تحقیق در مورد آفرینش انسان (با فرمت ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

آفرینش انسان

مقدمه

در پاسخ به این سؤال که هدف از آفرینش انسان چیست باید در اصل مسأله خلقت انسان و وجود تکالیفی که برگردن انسان نهاده شده بحث شود تا مسأله جاودانگی انسان و تسویه اعمال تبیین گردد.

از دیدگاه قرآن عالم هستی دارای هدف و غایت می‎باشد. جهان آفرینش بیهوده خلق نشده و به سوی مقصد و مقصودی در حرکت و تکاپو می‎باشد پروردگارا جهان آفرینش را بیهوده نیافریدی یا گمان کرده‎ای که ما شما را بیهوده آفریدیم و شما بسوی ما بازگشت نمی‎کنید.

فرق اساسی که انسان با سایر مخلوقات الهی دارد. رسیدن او به کمالات انسانی و زندگی جاودانگی از مقام خلیفة الهی می‎باشد. و آن میسّر نمی‎شود مگر با اعمال و رفتار نیک و فائق آمدن از آزمایش‎های الهی و در نهایت در محکمة عدل الهی با دادن حساب. امیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ می‎فرماید: ای بندگان خدا پیش از آنکه رفتار و کردار شما مورد ارزیابی قرار گیرد خود را بسنجید و قبل از آنکه به حساب شما برسند خودتان به حساب خود برسید انسان منحصر در زندگی دنیوی نیست، بلکه موجودی جاودانه است که با تلاش اختیاری خود سعادت یا شقاوت جاودانه خویش را رقم می‎زند. سعادت و شقاوتی که این جهان محدود ظرفیت تحقق آنرا ندارد. خداوند می‎فرماید: بلکه شما زندگی دنیا (و نعمات مادی آن) را بر می‎گزینید در حالی که (نعمتها و مواهب) آخرت بهتر و پایدارتر است.

پس با توجه به رابطة تکوینی دنیا و آخرت، به ناچار باید پیوند دین و دنیا را پذیرفت؛ زیرا هر عمل دنیوی در ثواب و عقاب اخروی مؤثر است و با توجه به این که دین، تضمین کنندة سعادت اخروی انسان‎ها است و حتی به اعتقاد سکولارهای ملایم، در آبادانی دنیا مؤثر است، باید در بُعد فردی و اجتماعی دنیا، اظهار نظر کند و انسان را در عالم دنیا به حال خود وا نگذارد؛ در نتیجه، پیوند عمیقی بین دین و دنیا برقرار است، حتی ارتباط قرار دادی دنیا و آخرت در به حاشیه راندن سکولاریسم اثر دارد؛ زیرا اعتقاد به خدا و حیات اخروی، در تصمیم‎گیری‎ها و عمل‎کردهای دنیوی تأثیر می‎گذارد.

مکتب‎های مادی که منکر امور معنوی و ماورایی هستند در همة مسایل دین موضعی دنیاگرایانه دارند و مفهوم و معنای کمال و سعادت، مصداق واقعی آن دو، و راه دستیابی به آن را در امور مادی خلاصه می‎کنند. امّا مکتب‎های غیرمادی و به ویژه مکتب‎های الهی دیدگاهی بس فراتر و گسترده‎تر و والاتر از مظاهری مادی و دنیوی را ارایه می‎کنند.

که قرآن کریم آنرا با واژگان فوز (کامیابی) فلاح (رستگاری) و سعادت (خوشبختی) یاد کرده است. استاد مطهری می‎فرمایند: حکمای الهی می‎گویند واجب الوجود بالذات واجب من جمیع الجهات و الحیثیات است. لهذا واجب الفیاضیه است. از این رو هر کس طالب هر چه باشد، خدا او را مدد می‎کند، چنین نیست که اگر کسی طالب دنیا باشد خدا بفرماید تو گمراه هستی و برخلاف ارشاد و هدایت ما عمل کرده‎ای پس ما تو را تأیید نمی‎کنیم، نه چنین نیست، دنیا طلب هم در دنیا طلبی خویش در حدودی که این سرای اسباب و علل و تمانع و تزاحم امکان می‎دهد مورد تأیید و حمایت الهی است و از بذل و بخشش بی‎دریغ او بهره‎مند می‎گردد. به عبارت دیگر جهان، سرزمین مستعد و مناسبی است برای کاشتن و روئیدن و رشد کردن و درو کردن، بستگی دارد به این که انسان چه بذری برای رشد و پرورش انتخاب کنند و چه محصول بخواهد بدست آورد، هر بذری انتخاب کند همان بذر عیناً در مزرعه مستعد و مناسب این جهان رشد داده می‎شود. بلی یک حمایت مخصوص از برای اهل حقیقت هست که رحمت رحیمیه نامیده می‎شود دنیا طلبان از این رحمت محرومند، زیرا خواهان آن نیستند. ولی رحمت رحمانیة خدا در تمام مردم و در تمام مسیرها علی السویه جریان دارد.

