تحقیق در مورد سیارات منظومه شمسی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

سیارات منظومه شمسی

آسمان شب فرصتی استثنایی در اختیار بشر می گذارد تا نگاهی عمیق تر به دنیاهای فرا زمینی داشته باشد. دنیاهایی اسرارآمیز،  شگفت انگیز و منحصربه فرد که از گذشته های دور ذهن کنجکاو بشر را  به خود مشغول داشته اند. در میان ستارگان ثابت که گویی به آسمان میخکوب شده اند. اجرامی انگشت شمار نیز وجود دارند که با حرکات عجیب و ظاهر غریب ذهن کنجکاو او را تحریک  می کنند. اینها سیاراتند که وجودشان آرامش بخش خلوت زمینیان است.خوشبختانه ما در منظومه ای زندگی می کنیم که کره خاکی ما تنها سیاره آن نیست اگرچه سیاره  منحصر به فرد منظومه و حتی عالم هستی است. با این حال همیشه کشف حقایق کرات دیگر انگیزه ای قوی برای بسیاری از فعالیتهای پژوهشی بشر بوده است. آشنایی با این اجرام می تواند دید و نگرش ما را به عالمی که در آن زندگی می کنیم متحوّل سازد و ما را در حل بسیاری از مسایل و مشکلات جوامع بشری یاری رساند. در این مقوله سعی می شود اطّلاعات مهم و مختصری درخصوص ویژگیهای سیارات در اختیار خوانندگان گرامی قرار گیرد تا انگیزه ای برای رصد و پژوهش سیارات باشد.شناخت اجمالی سیارات منظومه شمسیسیاره عطارد(Mercury) سیاره عطارد که به نام های تیر و مرکوری (پیک بادپای خدایان) نیز خوانده می شود جرمی است کوچکتر از زمین با قطر 4878 کیلومتر که در نزدیکترین فاصله از خورشید به دور آن می گردد.  مدار بیضوی آن بعد از مدار سیاره  پلوتو دارای بیشترین خروج از مرکز (206/0) است و فاصله متوسط آن از خورشید 9/57 میلیون کیلومتر است.  سیاره کوچک عطارد به دلیل جرم کم و فاصله اندکش با خورشید جوّی ندارد لذا سطح روشن آن بسیار داغ (حدود 327  درجه سانتیگراد) و سطح تاریک آن بسیار سرد (163ـ درجه سانتیگراد) است. این سیاره در هر 88 روز یک بار به دور خورشید گردش می کند و جالب آن که  مدت شبانه روز آن 65/58 شبانه روز زمینی است. این بدان معناست که عطارد بسیار آرام به دور خود می گردد. چگالی یا تراکم این سیاره نزدیک به چگالی زمین است (34/5 برابر چگالی آب) و این موضوع دلالت دارد بر اینکه ساختار داخلی آن عمدتاً از فلزات سنگین است و احتمالاً بیشتر آن را  فلز آهن تشکیل می دهد. دراین مورد عطارد دارای یک هسته فلزی متراکم و یک گوشته یا جبه ضخیم سنگی (سیلیکاتی) است. سطح سیاره دارای نسبت بازتاب 06/0 است،  یعنی فقط 6 در صد نور تابیده به سطح اش را به فضا بازتاب می دهد. تاکنون فقط یک سفینه کاوشگر به نام مارینر 10 از این سیاره دیدن کرده است. این سفینه درسال 1974 میلادی از فاصله 200 هزار کیلومتری سطح عطارد عبور کرد و تصاویر نزدیکی از سطح آن به زمین ارسال نمود. در این تصاویر سطح عطارد همانند سطح کره ماه دیده می شود که گودالهای شهابسنگی دهانه های آتشفشانی، دشتهای پهناور،  کوهها، رشته کوهها و درّه های عظیم و طولانی درآن نمایان است. همچنین درسال 2004 سفینه به نام مسنجر (Messenger)  بسوی این سیاره پرتاب گردید.  ماموریت فضایی دیگری نیزدر سال 2012-2011  انجام خواهد شد. این سیاره قمر ندارد.