دانلود تحقیق در مورد زخم معده زخم پپتیک تشخیص و درمان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

«زخم معده»

تشخیص و درمان تعریف:

زخم معده و اثنی عشر که اصطلاحاً به آن زخم پپتیک گفته می شود،وجود زخم یا خراش در پوشش (مخاط) معده و اثنی عشر(دودنوم) است.معده اسید ترشح می کند و مخاط معده و اثنی عشر مکانیسم هایی برای محافظت از خودشان در برابر آن دارند.وقتی این روش به عللی متوقف شود،تاثیر اسید بر پوشش داخلی معده باعث زخم گوارشی می شود.زخم پپتیک(گوارشی) حدوداً 1-2 سانتیمتر قطر داشته و شبیه زخم بزرگ دهان هستند.زخم اثنی عشر در برخی نقاط بر روی 10% افراد در طول زندگی شان تاثیر می گذارند و در سنین20-45 دیده می شود. زخم معده چندان شایع نیست و معمولاً افراد بالای 50 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.

 علائم :

برخی افراد با زخم پپتیک علائمی ندارند لیکن خیلی از اشخاص علائم زیر را دارند: - احساس درد و سوزش سردل و یا انتهای جناغ سینه و احساس درد در پشت - شروع درد 1-2 ساعت بعد از خوردن غذا - بدتر شدن درد در صورت خالی بودن معده مانند درد شبانه که با خوردن آنتی اسید و شیر بهبود می یابد - آروغ زدن - تهوع و استفراغ - سوءهاضمه - کاهش وزن و کاهش اشتها - مشاهده خون در استفراغ یا مدفوع. البته این علائم می تواند ناشی از مشکلات دیگری غیر از زخم معده باشد و نیاز به مراجعه فوری به پزشک دارد.

علل زخم معده و اثنی عشر:

وقتیکه کارکرد پوشش طبیعی معده متوقف می شود که کار آن محافظت در برابر ترشحات هاضمه نظیر اسید معده و پپسین است( پپسین آنزیمی است که پروتئینها را تجزیه می کند) و یا ترشحات اسید معده بحدی است که محافظت پوشش معده را درهم می شکند،در آن صورت زخم ایجاد میشود. علل عمده زخم گوارشی شامل: - شایعترین علت، عفونت معده با باکتری بنام هلیکوباکترپیلوری است( helicobacter pylori ). تقریباً 20% آمریکایی ها آلوده به این باکتری هستند و بیشتر توسط آب و غذا و احتمالاً بزاق منتقل می شود.این باکتری موجب تضعیف پوشش معده و آن نیز باعث آسیب مخاط معده و اثنی عشر و زخم پپتیک می شود. - برخی از داروها که داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی NSAIDs نامیده می شوند،میتوانند باعث زخم گوارشی شوند.این داروها که شامل داروهایی نظیر ایبوپروفن،دیکلوفناک،آسپرین،ناپروکسن،ایندومتاسین و ..... است ،خاصیت اسیدی داشته و درعین حال جریان خون معده و بازسازی سلولهای آسیب دیده را مختل می سازند.مصرف همزمان داروهای فوق و کورتونها میتواند باعث خونریزی معده شود. - کشیدن سیگار و مصرف بی رویه الکل خطر ابتلا به زخم معده را افزایش می دهد.و استرس نیز می تواند آنرا تشدید نماید. - سندروم زولنگر-الیسون که یک تومور غیرشایع لوزالمعده و اثنی عشر است میتواند با افزایش ترشح گاسترین موجب افزایش ترشح اسید معده شود.

عوارض زخم گوارشی:

