تحقیق در مورد آب و هوای آسیا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 2 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

آب و هوای آسیا

به دلیل وسعت زیادی که این قاره دارا می باشد، اقلیم های گوناگونی نیز در آن وجود دارد. تنوع اقلیمی در آسیا از سرمای سخت و خشن قطب شمال، محیط بیابانی گرم و خشک مرکز و جنوب غرب، تا شرایط گرم و مرطوب حاره ای جنوب را شامل می شود.

آسیا حدود 5000 مایل از دایره ی قطبی در شمال تا خط استوا در جنوب کشیده می شود. از شرق تا غرب نیز تقریباً در نیمی از گرداگرد کره ی زمین امتداد می یابد. این سرزمین پهناور انواع بسیار گوناگونی از اقلیم های گوناگون را دربرمی گیرد. آسیا، سردترین، گرم ترین، مرطوب ترین و خشک ترین مکان ها را در روی زمین از آن خود کرده است.

سرزمین های وسیع داخلی آسیا از اقیانوس ها به دور هستند. وجود کوهستان ها و طرز قرار گرفتن آن ها که مانع عبور توده های هوایی می گردند که از سمت اقیانوس ها می وزند، تفاوت اقلیم بین سواحل و نواحی داخلی را در این قاره تشدید می کند. به همین دلیل اقلیم آسیای مرکزی یکی از اقلیم های سخت و افراطی به شمار می رود، چرا که زمستان های آن با توجه به بادهای سردی که از مناطق قطبی می وزد، سرد و طولانی است، از طرفی تابستان های آن نیز در همه جا جز ارتفاعات بسیارگرم و کوتاه می باشد. به جز کوهستان ها، در این منطقه از آسیا بسیار ناچیز است. در نتیجه بیشتر این منطقه بیابانی محسوب می شود.

آسیای شمالی، از نظر اقلیمی با آسیای مرکزی شباهت بسیار زیادی دارد. تنها میزان بارندگی است که از مقدار بیشتری برخوردار می باشد. زمستان های شمال آسیا فوق العاده سرد است، به طوری که سردترین مکان سکونتی جهان در این منطقه، ورخویانسک در سیبری واقع است. برخی اوقات درجه حرارت تا 90 درجه ی فارنهایت زیر صفر کاهش می یابد.

آسیای جنوبی، اقلیم کاملاً متفاوتی را داراست. به جز نواحی کوهستانی بقیه ی این منطقه در سراسر سال گرم است، چنان که در نواحی پست درجه حرارت تا 125 درجه ی فارنهایت می رسد. در این منطقه تابستان و زمستان مطابق آن چه که ما می شناسیم وجود ندارد. در عوض دارای یک فصل بارانی و یک فصل خشک می باشد.

فصل بارانی معمولاً از ژوئن تا اکتبر ادامه دارد. طی این مدت بارش زیادی هر روز اتفاق می افتد. بارندگی های زیادی در این بخش از آسیا نسبت به سایر مناطق جهان صورت می پذیرد. برخی نقاط هند بیش از 450 اینچ بارش را در فصل بارانی دریافت می کنند. فصل های بارانی و خشک توسط بادهایی ایجاد می شوند که به موسمی ها شهرت دارند و از آسیای مرکزی به سمت حاشیه ی جنوبی و شرقی این قاره می وزند. موسمی های زمستانی بادهای خشکی هستند که از روی خشکی های آسیا می وزند. این بادها به دلیل این که از مناطق سرد ( خشکی ها در زمستان سرد می باشند.) سرچشمه می گیرند، سرد و خشک می باشند. موسمی های تابستانی به درون قاره و از اقیانوس ها می وزند، به همین دلیل نیز رطوبت را تا جایی که پیش می روند به درون قاره حمل می نمایند.

فصل بارانی برای میلیون ها نفری که در جنوب و شرق آسیا زندگی می کنند اهمیت بسیاری دارد. فعالیت های کشاورزی در این نواحی بستگی بسیار فراوانی به ریزش باران های موسمی دارد. بدون بارندگی رشد گیاهان متوقف خواهد شدو فعالیت کشاورزی صورت نخواهد گرفت. در این صورت خشکسالی موجب قحطی و گرسنگی هزاران نفر خواهد گردید. گاهی اوقات باران های موسمی به موقع نمی بارد یا با تاخیر روبروست، در این صورت محصولات در زمانی که باید به عمل آیند کاشته نمی شوند. ریزش باران های موسمی گاهی موجب به راه افتادن سیل در این نواحی می شود.

آسیای جنوب غربی نسب به دیگر مناطق بسیار خشک است. تابستان های این قسمت از آسیا طولانی و بسیار گرم است. زمستان ها نسبتاً معتدل تر است. مگر در نواحی داخلی و دور که هوا سردتر خواهد بود. نقاط خاصی از جنوب غرب آسیا زمستان فصل بارندگی است. زمستان فصل رشد گیاهان نیز می باشد، به خاطر این که محصولات در تابستان های گرم و خشک این سرزمین ها قادر به رشد و نمو نمی باشند.

این مطلب هم برای مهدای عزیز

تحقیق در مورد قاره آسیا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

قاره آسیا

در قاره پهناور آسیا با مجموعه متنوعی از نظام های آموزشی مواجه می باشیم که از یک سو برخی به دلیل تطابق بیش تر وضعیت نظام با اهداف از پیش تعیین شده و برخورداری از امکانات، تجهیزات و نیروی انسانی آموزش دیده از وضعیت مطلوب تری برخوردار بوده و از سوی دیگر برخی نیز با ادامه حاکمیت روش های سنتی برنظام آموزشی مدارس از بازدهی لازم برخوردار نبوده و به دلایل عدم تأمین منابع مالی مورد نیاز، عدم برخوداری از امکانات، فرصت ها، تجهیزات و شرایط لازم از آموزشی پویا محروم می باشند. در این پیش گفتار تجزیه و تحلیل نظام آموزشی کشورهای جهان مد نظر نبوده بلکه به نگاهی توصیفی به اطلاعات موجود اکتفا می گردد.

