تحقیق درمورد گیاه چغندر قند 28 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 34

مقدمه

چغندرگیاهی دو ساله است و چغندر قند کنونی از یک تیپ وحشی حاصل شده که در ابتدا درصد قند آن کم و حدود 5 تا 6 و حداکثر 8 درصد بود که پس از هیبریداسیون های مکرر مقدار قند ریشه آن به 18 تا 20 درصد افزایش یافته است. این قند به صورت ساکارز می باشد. این گیاه دارای ریشه ای مخروطی شکل است که طول آن در تیپ های مختلف از 20 تا 50 سانتی متر تغییر می کند. پوست ریشه به رنگ خاکستری و یا سفید معمولاً زبر و ناصاف است قسمت داخل آن که گوشت ریشه نام دارد و محل ذخیره قند است سفید می باشد. تجمع و ذخیره قند در منطقه طوقه و انتهای ریشه کمتر و در بخشی که قطر ریشه بیش از سایر قسمتها می باشد، مقدار قند بیش از سایر نقاط است. طوقه در این گیاه رشد زیادی ندارد برگها به وسیله دمبرگی از روی طوقه بوجود آمده و قسمت سطح طوقه صاف و سبز رنگ می باشد. طوقه در چغندر های علوفه ای بزرگتر از چغندرهای قند و حدود 7 درصد وزن گیاه را تشکیل داده و به رنگ زرد، قرمز روشن و یا سبز است برگهای چغندرقند از روی طوقه خارج و به حالت متراکم در سطح طوقه قرار می گیرند رنگ برگ از سبز روشن تا سبز تیره در نژادهای مختلف تغییر می کند. چغندر در صورتی که به منظور تولید ریشه و تهیه قند کاشته شود ساقه تولید نمی کند ولی هرگاه برای تهیه بذر کشت شود در سال دوم تولید ساقه و گل می نماید. گل ها در روی محورهای فرعی بوجود آمده و بصورت خوشه هائی که اغلب از 2 تا 7 عدد می باشد ظاهر می شوند گل ها کوچک و کامل بوده و دارای پنج پرچم و یک مادگی کوتاه هستند. پوشش گل به رنگ مایل به سبز است و گل ها پس از عمل لقاح تماماً بارور شده و به میوه تبدیل می گردند. تذکر 1: گونه Beta vulgaris دارای زیر گونه های زیادی است که مهم ترین آنها maritima Beta-acrocarpam Beta- artiplicifolia Beta این چغندرها دارای انواع یکساله و چند ساله بوده است. چغندرهای علوفه ای که برای دام ها و همچنین چغندرهای خوراکی که در تغذیه انسان به کار می روند از Beta vulgaris macrocarpa و تیپ چغندر قند امروزی از هیبریداسیون که بین avmacerocarp .B و maritima.B بدست آمده اند. تیپ های چغندرقند چغندرقندهائی که در نقاط مختلف جهان کشت می شوند از نظر وزن و اندازه ریشه و مقدار درصد قند به چند تیپ تقسیم شده که عبارتند از : 1- تیپ E یا پر محصول Ertagreich این تیپ دارای ریشه های بزرگ و سنگین و با طوقه نسبتاً پهن می باشد و وزن متوسط ریشه آن حدود 900 گرم است مقدار درصد قند حدود 14 تا 15 درصد و این تیپ دیررس بوده و دوره رشد و نمو آنها از کاشت تا برداشت حدود 210 تا 240 روز است. 2- تیپ N یا معمولی Nortmalreich ریشه و طوقه این تیپ کوچکتر و برگهای آن نیز کمتر است و کوچکتر از تیپ E و همچنین محصول ریشه آن کمتر از تیپ E ولی مقدار درصد قند آن بیشتر و حدود 16 درصد است دوره رشد و نمو آنها کوتاهتر و حدود 180 تا 210 روز است حدود 50 درصد چغندر قندی که در ایران کشت می شود از این تیپ است زیرا با شرایط آب و هوای ایران سازگاری دارد. 3-تیپ Z یا پرقند Zuckerriech این تیپ دارای ریشه مخروطی کوچک و باریک و کشیده است وزن متوسط ریشه آن پس از رشد کامل حدود 600 گرم می رسد. مقدار درصد قند ذخیره بیشتر از دو تیپ E و Z حدود 17 تا 18 درصد می باشد. این تیپ زودرس تر از دو تیپ دیگر و دوره رشد آن 150 تا 180 روز و برای کشت در مناطق گرمسیر مناسب است 4- تیپ ZZ یا خیلی پرقند اندازه ریشه های این تیپ کوچکتر از Z و مقدار درصد قند آن زیادتر از تیپ Z است و نسبت به شرایط نامساعد محیط مقاومتر از سایر تیپ ها بوده و برای کشت در مناطقی که بهار کوتاه دارند و گرمای تابستان زودتر شروع می شود مناسب است 5- تیپ RC از نتیجه تلاقی بین تیپ های ZZ و Z بدست آمده مشخصات آن شبیه تیپ N ولی درصد قند ریشه آن بیشتر و در مقابل بیماری سرکوسپوریوز مقاوم می باشد.