سیاره زهره(Venus)  سیاره زهره که به نامهای ناهید و ونوس (الهه عشق و زیبایی) و خواهر زمین نیز خوانده می شود جرمی است، اندکی کوچکتر از زمین با قطر 12104 کیلومتر که در فاصله متوسط 2/108 میلیون کیلومتری خورشید به دور آن گردش می کند. مدت گردش انتقالی آن 7/224 شبانه روز زمینی به طول می انجامد و گردش وضعی اش را در مدت 243 شبانه روز زمینی انجام می دهد. این موضوع دلالت بر چرخش بسیار آرام و کند سیاره بدور خود دارد. چگالی سیاره زهره 5/24 برابر چگالی آب است که  کمی از چگالی زمین و عطارد کمتر است و احتمالاً ساختار درونی آن به ساختار درونی زمین شباهت دارد. یعنی دارای یک هسته مرکزی فلزی، گوشته یا جبّه ضخیم سیلیکاتی و پوسته ای نازک است. این سیاره دارای جوّ بسیار غلیظ و متراکمی است که همیشه سطح آن را از دید ما پنهان می دارد. ترکیب جوّ زهره عمدتاً از گاز دی اکسید کربن است که این موضوع می تواند منشاء اثر گلخانه ای شدید در جو سیاره باشد. درواقع این گاز همانند شیشه های یک گلخانه مانع خروج بازتاب های گرمایی از سطح زهره به فضا می شود. بدین وسیله می توان افزایش دمای سطحی سیاره را توجیه کرد. در واقع دمای جوّ زهره حدود 480 درجه سانتیگراد است که از دمای سطحی وجوی  هر سیاره ای در منظومه شمسی بیشتر است در این دما سرب به راحتی ذوب می شود! تاکنون سفاین زیادی به این سیاره گسیل شده اند که  می توان سفاین کاوشگر مارینر2 (سال1962)، مارینر5 (سال1967)، مارینر 10(سالهای1975-1973)، ونراها (سالهای1983-1961)، وگا1و2 (سال1985)، گالیله (سال1990)، پایونیر(سالهای1992-1978) ، ماژلان(سالهای1994-1989) ، مسنجر(سال2004) و آخرین آن سفینه ونوس اکسپرس (سال2005) را نام برد. برخی از سفاین فوق کاوشگرهایی به درون جوّ متراکم زهره ارسال کرده اند و بر سطح آن فرود آمده و در فرصت کوتاهی توانسته اند تصاویر ارزشمند از سطح سیاره و جوّ حاکم بر آن ارسال نمایند. حتی نمونه برداری هایی از خاک آن نیز داشته باشند. اطّلاعات به دست آمده نشان از وجود سطحی داغ و بسیار خشک دارد که جوی بسیار گرم و متراکم و مه آلود برآن احاطه دارد و بادهای ملایمی نیز سطح آن را در می نوردند. حتی وقوع رعد و برق نیز درآن آشکار شده است. لازم به ذکر است که این  سیاره هیچ قمری ندارد.سیاره مریخ(Mars) سیاره مریخ که به نام های بهرام و مارس (الهه جنگ) نیز خوانده می شود جرمی است کوچکتر از زمین با قطر متوسط 6776 کیلومترکه در ورای مدار زمین و در فاصله متوسط 227 میلیون کیلومتری خورشید به دور آن گردش می کند. فاصله آن از کره خاکی ما در بهترین زمان (حالت مقابله مطلوب) به حداقل 56 میلیون کیلومتر می رسد. البته مقابله معمول این سیاره در هر 780 روز یکبار رخ می دهد. سیاره سرخ در مدت 687 شبانه روز زمینی (تقریباً دو برابر سال زمینی) یکبار به دور خورشید و در مدت 623/24 ساعت به دور خود گردش می کند. که البته این مدّت به شبانه روز زمین بسیار نزدیک است. جالب آن که میل محوری آن نیز 4/23 درجه است که آن هم به میل محوری زمین 5/23 درجه نزدیک است. به همین دلیل مریخ نیز همانند کره خاکی ما دارای فصول چهار گانه است که البته مدّت هر فصل تقریباً دو برابر مدّت زمان فصلهای زمینی است. دمای سطحی مریخ در نواحی استوایی اش و در گرم ترین ساعات شبانه روز به 26 درجه سانتیگراد و در سردترین زمان (پیش از طلوع خورشید) تا 111ـ درجه سانتیگراد کاهش می یابد. دما در نواحی قطبی آن در سراسر سال به ندرت از 123ـ درجه سانتیگراد گرم تر می شود. مریخ دارای جوّی رقیق با فشاری حدود 01/0 فشار جوی زمین است که عمدتاً از گاز دی اکسید کربن تشکیل شده است. فشار اندک جوّ آن موجب می شود تا  تغییرات دمایی آن زیاد باشد. همچنین در این فشار مایعات سریعتر تبخیر خواهند شد. تصاویر تلسکوپی و مدار گردی مریخ وقوع توفان های کوچک و یا سراسری گرد و غبار را در جوّ آن آشکار ساخته اند. جالب آنکه گاهی اوقات ابرهای نازکی خصوصاً در نواحی قطبی آن تشکیل می شود. به دلیل تشابه نزدیک محیط مریخ با سیاره ما از زمانهای دور این سیاره مورد توجّه بوده است و پیشرفت های فضایی کمک موثری به شناخت هر چه بیشتر این سیاره نموده است و تا کنون بیشترین پژوهش های بین سیاره ای