اغلب افرادی که زخم معده دارند،هیچ عوارضی ندارند لیکن عوارض عمده شامل موارد زیر است: 1- خونریزی: گاهاً زخمها موجب خونریزی از مخاط معده و اثنی عشر می شود.اگر این اتفاق بیفتد نیاز به بستری وجود دارد.زخم خونریزی دهنده می تواند باعث علائمی شوند که عبارتند از: - استفراغ خونی( معمولاًقرمز روشن) - استفراغی که در آن لکه های قهوه ای تیره از خون لخته شده وجود داشته باشد(با ظاهر شبیه قهوه زمینی) - خون در مدفوع(معمولاًقرمز تیره) - مدفوع سیاه قیری اگر بیمار دارای این علائم باشد بایستی فوراً به پزشک مراجعه کند. 2- کم خونی: اگر خونریزی از زخم آهسته باشد،بیمار ممکن است خون در مدفوع یا استفراغ خود نبیند امّا آنمی(کم خونی) را بروز دهد.این حالتی است که در آن گلبولهای قرمز خون به حد کافی برای حمل اکسیژن در بدن وجود نداشته باشد. 3- سوراخ شدن(پرفوراسیون) معده و اثنی عشر: بندرت ممکن است زخم بطور عمیق به داخل دیواره معده و اثنی عشر نفوذ کند بطوریکه یک سوراخ بداخل شکم باز شود.این حالت موجب درد شدید شده و نیاز به جراحی اورژانسی وجود دارد لیکن بدلیل اینکه درمان دارویی معمولاً موفقیّت آمیز است،جراحی بندرت برای درمان زخمهای پپتیک بکار می رود.

 تشخیص:

آزمایش تشخیص هلیکوبکترپیلوری. 1- آزمایش تنفسی: برای تست تنفسی مایعی(محلول اوره) برای خوردن به بیمار می دهند که توسط هلیکوباکترپیلوری تجزیه و به گاز(کربن مخصوص) تبدیل می شود.که این کربن از طریق خون به ریه ها انتقال و دفع می شود.در نتیجه تنفس بیمار از لحاظ وجود آن گاز توسط دستگاه، مورد آزمایش قرار می گیرد.تست

دانلود تحقیق در مورد زخم معده 12 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

«زخم معده»

تشخیص و درمان تعریف:

زخم معده و اثنی عشر که اصطلاحاً به آن زخم پپتیک گفته می شود،وجود زخم یا خراش در پوشش (مخاط) معده و اثنی عشر(دودنوم) است.معده اسید ترشح می کند و مخاط معده و اثنی عشر مکانیسم هایی برای محافظت از خودشان در برابر آن دارند.وقتی این روش به عللی متوقف شود،تاثیر اسید بر پوشش داخلی معده باعث زخم گوارشی می شود.زخم پپتیک(گوارشی) حدوداً 1-2 سانتیمتر قطر داشته و شبیه زخم بزرگ دهان هستند.زخم اثنی عشر در برخی نقاط بر روی 10% افراد در طول زندگی شان تاثیر می گذارند و در سنین20-45 دیده می شود. زخم معده چندان شایع نیست و معمولاً افراد بالای 50 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.

 علائم :

برخی افراد با زخم پپتیک علائمی ندارند لیکن خیلی از اشخاص علائم زیر را دارند: - احساس درد و سوزش سردل و یا انتهای جناغ سینه و احساس درد در پشت - شروع درد 1-2 ساعت بعد از خوردن غذا - بدتر شدن درد در صورت خالی بودن معده مانند درد شبانه که با خوردن آنتی اسید و شیر بهبود می یابد - آروغ زدن - تهوع و استفراغ - سوءهاضمه - کاهش وزن و کاهش اشتها - مشاهده خون در استفراغ یا مدفوع. البته این علائم می تواند ناشی از مشکلات دیگری غیر از زخم معده باشد و نیاز به مراجعه فوری به پزشک دارد.

علل زخم معده و اثنی عشر:

وقتیکه کارکرد پوشش طبیعی معده متوقف می شود که کار آن محافظت در برابر ترشحات هاضمه نظیر اسید معده و پپسین است( پپسین آنزیمی است که پروتئینها را تجزیه می کند) و یا ترشحات اسید معده بحدی است که محافظت پوشش معده را درهم می شکند،در آن صورت زخم ایجاد میشود. علل عمده زخم گوارشی شامل: - شایعترین علت، عفونت معده با باکتری بنام هلیکوباکترپیلوری است( helicobacter pylori ). تقریباً 20% آمریکایی ها آلوده به این باکتری هستند و بیشتر توسط آب و غذا و احتمالاً بزاق منتقل می شود.این باکتری موجب تضعیف پوشش معده و آن نیز باعث آسیب مخاط معده و اثنی عشر و زخم پپتیک می شود. - برخی از داروها که داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی NSAIDs نامیده می شوند،میتوانند باعث زخم گوارشی شوند.این داروها که شامل داروهایی نظیر ایبوپروفن،دیکلوفناک،آسپرین،ناپروکسن،ایندومتاسین و ..... است ،خاصیت اسیدی داشته و درعین حال جریان خون معده و بازسازی سلولهای آسیب دیده را مختل می سازند.مصرف همزمان داروهای فوق و کورتونها میتواند باعث خونریزی معده شود. - کشیدن سیگار و مصرف بی رویه الکل خطر ابتلا به زخم معده را افزایش می دهد.و استرس نیز می تواند آنرا تشدید نماید. - سندروم زولنگر-الیسون که یک تومور غیرشایع لوزالمعده و اثنی عشر است میتواند با افزایش ترشح گاسترین موجب افزایش ترشح اسید معده شود.

