تحقیق در مورد تاریخ روم باستان 25 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 25 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

منابع و ما خذ

تاریخ روم باستان نویسنده:فئودور پ. کوروفکین غلام حسین متین

انحطاط وسقوط امپواطوری روم ادوارد گیبون ابوالقاسم طاهر

روم باستان / نتو نیوژند احمد رضایی

روم ژوزف پیتر محمد بابا طاهری

ضعف های روم فئودور . پ. کوروفکین غلام حسین متین

از تاریخ روم باستان چه می دانید جان ریبون مصطفی غلامی

روم باستان فصل اول تشکیل دولت برده را روم پیرایش شهر روم

طبیت شبه جزیده یی

دردریای .مدتیران درغرب یونان شبه جزیره ی آپنین واقع شده است درامتداد تمامی شبه جزیره سلسله جبال کوهی قرار گرفته که به سلسله

جبال آپنین یا آ پنین شهرت دارد سلسله جبال آپنین از کوه های صخره ای////کم شیب تروقا///// عبورش بیشتر است بین کوه ها ودریا جلگه های ساحلی را من گسترده وبه همین جهت در ایام با ستان نیز به آسانی ممکن می شد از یک بخش شبه جزیره به بخش دیگروفت .

در بخش مرکزی سلسله جبال آپنین، رودخانه ای بنام تیپر جریان دارد. رود از میان کوه ها سر چشمه می گیرد. تیپر ضمن جاری شدن از کوه، از طریق یک جلگه ی پست، آبهای ///// خود را به دریا فرو می ریزد.

در سواحل غربی و جنوبی شبه جزیره، خلیجی قرار دارد که برای لنگر انداختن کشتی ها بسیار مناسب است. معذلک در بستر دریاهائی که شبه جزیره ی آپنین را در احاطه دارند. جزایر کوچک قلیلی وجود دارد که این امر، در دوران های باستان، توسعه ی کشتی رانی را با دشواری روبرو می ساخت.

کوه های سر بفلک کشیده ی آن ها (آلپ) شبه جزیره ی آپنین را از بادهای سرد شمالی، در امان می دارد. بدین سبب شبه جزیره، دارای آب و هوای گرم است. در این جا بیش از یونان باران می بارد. خاک نواحی ساحلی و دامنه های کوهستانی، بسیار حاصل خیز است. در دامنه های آپنین، مراتع زیادی به چشم می خورد که سرشار و پوشیده از علف های انبوه بلند است.

جزیره ی سیسیل که آب و هوایش باز هم گرمتر است و از لحاظ سر سبزی غنی تر می باشد، ادامه ی شبه جزیره آپنین بشمار می رود.

در اواسط هزاره ی اول قبل از میلاد، در شبه جزیره ی آپنین، حداقل دوازده ملیت زندگی می کردند. که به زبان های مختلف سخن می گفتند.

در نواحی شبه جزیره و در خاور سیسیل، کولونی های یونانی واقع شده بود. (بخاطر آورید که در چه قرن هایی بود که اکثر کولونی های یونانی بنیاد گرفت؟ بند 9، ماده ی 3و4 جلد دوم) یونانی ها، شبه جزیره را، ایتالیا می نامیدند. بعدها نام به تمام شبه جزیره اطلاق شد.

در سواحل بخش سفلی رودخانه ی تیپر، لاتین ها بسر می بردند. این قوم نقش بزرگی در تاریخ ایتالیای باستان ایفا نمود.

3- شهر روم در قرن ششم قبل از میلاد

تقریباً در آغاز قرن ششم قبل از میلاد بود که در محل سکونت لاتین ها، شهرکی بوجود آمد بنام روم، روم در ساحل چپ رودخانه ی تیپر قرار داشت و 25 کیلومتر از مصب آن دور بود.

روی تپه ی تند شیبی که بالای رودخانه گردن کشیده بود، دژی بچشم می خورد که در موقع هجوم و یورش دشمنان، اهالی شهرک به پشت دیوارهای آن پناه می بردند و مخفی می شدند.