 مقطع آموزش پایه : براساس قوانین مصوب هر یک از کشورهای جهان بخشی از مقطع تحصیلی به عنوان مقطع آموزش پایه تلقی گردیده و کلیه شهروندان مؤظف اندکه پس از احراز شرایط لازم و قانونی ازآموزش قانونی این مقطع برخوردار گردند. دولت ها نیز به نوبه خود مؤظف اند در جهت برخورداری هرچه بیشتر شهروندان از این مقطع تسهیلات لازم را فراهم نموده و به ارائه خدمات به صورت رایگان مبادرت نمایند.مقطع آموزش اجباری در برخی از کشورهای قاره آسیا (26 درصد) من جمله کشورهای ترکیه، سوریه، ویتنام، ایران، امارات متحده عربی و..... تنها شامل مقطع آموزش ابتدایی و در سایر کشورها نیز (48 درصد) این مقطع دو مقطع آموزش ابتدایی و مقدماتی متوسطه را شامل می گردد.در میان کشورهای آسیایی طولانی ترین مقطع آموزش پایه به کشورهای برونئی دارالسلام با 12 سال و کشورهای آذربایجان، ارمنستان، قزاقستان به مدت 11 سال تعلق دارد. کوتاه ترین مقطع آموزش پایه نیز به کشورهایی اختصاص دارد که آموزش در آن مقطع تنها مختص مقطع ابتدایی بوده و حداقل دوره آموزشی 5 سال به طول می انجامد. از جمله کشورهای فوق می توان به کشورهای میانمار، مغولستان، و.یتنام و.....اشاره نمود.

 سن ورود به مقطع آموزش پیش دبستانیی : در میان کشورهای آسیایی کمترین سن ورود به آموزش پیش دبستانیی سن 2 سالگی ( در کشورهای قبرس و اسرائیل(فلسطین اشغالی) و بیش ترین سن ورود به این مقطع سن5 سالگی است که در کشورهای تایلند، اندونزی، ایران و.... مشاهده می گردد. در اکثریت قریب به اتفاق کشورهای قاره آسیا سن ورود به مقطع آموزش پیش دبستانیی 3 سال (48 درصد) و یا 4 سال (34 درصد) می باشد.لازم به ذکر است مقطع آموزش پیش دبستانیی در عمده نظام های آموزشی کشورهای دنیا اجباری نیست.

 مقطع آموزش ابتدایی : پایین ترین سن ورود به مقطع آموزش ابتدایی سن 5 سالگی (در کشورهای، پاکستان، سریلانکا، میانمار) و مسن ترین دانش آموزان شاغل به تحصیل در مقطع ابتدایی نیز در کشورهای فلسطین و اردن به دلیل طولانی بودن آن مقطع با 15 سال سن و کشور یمن با 14 سال سن مشاهده می گردد. طولانی ترین مقطع آموزش ابتدایی (10 سال) در کشورهای فلسطین و اردن مشاهده می گردد.

مقطع آموزش متوسطه : مقاطع آموزش رسمی با توجه به اهمیت مقاطع در نظام آموزشی کشورهای جهان به دو مقطع اصلی آموزش ابتدایی و متوسطه تقسیم می گردد در برخی از کشورهای قاره آسیا (14 درصد) نظام آموزشی تنها به دو مقطع مذکور تقسیم شده و از انشعابات بیشتری برخوردار نمی باشد. به عنوان مثال درکشور آنگوئیلا (دوره ابتدایی 10 سال و مقطع متوسطه4 سال)، یمن (دوره ابتدایی 9 سال و مقطع متوسطه 3 سال ) به طول می انجامد و این درحالی است که در اکثر کشورهای این قاره (86 درصد ) مقطع آموزش متوسطه خود از دو مقطع کوتاه تر با عناوین مقطع مقدماتی متوسطه و مقطع تکمیلی متوسطه متشکل می گردد.کوتاه ترین طول مدت متوسطه در مجموع کشورهای قاره آمریکا در کشور ونزوئلا با طول مدت 2 سال و در کشور السالوادور و برزیل با طول مدت 3 سال و طولانی ترین مقطع متوسطه 8 سال نیز در کشورهای سریلانکا،کویت ودر کشورهای آذربایجان، بنگلادش، ترکمنستان، سنگاپور، هند به مدت (7سال) مشاهده می گردد. طولانی ترین مقطع مقدماتی متوسطه در کشور سریلانکا با 6 سال طول مدت مقطع و کوتاه ترین آن با 2 سال طول مدت مقطع در کشور بوتان مشاهده می گردد. طولانی ترین مقطع تکمیلی متوسطه 4 سال (در کشور های پاکستان، کویت، ایران) و کوتاه ترین مقطع در کشورهای چین، گرجستان، مغولستان، مالدیو و....مشاهده می گردد