عوارض زخم گوارشی:

اغلب افرادی که زخم معده دارند،هیچ عوارضی ندارند لیکن عوارض عمده شامل موارد زیر است: 1- خونریزی: گاهاً زخمها موجب خونریزی از مخاط معده و اثنی عشر می شود.اگر این اتفاق بیفتد نیاز به بستری وجود دارد.زخم خونریزی دهنده می تواند باعث علائمی شوند که عبارتند از: - استفراغ خونی( معمولاًقرمز روشن) - استفراغی که در آن لکه های قهوه ای تیره از خون لخته شده وجود داشته باشد(با ظاهر شبیه قهوه زمینی) - خون در مدفوع(معمولاًقرمز تیره) - مدفوع سیاه قیری اگر بیمار دارای این علائم باشد بایستی فوراً به پزشک مراجعه کند. 2- کم خونی: اگر خونریزی از زخم آهسته باشد،بیمار ممکن است خون در مدفوع یا استفراغ خود نبیند امّا آنمی(کم خونی) را بروز دهد.این حالتی است که در آن گلبولهای قرمز خون به حد کافی برای حمل اکسیژن در بدن وجود نداشته باشد. 3- سوراخ شدن(پرفوراسیون) معده و اثنی عشر: بندرت ممکن است زخم بطور عمیق به داخل دیواره معده و اثنی عشر نفوذ کند بطوریکه یک سوراخ بداخل شکم باز شود.این حالت موجب درد شدید شده و نیاز به جراحی اورژانسی وجود دارد لیکن بدلیل اینکه درمان دارویی معمولاً موفقیّت آمیز است،جراحی بندرت برای درمان زخمهای پپتیک بکار می رود.

 تشخیص:

آزمایش تشخیص هلیکوبکترپیلوری. 1- آزمایش تنفسی: برای تست تنفسی مایعی(محلول اوره) برای خوردن به بیمار می دهند که توسط هلیکوباکترپیلوری تجزیه و به گاز(کربن مخصوص) تبدیل می شود.که این کربن از طریق خون به ریه ها انتقال و دفع می شود.در نتیجه تنفس بیمار از لحاظ وجود آن گاز توسط دستگاه، مورد آزمایش قرار می گیرد.تست

دانلود تحقیق درباره ی تب مالت سل سیاه زخم 8ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

تب مالت

brucellosis

اطلاعات اولیه

توضیح کلی

تب مالت عبارتست از یک عفونت باکتری که از گاوها، خوک ها، گوسفندان یا بزهای آلوده و عفونی شده به انسان انتقال می یابد. این بیماری از انسان به انسان مسری نیست. این عفونت باکتریایی اعضای خون ساز بدن، از جمله مغز استخوان، گره های لنفاوی، کبد و تحال را متاثر می سازد. بیماری در مردان 60-20 ساله شایعتر است. دوره نهفتگی بیماری ممکن است 60-5 روز یا حتی چندین ماه باشد. بیماری یک نوع حاد و یک نوع مزمن دارد

علایم شایع

در نوع حاد، علائم زیر به طور ناگهانی ظاهر می شوند

لرز، تب متناوب، تعریق، خستگی قابل توجه، درد به هنگام لمس ستون فقرات، سردرد، بزرگ شدن گره های لنفازی در نوع مزمن

علائم زیر تدریجا ظاهر می شوند

خستگی، درد عضلانی، کمر درد، یبوست، کاهش وزن، افسردگی، ناتوانی جسمی، ندرتا بروز آبسه در تخمدان، کلیه ها و مغز

علل

عفونت ناشی از باکتری هایی تحت عنوان بروسلا، که از راه مصرف شیر یا محصولات لبنی (کره،پنیر) یا محصولات کوشتی به انسان انتقال می یابد