از طرفی انسان در وجودش غریزة آزادی طلبی است و نمی‎خواهد هیچ قید و بندی داشته باشد و این آزادی به گونه‎ای که در آن تعرض به مال و جان انسان‎ها و رواج بی‎بند و باری در جامعه و عدم حاکمیت قانون در نظام‎مندی جوامع بشری موجبات اختلال نظم و آسایش را به دنبال خواهد داشت، چگونه است که بعضی از جوامع بشری حتی اعتقاد به مبدأ و معاد هم ندارند و با توسل به تجارت خود و دیگران و بهره‎جویی از عقل، ‌قانونی را وضع کرده و آنرا به مرحلة اجرا می‎گذارند و با توسل به آن اشخاص را مجازات ویا تشویق می‎کنند و جامعه را به حال خود وانمی‎گذارند ـ با اینکه انسان صلاحیت کافی برای قانون گذاری ندارد چرا که وضع و یا کشف چنین قانونی بر یک انسان شناسی کامل و شناخت جایگاه انسان در جهان هستی است و پر واضح است که انسان هنوز بزرگترین مسأله و مجهول بشریت است بشری که به موجود ناشناخته لقب گرفته است. انسانی که آفت غفلت، خطا و نسیان در وجودش نهفته است پس چگونه خداوند متعال که خالق همة هستی می‎باشد قانون و برنامه‎ای نداشته باشد. بنابراین وقتی که قادر متعال می‎فرماید به حساب همة بندگانش رسیدگی خواهد کرد همه از روی مصلحت و دوست داشتن می‎باشد و ما نباید نسبت به حساب دهی بی‎توجه بوده و از آن اعلام نارضایتی نماییم. چون خداوند می‎فرماید: آنچه را که انجام داده‎اند حاضر می‎یابند و پروردگار تو، به احدی ستم نمی‎کند.

راز آفرینش انسان از دیدگاه فلسفه و عرفان اسلامی چیست؟

یکی از مباحث مهمی که در فلسفه مطرح می‏گردد، مبحث علّت و معلول است که در این بحث تقسیمات مختلفی را برای علّت ذکر می‏کنند؛ از جمله این که علّت یا داخلی است و یا خارجی و منظور از علّت داخلی، علّتی است که با معلول متّحد می‏گردد و در ضمن وجود آن باقی می‏ماند و خود بر دو قسم است:

الف، ماده: نسبت به نوعی که مرکب از ماده و صورت است؛ ب، صورت: نسبت به نوعی که مرکب از ماده و صورت می‏باشد. مادّه حیثیت بالقوه‏ی شی‏ء است و صورت، حیثیت بالفعل آن و منظور از علّت خارجی، علّتی است که وجود آن بیرون از وجود معلول است که خود بر دو قسم است:

1. فاعل: که عبارت است از پدیدآورنده‏ی معلول؛ 2- غایت: چیزی است که معلول به خاطر آن پدید می‏آید. اکنون بحث ما در علّت غائی است. علّت غائی برای هر کار اختیاری ضرورت دارد و

تحقیق در مورد آفرینش

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 28 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

موضوع : آفرینش

فهرست:

مقدمه:

آفرینش از دیدگاه قرآن

آفرینش از دیدگاه نهج البلاغه

آفرینش از دیدگاه فلسفی

آفرینش از دیدگاه بعد اجتماعی

آفرینش از دیدگاه زیست شناسی

آفرینش از دیدگاه تکاملی

آفرینش از دیدگاه قرآن و تکامل

آفرینش از دیدگاه باستان شناسی

نتیجه گیری

منابع

مقدمه:

