تحقیق درباره هپاتیت ویروسی نوع آ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 30

هپاتیت ویروسی نوع آ

یکی از انواع هپاتیت ها، هپاتیت نوع آ است. در گذشته به این نوع هپاتیت، هپاتیت عفونی گفته می شد. این بیماری در تمام دنیا به خصوص در کشورهای در حال توسعه شیوع فراوانی دارد و در بعضی از کشورها 10%کودکان زیر پنج سال مبتلابه این بیماری هستند. این بیماری معمولاً در کودکان زیر پنج سال بدون علامت بوده و یا باعلائم غیر اختصاصی و خفیف همراه است.

عامل بیماری هپاتیت آ چیست ؟

عامل بیماری هپاتیت آ ویروسی به همین نام است که به اختصار HAV ویروس هپاتیت آ گفته می شود، این بیماری در اکثر موارد بدون علامت است و یا علائم آن بسیار خفیف است و لذا شخص متوجه آلوده شدن به این ویروس نمی شود.

فاصله زمانی بین ورود ویروس (یا هر میکروب دیگری ) به بدن و ظهور علایم را دوره کمون یا نهفتگی گویند. دوره نهفتگی یرقان نوع آ ، به طور متوسط چهار هفته بوده و به این معنی است که اگر شخصی با این ویروس تماس داشته باشد حداقل 4 هفته طول می کشد تا علایم بیماری در وی ظاهر شود و از اواخر این دوران، دفع ویروس از مدفوع شروع می شود وتا یک هفته بعد از ایجاد زردی ادامه دارد.

نکته مهم در این بیماری این است که بسیاری از افراد بدون علامت هستند ولی ویروس دفع می کنند. مبتلایان به این بیماری معمولاً پس از چند هفته بهبود می یابند. خستگی ، ضعف و ناتوانی ناشی از بیماری ممکن است تا مدتها پس از بهبودی باقی بماند. در تعداد کمی از افراد مبتلا ممکن است آزمایشات کبدی تا چند ماه پس از بهبودی علایم بیماری، غیر طبیعی باشد، ولی بهر حال آسیب کبدی برای مدت طولانی باقی نمی ماند. در موارد بسیار نادری ، از هپاتیت آ ممکن است این بیماری سبب از بین رفتن بافت کبدی شود.

افرادی که به هپاتیت آ مبتلا شده اند پس از بهبودی تا پایان عمر نسبت به این بیماری ایمن خواهند بود ،ولی این مصونیت فقط به این نوع هپاتیت محدود می شود و در برابر انواع دیگر هپاتیت های ویروسی ایمنی ایجاد نمی شود.

بسیاری از ما در حال حاضر نسبت به این بیماری ایمن هستیم ولی از سابقه ابتلای خود به هپاتیت آ اطلاعی نداریم، زیرا که ابتلا در دوران کودکی صورت گرفته واغلب بدون علامت بوده است.

ویروس هپاتیت آ چگونه منتقل می شود؟

ویروس هپاتیت آ در محیط خارج از بدن (به خصوص در نقاط گرم و مرطوب ) برای هفته ها و ماهها قابلیت حیات خود را حفظ می کند، اما در اثر جوشاندن ( به مدت 5دقیقه) به طور کامل غیر فعال و غیر بیماری زا می شود. هپاتیت آ از طریق خوردن آب یا مواد غذایی آلوده گسترش می یابد. گسترش بیماری با شلوغی جمعیت، فقر بهداشتی وعدم دفع صحیح فاضلاب ارتباط دارد . در حال حاضر با بهتر شدن وضعیت بهداشتی جهان، بروز این بیماری در سراسر جهان رو به کاهش است. روشهای انتقال هپاتیت آ عبارتند از :

مصرف شیر، آب یا مواد غذایی آلوده خصوصاً ماهی و صدف نپخته، گوشت خام، سالاد ، میوه آلوده و بستنی .دستها و ظورف آشپزخانه از منابع عفونت این ویروس هستند. مهمترین راه انتقال و گسترش این بیماری عدم رعایت نکات بهداشتی می باشد. امکان ابتلاء به این ویروس از طریق تزریق خون یا فرآورده های خونی بسیار نادر است.

