تحقیق در مورد ابرها (شرح و توصیف انواع ابرها)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 40 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

شرح و توصیف انواع ابرها

الف: ابرهای بالا HIGH CLOUDS

ابرهای سیروس CIRRUS (CI)- این نوع ابر بصورت رشته های گسترده که به صورت پر مرغ یا یال اسب و یا انبوه موهای پریشان دیده می‎شود رنگ آن سفید است و سایه ندارد و خورشید و ماه از پشت آن بخوبی دیده می‎شوند. این ابر از کریستالهای یخ تشکیل شده است.

در طبقه بندی ابرها این نوع ابر بالاترین و نازکترین است و میزان برودت آن در 20000 پائی بین 36- درجه تا 41- درجه سانتیگراد است.

گوناگونی این ابر زیاد است و هنگامی که بصورت خیلی نازک- توری شکل و جدا از هم ظاهر می‎شود و با ابر سیرواستراتوس و آلتواستراتوس نیز ارتباطی برقرار نکرده باشد یعنی پس از این ابر دو ابر فوق الذکر به ترتیب ظاهر نشوند، معمولاً بعنوان علامت هوای خوب و پایدار شناخته شده است.

با افزایش بخار آب در این نوع ابر شکل آن از حالت رشته ای بصورت منگوله های زیر که به طور منظم و در یک ردیف پهلوی هم قرار دارند تبدیل می‎شود و اگر بعد از این نوع ابر، ابرهای پوششی سیرواستراتوس و آلتواستراتوس همراه باشد معمولاً می‎توان بعد از 24 تا 48 ساعت انتظار هوای نامساعد را داشت. هنگام طلوع و غروب خورشید اگکر رنگ این ابر در افق زرد یا متمایل به قرمز روشن باشد معمولاً این علامت مناسب برای هوای خوب فرد است.

لذا نام ابری که دارای و یا همراه با لغت نیمبو یا نیمبوس باشد به معنی باران زا بودن آن ابر است.

نکته: بعلت اهمیت خاص ابرکومولو نیمبوس که همیشه همراه با توربولانس TURBULANCE باران شدید HEAVY RAIN- رعد و برق THUNDER می‎باشد خلبانان این ابر را به نام (SEA BEE) می گویند.

یکی از کتب پراهمیت سازمان جهانی هواشناسی WMO کتاب اطلس ابر است که با مراجعه به آن و مطالعه عمیق در مورد انواع ابر- ساخت و ارتفاع آن می‎توان اطلاعات دقیقتری درباره ابر به دست آورد.

باستناد کتاب دیربانی ابر به شماره 407 : WMO : NO ارتفاع ابر بر حسب عرضهای مختلف به قرار زیر است:

ارتفاع ابر در منطقه قطبی مناطق معتدله منطقه حاره

بالا- پا(25000 تا 10000) پا(45000 تا 16500) پا(60000 تا 20000)

متوسط - پا(13000 تا 6500) پا(23000تا 6500) پا(25000تا 6500)

پائین- پا(6500 تا سطح زمین) پا(6500تا سطح زمین) پا(6500تا سطح زمین)

این ابر بر اثر نوسانات و جنبشهایی که در لایه نازکی از ابر سیروس یا سیرواستراتوس قرار دارند و در دمای خاصی نیز ناپایدار هستند شکل می گیرند. بهرحال این ناپایداری معمولاً در زمان محدودی انجام می‎شود.

ابر سیروس و سیرواستراتوس در بعضی اوقات سریعاً تبدیل به ابر سیروکومولوس شده ولی بعد از مدت کمی فرم اصلی خود را به دست می آورند که هیچگونه نشانه ای از ابر سیروکومولوس CIRRO COMULUS (Cc) در آن مشاهده نمی‎شود. این نوع ابر غالباً بشکل کرکهای منگوله ای دیده می‎شود و معمولاً این نوع ابر همراه با هوای خوب می‎باشد.