دانشمندان با تصویربرداری از اعماق زمین به مدارک جالب توجهی در خصوص وجود اقیانوسی از آب در زیر قاره آسیا پی برده اند.به گزارش خبرگزاری مهر، به گفته دانشمندان این اقیانوس زیر زمینی ابعادی در حدود اقیانوس منجمد شمالی دارد. این کشف جدید برای نخستین بار در جهان نشان داد امکان وجود چنین حوزه های آبی گسترده ای در پوسته های عمیق زمین وجود دارد. این کشف تاریخی از سوی دانشمندان دانشگاه سنت لوئیس و کالیفرنیا در آمریکا صورت گرفته و قرار است جزئیات آن از سوی اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا منتشر شود. بر اساس گزارش لایو ساینس، این دانشمندان بیش از 600 هزار منحنی ترسیم شده به وسیله لرزه نگارها در نقاط مختلف زمین را مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند که در منطقه ای در زیر آسیا جایی که امواج زمینی رو به افول می گذارند، آب سرعت امواج را کاهش می دهدآسیای صغیر، نام کهن بخش آسیایی کشور ترکیه. وجه تسمیه: در منابع مختلف از این منطقه با نام آناطولی، بلاد روم، رومیه‌الصُّغری، روم شرقی (بیزانس = بوزنطیه) یاد شده است. آسیای صغیر نامی است که یونانیان به بخش آسیایی کشور ترکیة کنونی داده بودند. دربارة واژة آسیا نظرهای مختلفی ابراز شده است. در روزگاران کهن ولژة آسیا را مأخوذ از نام آسیه همسر و مادر پرومتئوس و یا از نام آسییس فرزند کوتیس می‌دانستند. برخی این واژه را مأخوذ از واژة مشابه عبری به معنای «سرزمین مرکزی» و یا «سرزمین حاشیه‌ای» دانسته و یا آن را مشتق از کلمة آشوری «آسو» به معنای مشرق پنداشته‌اند (پاولی، ذیل Asia Minor). یونانیان شبه‌جزیرة آناتولی را آسِوْس یا آسیا می‌نامیدند. بعدها پس از آشنایی با قارة بزرگ آسیا، شبه‌جزیرة آناطولی، آسیای صغیر یا آسیای کوچک نامیده شد. واژة آناتولی که در ترکیه آن را «آنادولو» تلفظ می‌کنند از ریشة یونانی «آناتوله» به معنای مشرق یا خاستگاه خورشید آمده است. آناتولی که در منابع اسلامی از آن به عنوان الناطلوس (ابن‌‌خردادبه، 107)، الناطلیق (قدامه‌بن جعفر، 257) ناطلیق (حدودالعالم، 184) و ناطوس (ابن‌خلدون، 1/137) یاد شده به معنی خاور است. آناتولی بزرگ‌ترین ناحیة روم یا بلادالروم نیز یاد شده است. این نامی است که مسلمانان به ممالک مسیحی روم شرقی یا بیزانس اطلاق می‌کردند. سرزمینهای آسیای صغیر که در سدة 5ق/11م با استیلای سلجوقیان در زمرة کشورهای اسلامی درآمد، بعدها از سوی اعراب روم نامیده شد. جغرافیا: حدود و موقع جغرافیایی: حدود جغرافیایی آسیای صغیر در طول تاریخ به تدریج شکل گرفته است و با توجه به واژه‌های آناتولی، روم شرقی، بیزانس و یا ممالک روم می‌توان گفت که در ادوار مختلف گسترش متفاوتی داشته است. در دورة بیزانسی آناتولی یک بخش نظامی در غرب شبه‌جزیرة آسیای صغیر بود و به عبارتی به حوزه‌های اداری قونیه و عموریه هم اطلاق می‌شد. اصطخری (ص 7) حدود مملکت روم را از غرب و جنوب، دریای محیط، از شمال، اعمال چین و از شرق، دیار اسلام دانسته است. به روایت حدودالعالم (184) ناحیت روم از 14 ناحیه تشکیل شده بود، که 3 ناحیه در مغرب قسطنطنیه یعنی در بخش آسیایی قرار داشت. حمدالله مستوفی (ص 94) مملکت روم را بالغ بر 60 شهر دانسته که حدود آن تا ولایات گرجستان و ارمن و سیس و شام و بحر روم پیوسته است. در اوایل دورة عثمانی آناتولی به ایلتهای واقع در بخش آسیایی گفته می‌شد که نواحی شمالی و غربی شبه‌جزیره را به همراه سرزمینهای ارمنستان و بین‌النهرین علیای آن روزی در بر می‌گرفت، لیکن در منابع جغرافیایی نظیر «علوم زمین» هارمز که به کشورشناسی علمی می‌پردازند آسیای صغیر (آناتولی و ارمنستان) عبارت از سرزمین آناتولی یعنی بخش آسیای ترکیه و بخشی از ارمنستان است که مرزهای سیاسی کنونی ترکیه آن را از کشورهای همجوار جدا کرده‌اند. از نظر ترکها آناطولی آن بخش از قلمرو کشورشان است که در شرق تنگه‌های بوسفور و داددانل قرار دارد و فلات ارمنستان را نیز در بر می‌گیرد. حدود جغرافیایی و قلمرو فضایی آسیای صغیر با آناتولی بیشتر قابل تطبیق است تا با روم شرقی یا بیزانس، زیرا آسیای صغیر و آناتولی مفهوم مکانی و جغرافیایی دارند، در حالی که نامهای روم شرقی، بیزانس و یا رومیه‌الصغری دارای مفهوم سیاسی‌اند و به قدرتهایی گفته می‌شد که بر تمام یا بخشی از این قلمروهای جغرافیایی حکومت داشتند. آسیای صغیر بین ْ36 تا ْ42 عرض شمالی و ْ26 تا ْ45 طول شرقی قرار گرفته است. بزرگ‌ترین طول آن از کنارة دریای اژه تا مرز شرقی حدود 1800 کمـ و بزرگترین عرض آن از سواحل دریای سیاه تا مدیترانه حدود 700 کمـ است. آسیای صغیر امروز با 576/756 کمـ 2 مساحت، بخش اعظم (حدود 97 %) خاک ترکیه را که 587/780 کمـ 2 و.