حتی ویروس از طریق ادرار و مدفوع افراد مبتلا حتی قبل از بروز یرقان دفع می شود. لذا ممکن است قبل از تشخیص بیماری فرد، بیماری را به دیگران منتقل نماید . درمهد کودک ها و مدارس که بچه های آن هنوز اصول استفاده از توالت را یاد نگرفته اند، ابتلاء و انتقال این بیماری زیاد است.

علایم هپاتیت آ

در بعضی افراد ممکن است علامتی از بیماری وجود نداشته باشد در حالی که در بعضی دیگربیماری به شدت پیشرفت می نماید. دوره نهفتگی این بیماری 6-2 هفته است و پس از این مدت علایم بیماری بروز می نماید . بی اشتهایی از نشانه های ابتدایی این بیماری است. سایر علایم عبارتند از : سردرد، تب، تهوع ، استفراغ، اسهال و درد شکم، سوزش سردل و نفخ شکم، زرد شدن پوست و ملتحمه (سفیدی ) چشم ها، رنگ ادرار تیره شده و مدفوع رنگ پریده (زرد کم رنگ) می شود. گاهی بیماری شدید نبوده و زردی بروز نمی کند. گاهی سردرد در بیماران آن قدر شدید است که با بیماری مننژیت اشتباه می شود.

در صورت ابتلاء به بیماری هپاتیت آ تا چه حد مدت امکان سرایت بیماری وجود دارد؟

دوره کمون بیماری هپایتیت آ بین 4تا 6هفته است. از اواخر این دوره (یک تا دو هفته قبل از بروز علایم بیماری) تا یک هفته پس از بروز زردی امکان سرایت و انتقال بیماری وجود دارد.

آیا کودک مبتلا به هپاتیت آ می تواند به مدرسه برود؟

خیر برحسب نظر پزشک، کودک بایستی به مدت 2تا 3 هفته ازرفتن به مدرسه خودداری کند تا امکان انتقال بیماری به سایرین از بین برود. بعد از این مدت خطر انتقال بیماری به همکلاسی ها بسیار کم است.

آیا ابتلای مادران حامله به هپاتیت آ برای جنین خطری به همراه دارد؟

در اکثر موارد ابتلابه هپاتیت آ بر روی جنین مادر حامله تأثیری ندارد. در موارد بسیار کمی ممکن است موجب سقط یا زایمان زودرس شود. زنان حامله ای که با بیماری مبتلا به هپاتیت آ تماس نزدیک داشته اند و احتمال انتقال بیماری به آنها وجود دارد باید (با نظر پزشک) گاماگلوبولین دریافت کنند و اگر مادری در 2 هفته اول پس از زایمان دچار بیماری شود باید به نوزاد وی گاماگلو بولین تجویز شود.

آیا ممکن است یک نفر چندین مرتبه به هپاتیت آ مبتلا شود؟

خیر ، همانند اکثر عفونت های ویروسی، کسی که یک بار به هپاتیت آ مبتلا می شود، در برابر این ویروس مصون شده و دیگر دچار بیماری نخواهد شد. علت آن ، این است که دستگاه ایمنی بدن ویروس را شناخته و مواد اختصاصی ضد آن ( به اصلاح پادتن) را تولید کرده است و به محض ورود مجدد ویروس به بدن، آن را از بین می برد.

تشخیص هپاتیت آ

این بیماری براساس علایم و نشانه های بیماری و انجام آزمایش آنتی بادی ضد هپاتیت آ از نوع (HAB Ab) IgM تشخیص داده می شود. باید توجه داشت که علل احتمالی دیگر ، خصوصاً هپایتیت نوع بی را باید با آزمایشات ساده خون رد کرد.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلاء به هپاتیت آ هستند؟

هر فردی می تواند به بیماری هپاتیت آ مبتلا شود . اما بعضی از افراد ویا شاغلین برخی از حرفه ها بیشتر در معرض خطر ابتلا هستند:

-افرادی که در مناطق با شیوع بالای هپاتیت آ زندگی می کنند. (کشور ما از این مناطق می باشد)

-افرادی که به مناطق با شیوع بالای هپاتیت آ مسافرت می کنند.

تحقیق در مورد هپاتیت B

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

هپاتیت B در ایران :

در ایران مبتلایان حدود 3%  کل جمعیت را شامل می شود که با در نظر گرفتن جمعیت ایران حدود 2 میلیون نفر به این ویروس آلوده هستند . از این تعداد حدود 200 تا300 هزار از این افراد دچار هپاتیت مزمن B می باشند که نیازمند تشخیص شدت التهاب کبد و در صورت نیاز درمان می باشند .