روی تپه ی هم جوار، کلبه های گلی و چوبی ای قرار داشت که بام هایشان یا با حصیر و یا با سفال پوشیده شده بود. بین کلبه ها، معابر تنگ و پر از پیچ و خمی قرار داشتند. در جلگه ی بین تپه ها، میدانی بعنوان بازار وجود داشت که به زبان لاتینی فروم یا محل نامیده می شد. مسگران و کفاشان و سایر پیشه وران مستقیماً در گوشه و کنار معابر و فروم بکار اشتغال داشتند.

اکثر اهالی این شهرک زارع و پیشه ور بودند.

4- چه کسانی پاتریسین ها نامیده می شدند؟

در دوران باستان سکنه ی دوم بصورت قبیله ای زندگی می کردند.

اراضی متعلق به قبایل « مزرعه ی اشتراکی » نامیده می شد.

قبایل از چند خانواده و یا به زبان لاتینی از چند فامیل تشکیل می شدند. فرزندان سکنه ی قدیم روم، خود را پاتریسین می نامیدند. این عنوان از واژه ی لاتینی «پاتر» که به معنای پدر است، گرفته شده بود.

پاتریسین ها از این امر بخود می بالیدند که پدرانشان بنیاد گذار شهر روم بوده اند. هر یک از فامیل پاتریسین ها قطعه زمینی در مزرعه ی اشتراکی برای خود داشت، ولی احشام خویش را برای چرا به « مرتع عمومی » می برد. در مزارع متعلق به پاتریسین ها، بردگان بکار مشغول بودند، ولی تعداد آن ها زیاد نبود، معمولاً خود پاتریسین ها نیز در صحرا و در خانه، به همراه بردگان خویش کار می کردند. مکور اتفاق می افتاد که آقا و برده پشت یک میز غذا می خوردند. بردگان، عضو خانواده شمرده می شدند.

خانه ی پاتریسین ها بسیار ساده بود و آرایشی معمولی داشت.

در هر یک از این خانه ها، یک اتاق بیشتر وجود نداشت.

وسط اتاق، یک حوض آب واقع شده بود که در بالای آن، توی سقف، روزنه ای 4 ضلعی دیده می شد.

از طریق این روزنه، آب باران از روی بام به درون حوض فرو می ریخت. این روزنه بمثابه وسیله ای برای روشن کردن خانه نیز محسوب می شد.

ریش سفیدان پاتریس، شورایی تشکیل می دادند که « شورای شیوخ » و یا به زبان لاتینی « سنا » نامیده می شد. شورای شیوخ برای بررسی و مذاکره پیرامون مسائل مهم تر، از مردان پاتریس دعوت می کرد تا مجلس ملی را تشکیل دهند.

5- پله بین ها

سکنه ی روم پیوسته رو به افزایش داشت. اهالی سایر شهر ها و ایالات ایتالیا در روم اقامت می کردند. رومی ها، شهر های هم جوار را تسخیر کرده و بخشی از اهالی این شهر ها را در روم اسکان می دادند. در ضمن آن ها بهترین اراضی هم سایگان خویش را نیز تصرف می کردند و به « مزرعه ی اشتراکی » پیوند می زدند.

تحقیق در مورد زندگینامه جلال الدین رومی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

زندگینامه جلال الدین رومی

نوشته هلموت ریتر

جلال الدین بن بهاء‌الدین سلطان العلماء ولد بن حسین بن احمد خطیبی، مشهور به مولانا، شاعر ایرانی وموسس طریقت درویشان مولویه( که نامش را از مولانا گرفته است) در تاریخ ربیع الاول 604/30 سپتامبر 1207 م در بلخ به دنیا آمد، در پنجم جمادی الاخر سال 672 /1273 م در قونیه درگذشت.دلایلی که در نفی تاریخ تولد مذکور، پیش نهاده اند (از جمله از سوی عبدالباقی گولپینارلی در مولانا جلال الدین ) معتبر نیست. پدر او که خطبه ها ومواعظش محفوظ مانده و به چاپ رسیده است (معارف، مجموعه مواعظ وسخنان سلطان العلما بهاء‌الدین محمد بن حسین خطیبی بلخی مشهور به بهاءولد، به اهتمام بدیع الزمان فروزانفر، تهران 1333 ش) خطیبی در بلخ بود. این اقوال که شجره النسب او به ابوبکر می رسد، ومادرش دختر خوارزمنشاه علاء الدین محمد بوده است (افلاکی در مناقب العارفین، ص 8-9) بی اساس است.