تحقیق در مورد منظومه شمسی 55 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 84 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

منظومه شمسی :

درباره چگونگی بوجود آمده سیاره‌ها نظریه‌های گوناگونی وجود دارد بعضی از دانشمندان عقیده دارند که همه سیاره‌های منظومه شمسی بین 5 تا 6 هزار میلیون سال پیش پدید آمده‌اند در آن زمان خورشید هنوز ستاره جوانی بود یعنی مدت زیادی از پدید آمدن خود خورشید نمی‌گذشت.

خورشید به هنگام حرکت در فضا از میان ابرهای بسیار بزرگی از گاز و غبار عبور کرد. نیروی جاذبه خورشید قسمتی از این گازها و ذره‌های غبار را به سوی خود کشید به این ترتیب دایره‌ای از ذرات کوچک و گاز در اطراف خورشید جمع شد. این دایره به دور خورشید می‌چرخید کم کم ذره‌ها یکدیگر را جذب کردند و به هم پیوستند از این پیوستن، توده‌های کوچکی از غبار و گاز پدید آمد. این توده‌ها، که هم چنان گرد خورشید می‌چرخیدند هنوز بسیار کوچک بودند، اما رفته رفته بزرگتر می‌شدند. هر چه این توده‌ها بزرگتر می‌گشتند، نیروی جاذبه آنها هم بیشتر می‌شد و گرد و غبار بیشتری را به سوی خود می‌کشید.

پس از گذشت چند هزار سال، 9 سیاره بزرگ و چندین سیاره کوچک به وجود آمد که همه به دور خورشید می‌چرخیدند به این ترتیب، منظومه شمسی پدید آمد.

نام تمام سیارات منظومه شمسی به جز یکی، از اسامی خدایان و الهه‌های افسانه‌های روم و یونان گرفته شده است برای مثال نام بزرگترین سیاره، ژوپیتر (مشتری) ، نام یونانی خدای خدایان است. استثنای این نامها نام سیاره ما زمین است. علت آن نیز این است که در قدیم می‌پنداشتند که تمامی سیارات همانند خدایان در بهشت قرار دارند و زمین زیر آنها است.

زهره با تمام سیاره‌های دیگر تفاوت دارد. دور تا دور «زهره» نوعی جو وجود دارد. این جو پر است از ابرهای فشرده آنچه ما با تلسکوپ می‌بینیم، همین ابرها هستند. در حقیقت سطح واقعی کره زهره را اصلاً نمی‌توان دید. پوشش ابر مانندی که دور زهره را گرفته هر چه بیشتر نور خورشید را منعکس می‌کند برای همین است که زهره درخشانترین سیاره به نظر می‌رسد.

