مقاله درمورد استانداردهای غذایی 7ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

استانداردهای غذایی

استاندارد سابقه بسیار طولانی داشته و بشر اولیه با الهام از پدیده های طبیعی مانند گردش ایام، فصول چهارگانه سال و روز و شب، زندگی خود را استاندارد می کرده است. استانداردها در سطوح مختلفی تدوین می شوند از جمله سطح استانداردهای بین المللی است که توسط سازمان بین المللی است که توسط سازمان بین المللی استاندارد International Standard Organization با نام مخفف ISO تدوین می شوند. این سازمان استانداردهای قابل اجرا در سطح بین المللی را تدوین کرده که در تمام کشورهای عضو به رسمیت شناخته می شوند و از بین آنها استانداردهای ایزو 9000 و 14000 متداول تر می باشند.

استانداردهای راهنما با شماره های 9000 و 9004 شامل دستورالعمل هایی برای ارشاد مدیران می باشند. استانداردهای ایزو 9001 زمانی استفاده می شود که سازمان همزمان در طراحی، تولید، نصب و راه اندازی، نوآوری و خدمات فعالیت دارد. استانداردهای ایزو 9002 جایی استفاده می شود که فعالیت های طراحی مورد نظر نیست و سازمان با استفاده از طراحی مورد نظر نیست و سازمان با استفاده از طرح های آماری، برای بهبود کیفیت فرآورده ها یا خدمات اقدام می نماید و نیازی به طراحی ندارد.

استاندارد ایزو 9003 زمانی به کار می رود که کیفیت فرآورده ها از طریق بازرسی نهایی تضمین می شود و ممکن است سیستم تولید و مدیریت کیفیت، استاندارد نباشد. استانداردهای سری ایزو 14000، مربوط به سلامت محیط زیست و سلامت مردم تحت عنوان Environmental management and control نیز توسط ایزو تدوین دو به اجرا گذاشته شده اند.

استانداردهای منطقه ای که توسط یک سازمان منطقه ای، جهت استفاده کشورهای منطقه تدوین می شود، استانداردهای ملی که مختص هر کشوری می باشد و استانداردهای سطح کارخانه ای که در هر شرکت، برای همان شرکت تدوین می شود، از دیگر سطوح استاندارد می باشند.

سطوح استانداردهای مؤسسه های بین المللی در مورد مواد غذایی توسط مؤسسه های بین المللی مانند FAO و WHO تدوین می شوند. از جمله استانداردهای کرکس با نام Codex Alimentarious Commission ( CAC ) هستند که توسط کمیته مشترک FAO و WHO تدوین می شوند و شامل استاندارد ویژگی ها، آین کار و یا به عبارت بهتر، آیین بهداشتی شرایط کار و دستور العملهای مربوط به آنها هستند. گروه دیگری از استانداردهای سطح مؤسسه های بین المللی، استانداردهای HACCP می باشند.

سیستم HACCP مخفف Hazard Analysis Critical Control Point به معنای تجزیه و تحلیل خطر در نقاط کنترل بحرانی می باشد. لین سیستم در واقع ابزاری را به منظور شناسایی مخاطرات در محل وقوع یا بروز آنها از زمان کاشت، داشت و برداشت مواد اولیه تا محصول نهایی در اختیار مجریان سامانه قرار می دهد و حاصل اجرای آن محصولی سالم، بدون خطر و ایمن می باشد و مصرف کننده می تواند بدون کمترین نگرانی آنرا مصرف نماید.

در سال 1971، اصول مطرح در این سیستم توسط شرکت پیلسبوری Pilsbury در یک کنفرانس ایمنی مواد غذائی ارائه گردید. در سال 1974 در واحدهای تولید کننده کنسروهای غیر اسیدی مورد استفاده قرار گرفت تا اینکه در سال 1988 اولین نظام نامه HACCP به وسیله کمیته بین المللی تعیین ویژگی های میکروبیولوژی مواد غذایی ICMSF تهیه و به تفضیل در ارتباط با این سیستم بحث و بررسی گردید.