اگر ضخامت این ابر افزایش یافته و سایه آن نیز تیره تر شده و بعد از آن همراه با ابر

تحقیق درباره ابرها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

ابرها

ابرهاتوده های قابل رویت قطرات اب یا بلورهای یخ بوده که در تروپوسفر زمین (پست ترین لایه جو زمین) شناورندو با نیروی باد حرکت می کنند. ابرها از فضا به صورت پوشش سفیدی که کره زمین را احاطه کرده اند قابل رویت هستند.

چگونگی تشکیل ابرها: ابرها هنگامی تشکیل می شوند که بخار اب بر روی ذرات ریز گردوغبار که در هوا معلقند تقطیرمیشود. این تقطیر (تشکیل ابر) در زمان برخورد هوای گرم و سرد اتفاق می افتد. هنگامی که هوای گرم از یک سمت کوهستان صعود می کند یا هنگامی که بر فراز یک منطقه سرد مانند حجمی از اب خنک حرکت می کند ،خنک می شود. علت این پدیده این است که هوای خنک قادر به حفظ بخاراب کمتری نسبت به هوای گرم بوده واب اضافی به صورت مایع یا یخ فشرده می شود.

                       انواع ابرها                       

پیشوندها و پسوندهای مورد استفاده برای توصیف ابرها:

ابرها با توجه به ظاهر و ارتفاعشان درجو شناخته می شوند . برای مثال سیرو(به معنی دسته مو) پیشوندی استکه برای ابرها در ارتفاع بالا(بالای 20000 فوت) استفاده می شود. التو پیشوندی است که برای ابرهای میانی(بین6000 تا 20000 فوت)استفاده میشود. برای ابرها در ارتفاع پائین پیشوندی وجود ندارد. هنگامی که ابرها نزدیک زمین هستند مه نام می گیرند. نیمبو(به معنی باران) پیشوندی است که برای ابرهای با قابلیت بارش استفاده  می شود. پسوند نیمبوس نیز همین کاربرد رادارد.کومولو(به معنی توده )به ابرهای انباشته و استارتو(به معنی لایه)به ابرهای پهن،هموار ولایه ای اطلاق می شود.

نوع ابر (طبقه):  کومولونیمبوس=ابرهای غران

نام انگلیسی:  Cumulonimbus

علامت اختصاری:   Sb

ظاهر:   می تواند باعث ایجاد اذرخش،رعد،تگرگ،بارانهای قوی،بادهای قوی و گردباد

ترکیب:  _

ارتفاع:   نزدیک زمین تا 75000 پا (ابرهای عمودی)

نوع ابر (طبقه):  سیرواستراتوس

نام انگلیسی:  Cirrostratus

علامت اختصاری: Cs 

ظاهر:  نازک وکم بوده و به صورت صفحات ظاهر میشود. بالای ابرهای غران قرار دارد.

ترکیب:  _

ارتفاع:  بیشتر از 18000 پا(ارتفاع بالا)

نوع ابر (طبقه): سیروس

نام انگلیسی:  Cirrus

علامت اختصاری:  Ci

ظاهر: نازک،کم،رشته ای یافرفری

ترکیب:  بیشتر شامل بلورهای یخ

ارتفاع:  بالاتر از18000 پا(ابرهای بلند ارتفاع)

نوع ابر (طبقه):  سیروکومولوس

نام انگلیسی:Cirrocumulus

علامت اختصاری:  Cc

ظاهر:  کوچک،باد کرده،تکه تکه وباظاهر موج مانند

ترکیب:  _

ارتفاع: بالاتر از 18000 پا (ابرهای بلند ارتفاع)

نوع ابر (طبقه): التوکومولوس

نام انگلیسی:Altocumulus

تحقیق درباره ابرها (شرح و توصیف انواع ابرها)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 40

شرح و توصیف انواع ابرها

الف: ابرهای بالا HIGH CLOUDS

ابرهای سیروس CIRRUS (CI)- این نوع ابر بصورت رشته های گسترده که به صورت پر مرغ یا یال اسب و یا انبوه موهای پریشان دیده می‎شود رنگ آن سفید است و سایه ندارد و خورشید و ماه از پشت آن بخوبی دیده می‎شوند. این ابر از کریستالهای یخ تشکیل شده است.