سعت دارد، شامل می‌شود. این شبه‌جزیره را دریاهای سیاه و مرمر از شمال، دریای اژه از غرب و مدیترانه از جنوب در بر گرفته‌اند. تنگه‌های بوسفور و داردانل و دریای مرمره آن را از بخش اروپایی ترکیه و و بدین ترتیب از اروپا جدا می‌کنند. مرزهای خشکی آن از مشرق به ایران، از شمال شرق به جمهوریهای ارمنستان و گرجستان شوروی و از جنوب به کشورهای عراق و سوریه محدود می‌شود. یک چنین موقع جغرافیایی از یک طرف بر شرایط محیط طبیعی نظیر آب و هوا، پوشش گیاهی و شبکة آبها اثر گذاشته، از طرف دیگر در شکل‌گیری سیمای زیستی و چشم‌انداز معیشتی مانند نوع مساکن، اشکال فعالیتهای اقتصادی، پراکندگی جوامع روستایی و شهری، شبکة ارتباطات، ساخت اجتماعی و حتی آمیزشهای قومی و فرهنگی مؤثر افتاده است. به دلیل چنین موقعیتی آسیای صغیر محل برخورد فرهنگ قدیمی و پربار مشرق زمین با فرهنگ قدیم و جدید اروپایی نیز می‌باشد. اثرات این برخورد فرهنگی در آمیزشهای قومی، زبانی، دینی، مذهبی و هنری به خوبی نمایان است. نقش ارتباطی حاصل از این موقع جغرافیایی موجب شده است که آسیای صغیر سرزمین گذرگاه نیز نامیده شود. ناهمواریها: شبه‌جزیرة آسیای صغیر روزگاری به اروپا متصل بوده است، لیکن در دوران چهارم زمین‌شناسی به دنبال ایجاد شکستی در دریای اژه و پر شدن درة رودخانه‌های بوسفور و داردانل، ارتباط آن با اروپا قطع شده است. بخشهای شمالی و جنوبی آسیای صغیر را چشم‌اندازهای کوهستانی تشکیل می‌دهند. بلندی ارتفاعات از غرب به شرق افزایش می‌یابد و در تبعیت از همین شکل ناهمواریها، جهت جریان برخی از نظر ساختمان و ناهمواریها به 4 بخش تقسیم می‌شود: بخش چین‌خوردگی شمالی، تودة مرکزی یا فلات داخلی آسیای صغیر (آناتولی)، بخش چین‌خوردگی جنوبی، و بالاخره ادامة سپر عربستان (گودرزی‌نژاد، 9). شبه‌جزیرة آسیای صغیر را 2 رشتة کوهستان چین‌خورده از شمال و جنوب در بر گرغته‌اند. در شمال کوههای پونتوس که امتداد غربی آن کوههای بیتینی (بیتینیا) نامیده می‌شوند و در جنوب کوههای توروس چین‌خوردگیهای کوهستانی را تشکیل می‌دهند. امتداد شمال شرقی کوههای توروس که به فلات ارمنستان ختم می‌شود، آنتی‌توروس نامیده می‌شود. ارتفاع بسیاری از قلل این کوهها به بیش از 000‘3 متر می‌رسد. کوههای ارارات در شمال شرقی آسیای صغیر و هم‌مرز با ایران و ارمنستان شوروی قرار دارند. این کوهها به زبان ارمنی ماسیس و به ترکی آغری‌داغ خوانده می‌شوند و دارای 2 قله به نام آرارات بزرگ به ارتفاع 156‘5 متر و آرارات کوچک به ارتفاع 914‘3 متر می‌باشند. در منابع اسلامی از این 2 کوه به نام الحارث و الحُوَیرِث یاد شده است (قدامه‌بن جعفر، 232). در نواحی پیرامونی شمال و جنوب آسیای صغیر زمینهای پست و جلگه‌ای قرار دارند. در کناره‌های دریای سیاه عرض جلگه‌های ساحلی کم است و فقط در مصب رودخانه‌های قزل‌ایرماق و یَشیل ایرماق وسعت پیدا می‌کند، در حالی که در سواحل جنوبی به‌ویژه در بخشهای ساحلی خلیجهای انطالیه و اسکندرون اراضی جلگه‌ای وسیع و حاصلخیزی وجود دارند، که جلگة معروف چوکوروا با شهرهای ادنه و مَرسین و طَرسوس، از آن جمله است. فلات داخلی آناطولی چشم‌انداز یکدستی ندارد. ارتفاع متوسط آن از 800 متر در غرب تا 200‘1 متر در شرق افزایش می‌یابد. فلات مرکزی به حوضه‌های داخلی متعددی تقسیم می‌شود. شهر آنکارا نیز در یکی از همین حوضه‌های داخلی قرار گرفته است. بخشی از سطح فلات داخلی آسیای صغیر را دریاچه‌های نمک می‌پوشانند. این دریاچه‌ها بقایای دریای نسبتاً وسیعی هستند که در گذشته اینجا را می‌پوشانده است. مهمترین این دریاچه‌ها عبارتند از توزگولو یا دریاچة نمک که شوری آب آن به 32 % می‌رسد و همچنین دریاچه‌های آق‌شهر، و بِی‌شهر و آغریدیر که همگی دارای آب‌شور هستند. بخش جنوب شرقی ترکیة امروزی سرزمینی است که ارتفاع آن در مقایسه با نواحی کوهستانی ناچیز است. مرز طبیعی این تودة مقاوم را خطی که از انطاکیه، دیاربکر و سورث می‌گذرد با بخش کوهستانی شمالی مشخص می‌کند. آب و هوا: آب و هوای آسیای صغیر به دلیل موقغ جغرافیایی و وضع ناهمواریها بسیار متنوع است. فلات داخلی آن که توسط کوههای حاشیه‌ای احاطه شده است اقلیم قاره‌ای دارد. تابستانهای آن گرم و خشک و زمستانهای آن سرد است. میزان بارش و ریزش برف زمستانی در فلات داخلی به تبعیت از ارتفاع و از غرب به شرق افزایش می‌یابد و به همین نسبت میانگینهای دمای سالانه و ماهانه نیز در جهات فوق کاهش می‌یابند. سواحل دریای سیاه پرباران‌ترین نواحی آسیای صغیر است. دمای آن نیز از اعتدال خاصی برخوردار است و میانگین آن در طول ساحل از غرب به شرق افزایش می‌یابد. حداکثر بارش در فصل زمستان است، لیکن تابستانها نیز کاملاً خشک نیست. به دلیل جهت شمال غربی بادها دامنه‌های رو به شمال شرق مانند سامسون دارند. به‌طور کلی آب و هوای سواحل دریای سیاه ملایم و مرطوب دریایی است و دامنة تفییرات میانگینهای دمای زمستانی و تابستانی زیاد نیست. کناره‌های دریایی اژه و مدیترانه آب و هوای نوع مدیترانه‌ای دارند، که تابستانهای خشک و نسبتاً طولانی با حداکثر بارش در زمستان از خصوصیّات آن است. سواجل جنوبی به‌ویژه در نواحی جلگه‌ای تابستان گرمی دارند. در فصول زمستان و بهار بادهای سرد فرودی تعدیل هوا را موجب می‌شوند.