در دنیای امروز روش های قدیمی کنترل بهداشتی که صرفاً متکی بر آزمایش محصول نهایی می باشد، منسوخ گردیده است، زیرا عوامل ناخواسته بی شماری وجود دارند که می توانند پروسه فرآیند محصولات غذای را تحت شعاع خود قرار دهند. از نقاط قوت سیستم HACCP یا به عبارت دیگر مدریت تضمین سلامت و ایمنی غذا می توان به شناسایی، ارزیابی و تجزیه و تحلیل کلیه مخاطرات آنها اشاره نود. این سیستم با استفاده از ابزارهای عملی و جدیدترین یافته های علمی و بهداشتی، پس از تعریف مراحل گوناگون تولید یک ماده غذایی، کلیه مخاطرات مربوط به هر محله را شناسایی و راهکارهای لازم جهت حذف یا کاهش سطوح خطرات در حدود قابل قبول را ارائه می دهد. برخی از مزایای حاصل از کاربرد سیستم HACCP عبارتند از:

1 ـ طبقه بندی مطرف کنندگان محصولات غذایی به گروههای مختلف.

2 ـ کنترل و نظارت بهداشت بر خرید مواد اولیه و فراهم نودن امکان تولید محصولی سالم.

3 ـ برقراری ارتباط با مشتریان و بررسی شکایت ها و درخواست های آنان.

4 ـ آموزش کلیه کارکنان در همه سطوح سازمانی و به وجود آوردن نوعی تعهد و احساس مسئولیت در قبال فعالیت های درون سازمان.

5 ـ بالا بردن سطح سلامت و بهداشت جامعه و کاهش هزینه های خدمات درمانی.

6 ـ فراهم آوردن بستر مناسب جهت صادرات محصولات غذایی و امکان رقابت با سایر کشورها، از طریق تولید محصولاتی منطبق بر موازین بهداشتی یین المللی.

استانداردهای مواد غذایی

برنج

1 - برنج مورد مصرف بخصوص در رستورانها و ادارات بهتر است برنج درجه یک و سفید دانه بلند یا متوسط به شرح زیر باشد :

برنج دانه بلند ، طول آن حداقل 8/6 میلی متر و نسبت طول به قطر آن حداقل سه باشد.

برنج دانه متوسط ، طول آن حداقل 6 میلی متر و نسبت طول به قطر آن حداقل ½ باشد.

2 - دانه برنج باید سالم ، تمیز ، با عطر طبیعی و مطبوع بوده و بدون بوی خارجی و یا بوی فساد باشد.

3 - برنج باید عاری از فضولات جوندگان باشد.

4 - برنج باید عاری از وجود آفت زنده آشکار باشد.

5 - رطوبت برنج باید حداکثر 5/13 درصد باشد.

6 - میزان دانه های شکسته و خرد حداکثر بهتر است از 5 درصد تجاوز نکند.

7 - میزان دانه های گچی حداکثر بهتر است از 4 درصد تجاوز نکند.

8 - برنج نباید ناخالصی داشته باشد.

9 - تعداد دانه های شلتوک از یک درصد بهتر است تجاوز نکند.

10 - تعداد دانه های رنگی (با رگه های قرمز) حداکثر 2/0 باشد.

مقاله درمورد ارزش غذایی سیب رمینی وروشهای نگهداری آن 7ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

