پرتاب دیسک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 61

پرتاب دیسک

پرتاب دیسک رشته ای مهارتی است که از رشته های مهم بازیهای دوران باستان محسوب می شود (شکل 1-8). در آن زمان، این رشته به صورت پرتاب ایستاده از یک سکوی شیبدار انجام می گرفت. در اولین المپیک مدرن که در سال 1896 آغاز شد، پرتاب به دو شیوه انجام می گرفت: الف) روش سنتی، ب) روش آزاد.

بعد از سالهای که پرتاب دیسک به شکل ایستاده انجام می گرفت، سرانجام در سال 1912 دایره ای به قطر 250 سانتیمتر جهت پرتاب درنظر گرفته شد. بعدها، ورزشکارانی که در جستجوی سرعت بیشتر بودند، حرکت چرخش را که در ابتدا به شکل چرخش حول پای چپ انجام می گرفت، ابداع کردند. در این روش پرتاب کننده وضعیت صافتری را اختیار می کرد، تماس با زمین بیشتر بود و دیسک تنها با دست پرتاب می شد. در سال 1930، روش حرکت جهش – چرخش که با انجام کردن حرکت موجی شکل دست انجام می گرفت جای چرخش را گرفت. کانسولینی ایتالیایی در سال 1948 با به کار بردن این تکنیک در المپیک لندن مقام اول را کسب کرد و تا اوایل سال 1950، این تکنیک همچنان پابرجا بود.

در مراحل اولیه، پرتاب کنندگان با چرخاندن پشت خود نسبت به مسیر پرتاب کارآیی حرکت را در پرتاب، بالا بردند. درنتیجه چرخش به وجود آمد. کاربرد این تکنیک تا اوایل سال 1900 ادامه داشت. البته این امر تا بعد از جنگ جهانی که این تکنیک به طور عمومی مورد استفاده قرار می گرفت ادامه نیافت، ولی امروزه این تکنیک همچنان یک تکنیک پایه محسوب می شود. روش عمومی و کاربردی این تکنیک خم کردن بالاتنه به سمت پایین، همراه با حفظ تعادل بود (شکل 3-8) که به وسیله گوردین که در سال 1953 به رکورد 28/59 دست یافت، محبوبیت جهانی پیدا کرد. در اواخر سال 1950 پرتاب کنندگان به روش دینامیکی جهش – چرخش تمسک جستند و پیاتکوسکی از لهستان این روش را به طرز مؤثری به کار گرفت و رکورد جهان را با مسافت 91/59 تغییر داد. عیب عمدة این روش این بود که در هنگام فرود در وسط دایره افقی در حرکت حاصل می شد که در نهایت از پیوستگی حرکت پرتاب می کاست. با درک محدودیتهای این روش حرکت جهش به صورت سطحی تری درآمد و به وسیله حرکت تابی پای راست و عمل ضربه ای آن در هنگام چرخش به سمت مرکز دایره، بر کارآیی این روش افزوده شد، طوری که سیلوستر امریکایی در سال 1961 موفق شد به رکورد جهات شصت متر دست یابد. او حتی موفق شد که رکورد هفتاد متر را نیز به دست آورد که البته این رکورد او مورد تأیید قرار نگرفت (شکل 4-8).

این روش در میان زنان پرتاب کننده نیز محبوبیت پیدا کرد. وسترمن با استفاده از این روش، در سال 1967 رکورد شصت متر و ملنیک در سال 1975 رکورد هفتاد متر را به دست آورد. بعد از موفقیت دانک در دستیابی به دست آوردند. بعد از موفقیت دانک در دستیابی به رکورد جهان به مسافت 07/66 در سال 1966 و جان پاول در دستیابی به رکورد جهان به مسافت 08/66 در سال 1975، روش دویدن – چرخش که در آن پای راست با کنترل بیشتری حرکت داده می شد، محبوبیت یافت (جدول 1-8). امروزه تکنیکهای مورد استفاده پرتاب کنندگان به طور عمده شامل این دو روش است. بسیاری از پرتاب کنندگان که معروفترین آنها آل اورتر بود، در طی چرخش، دیسک را در عقب بدن خود نگه می داشتند (شکل 5-8). اورتر با این تکنیک موفق شد چهار مدال طلای المپیک را تصاحب کند.