در طبقه بندی ابرها این نوع ابر بالاترین و نازکترین است و میزان برودت آن در 20000 پائی بین 36- درجه تا 41- درجه سانتیگراد است.

گوناگونی این ابر زیاد است و هنگامی که بصورت خیلی نازک- توری شکل و جدا از هم ظاهر می‎شود و با ابر سیرواستراتوس و آلتواستراتوس نیز ارتباطی برقرار نکرده باشد یعنی پس از این ابر دو ابر فوق الذکر به ترتیب ظاهر نشوند، معمولاً بعنوان علامت هوای خوب و پایدار شناخته شده است.

با افزایش بخار آب در این نوع ابر شکل آن از حالت رشته ای بصورت منگوله های زیر که به طور منظم و در یک ردیف پهلوی هم قرار دارند تبدیل می‎شود و اگر بعد از این نوع ابر، ابرهای پوششی سیرواستراتوس و آلتواستراتوس همراه باشد معمولاً می‎توان بعد از 24 تا 48 ساعت انتظار هوای نامساعد را داشت. هنگام طلوع و غروب خورشید اگکر رنگ این ابر در افق زرد یا متمایل به قرمز روشن باشد معمولاً این علامت مناسب برای هوای خوب فرد است.

لذا نام ابری که دارای و یا همراه با لغت نیمبو یا نیمبوس باشد به معنی باران زا بودن آن ابر است.

نکته: بعلت اهمیت خاص ابرکومولو نیمبوس که همیشه همراه با توربولانس TURBULANCE باران شدید HEAVY RAIN- رعد و برق THUNDER می‎باشد خلبانان این ابر را به نام (SEA BEE) می گویند.

یکی از کتب پراهمیت سازمان جهانی هواشناسی WMO کتاب اطلس ابر است که با مراجعه به آن و مطالعه عمیق در مورد انواع ابر- ساخت و ارتفاع آن می‎توان اطلاعات دقیقتری درباره ابر به دست آورد.

باستناد کتاب دیربانی ابر به شماره 407 : WMO : NO ارتفاع ابر بر حسب عرضهای مختلف به قرار زیر است:

ارتفاع ابر در منطقه قطبی مناطق معتدله منطقه حاره

بالا- پا(25000 تا 10000) پا(45000 تا 16500) پا(60000 تا 20000)

متوسط - پا(13000 تا 6500) پا(23000تا 6500) پا(25000تا 6500)

پائین- پا(6500 تا سطح زمین) پا(6500تا سطح زمین) پا(6500تا سطح زمین)

این ابر بر اثر نوسانات و جنبشهایی که در لایه نازکی از ابر سیروس یا سیرواستراتوس قرار دارند و در دمای خاصی نیز ناپایدار هستند شکل می گیرند. بهرحال این ناپایداری معمولاً در زمان محدودی انجام می‎شود.

ابر سیروس و سیرواستراتوس در بعضی اوقات سریعاً تبدیل به ابر سیروکومولوس شده ولی بعد از مدت کمی فرم اصلی خود را به دست می آورند که هیچگونه نشانه ای از ابر سیروکومولوس CIRRO COMULUS (Cc) در آن مشاهده نمی‎شود. این نوع ابر غالباً بشکل کرکهای منگوله ای دیده می‎شود و معمولاً این نوع ابر همراه با هوای خوب می‎باشد.

اگر ضخامت این ابر افزایش یافته و سایه آن نیز تیره تر شده و بعد از آن همراه با ابر