اگر پس از غروب خورشید به مغرب آسمان نگاه کنید، ستاره درخشانی را می‌بینید. آنچه می‌بینید به راستی ستاره نیست و از خود نور ندارد این همان سیاره زهره است که نور خورشید را به سوی زمین باز می‌تاباند. پیش از طلوع خورشید هم می‌توان زهره را در طرف شرق آسمان دید. به همین دلیل آن را ستاره صبح هم نامیده‌اند.

فشار جو و دما در کره زهره آنقدر زیاد است که اگر انسانی پا به آنجا می‌گذاشت، در دم خرد می‌شد و می‌سوخت.

ستاره صبحگاهی ـ ستاره شامگاهی :

زهره پرنورترین سیاره در میان ستارگان و سیارات آسمان است. فقط خورشید و ماه از آن پر نورترند. بر خلاف بسیاری از سیارات، زهره در آسمان هرگز از خورشید فاصله چندانی نمی‌گیرد، و از این رو فقط پیش از طلوع یا پس از غروب آفتاب دیده می‌شود. هنگامی که در شرق خورشید قرار می‌گیرد، همچون جواهر در آسمان شامگاهی می‌درخشد و به ستاره شامگاهی موسوم است. هنگامی که در غرب خورشید است،

تحقیق در مورد منظومه شمسی 16 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 16 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

فهرست

موضوع صفحه

پیشگفتار 2

سیارات و منظومه شمسی 4

خورشید و ماه 9

فضا و تلسکوپ 12

سفینه 14

منابع و مآخذ 16

پیشگفتار

چه زمانی جهان شکل گرفت؟

اگر همان طور که ستاره شناسان عقیده دارند , عالم در حال بزرگ شدنباشد باید قبول کرد که در زمان گذشته کوچکتر بوده است مدت ها قبل همهی کهکشان های جهان می بایست در فضایی کوچکتر فشرده شده باشد شاید انفجاری عظیم باعث پخش شدن کهکشان در فضا شده باشد این انفجار بزرگ بایستی در حدود 15000 میلیون سال پیش روی داده باشد

حال آیا زمین مرکز جهان است؟

جهان مجموعه ای از تمامی سیارات اقمار ستارگان و کهکشانهاست جهان در تمام جهات گسترده شده است ممکن است ما نتوانیم قسمتهایی از جهان را با تلسکوپهایمان ببینیم بنابراین نمی توانیم بگوییم که ایا زمین در مرکز جهان است یا نه همان طور که میدانید نیرویی شما را روی زمین ثابت نگه می دارد که پیوستگی تمام عالم را نیز حفظ کرده است این نیرو جاذبه نام دارد که در بین ستارگان سیارات و کهکشانها وجود دارد البته جاذبه ستارگان را در کهکشانهای عظیم در کنار هم نگه می دارد

ستاره شناسان می توانند سرعت حرکت کهکشانها و ستارگان را اندازه بگیرید اکثر انها در حال دور شدن از ما هستند هر چه کهکشانها از ما دورتر باشند به نظر می رسد که با سرعت بیشتری از ما فاصله می گیرند و این بدان معنا است که جهان در حال بزرگ سدن است ستاره شناسان عقیده دارند که جهان در حال بزرگ شدن است و شاید این بزرگ شدن به پایان نرسد اما این سیر ممکن است کندتر شود و یا حتی متوقف گردد و سپس جهان شروع به کوچک شدن کند و نهایتا تمامی کهکشانها به هم برخورد کرده یکدیگر را نابود کنند فاصله ی بین ستارگان بسیار زیادتر از ان است که ستاره شناسان بتوانند برای بیان ان از واحد کیلومتراستفاده کند به جای ان معمولا از سال نوری استفاده می کنند یک سال نوری مسافتی است که نور در یک سال طی می کند که تقریبا مساوی است با نه و نیم تریلیون کیلومتر.