جدول آمار اقلیمی ایستگاههای مختلف در آسیای صغیرنام ایستگاه میانگین دمای سالانهسانتی‌گراد میانگین دمای ماه دی (ژانویه) سانتی‌گراد میانگین دمای ماه مرداد (اوت)سانتی‌گراد بارش سالانهمیلی‌مترآنکاراارزروم

تحقیق درباره قاره آسیا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

قاره آسیا

آسیا کهنترین و پهناورترین قاره جهان است که مساحت آن ۴۳،۴ میلیون کیلومتر مربع بوده و جمعیت این قاره حداقل ۳،۳ ملیارد نفر است. بزرگ‌ترین و پرشمارترین کشورهای جهان در این قاره اند. آسیا به همراه اروپا خشکی بزرگ اوراسیا را می‌سازند. این قاره از شمال به اقیانوس منجمد شمالی، از جنوب به اقیانوس هند، از شرق به اقیانوس آرام و از غرب به دریای مدیترانه و بخش میانی روسیه مرزبندی شده است.

جغرافیا

آسیا را از اروپا کوههای اورال و دریاچه‌های خزر، سیاه و ازوف جدا می‌نمایند، مرز بین آسیا و افریقا همانا کانال سوئز بوده، آمریکای شمالی را از آسیا تنگه برینگ جدا می‌سازد. آسیا در بین دو دریای بزرگ یخ بسته شمال و هند موقعیت دارد. بلندترین قلۀ جهان اورست به ارتفاع ۸٬۸۴۸ متر و گودترین دریاچه‌ای دنیا آمور به عمق ۱٬۶۲۰ متر نیز در قاره آسیا قرار دارند.

۴/۳ قاره آسیا را کوههای بلند و تپه‌ها تشکیل می‌دهند، بلندترین رشته‌کوه‌های این قاره عبارت اند از هیمالیا، قراقروم، پامیر، تیانشان، هندوکش، قفقاز بزرگ، و التای. همچنین سلسله کوههنسبتاً کمتر در این قاره واقع بوده که مهم‌ترین آنها را رشته‌کوههای تبت، ایران، ارمنستان، و آسیای صغیر تشکیل می‌دهند. قاره آسیا در کنار اروپا می باشد. بیشتر جمعیت آسیا را چین وهند تشکیل می دهد.فلات های اسیا از غرب به شرق عبارت‌اند از اناتولی ایران تبت و مغولستان ناهمواریهای اسیا 1 فلاتها:شامل فلاتهای بلند با ارتفاع زیاد و فلاتهای کم ارتفاع قدیمی 2 سرزمینهای پهناور و پست جلگه ای در شمال و جنوب اسیا 3 سرزمین های دارای کوه های اتش فشانی'''

اطلاعات آماری

مساحت: ۴۳،۴ میلیون کیلومتر مربع (همراه جزایر).

تعداد کشورهای آسیا: ۴۸ کشور مستقل و همچنان مستعمره پرتغال و انگلیس نیز وجود دارند.

ارتفاع متوسط از سطح دریا: ۹۶۰ متر.

بلندترین نقطه: اورست ۸٬۸۴۸ متر.

گودترین نقطه جهان: دریاچه مرده (بحرالمیت) به عمق 200 متر پایینتر از سطح دریا.

متراکم‌ترین نقطه زمین از نظر جمعیت جزیره جاوه در کشور اندونزی است.الگو:کتاب جغرافی سال دوم راهنمایی

جمعیت قاره آسیا حدود یک سوم جهان را در بر می گیرد.

فهرست کشورها بر اساس تراکم جمعیت

کشور

تراکم

منطقه

جمعیت

(ک.م-۲)

(ک.م۲)

(۲۰۰۲-۰۷-۰۱ تقریبی.)

ماکائو

۱۸,۰۰۰

۲۵

۴۶۱,۸۳۳

هنگ کنگ

۶,۶۸۸

۱,۰۹۲

۷,۳۰۳,۳۳۴

سنگاپور

۶,۴۳۰

۶۹۳

۴,۴۵۲,۷۳۲

مالدیو

۱,۰۷۰

۳۰۰

۳۲۰,۱۶۵

بحرین

۹۸۷

۶۶۵

۶۵۶,۳۹۷

بنگلادش

۹۲۶

۱۴۴,۰۰۰

۱۳۳,۳۷۶,۶۸۴

جمهوری‌های چین (تایوان, کوئموی, ماتسو)

۶۲۷

۳۵,۹۸۰

۲۲,۵۴۸,۰۰۹

سرزمین‌های فلسطینی

۶,۲۲۰

۳,۳۸۹,۵۷۸

کره جنوبی

۴۹۱

۹۸,۴۸۰

۴۸,۳۲۴,۰۰۰

لبنان

۳۵۴

۱۰,۴۰۰

۳,۶۷۷,۷۸۰

ژاپن

۳۳۶

۳۷۷,۸۳۵

۱۲۶,۹۷۴,۶۲۸

هند

۳۱۸

۳,۲۸۷,۵۹۰

۱,۰۴۵,۸۴۵,۲۲۶

سری‌لانکا

۲۹۸

۶۵,۶۱۰

۱۹,۵۷۶,۷۸۳

اسرائیل

۲۹۰

۲۰,۷۷۰

۶,۰۲۹,۵۲۹

فیلیپین

۲۸۲

۳۰۰,۰۰۰

۸۴,۵۲۵,۶۳۹

ویتنام

۲۴۶

۳۲۹,۵۶۰

۸۱,۰۹۸,۴۱۶

کره شمالی

۱۸۴

۱۲۰,۵۴۰

۲۲,۲۲۴,۱۹۵

نپال

۱۸۴

۱۴۰,۸۰۰

۲۵,۸۷۳,۹۱۷

پاکستان

۱۸۴

۸۰۳,۹۴۰

۱۴۷,۶۶۳,۴۲۹

جمهوری خلق چین (سرزمین چین)