عوامل افزایش دهنده خطر

وجود کمخونی وخیم یا سابقه جراحی معده. این مشکلات باعث کاهش اسید معده می شوند؛ وجود اسید معده شانس عفونت را کاهش می دهد

در افرادی که با حیوانات سرو کار دارند، مثل کشاورزان،قصابان،دامپزشکان،یا دامداران و مسافرت به مناطق آلوده

پیشگیــــــری

هیچ گاه شیر غیر پاستوریزه، از هر منبعی که باشد، مصرف نکنید.زمانی که با حیوانات سرو کار دارید، از دستسکش، محافظ چشم، پیش بند، و سایر وسایل محافظتی استفاده کنید. واکسیناسیون دام ها

عواقب مورد انتظار

با درمان معمولا در عرض 4-3 هفته خوب می شود

عوارض احتمالی

ندرتا عفونت قلب، استخوان، مغز یا کبد. در صورت ناکافی بودن مراقبت و درمان، بیماری ممکن است مزمن شود یا معلولیت رخ دهد

درمان

اصول کلی

تشخیص قطعی با آزمایش خون انجام می گیرد. درمان شامل یک دوره استراحت در رختخواب و مصرف آنتی بیوتیک است. معمولا لازم نیست که بیمار از دیگران جدا شود. تمامی اعضای خانواده که ممکن است از همان محصول لبنی آلوده مصرف کرده باشند باید تحت معاینه و آزمایش قرار گیرند

داروها

آنتی بیوتیک برای مبارزه با عفونت، مثل تتراسیکلین، برای حداقل 3 هفته، داروهای کورتیزونی برای کاهش پاسخ التهابی در موارد شدید، داروها ضد درد برای درد عضلانی

فعالیت

تا زمان بر طرف شدن تب و سایر علائم، در رختخواب استراحت نمایید. پس از آن تدریجا فعالیت های خود را از سر گیرید

رژیم غذایی

هیچ رژیم خاصی توسیه نمی شود. اگر کاهش وزن قابل توجه باشد، کالری غذایی را افزایش دهید

" سل چیست؟ "

سل عفونت مزمنی است که به وسیله باکتری " میکوباکتریوم توبرکلوزیس" و گاهی به وسیله سایر مایکوباکتریوم ها ایجاد می شود. این بیماری اغلب ریه را درگیر می کند ، اما تقریبا هیچ کدام از دستگاههای بدن از شر بیماری " سل " در امان نیستند و سایر اعضای بدن هم ممکن است با این بیماری درگیر شوند.

بیماری سل به وسیله قطره های ریز موجود در هوا از فردی به فرد دیگر منتقل می شود و اغلب افرادی را که در ارتباط نزدیک با فرد بیمار باشند ، درگیر می کند . بنابراین همه اعضای خانواده فرد بیمار ، در معرض ابتلا به این بیماری هستند. مگر اینکه او به بیمارستان منتقل شود و با آنها زندگی نکند و یا تحت درمان صحیح قرار بگیرد.

فردی که دچار عفونت فعال سلی است ، اگر سرفه یا عطسه کند و جلوی دهان و بینی خود را نگیرد ، قطره هایی که حاوی مایکو باکتریوم یا میکرب سل هستند ، در هوا پخش می شوند و اگر فرد دیگری که نزدیک فرد مبتلا است ، این قطره ها را استنشاق کند ، باعث ابتلای او خواهد شد. بنابراین افراد مبتلا هنگام عطسه و سرفه باید همیشه برای پوشاندن دهان و بینی خود از دستمال استفاده نمایند و پس از آن ، دستهای خود را با دقت بشویند.

البته این به آن معنا نیست که فرد مبتلا به سل باید قرنطینه شود . در تماس کوتاه و گذرا امکان انتقال بسیار کم است ، اگر چه غیر ممکن نیست.

بسیاری از مردم میکروب سل در بدنشان وجود دارد . اما مبتلا به بیماری سل فعال نیستند.