ارزش غذایی سیب رمینی وروشهای نگهداری آن   

ارزش غذایی سیب زمینی و روش های نگه داری آن به طریقه سنتی و صنعتی میزان تولید سیب زمینی در سال ۱۳۷۹،۲/۴ میلیون تن درسال بوده است. مواد غذایی از زمان برداشت در معرض فساد و بروز ضایعات متنوع قرار می گیرند که با توجه به نوع ماده غذایی میزان ضایع شدن آن ها متغیر بوده و گاهی ممکن است در مدت چند ساعت، مواد غذایی به کلی غیر قابل مصرف شود. سیب زمینی به علت دارا بودن آب زیاد، از فساد پذیری بالایی برخوردار است. برای جلوگیری از ضایعات این محصول، روش های مختلفی در روستاهای کشور ما اجراء می شود، بدون این که شناخت دقیقی از اصول علمی انبار داری آن داشته باشند. درشهرها برای نگه داری سیب زمینی از سردخانه های بالای صفر بهرها می گیرند، آن را در درجه حرارت معینی حدود ۴+ درجه سانتی گراد نگه داری می کنند، یا این که سیب زمینی را با استفاده از روش فیزیکی(حرارت دادن) و خشک کردن به پودر سیب زمینی تبدیل و بسته بندی می کنند، تا این که به مدت طولانی در انبارها نگه داری شود. روش دیگر، استفاده از اشعه گاما است که یکی از روش های نگه داری سیب زمینی به صورت تازه به حساب می آید. سیب زمینی در تمام استان های کشورمان به ویژه آذربایجان شرقی، مرکزی، چهارمحال بختیاری و اصفهان کشت می شود. این محصول درایران به عنوان یکی از مواد غذایی مصرفی جانبی مورد استفاده مردم قرارمی گیرد. در صورتی که در بعضی از کشورهای اروپایی مانند آلمان غربی، سیب زمینی به عنوان ماده ی غذای اصلی برای مردم به شمار می آید. مهم ترین ماده اصلی موجود در سیب زمینی نشاسته است که معمولا بین ۹ الی ۲۵ درصد آن را تشکیل می دهد این محصول سرشار از ویتامین ث نیز می باشد. مخصوصا در پوست سیب زمینی به طور متوسط ۳۰ میلی گرم ویتامین ث وجود دارد. البته باید توجه کرد، که مقدار ویتامین ث موجود در سیب زمینی به عواملی نظیر نحوه ی نگه داری در انبار، نحوه ی طبخ در آشپزخانه و درجه حرارت محیط بستگی دارد که در ذیل توضیح داده می شود: ۱- تقریبا ۵۰ درصد از ویتامین ث سیب زمینی، در اثر نگه داری (انبار در دمای ۱۲ درجه سانتی گراد) کاهش می یابد ۲- در اثر پوست کندن و طبخ سیب زمینی مانند: پختن، سرخ کردن، کباب کردن و غیره تقریبا ۴۰ الی ۴۵ درصد ویتامین ث موجود در سیب زمینی کاهش می یابد. اگر سیب زمینی همراه با پوست خارجی پخته شود میزان کاهش ویتامین ث حدود ۷ درصد خواهد بود. لذا بهتر این است که سیب زمینی با پوست طبخ شود. ۳- چنان چه سیب زمینی پخته به مدت یک ساعت برروی اجاق در گرما نگه داری شود حدود ۷۰ درصد از ویتامین ث آن را از بین می رود. همان طوری که جدول نشان می دهد سیب زمینی حاوی دو درصد پروتئین است که اغلب آن از اسید آمینه های ضروری تشکیل شده است. با مصرف روزانه ۲۵۰ گرم سیب زمینی می توان ۱۶ درصد از احتیاجات روزانه یک فرد به اسید آمینه ضروری به خصوص لیزین را تأمین کرد(یعنی ۲۵/۰ گرم لیزین). علاوه براین اسید آمینه های ضروری دیگر مانند والین، لوسین و ایزولوسین نیز در آن به اندازه کافی وجود دارد. عوامل فاسد کننده سیب زمینی پس از برداشت برداشت سیب زمینی در درجه اول باید به موقع انجام شود چنان چه سیب زمینی برای مدت زیادی در خاک بماند دوباره رشد کرده و صرف نظر از آن که مقدار زیادی از مرغوبیت آن کاسته می شود حتی لطمه شدیدی نیز به خاصیت انبار داری آن وارد می شود. از این رو زارعین حدود ۱۵ روز قبل از برداشت محصول، آبیاری را قطع می