تعریف بیماری :

هپاتیت B  نوعی بیماری عفونی است که در اثر ورود  ویروس HBV به بدن و حمله آن به بافت کبد ایجاد می شود .

مخزن عفونت :

انسان تنها مخزن و نگهدارنده ویروس در طبیعت است .

مواد آلوده کننده :

 خون آلوده منبع اصلی ویروس هپاتیت B است .سایر مایعات بدن که ویروس در آن ها وجوددارد عبارتند از مایع منی ، ترشحات مهبل و بزاق . البته ویروس در ترشحات دیگری از بدن افراد آلوده نیز شناسایی شده است ولی این ترشحات اهمیتی در انتقال عفونت ندارند .

 علائم و نشانه های بیماری :

باید دانست که علائم انواع هپاتیت های ویروسی تقریبا مشابه است و براساس علائم بالینی نمی توان نوع هپاتیت را تشخیص داد .

از زمان ویروس هپاتیت B به بدن فرد غیر ایمن تا بروز اولین علائم بیماری از 4 هفته تا 6 ماه زمان لازم است .

سپس فرد علائمی غیر اختصاصی مانند تب ،‌درد مفاصل و بثورات پوستی ، بی حالی ، خستگی ، بی اشتهایی ، درد عضلانی ، تهوع و استفراغ را نشان می دهد و در معاینه ممکن است بزرگی کبد و عقده های لنفاوی وجود داشته باشد .

پس از این علائم زردی آغاز می گردد  که  در سفیدی چشم واضح تر و بهتر دیده می شود و به تدریج تمامی پوست بدن را در بر می گیرد . در مرحله زردی معمولا تب کاهش می یابد . ممکن است ادرار پررنگ و مدفوع کم رنگ شود .

کاهش زردی معمولا پس از چند روز تا یک هفته شروع می شود ولی ممکن است 4 تا 6 هفته طول بکشد . اصولا هر چه علائم بیماری شدید تر باشد بدان معنی است که پاسخ های دفاعی بدن به عفونت شدیدتر بوده و در صورت رفع علائم ، احتمال مزمن شدن بیماری کمتر است .

پس از این علائم ، مرحله نقاهت و بهبودی فرا می رسد . بسته به شرایط مختلف ، عده ای از بیماران بهبودی کامل خود را به دست می آورند و در برخی دیگر عفونت به حالت مزمن در می آید .

هپاتیت مزمن :

چنانچه ویروس هپاتیت B طی 6 ماه از بدن بیمار پاک نشود ، بیماری مزمن شده است .احتمال مزمن شدن به چند عامل بستگی دارد :

1 ـ سن : مهمترین عامل تعیین کننده مزمن شدن بیماری است . در صورت ابتلای به هپاتیت B%95 نوزادان  ،20% کودکان و 1 تا 10 % بالغین به فرم مزمن بیماری تبدیل می شوند.

2 ـ زمینه ژنتیکی

3 ـ ابتلا به عفونت خفیف و بدون علامت

4 ـ ضعیف بودن دستگاه ایمنی و دفاعی بدن

5 ـ عفونت با حجم زیاد ویروس

6 ـ عفونت در معتادان و افراد مبتلا به هموفیلی

علائم هپاتیت B مزمن :

در اغلب افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن ، عفونت به صورت خاموش است و فرد علامتی ندارد . به این گروه ، ناقل سالم می گویند .

در درصد کمی از افراد مبتلا به فرم مزمن( 1 تا 5% )  ، عفونت نهفته فعال می شود و آسیب کبد ادامه می یابد . در این موارد اصطلاحا هپاتیت مزمن فعال روی داده است که در صورت عدم پاسخ به درمان ، زردی ، بی حالی ، بی اشتهایی ، تهوع و کسالت ادامه می یابد و در نهایت ، بافتی جایگزین بافت طبیعی کبد می شود که توانایی انجام وظایف کبد در بدن را ندارد . به  این مرحله سیروز کبدی گفته می شود که علائم آن به صورت جمع شدن مایع و تورم شکم ،تورم پاها ، تمایل به خونریزی های زیر پوستی و گوارشی ، بزرگ شدن سینه ها در مردان ، کوچکی بیضه ها و علائم مغزی                         است . درصد کمی از موارد هپاتیت مزمن به سرطان کبد مبتلا می شوند .