سیارات و منظومه ی شمسی

سیارات چگونه نامگذاری شده اند؟

منظومه ی شمسی چیست؟

چند سیاره در منظومه شمسی وجود دارد و بزرگترین و کوچکترین سیاره در منظومه شمسی چیست؟

منظومه شمسی کجا به پایان می رسد؟

مدار چیست؟

کدام سیاره آنقدر داغ است که سرب در آن ذوب می شود؟

کدام سیارات حلقه هایی به دور خود دارند؟

کدام سیاره سریعتر می چرخد؟

کدام سیاره می تواند در آب شناور شود؟

آیا تمام سیارات و اقمار در یک جهت قرار می گیرند؟

حفره های شهابسنگی کجا دیده می شوند؟

ایا شهابسنگها باعث از بین رفتن انسانها می شود؟

ستاره ی دنباله دار چیست ؟

ایا ستاره های دنباله دار خطرناکند؟

نام تمام سیارات منظومه ی شمسی به جز یکی از اسامی خدایان و الهه های انسان های روم و یونان گرفته شده است برای مثال نام بزرگترین سیاره _ ژوپیتر ( مشتری) _ نام یونانی خدای خدایان است استثنای این نامها نام سیاره ی ما زمین علت ان نیز این است که در قدیم می پنداشتند که تمامی سیارات مانند خدایان در بهشت قرار دارند و زمین نیز زیر انهاست منظومه ی شمسی از خورشید و تمامی اجرامی که به دور ان می چرخند تشکیل شده است سیارات اقمار انها خرده سیارات

تحقیق در مورد منظومه شمسی 56 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 56 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

منظومه شمسی :

درباره چگونگی بوجود آمده سیاره‌ها نظریه‌های گوناگونی وجود دارد بعضی از دانشمندان عقیده دارند که همه سیاره‌های منظومه شمسی بین 5 تا 6 هزار میلیون سال پیش پدید آمده‌اند در آن زمان خورشید هنوز ستاره جوانی بود یعنی مدت زیادی از پدید آمدن خود خورشید نمی‌گذشت.

خورشید به هنگام حرکت در فضا از میان ابرهای بسیار بزرگی از گاز و غبار عبور کرد. نیروی جاذبه خورشید قسمتی از این گازها و ذره‌های غبار را به سوی خود کشید به این ترتیب دایره‌ای از ذرات کوچک و گاز در اطراف خورشید جمع شد. این دایره به دور خورشید می‌چرخید کم کم ذره‌ها یکدیگر را جذب کردند و به هم پیوستند از این پیوستن، توده‌های کوچکی از غبار و گاز پدید آمد. این توده‌ها، که هم چنان گرد خورشید می‌چرخیدند هنوز بسیار کوچک بودند، اما رفته رفته بزرگتر می‌شدند. هر چه این توده‌ها بزرگتر می‌گشتند، نیروی جاذبه آنها هم بیشتر می‌شد و گرد و غبار بیشتری را به سوی خود می‌کشید.

پس از گذشت چند هزار سال، 9 سیاره بزرگ و چندین سیاره کوچک به وجود آمد که همه به دور خورشید می‌چرخیدند به این ترتیب، منظومه شمسی پدید آمد.

نام تمام سیارات منظومه شمسی به جز یکی، از اسامی خدایان و الهه‌های افسانه‌های روم و یونان گرفته شده است برای مثال نام بزرگترین سیاره، ژوپیتر (مشتری) ، نام یونانی خدای خدایان است. استثنای این نامها نام سیاره ما زمین است. علت آن نیز این است که در قدیم می‌پنداشتند که تمامی سیارات همانند خدایان در بهشت قرار دارند و زمین زیر آنها است.

زهره با تمام سیاره‌های دیگر تفاوت دارد. دور تا دور «زهره» نوعی جو وجود دارد. این جو پر است از ابرهای فشرده آنچه ما با تلسکوپ می‌بینیم، همین ابرها هستند. در حقیقت سطح واقعی کره زهره را اصلاً نمی‌توان دید. پوشش ابر مانندی که دور زهره را گرفته هر چه بیشتر نور خورشید را منعکس می‌کند برای همین است که زهره درخشانترین سیاره به نظر می‌رسد.

اگر پس از غروب خورشید به مغرب آسمان نگاه کنید، ستاره درخشانی را می‌بینید. آنچه می‌بینید به راستی ستاره نیست و از خود نور ندارد این همان سیاره زهره است که نور خورشید را به سوی زمین باز می‌تاباند. پیش از طلوع خورشید هم می‌توان زهره را در طرف شرق آسمان دید. به همین دلیل آن را ستاره صبح هم نامیده‌اند.

