهء پوششی مورد استفاده قرار می گیرند، مواد دیگری نیز از قبیل روغنLINSEED ، سیلیکونها (SILICONES) سیلانها (SILANES) موجود می باشند.

3-10 سیمانهای مخصوص

 (SPECIAL CEMENTS)

سیمانهای مخصوصی از قبیل سیمان با آلومینای بالا (HIGH ALUMINA) و سیمانهای فسفات منیزیوم (MAGNESIUM PHOSPHATE) وجود دارند که می توان از آنها برای کارهای تعمیرات بتنی استفاده نمود. عمده ترین امتیازات این سیمانها، گیرش سریع و مقاومت بالای آنها در زمان کوتاه می باشد. همچنین این سیمانها در مقابل بعضی از اسیدها، روغنها و چربیها، آب دریا، مواد شکری و سولفاتها از خود مقاومت و پایایی بالایی نشان می دهند.

3 - 11 مواد تعمیری زیر آبی

(UNDER WATER REPAIR MATERIALS)

به طور کلی می توان موادی را که برای تعمیرات زیر آبی به کار می روند، به دو گروه سیمانی  (CEMENTITIOUS) و رزینی (RESINOUS) تقسیم نمود. با توجه به اندازه و وسعت محل تعمیر، ممکن است این طبقه بندی به چند گروه دیگر از قبیل تعمیرات ترکها (CRACK REPAIRS) و تعمیرات قطعه ای یا سطحی (PATCH REPAIRS) نیز تقسیم گردد. بررسی مدارک موجود نشان می دهد با وجود آن که از سیستهای رزینی هم برای تعمیر و تزریق ترکها وهم برای تعمیرات سطحی (PATCH) استفاده شده است، سیستهای سیمانی هنوز برای تزریق ترکها به کار گرفته نشده اند.

در میان سیستمهای رزینی به نظر می رسد که اکثراً اپوکسیها برای انجام تعمیرات بتنی زیر آبی مورد استفاده قرار گرفته اند و دلیل این امر را می توان عملکرد و ویژگیهای بهتر سیستمهای اپوکسی، در مقایسه با سایر سیتمهای موجود دانست. از جلمه ویژگیهای اپوکسیها که باعث می گردد آنها برای تعمیرات زیر آبی مورد توجه و درخواست قرار گیرند می توان مقاومت بالا، قدرت جمع شدگی (SHRINKAGE) کم در مقابل رطوبت را نام برد. از آنجا که شرح سیستمهای رزینی در بخش 3-5 (رزینها-RESINS ) آمده است، فقط به شرح و بررسی کامل سیستهای سیمانی که برای تعمیرات بتنی در زیر آب به کار گرفته می شوند، می پردازیم.

3-11-1 مواد سیمانی برای تعمیرات زیر آبی

  (CEMENTITIOUS MATERIALS FOR UNDER WATER REPAIRS) 

بر عکس دوغابهای (GROUTS) رزینی، دوغابهای سیمانی کاملاً برای مهندسین و دست اندر کاران آشنا و شناخته شده می باشند. ماده چسباننده و گیرش (BINDER) دوغابهای سیمانی، سیمان پرتلند معمولی است که به دلیل در دسترس بودن، قیمت پایین، سهولت مصرف و همچنین به واسطهء شناخته شدن آن در صنعت بتن، ملات و دوغاب ساخته شده با سیمان پرتلند معمولی برای تعمیرات داخل آب چندان مناسب نیستند. دلایل آن و اقداماتی که می توان برای غلبه بر این نارساییها و همچنین سیستمهای تعمیراتی ساخته شده با سیمان معمولی به کار برد، در این بخش به تفصیل شرح داده شده اند.