(فروزانفر ، در یغما ،شماره 12 ، سال 1338 ، ص 164.احمد افلاکی، مناقب العارفین، به کوشش تحسین یازیجی، آنکارا 1953، پیشگفتار ص 44).

در سال 62 ق این خانواده به درخواست امیر سلجوقی علاء الدین کیقباد به قونیه نقل مکان کرد، و بهاء الدین ولد در 18 ربیع الثانی سال 628 ق در همانجا درگذشت (مناقب العارفین ، 1/32 ،56) یک سال پس از درگذشت او ،یکی از شاگردان ومرید پیر او به نام برهان الدین محقق ، به قونیه آمد که استاد و مراد پیشینش را ملاقات کند ولی از درگذشت او با خبر شد. جلال الدین تا پایان حیات سید برهان الدین که نه سال بعد درگذشت، مرید او شد. قبر او در قیصریه است. به گفته افلاکی ، جلال الدین پس از ورود سید به حلب و دمشق، برای تکمیل تحصیلاتش به آنجا رفت. برهان الدین این نکته را او در میان گذاشت که پدرش علاوه بر علوم ظاهری، معرفت دیگری هم داشت که جز طریق تجربه واحوال باطنی قابل حصول نیست. پس ازوفات برهان الدین ،جلال الدین به مدت پنج سال تنها بود. در 26 جمادی الاخر سال 642 ق درویشی سرگشته و آوا به نام شمس الدین محمد تبریزی به قونیه آمد، و در کاروانسرای تاجران شکر سکنا گزید.

چنانکه از غزلهای بیشمار دیوان کبیر بر می آید، او فردی انساندوست، و به دور از تعصب و دارای شخصیتی بسیار عاطفی است که به سرعت شور وهیجان می یابد آتش درون خود را با رقص و سماع فرو می نشاند.این نکته که آیا اندیشه های دینی را چیزی اصیل وعلاوه بر پارسایی عرفانی عام روزگارش دربر داشته یا نه باید از تجزیه تحلیل آثارش استنباط شود. آثار او از این قرار است:

1)دیوان مشتمل بر غزلیات و رباعیات. در این دیوان ابیات یونانی و ترکی هم آمد است که حاکی از سروکارداشتن با بخشهایی از عامه مردم، و نیز با اقلیتهای غیرمسلمان در قونیه است.تخلص مولانا خاموش است. بعدها این تخلص با شمس تبریز جانشین شده است. در بعضی غزلها هم نام صلاح الدین به عنوان تخلص آمده است. پیشین دیوان را کنار زده است تاکنون از این تصحیح و طبع 3 مجلد انتشار یافته است.

2)مثنوی معنوی منظومه ای تعلیمی به شیوه مثنوی ( هر بیت دارای قافیه ای مستقل مجعول و منسوب است الهامبخش سرایش این منظومه بلند

تحقیق درباره رنسانس در اروپا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 67

گذری کوتاه بر تاریخ سیاسی روم

از رم تا روم

در همان زمانی که یونان دوران شکوفایی خود را می گذراند، در شمال غربی آن ـ یعنی در شبه جزیره ی ایتالیا ـ اقوامی می زیستند که از حیث فرهنگ و تمدن بسیار عقب تر از آنان بودند. از شهرهای مهم این اقوام، شهر رم بود. رمی ها حکومت جمهوری داشتند. آنان به طور دایم با همسایگان خود در جنگ بودند. به همین دلیل، جنگاوری در میسان رمی ها اهمیت زیادی داشت و پسران خود را پس از دوران کودکی به آموزش های سخت نظامی مشغول می کردند.

در قرن سوم قبل از میلاد، توسعه ی فتوحات رمی ها موجب شد که با حکومت کارتاژ همسایه شوند و بر سر منافع اقتصادی و راه های دریایی، با یک دیگر بجنگند.