کنند و بدین وسیله از یک طرف مانع رشد سیب زمینی می شوند و از طرف دیگر رطوبت آن را نیز به حد متناسب می رساند. در هنگام برداشت سیب زمینی باید دقت شود که غده ها زخمی نشوند در غیر این صورت فساد و گندیدگی در غده های آسیب دیده به شدت افزایش می یابد و در اثر مجاورت با محصول سالم موجب آلودگی غده های دیگر می شود. سیب زمین باید پس از برداشت در فاصله زمانی کوتاهی حمل و به بازار فروش عرضه شود. البته برای مصارف طولانی تر نیاز به ذخیره کردن و انبار کردن آن است، در دوره ی انبارداری همواره عوامل مختلف مکانیکی، فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی بر روی آن اثر کرده و ایجاد ضایعات و دگرگونی کمی و کیفی می کند در حقیقت ضایعات حاصل از عوامل فیزیکی باعث از دست رفتن رطوبت و نیز چروکیدگی پوست می شود. نتیجه تأثیر عوامل شیمیایی مانند اکسیداسیون مواد متشکله سیب زمینی و فعالیت آنزیم ها، باعث تغییر مواد نشاسته ای به منوساکاریدها و دی ساکاریدها و کاهش میزان اسیداسکوربیک می شود. عوامل بیولوژیکی از طریق جوانه زدن و فعالیت نسج رویشی ایجاد خسارات می کنند، خسارت ناشی از جوندگان و حشرات در انبارها نیز رقم عمده ای را تشکیل می دهد که به خصوص در انبارهای روستایی و خفاظت نشده بسیار چشم گیر است. جوانه زدن سیب زمینی باعث افزایش سولانین(S o l a n in) که یک الکالوئید است، می شود. سیب زمینی های دارای پوست سبز رنگ، نارس و یا جوانه زده حاوی سولانین هستند و این ماده سبب سمی شدن سیب زمینی می شود. اغلب در ۱۰۰ گرم سیب زمینی های میزان ۴/۹-۸/۱ میلی گرم سولانین وجود دارد افزایش مقدار سولانین به ۱۰ الی ۱۳ میلی گرم در ۱۰۰ گرم باعث مسمومیت انسان می شود. در سال ۱۹۷۸ در تعداد ۷۸ نفر از ۳۰۰ دانش آموز( سن متوسط ۱۳ سال) یک مدرسه انگلیسی که توسط سیب زمین جوانه زده تغذیه شده بودند، مسمومیت شدیدی مشاهده شد. در فرد بالغ مقدار ۲۵ میلی گرم سو لانین باعث مسمومیت و ۴۰۰ میلی گرم آن باعث مرگ می شود. چنانچه سیب زمینی با آب و سرکه پخته شود فاقد سولانین خواهد شد و آب و سرکه بعد از پختن باید دور ریخته شود. روش های نگه داری سیب زمینی نظر به این که هدف اصلی در نگه داری سیب زمینی جلوگیری از انجماد، فساد و جوانه زدن آن است لذا عموما روش های مختلفی برای افزایش زمان ماندگاری سیب زمینی مورد استفاده قرار می گیرند که عبارت اند از: ۱- استفاده از روش های سنتی و انبارهای معمولی. ۲- استفاده از مواد شیمیایی؛ قبل از برداشت سیب زمینی با پاشیدن الکل مالیک یا هیدرازین مالیک روی بوته ها می توان از جوانه زدن جلوگیری کرد. البته این روش نگه داری از سال ۱۹۴۸ میلادی منسوخ شده است، زیرا هیدرازین مالیک در انسان حساسیت ایجاد می کند. ۳-نگه داری سیب زمینی در انبارهای مجهز به سیستم کنترل اتمسفر ۴- استفاده از اشعه گاما ۵-استفاده از روش فیزیکی؛ خشک کردن سیب زمینی به صورت پودر سیب زمینی . ۱-روش استفاده از انبارهای سنتی به طور کلی از چهار نوع انبار مختلف خانگی، نیمه زیرزمینی و مخروطی شکل( حفره ای) به شرح زیر استفاده می شود. الف. انبارهای خانگی برای نگه داری سیب زمینی در خانه ها بهتر است آن را در حجم کم در جعبه های چوبی که از کف زمین انبار به اندازه ۴۰ سانتی متر بالاتر است قرارداد. در انبارهای خانگی هوای متعادل باید ۴+ درجه سانتی گراد باشد در غیر این صورت سیب زمینی شروع به جوانه زدن می کند و در آن سولانین به وجود می آید که برای انسان سمی است.