گیاه چغندر

شناسنامه

اسفناج Chenopodiaceae

:تیره

Beta vulgaris L.

:نام لاتین

Sugar beet

:نام انگلیسی

چغندر قند

:نام فارسی

-----------

:نام عربی

مشخصات

تحقیق در مورد ازت در چغندر 25 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 25 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

فصــل اول

مقدمه

چغندرقند گیاهی است از خانواده Chenopodiacea و همانند بسیاری از اعضای دیگر این خانواده مقاوم به تنش و شوری است(1).

تغذیه چغندرقند به طور جامع از بیست سال گذشته گزارش شده است (1972). در آن گزارش، برای اولین بار حاصل نیم‌قرن تحقیق در اروپا و آمریکا روی نیازهای گیاه به عناصر میکروماکرو بوده است. در هرکجا که گیاه چغندرقند وارد شده است و اقدام به کشت شده، تحقیقات آن از اولویت بالایی برخوردار بود. مهمترین دلیل این اقدامات، این بود که اضافه کردن صحیح مواد مغذی به خاک بیشترین تاثیر را بر تثبیت عملکرد زارع قرار داده است(1).

همانند سایر محصولات کشاورزی، چغندرقند نیز تنها جزئی از نیازهای خود را از خاک تامین می‌نماید و بقیه را بایستی از کودهای شیمیایی، حیوانی و محلول‌پاشی بر روی سطح برگ تامین کند(1).

در میان کودهای شیمیایی، ازت در تمامی خاک‌های زراعی به مقدار کم وجود دارد و از مهمترین عناصری است که بایستی در هر جا چغندرقند کشت می‌گردد، به صورت کود داده شود. هنگامی که برای اولین بار فسفر مصرف شد پس از سال‌های متوالی مزارع غنی از فسفر شدند و افزودن این عنصر به زمین تاثیر آن چنانی بر روی عملکردشان نداد. در نتیجه مصرف آن ناچیز شد و در نهایت در طول بیست سال گذشته بیشتر فعالیت‌های تحقیقاتی بر روی نیاز گیاه به ازت متمرکز شده و از تحقیقات روی فسفر کاسته شده است(1).

کار بر روی سایر عناصر ماکر، نظیر پتاسیم، منیزیم و سدیم ادامه دارد، زیرا نیازهای چغندرقند به این عناصر بیش از سایر محصولات است. کاشت چغندرقند در خاک‌های سبک، فراهم شدن امکانات مکانیزه نیاز چغندرقند به سه عنصر مورد اشاره را که اغلب به مقدار کم در خاک وجود دارد، بیشتر نموده است.

نیاز غذایی چغندرقند به کودهای اصلی هم اکنون مشخص شده. لیکن علاقه به مصرف کودهای فرعی به مراتب بیشتر شده است. جذب عناصر فرعی با افزایش محصول به طور موازی افزایش یافته است. علت آن، نیاز این عنصرها حتی در مناطقی است که بیشتر ذخایر طبیعی خاک کافی بوده است(1).