کارتاژی ها عنوان خود را از پایتخت خود، شهر کارتاژ( در تونس فعلی)، گرفته بودند. آنان قسمت های زیادی از سواحل شمال آفریقا و جزایر دریای مدیترانه را در اختیار داشتند. جنگ هایی رومیان با کارتاژی ها بیش از نیم قرن طول کشید. سرانجام، با وجود رشادت های هانیبال،2 سردار کارتاژی، رومیان پیروز شدند و به عمر دولت کارتاژ خاتمه دادند(146 ق.م) جنگ های رومیان و کارتاژی ها به جنگ های پونیک3 معروف است.

رومیان به تدریج بر پیروزی های خود افزودند و با فتح مصر و آسیای صغیر کشوری پدید آوردند. بدین ترتیب، حکومت رم به امپراطوری روم تبدیل شد. گستردگی بیش از حد قلمرو روم برای آن امپراتوری مشکلاتی در پی داشت. همسایگی رومیان با دولت ایران، سرآغاز مسائل بسیاری در سرنوشت دو کشور بود. تا این زمان رومی ها آشنایی زیادی با حکومت ایران آن زمان ـ یعنی اشکانیان ـ نداشتند. همسایگی آنان با اشکانیان موجب برخورد منافع و در نتیجه، جنگ های بسیاری شد که تا اواخر دوره ی ساسانی ادامه یافت. این جنگ ها در نهایت موجبات ضعف هر دو کشور را فراهم کرد.

امپراتوری روم از قرن سوم میلادی دچار مشکلاتی شد که به تدریج قدرت آن را به تحلیل می برد.

یکی از علل این مشکلات وسعت بیش از حد قلمرو امپراتوری بود. امپراتور کنسانتین شهر بیزانتیوم ( قسطنطنیه) را که در شرق امپراتوری بود به پایتختی انتخاب کرد. این اقدام مقدمه ی تقسیم روم به دو قسمت شرقی و غربی گردید.(395 م.)

از آن پس، روم غربی به دلیل حملات مداوم اقوام بیابانگرد رو به انحطاط نهاد و به عکس، روم شرقی به دلیل برخورداری از سرزمین های ثروتمند امپراتوری و راه های بازرگانی تا مدت ها به حیات خود ادامه داد تا آن که در 1453 م. پایتخت آن توسط ترکان مسلمان فتح شد و بدین ترتیب، یکی دیگر از امپراتوری های بزرگ جهان منقرض شد.

مورخان سقوط شهر رم، به دست اقوام مهاجم، را از مهم ترین حوادث تاریخ جهان دانسته اند. اقوام مهاجم مردمی بیابانگرد و با زندگی شهری بیگانه بودند. آنان پس از کش مکش های بسیار توانستند شهر رم را تسخیر کنند و خرابی های بسیار به بار آوردند. یکی از مورخان در این باره نوشته است:« هزار سال پیش از مسیح، متجاوزان شمالی وارد ایتالیا شده و ساکنان آن را مطیع ساخته و با آن ها مخلوط شده بودند، تمدن آنان را کسب کرده و با خود آنان، تمدن نوینی را بنا نهاده بودند. چهارصد سال پس از مسیح همان واقعه تکرار شد . . . »

مسیحیت

پیدایش مسیحیت، مهم ترین حادثه در تاریخ رم باستان است. مسیحیان در ابتدا مسئله ی مهمی برای حکومت روم به شمار نمی رفتند اما به مرور زمان به شمار و اهمیت آنان افزوده شد. تعالیم مسیحیت در جامعه أی که فساد و خشونت در آن گسترش فراوانی داشت، مردم را به پارسایی و مهربانی دعوت می کرد. به علاوه، تعالیم آن با بسیاری از سنت های شرک آمیز رومیان در تضاد بود. به همین دلیل، از طرف بسیاری از بردگان و گروه های مردم بدان گرویدند و از طرف دیگر، موجبات خشم و نگرانی روحانیون یهودی و حاکمان رومی را فراهم آورد. از این رو، سختگیری نسبت