۱۳۴

۹,۵۹۶,۹۶۰

۱,۲۸۴,۳۰۳,۷۰۵

تایلند

۱۲۱

۵۱۴,۰۰۰

۶۲,۳۵۴,۴۰۲

اندونزی

۱۲۱

۱,۹۱۹,۴۴۰

۲۳۱,۳۲۸,۰۹۲

کویت

۱۱۸

۱۷,۸۲۰

۲,۱۱۱,۵۶۱

ارمنستان

۱۱۲

۲۹,۸۰۰

۳,۳۳۰,۰۹۹

سوریه

۹۳

۱۸۵,۱۸۰

۱۷,۱۵۵,۸۱۴

آذربایجان

۹۰

۸۶,۶۰۰

۷,۷۹۸,۴۹۷

ترکیه

۸۶

۷۸۰,۵۸۰

۶۷,۳۰۸,۹۲۸

گرجستان

۷۱

۶۹,۷۰۰

۴,۹۶۰,۹۵۱

کامبوج

۷۱

۱۸۱,۰۴۰

۱۲,۷۷۵,۳۲۴

مصر

۷۱

۱,۰۰۱,۴۵۰

۷۰,۷۱۲,۳۴۵

آسیا 30 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 29

آسیا (قاره)

آسیا، وسیع‌ترین و پرجمعیّت‌ترین قارّة زمین، با وسعتی قریب 44 میلیون کمـ 2، یعنی ـ از کل سطح زمین و بیش از722‘2 میلیون نفر جمعیت (1982م)، واقع در نیمکرة شمالی، از نزدیکی خط استوا تا نزدیکی قطب شمال؛ شمالی‌ترین حد این قاره، شبه‌جزیره تایمیر با ْ77 و َ40 عرض در اقیانوس منجمد شمالی و جنوبی‌ترین نقطة آن، رأس شبه‌جزیرة مالاکا با ْ1 و َ16 عرض شمالی در نزدیکی خط استوا واقع است (نیف، 211).

وجه تسمیه: منشأ نام آسیا به درستی معلوم نیست. بنا به روایت هرودوت (د ح 425ق م)، یونانیان تصور می‌کردند آسیا براساس نام پرومته نامگذاری شده است. در مقابل ایشان، لیدپاییها معتقد بودند نام آسیا از نام آسیس ، پسر کوتیس ، گرفته شده است (همو، 285). متأخرین نام آسیا را مأخوذ از کلمة آسوری یا فنیقیِ آشو یا آسو به معنای طلوع آفتاب و سرزمین واقع در شرق می‌دانند. در مقابل این لفظ، در همین زبانها، لفظ ارب ، به معنای غروب آفتاب وجود دارد که از آن نام اروپا (اعتمادالسلطنه، 64)، و عربستان (برونینگ، 9) منشأ گرفته است.

بخش اوّل ـ سیمای طبیعی

موقع جغرافیایی: آسیا از نظر اشکال گوناگون زمین و آب و هوا، متنوع‌ترین خشکی بزرگ زمین است و از دیدگاه ارتباط با سایر قاره‌ها دارای موقعیت ممتازی است. در جنوب غربی، اگرچه تعلق عربستان به قارة آسیا از لحاظ ساختمان طبیعی مورد تردید است، اما به لحاظ همبستگیهای فرهنگی، دریای سرخ و کانال سوئز را می‌توان مرز آسیا با آفریقا دانست (برونینگ، 10). مرز آسیا با اروپا نسبتاً مشخص‌تر است. مرز سنتی و قدیمی این دو قاره، کوههای اورال و دنبالة شمالی آن، جزیره نوایازملیا (ارض جدید) است. البته، این مرز را نمی‌توان حدی شاخص بین دو قاره به شمار آورد. در همین زمینه، لفظ اوراسیا نشان می‌دهد که اروپا تنها شبه‌جزیره‌ای از آسیای بزرگ است (نیف، 211). بخش جنوبی مرز آسیا و اروپا، یعنی تنگة داردانل و بوسفر و نیز دریای مرمره، به واسطة پیوندهای تاریخی ـ فرهنگی مشخص‌تر است (برونینگ، 10). آسیا از طرف شمال شرقی تقریباً به سواحل آمریکای شمالی می‌رسد و تنگة باریک و کم‌عرض برینگ به عرض 85 کمـ ، این دو قاره را از یکدیگر جدا می‌سازد. در آسیای جنوب شرقی، مرز طبیعی و همچنین فرهنگی را می‌توان جزایر سوندا و هالماهرا به شمار آورد، زیرا گینة نو بر روی لبة فرو رفتة قارة استرالیا قرار دارد و سکنة بومی آن از نظر نژادی و فرهنگی با سکنه عمدتاً مالائیایی این جزایر تفاوت دارند (همانجا).

زمین‌شناسی و اشکال ناهمواری: شالودة زمین‌شناسی آسیا را 3 عنصر ساختاری گوناگون تشکیل می‌دهد. در شمال، شرق و بخشهای مرکزی، توده‌های قدیمی مختلف، هستة اصلی قاره را می‌سازند که در زیر آنها، سیبری میانی (خشکی آنگارا ) به عنوان اولین آنها شناخته شده و بزرگترین ناحیه را نیز در بر می‌گیرد (نیف، 211؛ شاباد، 10-11). در مقابل این خشکی، در جنوب، توده‌های چین‌خوردة هند و شبه‌جزیرة عربستان، یعنی قسمتهایی از خشکی قدیمی گوندوانا قرار دارند (بلنک 55؛ بومن، 20-23)، در میان این دو قسمت، کمربندی گسترده از رشته‌کوههای جوانتر مربوط به آخر مزوزوئیک که در دوران سوم چین‌خورده‌اند، قرار گرفته است (بلنک،66 به بعد). در حالی که در دوره‌های اولیه زمین، توده‌های سخت و یخ بسته شمالی به واسطه کوه‌زایی به یکدیگر می‌پیوستند و هسته خشکی آسیا را می‌ساختند، در دوره ژوراسیک، قاره بزرگ جنوبی گوندوانا - که هند، عربستان، آفریقا و استرالیا را در بر می‌گرفت ـ درهم شکسته شد و قسمتهای قاره‌ای امروزی پدید آمدند (نیف، 212؛ اشمیدر، 10-11). فشار حاصل از نشست توده‌های رسوبی ژئوسنکلینال تتیس در دوران سوم، در چین‌خوردگیهای شدید امروزی که از قفقاز تا آسیای جنوب شرقی امتداد دارند، اهمیت تعیین کننده‌ای داشته است (گروسه، 5؛ بومون 20).