فصل دوم

1-2 ازت در چغندرقند:

ازت از مهمترین عناصری است که بایستی در هرکجا که چغندرقند کشت می‌گردد، به صورت کود به زمین داده شود، چرا که کمتر خاکی دارای مقدار کافی ازت در فرم قابل دسترس نیترات یا آمونیوم برای تولید حداکثر رشد می‌باشد. جایی که این عنصر به مقدار کم مصرف شود، محصول به شدت کاهش یافته و ممکن است حتی در بعضی خاک‌ها به نصف برسد. کود به طور قابل ملاحظه‌ای در وضعیت ظاهری زراعت مخصوصاً در رنگ و پوشش برگی آن اثر می‌گذارد. از طرف دیگر مصرف بیش از حد کود ازته، کاهش درصد قند و کیفیت را به دنبال خواهد داشت.

چغندرقند تقریباً فرم نیترات (No3-) را مورد استفاده قرار می‌دهد و برای این ازت از سه منبع استفاده می‌شود(الف). ازت معدنی شده و ازتی که در طول دوره رشد از طریق تجزیه مواد آلی آزاد می‌شود(ب). ازت نیتراته موجود در خاک نزدیک به زمان کاشت و ازت معدنی که به صورت کود شیمیایی مصرف می‌شود(9).

ازت در تمام بافت‌های گیاهی وجود داشته و ماده اصلی پروتئین‌های گیاهی را تشکیل می‌دهد. مقدار ازت موجود در گیاه بیشتر از سایر عناصر حدود هزار برابر Zn است. تامین ازت در مراحل اولیه رشد مهم بوده و جبران این کمبود در اواسط و اواخر دوره رشد چغندرقند تاثیری در عملکرد قند و ریشه نداشته و حتی باعث کاهش آن نیز می‌گردد. چغندرقند به کمبود ازت حساس بوده و فقدان آن

تفاله چغندر 12 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

تفاله چغندر

1-مقدمه

امروزه استفاده از تولیدات کارخانه های قند در جهان به صورت وسییع و چشمگیری مورد توجه صنایع پلاستیک و داروئی غذایی قرار گرفته است و با مطالعات مداومی که انجام شده همه ساله تولیدات نوینی به بازار صنعت عرضه میگردد بطوریکه عنوان SUCROHIMIE در مقابل PETROCHIMIE صورت حقیقت به خود گرفته است.

در کاخانجات قند اعم از چغندری و نیشکری سه محصول جنبی تولید می شود که این محصولات جنبی در صنایع دیگر و مصارف دیگر مورد استفاده قرار می گیرد .

در حال حاضر در ایران معمولا تمامی تفاله چغندر ومقدار ملاس به عنوان خوراک دام و قسمت مهمی از ملاس تولیدی از چغندر در قندگیری از ملاس مورد استفاده مجدد قرار گرفته و از پس آب آن استفاده مجدد نمی شود . مقدار کمی از ملاس نیز در کارخانه الکل سازی به اتانول تبدیل می شود . مقداری از باگاس یا تفاله نیشکر در صنعت کاغذ سازی استفاده می شود و مقدار بیشتری از آن بعنوان سوخت در کوره بخار مورد استفاده واقع می شود .

در فن قند سازی خشک کردن مواد اهمیت شایان توجهی دارد زیرا پس از بکار گرفتن مواد تر در کارخانه ی قند فراورده های کارخانه باید بصورت خشک به بازار فروش عرضه شود . دست کم دو فرآورده ی اصلی کارخانه یعنی شکر وتفاله تر چغندر باید خشک شود . شکر همیشه بصورت خشک و تفاله ی چغندر گاهی بصورت تر ولی بیشتر بصورت تفاله ی خشک بفروش میرسد . افزوده بر دو فرآورده فوق بخشی از ملاس (پاشیره ) همراه با تفاله ی چغندر خشک می شود و برگ و سرچغندر خوراک سبز دام و گل اضافی و دیگر مواد نیز خشک شده با بازار هرضه می گردد . بخش بزرگی از فرآورده هائی که در کارخانه ی قند به بازار عرضه میشود باید خشک شده باشد .

