تحقیق درباره سیستم حرارت مرکزی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 39

سیستم حرارت مرکزی

اساس کار سیستم حرارت مرکزی بر این است که حرارت از یک منبع انرژی به قسمتهای مختلف ساختمان انتقال می یابد. برای انتقال حرارت وجود سیال واسطه ای چون آب، بخار، هوا و روغن لازم است که ناقل حرارت بین منبع انرژی و دستگاههای گرم کننده باشد.

سیال با دریافت حرارت از منبع انرژی حرارتش بالا می رود و در تبادل کننده، گرمای خود را به محل (اطاق و سایر قسمت ها) میدهد و سرد می شود و مجدداً برای کسب حرارت به منبع برمیگردد. سیستم های مختلف حرارت مرکزی عبارتند از:

حرارت مرکزی با آب (گرم – داغ)، حرارت مرکزی با بخار، تهویة گرم، تهویة مطبوع و حرارت مرکزی تشعشعی:

انواع مختلف حرارت مرکزی با آب که متداول ترین نوع حرارت مرکزی است و همچنین شناخت وسایل و دستگاههای تشکیل دهنده سیستم در همین فصل بررسی میشود و در فصل های بعد انواع دیگر حرارت مرکزی و تهویة مطبوع که در ساختمانها استفاده می شوند و همچنین تهویة مطبوع تابستانی، مورد مطالعه قرار می گیرد.

سیستم حرارت مرکزی آبی

سیستمی که در آن ناقل حرارت، آب باشد، آن را حرارت مرکزی آبی گویند. در این نوع سیستم آب در دیگ با دریافت حرارت گرم می شود و یا این که به طور غیرمستقیم در یک مبدل حرارتی گرم و به وسیله لوله به دستگاه های گرم کننده رادیاتور، کنوکتور، فن کویل و واحدهای گرم کننده و نظایر آن ارسال می شود و گرمای خود را به محل می دهد وسرد می شود و مجدداً به دیگ برمی گردد و این مقدار تجدید می شود .

آب به عنوان بهترین ناقل گرما در حرارت مرکزی مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا در همه جا به حد کافی و ارزان یافت می شود. همچنین گرمای ویژة آب به نسبت زیاد و خواص مناسبی در زمینة انتقال حرارت دارد، خاصیت مهم دیگر آب در تاسیسات حرارت مرکزی که حائز اهمیت است، قابلیت تنظیم درجه حرارت آب است ه از نظر اقتصادی بسیار مهم است. این خواص باعث شده است که گرمایش با آب در ساختمانهای مسکونی، به منظور ایجاد هوای گرم و تهیه آب گرم مصرفی ساختمانها استفاده شود. همچنین برای گرمایش حمام ها و گرم کردن پرس ها و غیره به کار میرود که در این حالت آن را گرمایش صنعتی می نامند.

تقسیم بندی سیستم حرارت مرکزی آبی

حرارت مرکزی با آب، به صورت مختلفی طرح ریزی و تقسیم بندی شده است که انواع زیر را می توان نام برد:

1- از نظر درجه حرارت ، به سیستم حرارت مرکزی با آب گرم و سیستم حرارت مرکزی با آب داغ.

2- از نظر درجة حرارت، به سیستم حرارت مرکزی با آب گرم و سیستم حرارت مرکزی با آب داغ.

3- از نظر گردش آب، به سیستم حرارت مرکزی طبیعی و سیستم حرارت مرکزی اجباری (پمپی).

در سیستم حرارت مرزکی با آب گرم، درجه حرارت آب پایین تر از نقطه جوش آب در فشار جو است، در حالی که درجة حرارت آب در سیستم آب داغ، بالاتر از نقطه جوش در فشار آتمسفر است.

چون فشار هوا در شرایط معمولی یعنی در ارتفاع سطح دریا معادل 760 میلی متر سطح جیوه و نقطه جوش آب در این فشار 100 درجه سانتی گراد است، پس میتوان درجة 100درجه سانتی گراد را به عنوان مرز بین حرارت مرکزی با آب گرم و حرات مرکزی با آب داغ قرار داد. البته صحیح تر است که نقطه جوش را به عنوان مرز انتخاب کنیم، چون در این صورت سیستم آب گرم به این ترتیب مشخص میشود که درجه حرارت آب باید از درجه حرارت تبخیر آن پایین تر باشد و در این حال در سیستمهایی که در محل های مرتفع تری قرار دارند، حد این دو سیستم از 100 درجه کم تر خواهد بود. برای بیان حالت دوم یعنی تقسیم بندی از نظر فشار، میتوان چنین توضیح داد که اگر سیستم حرارت مرکزی با اتمسفر هوا ارتباط داشته باشد، سیستم بازو اگر با هوای خارج ارتباط نداشته باشد، سیستم بسته نامیده می شود. این تقسیم بندی تا حدودی با تقسیم بندی سیستم آب گرم و سیستم آب داغ ارتباط دارد، زیرا اغلب سیستم حرارت مرکزی با آب گرم از نوع سیستم آب گرم به صورت سیستم بسته و سیستم آب داغ در اثر فشار استاتیکی ارتفاع هوا ارتباط دارد، یعنی به صورت سیستم باز عمل میشود.

برای به جریان انداختن آب گرم در سیستم حرارت مرکزی نیروی فشاری لازم است که در سیستم طبیعی نیروی دورانی لازم آب در اثر اختلاف وزن مخصوص آب به خاطر اختلاف درجة حرارت در داخل دیگ به وجود می آید و در سیستم اجباری این فشار به وسیلة پمپ مخصوص تأمین می شود و در این حالت کار سیستم تابع ایجاد نیروی خارجی است. سیستم های حرارت مرکزی آبی و دیگر سیستم ها از سه قسمت اصلی تشکیل شده اند:

1- مواد حرارت یا گرم کننده: مولد حرارت در سیستم آبی، دیگ آب گرم است و در بعضی از سیستم ها ممکن است حرارت از مادة دیگری که قبلاً گرم شده است به وسیلة مبدل حرارتی به سیستم هدایت شود.