البته باید خاطرنشان کنیم که این روش، تنها یکی از روشهای پرتاب محسوب می شود و نه ضرورت اصلی آن. بسیاری از پرتاب کنندگان پرتاب را در حالی که پای جلو در وضعیت ثابتی قرار دارد انجام می دهند و باور آنها این است که این عمل از لحاظ مکانیکی برتری بیشتری دارد. این روش را مربیان آلمان شرقی سابق در اواخر سال 1960 و اوایل سال 1970 میلادی ابداع کردند. بوگار قهرمان جهان در سال 1983 از این تکنیک به طرز مؤثری استفاده کرد. اگرچه بسیاری از پرتاب کنندگان تلاش می کردند که روش چرخش را به صورت دو چرخش کامل انجام دهند، این عمل با موفقیت کمی روبه رو شد. با این حال این تکنیک همچنان به صورت یک ضرورت پایه باقی ماند، اگرچه پرتاب کنندگان روش خاص خود را با حرکات اصلی تلفیق می کنند.

جدول 1-8 اسامی پرتاب کنندگانی که رکورد جهان را به ترتیب مسافت و وزن پرتاب و نیز زمان آن تغییر داده اند

مردان

زنان

سال

نام پرتاب کننده

مسافت

مرز شکسته شده (متر)

نام پرتاب کننده و کشور

مسافت

سال

1900

جی. کمپانین

50/41

40

حی. واجوونا-لهستان

35/40

1932

1912

جی. دانکن

58/47

45

جی. مائرمایر – (آلمان)

53/45

1935

1930

ای. کرنز

03/51

50

ان. دو مبادزه (شوروی سابق)

50/50

1946

1948

ای. کانسولینی

33/55

55

ان. دو مبادزه (شوروی سابق)

04/57

1952

1961

جی. سیلوستر

56/60

60

ال. وسترمن

26/61

1967

1962

ای. اورتر

10/61

96/60

ال. وسترمن

26/61

1966

1965

ال. دانک

22/65

65

ای. منیس – (رومانی)

32/67

1972

1976

مک ویلکینز

24/70

70

اف – منلیک (شوروی سابق)

20/60

1975

1986

یورگن شولت

08/74

رکورد جهان

56/64

پایان نامه هارد دیسک 154 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 144

انواع هارد دیسک

دیسک سخت با هارد دیسک منبع و محل ذخیره تمام برنامه ها و داده هاى موجود درون یک کامپیوتر است. در حال حاضر دیسک هاى سخت در دو نوع IDE و SATA بیشتر مورد توجه مصرف کنندگان است.

کابل هاى اتصالى به هارد دیسک هاى IDE شامل کابل ۴۰ پین دیتا و کابل چهار پین برق مى باشد، اما در دیسک هاى سخت SATA از کابل هاى برق ۱۵ پین و هفت پین دیتا استفاده مى شود.

یکى از مزایاى هاردهاى Sata استفاده از کابل هفت پین دیتا است. با استفاده از این کابل، فضاى داخل کیس خلوت و جریان هوا در کیس راحت تر به گردش درمى آید، همین طور براى تنظیم دو هارد Sata نیازى به جابه جایى جامپرهاى روى هارد نیست، چون خود آن ها بنا به شماره پورت Sata تنظیم مى شوند. هاردهاى IDE داده ها و اطلاعات را با سرعت ۱۳۳ مگابایت در ثانیه منتقل مى کنند، اما دیسک هاى Sata اطلاعات را با سرعت ۱۵۰ مگابایت در ثانیه جابه جا مى کنند. البته در انواع جدید این دیسک (A10) اطلاعات با سرعت سه گیگا بایت در ثانیه منتقل مى شوند که انقلابى در صنعت هاردیسک مى باشد.تمام هارد دیسک ها مقدار فضایى را به عنوان بافز یا حافظه در اختیار دارند تا عملیات و محاسبات انتقالات، سریع تر و مطمئن تر انجام شود.هارد دیسک هاى جدید از مقدار حافظه بیشترى استفاده مى کنند، مانند هارد هشت مگابایتى Sata که بسیار سریع تر از هاردهاى موجود در بازار است.در زمان بستن و باز کردن هارد دیسک باید به این نکات توجه کرد:۱- رعایت کردن جهت قراردادن کابل هاى برق و دیتا توسط نشانه هاى روى کابل ۲- در زمان روشن بودن چراغ هارد، به هیچ وجه هارد را تکان ندهید، زیرا امکان دارد که به سطح سخت دیسک صدمه وارد شود که اصطلاحاً به آن بدسکتور گویند