از دیدگاه نیاز کلی کارخانه به گرما خشک کردن مواد یک عامل بسیار مهم است . باید در نظر گرفته شود که کارخانه ی قند چغندر زدیک به 25 تا 30 % گرم و گاهی بیشتر تنها برای خشک کردن تفاله ی چغندر بکار برده می شود . از اینرو خشک کردن مواد در پایان کار قرار دارد . خشک کردن در چگونگی فرآورده های کارخانه یک عامل شناسگر است هر چند که نمی تواند با عدد یا پول نشان داده شود . موادی که از خشک کن بیرون داده می شود فراورده ی پایانی کارخانه است . اگر هنگام خشک کرن فراورده زیانی ببیند جبران ناپذیر بوده و قابل تبدیل نمی باشد . فراورده ی خشک شده با همه نقص خود نشانگر همه هزینه ی فرایند های کارخانه قند می باشد . هر چند که خشک کردن در پایان کارهای کارخانه قند قرار دارد نباید با توجه کمتری انجام گیرد .

فصل اول

2- فرآیند تولید تفاله چغندر

چغندر پس از خلال شدن در اسیاب خلال وارد دستگاه عصاره گیری یا دیفوزیون شده در دستگاه دیفوزیون خلال در اثر تماس با آب گرم ابتدا دفاتوره شده و سپس عملیات دیفوزیون زبق قانون فیک انجام می شود . در حین این عملیات ساکاروز و یک سری از مواد غیر قندی داخل خلال به درون آب نفوذ کرده و خلال تبدیل به تفاله شده و آب خام تبدیل به شربت می شود . تفاله از یک طرف و شربت خام از طرف دیگر خارج میشود .

3-تعریف تفاله چغندر

تفاله چغندر یکی از محصولات جنبی در کارخانه قند است و خلالی است که در دستگاه دیفوزیون تا حد امکان که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد قند آن استخراج شده باشد.

4-ترکیبات شیمیایی تفاله چغندر

تفاله چغندر همان استخوان بندی سلولهای چغندر است که از سلولوز تشکیل شده است و آنرا در لصطلاح قند سازی مارک می نامند . مارک 4 تا 5 درصد از ترکیبات چغندر را تشکیا می دهد .

مارک چغندر عمدتا از مقادیر مساوی سلولز هستند که موجب استحکام سلول چغندر می شوند در صورتیکه مواد پکتیکی مانند سیمان موجب چسبیدن سلولها به یکدیگر می گردد .

علاوه بر ترکیبات فوق مارک دارای پروتئین ها و ساپونین و مقدار بسیار جزئی مواد آلی و مواد معدنی می باشد .

همی سلولز عبارتند از پلیمرهای هیدرات دو کربن و از نقطه نظر شیمیایی هیچگونه تشابهی با سلولز ندارد و اسم اینگونه مواد بدان جهت همی سلولز می باشد که همراه با سلولز در مواد سلولزی یافت می شود . همی سلولزها معمولا از زنجیره آرابینوز که نوعی ماده قندی دارای 5 اتم کربن است تشکیل شده است این زنجیره پلی سلکارید معمولا با مواد پکتیکی ترکیب شده و جدار سلولها را تشکیل می دهند.

سلولز زنجیره ای است مرکب از گلوکز (قند با شش کربن ) که به یک ملکول بسیار طولانی و بسیار ثابت از گلوکوزیدیک مرتبط شده است . سلولز ماده ای است که در آب نا محلول ولی در معده حیوانات نشخوار کننده هضم می شود .

لیکن زنجیره است با ده کربن که برروی سلولز مستقر و موجب استحاکام بیشتر سلولهای گیاهی می گدد ولی بدون ارزش غذایی بوده و خوبخاتانه بمقدار خیلی کمی در مارک چغندر وجود دارد .

پکین ها زنجیره اسید است با ده کربن که بر روی سلولز مستقر و موجب استحکام بیشتر سلولهای گیاهی میگردد ولی بدون ارزش غذایی بوده و خوشبختانه بمقدار خیلی کمی در مارک چغندر وجود دارد .