تحقیق در مورد عفونتهای و مسمویتهای غذایی 3

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 22

اسید سوربیک از رشد انواع زیادی از قارچها و تعداد کمی از باکتریها که معمولا موجب ضایعات غذائی می گردد . جلوگیری می کند . فعالیت و عملکرد این ماده در مورد باکتریها و قارچها یکسان است .

در آزمایشاتی که در این ماده به موجودات زنده آزمایشگاه تزریق شده است ، گزارش شده است که اسید سوربیک به عنوان یک وسیله رشد انتخابی باکتری اسید کالتیک با کاتالاز منفی و کلستریدیا Catalas – negative ( Clostridia ) استفاده شده است در جایی که این ماده از رشد باکتری آتینوسکیتها با کاتالاز مثبت Catalas – Positive – ( actinomycetes ) قارچها و مخمرها در محیط اسیدی ( ) در غیاب نمکهای فسفات جلوگیری می کند .

فعالیت آنتی میکروبی اسید سوربیک با کاهش PH افزایش می یابد . آزمایشهات نشان داده است زمانی که PH از 0/9 به 0/3 کاهش می یابد حداقل میزان مورد نیاز اسید سوربیک برای منع رشد 4 گونه قارچ از 2/0 درصد به 005/0 درصد کاهش می یابد در4/4 PH= با آب پرتغال مقدار % 05/0 اسید سوربیک به عنوان عامل ضد قارچ مؤثر شناخته شده است و در 4 = PH با پوره توت فرنگی مقدار % 075/0 اسید سوربیک با خاصیت ضد قارچی مصرف می شود . Bell و همکارانش آزمایشاتی برای معین کردن عملکرد اسید سوربیک بر روی 60 نوع قارچ ، بیش از 30 نوع مخمر و 6 نوع لاکتوباسیل انجام داده اند آنها در 0/7 = PH % 1/0 اسید سوربیک را غیر فعال شناخته اند ولی همین میزان اسید سوربیک در 5/4 = PH در مورد قارچها و مخمرها مؤثر و فعال بوده و در 5/3 PH حتی باکتری اسید لاکتیک هم منع شده است غذاهایی که به طور تجاری سورباتها در آنها مصرف می شود شامل ، کالاهای پخته شده ، پنیر ، شیرینی ، پوشش شکلات میوه های خشک شده ، انواع ماهیها ، کره های میوه ای ، آب میوه ، سالاد میوه تازه ، ژله ها ، مارگارین و نوشابه های الکلی و غیر الکلی ، دسرها ، سس ها سوسیس خشک ، شربت ها ، غذاهای ترش ، انواع ماکیان و مواد غذائی حیوانی می باشد .

سورباتها در وسایل آرایش و مواد دارویی هم در بعضی موارد کاربرد دارند . کاربردهای دیگر آن به عنوان نگه دارنده در دخانیات ( تنباکو ) و جوهرها بالیقه ابریشمی می باشد .

اسید سوربیک معمولا از دیگر نگهدارنده های مؤثرتر است مثل اسید بنزوئیک و پروپیونیک اسید زیرا میزان کمتری از این ماده کارایی بیشتری دارد و به علت اینکه فاقد طعم و بو است در استفاده به عنوان نگهدارنده غذائی مطلوبتر می باشد . اسید سوربیک مانند بنزوئیک اسید و پروپیونیک اسید همانطور که گفته شد در PH اسیدی مؤثرتر عمل می کند ولی محدوده عملکرد آن در گستره بالاتری از PH است مقدار اسید سوربیک استفاده شده در غذاها از % 02/0 تا تقریبا 3/0 درصد نسبت به وزن غذا متفاوت است . سمیت اسید سوربیک بسیار کم است حدود اسید بنزوئیک است این ماده همچون دیگر اسیدهای چرب غیر اشباع در بدن به دی اکسیدکربن و آب مبدل می گردد . مطالعات نشان داده که اسید سوربیک همراه موادی که برای بسته بندی غذاها مصرف می شوند ، عملکرد مؤثری دارد زیرا از مواد بسته بندی بداخل غذا مهاجرت می کند و به عنوان مثال مصرف فیلمهای آغشته به اسید سوربیک برای حمایت و حفاظت پنیرها ، کاربرد دارد .

در جدول 7 مواد غذائی که استاندارد فدرال تشخیص هویت استفاده اسید سوربیک را در این مواد مجاز دانسته نام برده شده است .