تحقیق هپاتیت ب

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

هپاتیت B

علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

با توجه به این که در اغلب موارد این بیماری از مادران آلوده به نوزادان منتقل می‌شود، تا سال‌ها علامتی بروز نمی‌کند. در برخی موارد به دنبال هپاتیت حاد ویروسی، فرد به صورت یک فرد ناقل در می‌آید. در این افراد به دنبال علایم هپاتیت از جمله بی‌اشتهایی، ضعف، بی‌حالی، پررنگی ادرار و زردی؛ سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند آنتی ژن هپاتیت B را از بین ببرد و بعد از 6 ماه، با وجود بهبودی ظاهری فرد آلوده باقی می‌ماند. خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی دچار هپاتیت مزمن می‌شوند و ناقل هپاتیت باقی می‌مانند. ولی متأسفانه در صورت انتقال عفونت از مادر به نوزاد، در اغلب موارد حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده امروزه، خود آلوده کننده جامعه خواهند بود.

تشخیص بیماری هپاتیت B

براساس اکثر گزارش‌های علمی، بسیاری از کسانی که به ویروس هپاتیت‌ B آلوده می‌شوند، از بیماری خود آگاهی ندارند و سال‌ها پس از ابتلا، از وجود این بیماری مطلع می‌شوند. راه تشخیص این بیماری اندازه‌گیری آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBS AG است. اگر در فردی آزمایش HBS AG مثبت شود، نشان می دهد که آلوده به ویروس هپاتیت B است یعنی در بدن وی ویروس هپاتیت B وجود دارد. آنچه این آزمایش را معنی‌دار می‌کند، حال عمومی بیمار، وضعیت کبد (اندازه آن و نتایج آزمایش‌های مخصوص کبد) و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن است. در بسیاری از موارد به دنبال کشف یک مورد HBS AG مثبت، سایر افراد خانواده آزمایش شده و موارد مثبت بدون علامت شناسایی می‌شوند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

مهم‌ترین مسئله در ارتباط با ناقلین هپاتیت B

این بیماران هیچ گونه علامت، نشانه و ناراحتی ندارند، ولی در خونشان ویروس وجود دارد. مهم‌ترین مسئله در مورد این گروه از افراد، مراجعه به پزشک هر 6 ماه یک بار و بررسی آزمایشگاهی جهت تعیین وضعیت کبدی است. این امر جنبه حیاتی دارد و با انجام آن می‌توان به فعال شدن بیماری در مراحل اولیه پی برد.

عاقبت ناقلین هپاتیت B

در اکثر موارد، شواهدی دال بر تخریب و التهاب سلول‌های کبدی دیده نمی‌شود. در واقع یک سازش و همزیستی بین ویروس‌ها و سیستم دفاعی بدن به وجود می آید. این سازگاری ممکن است تا سالیان سال باقی بماند و بیمار مشکل کبدی پیدا نکند و ویروس همچنان در حالت نهفته تا آخر عمر باقی بماند. از هر 100 نفری که به این حالت مبتلا هستند، سالیانه 1 تا 2نفر ویروس را از بدن خود پاک کرده و آزمایش HB S AG آنها منفی می‌شود. تعداد بسیار کمی از این افراد در عرض چند سال، دچار عود بیماری شده و به اصطلاح فعالیت ویروس در بدن آنها مجدداً از سر گرفته می‌شود. به همین دلیل است که به حاملین هپاتیت B توصیه می‌شود تا برای معاینه و انجام آزمایش‌های کبدی و بررسی وضعیت‌شان هر 6 ماه یک بار به پزشک معالج خود مراجعه کنند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

آیا امکان ابتلای ناقلین هپاتیت B به سیروز وجود دارد؟

در تعداد کمی از این بیماران که اختلال در کار کبد به صورت پیشرونده است، این احتمال وجود دارد. خوشبختانه امروزه با عرضه داروهای جدید امکان جلوگیری و یا به تأخیر انداختن این روند وجود دارد.

تزریق واکسن ضد ویروس هپایتت B به صورت سه دوز با فواصل صفر، یک‌ماه و 6 ماه می‌تواند بیش از 95 درصد، مانع از ابتلا به این بیماری شود.