 3-11-1-1 ویژگیهای آب اندازی

(HIGH BLEED CHARACTERISTICS)

پس از قرار گرفتن مخلوط بتن یا ملات، آب آن به خاطر پایین بودن وزن مخصوصش، از دانه ها جدا شده و نزدیک سطح جمع می گردد. این فرآیند (PROCESS) که نوعی جداشدگی (SEGREGATION) است به نام آب انداختن (BLEEDING) خوانده می شود. از آنجا که آب انداختن (BLEEDING) برای تعمیرات بتنی مخرب می باشد، بایستی آن را کنترل نمود. یک راه حل آن است که آب مخلوط را کم می کنیم که در این صورت روانی مخلوط تحت تأثیر قرار می گیرد. راه دیگر آن است که از افزودنیها کمک گرفته شود.

ماده افزودنی که مورد استفاده قرار می گیرد بایستی طوری انتخاب شود که ضمن کم نمودن آب مورد نیاز مخلوط، روانی آن را حفظ نماید. برای این منظور از روان کننده ها (PLASTICIZERS) استفاده می شود که به واسطهء وارد نمودن هوا به درون مخلوط، روانی مخلوط را بهبود می بخشد بدون آنکه نیازی به آب بیشتر باشد. همچنین می توان آب انداختن (BLEEDING) را با به کارگیری پودر آلومینیوم، یک ماده منبسط شونده، کلرید کلسیم (cac12)، یک ماده شتاب دهنده با C3A (تری کلسیم آلومینات) بالا و ذرات ریزتر سیمان کم نمود.

3-11-1-2 زمان گیرش طولانی

 (PROLONGED SETTING TIME)

زمان لازم برای سخت شدن و گیرش مخلوط سیمان پرتلند معمولی، خصوصاً در حرارتهای پایین بسیار طولانی بوده و حدود چند روز به طول می انجامد. گرچه ممکن است این خاصیت، موقع انجام تعمیرات، مزیتی به شمار آید، ولی پس از اینکه بتن در جای خود قرار گرفت این مزیت تبدیل به یک عیب می شود. از انجا که زمان گیرش به حرارت وابسته است، اهل فن دریافته اند که می توان با انجام اقداماتی حتی در دماهای زیر 50 درجه سانتیگراد نیز به محض قرار دادن بتن، عمل گیرش آغاز گردد.

3-11-1-3 شسته شدن

 (WASHOUT)

اگر سیمان پرتلند معمولی در تماس با آب قرار گیرد (مثلاً آب دریا)، به علت تمایل آن برای مخلوط شدن با آب بیشتر، در آب پخش و در نتیجه مواد متشکله (CONSTITUENTS) خود را از دست می دهد. از آنجا که در تعمیرات بتنی زیر آب، بایستی مواد تعمیری با آب تماس پیدا کرده و آن را جا به جا نماید، عمل شسته شدن (WASHOUT) می تواند اثرات منفی بسیار جدی بر جای  بگذارد. جهت غلبه براین مشکل، از افزودنیهایی با مواد شیمیایی با بنیان (BASE) سلولزی (CELLULOSE) و یا پلی اتیلنی (POLYETHYLENE) که به آب مخلوط اضافه می گردد، کمک گرفته می شود. در واقع ماده افزودنی، تولید محلول کلوئیدی (COLLOID) می نماید که با تشکیل مانع یا پوسته ای با جریان الکتریکی ELECTRO STATIC، در روی سطح، از مخلوط شدن بیشتر آب جلوگیری می کند.

3-11-1-4 آسیب پذیری در مقابل مواد شیمیایی

 (SUSCEPTIBILITY TO CHEMICAL ATTACK)

بتن سبک کفی یا CLC 7 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

بتن سبک کفی یا CLC

(Cellular Lightweight Concrete)

بتن سبک کفی که در ایران به نام بتن اسفنجی ودر اروپا به نام CLC خوانده می شود دارای کاربری های بسیار در صنعت ساختمان سازی به صورت بلوک، قطعات پیش ساخته و بتن در جا و همچنین در بسیاری از پروژه های عمرانی مورد استفاده قرار گرفته و میگیرد. بتن کفی در گذشته در ایران هم مورد استفاده قرار گرفته و هم اکنون نیز تا حدودی تولید و مصرف می شود.