در جدول 8 لیست مواد غذائی که برای استفاده از سورباتها استاندارد معینی ندارند موجود است .

غذاهایی که دارای استانداردهای تشخیص نوع هستند و از سورباتها به عنوان نگهدارنده استفاده می کنند .

غذاها

استانداردهای غذائی

اسیدسوربیک یا پتاسیم سوربات

پنیرها ، پنیرهای پروسس ، اسپریدهای پنیر

Cheese , processed cheese , chees spreads

Cheddar, curd , colby , granular , swiss , gruyere , brick , muenster , edam , gouda , monterey jack , high-moisture , jack , provolone , caciocavallo , siciliano parmesan , low-moisture mozzarella , low-moisture seamorze , low-moisture part-skim mozzarella , low-moisture part-skim seamorze , romano , asiago fresh , asiago medium , asiago old , and other hard , semisoft , semisoft part-skim , spiced , part-skim spiced , and hard grating cheeses not otherwise specifically defined by names or Standards of Identity

19.680- 19.500 ss

% 3/0 ( هردو یا یکی ازاین مواد )

تحقیق در مورد عفونتهای و مسمویتهای غذایی 2

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

ازت می گردند دچار کمبود اکسیژن شده و در صورت شدت مسمویت از بین خواهند رفت بنابراین ( No ) یکی از سموم کشنده محسوب می گردد .

شکل شماره 3 : اکسیداسیون و پراکسیداسیون چربیها و روغنها

علاوه بر این نیتراتها و نیتریتها و نیتریتها رشد میکروبها را به تأخیر می اندازند به این ترتیب که خیلی از باکتریها شامل آنزیمهایی هستند که این ترکیبات را فعال می کند که به عنوان عوامل اکسید کننده عمل کنند . محیطی که غیر هوازی باشد با حضور این مواد در یک حالت پتانسیل اکسایش بالا قرار می گیرد و بنابراین یک شرایط هوازی ایجاد می گردد و چون خیلی از ارگانیسمها ترجیح می دهند در جایی که پتانسیل اکسایش و کاهش پایین است رشد کنند نتیراتها و نیتریتها به این سبب در رشد آنها مداخله می کنند . نیتریتها معمولا در سطح PP 200 و نیتراتها در مقادیری بالاتر به کار می روند .

ـ دی اتیل پیروکربونات ، Diethyl pyrocarbonate . دی اتیل استر پیروکربونیک اسید ( اکسی دی فرمیک اسید ) اخیرا به عنوان عامل ضد میکروبی شناخته شده است . این ماده ، عاملی مؤثر در برابر ارگانیسمهای ضایع موجود در انواع نوشابه ها است و در سطح PP 10 تا PP 100 به کار می رود و با دیگر نگهدارنده متفاوت است زیرا به سرعت با آب واکنش نشان می دهد . و به اتیل الکل و دی اکسید کربن تجزیه می گردد . امروزه ، این ماده در نوشابه ها به کار می رود و به مقدار کمتر در آبجوها ، آب میوه ها و نوشابه های کربوناته گازدار .

توضیحات

1ـ اسید آسکوربیک ویتامین ث Ascorbic acid ، Vitamin C ،

این اسید به اشکال مختلف تحت نامهای اسید ایزوآسکوربیک ، اسید ایزو ارتیروبیک ،

آسکوربات سدیم و آسکوربات ایزوسدیم یافت می شود . ویتامین ث یک ترکیب شیمیائی ( ویتامین ) قابل حل در آب ، ناپایدار در برابر حرارت ، به رنگ سفید ، تبلور و دارای نقطه ذوب 190 تا 192 درجه سانتی گراد است . این ویتامین ، در سبزیها و میوه ها به وفور یافت می شود و کمبود آن موجب بیماری آسکوربوت می شود . در آب محلول بوده و در مقابل حرارت ناپایدار است . کفایت این ویتامین در بدن از ابتلا به بیماری آسکوربت جلوگیری می کند و به حفظ مقاومت بدن در مقابل عفونت کمک می کند . همچنین این ویتامین برای سلامتی استخوانها و دندانها یا شیشه ای نگهداری شود . ذخیره سازی این ویتامین بهتر است در برودت 18- درجه سانتی گراد اکسیژن جو و دیگر عوامل اکسید کننده واکنش می کند یک بخش اسید اسکوربیک معادل یک بخش اسید ارتیروبیک است .