هپاتیت مزمن B

در تعدادی از افراد مبتلا به هپاتیت B ،ویروس به صورت فعال سبب التهاب کبد می‌شود. آنزیم‌های کبدی (ALT, AST) در خون این افراد افزایش می‌یابد. این افراد نیاز به تشخیص شدت التهاب در کبد و فعالیت ویروس در خون و احیاناً درمان دارند. برای تشخیص فعال بودن بیماری و پیگیری بیماران بعد از شروع درمان لازم است آزمایشات اندازه‌گیری سطح میزان ویروس در خون (اصطلاحا PCR شمارشی) انجام شود. انجام PCR معمولی و غیر شمارشی فایده‌ای ندارد.

تحقیق درباره: هپاتیت ب

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

هپاتیت B

علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

با توجه به این که در اغلب موارد این بیماری از مادران آلوده به نوزادان منتقل می‌شود، تا سال‌ها علامتی بروز نمی‌کند. در برخی موارد به دنبال هپاتیت حاد ویروسی، فرد به صورت یک فرد ناقل در می‌آید. در این افراد به دنبال علایم هپاتیت از جمله بی‌اشتهایی، ضعف، بی‌حالی، پررنگی ادرار و زردی؛ سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند آنتی ژن هپاتیت B را از بین ببرد و بعد از 6 ماه، با وجود بهبودی ظاهری فرد آلوده باقی می‌ماند. خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی دچار هپاتیت مزمن می‌شوند و ناقل هپاتیت باقی می‌مانند. ولی متأسفانه در صورت انتقال عفونت از مادر به نوزاد، در اغلب موارد حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده امروزه، خود آلوده کننده جامعه خواهند بود.

تشخیص بیماری هپاتیت B

براساس اکثر گزارش‌های علمی، بسیاری از کسانی که به ویروس هپاتیت‌ B آلوده می‌شوند، از بیماری خود آگاهی ندارند و سال‌ها پس از ابتلا، از وجود این بیماری مطلع می‌شوند. راه تشخیص این بیماری اندازه‌گیری آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBS AG است. اگر در فردی آزمایش HBS AG مثبت شود، نشان می دهد که آلوده به ویروس هپاتیت B است یعنی در بدن وی ویروس هپاتیت B وجود دارد. آنچه این آزمایش را معنی‌دار می‌کند، حال عمومی بیمار، وضعیت کبد (اندازه آن و نتایج آزمایش‌های مخصوص کبد) و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن است. در بسیاری از موارد به دنبال کشف یک مورد HBS AG مثبت، سایر افراد خانواده آزمایش شده و موارد مثبت بدون علامت شناسایی می‌شوند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

مهم‌ترین مسئله در ارتباط با ناقلین هپاتیت B

این بیماران هیچ گونه علامت، نشانه و ناراحتی ندارند، ولی در خونشان ویروس وجود دارد. مهم‌ترین مسئله در مورد این گروه از افراد، مراجعه به پزشک هر 6 ماه یک بار و بررسی آزمایشگاهی جهت تعیین وضعیت کبدی است. این امر جنبه حیاتی دارد و با انجام آن می‌توان به فعال شدن بیماری در مراحل اولیه پی برد.

عاقبت ناقلین هپاتیت B

در اکثر موارد، شواهدی دال بر تخریب و التهاب سلول‌های کبدی دیده نمی‌شود. در واقع یک سازش و همزیستی بین ویروس‌ها و سیستم دفاعی بدن به وجود می آید. این سازگاری ممکن است تا سالیان سال باقی بماند و بیمار مشکل کبدی پیدا نکند و ویروس همچنان در حالت نهفته تا آخر عمر باقی بماند. از هر 100 نفری که به این حالت مبتلا هستند، سالیانه 1 تا 2نفر ویروس را از بدن خود پاک کرده و آزمایش HB S AG آنها منفی می‌شود. تعداد بسیار کمی از این افراد در عرض چند سال، دچار عود بیماری شده و به اصطلاح فعالیت ویروس در بدن آنها مجدداً از سر گرفته می‌شود. به همین دلیل است که به حاملین هپاتیت B توصیه می‌شود تا برای معاینه و انجام آزمایش‌های کبدی و بررسی وضعیت‌شان هر 6 ماه یک بار به پزشک معالج خود مراجعه کنند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

آیا امکان ابتلای ناقلین هپاتیت B به سیروز وجود دارد؟

در تعداد کمی از این بیماران که اختلال در کار کبد به صورت پیشرونده است، این احتمال وجود دارد. خوشبختانه امروزه با عرضه داروهای جدید امکان جلوگیری و یا به تأخیر انداختن این روند وجود دارد.