آن خداوندی که در دل نور ایمان آفرید

در شب تاریـک بنگر مــاه تـابـان آفریـد

با ملائک گفت آن دم آدمی را سجده کن

حلوق لعنت از جهان از بهر شیطان آفرید

تیغ را بر حلق اسماعیل پیــغمـبر نـهاد

بعد از آن از بهر مؤمن عـید قـربان آفرید

حضرت داوود را آهـنگری داده به یاد

مور را ملک سخن از بهر سلیمـان آفریـد

آدم بیچاره را بنگر که بــهر گنــدمی

کرد بیرون از جنت پـیــر دهـقان آفــرید

آن که یوسف را از پدر کـرده جــدا

از برای مصر شورش هم به زندان آفرید

«سرآغاز دین،خداشناسی است؛باور داشتن او،و کمال باور داشتن خدا،شهادت به یگانگی اوست،و کمال توحید اخلاص،و کمال اخلاص،خدا را از صفات مخلوقات جدا کردن است.زیرا هر صفتی نشان می دهد که غیر از موصوف،و هر موصوفی گواه می دهد که غیر از صفت است،سپس کسی که خدا را با صفت مخلوقات تعریف کند او را به چیزی نزدیک کرده،و با نزدیک کردن خدا به چیزی،دو خدا مطرح شده،و با طرح شدن دو خدا،اجزائی برای او تصور نموده و با تصور اجزا برای خدا،او را نشناخته است.و کسی که خدا را نشناسد به سوی او اشاره می کند و هر کس به سوی خدا اشاره کند،او را محدود کرده،به شمارش آورد.و آن کس که بگوید«خدا در چیست؟»او را در چیز دیگری پنداشته است،و کسی که بپرسد«خدا بر روی چه چیزی قرار دارد؟»به تحقیق جایی را خالی از او در نظر گرفته است؟،در صورتی که خدا همواره بوده،و از چیزی به وجود نیامده است.با همه چیز هست،نه اینکه همنشین آنها باشد،و با همه چیز فرق دارد نه اینکه از آنان جدا و بیگانه باشد.انجام دهندة همة کارهاست،بدون حرکت و ابزار و وسیله،بیناست حتی در آن هنگام که پدیده ای وجود نداشت،یگانه و تنهاست،زیرا کسی نبود،تا با او انس گیرد،و یا از فقدانش وحشت کند.»1

آفرینش از دیدگاه قرآن:

بسنم الله الرحمن الرحیم

«اقرا باسم ربک الذی خلق(1)خلق الانسان من علق(2)اقرا و ربک الأکذم(3)الذی علم بالقلم(4)علم الإنسان…

بنام خداوند بخشندة مهربان

ای رسول گرامی برخیز و قرآن را نبام پروردگارت که آفریننده عالم است بر خلق قرائت کن آن خدائی که انسان را از خون بسته(که تحول نطفه است)آفرید بخوان قرآن را بدانکه پروردگار تو کریمترین کریمان عالم است آن خدائیکه بشر را علم نوشتن به قلم آموخت،و به آدم آنچه را نمی دانست به الهام خود تعلیم داد،باز چرا انسان از کفر و طغیان باز نمی ایستد و سرکش و مغرور می شود چون که به غنا و دارائی (ناچیز دنیا)می رسد محققاً بسوی پروردگار باز خواهد گشت،ای رسول،دیدی آن کس را که منع می گرد آن بندة خدا را که به نماز مشغول شد،آیا چه می بینی اگر (آن رسول)به راه راست باشد و خلق را به تقوی و پرهیزکاری امر کند آیا شما مردم به این کس که حق را تکذیب می کند و از او رد می گرداند چرا رأی می دهید،آیا او ندانست که خدا اعمال زشتش را می بیند،اگر او از کفر و ظلم و تکذیبش دست برندارد خدا سوی پیشانیش را به قهر و عشیرة خود بخواهد(نجات او را نتواند)و ما هم زبانیة دوزخ را برگرفتن او می خوانیم ای رسول گرامی چنین نیست که ابوجهل پنداشته تو هیچ از او اطاعت مکن و نماز و سجدة خدا پواز بحق نزیدک شو.»1

آفرینش از دیدگاه نهج البلاغه:

آفرینش جهان:

«خلقت را آغاز کرد،و موجودات را بیافرید بدون نیاز به فکر و اندایشه ای،با استفاده از تجربه ای،پی ان که حرکتی ایجاد کند،و یا تصمیمی مضطرب در او راه داشته باشد.برای پدید آمدن موجودات دقت مناسبی قرار داد و موجودات گوناگون را هماهنگ کرد،و در هر کلام غریزة خاص خودش را قرار داد،وغرایز را همراه آنان گردانید.خدا پیش از آن که موجودات را بیافریند،از تمام جزئیات و جوانب آنها آگاهی می داشت،و حدود و پایان آنها را می دانست،و از اسرار درون و بیرون پدیده ها آشنا بوده،سپس خدای سبحان طبقات فضا را شکافت و اطراف آن را باز کرد،و هوای آسمان و زمین راه یافته را آفرید و در آن آبی روان ساخت،آبی که امواج متلاطم آن شکننده بود،که یکی بر دیگری می نشست،آب را بر بادی طوفانی و شکننده نهاد،و باد را به بازگرداندن آن فرمان داد و به نگهداری آب مسلط ساخت و حد و مرز آن را به خوبی تعیین فرمود فضا در زیر تندباد و آب بر بالای آن در حرکت بود.سپس خدای سبحان طوفانی