فشار جو و دما در کره زهره آنقدر زیاد است که اگر انسانی پا به آنجا می‌گذاشت، در دم خرد می‌شد و می‌سوخت.

ستاره صبحگاهی ـ ستاره شامگاهی :

زهره پرنورترین سیاره در میان ستارگان و سیارات آسمان است. فقط خورشید و ماه از آن پر نورترند. بر خلاف بسیاری از سیارات، زهره در آسمان هرگز از خورشید فاصله چندانی نمی‌گیرد، و از این رو فقط پیش از طلوع یا پس از غروب آفتاب دیده می‌شود. هنگامی که در شرق خورشید قرار می‌گیرد، همچون جواهر در آسمان شامگاهی می‌درخشد و به ستاره شامگاهی موسوم است. هنگامی که در غرب خورشید است، پیش از سپیده‌دم می‌درخشد و ستاره صبحگاهی نامیده می‌شود.

در دوران کهن ستاره صبحگاهی و ستاره شامگاهی را دو ستاره متفاوت می‌پنداشتند، حتی آنها را به نامهای متفاوتی موسوم کردند، پیش از آنکه توجه کنند که این دو «ستاره» هیچ گاه در یک زمان در آسمان دیده نمی‌شوند. امروزه ما می‌دانیم که آنها یک سیاره هستند نه دو سیاره.

این جرم آسمانی به سبب درخشش دلپذیرش به نام ونوس، الهه زیبای عشق موسوم شد.

مطالعه زهره :

بابلی‌ها در گذشته متوجه حرکت زهره در آسمان شده بودند و به حرکت سایر سیارات در آسمان نیز متوجه داشتند. این توجه سبب پیشرفت علم ستاره‌شناسی و ریاضیات شد. بطلمیوس، ستاره شناس یونانی، محل زهره و سایر سیارات را در تمام اوقات مشخص کرد. تنها خطای اولین بود که زمین را مرکز منظومه شمسی قرار داد و معتقد بود که خورشید و سیارات دیگر به گرد زمین می‌گردند.

گالیلئو گالیله، ستاره شناسی ایتالیایی، نخستین کسی بود که برای اجسام در آسمان از تلسکوپ استفاده کرد. در سال 1610، زهره را مورد مطالعه قرار داد و متوجه شد که این سیاره، مانند قمر زمین، دارای هاله است: گاه به صورت قرص کامل است، زمانی نیمی از آن روشن است و زمانی دیگر به صورت هلال دیده می‌شود. بر اساس نظریه قدیمی که همه چیز به گرد زمین می‌گردد، لازم بود که زهره همیشه به یک حالت دیده شود. این واقعیت که زهره تغییر حالت می‌داد به اثبات این قضیه کمک کرد که سیارات و از جمله زمین بدور خورشید می‌گردند.

تحقیق در مورد سیارات منظومه شمسی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