علایم بیماری سل

مقاله درباره سیاه زخم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

سیاه زخم

مقدمه

سیاه زخم ( Anthrax ) یک عفونت حاد باکتریایی است که بوسیله میکروبی بنام باسیل آنتراسیس (Bacillus Anthracis) ایجاد شده و در حیوانات علفخوار بطور شایعی دیده می شود. تماس مستقیم انسان با حیوان آلوده یا فضولات آلوده حیوانی, گزش حشرات, تنفس و خوردن اسپور این باکتری می تواند انسان را به این بیماری مبتلا سازد. در انسان شایعترین شکل بیماری, سیاه زخم یا همان آنتراکس پوستی است, که مشخصه آن ایجاد یک ضایعه پوستی و تورم برجسته در اطراف آن است. آنتراکس تنفسی و آنتراکس گوارشی بسیار نادر و کشنده هستند.

سبب شناسی

باسیل آنتراسیس یک باسیل گرم مثبت هوازی دارای کپسول و بی حرکت است که اسپورهای بیضی شکل تشکیل می دهد. اکسیژن برای اسپورسازی لازم است, اما برای تکثیر اسپورها احتیاجی به اکسیژن نیست و عمل اسپورسازی در بدن حیوان زنده صورت نمی گیرد. عوامل بیماری زای باسیل, سه نوع پروتئین است که بر روی هم, سم آنتراکس نامیده می شوند و همچنین یک پلی پپتید کپسولی ضد فاگوسیتوز که از اسید دی گلوتامیک (Diglutamic Acid) و باندهای پپتیدی همراه با گروه گاما کربوکسیل (Gamma Carboxyl) تشکیل شده است. اسپورهای باسیل می توانند چندین سال در زمین خشک زنده بمانند , اما با 10 دقیقه جوشاندن و نیز مواد اکسید کننده, مانند پرمنگنات پتاسیم و پراکسید هیدروژن و یا فرمالدئید رقیق از بین می روند. اکثر گونه های باسیل آنتراسیس به پنی سیلین حساس هستند.

همه گیری شناسی

سیاه زخم در تمام دنیا دیده می شود. تمام حیوانات با درجات متفاوت به این بیماری مبتلاء می شوند, اما در حیوانات اهلی علفخوار, مثل گاو, گوسفند, اسب, بز و حیوانات وحشی علفخوار این بیماری شایعتر است. حیوانات در حال چریدن در مناطقی که آلوده به باکتری است در شرایط مناسب آب و هوایی به بیماری آلوده می شوند. سیاه زخم در حیوانات علف خوار, بسیار شدید بوده و با مرگ و میر زیادی همراه است. حیوانات آلوده که اغلب دچار خونریزی از بینی, دهان و روده می شوند, خاک و آب را با باسیل آنتراسیس آلوده نموده و این باسیل به محض ورود به طبیعت اسپورسازی نموده و سالها در آن باقی می ماند. حیوانات آلوده همچنین می توانند با کوچ کردن باعث بوجود آمدن همه گیری در مناطق غیر آلوده شوند. حشرات گزنده و لاشخورها نیز می توانند با استفاده از لاشه های آلوده باعث انتقال این بیماری به مناطق غیر آلوده شوند. مقاومت طبیعی بدن انسان به باسیل سیاه زخم بیشتر از حیوانات علف خوار است. تخمین زدن وقوع سالانه سیاه زخم بسیار مشکل است, زیرا در بسیاری از موارد, بیمار مراجعه ننموده و بیماری گزارش نمی شود. از لحاظ منشأ ابتلا به بیماری, انسانهایی که به بیماری سیاه زخم مبتلاء می شوند, در دو گروه قرار می گیرند:

افرادی که در کشاورزی و دامداری فعالیت دارند که با پوست کندن و قصابی کردن حیوان آلوده و گزش حشرات, باسیل وارد بدن آنها می شود.

افرادی که در کارهای صنعتی فعالیت دارند و در اثر تماس با پشم, موی بز, چرم و استخوان آلوده, به بیماری مبتلاء می شوند.

سیاه زخم حیوانات به عنوان یک مشکل قدیمی و دراز مدت در ایران, ترکیه, پاکستان و سودان همواره مطرح بوده است, اما در ایالات متحده آمریکا در خلال سالهای 1984 تا 1988 فقط 4 مورد از این بیماری گزارش شده است. همه گیری های بزرگ سیاه زخم در اسوردلوسک شوری سابق در آوریل 1979 و در زیمباوه بین سالهای 1978 و 1980 دیده شده است. در زیمباوه تعداد بیماران مبتلاء در سالهای همه گیری به 9700 مورد رسیده است.