آسیای شمالی و جنوبی در ابتدا به واسطه این روند تکتونیک، به صورت یک قاره مجزا درآمد. بخشی از مناطقی که پیشتر چین‌خورده بودند، به قطعات چندی تقسیم شدند و به صورت جزایر و سکّوهایی درآمدند و با اصولاً به شکل پدیده‌هایی وسیع بالا آمدند یا فرو رفتند. البته، در این میان، توده‌های آتش‌فشانی از اعماق زیاد زمین فعالیت داشتند و با آتش‌فشانهای سطحی که امروزه هنوز فعال هستند، در ارتباط بوده‌اند. کوه‌زاییها به مرحله پایانی این چنین‌خوردگیها مربوط بوده و عمدتاً در پلیوس آغاز شده‌اند (برونینگ، 13). درنتیجه، به سبب این کوه‌زاییها، آسیای جنوبی، خاورمیانه خشک و گرم، آسیای مرکزی با زمستانهای خشک و سرد و قسمتهای حاره و موسمی آسیای جنوب شرقی از یکدیگر مجزا شدند (بلنک، 55). امروزه، همان‌گونه که زلزه‌های متعدد نشان می‌دهند، روند کوه‌زایی در آسیا هنوز ادامه دارد (نیف، 213). کوههای چین‌خورده جوان که در قاره آسیا به‌طور کلی از غرب به شرق کشیده شده‌اند، تکیه‌گاه واقعی این واقعی به شمار می‌آیند. این کوهها در غرب و بیشتر در آسیای مرکزی، دشتها و جلگه‌های مرتفعی را تشکیل می‌دهند که مهمترین عنصر ساختار سطحی زمین در آسیا هستند. این‌گونه اشکال، جلگه‌های متفاوتی از فلات تبت با ارتفاع را تشکیل می‌دهند که مهمترین عنصر ساختار و سطحی زمین در آسیا هستند. این‌گونه اشکال، جلگه‌های متفاوتی از فلات تبت با ارتفاع متوسط 000‘4 متر از سطح دریا تا چاله تورفان را که پایینتر از سطح دریا قرار گرفته است در بر می‌گیرند (ایست، 2).

خشکیهای سکو مانند، عنصر دیگری از ساختار اشکال سطحی در آسیا به شمار می‌روند که در حاشیه کوههای چین‌خورده و جلگه‌های مرتفع قرار دارند. نمونه‌های مشخص آنها عبارتند از سکوی عربستان، سیبری و هند (برونینگ، 13). در کنار این اشکال، دشتهای پست واقع در حاشیه که از نظر ساختار متفاوت هستند و به ولسطه عبور رودخانه‌های بزرگ قطع می‌شوند، چشم‌اندازهای ویپه‌ای برای درپایی و توسعه فرهنگهای انسانی و فضای زیستی برای نیمی از جمعیت جهان فراهم آورده‌اند. این نواحی، پیش از همه عبارتند از دشتهای دجله و فرات، سند، گنگ و براهماپوترا که از دوران باستان دارای اهمیت بوده‌اند، و دشتهای رودخانه‌ای واقع در آسیای جنوب شرقی و آسیای جنوبی و همچنین دشتهای وسیع سیبری زمین‌شناسی و اشکال سطحی زمین نقش تعیین کننده‌ای به عهده دارد (لومون، 25). بیش از هرجا، در جزایر ژاپن و آسیای جنوب شرقی، چشم‌اندازهای خاص آتش‌فشانی همراه با قلل خاموش یا فعال وجود دارند. فعالیت این آتش‌فشانها، معمولاً با زلزله‌های دریایی و خشکی که صرفاً به علل تکتونیکی روی می‌دهند، همراه است و غالباً برای سکنه آنها خساراتی به بار می‌آورد (نیف، 213؛ و آن، 13-17).

در آسیا، اشکال گوناگون ساحلی نیز، چه از نظر نحوه تشکیل و چه از نظر اهمیت، بسیار متنوعند (بلنک، 77-78؛ سینگ، 11-13؛ ایست، 450-451). براساس چنین ویژگیهایی، آسیا از لحاظ توده‌های کوهستانی و رشته‌کوههای منشعب از آنها در میان قاره‌ها منحصر به فرد است. تفاوتهای شدید از نظر اشکال پستی و بلندی یعنی وجود سرزمینهای پست جلگه‌ای

تحقیق درباره قاره آسیا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

قاره آسیا

آسیا کهنترین و پهناورترین قاره جهان است که مساحت آن ۴۳،۴ میلیون کیلومتر مربع بوده و جمعیت این قاره حداقل ۳،۳ ملیارد نفر است. بزرگ‌ترین و پرشمارترین کشورهای جهان در این قاره اند. آسیا به همراه اروپا خشکی بزرگ اوراسیا را می‌سازند. این قاره از شمال به اقیانوس منجمد شمالی، از جنوب به اقیانوس هند، از شرق به اقیانوس آرام و از غرب به دریای مدیترانه و بخش میانی روسیه مرزبندی شده است.