SATA

تکنولوژی هارد دیسک های ساتا (SATA) بر اساس پردازش اطلاعات متوالی (سریال) است. یعنی انتقال اطلاعات ازهارد دیسک به باس دیتا و در جهت عکس به طور منظم و در دورهای زمانی مشخص انجام می‏گیرد. هارد دیسکهای ساتا از کابلهای ریبون با پهنای کمتر استفاده می کنند . این کابلهای نازک دارای کانکتورهای بست داری هستند که کار کردن با آنها را ساده‏تر می کند. هارد دیسکهای ساتا اطلاعات را با سرعت متوسط 150Mb بر ثانیه انتقال می‏دهند. برای جبران افت سرعت در حالت سری، باید سرعت رفت و برگشت را در هر سیکل کاری بالاتر برد. در سرعت سیکل برابر، سرعت انتقال رابط موازی حدوداٌ هشت برابر بیش از حالت سری است. بنابر این برای جبران این اختلاف و پیشی گرفتن از آن، سیکل و به عبارتی فاصله زمانی هر رفت و برگشت در رابط سری را باید افزایش داد که این نکته نیز به راحتی و با استفاده از تراشه های قدرتمند امروزی قابل انجام است، به همین دلیل است که امروزه شاهد انواع دیسک های سخت حجیم 300 و 500 گیگابایتی SATA II با سرعتی حدود 300Mb/S در بازار هستیم. در حال حاضر دو نسخه از این استاندارد معرفی شده که به ترتیب عبارتند از SATA I (به اختصار SATA) و SATA II. سرعت انتقال اطلاعات در نوع اول برابر با 150 MB/S و در نوع دوم یا همان SATA II برابر با 300 MB/S (البته در حالت تئوری) می‏باشد. با اینکه سرعت اسمی انتقال اطلاعات در دیسک های SATA II دوبرابر SATA I است اما این تفاوت در واقعیت به ندرت از 20% فراتر می‏رود. در اصل بخش عمده این افزایش سرعت به لطف وجود فناوری جدیدی با نام Native Command Queuing در دیسک های سخت SATA II بدست می آید. در واقع تاثیر NCQ به این صورت است که باعث می شود اطلاعاتی که برای خواندن توسط هد دستگاه در صفحات مدور ذخیره‏سازی ( پلاترها - صفحات آلمینیومی به شکل دایره که در محفظه دیسک سخت قرار دارند و اطلاعات بر روی آنها به صورت صفر و یک و روش مغناطیسی ذخیره می شوند) قرار دارند، طوری چیده شوند که با حداقل چرخش صفحات، اطلاعات توسط هد دستگاه خوانده شوند. برای خوانده شدن اطلاعات توسط هد دستگاه، در حالتی که از فناوری NCQ استفاده شده صفحه مدور نیاز به 1.5 دور چرخش دارد. در مقابل دیسک سختی که فاقد فناوری NCQ است، به بیش از 2.5 دور برای خوانده شدن اطلاعات توسط هد دستگاه نیاز دارد.

تکنولوژی دیسک سخت ( HARD DRIVE ) بر پایه پروسس موازی اطلاعات عمل می کنند و بدین معناست که اطلاعات به صورت بسته هایی به روشهاهی مختلف ( رندوم ) به باس اطلاعاتی فرستاده می شوند. اطلاعات از دیسک سخت در فاصله های زمانی کاملاً تصادفی می آیند و وارد باس اطلاعاتی شده و در نهایت به سمت مقصد نهایی می رود. IDE مخفف Integrated Drive Electronics می باشد همینطور که می دانید رابط IDE گاهی با عنوان ATA شناخته می شود که مخفف AT Attachment است.

این تکنولوژی از سال ۱۹۹۰ به عنوان استاندارد کامپیوترهای شخصی (PC ) برای هارد دیسک ها بوده است و این زمانی بود که تکنولوژی مذکور جای درایوهای ESDI و MFM را گرفت یعنی زمانی که هارد دیسک ها به طور متوسط حجمی معادل ۲۰۰ مگا بایت داشتند. در سال ۱۹۹۰ اولین هارد دیسک یک گیگا بایتی وارد بازار شد و قیمتی برابر ۲۰۰ دلار در بازار آمریکا داشت. از آن پس تا کنون IDE تکنولوژی مورد استفاده بوده زیرا هارد