2ـ BHA : کاده ای شد اکسایش است و حداکثر غلظت استعمال BHA بر اساس وزن چربی یا روغن 02/0 درصد است ویتامینهای محلول در چربی مانند A ، D ، E ، X نیز با BHA محافظت می شوند این ماده را باید قبل از شروع اکسایش چربیها یا روغنهای مورد نظر به آنها اضافه کرد . برای افزودن این ماده به چربیها و روغنها ، باید چربی یا روغن مورد نظر 1 تا 60 الی 70 درجه سانتی گراد گرم کرد و در حال بهم زدن شدید BHA را به آن افزود .

3ـ BHT : بوتیل هیدروکسی تولوئن : مادة ضد اکسایش با عملکرد ( BHA ) با این تفاوت که در دماهای بالا نسبت به BHA ثبات کمتری دارد .

4 ـ صمغ گوآیاک ( Gum guaiac )

رزینی است که از چوب درخت West indies به دست می آید این رزین نوعی ماده ضد اکسایش و نگهدارنده است که در آب به خوبی حل نمی شود ، ولی در الکل ، اتر ، کلروفرم ، و محلول قلیایی قابل حل است . از این رزین برای نگهداری چربیها و جلوگیری از اکسید شدن آنها استفاده می شود .

5ـ فسفا تیدیل کولین ( Phosphatidyl choline ) فسفولیپیدی است که در تمام موجودات زنده یافت می شود . این ماده مخلوطی است از دی گلیسیرید اسیدهای چرب استئاریک ، پالمیتیک و اولئیک با استرکولین اسید فسفریک بدن قادر به ساختن لسیتین است ، به علاوه لسیتین را می توان در بسیاری از غذاها یافت تا این زمان هیچ ارزش غذائی برای

افزودنیهای غذایی 46 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 46

افزودنیهای غذایی

افزودنیهای غذایی به ماده یا مخلوطی از مواد اطلاق می شود که بخشی از مواد غذایی اصلی نبوده و در نتیجه عملیات تولید یا کمک به انجام فرایند و یا طی مدت نگهداری و یا از طریق بسته بندی وارد مواد غذایی می شود. افزودنیهای غذایی به دو دسته عمد و غیر عمد تقسیم می شوند. مواد افزودنی غیر عمد به نوبه خود می توانند ناشی از انجام یک فرایند باشد به عنوان مثال هنگامی که از حلال هگزان برای استخراج روغن سویا استفاده می شود، مقداری از حلال پس از جداسازی در روغن می تواند باقی بماند،  لذا یک افزودنی ناشی از فرآیند محسوب می گردد. در عین حال مواد افزودنی غیر عمد می توانند شامل ترکیبات و موادی باشد که به طور اتفاقی وارد غذا شده است مانند باقیمانده حشره کشها، آفت کشها، علف کشها و یا می توان به باقیمانده انتی بیوتیک در شیر حیوانات اشره داشت. در هنگام استفاده از ظروف سفالی لعاب دار، سرب موجود در لعاب در صورت اسیدی بودن ماده غذایی وارد آن می شود.

مواد غذایی عمدی که به منظور بهبود کیفیت در صنایع غذایی استفاده می شوند عبارتند از: طعم دهنده ها، شیرین کننده ها ، رنگها، عوامل ضد کلوخه شدن، مواد غلیظ کننده، امولسیون کننده ها، غنی کننده ها، مواد سفید کننده، مواد تنظیم کننده PH، نگهداری کننده ها، آنتی اکسیدان ها، شفاف کننده ها، مواد جذب کننده رطوبت، مواد ضد کف، گازهای دفع کننده، لعاب دهنده ها، مواد کمپلکس دهنده و ترکیبات پوک کننده.

از مواد افزودنی می بایست در حداقل ممکن استفاده نمود و در صورت امکان مورد استفاده نمود و در صورت امکان مورد استفاده قرار نگیرند.