آسیب شناسی

باسیل آنتراسیس یک میکروب خارج یاخته ای است که می تواند از فاگوسیتوز گریخته, وارد گردش خون شده, درآنجا بسرعت تکثیر شود و میزبان را از پای درآورد.

پلی پپتید کپسولی و سم آنتراکس, عوامل بیماری زای این باسیل شناخته شده اند. سیاه زخم پوستی با ورود اسپور باسیل آنتراسیس از طریق برش یا خراش پوستی و یا گزش حشرات آلوده, آغاز می شود. اسپورها در عرض چند ساعت تکثیر یافته و به حالت نیمه زنده درآمده و شروع به تولید سم آنتراکس می کنند. از لحاظ بافت شناسی ضایعه سیاه زخم پوستی با نکروز یا مرگ بافتی, پرخونی رگی, خونریزی و ورم ژلاتینی شناخته می شود. تعداد گلبولهای سفید در مقایسه با مقدار صدمه بافتی بطور نامتناسبی کم است. در آنتراکس تنفسی اسپورها از طریق ذرات غباری که کوچکتر از پنج میکرون هستند, مستقیماً وارد نایژکهای ریه می شوند. آنتراکس گوارشی معمولا در اثر خوردن گوشت حیوان آلوده که خوب پخته نشده باشد, ایجاد می شود.

علائم با لینی

تقریباً 95% از موارد سیاه زخم انسانی از نوع پوستی بوده و فقط 5% از موارد آن از نوع تنفسی است. آنتراکس گوارشی بسیار نادر است. ضایعه پوستی سیاه زخم اغلب اوقات در مناطق نمایان پوست که در زیر پوشش لباس قرار ندارند, دیده می شود. در زیمباوه ضایعات در بچه های زیر 5 سال بیشتر روی سر و گردن و صورت متمرکز بوده است که نشان دهنده این واقعیت است که بچه ها کمتر با لاشه حیوانات آلوده سروکار داشته اند و احتمال اینکه با حشرات گزنده آلوده شده باشند بیشتر است. چند روز بعد از وارد شدن باسیل آنتراسیس به پوست, یک ضایعه صاف کوچک و قرمز ظاهر می شود. در خلال هفته دوم ضایعه پوستی پیشرفت نموده و از مرحله پاپول (Papule), وزیکول (Vesicle) و پاستول (Pustule) گذشته و تبدیل به یک زخم سیاه با تورم مشخص بافتی در اطراف آن می شود. ضایعه پوستی در ابتدا ممکن است با خارش همراه باشد, اما در مراحل آخر ضایعه پوستی سیاه زخم بدون درد است و بیمار معمولاً تب ندارد.

تشخیص

بطور کلی در هر بیماری که با زخم بدون درد, ولی با تورم بافت اطراف آن زخم و تاریخچه تماس با حیوانات علفخوار مراجعه نماید, باید به سیاه زخم مشکوک شد. ساده ترین راه برای تشخیص سیاه زخم این است که یک نمونه از زخم برداشته, با رنگ آمیزی گرم (Gram's Stain) باسیل آنتراسیس را در زیر میکروسکوپ مشاهده نموده و از نمونه زخم کشت تهیه نمائیم.

درمان

در 80% تا 90% از موارد, سیاه زخم پوستی بدون درمان خود به خود خوب می شود, اما در 10% تا 20% از موارد اگر بیمار درمان نشود,بیماری تشدید شده و ورود باکتری به خون باعث مرگ بیمار می شود. داروی انتخابی در درمان سیاه زخم پنی سیلین است. پنج ساعت پس از دادن پنی سیلین از راه سیاهرگی, باسیلهای آنتراسیس از ضایعه پوستی محو می شوند. در بیمارانی که به پنی سیلین حساسیت دارند, می توان از اریترومایسین, تتراسیکلین و یا کلرامفنیکل استفاده نمود. همچنین ضایعه پوستی باید هر روز تمیز و پانسمان شود.

پیشگیری

ایمن سازی علفخواران اهلی با اسپورهای بی کپسول باسیل آنتراسیس, نقش بسیار مهمی در پائین آوردن شیوع سیاه زخم در کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه بازی می نماید. همچنین لاشه حیواناتی که در اثر ابتلا به سیاه زخم مرده اند باید دفن و یا سوزانده شوند.