مقاله درباره سل

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

( تاریخچه بیماری سل Tuberculosis

تاریخ بیماری سل را می توان به همان قدمت بشریت دانست . تقریباً می توان گفت که بقراط حکیم اولین کسی بوده است که عوارض بیماری سل و علامات آن را به خوبی شناخته و مقصود از سل ظاهراً سل ریوی بوده است . در فاصله قرن هفدهم و نوزدهم و صنعتی شدن اروپا سل به عنوان یکی ازبزرگترین عوامل مرگ و میر به خصوص در طبقه کارگر و زحمتکش بیداد می کرد .

(باسیل سل انسانی M.tuberculosis))

بیماری سل (توبرکولوزیس) عفونتی است که غالباً به صورت مزمن دیده می شود . عامل آن معمولاً میکوباکتریم توبرکولوزیس( باسیل سل- انسانی ) است که در سال 1882 توسط رابرت کخ کشف شد ولی گاهی ( حدود 10 درصد ) سوش های دیگری نظیر میکوباکتریم بوویس- M.bovis و میکوباکتریمavium نیز باعث بروز بیماری سل می شوند . گرچه عامل این بیماری در نقاط مختلف بدن قادر به جایگزینی است و سبب بروز عفونت می تواند بشود ولی دراغلب موارد این باکتری در ششها مستقر شده واز فردی به فرد دیگر توسط قطرات حاصل از سرفه انتقال یافته و سل ریوی ایجاد می کند .

در افرادی که دچار نقص ایمنی هستند میزان ابتلای به این بیماری بیشتراست.ازنظرکلاسیک عفونت سلی به عفونتی گفته میشود که عامل آن باسیل سل انسانی ( میکوباکتریم توبرکولوزیس) یا باسیل سل گاوی (میکوباکتریم bovis) باشد .

( بیماریزایی باسیل سل (pathogenesis)

سرایت این بیماری اغلب از راه تنفس صورت می گیرد و از طرق دیگر نظیر دستگاه گوارش و پوست نیز امکان پذیر است . در نوع عفونت

اولیه باسیلهای سل معمولاً ازراه تنفس وارد ریه شده وایجاد زخمهای ابتدایی در بخشهای تحتانی دستگاه تنفس می نمایند این زخم ها کوچک هستند. باسیل سل از این ضایعات خود رابه غدد لنفاوی همان ناحیه می رساند . چنین ضایعاتی که به وسیله اشعه ایکس قابل رویت می باشند توبرکول نامیده می شوند . باسیل سل از این توبرکولها به عنوان یک پناهگاه استفاده کرده و در آنها باقی می ماند . از عفونتهای اولیه ای که در زمان گذشته دور یا نزدیک بهبود یافته اند ممکن است توبرکولهایی تاپایان عمر باقی مانده و در شرایط مناسب سبب بازگشت بیماری سل گردند .

(عفونتهای غیر ریوی باسیل سل

باسیل کخ ممکن است ازضایعات ریوی به خون راه یافته و در نتیجه هر عضوی را مبتلا کند . تهاجم باکتری به دستگاه عصبی مرکزی ایجاد مننژیت سلی می کند که شکل کشنده ای از این بیماری به شمارمی رود . باکتری ممکن است درکلیه مستقر شده و ایجاد توبرکول سلی نماید . همچنین در نواحی دیگری مانند دستگاه تناسلی واستخوانها و مفاصل ( به ویژه در ناحیه ستون فقرات) باعث بروزبیماری سل گردد. درمناطق دیگر نظیر پریتوان و پریکارد و غیره نیز ( که غالباً شکل ارزنی آن بروز می کند)امکان بروز بیماری سل وجود دارد.عفونت سلی غدد لنفاوی ناحیه گردن (همراه یا بدون عفونت سایر نقاط ) یک عفونت شایع نمی باشد . این سندرم را سابقاً خنازیر می نامیدند .

( ایمنی در برابر بیماری سل

برای ایمن کردن افرادی که آزمایش توبرکولین آنها نتیجه منفی بدهد واکسنB.C.G درتمام دنیا مورد استفاده قرار می گیرد. این واکسن سوشی ازباسیل سل زنده گاوی بدون نیروی بیماریزایی (ویرولانس) می باشد .

( درمان بیماری سل

قبل از دوران آنتی بیوتیکها اولین راه درمان بیماری سل استراحت کامل در بستر بود . کشف استرپتومایسین ( توسط واکسمن در سال 1944) درحقیقت تاریخ آغازدرمان بیماری سل به وسیله شیمیوتراپی به شمار می رفت . درمان با این دارو به سرعت صورت نمی گرفت و آسیب عصب زوج هشتم( بروز کری) وبالاخره پیدایش سوش های مقاوم باسیل سل در برابر استرپتومایسین کاردرمان رابا مشکلاتی روبرو می کردند .

داروهای اولیه شامل ایزونیازید و ریفامپین می- باشند. دومین گروه شامل اتامبوتول ، اسید پارا- آمینوسالی سیلیک، پیرازنیامید و استرپتومایسین میباشد وسومین گروه مربوط به کاپرئومایسین ، سیکلوسرین ، ایتونامید و کانامایسین که دارای کمترین اثر و بیشترین مقدار سمیت نسبت به داروهای دو گروه اول هستند و تنها در مواردی ازآنها استفاده می شود که نتوان از سایر داروها به دلیل سمیت یا مقاومت داروئی کمک گرفت .

طولانی بودن دوره بیماری سل دو دلیل دارد : یکی اینکه باسیل سل در داخل سلول زندگی

کرده و دارای متابولیسم بسیار مختصر و آرامی است و در نتیجه تآثیر دارو روی آن کم است . دلیل دیگر این است که از نظر شیمی درمانی داروهای تجویز شده قادر به نفوذ در فیبرتیکها یا ضایعات کازئوز نمی باشند .