سیارات منظومه شمسی

آسمان شب فرصتی استثنایی در اختیار بشر می گذارد تا نگاهی عمیق تر به دنیاهای فرا زمینی داشته باشد. دنیاهایی اسرارآمیز،  شگفت انگیز و منحصربه فرد که از گذشته های دور ذهن کنجکاو بشر را  به خود مشغول داشته اند. در میان ستارگان ثابت که گویی به آسمان میخکوب شده اند. اجرامی انگشت شمار نیز وجود دارند که با حرکات عجیب و ظاهر غریب ذهن کنجکاو او را تحریک  می کنند. اینها سیاراتند که وجودشان آرامش بخش خلوت زمینیان است.خوشبختانه ما در منظومه ای زندگی می کنیم که کره خاکی ما تنها سیاره آن نیست اگرچه سیاره  منحصر به فرد منظومه و حتی عالم هستی است. با این حال همیشه کشف حقایق کرات دیگر انگیزه ای قوی برای بسیاری از فعالیتهای پژوهشی بشر بوده است. آشنایی با این اجرام می تواند دید و نگرش ما را به عالمی که در آن زندگی می کنیم متحوّل سازد و ما را در حل بسیاری از مسایل و مشکلات جوامع بشری یاری رساند. در این مقوله سعی می شود اطّلاعات مهم و مختصری درخصوص ویژگیهای سیارات در اختیار خوانندگان گرامی قرار گیرد تا انگیزه ای برای رصد و پژوهش سیارات باشد.شناخت اجمالی سیارات منظومه شمسیسیاره عطارد(Mercury) سیاره عطارد که به نام های تیر و مرکوری (پیک بادپای خدایان) نیز خوانده می شود جرمی است کوچکتر از زمین با قطر 4878 کیلومتر که در نزدیکترین فاصله از خورشید به دور آن می گردد.  مدار بیضوی آن بعد از مدار سیاره  پلوتو دارای بیشترین خروج از مرکز (206/0) است و فاصله متوسط آن از خورشید 9/57 میلیون کیلومتر است.  سیاره کوچک عطارد به دلیل جرم کم و فاصله اندکش با خورشید جوّی ندارد لذا سطح روشن آن بسیار داغ (حدود 327  درجه سانتیگراد) و سطح تاریک آن بسیار سرد (163ـ درجه سانتیگراد) است. این سیاره در هر 88 روز یک بار به دور خورشید گردش می کند و جالب آن که  مدت شبانه روز آن 65/58 شبانه روز زمینی است. این بدان معناست که عطارد بسیار آرام به دور خود می گردد. چگالی یا تراکم این سیاره نزدیک به چگالی زمین است (34/5 برابر چگالی آب) و این موضوع دلالت دارد بر اینکه ساختار داخلی آن عمدتاً از فلزات سنگین است و احتمالاً بیشتر آن را  فلز آهن تشکیل می دهد. دراین مورد عطارد دارای یک هسته فلزی متراکم و یک گوشته یا جبه ضخیم سنگی (سیلیکاتی) است. سطح سیاره دارای نسبت بازتاب 06/0 است،  یعنی فقط 6 در صد نور تابیده به سطح اش را به فضا بازتاب می دهد. تاکنون فقط یک سفینه کاوشگر به نام مارینر 10 از این سیاره دیدن کرده است. این سفینه درسال 1974 میلادی از فاصله 200 هزار کیلومتری سطح عطارد عبور کرد و تصاویر نزدیکی از سطح آن به زمین ارسال نمود. در این تصاویر سطح عطارد همانند سطح کره ماه دیده می شود که گودالهای شهابسنگی دهانه های آتشفشانی، دشتهای پهناور،  کوهها، رشته کوهها و درّه های عظیم و طولانی درآن نمایان است. همچنین درسال 2004 سفینه به نام مسنجر (Messenger)  بسوی این سیاره پرتاب گردید.  ماموریت فضایی دیگری نیزدر سال 2012-2011  انجام خواهد شد. این سیاره قمر ندارد.سیاره زهره(Venus)  سیاره زهره که به نامهای ناهید و ونوس (الهه عشق و زیبایی) و خواهر زمین نیز خوانده می شود جرمی است، اندکی کوچکتر از زمین با قطر 12104 کیلومتر که در فاصله متوسط 2/108 میلیون کیلومتری خورشید به دور آن گردش می کند. مدت گردش انتقالی آن 7/224 شبانه روز زمینی به طول می انجامد و گردش وضعی اش را در مدت 243 شبانه روز زمینی انجام می دهد. این موضوع دلالت بر چرخش بسیار آرام و کند سیاره بدور خود دارد. چگالی سیاره زهره 5/24 برابر چگالی آب است که  کمی از چگالی زمین و عطارد کمتر است