تزریق واکسن ضد ویروس هپایتت B به صورت سه دوز با فواصل صفر، یک‌ماه و 6 ماه می‌تواند بیش از 95 درصد، مانع از ابتلا به این بیماری شود.

هپاتیت مزمن B

در تعدادی از افراد مبتلا به هپاتیت B ،ویروس به صورت فعال سبب التهاب کبد می‌شود. آنزیم‌های کبدی (ALT, AST) در خون این افراد افزایش می‌یابد. این افراد نیاز به تشخیص شدت التهاب در کبد و فعالیت ویروس در خون و احیاناً درمان دارند. برای تشخیص فعال بودن بیماری و پیگیری بیماران بعد از شروع درمان لازم است آزمایشات اندازه‌گیری سطح میزان ویروس در خون (اصطلاحا PCR شمارشی) انجام شود. انجام PCR معمولی و غیر شمارشی فایده‌ای ندارد.

تحقیق درباره: هپاتیت ب

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 3

هپاتیت ب

ویروس‌های هپاتیت ب نوعی از ویروس هپاتیت است که در کبد انسان جایگزین شده و تکثیر می‌نمایند مواد تولید شده توسط این ویروس‌ها به گردش خون می‌ریزد. انجام آزمایشات خونی حساس، تکثیر ویروس در بدن را مشخص می‌نماید. کسانی که ویروس هپاتیت ب را به مدت بیش از شش ماه در خون شان داشته باشند ناقل این بیماری هستند. این افراد حال عمومی خوبی دارند و گاهی با انجام آزمایشات نیز اختلالی در کار کبد دیده نمی‌شود. در چنین شرایطی ویروس به صورت مسالمت آمیز در داخل بدن وجود دارد ولی به کبد آسیبی نمی‌رساند در صورت انتقال ویروس هپاتیت ب از مادران آلوده به نوزادان، احتمال باقی ماندن عفونت و ناقل شدن نوزادان زیاد است و عمده ناقلین هپاتیت به در کشور ما شامل این موارد است.

بیماری حاد هپاتیت ب در ۹۰ درصد به طور خود به خود بهبودی یافته و ویروس هپاتیت ب نیز به صورت کامل از بدن دفع شده و خارج می‌شود. ولی در ۱۰ درصد موارد ویروس در بدن باقی مانده و حالت ناقل هپاتیت ایجاد می‌شود.عامل بیماری هپاتیت در خون و همه ترشحات بدن (مانند بزاق، عرق و...) افراد ناقل وجود دارد البته این ویروس تا به حال در مدفوع یافت نشده‌است. بهترین راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری، شناخت راه‌های انتقال آن است. تنها مخرن این ویروس انسان است و انتقال آن از فرد آلوده به فرد سالم می‌باشد. در قدیم مهم‌ترین علت ابتلا به هپاتیت ب استفاده از خون و فراورده‌های ان بوده‌است ولی امروزه با ازمایش خون می‌توان این الودگی را مشخص نمود و به همین خاطر خون‌ها مورد بررسی قرار گرفته و انتقال این بیماری از طریق خون دیگر به آسانی صورت نمی‌گیرد.

کارکنان بیمارستان‌ها، پزشکان، پرستاران و مراقبین بهداشتی که در تماس با بیماران و یا خون انها هستند، در معرض عفونت هپاتیت و انتقال آن قرار دارند و به همین دلیل واکسیناسیون هپاتیت ب و رعایت دستورات بهداشتی و مرابتی در این دسته از افراد توسیه می‌شود.

به طور خلاصه سه راه عمده زیر راه‌های اصلی انتقال هپاتیت ب می‌باشد:

راه‌های انتقال

از مادر الوده به نوزاد (در ایران شایع‌ترین راه است.)

از راه تزریق (تزریق خون، اعتیاد تزریقی، حجامت، خالکوبی و...)

از راه جنسی (اگر همسر فرد ناقل واکسینه شده باشد حدود ۵ درصد احتمال انتقال وجود دارد که با تزریق واکسن این احتمال به حدود صفر می‌رسد.)