جغرافیا

آسیا را از اروپا کوههای اورال و دریاچه‌های خزر، سیاه و ازوف جدا می‌نمایند، مرز بین آسیا و افریقا همانا کانال سوئز بوده، آمریکای شمالی را از آسیا تنگه برینگ جدا می‌سازد. آسیا در بین دو دریای بزرگ یخ بسته شمال و هند موقعیت دارد. بلندترین قلۀ جهان اورست به ارتفاع ۸٬۸۴۸ متر و گودترین دریاچه‌ای دنیا آمور به عمق ۱٬۶۲۰ متر نیز در قاره آسیا قرار دارند.

۴/۳ قاره آسیا را کوههای بلند و تپه‌ها تشکیل می‌دهند، بلندترین رشته‌کوه‌های این قاره عبارت اند از هیمالیا، قراقروم، پامیر، تیانشان، هندوکش، قفقاز بزرگ، و التای. همچنین سلسله کوههنسبتاً کمتر در این قاره واقع بوده که مهم‌ترین آنها را رشته‌کوههای تبت، ایران، ارمنستان، و آسیای صغیر تشکیل می‌دهند. قاره آسیا در کنار اروپا می باشد. بیشتر جمعیت آسیا را چین وهند تشکیل می دهد.فلات های اسیا از غرب به شرق عبارت‌اند از اناتولی ایران تبت و مغولستان ناهمواریهای اسیا 1 فلاتها:شامل فلاتهای بلند با ارتفاع زیاد و فلاتهای کم ارتفاع قدیمی 2 سرزمینهای پهناور و پست جلگه ای در شمال و جنوب اسیا 3 سرزمین های دارای کوه های اتش فشانی'''

اطلاعات آماری

مساحت: ۴۳،۴ میلیون کیلومتر مربع (همراه جزایر).

تعداد کشورهای آسیا: ۴۸ کشور مستقل و همچنان مستعمره پرتغال و انگلیس نیز وجود دارند.

ارتفاع متوسط از سطح دریا: ۹۶۰ متر.

بلندترین نقطه: اورست ۸٬۸۴۸ متر.

گودترین نقطه جهان: دریاچه مرده (بحرالمیت) به عمق 200 متر پایینتر از سطح دریا.

متراکم‌ترین نقطه زمین از نظر جمعیت جزیره جاوه در کشور اندونزی است.الگو:کتاب جغرافی سال دوم راهنمایی

جمعیت قاره آسیا حدود یک سوم جهان را در بر می گیرد.

فهرست کشورها بر اساس تراکم جمعیت

کشور

تراکم

منطقه

جمعیت

(ک.م-۲)

(ک.م۲)

(۲۰۰۲-۰۷-۰۱ تقریبی.)

ماکائو

۱۸,۰۰۰

۲۵

۴۶۱,۸۳۳

هنگ کنگ

۶,۶۸۸

۱,۰۹۲

۷,۳۰۳,۳۳۴

سنگاپور

۶,۴۳۰

۶۹۳

۴,۴۵۲,۷۳۲

مالدیو

۱,۰۷۰

۳۰۰

۳۲۰,۱۶۵

بحرین

۹۸۷

۶۶۵

۶۵۶,۳۹۷

بنگلادش

۹۲۶

۱۴۴,۰۰۰

۱۳۳,۳۷۶,۶۸۴

جمهوری‌های چین (تایوان, کوئموی, ماتسو)

۶۲۷

۳۵,۹۸۰

۲۲,۵۴۸,۰۰۹

سرزمین‌های فلسطینی

۶,۲۲۰

۳,۳۸۹,۵۷۸

کره جنوبی

۴۹۱

۹۸,۴۸۰

۴۸,۳۲۴,۰۰۰

لبنان

۳۵۴

۱۰,۴۰۰

۳,۶۷۷,۷۸۰

ژاپن

۳۳۶

۳۷۷,۸۳۵

۱۲۶,۹۷۴,۶۲۸

هند

۳۱۸

۳,۲۸۷,۵۹۰

۱,۰۴۵,۸۴۵,۲۲۶

سری‌لانکا

۲۹۸

۶۵,۶۱۰

۱۹,۵۷۶,۷۸۳

اسرائیل

۲۹۰

۲۰,۷۷۰

۶,۰۲۹,۵۲۹

فیلیپین

۲۸۲

۳۰۰,۰۰۰

۸۴,۵۲۵,۶۳۹

ویتنام

۲۴۶

۳۲۹,۵۶۰

۸۱,۰۹۸,۴۱۶

کره شمالی

۱۸۴

۱۲۰,۵۴۰

۲۲,۲۲۴,۱۹۵

نپال

۱۸۴

۱۴۰,۸۰۰

۲۵,۸۷۳,۹۱۷

پاکستان

۱۸۴

۸۰۳,۹۴۰

۱۴۷,۶۶۳,۴۲۹

جمهوری خلق چین (سرزمین چین)

۱۳۴

۹,۵۹۶,۹۶۰

۱,۲۸۴,۳۰۳,۷۰۵

تایلند

۱۲۱

۵۱۴,۰۰۰

۶۲,۳۵۴,۴۰۲

اندونزی

۱۲۱

۱,۹۱۹,۴۴۰

۲۳۱,۳۲۸,۰۹۲

کویت

۱۱۸

۱۷,۸۲۰

۲,۱۱۱,۵۶۱

ارمنستان

۱۱۲

۲۹,۸۰۰

۳,۳۳۰,۰۹۹

سوریه

۹۳

۱۸۵,۱۸۰

۱۷,۱۵۵,۸۱۴

آذربایجان

۹۰

۸۶,۶۰۰

۷,۷۹۸,۴۹۷

ترکیه

۸۶

۷۸۰,۵۸۰

۶۷,۳۰۸,۹۲۸

گرجستان

۷۱

۶۹,۷۰۰

۴,۹۶۰,۹۵۱

کامبوج

۷۱

۱۸۱,۰۴۰

۱۲,۷۷۵,۳۲۴

مصر

۷۱

۱,۰۰۱,۴۵۰

۷۰,۷۱۲,۳۴۵