تحقیق در مورد بیابان گردی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بیابان‌گردی

بیابانگردی، یکی از گونه‌های طبیعت‌گردی است. سیمای منحصر به‌فرد بیابان‌ها، حیات جانوری و گیاهی، آسمان شب، یادمان‌های تاریخی، آرامش بیابان و بسیاری از جذابیت‌های دیگر، بیابان‌ها‌ را به یکی از جاذبه‌های طبیعت تبدیل کرده و گردشگران را به بازدید از این مناطق مشتاق نموده است.[۱]

حتی گروهی از گردشگران ماجراجو با پذیرش سختی‌های فراوان برای گذر از بیابان‌های بزرگ و تاب شرایط سخت بیابانی، سفرهایی پرماجرا را برای خود رقم می‌زنند.

امروزه در برخی از کشورها مانند تونس تنها از گردشگری در بیابان خود سالانه تا سه میلیارد دلار درامد کسب می‌کنند. این در حالی است که رونق گردشگری در بیابان نه تنها سبب بازده اقتصادی برای گستره وسیعی از کشور که ظرفیت‌های تولیدی کشاورزی و صنعتی رقابتی ندارند، فراهم می‌آورد بلکه برخی شیوه‌های سنتی فراموش شده مانند صنایع دستی و شتربانی را احیا نموده و به بهبود سطح زندگی جوامع محلی می انجامد.[۲]

منابع گردشگری طبیعی

منابع گردشگری طبیعی بیابان مشتمل بر منابع طبیعی متنوعی است که از اثر متقابل توپوگرافی، آب و هوا، منابع آب و تیپ و تراکم گیاهی ایجاد شده است. برخی از این منابع عبارتند از: چشم‌اندازهای بیابانی، آسمان بیابان در شب، بیشه‌زارهای بیابانی، جانوران بیابان‌زی و تل‌ماسه‌ها. [۳]

منابع گردشگری انسانی

آن دسته از جلوه‌های زندگی انسانی در امروز و زمان‌های گذشته که در بستر بیابان و کویر جای گرفته است در کنار کنش‌های اجتماعی سنتی، باورها، آداب و رسوم محلی، بناها تاریخی و باستانی از جمله جلوه‌های انسانی مناطق بیابانی است که از نظر گردشگری با تقاضا همراه است. برخی از این منابع عبارتند از: یادمان‌های تاریخی و باستانی در بیابان (کاروانسراها و پل‌ها)، غارهای با ارزش دیرین انسان‌شناسی، زیارتگاه‌ها و آرامگاه‌ها، جاذبه‌های معماری سکونت‌گاه‌های انسانی، صنایع دستی، ورزش و بازی‌های محلی، شیوه زیست سنتی مردم، جلوه‌های همزیستی انسان با طبیعت، مراسم‌های آئینی و ...[۴]

فعالیت‌های گردشگری

فعالیت‌های گردشگری بیابان محدود اما خاص این دسته از مناطق طبیعی است. این فعالیت‌ها متکی به منابع گردشگری، آب و هوای بیابان و عوارض زمینی است. فهرست زیر شماری از فعالیت‌های تفرجی ممکن در نواحی بیابانی است. ماسه درمانی، پیاده‌روی در بیابان، دوچرخه سواری در بیابان، موتورسواری با موتورهای پهن چرخ، خودرو سواری بر روی تل‌ماسه‌ها، رالی بیابان، اسکی روی تپه‌های ماسه‌ای، شترسواری، مشاهده پرندگان آبزی و کنار آبزی، رصد ستارگان، گردش در بیشه‌های بیابانی، خرید صنایع دستی، خرید از بازارچه‌های محلی، دیدار از بناهای تاریخی و زیارتی، دیداز از جلوه‌های همزیستی انسان با طبیعت، شکار، روستاگردی، کوه‌نوردی.[۵]

پتانسیل‌های بیابان‌گردی در ایران

بیش از یک‌پنجم مساحت کشور ایران را (افزون بر سیصد هزار کیلومتر مربع) بیابان‌هاى واقعى در برگرفته است. بیابان‌هاى ایران به‌طور عمده ناشى از تأثیر کمربند پرفشار جنب حاره بوده و بخشى از کمربند بیابانى بزرگ کره زمین هستند که بخش‌هاى دیگر آن را بیابان‌هاى مشهورى همچون شبه جزیره عربستان، صحراى آفریقا، سونوراى مکزیک، نواداى آمریکا تشکیل مى‌دهد.[۶]

گذشته از وسعت کم‌نظیر که موجب مى‌شود مجموع مساحت بیابان‌هاى ایران در شمار چهار بیابان نخست جهان قرار گیرد، عوامل جغرافیائى متعددى موجب شده است بیابان‌هاى ایران به‌عنوان جاذبه‌هاى سیاحتى از موقعیت ممتازترى نسبت به همگنان خود در دیگر نقاط جهان برخوردار باشند.[۷]

بیابان‌های باشکوه ایرانی، دربرگیرنده همه آن چیزهایی است که در یک مسافرت ماجراجویانه یا بیابان‌گردی در طبیعت زیبا و دست نخورده لازم است. بیابان به طور زنده از اشکال متنوع و رنگارنگی از کشور ایران حکایت می‌کند. دشت های نمکی وسیع و سفید، تلماسه‌های طلایی به علاوه تپه ماهورهای سبز روشن، زرد و قرمز، طیف حیرت آوری از رنگ های تماشایی برای مسافران بیابان در روشنایی روز بوجود می‌آورد. بی شک، جذابیت شب های کویر بالاتر از انتظار است و شامل