متاسفانه به علت عدم آشنائی با خواص و یا عدم رعایت کامل اصول فنی و علمی نحوه تولید این محصول ارزشمند، با وجود صرف وقت بسیار و هزینه های هنگفت، کاربرد آن ناموفق بوده است و حداکثر پیشرفت به دست آمده تولید بلوک با مقاومت بسیار کم بوده است. از علل عمده این عدم موفقیت:کاربرد مصالح نامرغوب، دانه بندی و طرح اختلاط نامناسب، به کار بردن ماده کف ساز غیر استاندارد، به کاربردن ماشین آلات نامناسب برای تولید و انتقال بتن و بالاخره نحوه نامطلوب عمل آوردن بتن را می توان برشمرد.

بتن سبک کفی یکی از کاراترین و متداول ترین مصالح ساختمانی است که با رعایت اصول فنی می توان آنرا برای انواع پروژه های ساختمانی تولید و مصرف نمود. پس از اختراع آن در کشور سوئد در اواخر جنگ جهانی دوم امروزه در تمام کشورهای جهان مورد استفاده قرار می گیرد.

بتن فوم در گذشته در ایران نیز مورد استفاده قرار گرفته و هم اکنون نیز تا حدودی تولید و مصرف می شود و حتی یکی از شرکت های آلمانی که از پایه گذاران این صنعت به شمار می رود، سال پیش غرفه ای در نمایشگاه بین المللی مصالح ایران دایر نمود.

علاوه بر داشتن مزایای بتن معمولی ، ویژگی خاص آن وزن مخصوص کم و مقاومت فشاری مطلوب می باشد. به لحاظ کاهش بار مرده ساختمان موجب صرفه جوئی عمده در وزن اسکلت سازه ، حجم خاکبرداری وبتن مصرفی در فونداسیون و تقلیل بارهای زلزله و غیره شده و باعث می شود که قیمت کل تمام شده ساختمان تا مرحله سفت کاری به مراتب کمتر از روش های مرسوم فعلی در ایران شود.

برای استفاده بهینه از این محصول ابتدا وزن مخصوص و مقاومت فشاری آن برای کاربردهای مورد نظر در پروژه تعریف می شودو بر مبنای آن طرح اختلاط لازم و افزودنی های مورد نیاز بر طبق دستورالعمل ها و تجربیات قبلی تولید و استانداردهای کشورهای آلمان(DIN) انگلستان( (BSI آمریکا(ASTM) و غیره ارائه می شودبرای حصول اطمینان کامل از محصول تولید شده نهایتاً با ساختن نمونه ها و آزمایش های مقاومت مصالح کلیه اطلاعات فنی لازم، قبل از اجرا به دست می آید.

توضیحات کلی:

مناسب ترین بتن کفی از ترکیب ملات ماسه سیمان و ماده کف ساز با پایه پروتئینی حیوانی تولید می شود. با تنظیم طرح اختلاط و مقدار کف موجود در مخلوط میتوان این نوع بتن را در چگالی های مختلف و با راندمان زیاد تولید نمود. بدیهی است که خواص فیزیکی – مکانیکی بتن تولید شده تابع چگالی آن می باشد.

قطر معمول دانه بندی ماسه بین 0 تا2 میلی متر برای چگالی های کم و 0 تا 4 میلی متر برای چگالی ها ی زیلد می باشد.

در تمام موارد قطر ماسه از 0 تا 250 میکرون(0.25 میلی متر) باید کنترل شده و از 20 در صد وزن کل ماسه در طرح اختلاط تجاوز نکند.

بدین ترتیب می توان ، بدون احتیاج به فضای زیاد برای ذخیره انواع دانه بندی های ماسه ، طرح اختلاط بتن کفی را دقیقاً بر حسب نیازهای پروژه طراحی نمود.