و احتمالاً ساختار درونی آن به ساختار درونی زمین شباهت دارد. یعنی دارای یک هسته مرکزی فلزی، گوشته یا جبّه ضخیم سیلیکاتی و پوسته ای نازک است. این سیاره دارای جوّ بسیار غلیظ و متراکمی است که همیشه سطح آن را از دید ما پنهان می دارد. ترکیب جوّ زهره عمدتاً از گاز دی اکسید کربن است که این موضوع می تواند منشاء اثر گلخانه ای شدید در جو سیاره باشد. درواقع این گاز همانند شیشه های یک گلخانه مانع خروج بازتاب های گرمایی از سطح زهره به فضا می شود. بدین وسیله می توان افزایش دمای سطحی سیاره را توجیه کرد. در واقع دمای جوّ زهره حدود 480 درجه سانتیگراد است که از دمای سطحی وجوی  هر سیاره ای در منظومه شمسی بیشتر است در این دما سرب به راحتی ذوب می شود! تاکنون سفاین زیادی به این سیاره گسیل شده اند که  می توان سفاین کاوشگر مارینر2 (سال1962)، مارینر5 (سال1967)، مارینر 10(سالهای1975-1973)، ونراها (سالهای1983-1961)، وگا1و2 (سال1985)، گالیله (سال1990)، پایونیر(سالهای1992-1978) ، ماژلان(سالهای1994-1989) ، مسنجر(سال2004) و آخرین آن سفینه ونوس اکسپرس (سال2005) را نام برد. برخی از سفاین فوق کاوشگرهایی به درون جوّ متراکم زهره ارسال کرده اند و بر سطح آن فرود آمده و در فرصت کوتاهی توانسته اند تصاویر ارزشمند از سطح سیاره و جوّ حاکم بر آن ارسال نمایند. حتی نمونه برداری هایی از خاک آن نیز داشته باشند. اطّلاعات به دست آمده نشان از وجود سطحی داغ و بسیار خشک دارد که جوی بسیار گرم و متراکم و مه آلود برآن احاطه دارد و بادهای ملایمی نیز سطح آن را در می نوردند. حتی وقوع رعد و برق نیز درآن آشکار شده است. لازم به ذکر است که این  سیاره هیچ قمری ندارد.سیاره مریخ(Mars) سیاره مریخ که به نام های بهرام و مارس (الهه جنگ) نیز خوانده می شود جرمی است کوچکتر از زمین با قطر متوسط 6776 کیلومترکه در ورای مدار زمین و در فاصله متوسط 227 میلیون کیلومتری خورشید به دور آن گردش می کند. فاصله آن از کره خاکی ما در بهترین زمان (حالت مقابله مطلوب) به حداقل 56 میلیون کیلومتر می رسد. البته مقابله معمول این سیاره در هر 780 روز یکبار رخ می دهد. سیاره سرخ در مدت 687 شبانه روز زمینی (تقریباً دو برابر سال زمینی) یکبار به دور خورشید و در مدت 623/24 ساعت به دور خود گردش می کند. که البته این مدّت به شبانه روز زمین بسیار نزدیک است. جالب آن که میل محوری آن نیز 4/23 درجه است که آن هم به میل محوری زمین 5/23 درجه نزدیک است. به همین دلیل مریخ نیز همانند کره خاکی ما دارای فصول چهار گانه است که البته مدّت هر فصل تقریباً دو برابر مدّت زمان فصلهای زمینی است. دمای سطحی مریخ در نواحی استوایی اش و در گرم ترین ساعات شبانه روز به 26 درجه سانتیگراد و در سردترین زمان (پیش از طلوع خورشید) تا 111ـ درجه سانتیگراد کاهش می یابد. دما در نواحی قطبی آن در سراسر سال به ندرت از 123ـ درجه سانتیگراد گرم تر می شود. مریخ دارای جوّی رقیق با فشاری حدود 01/0 فشار جوی زمین است که عمدتاً از گاز دی اکسید کربن تشکیل شده است. فشار اندک جوّ آن موجب می شود تا  تغییرات دمایی آن زیاد باشد. همچنین در این فشار مایعات سریعتر تبخیر خواهند شد. تصاویر تلسکوپی و مدار گردی مریخ وقوع توفان های کوچک و یا سراسری گرد و غبار را در جوّ آن آشکار ساخته اند. جالب آنکه گاهی اوقات ابرهای نازکی خصوصاً در نواحی قطبی آن تشکیل می شود. به دلیل تشابه نزدیک محیط مریخ با سیاره ما از زمانهای دور این سیاره مورد توجّه بوده است و پیشرفت های فضایی کمک موثری به شناخت هر چه بیشتر این سیاره نموده است و تا کنون بیشترین پژوهش های بین سیاره ای