پکین ها زنجیره اسید D گالاکنورونیک همراه بندهای گلوکوزیدیک است . پکتینه حاوی تقریبا 7% گروه متیل کاربوکسیلیک و 6% گروه استیل ها هستند .

پکینها تفاله چغندر شامل قسمت عمده ای از گروه استیل ها می باشد که به مراتب بیشتر از سایر پکین های گیاهی است .

تفاله کارگاه شربت گیری (دیفوزیون)

برای اینکه تفاله ی شربت گیری بتواند خوب ترابری شود باید نزدیک به 8% مواد خشک داشته باشد .

تحقیق درمورد ازت در چغندر 25 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

فصــل اول

مقدمه

چغندرقند گیاهی است از خانواده Chenopodiacea و همانند بسیاری از اعضای دیگر این خانواده مقاوم به تنش و شوری است(1).

تغذیه چغندرقند به طور جامع از بیست سال گذشته گزارش شده است (1972). در آن گزارش، برای اولین بار حاصل نیم‌قرن تحقیق در اروپا و آمریکا روی نیازهای گیاه به عناصر میکروماکرو بوده است. در هرکجا که گیاه چغندرقند وارد شده است و اقدام به کشت شده، تحقیقات آن از اولویت بالایی برخوردار بود. مهمترین دلیل این اقدامات، این بود که اضافه کردن صحیح مواد مغذی به خاک بیشترین تاثیر را بر تثبیت عملکرد زارع قرار داده است(1).

همانند سایر محصولات کشاورزی، چغندرقند نیز تنها جزئی از نیازهای خود را از خاک تامین می‌نماید و بقیه را بایستی از کودهای شیمیایی، حیوانی و محلول‌پاشی بر روی سطح برگ تامین کند(1).

در میان کودهای شیمیایی، ازت در تمامی خاک‌های زراعی به مقدار کم وجود دارد و از مهمترین عناصری است که بایستی در هر جا چغندرقند کشت می‌گردد، به صورت کود داده شود. هنگامی که برای اولین بار فسفر مصرف شد پس از سال‌های متوالی مزارع غنی از فسفر شدند و افزودن این عنصر به زمین تاثیر آن چنانی بر روی عملکردشان نداد. در نتیجه مصرف آن ناچیز شد و در نهایت در طول بیست سال گذشته بیشتر فعالیت‌های تحقیقاتی بر روی نیاز گیاه به ازت متمرکز شده و از تحقیقات روی فسفر کاسته شده است(1).

کار بر روی سایر عناصر ماکر، نظیر پتاسیم، منیزیم و سدیم ادامه دارد، زیرا نیازهای چغندرقند به این عناصر بیش از سایر محصولات است. کاشت چغندرقند در خاک‌های سبک، فراهم شدن امکانات مکانیزه نیاز چغندرقند به سه عنصر مورد اشاره را که اغلب به مقدار کم در خاک وجود دارد، بیشتر نموده است.

نیاز غذایی چغندرقند به کودهای اصلی هم اکنون مشخص شده. لیکن علاقه به مصرف کودهای فرعی به مراتب بیشتر شده است. جذب عناصر فرعی با افزایش محصول به طور موازی افزایش یافته است. علت آن، نیاز این عنصرها حتی در مناطقی است که بیشتر ذخایر طبیعی خاک کافی بوده است(1).

فصل دوم

1-2 ازت در چغندرقند:

ازت از مهمترین عناصری است که بایستی در هرکجا که چغندرقند کشت می‌گردد، به صورت کود به زمین داده شود، چرا که کمتر خاکی دارای مقدار کافی ازت در فرم قابل دسترس نیترات یا آمونیوم برای تولید حداکثر رشد می‌باشد. جایی که این عنصر به مقدار کم مصرف شود، محصول به شدت کاهش یافته و ممکن است حتی در بعضی خاک‌ها به نصف برسد. کود به طور قابل ملاحظه‌ای در وضعیت ظاهری زراعت مخصوصاً در رنگ و پوشش برگی آن اثر می‌گذارد. از طرف دیگر مصرف بیش از حد کود ازته، کاهش درصد قند و کیفیت را به دنبال خواهد داشت.