علاوه بر مخلوط پایه که شامل ماسه، سیمان و کف است مقاومت فشاری بتن تولید شده را می توان به کمک افزودنی ها به نحو بارزی افزایش داد.

برای اکثر موارد استفاده ساختمانی و ساخت قطعات، چگالی حدود Kg/m 1800-700 تکافو می کند.

یکی از موارد عمده استفاده از بتن کفی کاربرد غیر سازه ای آن می باشد. این کاربرد شامل بلوک برای دیوارهای غیر بار بر ، تسطیح کف طبقات ساختمان ها و تنظیم شیب بندی های بام، پرنمودن فضای خالی پشت آستر تونل ها و دیوارهای حائل و غیره است، که در این صورت چگالی حداقل یا 600-400 مورد نیاز می باشد.

برای دیوارهای باربر چگالی حدود 1800-1600 و برای ساختن بلوک دیوارهای تیغه ای چگالی حدود 800-700 مناسب است.

تولید بتن کفی:

موارد مورد نیاز عبارتند از:

ملات ماسه سیمان:

ملات بتن کفی با اسلامپ حدود 8 سانتیمتر تولید می شود. این مخلوط متشکل است از:

- سیمان پرتلند نوع یک، دو یا پنج منطبق با ویژگی های استاندارد 389 ایران.

- ماسه بادی به قطر mm 2-0 برای چگالی کم 800 و تا قطر mm 4 و حتی mm 8 برای چگالی زیاد ( 1800)

مقدار ذرات ماسه با قطر 250-0 میکرون نباید از 20% وزن کل ماسه تجاوز کند تا نتیجه مطلوب حاصل شود.

ماده عامل تولید کف:

ترجیحاً از نوع پروتئین حیوانی که از شاخ و سم حیوانات تولید می شود. پس از تمییز نمدن آنها، و افزودن مواد شیمیائی لازم ، مخلوط در اتو کلاو عمل می آید و سپس مواد شیمیایی دیگر به آنها اضافه می شود تا خواص مورد نظر(پایداری و عمر مفید) در ماده کف ساز حاصل شود. طول عمر مفید ماده کف سازپروتئینی حدود 2 سال است.

این ماده غیرسمی و از نظر زیست محیطی بی ضرر است.

افزودنی ها:

-میکروسیلیکا(Micro Silica )،

-فوق روان کننده(Super plasticizer )،

-خاکستر بادی(Fly Ash )،

- الیاف پروپیلن،

- پلون و غیره.

ماشین آلات:

دستگاه مخلوط کن مخصوص،

دستگاه تولید کف،

کمپرسور باد،

پمپ حلزونی یا ماردونی مخصوص برای انتقال بتن تولید شده به قالب و یا به طبقات ساختمان.

خواص مکانیکی بتن سخت شده:

مقدار مقاومت بتن کفی سخت شده ارتباط مستقیم با چگالی آن دارد. با افزایش چگالی (مصرف کمتر کف) مقاومت بیشتری حاصل می شود.

علاوه بر آن نوع سیمان پرتلند مصرفی، نحوه تولید، روش عمل آوردن، نوع و مقدار ماده افزودنی از عواملی هستندکه در افزایش مقاومت فشاری بسیار موثر می باشند:

-آزمایش های انجام شده در آلمان نشان داده که با افزودن 6% دوده سیلیسی در بتن با چگالی کم افزایش مقاومت به حدود 300% و در بتن با چگالی های زیاد، نظیر Kg/m 1600 ، به حدود 50% بالغ می شود.

-آزمایش ها متعدد نشان داده است که آزمونه های مکعبی شکل از بتن کفی، که پس از ریختن در قالب با پوشش پلاستیک محافظت شده، و پس از خارج نمودن از قالب، برای مدت چهار روز با پارچه مرطوب نگهداری شده اند، دارای مقاومتی حدود 15 تا 20 در صد بیش از نمونه هائی هستند که در دمای 20 درجه سانتی