استفاده از افزودنی ها در موارد زیر مجاز خواهد بود:

1)     بالا بردن ارزش غذایی یا حفظ ارزش غذایی.

2)     افزایش زمان ماندگاری با قابلیت نگهداری و در نتیجه کاهش ضایعات.

3)     بهتر ساختن ظاهر محصول و بهبود کیفیت آن.

4)     کمک به انجام فرآیند.

5)     تولید غذاهای رژیمی.

6)     آسانتر ساختن نحوه آماده سازی مواد غذایی

از مواد افزودنی در موارد زیر نمی توان استفاده نمود

1)     در صورت به خطر انداختن سلامتی انسان

2)     کاهش ارزش غذایی

3)     فریب دادن مصرف کننده

4)     مخفی ساختن فرآیند های غیر مجاز

5)     در صورتی که بتواند اثر مشابهی را با انجام فرآیند بدست آورد.

در ترکیباتی مانند نمک که رطوبت هوا را جذب می کنند، از مواد ضد کلوخه کننده، استفاده می شود.

مواد جذب کننده رطوبت، بافت نرمی را محصولاتی مانند انواع کیک و شکلات ایجاد می کند. امولسیون کننده ها در محصولاتی مانند نان یا کیک باعث به تاخیر افتادن بیاتی در آنها می شوند و یا در آدامس با جذب رطوبت به نرم شدن آن کمک می کند و یا در شکلات از چسبندگی آن می کاهد. از امولسیون کننده های طبیعی لیستن می باشد که در شیر، زرده در تخم مرغ، کره و روغن سویا یافت می شود.

در روغنها و چربی ها، برای جلوگیری از اکسید شدن چربیها می توان از مواد ضد کف و یا آتشی اکسیدان استفاده نمود و یا در بسته بندی شیر خشک که احتمال اکسید شدن چربیها  و برخی از ویتامین ها وجود دارد، پس از خروج هوا، از گازهای دفع کننده ای که فاقد میل ترکیبی هستند مانند ازت استفاده می شود. انواع ویتامین، اسید های آمینه و ریزمغذی های دیگر مانند آهن و کلسیم، جزء غنی کننده ها تلقی می شوند و پس از فرآیند محصول که ممکن است مقدار آن کاهش یافته و یا از بین رفتن باشند، به ]نها مجددا اضافه می گردد. به منظور جلوگیری از فعالیت میکروار گانیسم ها و همچنین دادن طعم خاص به فرآورده های گوشتی مانند سوسیس و کالباس از نیتریت و نیترات به عنوان نگه دارنده استفاده می کنند. در کنسرو لوبیا به منظور افزایش غلظت و دوام از ترکیباتی مانند نشاسته استفاده می کنند که باعث افزایش قوام در کنسرو می گردد.

طعم دهنده ها در مواد غذایی

طعم (Flavour)، مجموعه خصوصیاتی است که عمدتا در دهان به وسیله دو حس بویایی و چشایی احساس می شود، به مغز انتقال می یابد و به وسیله مغز تفسیر می گردد. بنابر این ارکان طعم را دو حس بویایی و چشایی تشکیل می دهند. طعم از خصوصیات حسی مواد غذایی محسوب می شود و به موازات دیگر خصوصیات حسی یعنی، رنگ، بافت، درجه حرارت، شکل و اندازه، در میزان پذیرش محصول یا فرآورده بسیار موثر می باشد، زیرا هر چقدر که یک ماده غذایی از نقطه نظر ارزش غذایی در سطح بالایی قرار داده شود و بسیار مغذی باشد، تنها در صورت داشتن طعم مطلوب مورد پذیرش مصرف کننده قرار می گیرد.

در سالهای گذشته به غلط از واژه اسانس به جای طعم دهنده استفاده شده است و این واژه کمابیش مورد استفاده قرار می گیرد. مانند اسانسهای اتری، اسانسهای روغنی و اسانس های الکلی به موازات اسانس در صنعت غذا از اولئورزین ها در حقیقت ترکیباتی هستند که از ادویه جات استخراج می گردند و تفاوت آنها با اسانس ها در داشتن ترکیبات یا مواد یرفرار است. امروزه از واژه طعم دهنده Flavourings به جای اسانس استفاده می شود که به سه دسته،