چغندرقند تقریباً فرم نیترات (No3-) را مورد استفاده قرار می‌دهد و برای این ازت از سه منبع استفاده می‌شود(الف). ازت معدنی شده و ازتی که در طول دوره رشد از طریق تجزیه مواد آلی آزاد می‌شود(ب). ازت نیتراته موجود در خاک نزدیک به زمان کاشت و ازت معدنی که به صورت کود شیمیایی مصرف می‌شود(9).

ازت در تمام بافت‌های گیاهی وجود داشته و ماده اصلی پروتئین‌های گیاهی را تشکیل می‌دهد. مقدار ازت موجود در گیاه بیشتر از سایر عناصر حدود هزار برابر Zn است. تامین ازت در مراحل اولیه رشد مهم بوده و جبران این کمبود در اواسط و اواخر دوره رشد چغندرقند تاثیری در عملکرد قند و ریشه نداشته و حتی باعث کاهش آن نیز می‌گردد. چغندرقند به کمبود ازت حساس بوده و فقدان آن

تحقیق درمورد آفات مهم گیاهان زراعی زنجره های چغندر قند 17 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

بیماری لکه نواری جو

pyrenophora graminea

سطح انتشار بیماری

بیماری لکه نواری جواز بسیاری از مناطق جوخیز جهان از جمله هندوستان, شوروی, نروژ, ایتالیا, انگلستان, کانادا, امریکا و نیوزلند گزارش گردیده است. در ایران این بیماری در آذربایجان، مناطق اطراف دریای خزر, کرج, ورامین, تهران و خوزستان مشاهده شده است. در آذربایجان شرقی در تمام نقاط زیر کشت جو و در آذربایجان غربی در ماکو, خوی, و سلماس وجود دارد این بیماری همه ساله و با شدت قابل ملاحظه ای در سطح استان آذربایجان شرقی مشاهده می گردد.

اهمیت اقتصادی بیماری

در نقاط مختلف جهان, خسارت وارده از بیماری لکه نواری به محصول جواز 70 تا 100% گزارش شده است. امروزه از بین رفتن صد در صد محصول در گیاهان آلوده مورد قبول پژوهشگران بوده و در تخمین ها درصد خسارت به محصول یک مزرعه یا یک منطقه را برابر درصد گیاهان آلوده به بیماری لکه نواری در نظر می گیرند در مطالعات سال 1365, خسارت این بیماری به محصول جواستان آذربایجان شرقی تقریبا 16% (برابر 34 هزار تن) وبه ارزش حدود چهار میلیارد ریال بر آوردن شده.

علائم بیماری

مشخص ترین علائم بیماری وجود لکه های نواری برنگهای زرد, قهوه ای, و نکروزه در روی برگها می باشند. معمولا علائم بیماری ابتدا در روی برگها دوم یا سوم گیاهچه ظاهر شده و سپس در روی سایر برگهای دیده می شوند. اما ممکن است در تمام گیاهان آلوده علائم بیماری در مراحل اولیه رشد مشهود نگردند. نوارهای زرد در برگهای تازه تولید شده بویژه در روی قسمت پائین پهنگ برگ و غلاف ظاهر می شوند. این نوارها بتدریج در تمام طول برگ توسعه یافته و نکروزه می گردند. این لکه ها معمولا بهم پیوسته و تمامی برگ می میرد. در حین تباهی بافتها, برگها در قسمت نوک پاره می شوند. گیاهان آلوده معمولا کوتوله می مانند در بوته های آلوده یا خوشه ای ظاهر نمی گردد یا خوشه های حاصل بصورت پیچ خورده, خشک شده, و قهوه ای رنگ می گردند. خوشه های آلوده اغلب دانه ای تولید نمی کنند و در صورت تولید, دانه ها ریز, چروکیده, .و قهوه ای هستند. در بعضی از گیاهان آلوده خوشه ها بطور طبیعی ظاهر شده و دانه های تولید شده علائمی از بیماری نشان نمی دهند. ظهور و نوع علائم بیماری و شدت آنها به قدرت بیمار یزائی (ویرولانس) قارچ, حساسیت میزبان, و شرایط جوی بستگی دارد.

