عبارت اند از اعضای جدیدی در سازه که عامل اتلاف انرژی لرزه ای وارده به ساختمان هستند و با به کار بستن آن ها در ساختمان می توانیم یک ساختمان با عملکرد بهینه داشته باشیم. که در مقابل انواع بار های دینامیکی ناشی از زلزله و باد، رفتار مناسب و مطلوب از خود ارائه می دهد.
این روش های نوین کنترل ارتعاشات سازه ضمن اقتصادی بودن، در مورد ساختمان های موجود این امکان را فراهم می کند که بدون نیاز به خرابی های عمده هنگام اجرا ، ساختمان به سرویس دهی خود ادامه دهد.
انواع میرایی در سازه ها
معمولاً در سازه بیش از یک مکانیزم در شکل گیری میرایی و اتلاف انرژی مشارکت دارند :
1- اصطکاک داخلی بین ذرات مصالح سازه ای
2-باز و بسته شدن ترک های میکروسکوپی در اعضای بتنی
3-اصطکاک در اجزای اتصالات سازه های فولادی
4-درگیری و اصطکاک بین عناصر سازه ای و غیر سازه ای (میانقاب)
5-پلاستیسیته در تعدادی از کریستال های مصالح بدلیل تمرکز تنش، در حالی که تنش متوسط هنوز در ناحیه الاستیک خطی قرار دارد.
6-ورود اعضای سازه ای به ناحیه رفتار خمیری یا پلاستیک