عامل بیماری

عالم این بیماری قارچ pyrnopra graminea Ito @kurib است که متعلق به آسکومیست ها بوده و تولید پریتیس می نماید پریتیس های این قارچ, که در پائیز روی کلشهای باقیمانده جو در مزرعه تولید می شوند. در طبیعیت بندرت مشاهده می گردند. پریتیس ها در سطح کلشها و یا کم و بیش فرو رفته در آنها تولید می گردند و اندازه آنها 726-576*572-442 میکرون می باشد. آسکها بشکل کیسه های چماقی یا استوانه ای بوده و در قاعده دارای پایه کوتاه و در انتها مدور می باشند. آسکوسپرها برنگ زرد قهوه ای, به اندازه های 61-43*28-18 میکرون, بیضوی شکل, باسه دیواره عرضی, و یا (گاهی دو) دیواره طولی در سلول وسطی می باشند. محققین عقیده دارند که آسکوسپرها نقشی در تکمیل سیکل بیماری ندارند (8)

Drechlera graminea (Rab). Shoem . مرحله غیر جنسی این قارچ

(Syn. Helminthosporium gramineum Rabh.)

می باشد. در این حالت قارچ تولید کننده یوفرو کنیدی می نماید. کنیدیها در انتها جوانب انتهایی نکنید یوفرها و بصورت خوشه های سه تا پنج تائی تولید می شوند. کندیخها راست, در هر دو انتها مدور, دارای تا هفت دیواره عرضی, به اندازه های 115-30*24-11 میکرون و برنگ قهوه ای زرد می باشند. تمام سلولهای کنیدی قادر به تندش می باشند. تولید پیکنید توسط این قارچ نیز گزارش شده است ولی پیکنید در طبیعت بندرت یافت می شود.

در روی بافتهای آلوده گیاه کنیدیها بطور فراوان تولید می شوند. در محیط های کشت آزمایشگاهی, میسیلویوم قارچ خاکستری تا زیتونی بوده و اغلب عقیم می باشد. قرار دادن قطعاتی از برگ جو در محیط کشت آگار (Water Agar) و استقرار محیط کشت در شرایط متناوب نور و تاریکی و سپس در یک محیط سرد ممکن است منجر به تولید کنیدیها در محیط کشت گردد.

سیکل بیماری

لکه نواری جو منحصرا یک بیماری بذر زی (Seed-Borne) می باشد. قارچ عامل بیماری زمستان را بصورت میسیلیوم در پوست و پریکارپ دانه می گذارند ولی جنین دانه آلوده نمی گردد. هیف موجود در دانه رشد کرده و گیاهچه را آلوده می سازد. در زمان خوشه دهی, و در شرایط رطوبی, کندیهای تولید شده روی برگها توسط با دبر روی خوشه های گیاهان مجاور انتقال یافته و دانه ها را آلوده می افتد., ولی شدیدترین آلودگی دانه ها و جود آب در روی خوشه ها ضرورت نداشته و گزارشات نشان می دهند که آلودگی دانه ها در صورت فقدان آب در روی آنها شدیدتر بوده است. آلودگی دانه ها در حرارت بین 10 تا 33 درجه سانتگراد صورت می گیرد. دانه ها آلوده معمولا علائمی از خود نشان نداده و سالم به نظر می رسند.

حرارت و رطوبت خاک در آلوده شدن گیاهچه ها از طریق بذور آلوده تاثیر می گذارد. بیشترین درصد آلودگی گیاهچه ها در حرارت 12 درجه سانتیگراد بوموقع می پیوندد و در بالاتر از 15 درجه سانتیگراد آلودگی کاهش یافته یا اتفاق نمی افتد. آلودگی گیاهچه ها در رطوبت متوسط خاک (پتانسیل آب منهای 7 بار) بیشتر از آلودگی آنها در رطوبت بیشتر (منهای 1 بار) یا رطوبت کمتر (منهای 13 بار) گزارش شده است. حساسترین مراحل آلودگی